Γυρίζοντας το χρόνο 18 χρόνια πίσω, ένα πλήθος συντροφισσών και συντρόφων γεμάτο όνειρα, σχέδια και περισσή αποφασιστικότητα για ζωή, άνοιξε μια πόρτα που πίσω της έκρυβε τα σκαλιά που βημάτιζαν προς την ουτοπία. 18 χρόνια χαράς και λύπης, θυμού και οργής, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. 18 χρόνια φωτιάς.
Η κατάληψη Terra Incognita είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία συλλογικότητα, από ένα απελευθερωμένο σπίτι. Είναι το ζωντανό κομμάτι της ιστορίας, των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, είναι το μελάνι στις σελίδες της ριζοσπαστικής μνήμης ενός ρεύματος που επιμένει να συγκρούεται. Ήταν, είναι και θα παραμείνει αδιάλλακτα ένα ανάχωμα της αναρχίας.
18 χρόνια μετά, η αιχμαλωσία μου αποτελεί μέρος ενός διακηρυγμένου πολέμου φθοράς απέναντι στην ομάδα μας. Η εκκένωση του σπιτιού μας, οι προσαγωγές και συλλήψεις μελών της συλλογικότητάς μας σε παρεμβάσεις, η εκ νέου εκκένωση και το γκρέμισμα του βιολογικού, οι συλλήψεις κατα τη διάρκεια της μάχης για την υπεράσπιση των επιλογών αγώνα στο στέκι του Χημικού και την πανελλαδική πορεία για τις καταλήψεις, η επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής προς το πρόσωπό μου, καθώς και των δύο άδικα προφυλακισμένων συντρόφων μου και τέλος και πιο βασικό η ενεργοποίηση της δικογραφίας για την εκκένωση της Terra, που αποτελούσε μέχρι τώρα “την ωραία κοιμωμένη” της καταστολής, δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από την καταδιωκτική απελπισία μπροστά στην αδιαλλαξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ένα σύστημα καταδικασμένο σε διαρκή αδιέξοδα, μία κυβέρνηση που βηματίζει στην απολυτότητα της απελπισίας και ένας στρατός που κατέχει το μονοπώλιο της “νόμιμης” βίας, δεν αποτέλεσαν ποτέ κοινωνικά, πολιτικά, μα πάνω απ’όλα ηθικά την ικανή και αναγκαία συνθήκη για να επιβληθούν στο δίκιο του αγώνα για ισότητα, αυτοδιάθεση και ελευθερία. Ενάντια στην ηθική παρακμή, την πολιτισμική αλλοτρίωση και τα αξιακά τέλματα. Το δίκιο του αγώνα για να λέγεσαι άνθρωπος.
18 χρόνια μετά, το σημείο μηδέν βρίσκει το σώμα μου αιχμάλωτο πίσω από κάγκελα και τείχη. Εκεί όπου και ο ήλιος έχει πάνω του χαρακιές από έναν ουρανό ντυμένο με συρματοπλέγματα. Και όμως η καρδιά μου βρίσκεται κάθε στιγμή στο πλευρό αυτών των ανθρώπων, πλάι στους οποίους η αναρχία δεν αποτέλεσε πολιτική ορολογία αλλά συνθήκη ζωής. Εκεί όπου η συντροφικότητα, η αγάπη και η αλληλεγγύη είναι όροι συνοδοιπορίας στα μονοπάτια της ανατροπής.
Και θα’ρθουν χρόνια δύσκολα. Θα περιφέρετε τα σώματά μας στα δικαστήρια και τις φυκαλές, θα ακούμε καταδίκες, το μπετό θα ψηλώνει γύρω μας κλέβοντας κάθε ανάσα ελευθερίας. Κι όμως κάθε φορά που θα συναντιούνται τα βλέματά μας σε συγκεντρώσεις αλληλεγγύης και αίθουσες επιβολής της αστικής νομιμότητας, θα σας κυριεύει ο ίδιος τρόμος. Κρατώντας σφιχτά τα σιδηροδέσμια χέρια μας, πιο αποφασισμένοι από ποτέ, θα στεκόμαστε γεμάτοι περηφάνια για το παρελθόν και το παρόν μας, υποσχόμενοι ένα αλύγιστο μέλλον.
Φτιαγμένοι από το κράμα του κατειλημμένου χώρου και χρόνου, με ένα συλλογικό χαμόγελο γεμάτο θυμό και οργή για όσα μας στερούν, θα βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή για να θυμίζουμε πώς ηχεί η καταιγίδα. Κάτω τα ξερά απ’όσους στοχοποιούνται για την εκκένωση της κατάληψης Terra Incognita. Δύναμη στα μέτωπα αντίστασης εντός και εκτός των τειχών. Τα σημάδια προμηνύουν θύελλα.
18 χρόνια μετά αμετανόητος καταληψίας
Θάνος Χατζηαγγέλου
Δ πτέρυγα Κορυδαλλού, 28/2/2022