Mar 25

Θάνος Χατζηαγγέλου-Η αλληλεγγύη είναι ένα ρόδο γεμάτο αγκάθια (+ENG)

Στις 17/3 ο συγκρατούμενός μας Βασίλης Δημάκης παραβιάζει τους περιοριστικούς όρους και επιλέγει το δύσβατο δρόμο της παράνομης ελευθερίας. Έχει προηγηθεί η νικηφόρα λευκή απεργία, ένας αγώνας που από την έναρξή του μας βρήκε αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό του. Γιατί σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς οι αόρατοι πληθυσμοί των κάτεργων της “δημοκρατίας” είναι υποχρεωμένοι να ρισκάρουν και τη ζωή τους για τα αυτονόητα.

Ο Βασίλης επέλεξε τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών να εκθέσει με το λόγο και τις πράξεις του το σύνολο της σωφρονιστικής υπηρεσίας. Γι’αυτό από την πρώτη στιγμή ξεκίνησε ένα κυνήγι κεφαλών προς τιμήν της υπόληψης και του γοήτρου της διοίκησης του Κορυδαλλού. Το μεσημέρι της Τετάρτης 23/3 κατά τη διάρκεια επιχείρησης πολλαπλών μονάδων της ΕΛΑΣ (ΕΚΑΜ, κρατική ασφάλεια, ΟΠΚΕ, αντιτρομοκτατική) ο Βασίλης πέφτει στα χέρια των διωκτών του. Λίγη ώρα αργότερα πραγματοποιούνται αιφνιδιαστικές έρευνες τόσο στο κελί μου όσο και στο κελί του συντρόφου Πάνου Καλαϊτζή, από υπαλλήλους και κουκουλοφόρους των φυλακών. Η συγκεκριμένη κίνηση μόνο ως εκδικητική μπορεί να λογιστεί στη συνείδησή μου. Ως μία σειρά γεγονότων, μου δείχνουν τη “ζεστή φιλοξενία” που θα με περιμένει σε όλα τα χρόνια της αιχμαλωσίας μου.

Γι’αυτό και από την πρώτη στιγμή στο μυαλό μου γυρίζει εφιαλτικά μία και μόνο σκέψη: Αν φτάσαμε σε εποχές που η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των κρατουμένων αποτελεί έμπρακτη συνθήκη συνενοχής, τότε το πολιτικό καθήκον της αδιαλλαξίας κραυγάζει: Αμετανόητα παρών.

Η θέση μου θα βρίσκεται αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό των κρατουμένων γιατί τα κάγκελα είναι τα σύνορα δύο κόσμων σε διαρκή σύγκρουση.
Ξανά και ξανά φωτιά στα κάτεργα.

Θάνος Χατζηαγγέλου
Δ’ Πτέρυγα, φυλακές Κορυδαλλού
24/3/2022

 

Thanos Chatziaggelou – Solidarity is a flower full of thorns

On 17.3 our co-inmate Vasilis Dimakis violates the restrictive measures and chooses the hard way of illegal freedom. It has been preceded by the victorious white strike (without food and water), a struggle that found us non-negotiably by its side from the very first moment. Because during these hard times, the invisible ones living in the cells of democracy have to risk their lives for even their basic rights.

Vassilis chose to expose with his speech and actions the entire penitentiary service both inside and outside the prison walls. That is why from the first moment they began in honor of the reputation and prestige of the administration of Korydallos. At noon on Wednesday 23/3, during an operation by multiple cop units (SWAT, state security, special police teams for crime prevention and suppression, anti-terrorist unit), Vassilis falls into the hands of his pursuers. A few hours later officials and masked men working for the prison searched both mine and comrade’ s Panos Kalaitzis cells. The particular action could be only considered as revengeful in my thoughts. As a sequence of events, they present to me the “warm hospitality” that awaits me in my future years of imprisonment.

This is why from the very first moment there is only one thought that shouts nightmarishly in my mind: If we have reached this point when social solidarity between inmates is considered as a practical condition of being guilty, then the political duty of intransigence shouts: Unrepentantly present!

My position will always be next to the prisoners without any negotiation because these bars are the borders of two worlds in continuous conflict.
Again and again, burn the prisons.

Thanos Chatziaggelou,
D’ wing, Korydallos prison
24/3/2022

Mar 20

Αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης

Μέσα σε μια συγκυρία όπου η πολιτικο-οικονομική κρίση συνεχίζεται με διάφορα σκαμπανεβάσματα για σχεδόν μια δεκαετία, οι διακρατικοί ανταγωνισμοί αυξάνονται με πολύ έντονους ρυθμούς, αυτήν τη φορά με την Ρωσία και το ΝΑΤΟ να θυσιάζουν ζωές για τα δικά τους συμφέροντα και την παγκόσμια κυριαρχία. Kράτη και αφεντικά, δημοκρατίες και δικτατορίες, αριστερές και ακροδεξιές κυβερνήσεις στήνουν σκηνικά πολέμου για άλλη μία φορά. Στο όνομα της “εθνικής ενότητας” επιδεικνύουν την πολεμική προετοιμασία του εκάστοτε κρατικού μηχανισμού και διαχέουν ένα κλίμα πολεμικής ετοιμότητας στο σύνολο των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων υποστηρίζοντας την μία ή την άλλη πλευρά, στέλνοντας κλητεύσεις σε νέο κόσμο. Όπως όμως ενισχύεται ο ρόλος του στρατού έτσι ενισχύεται και η σημασία της  σύγκρουσης μαζί του. Η άρνηση στην ένταξη σε έναν μηχανισμό που στερεί την ελευθερία, την κριτική σκέψη και την αυτόβουλη δράση ενώ προάγει το μίσος και την εκμετάλλευση στο όνομα μιας υποτιθέμενης πατρίδας. Η ολική άρνηση ένταξης στα σχέδια ενός πολέμου που μετράει μόνο χαμένους είναι καθήκον.

Ο πόλεμος είναι μία πραγματικότητα που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας πλέον και η κατάταξη σε έναν θεσμό που αντιπροσωπεύει την ίδια την εξουσία, την πατριαρχία, την κρατική βία και τη σαπίλα του ιμπεριαλισμού θα μας βρίσκει πάντα απέναντι της. Η ίδια η κλήση ενός ατόμου να συμμετέχει στο στρατό απεικονίζει τη βία της επιβολής του κράτους και του κεφαλαίου και η συνειδητή άρνηση υποταγής είναι για εμάς η μοναδική απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί στους καταπιεστές μας. Σε μία περίοδο που ο πόλεμος πρωτοστατεί στις ειδήσεις, το καθήκον της ανυποταξίας γίνεται πιο επιτακτικό από ποτέ.

Για εμάς, που ο στρατός είναι ένας ακόμη θεσμός που φέρει ό,τι εχθρευόμαστε, η ολική άρνηση στράτευσης ως κομμάτι του ευρύτερου αγώνα, είναι ακόμη μια επαναστατική επιλογή που συγχρονίζεται με τον πολύμορφο αγώνα ενάντια σε οτιδήποτε μας καταπιέζει. Είναι ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή των κρατών και των συνόρων, των εθνών και των πατρίδων και κατ’ επέκταση όλου του εξουσιαστικού οικοδομήματος. 

Στις 19 Νοεμβρίου του περασμένου έτους ο σύντροφος ολικός αρνητής στράτευσης Ζήσης Ν. καλέστηκε από τον Ελληνικό στρατό να παρουσιαστεί τρίτη φορά, ενώ στις 08/03 ο Τ. Παλαιοθόδωρου κατέθεσε την άρνηση στράτευσης του στην στρατολογία Ιωαννίνων. Στεκόμαστε αλληλέγγυες σε όλους αυτούς που αντιμάχονται την έννοια ενός στρατού ενωμένου κάτω από την ταμπέλα της πατρίδας και επιλέγουν συνειδητά να βγουν στο πεδίο μάχης εναντίον τους. Στον πόλεμο τους απαντάμε με πόλεμο ενάντια σε κάθε εξουσία και βρισκόμαστε πλάι στα συντρόφια που επιλέγουν την ολόψυχη επίθεση με πολιτικούς, επαναστατικούς όρους. Για το λόγο αυτό το Σάββατο 19/3 τοποθετήσαμε πανό σε κεντρικά σημεία της Θεσ/νίκης και σε σχετιζόμενους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, όπως η ΣΣΑΣ (Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων) στην Εγνατία και το Στρατοδικείο στην Καυταντζόγλου, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης και ενάντια στον πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία.

Με όπλα μας τους αντιιεραρχικούς αγώνες και την αλληλεγγύη, την άρνηση στράτευσης και την επίθεση στους κρατικούς μηχανισμούς, διεξάγουμε το δικό μας πόλεμο. Το μόνο πόλεμο για τον οποίο αξίζει να στρατευτούμε, δίνοντας και τη ζωή μας. Τον πόλεμο για την Επανάσταση και την Αναρχία.

ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ

Mar 15

Μία σύντομη ενημέρωση για τις κλήσεις για προκαταρκτική εξέταση που αφορούν την εκκένωση της κατάληψης Terra Incognita

 
 
Στις 14/2 καλεστήκαμε, από την κρατική ασφάλεια, μαζί με άλλους συντρόφους για προκαταρκτική εξέταση στις 23/2 ως “ύποπτοι” να δώσουμε εξηγήσεις σχετικά με τη δικογραφία που αφορά την εκκένωση της κατάληψης Terra Incognita, που έγινε στις 17/8 του 2020. Είναι μία νέα κατασταλτική κίνηση που έρχεται να προστεθεί μετά τις συλλήψεις (της 8/2), για τον εμπρησμό του ΙΕΘΠ, της συντρόφισσας Γ.Βούλγαρη, του συντρόφου Θ.Χατζηαγγέλου (μέλους της συλλογικότητάς μας) και του συντρόφου Π.Καλαϊτζή που διώκεται πολιτικά από μια στημένη υπόθεση της αντιτρομοκρατικής, λόγω των προσωπικών του σχέσεων. Το πρωί της Δευτέρας 14/2 μετά την εξαναγκαστική λήψη DNA του συντρόφου Θ.Χατζηαγγέλου ενημερωνόμαστε ότι καλέστηκε σε νέα ανάκριση σχετικά με τη δικογραφία την εκκένωσης της κατάληψης. Τις επόμενες μέρες άρχισαν να στέλνονται κι άλλες κλήσεις σε διάφορα άτομα. Η ογκοδέστατη δικογραφία εμπεριέχει κατηγορίες  για κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών υλών, συμμορία, πλαστογραφία, κλοπή ηλεκτρικής και κάθε άλλης μορφής ενέργειας, περί φωτοβολίδων και πυροτεχνημάτων και νομοθεσία περί όπλων – οπλοχρησία σε συνδυασμό με άλλο έγκλημα. Στις 23/2 πήραμε προθεσμία για 9/3, καθώς η δικογραφία δεν είχε δοθεί καν στους ίδιους τους δικηγόρους για να έχουμε μια πλήρη ενημέρωση των “στοιχείων”, και στις 9/3 κατατέθηκαν τα υπομνήματα παρουσία των δικηγόρων.
Μέσα στα άτομα που καλέστηκαν, πέρα από κάποια που συμμετέχουμε στην συλλογικότητα, είναι και άτομα που δεν είχαν κάποια ενεργή συμμετοχή στην κατάληψη και κάποια άλλα που συμμετείχαν κατα καιρούς σε διάφορες άλλες ομάδες.
Βλέπουμε λοιπόν, για ακόμη μία φορά το κράτος να τυλίγει σε μία κόλλα χαρτί ανθρώπους που απλά επέλεξαν να στηρίξουν ανοιχτές διαδικασίες και εκδηλώσεις της κατάληψης με την παρουσία τους, με μόνο στοιχείο το αποτύπωμά τους σε κάποια κινητά αντικείμενα. Ποινικοποιείται δηλαδή πλέον και η παρουσία σε έναν ανοιχτό πολιτικό χώρο όπου οργανώνονταν εκδηλώσεις, κουζίνες, συγκεντρώσεις, workshops και πολλά άλλα. Ποινικοποιείται η έμπρακτη στήριξη της κατάληψης σε περιφρουρήσεις απέναντι σε κρατικές και παρακρατικές  επιθέσεις. Ποινικοποιείται η ίδια η έννοια της κατάληψης ενός κτιρίου και το ίδιο το κίνημα που επιλέγει να στηρίζει την ύπαρξη τέτοιων δομών και την σημασία αυτών μέσα σε ένα σύστημα που καθημερινά μας στερεί ότι έχουμε κερδίσει με αγώνες όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν θα επιλέξουμε να πούμε για χιλιοστή φορά τί σημαίνουν για εμάς οι καταλήψεις και πόσο σημαντική θεωρούμε την ύπαρξή τους μέσα σε έναν κόσμο που βυθίζεται στη φτώχεια, την ανεργία, τους θανάτους και τις αυτοκτονίες από αδιέξοδα. Μέσα σε μια αλλοτριωμένη ζωή όπου κυριαρχεί η εξατομίκευση, το χρήμα, το εμπόρευμα, ο ανταγωνισμός και η καβάτζα προτάσσουμε τις καταλήψεις ως ένα μέσο μιας μικρής αλλά σημαντικής “απελευθέρωσης” της ζωής.
Τα κτίρια ανακαταλαμβάνονται. Οι δομές ξαναχτίζονται. Οι σχέσεις και οι ζυμώσεις που συντελούνται μέσα σε αυτά δεν μπορούν ποτέ να κατασταλούν από κανένα κράτος, κανέναν μπάτσο και καμία εξουσία.
Αυτό που έχει σημασία είναι η συνέχιση του αγώνα απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία. Αγώνας που θα συνεχίζεται όσο συνεχίζει να υπάρχει στις καρδιές και στα μυαλά μας η ιδέα της ελευθερίας και της αναρχίας.
Το μόνο που έχουμε να δηλώσουμε είναι ότι ήμασταν και είμαστε αμετανόητοι/ες καταληψίες!
 
Οι καταλήψεις είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγώνα για την ελευθερία
Και εμείς είμαστε σάρκα από τη σάρκα τους
Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται

 

A brief update on our preliminary examination calls regarding the eviction of Terra Incognita squat

On 14th of February the state security called us together with other comrades for a preliminary examination on 23rd of February as “suspects” to explain ourselves regarding the case file of Terra Incognita squat getting evicted on 17/8/2020. This is a new repressive movement that comes to be added after the arrests on the 8th of February, with 3 of our companions G. Voulgari, Panos Kalaitzis and Th. Chatziaggelou (member of our collective) getting arrested after the arson attack at the FNRR (Foundation for National and Religious Reflection). On the 14th of February, after the forced DNA collection of our comrade Th. Chatziaggelou, we are informed that he was called for a new interrogation process regarding the eviction of Terra Incognita squat. In the following days, other calls were sent to people. The voluminous case file contains charges for making and possessing explosives, forming a gang, forgery, theft of electricity and any other form of energy, flares and fireworks and the legislation on weapons – use of weapons in combination with another crime. We got a deadline for the 9th of March, as the case file had not even been given to the lawyers themselves to have a full update of the “data”, and on that date the memorandums were submitted in the presence of the lawyers.Between the people that have been called there are some members of our collective, but there are, also, people that did not actively participate in the squat and others that used to participate in other collectives during the years.

We come to witness once again how the state targets the people who chose to support open assemblies and events of the squat with their presence while using their fingerprints on some items as the only evidence to justify this attack. To make it clear, now they target people only because of their presence in an open political space where events, solidarity kitchens, manifestations, workshops and so much more were taking place. They target people who practically supported the squat against any type of attack. They criminalize the concept of the squat itself, the movement that chooses to support the existence of such structures and those underly their importance in a system which constantly takes away everything that we have won through years of struggling.

We will not state again what the meaning of squats is for us, and how highly we value their existence in a world that is full of poverty, unemployment, death, and suicides due to dead ends. In an alienated life where personalization, money, commodification, competition, and “backups” thrive, we defend squats a means of small yet important “liberation” of life.

Building can be reoccupied. Structures can be rebuilt. Our relationships and bonds that have created because of them cannot be repressed by any state, cop or power. What matters is the continuation of the struggle against the state, the capital and power. A struggle that will be continued as long as we carry in our hearts and minds the ideas of liberation and anarchy.

All we have to say is that we were and are unrepentant squatters!

Squats are the past, the present and the future of the struggle for liberation

And we are flesh of their flesh

Nothing is over, everything continues

 

Mar 14

2η επιστολή Πάνου Καλαϊτζή

Πάνε 4 εβδομάδες από τη μέρα που αποφασίστηκε η προφυλάκιση μου και πλέον η ζωή στις φυλακές Κορυδαλλού έχει γίνει η νέα καθημερινότητα μου. Στις παρακάτω γραμμές θα ήθελα να μοιραστώ τα γεγονότα πριν και μετά τη σύλληψη μου καθώς και κάποια πράγματα για τη θέση μου.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Δεκαπέντε μέρες πριν την σύλληψή μου, ο συνάδελφος και πλέον συγκατηγορούμενος μου Θάνος Χατζηαγγέλου, ενημερώνοντας με πως έχει συμπτώματα Covid-19, μου ζητάει να αναπληρώσω την βάρδια του, πράγμα το οποίο και έγινε. Μετά από συζήτηση μαζί του, αποφάσισα να του παραχωρήσω το σπίτι που νοίκιαζα στην οδό Αλκινόου για να κάνει καραντίνα (απομόνωση), καθώς εγώ θα μπορούσα να μείνω για ένα διάστημα στο σπίτι της συντρόφου μου. Η πρόταση αυτή έγινε για τρεις λόγους: Πρώτον, για την προφύλαξη της συντρόφου του. Δεύτερον, για την προφύλαξη της ομαλής λειτουργίας της συνεργατικής επιχείρησης που διατηρούμε, καθώς η σύντροφος του είναι μέλος αυτής. Τρίτον, για την προσωπική μου προφύλαξη, καθώς αν και πλήρως εμβολιασμένος, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που θα ήθελα να προφυλάξω.

Για τις επόμενες δεκαπέντε μέρες, αφού τα τεστ είχαν διαγνώσει θετικό τον Θ.Χ. στον ιό Covid-19, δεν είχα καμία επαφή μαζί του. Δεν πέρασα ούτε μία φορά από το σπίτι που του είχα παραχωρήσει, και αυτό μπορεί να το καταλάβει ο καθένας εφόσον σύμφωνα με τις παρακολουθήσεις της αντιτρομοκρατικής και στο σπίτι, αλλά και στον Θ.Χ., δεν εμφανίζομαι πουθενά. Μία μέρα πριν την σύλληψή μου και αφού ο Θ.Χ. βγήκε αρνητικός στον Covid-19, πέρασε από το μαγαζί όπου τον είδα για πρώτη φορά μετά από 15 μέρες. Μου ζήτησε αν μπορεί να μείνει άλλες 2-3 μέρες σπίτι μου, πράγμα που δέχτηκα, αφού όπως προ-είπα είχα την δυνατότητα να μείνω στο σπίτι της συντρόφου μου.

Έτσι λοιπόν φτάνουμε στη μέρα της σύλληψης μου. Το απόγευμα της 8ης Φλεβάρη λοιπόν, βγαίνοντας από το σπίτι της συντρόφου μου (όπου διέμενα) με προσαγάγουν υπάλληλοι της αντιτρομοκρατικής. Με οδηγούν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης (ΓΑΔΘ) και μετά από κάποιες ώρες μου ανακοινώνουν τη σύλληψη μου. Μετά από ένα βράδυ κουκουλωμένος και δεμένος στα γραφεία της αντιτρομοκρατικής, οδηγήθηκα στα δικαστήρια, όπου στα κελιά κράτησης συνάντησα για πρώτη φορά την έταιρη συγκατηγορούμενή μου Γ. Βούλγαρη. Μάλιστα της ζήτησα μέσα από τα κάγκελα να κατεβάσει λίγο την προστατευτική μάσκα της, μήπως και την αναγνωρίσω έστω φατσικά, πράγμα το οποίο δεν κατάφερα, καθώς δεν την είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, καθώς βρίσκομαι προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό για μια υπόθεση που δεν είχα καμία απολύτως ανάμιξη.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Δεν έχω βάλει ποτέ πολιτική ταμπέλα στον εαυτό μου και δεν έχω σκοπό να το κάνω ούτε και τώρα, ώστε να καρπωθώ μία πολιτική υπεραξία ή συμπάθεια. Δεν έχω δηλώσει ποτέ αναρχικός, δεν έχω δηλώσει ποτέ επαναστάτης, δεν θα δήλωνα ποτέ ένοπλος αντάρτης. Παρ’ όλα αυτά, είμαι ένας πολιτικά σκεπτόμενος άνθρωπος και δεν έχω φοβηθεί ποτέ να πω την γνώμη μου, δεν έχω σταματήσει ποτέ να φωνάζω για το δίκιο. Από το 2008 έως το 2010 που έφυγα στο εξωτερικό για να εργαστώ, συμμετείχα σε ανοιχτές συνελεύσεις της γειτονιάς μου προσπαθώντας να βελτιώσω μαζί με συνανθρώπους μου το κοινό βιοτικό επίπεδο. Από το τέλος του 2015, που επέστρεψα στην Ελλάδα, ικανοποίησα την ανάγκη μου για αθλητισμό μέσα από μία αυτοόργανωμένη ομάδα, που αντιτίθεται στον σύγχρονο αθλητισμό, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από την μπίζνα, τα φράγκα και την ντόπα. Επίσης, έχω συνειδητά επιλέξει, για βιοποριστικούς λόγους, να συμμετέχω σε συνεταιρισμό εργαζομένων, προτάσσοντας έτσι έναν διαφορετικό τρόπο εργασίας απέναντι στον εργασιακό Μεσαίωνα. Όταν το κράτος αποφάσισε λόγω της πανδημίας Covid-19 να κλείσει τα πάντα, αδιαφορώντας για την τύχη των αστέγων, απόρων, τοξικοεξαρτημένων και οικογενειών με μικρό ή μηδενικό εισόδημα, οργανώθηκα σε δομές μαγειρέματος και διανομής γευμάτων, ώστε να βοηθήσω και εγώ από την πλευρά μου όσους είχαν ανάγκη.

Ίσως πλέον αυτά να αρκούν για να αποτελεί κάποιος τον βολικό τρίτο που ενεργοποιεί ποινικά το άρθρο 187α περί τρομοκρατικής οργάνωσης και για να χτιστεί μια δικογραφία-φάρσα, χωρίς καν να αναφέρεται πουθενά το όνομά μου στις καταθέσεις της αντιτρομοκρατικής. Δεν φοβήθηκα ποτέ να πω την γνώμη μου και να φωνάξω για το δίκιο, ούτε έχω σκοπό να σταματήσω τώρα. Ένα δίκιο, που τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν ότι δεν βρίσκεται στα χέρια αυτών που με κρατάνε φυλακισμένο, χωρίς στοιχεία, εκπληρώνοντας δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες.

Δύναμη σε όσους παλεύουν για το δίκιο.

Δύναμη στους συγκατηγορούμενούς μου, που από την δική του σκοπιά ο καθένας, δίνει μία ξεχωριστή μάχη. Πάνος Καλαϊτζής

Φυλακές Κορυδαλλού, Πτέρυγα Δ

13/03/2022

Mar 14

24ωρη συμβολική απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων της Δ’ Πτέρυγας Κορυδαλλού

Λέξεις όπως ο αγώνας, η αλληλεγγύη, η έμπρακτη συνοδοιπορία δεν είναι συμπλέγματα γραμμάτων αλλά δεσμεύσεις και συμβόλαια στο λεξιλόγιο των αντιστάσεων. Τόσα χρόνια αν ήταν κάτι που με διαιρούσε από το κοινωνικό σύνολο ήταν η ηθική και ταξική υποχρέωση να βρίσκομαι στο πλάι όσων αγωνίζονται. Όταν η γεωγραφία των αντιστάσεων βρίσκεται έγκλειστη σε τείχη και κάγκελα η υποχρέωση γίνεται πιο επιτακτική.

Από σήμερα δύο συγκρατούμενοί μου προχωρούν σε λευκή απεργία αντιστεκόμενοι στις εισαγγελικές μεθοδεύσεις που αναστέλλουν επ’αόριστον τις εκπαιδευτικές τους άδειες. Η θέση μου ως πολιτικός κρατούμενος, ως συγκελίτης μα πάνω απ’ όλα ως αγωνιζόμενος άνθρωπος βρίσκεται στο πλευρό τους χωρίς δεύτερη σκέψη. Το πρώτο μου βήμα στον κοινό αγώνα είναι η έναρξη συμβολικής απεργίας πείνας, επιφυλασσόμενος για οτιδήποτε βάλει σε κίνδυνο τη ζωή των 2 συγκρατούμενών μου. Μάθαμε να μην ζητάμε, να αγωνιζόμαστε ακόμα και για τα αυτονόητα. Αυτό θα κάνουμε ακόμη μία φορά.

Θάνος Χατζηαγγέλου

Δ’ Πτέρυγα, Φυλακές Κορυδαλλού

14/3/22

Η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατουμένων είναι για μένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής εντός των τειχών. Έτσι δεν μπορώ να μην πάρω θέση στο δίκαιο αγώνα δύο συγκρατούμενών μου, που πραγματοποιούν από σήμερα λευκή απεργία, λόγω αναστολής των εκπαιδευτικών τους αδειών. Στέκομαι αλληλέγγυος στο πλευρό τους, προχωρώντας σε συμβολική 24ωρη απεργία πείνας.

Πάνος Καλαϊτζής Δ’ Πτέρυγα, Φυλακές Κορυδαλλού

14/3/22

Mar 13

Θ.Χατζηαγγέλου-Ανάληψη ευθύνης για συμμετοχή στην Οργάνωση Αναρχική Δράση

Θάνος Χατζηαγγέλου-Για την αδιάλλακτη οργάνωση της Αναρχικής Δράσης

Κάθε 10 του Μάρτη, ο χρόνος καρφώνει τους λεπτοδείκτες στο σημείο μηδέν. Δεν υπάρχουν ώρες, μόνο στιγμές περισυλλογής για το φορτίο της ευθύνης που κουβαλάει ο καθένας και η καθεμία μας στο διηνεκές του επαναστατικού γίγνεσθαι. Για το ηθικό, πολιτικό και στρατιωτικό καθήκον στον επαναστατικό πόλεμο. Ένας κρότος σαν ιαχή εχθροπραξίας, μέσα σε μία νύχτα όπου ο θάνατος νίκησε το φόβο. Ο φυσικός θάνατος τον οποίο τόσο θρηνούμε -στον κόσμο του θανάτου- είναι λιγότερο ολέθριος από το θάνατο που διακινείται ως ζωή.

12 Μάρτηδες πριν, ο σύντροφος και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρος Φούντας, εκτελείται σε συμπλοκή στη Δάφνη, από ένα πλήρωμα ένστολων τρομοκρατών κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης. Ο Λάμπρος έζησε όλη του τη ζωή στην πρώτη γραμμή της αντιεξουσιαστικής σύγκρουσης – με το χαρτί, με την σημαία, με το πιστόλι στο χέρι. Έτσι άφησε και την τελευταία του πνοή στην ύστατη μάχη, στην πρώτη γραμμή. Στη ζωή κεραυνός και στο θάνατο λύκος. Ο Λάμπρος είναι η θρυαλλίδα της επαναστατικής αδιαλλαξίας και θα ζει μέσα από τις φλόγες της επαναστατικής βίας. Από τις φωτιές των αστικών μητροπολιτικών πεδίων, μέχρι τις ριπές των ανταρτών στα βουνά της Μέσης Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής.

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας αποτελεί σημαία του αγώνα για την ανατροπή και την επανάσταση. Μία σημαία που κυμματίζει περήφανα όσο ο μητροπολιτικός ιστός παραδίδεται στις φλόγες της επαναστατικής βίας. Το αίμα είναι το μελάνι της ιστορίας. Και σε πείσμα όσων θωρρούν πως η ιστορία γράφεται από τους νικητές, θα είμαστε εδώ για να θυμίζουμε πως όσοι νιώθουν νικητές κουβαλάνε στα κουφάρια τους τις πιο συντριπτικές ήττες. Ήττα δεν είναι ο χαμός, ο θάνατος. Ήττα είναι η αποδοχή. Είναι η λησμονιά των νεκρών του ταξικού πολέμου. Είναι η αναίμακτη παράδοση της συλλογικής ιστορίας, στο χρονοντούλαπο της λήθης. Ήττα είναι η ανάθεση και ο μεσσιανισμός. Η παράταση της μάχης, η ανακωχή και ο συμβιβασμός σε μια ζωή κατώτερη των ταξικών αναγκαιοτήτων και περιστάσεων των καιρών. Ήττα δεν είναι να δίνεις τη ζωή και την ελευθερία σου για τον αγώνα, αλλά να ζεις απονεκρωμένος από την έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης και ταξικής συνείδησης. Να κοιτάς να σώσεις το τομάρι σου, όταν ο άλλος δίπλα σου χάνει τα βήματά του, μένει πίσω, πεθαίνει. Μπροστά σε αυτήν την σκοτεινή περίοδο είναι επαναστατικό καθήκον να φωτίζουμε το δρόμο με την ελπίδα της ανατροπής.

“Όποιος δεν οπλίζεται πεθαίνει…και όποιος δεν πεθαίνει είναι θαμμένος ζωντανός: στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια, στα προάστια-δορυφόρους, στις -αγορασμένες επί πιστώσει- πλήρως εξοπλισμένες μοντέρνες κουζίνες και στις κρεβατοκάμαρες παλάτια.” Ulrike Meinhoff – RAF

Το πρώτο βήμα στον πόλεμο είναι το ερέθισμα, έπειτα η αποφασιστικότητα και μετά το άλμα παραπέρα. Το άλμα σε μία νέα, παράνομα ανυπότακτη, ζωή. Κουβαλάω στις πλάτες μου μία διαδρομή γεμάτη φωτιά. Εκεί όπου οι ανάσες, οι λιγοστές ανάσες κρύβουν την απόλυτη ελευθερία. Μια ζωή δοσμένη στον αγώνα για κάτι καλύτερο, κάτι διαφορετικό. Και αν η αγέλη τρομοκρατών του Μητσοτάκη και του Θεοδωρικάκου επενδύει στην ατομική και συλλογική ήττα, στην παραίτηση και την υποταγή, σε ένα φαντασμαγορικό τέλος της ριζοσπαστικής αντίστασης μέσα από την αιχμαλωσία μου, εγώ θα πω πως τόσα χρόνια πίστης, προσήλωσης και συνέπειας στη σύγκρουση οδηγούν στην πιο περήφανη στιγμή αυτού του πολέμου.

12 Μάρτηδες μετά, τιμώντας στην πράξη την απολυτότητα του επαναστατικού ήθους και της συνέπειας και της συνέπειας που αντιπροσωπεύει ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μου στην Οργάνωση Αναρχική Δράση. Είμαι περήφανος που ένα κομμάτι της ζωής μου ταυτίζεται με ένα μαχόμενο σχήμα, σάρκα από τη σάρκα της αναρχικής ιστορίας, που στάθηκε με τις μικρές του δυνάμεις, με ήθος και συνέπεια στα επίδικα και τα καθήκοντα της αντιεξουσιαστικής σύγκρουσης. Είμαι περήφανος για τους συντρόφους, πλάι στους οποίους, η Αναρχία ήταν μία λέξη γεμάτη πάθος και ειλικρίνεια. Είμαι αμετανόητα περήφανος γιατί η στράτευσή μου, ήταν μια συνειδητή πράξη βασισμένη στην κοινωνική, πολιτική και στρατιωτική αναγκαιότητα της αναρχικής δράσης, σαν αναλυτικό εργαλείο θεώρησης, σαν ανάχωμα δικαιοπραξίας, σαν απόλυτη στάση ζωής.

Η Αναρχική Δράση είναι ένας μαχόμενος σχηματισμός σύγκρουσης και υπεράσπισης της προπαγάνδας μέσα από την πράξη. Είναι μια Οργάνωση που έβαλε στο αντιεξουσιαστικό σκόπευτρο το σύνολο του εξουσιαστικού οικοδομήματος και των σχέσεων εκμετάλλευσης, μετατρέποντας τη λέξη αλληλεγγύη σε ανυποχώρητη συνθήκη ύπαρξης. Στάθηκε εχθρικά και με ψηλά το κεφάλι μέχρι και σήμερα απέναντι στο κράτος και το μισθοφορικό στρατό κατοχής της Δημοκρατίας, στο μιλιταριστικό ιστό, στο δόγμα της ιερής μαφίας, στην πατριαρχική δυσωδία και τον εθνικό κορμό, στους ναούς και τα πρόσωπα της καπιταλιστικής αλλοτρίωσης, στα διπλωματικά συμφέροντα και τα συμβόλαια ισχύος μιας χώρας βουτηγμένης μέσα στο αίμα.

Απέναντι σε ανθρώπους δίχως πρόσωπα, δίχως ήθοι, αξίες και αρχές, που καταδυναστεύουν τις ζωές της προλεταριακής βάσης, στέκομαι σήμερα αλύγιστος, αμετανόητος, αδιάλλακτος με την ίδια στοχοπροσήλωση στην επαναστατική υπόθεση. Δεν συμβιβάζομαι με τα ασυμβίβαστα, δεν σιωπώ μπροστά στην αδικία γιατί στη ζωή μου έμαθα να υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δίκαιο και το αναγκαίο. Χαράζοντας μια πορεία γεμάτη δυσκολίες και χτυπήματα, συλλήψεις και καταδίκες, ξυλοδαρμούς και βασανισμούς σε τμήματα, δηλώνω πως τίποτα δεν στάθηκε ικανό να μου δημιουργήσει δεύτερες σκέψεις, να με οδηγήσει σε ένα φτηνό ξεπούλημα της ατομικής και συλλογικής διαδρομής για λίγες πεθαμένες ανάσες “ελευθερίας”. Όλα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά φτηνά και αδιέξοδα χτυπήματα σε ένα σώμα που για χρόνια κουβαλάει μέσα του μία αλώβητη καρδιά. Μια καρδιά με παλμούς σαν κρότους επαναστατικής εχθροπραξίας. Μια καρδιά που χτυπάει για την Αναρχία.

Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή στην Αναρχική Δράση, γιατί κάθε μου βήμα μέσα σε αυτήν τη διαδρομή ήταν και ένα βήμα βαθιάς δέσμευσης στα καθήκοντα του αναρχικού ανταρτοπόλεμου. Με σεμνότητα και ταπεινότητα, βαθιά εκτίμηση και θαυμασμό για όσους και όσες γράψαν μια ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία της ριζοσπαστικής ανατροπής. Με την ελπίδα και τη βεβαιότητα πως τίποτα δεν τελειώνει, πως η εξεγερτική φλόγα της δικαιοπραξίας δεν σβήνει.

Ταγμένος ψυχή και σώμα στη φλέβα της φωτιάς, παραμένω αμετανόητος αναρχικός, υπερασπίζοντας το δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης με κάθε μορφή εξουσίας. Οι ιδέες δεν εξαγοράζονται, το πάθος για την ελευθερία δεν πειθαρχείται, η επαναστατική αξιοπρέπεια δεν απολογείται στα εδώλια των τρομοδικείων. Θα υπερασπιστώ την περήφανη αιχμαλωσία μου μέχρι τέλους, ακόμα και αν χρειαστεί ο ήλιος να ανατείλει από την δύση, θυμίζοντας μια συλλογική υπόσχεση: ο χρόνος μετράει πάντα αντίστροφα για όλους. Αναμονή, αναμονή, επίθεση.

Περήφανα στρατευμένος στην Αναρχική Δράση. Περήφανα προσηλωμένος στον αναρχικό ανταρτοπόλεμο. Η Επανάσταση πρώτα και πάντα.

Θάνος Χατζηαγγέλου

Δ’ Πτέρυγα, φυλακές Κορυδαλλού

10/3/2022

Mar 11

Μια σύντομη ενημέρωση για το καθεστώς αιχμαλωσίας των 3 συντρόφων που βρίσκονται προφυλακισμένοι για συμμετοχή στην Οργάνωση Αναρχική Δράση

Έπειτα από τις δικονομικές εξελίξεις των ημερών που οι 3 σύντροφοι κρατούνταν στα κελιά της Γ.Α.Δ.Θ., τα ξημερώματα της Τρίτης 15/2 η Αντιτρομοκρατική μπήκε στα κρατητήρια και μετέφερε εκτάκτως τους συντρόφους Χατζηαγγέλλου και Καλαϊτζή στις φυλακές Κορυδαλλού αφήνοντας πίσω την συντρόφισσα Βούλγαρη όπου εκκρεμούσε η λήψη DNA.
Με την άφιξη τους στις φυλακές Κορυδαλλού, οι σύντροφοι ενημερώθηκαν πως έπειτα από “άνωθεν εντολές” θα κρατηθούν σε ξεχωριστές πτέρυγες. Ο σύντροφος Καλαϊτζής μεταφέρθηκε στην Δ’ πτέρυγα, ενώ ο Χατζηαγγέλλου στην Ε’. Ο σύντροφος Θάνος κατά την άφιξή του στην ακτίνα καλέστηκε να συμβιβαστεί με μία προκλητική συνθήκη που οδηγούσε σε μια στημένη απόπειρα επιβολής πειθαρχικού. Ταυτόχρονα με τον ίδιο η υπηρεσία μετέφερε απέναντί του τον δολοφόνο της Κάρολαϊν, ο οποίος επί 8 μήνες κρατούνταν στην ΣΤ’. Ο σύντροφος επέλεξε να διαχειριστεί ψύχραιμα την συνθήκη, ξεκαθαρίζοντας στην υπηρεσία πως δεν θα συνυπάρξουν στην ακτίνα ακόμα κι αν χρειαστεί ο ίδιος να μεταφερθεί στην απομόνωση. Ακολούθησε η μεταφορά του γυναικοκτόνου ξανά πίσω στην ΣΤ’. Την επόμενη μέρα ο σύντροφος μετά από νέα ένταση μεταφέρθηκε στην Δ’, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.
Το πρωί της Παρασκευής 18/2 έπειτα από την ολοκλήρωση της εξαναγκαστικής λήψης DNA, μετήχθει στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού και η συντρόφισσα Βούλγαρη, η οποία μπήκε απευθείας σε καραντίνα. Από τις πρώτες μέρες των μεταγωγών στις φυλακές Κορυδαλλού γνωστοποιήθηκαν στους 3 δύο νέες αποφάσεις της Αντιτρομοκρατικής με βάση τις οποίες οι σύντροφοι καταχωρούνται στη λίστα των ατόμων που σχετίζονται με τρομοκρατία και η δέσμευση των περιουσιακών τους στοιχείων, η απαγόρευση κίνησης λογαριασμών και η απαγόρευση παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών προς το πρόσωπό τους (μια απόφαση που είχε εκδοθεί από τις 9/2 πριν καν “απολογηθούν”).
Το καθεστώς ιδιότυπης διαχείρησης της αιχμαλωσίας συνεχίζεται τις επόμενες μέρες προς το πρόσωπο της συντρόφισσας Βούλγαρη αυτή τη φορά. Κατά τη διάρκεια του επισκεπτηρίου του πατέρα της, ο οποίος της μετέφερε κάποια κείμενα και γράμματα συντρόφων της, η διευθύντρια των φυλακών σε κλίμα έντασης απειλούσε τον ίδιο και την συντρόφισσα με τη διαδικασία του αυτοφώρου λέγοντας πως “εδώ είναι φυλακές, δεν μπαίνουν προκηρύξεις”.
Σε πείσμα όλων οι 3 σύντροφοι παραμένουν δυνατοί και ενωμένοι, δίνοντας ο καθένας το δικό του ξεχωριστό αγώνα απέναντι στον κοινό εχθρό. Και εμείς θα σταθούμε μέχρι τέλους στο πλάϊ τους γιατί εκεί είναι η θέση μας.

Για επικοινωνία με τους συντρόφους
Θάνος Χατζηαγγέλλου, Παναγιώτης Καλαϊτζής
Κατάστημα κράτησης Κορυδαλλού
Δ’ Πτέρυγα
ΤΚ 18122 Κορυδαλλός, Αθήνα
Γεωργία Βούλγαρη
Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού
ΤΚ 18122 Κορυδαλλός, Αθήνα

Σημείωση: Για την πόλη της Θεσσαλονίκης θα γίνεται συγκέντρωση της αλληλογραφίας και μαζική αποστολή, για όποιον/α ενδιαφέρεται. Για περισσότερες πληροφορίες στα mail: terra.squat@gmail.com ή tameio@espiv.net

Mar 09

10 Μάρτη 16:30 : Ενημέρωση-συζήτηση για τις προφυλακίσεις των 3 συντροφιών που διώκονται για την συμμετοχή τους στην οργάνωση “Αναρχική Δράση”

Ανοιχτή ενημέρωση – συζήτηση για τις προφυλακίσεις των 3 συντροφιών που διώκονται για την συμμετοχή τους στην “Αναρχική Δράση”

Ενημέρωση για το καθεστώς αιχμαλωσίας των 3 συλληφθέντων και τηλεφωνική παρέμβαση από τα 3 προφυλακισμένα άτομα.

Θα αρχίσει αυστηρά στις 16.30 ώστε να λήξει πριν το κάλεσμα της αντιπολεμικής πορείας.

Τα ξημερώματα της Τρίτης 8/2 συνελήφθησαν σε σπίτι, μία συντρόφισσα και ένας σύντροφος, έπειτα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής. Αφορμή ήταν η εμπρηστική επίθεση του «Ιδρύματος Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού» στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης , λίγες ώρες πριν. Καθ’όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης μέρας, τα στενά της περιοχής γέμισαν μπατσικά, τζιπάκια της αντιτρομοκρατικής και ασφαλίτες, ενώ παράλληλα γίνονταν και έρευνες στα σπίτια των συλληφθέντων. Αργότερα το απόγευμα έγινε ακόμη μία προσαγωγή συντρόφου, η οποία μετατράπηκε σε σύλληψη για τις ίδιες κατηγορίες και παράλληλα έγινε έρευνα στον χώρο εργασίας των δύο συντρόφων. Η μόνη σύνδεση του τρίτου συλληφθέντα με την υπόθεση είναι η σχέση του με το σπίτι και οι συντροφικές, φιλικές και συναδελφικές σχέσεις με τον ένα εκ των 2 συλληφθέντων χωρίς να υπάρχει άλλο στοιχείο σε βάρος του. Η έρευνα συνεχίστηκε μέχρι το βράδυ, καθώς στο σπίτι όπου συνελήφθησαν βρέθηκαν αντικείμενα κακουργηματικού χαρακτήρα. Την επόμενη μέρα πήραν προθεσμία δύο ημερών για την απολογία τους, όπου την Παρασκευή 11/2 κρίθηκαν προφυλακιστέοι διωκόμενοι με τον τρομονόμο (187α) με την κατηγορία της συμμετοχής τους στην οργάνωση Αναρχική Δράση, τον εμπρησμό στο «Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού» και άλλων κατηγοριών. Ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου ανέλαβε την ευθύνη του εμπρησμού, που έγινε στις 8/2 και των ευρημάτων του σπιτιού, η συντρόφισσα Γεωργία Βούλγαρη υπερασπίστηκε την επιλογή να έχει υποστηρικτικό ρόλο για την πραγματοποίηση της ενέργειας και ο σύντροφος Πάναγιώτης Καλαϊτζής αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες.
Σε μία συγκυρία όπου το κράτος εξαπολύει απειλές για την πάταξη όλων όσων αντιστέκονται ενάντια στην βαρβαρότητά του με εκκενώσεις καταλήψεων, βίαιη καταστολή και μαζικές συλλήψεις στο σωρό, επιλέγει για ακόμη μια φορά, να διώξει και να ποινικοποιήσει φιλικές και συντροφικές σχέσεις. Αυτή είναι μια πάγια τακτική του κράτους για να τρομοκρατήσει και να αποδυναμώσει τον κόσμο του αγώνα και να πνίξει κάθε φωνή αντίστασης.
Εμείς από την πλευρά μας συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στο κράτος και στις πρακτικές του και να στεκόμαστε δίπλα σε κάθε εξεγερμένο που μάχεται για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
Οι καρδιές μας χτυπάνε περήφανα για τα 3 συντρόφια μέχρι να ξαναβρεθούμε πλάι στους δρόμους.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ Γ. ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΚΑΙ Θ. ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΟΥ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Π. ΚΑΛΑΙΤΖΗ ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΤΗΜΕΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΛΟΓΩ ΦΙΛΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ 187Α. ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στα συλληφθέντα συντρόφια της 8/2

*Η συζήτηση θα ηχογραφηθεί και θα αναμεταδοθεί ζωντανά από το 1431am στο www.1431am.org

Mar 09

Πέμπτη 10 Μάρτη, 18:00 Καμάρα-Στήριξη της αντιπολεμικής πορείας

Στις 24/2 τύμπανα πολέμου ηχήσαν στην Ουκρανία όταν υπό τις διαταγές του Ρώσου προέδρου Πούτιν το ρώσικο κράτος εισέβαλε με στρατό και βομβαρδισμούς σε διάφορες πόλεις. Η Ρωσία λίγες μέρες πριν αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Ντονετσκ και του Λουγκάνσκ, που είχαν αυτονομηθεί από την Ουκρανία, με τη δικαιολογία ότι ήθελε να διασφαλίσει του ρωσόφωνες πολίτες των περιοχών αυτών από το φασιστικό ουκρανικό κράτος.
Ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας διεξάγεται “άτυπα” από το 2014 όταν και ανατράπηκε η τότε φιλορωσική κυβέρνηση με πρόεδρο τον Γιανούκοβιτς, από τη λεγόμενη “πορτοκαλί επανάσταση” ανοίγοντας βέβαια το δρόμο προς την εξουσία σε φιλοναζιστικές και ακροδεξιές οργανώσεις με πρωθυπουργό τον Β. Ζελένσκι. Η Κριμαία τότε ενσωματώθηκε στην Ρωσία και υπήρξε η δημιουργία ρωσόφωνων περιοχών. Η Ρωσία επιδιώκει να αποστρατιωτικοποιήσει την Ουκρανία και δεν δέχεται την ένταξη της στο ΝΑΤΟ γιατί θα απειληθεί η δικιά της γεωπολιτική κυριαρχία, καθώς από την Ουκρανία διέρχεται το 50% του ρωσικού αερίου προς την Ευρώπη. Οι σχηματισμοί της Ρωσίας με την Κίνα και των ΗΠΑ με την ΕΕ δημιουργούν διακρατικές εντάσεις προσπαθώντας ο κάθε ένας να επιβάλλει τους δικούς του σχεδιασμούς για την παγκόσμια κυριαρχία.
Όσο περνούν οι μέρες οι βομβαρδισμοί σε διάφορες πόλεις της Ουκρανίας εντείνονται, πολιορκώντας κυρίως το Κίεβο, τη Μαριούπολη, τη Βολνοβάχα και αλλού. Ήδη έχουμε πολλές απώλειες αμάχων και είναι ακόμη η αρχή ενός πολέμου για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των κρατών. Σε κάποιες πόλεις οι άνθρωποι δεν έχουν ηλεκτρικό, θέρμανση, ούτε καν πόσιμο νερό. Από τη μία η Ρωσία ανακοινώνει το πρωί για κατάπαυση πυρός για να αποχωρήσουν οι άμαχοι και το ίδιο βράδυ νέοι βομβαρδισμοί εμποδίζουν τελικά τους κατοίκους να φύγουν και από την άλλη η ουκρανική κυβέρνηση έχει κηρύξει απαγόρευση κυκλοφορίας και στρατιωτικό νόμο σε όλη τη χώρα, με τους ουκρανούς φασίστες να εμποδίζουν και αυτοί τους πολίτες να φύγουν, κλείνοντας τα σύνορα. Το αποτέλεσμα είναι τις πρώτες καταστροφικές επιπτώσεις του πολέμου να τις επωμίζονται οι άμαχοι πληθυσμοί χάνοντας ότι είχανε κερδήσει με κόπο ακόμη και την ίδια τους τη ζωή.
Από την άλλη το ελληνικό κράτος, με γνώμονα τη γεωγραφική του θέση, κατέχει μείζονα ρόλο στον έλεγχο των αγορών ενέργειας και μετατρέπεται σε ηγέτιδα δύναμη των Βαλκανίων και της Μεσογείου. Αυτό γιατί αποτελεί το κέντρο παραγωγής και διέλευσης τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας που μεταφέρεται από την Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο για να διοχετευτούν προς την ΕΕ, με παραδείγματα των τελευταίων χρόνων τα τεράστια αναπτυξιακά έργα (ενεργειακοί αγωγοί, εξορύξεις κλπ), τόσο χερσαία όσο και υποθαλάσσια, με καταστροφικές επιπτώσεις στο φυσικό κόσμο. Ως υπάκουο μέλος του ΝΑΤΟ έστειλε ήδη στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία παίρνοντας ξεκάθαρη θέση στον πόλεμο αυτό, έτοιμο να διαθέσει τις νατοϊκές του βάσεις για οποιαδήποτε πολεμική ενέργεια.
Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να αντιστρέψουμε αυτόν τον πόλεμο και να αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε κράτος και υπερεθνική συμμαχία. Αρνούμαστε να γίνουμε κομμάτι ενός μηχανισμού που εξυπηρετεί τις ανάγκες του κράτους και του κεφαλαίου, έτοιμο να αιματοκυλήσει εκατομμύρια αμάχους για περισσότερη εξουσία.
Με όπλα μας του αντιιεραρχικούς αγώνες και την αλληλεγγύη, την άρνηση στράτευσης και την επίθεση στους κρατικούς μηχανισμούς, διεξάγουμε τον δικό μας πόλεμο ενάντια στα ντόπια και ξένα αφεντικά που λεηλατούν τη φύση και καταστρέφουν τις ζωές μας.

Ούτε εθνικός ούτε ενεργειακός πόλεμος κοινωνικός αντικρατικός

Ο πόλεμος δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, ολική άρνηση στράτευσης

Στηρίζουμε την αντιπολεμική πορεία στις 10 Μάρτη, 18:00 Καμάρα

Mar 06

Τρίτη 8 Μάρτη, 19:00 Άγαλμα Βενιζέλου-Στήριξη της πορείας ενάντια στην πατριαρχία

Ο 20ος αιώνας βρίσκει το φεμινιστικό κίνημα στους δρόμους ως συνέχεια της γαλλικής επανάστασης με τις γυναίκες εργάτριες να διεκδικούν τα αυτονόητα. Η 8η Μάρτη αναγνωρίζεται επίσημα πλέον ως η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και πιο συγκεκριμένα της εργάτριας γυναίκας που τόλμησε από τα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού το 1857 να κατέβει στους δρόμους και να πολεμήσει για καλύτερες συνθήκες εργασίας και ισότιμες αμοιβές. Η 8η Μάρτη αποτελεί μία μέρα «γιορτής» των γυναικών που επέλεξαν την σύγκρουση, την αποκρυστάλλωση των παραδοσιακών ρόλων και τον διαρκή αγώνα ενάντια στην εξουσία των αφεντικών και της πατριαρχικής κοινωνίας.
Το κράτος και οι θεσμοί του συνηθίζουν να απονοηματοδοτούν τους αγώνες που δίνονται, προσδίδοντας καπιταλιστικά και εμπορευματικά χαρακτηριστικά (με την αγορά δώρων, τις διαφημίσεις που προωθούν τις στερεοτυπικά τέλειες θηλυκότητες κλπ) σε ιδέες και δράσεις που αφήνουν αιματηρά αποτυπώματα στην συλλογική μνήμη. Καμία κρατική και κοινωνική νομιμοποίηση δεν θα μπορούσε να δώσει «γιορτινό» τόνο στους φεμινιστικούς αγώνες που δίνονται, όχι μόνο από το 1857 αλλά από πολύ νωρίτερα, με τις θυληκότητες να μην πληρώνονται το ίδιο με τους άνδρες, να μην έχουν τα ίδια δικαιώματα με αυτούς, να κακοποιούνται και να παραβιάζονται με κάθε δυνατό τρόπο. Καμία ημέρα του χρόνου, όποια κι αν είναι αυτή, δεν γιορτάζουμε την κρατική ανάγνωση της γυναίκας που πληρεί μονάχα τις προϋποθέσεις της καλής νοικοκυράς, της άξιας συζύγου, της αναπαραγωγικής μηχανής. Θυμόμαστε και σεβόμαστε με την υπόσταση μας τις μάχες που δόθηκαν και δίνονται καθημερινά ενάντια σε μία κοινωνία γεμάτη διαχωρισμούς, έμφυλη βία, εκμετάλλευση και αρρενωπά προνόμια.
Το 2021 στον ελλαδικό χώρο η κοινωνία σοκαρίστηκε με τον γνωστοποιημένο αριθμό γυναικοκτονιών που έλαβαν χώρα και συζητήθηκαν στην δημόσια σφαίρα. Σοκαρίστηκε, επίσης, με τα περιστατικά έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, την δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων παιδοβιαστών, παραβιαστών και κακοποιητών. Κι όμως παρά την δημόσια κατακραυγή η πατριαρχικά δομημένη κοινωνία συνεχίζει να ανθίζει με αρρενωπότητες να βγάζουν λόγο για τα δικαιώματα των γυναικών στην έκτρωση και στην μητρότητα, τα τρανς άτομα να διεκδικούν ακόμα τα αυτονόητα. Την ίδια χρονιά η κυβέρνηση ψηφίζει τον νόμο συνεπιμέλειας αφήνοντας τις μητέρες εκτεθειμένες για ακόμα μία φορά σε κακοποιητικές συμπεριφορές, η ιερή μαφία αθωώνεται και στηρίζεται σταθερά από την δικαιοσύνη τους, και ο κάθε Μπαλάσκας δίνει συνταγές επιτυχίας σε επίδοξους γυναικοκτόνους. Αυτή είναι η κουλτούρα του βιασμού, η πατριαρχικά εδραιωμένη καθημερινότητα ενάντια στην οποία επιλέγουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά.
Η πατριαρχία βρίσκεται ακόμα βαθιά ριζωμένη στην καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος κι αν θέλουμε να υπερασπιστούμε έναν άλλο κόσμο πρέπει να στοχεύσουμε στην καρδιά του παλιού. Μέχρι να καταστρέψουμε κάθε μορφή εξουσίας στεκόμαστε με βάση την αλληλεγγύη η μία δίπλα στην άλλη. Η 8η Μάρτη αποτελεί επέτειο μνήμης των γυναικείων αγώνων για χειραφέτηση απέναντι στο κράτος, το αφεντικό και τον σύζυγο. Τόσα χρόνια μετά συνεχίζουμε να κατεβαίνουμε στον δρόμο με ακόμα περισσότερη οργή και δίψα για έναν άλλο κόσμο. Μέχρι να γελάσουμε πάνω στα συντρίμμια της πατριαρχίας η μόνη λύση είναι η συνεχής διεκδίκηση των ζωών μας με όλα τα μέσα.

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ, ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΣΤΑ ΓΙΟΡΤΙΝΑ ΣΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ 

Στηρίζουμε την πορεία στις 8 Μαρτίου, 19:00, Άγαλμα Βενιζέλου