Στις 29 Δεκεμβρίου 2021 και μετά από 8 χρόνια, 3 μήνες και 11 μέρες αιχμαλωσίας, είτε μέσα στα κολαστήρια των φυλακών είτε κατά τη φυγοδικία του, ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης συμπληρώνει επίσημα τις τυπικές προϋποθέσεις για την αποφυλάκισή του από τις φυλακές Μαλανδρίνου. Παρόλα αυτά, το κράτος και τα πιόνια του, δείχνουν το εκδικητικό τους μένος απέναντι στον κόσμο του αγώνα και τον ενημερώνουν πως θεωρείται ακόμα επικίνδυνος για την τέλεση «νέων αδικημάτων» κρατώντας τον αιχμάλωτο επ’ αορίστου χρόνου.

Οι λόγοι πίσω από αυτήν τη δικαιολογία βρίσκονται στην πολιτική υπεράσπιση της στοχευμένης ληστείας ενός καπιταλιστικού μεγάρου, την αναρχική ταυτότητα του συντρόφου και την «επιτηδευμένη» καλή διαγωγή που λειτουργεί, όπως λένε, ως προσωπείο. Επιλέγουν να συμπεριφερθούν σε ένα πολιτικό υποκείμενο με όρους μαφίας, με το έτσι θέλω, ενώ στο κοινωνικό σύνολο σουλατσάρουν ανενόχλητοι παιδοβιαστές και γυναικοκτόνοι. Έτσι, κράτος και κεφάλαιο επιλέγουν τι πάει να πει σωφρονισμός και ποιο υποκείμενο είναι αρκετά σωφρονισμένο για να επιστρέψει στην κοινωνία των αρίστων. Μέσα σε ένα σύστημα που βάζει ταμπέλες σε κάθε μας βήμα, κάθε μας ανάσα και κάθε μας επιλογή και αυτή τη φορά τιμωρούνται οι ιδέες μας.

Δεν θα αναλωθούμε περαιτέρω στην απελπιστική διαχείριση της κοινωνικής παρακμής από τον κρατικό μηχανισμό, ούτε θα κάνουμε βήμα πίσω γιατι δεν αντιμετωπίζεται ο κόσμος του αγώνα με ισάξιους -ή τουλάχιστον αξιοπρεπείς- όρους. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να απαιτήσουμε από κάποιον που δεν αναγνωρίζει την έννοια της ελευθερίας να καταλάβει τι σημαίνει να αναπνέεις χωρίς ενοχες. Ο σύντροφός μας κρατείται πλέον αιχμάλωτος χωρίς κάποια ημερομηνία σαν σημείο αναφοράς για την αποφυλάκιση του, μέχρι να κρίνει κάποιος δικαστής πως πλέον πληροί τις προϋποθέσεις. Κρατείται δέσμιος του κράτους γιατί συνέχισε αμετανόητα να υπερασπίζεται τον πολύμορφο αγώνα για την αναρχία.

Αυτό που μπορούμε να δηλώσουμε με το κεφάλι ψηλά είναι πως καμία καταστολή δεν θα σταθεί εμπόδιο στο να δείξουμε για ακόμα μία φορά την αλληλεγγύη μας στους αιχμαλώτους του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Στέλνουμε δύναμη σε αυτές και αυτούς που μάχονται μέσα από τα κολαστήρια της δημοκρατίας και καλούμε τον κόσμο εκτός των τειχών σε μία νέα μάχη για την αξιοπρέπεια και την αδιαλλαξία. Οι σκέψεις μας βρίσκονται δίπλα σε αυτούς που στρέφονται ενάντια στην κοινωνική εκμετάλλευση και κάθε μορφή εξουσίας ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Τα σημάδια σίγουρα προμηνύουν θύελλα και ήρθε η στιγμή να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Γιατί ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα οφείλουμε να αγωνιστούμε για την ελευθερία.

Ας γίνουμε οι εφιάλτες τους
Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Γιάννη Μιχαηλίδη, απεργού πείνας από 23/5/22
Δύναμη σε όσα είναι στα κελιά
Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής

Στις 18 Μαϊου οι σύντροφοι Δ. Χατζηβασιλειάδης και Β. Σταθόπουλος δικάζονται σε δεύτερο βαθμό για την απαλλοτρίωση ενός πρακτορείου ΟΠΑΠ και για την Οργάνωση “Επαναστατική Αυτοάμυνα”. Είχαν καταδικαστεί πρωτόδικα σε 16 και 19 χρόνια αντίστοιχα.

Τον Οκτώβρη του 2019 κατά τη διάρκεια μιας ληστείας σε ΟΠΑΠ στο Χαλάνδρι, αυτοτραυματίζεται στο πόδι ο σύντροφος Δ. Χατζηβασιλειάδης. Ζητάει την έμπρακτη βοήθεια από τον σύντροφο Β. Σταθόπουλο, ο οποίος του την παρείχε άμεσα, αποδεικνύοντας ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των αγωνιζομένων είναι δεδομένη και δεν τρομοκρατείται. Για αυτή του λοιπόν την πράξη Β. Σταθόπουλος συλλαμβάνεται και προφυλακίζεται στις φυλακές Λάρισας ενώ ο Δ. Χατζηβασιλειάδης επέλεξε το δρόμο της παρανομίας. Ο Β. Σταθόπουλος δικάστηκε πρωτόδικα σε 19 χρόνια κάθειρξης απλά και μόνο για την έμπρακτη αλληλεγγύη του παρέχοντας βοήθεια σε έναν τραυματισμένο σύντροφο, κάτι που ανέλαβε και υπερασπίστηκε από την αρχή ενώ αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με την οργάνωση όπως και με την απαλλοτρίωση του καταστήματος ΟΠΑΠ. Ο Δ. Χατζηβασιλειάδης καταδικάστηκε σε 16 χρόνια ερήμην, ο οποίος με επιστολή του κατά τη διάρκεια της φυγοδικίας του ανέλαβε την ευθύνη για τη φύλαξη του όπλου-σφραγίδα της Οργάνωσης Επαναστατική Αυτοάμυνα, η οποία έχει παύσει τη δράση της από το 2017, υπερασπίστηκε δηλαδή τη διαφύλαξη της επαναστατικής κληρονομιάς.

Έπειτα από δύο χρόνια φυγοδικίας ο Δ. Χατζηβασιλειάδης συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 2021 στη Θεσσαλονίκη, έπειτα από απαλλοτρίωση μιας τράπεζας και βρίσκεται και αυτός αιχμάλωτος στις φυλακές Δομοκού.

Για τη δεξιά αποτελεί ανοιχτό στοίχημα το μεγάλο ξεκαθάρισμα με την ένοπλη επαναστατική πάλη, έτσι ώστε να διατηρήσει το μονοπώλιο της νόμιμης βίας μέσα από τους πολέμους που γεννά, στηρίζει και συμμετέχει. Σε αυτήν την κατεύθυνση και όχι μόνο, κινούνται όλες οι στρατηγικές πρόληψης και καταστολής που έχει εξαπολύσει το τελευταίο διάστημα: οι τροποποιήσεις του Νέου Ποινικού Κώδικα με βάση τον οποίο πλέον, τρομοκρατική στην ουσία, βαφτίζεται κάθε πράξη που εναντιώνεται στην κρατική και καπιταλιστική σταθερότητα, οι νέες διατάξεις που εντείνουν την φυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων (όπως η παράταση της φυλάκισης του επαναστάτη Δ. Κουφοντίνα και του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη) και τη στέρηση των ευεργετικών διατάξεων, οι εξοντωτικές ποινές που ακούνε οι αντίπαλοι του κράτους και του κεφαλαίου.

Οι σύντροφοι Β. Σταθόπουλος και Δ. Χατζηβασιλειάδης βρίσκονται αιχμάλωτοι του κράτους για τις επιλογές αγώνα που έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Για όλες αυτές τις επιλογές που αποτελούν το σύνολο των εργαλείων αντιπαράθεσης και αγώνα με το κράτος και το κεφάλαιο. Απέναντι και σε αυτό το κατασταλτικό χτύπημα, θα βρεθούμε όλοι και όλες μαζί περήφανα δίπλα στους συντρόφους μας. Γιατί το χτύπημα σε έναν/μία από εμάς, είναι αιτία αναζωπύρωσης του συλλογικού αγώνα για την οργάνωση της αντεπίθεσης.

Τρομοκράτες και ληστές είναι τα κράτη και οι καπιταλιστές
Να στήσουμε αναχώματα αλληλεγγύης ενάντια στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις
Λευτεριά στους αναρχικούς Β. Σταθόπουλο και Δ. Χατζηβασιλειάδη

Μικροφωνική-συγκέντρωση αλληλεγγύης Δευτέρα 16/5, 18:00 Καμάρα

Στις 6/12/2014 πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη πορεία μνήμης για την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ένστολο δολοφόνο Επαμεινώνδα Κορκονέα, σε συνδυασμό με την 27η ημέρα απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού. Κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τη λήξη της πορείας συνελήφθησαν συνολικά 18 άτομα.

Κάποιες/οι από αυτές/ους έχουν δικαστεί και αθωωθεί και άλλοι/ες καταδικάστηκαν σε ποινές με αναστολή. Ένα άτομο συνελήφθη ένα μήνα μετά την πορεία, σε άλλη πόλη, και αντιμετωπίζει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα.

Η καταστολή δε μας φοβίζει.

Να μην αφήσουμε καμία κατασταλτική μεθόδευση αναπάντητη.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Παρασκευή 13 Μαΐου, 09:00 δικαστήρια Θεσ/νίκης

2ήμερο οικονομικής ενίσχυσης για τον αγώνα υπεράσπισης του στεκιού στο Βιολογικό

Παρασκευή 6/5, 21:00 – cocktail punk bar

Σάββατο 7/5, 15:00 – vegan κουζίνα (Room39) + bazaar βιβλίου-βινυλίου και διάθεση έντυπου υλικού + bar

18:00 εκδήλωση – Ιστορική αναδρομή της κατάληψης “Στέκι στο Βιολογικό”, παρουσίαση των ομάδων που στεγάζονταν στην κατάληψη:

• Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών:πολιτική-ηθική-υλική στήριξη πολιτικών κρατουμένων
• κατάληψη Terra Incognita
• αυτοοργανωμένη συναυλιακή ομάδα Biologica

*Θα ακολουθήσει συζήτηση για το D.I.Y. και την αντικουλτούρα

Το 2008 αρχίζει να διαφαίνεται η αδυναμία του ελληνικού κράτους να διαχειριστεί την οικονομία της χώρας και να ανταπεξέλθει σε αυτά που είχε υποσχεθεί. Το ελληνικό δημόσιο αδυνατεί να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια από τις διεθνείς αγορές, με συνέπεια να μην μπορεί να σταθεί αντάξιο στις δεσμεύσεις του απέναντι στο τραπεζικό σύστημα και τον καπιταλισμό εν γένει. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας αρχίζει να καταρρέει και ξεσπάει η οικονομική κρίση, με αρχή τη ψήφιση του πρώτου μνημονίου το 2010. Ακολουθούν άλλα δύο μνημόνια, το 2012 και το 2015 αντίστοιχα, τα οποία επέφεραν αύξηση της ανεργίας, μειώσεις των βασικών μισθών, περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις, μεταρρυθμίσεις που οδήγησαν στην περαιτέρω όξυνση των κοινωνικών και ταξικών ανισοτήτων στη χώρα με αποτέλεσμα να προκληθεί ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης και πολλές κοινωνικές αναταραχές.

Το βιοτικό επίπεδο των κατώτερων στρωμάτων υποβαθμίστηκε ακόμη περισσότερο καθώς το κόστος ζωής ανέβηκε κατακόρυφα με αυξήσεις σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, με την επιβίωση πλέον να μετατρέπεται σε έναν καθημερινό αγώνα, ακόμη και με το βασικό μισθό. Καλείται λοιπόν, το σύνολο των εκμεταλλευόμενων να επωμιστεί την υποτίμηση των ζωών τους δουλεύοντας ακόμη περισσότερο απλά για να ξεπληρώνει χρέη, αδυνατώντας να πληρώσουν το νοίκι και να καταλήγουν άστεγοι, πεθαίνοντας από το κρύο, βάζοντας τέλος στις ζωές τους έχοντας φτάσει σε αδιέξοδο. Καλούνται δηλαδή οι από τα κάτω να “σώσουν” τα αφεντικά, τις τράπεζες και την αγορά για να συνεχίσει να ρέει το χρήμα μέσα στον καπιταλισμό, προς όφελος πάντα των “ισχυρών”.

Η κατάσταση χειροτερεύει όταν αρχίζουν να καταπατούνται και τα στοιχειώδη κοινωνικά και ταξικά δικαιώματα και ελευθερίες. Ψηφίζεται το αντεργατικό νομοσχέδιο όπου άρονται τα απεργιακά δικαιώματα και οι χρόνια συνταγματικά κατοχυρωμένες συνδικαλιστικές ελευθερίες. Αντίστοιχα ψηφίζεται το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο με τις/τους φοιτητ(ρι)ές να δίνουν αγώνες για να μην διαγραφούν, ενάντια στην κατάργηση του ασύλου, για δωρεάν στέγαση, σίτιση κλπ. Ακολουθεί η ψήφιση κι άλλων νομοσχεδίων που καταπατούν και λεηλατούν το φυσικό κόσμο, που βγάζουν σε πλειστηριασμό πρώτες κατοικίες ευάλωτων προφανώς νοικοκυριών και παράλληλα καταστέλλονται βίαια διαδηλώσεις, εκκενώνονται καταλήψεις ενώ την ίδια στιγμή οι συνθήκες εγκλεισμού στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης υποτιμάνε πλήρως την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

Μέσα σε όλη αυτή τη δυστοπική συνθήκη στην Ελλάδα ανατιμήθηκαν προς τα κάτω οι αξίες των ακινήτων και καθώς αποτελεί τουριστικό θέρετρο, ντόπιοι και ξένοι επενδυτές άρπαξαν την ευκαιρία αγοράζοντας ακίνητα και ολόκληρες περιοχές για τις ανάγκες της τουριστικής βιομηχανίας. Ο εξευγενισμός ήρθε και ισοπέδωσε ολόκληρες γειτονιές και περιοχές με κοινωνικά χαρακτηριστικά και ένα πολιτισμικό παρελθόν, απ’ όπου εκδιώχθηκαν τα πιο χαμηλά οικονομικά στρώματα παίρνοντας τη θέση τους νεόπλουτοι για να εκμεταλλευτούν την περιοχή φτιάχνοντας hostel, ξενοδοχεία, εμπορικά καταστήματα, βγάζοντας περισσότερο χρήμα από τη μαύρη εργασία κάποιων άλλων. Από την άλλη διάφοροι ιδιοκτήτες εκμεταλλευόμενοι αυτή τη συνθήκη, ανέβασαν τα ενοίκια και μετέτρεψαν τα σπίτια σε airbnb, με αποτέλεσμα να ξεσπιτωθούν κάτοικοι χαμηλών κυρίως στρωμάτων. Ο νεοφιλελευθερισμός σε όλο του το μεγαλείο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια συγκροτείται και λειτουργεί με τη χειρότερη μορφή της ληστρικής επιδρομής απέναντι στο μεγαλύτερο κοινωνικό σύνολο.

Τα τελευταία 2 χρόνια μέσα σε όλα αυτά το κράτος με την δικαιολογία της πανδημίας αποφασίζει να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία για να χρεώσει επιπλέον το κοινωνικό σύνολο σε όλα τα επίπεδα. Με υπερωρίες, πρόστιμα και ποινικοποίηση οποιασδήποτε πολιτικής δράσης. Οι υπάλληλοι σούπερ μάρκετ και μεταφορικών βρίσκονται σε καθεστώς σκλαβιάς ενώ ο υπόλοιπος κόσμος ζει με την ελπίδα του επιδόματος. Τη στιγμή, δηλαδή, που καταπατώνται όλα τα δικαιώματα της ανθρώπινης ύπαρξης επιλέγει να επιβάλλει πρόστιμα ύψους 150 και 300 ευρώ σε κόσμο που αψηφά τα δικτατορικά μέτρα και επιλέγει να βγει από το σπίτι. Στη συνέχεια, αφού ξεκινά η τουριστική περίοδος αποφασίζει πως δεν υπάρχει πλέον πανδημία, επιβάλλει τον εμβολιασμό όλων και επιβάλλει σε όσα δεν θέλουν να εμβολιαστούν υποχρεωτικά rapid test, με δικά τους έξοδα και στην συνέχεια πρόστιμα στους άνω των 60 αν δεν εμβολιαστούν. Αυτό, προφανώς, οδηγεί τον κόσμο που δεν θέλει να δίνει το ¼ του μισθού του σε φαρμακεία και κλινικές να εμβολιαστεί έτσι ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να ζει έστω και με τα βασικά. Παράλληλα στον τομέα της υγείας παρατηρείται η εντατικοποίηση του ταξικού διαχωρισμού μεταξύ αυτών που μπορούν να πληρώσουν για ένα κρεβάτι σε ΜΕΘ των ιδιωτικών κλινικών και σε αυτούς που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, καθώς η κυβέρνηση νομοθετεί με βάση το κρατικό και καπιταλιστικό συμφέρον, αντιμετωπίζοντάς τους ως απλή στατιστική. Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πρέπει να γίνει διαλογή ανάμεσα στους ασθενείς, μία συνθήκη που καθρεφτίζει τη σαπίλα του συστήματος και καταδεικνύει την κρατική αδιαφορία για την προστασία της κοινωνικής βάσης. Τα δημόσια νοσοκομεία επιφορτίστηκαν τραγικά ενώ οι ιδιωτικές κλινικές συνέχιζαν να κερδοσκοπούν και με το παραπάνω. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έθεσε σε αναστολή ανεμβολίαστους γιατρούς, δεν προχώρησε στις απαραίτητες προσλήψεις ιατρικού προσωπικού και άφηνε τον κόσμο να περιμένει σε κέντρα για rapid test με τις ώρες, ενώ φρόντισε να βγάλει λίγο ακόμα χρήμα κλείνοντας τις δημόσιες δομές.

Το παιχνίδι του χρήματος δεν σταματά πουθενά για το ελληνικό κράτος. Ήδη μέσα στην πανδημία επέλεξε να επανδρώσει τον μπατσικό στόλο με καινούρια περιπολικά, μηχανές και προσλήψεις σε σώματα ασφαλείας ενώ το ιατρικό προσωπικό υποστελεχώνεται και οι υπεύθυνοι κραυγάζουν για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας. Παράλληλα ενδυνάμωσε τους στρατιωτικούς του δεσμούς με την Γαλλία αγοράζοντας Rafale παίρνοντας ξεκάθαρη θέση στη μιλιταριστική ευρωπαϊκή σκακιέρα. Από τις πρώτες μέρες της ρωσικής εισβολής στα ουκρανικά εδάφη οι ανατιμήσεις και οι υπερχρεώσεις αγαθών θεωρούνται δεδομένες λόγω της θέσης της Ελλάδας στην ΕΕ. Τη στιγμή που ο πόλεμος μαίνεται στην Ουκρανία, το ελληνικό κράτος αποφασίζει τον Μάρτιο του 2022 τη συνεργασία του με την Τουρκία επισυνάπτοντας μία καινούρια συμφωνία για την ΑΟΖ έτσι ώστε να διανέμεται το φυσικό αέριο από την Ελλάδα στην υπόλοιπη Ευρώπη, ως αντικαταστάτης του ρωσικού φυσικού αερίου. Ο πόλεμός τους επιφέρει ανατιμήσεις και στα καύσιμα στο συν 11,5 % μέχρι και 27,4 %, στο ηλεκτρικό ρεύμα και τα τρόφιμα ενώ ο πληθωρισμός τον Φεβρουάριο αυξήθηκε ήδη στο 7.2 %. Η λύση του κράτους σε όλα αυτά ονομάζεται για άλλη μια φορά επιδότηση και κουπόνια.

Η αντιμετώπιση της ακρίβεια λέγεται συλλογικοποίηση των αρνήσεών μας. Στους καιρούς που ήρθαν, έρχονται και θα έρθουν ως αναρχικά υποκείμενα δεν μπορούμε να μιλάμε με ποσοστά ούτε να παρακαλάμε για τα αυτονόητα. Δεν θα αφήσουμε κανέναν και καμία αβοήθητη και εκτεθειμένη απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική θανατοπολιτική. Σε όλα αυτά τα πρόστιμα να μην πληρώσουμε ούτε ένα ευρώ. Να συλλογικοποιήσουμε τις απαλλοτριώσεις μας σε μεγάλα σούπερ μάρκετ για να μπορέσουμε να υπάρξουμε μαζί μακριά από προσαυξήσεις, άγχη, τιμές σε καρτέλες. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της πανδημίας προτάσσαμε τις δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας γιατί δεν περιμένουμε από κανένα κράτος να μας βοηθήσει. Είμαστε εδώ η μία για την άλλη και μέσα από αυτές τις σχέσεις βρίσκουμε τρόπους να συνεχίζουμε να επιβιώνουμε σε έναν κόσμο γεμάτο εκμετάλλευση, ψέμα και προδοσία. Να ανοίξουμε καταλήψεις παντού. Να γίνουμε το άγχος των πλουσίων. Όλα μας ανήκουν στο εδώ και στο τώρα.

Ούτε ένα ευρώ δεν πρέπει να πληρώσεις, συγκρούσεις, απεργίες και απαλλοτριώσεις

Η ταξική βία είναι το καταφύγιο των εκμεταλλευομένων

Στηρίζουμε το κάλεσμα για πορεία της ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στην ακρίβεια

Παρασκευή 6 Μαίου, 18:00 Καμάρα

Ξεπερνώντας πλέον τη 10ετία μνημονιακής ομηρίας στα συμφέροντα και τις ανάγκες του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού, αυτό που ονομάζουμε αναδιάρθρωση του εγχώριου καπιταλισμού έχει ρημάξει το συντριπτικό σύνολο της κοινωνικής βάσης. Η νεοφιλελεύθερη ανασυγκρότηση του κρατικού μηχανισμού στα ευρωπαϊκά πρότυπα των μονοπωλιών έχει ανασχέσει ακόμα και τα βασικά ταξικά δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Ένα χρόνο τώρα το Σχέδιο Ανάκαμψης για την έξοδο της χώρας από την προδιαγεγραμμένη κρίση του καπιταλισμού (τόσο αυτός των συχετισμών σε σχέση με την πανδημική κρίση όσο και σε σχέση με το διαρκές πλέον καθεστώς έκτακτης ανάγκης) οδήγησε στην πλήρη διάλυση του κρατικού παρεμβατισμού στη δημόσια υγεία, την ασφάλιση, την πρόνοια κλπ, την ίδια στιγμή που τα βασικά αγαθά τείνουν να αποτελέσουν ταξικά προνόμια (στέγαση, σίτιση, υγεία).

Όλα αυτά τα χρόνια η κοινωνική βάση έρχεται συνεχώς αντιμέτωπη με επαναλαμβανόμενα κύματα επιθέσεων. Μία συνθήκη που την καθιστά πλέον θεατή στο χαμό της. Όμως το τέλος της ιστορίας έρχεται όταν θα πιστέψει και η τελευταία μαχόμενη συνιστώσα σε αυτό. Δεκαετίες τώρα μπροστά στη βία των αφεντικών, χιλιάδες μαχόμενες πρωτοβουλίες υπερασπίστηκαν τα αναχώματα του ταξικού πολέμου μέσα από αιματηρές αντιστάσεις και αγώνες για την ταξική αντεπίθεση και εργατική αυτοδιάθεση.

Είναι πολιτικό και ιστορικό επίδικο των καιρών που ζούμε, να βρούμε το νήμα των αντιστάσεων, να συνδέσουμε και να συνδεθούμε με τις ιστορίες και τις εμπειρίες των πολιτικών μας προγόνων. Να αναλάβουμε την ευθύνη για την κήρυξη νέων μαχών στο πεδίο του ταξικού πολέμου για να πάρουμε πίσω τις ζωές που μας κλέβουν καθημερινά. Για να τσακίσουμε τους λακέδες του κράτους και του καπιταλισμού, τους δοσίλογους εργατοπατέρες του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Για να καταστρέψουμε την εργασία και κάθε σχέση εκμετάλλευσης. Τιμώντας τον ανθό της ταξικής βίας που πότισε με αίμα των δολοφονημένων αναρχικών του Σικάγο, να δώσουμε τις μάχες που μας αναλογούν για να αποκαταστήσουμε τα κοινωνικά και πολιτικά νοήματα της ταξικής πάλης.

Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία
Η ταξική βία είναι το καταφύγιο των εκμεταλλευομένων
Στηρίζουμε τις απεργιακές συγκεντρώσεις: Κυριακή 1 Μάη, 11:00 Καμάρα