Mar 14

2η επιστολή Πάνου Καλαϊτζή

Πάνε 4 εβδομάδες από τη μέρα που αποφασίστηκε η προφυλάκιση μου και πλέον η ζωή στις φυλακές Κορυδαλλού έχει γίνει η νέα καθημερινότητα μου. Στις παρακάτω γραμμές θα ήθελα να μοιραστώ τα γεγονότα πριν και μετά τη σύλληψη μου καθώς και κάποια πράγματα για τη θέση μου.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Δεκαπέντε μέρες πριν την σύλληψή μου, ο συνάδελφος και πλέον συγκατηγορούμενος μου Θάνος Χατζηαγγέλου, ενημερώνοντας με πως έχει συμπτώματα Covid-19, μου ζητάει να αναπληρώσω την βάρδια του, πράγμα το οποίο και έγινε. Μετά από συζήτηση μαζί του, αποφάσισα να του παραχωρήσω το σπίτι που νοίκιαζα στην οδό Αλκινόου για να κάνει καραντίνα (απομόνωση), καθώς εγώ θα μπορούσα να μείνω για ένα διάστημα στο σπίτι της συντρόφου μου. Η πρόταση αυτή έγινε για τρεις λόγους: Πρώτον, για την προφύλαξη της συντρόφου του. Δεύτερον, για την προφύλαξη της ομαλής λειτουργίας της συνεργατικής επιχείρησης που διατηρούμε, καθώς η σύντροφος του είναι μέλος αυτής. Τρίτον, για την προσωπική μου προφύλαξη, καθώς αν και πλήρως εμβολιασμένος, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που θα ήθελα να προφυλάξω.

Για τις επόμενες δεκαπέντε μέρες, αφού τα τεστ είχαν διαγνώσει θετικό τον Θ.Χ. στον ιό Covid-19, δεν είχα καμία επαφή μαζί του. Δεν πέρασα ούτε μία φορά από το σπίτι που του είχα παραχωρήσει, και αυτό μπορεί να το καταλάβει ο καθένας εφόσον σύμφωνα με τις παρακολουθήσεις της αντιτρομοκρατικής και στο σπίτι, αλλά και στον Θ.Χ., δεν εμφανίζομαι πουθενά. Μία μέρα πριν την σύλληψή μου και αφού ο Θ.Χ. βγήκε αρνητικός στον Covid-19, πέρασε από το μαγαζί όπου τον είδα για πρώτη φορά μετά από 15 μέρες. Μου ζήτησε αν μπορεί να μείνει άλλες 2-3 μέρες σπίτι μου, πράγμα που δέχτηκα, αφού όπως προ-είπα είχα την δυνατότητα να μείνω στο σπίτι της συντρόφου μου.

Έτσι λοιπόν φτάνουμε στη μέρα της σύλληψης μου. Το απόγευμα της 8ης Φλεβάρη λοιπόν, βγαίνοντας από το σπίτι της συντρόφου μου (όπου διέμενα) με προσαγάγουν υπάλληλοι της αντιτρομοκρατικής. Με οδηγούν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης (ΓΑΔΘ) και μετά από κάποιες ώρες μου ανακοινώνουν τη σύλληψη μου. Μετά από ένα βράδυ κουκουλωμένος και δεμένος στα γραφεία της αντιτρομοκρατικής, οδηγήθηκα στα δικαστήρια, όπου στα κελιά κράτησης συνάντησα για πρώτη φορά την έταιρη συγκατηγορούμενή μου Γ. Βούλγαρη. Μάλιστα της ζήτησα μέσα από τα κάγκελα να κατεβάσει λίγο την προστατευτική μάσκα της, μήπως και την αναγνωρίσω έστω φατσικά, πράγμα το οποίο δεν κατάφερα, καθώς δεν την είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, καθώς βρίσκομαι προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό για μια υπόθεση που δεν είχα καμία απολύτως ανάμιξη.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Δεν έχω βάλει ποτέ πολιτική ταμπέλα στον εαυτό μου και δεν έχω σκοπό να το κάνω ούτε και τώρα, ώστε να καρπωθώ μία πολιτική υπεραξία ή συμπάθεια. Δεν έχω δηλώσει ποτέ αναρχικός, δεν έχω δηλώσει ποτέ επαναστάτης, δεν θα δήλωνα ποτέ ένοπλος αντάρτης. Παρ’ όλα αυτά, είμαι ένας πολιτικά σκεπτόμενος άνθρωπος και δεν έχω φοβηθεί ποτέ να πω την γνώμη μου, δεν έχω σταματήσει ποτέ να φωνάζω για το δίκιο. Από το 2008 έως το 2010 που έφυγα στο εξωτερικό για να εργαστώ, συμμετείχα σε ανοιχτές συνελεύσεις της γειτονιάς μου προσπαθώντας να βελτιώσω μαζί με συνανθρώπους μου το κοινό βιοτικό επίπεδο. Από το τέλος του 2015, που επέστρεψα στην Ελλάδα, ικανοποίησα την ανάγκη μου για αθλητισμό μέσα από μία αυτοόργανωμένη ομάδα, που αντιτίθεται στον σύγχρονο αθλητισμό, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από την μπίζνα, τα φράγκα και την ντόπα. Επίσης, έχω συνειδητά επιλέξει, για βιοποριστικούς λόγους, να συμμετέχω σε συνεταιρισμό εργαζομένων, προτάσσοντας έτσι έναν διαφορετικό τρόπο εργασίας απέναντι στον εργασιακό Μεσαίωνα. Όταν το κράτος αποφάσισε λόγω της πανδημίας Covid-19 να κλείσει τα πάντα, αδιαφορώντας για την τύχη των αστέγων, απόρων, τοξικοεξαρτημένων και οικογενειών με μικρό ή μηδενικό εισόδημα, οργανώθηκα σε δομές μαγειρέματος και διανομής γευμάτων, ώστε να βοηθήσω και εγώ από την πλευρά μου όσους είχαν ανάγκη.

Ίσως πλέον αυτά να αρκούν για να αποτελεί κάποιος τον βολικό τρίτο που ενεργοποιεί ποινικά το άρθρο 187α περί τρομοκρατικής οργάνωσης και για να χτιστεί μια δικογραφία-φάρσα, χωρίς καν να αναφέρεται πουθενά το όνομά μου στις καταθέσεις της αντιτρομοκρατικής. Δεν φοβήθηκα ποτέ να πω την γνώμη μου και να φωνάξω για το δίκιο, ούτε έχω σκοπό να σταματήσω τώρα. Ένα δίκιο, που τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν ότι δεν βρίσκεται στα χέρια αυτών που με κρατάνε φυλακισμένο, χωρίς στοιχεία, εκπληρώνοντας δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες.

Δύναμη σε όσους παλεύουν για το δίκιο.

Δύναμη στους συγκατηγορούμενούς μου, που από την δική του σκοπιά ο καθένας, δίνει μία ξεχωριστή μάχη. Πάνος Καλαϊτζής

Φυλακές Κορυδαλλού, Πτέρυγα Δ

13/03/2022

Mar 14

24ωρη συμβολική απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων της Δ’ Πτέρυγας Κορυδαλλού

Λέξεις όπως ο αγώνας, η αλληλεγγύη, η έμπρακτη συνοδοιπορία δεν είναι συμπλέγματα γραμμάτων αλλά δεσμεύσεις και συμβόλαια στο λεξιλόγιο των αντιστάσεων. Τόσα χρόνια αν ήταν κάτι που με διαιρούσε από το κοινωνικό σύνολο ήταν η ηθική και ταξική υποχρέωση να βρίσκομαι στο πλάι όσων αγωνίζονται. Όταν η γεωγραφία των αντιστάσεων βρίσκεται έγκλειστη σε τείχη και κάγκελα η υποχρέωση γίνεται πιο επιτακτική.

Από σήμερα δύο συγκρατούμενοί μου προχωρούν σε λευκή απεργία αντιστεκόμενοι στις εισαγγελικές μεθοδεύσεις που αναστέλλουν επ’αόριστον τις εκπαιδευτικές τους άδειες. Η θέση μου ως πολιτικός κρατούμενος, ως συγκελίτης μα πάνω απ’ όλα ως αγωνιζόμενος άνθρωπος βρίσκεται στο πλευρό τους χωρίς δεύτερη σκέψη. Το πρώτο μου βήμα στον κοινό αγώνα είναι η έναρξη συμβολικής απεργίας πείνας, επιφυλασσόμενος για οτιδήποτε βάλει σε κίνδυνο τη ζωή των 2 συγκρατούμενών μου. Μάθαμε να μην ζητάμε, να αγωνιζόμαστε ακόμα και για τα αυτονόητα. Αυτό θα κάνουμε ακόμη μία φορά.

Θάνος Χατζηαγγέλου

Δ’ Πτέρυγα, Φυλακές Κορυδαλλού

14/3/22

Η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατουμένων είναι για μένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής εντός των τειχών. Έτσι δεν μπορώ να μην πάρω θέση στο δίκαιο αγώνα δύο συγκρατούμενών μου, που πραγματοποιούν από σήμερα λευκή απεργία, λόγω αναστολής των εκπαιδευτικών τους αδειών. Στέκομαι αλληλέγγυος στο πλευρό τους, προχωρώντας σε συμβολική 24ωρη απεργία πείνας.

Πάνος Καλαϊτζής Δ’ Πτέρυγα, Φυλακές Κορυδαλλού

14/3/22

Mar 13

Θ.Χατζηαγγέλου-Ανάληψη ευθύνης για συμμετοχή στην Οργάνωση Αναρχική Δράση

Θάνος Χατζηαγγέλου-Για την αδιάλλακτη οργάνωση της Αναρχικής Δράσης

Κάθε 10 του Μάρτη, ο χρόνος καρφώνει τους λεπτοδείκτες στο σημείο μηδέν. Δεν υπάρχουν ώρες, μόνο στιγμές περισυλλογής για το φορτίο της ευθύνης που κουβαλάει ο καθένας και η καθεμία μας στο διηνεκές του επαναστατικού γίγνεσθαι. Για το ηθικό, πολιτικό και στρατιωτικό καθήκον στον επαναστατικό πόλεμο. Ένας κρότος σαν ιαχή εχθροπραξίας, μέσα σε μία νύχτα όπου ο θάνατος νίκησε το φόβο. Ο φυσικός θάνατος τον οποίο τόσο θρηνούμε -στον κόσμο του θανάτου- είναι λιγότερο ολέθριος από το θάνατο που διακινείται ως ζωή.

12 Μάρτηδες πριν, ο σύντροφος και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρος Φούντας, εκτελείται σε συμπλοκή στη Δάφνη, από ένα πλήρωμα ένστολων τρομοκρατών κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης. Ο Λάμπρος έζησε όλη του τη ζωή στην πρώτη γραμμή της αντιεξουσιαστικής σύγκρουσης – με το χαρτί, με την σημαία, με το πιστόλι στο χέρι. Έτσι άφησε και την τελευταία του πνοή στην ύστατη μάχη, στην πρώτη γραμμή. Στη ζωή κεραυνός και στο θάνατο λύκος. Ο Λάμπρος είναι η θρυαλλίδα της επαναστατικής αδιαλλαξίας και θα ζει μέσα από τις φλόγες της επαναστατικής βίας. Από τις φωτιές των αστικών μητροπολιτικών πεδίων, μέχρι τις ριπές των ανταρτών στα βουνά της Μέσης Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής.

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας αποτελεί σημαία του αγώνα για την ανατροπή και την επανάσταση. Μία σημαία που κυμματίζει περήφανα όσο ο μητροπολιτικός ιστός παραδίδεται στις φλόγες της επαναστατικής βίας. Το αίμα είναι το μελάνι της ιστορίας. Και σε πείσμα όσων θωρρούν πως η ιστορία γράφεται από τους νικητές, θα είμαστε εδώ για να θυμίζουμε πως όσοι νιώθουν νικητές κουβαλάνε στα κουφάρια τους τις πιο συντριπτικές ήττες. Ήττα δεν είναι ο χαμός, ο θάνατος. Ήττα είναι η αποδοχή. Είναι η λησμονιά των νεκρών του ταξικού πολέμου. Είναι η αναίμακτη παράδοση της συλλογικής ιστορίας, στο χρονοντούλαπο της λήθης. Ήττα είναι η ανάθεση και ο μεσσιανισμός. Η παράταση της μάχης, η ανακωχή και ο συμβιβασμός σε μια ζωή κατώτερη των ταξικών αναγκαιοτήτων και περιστάσεων των καιρών. Ήττα δεν είναι να δίνεις τη ζωή και την ελευθερία σου για τον αγώνα, αλλά να ζεις απονεκρωμένος από την έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης και ταξικής συνείδησης. Να κοιτάς να σώσεις το τομάρι σου, όταν ο άλλος δίπλα σου χάνει τα βήματά του, μένει πίσω, πεθαίνει. Μπροστά σε αυτήν την σκοτεινή περίοδο είναι επαναστατικό καθήκον να φωτίζουμε το δρόμο με την ελπίδα της ανατροπής.

“Όποιος δεν οπλίζεται πεθαίνει…και όποιος δεν πεθαίνει είναι θαμμένος ζωντανός: στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια, στα προάστια-δορυφόρους, στις -αγορασμένες επί πιστώσει- πλήρως εξοπλισμένες μοντέρνες κουζίνες και στις κρεβατοκάμαρες παλάτια.” Ulrike Meinhoff – RAF

Το πρώτο βήμα στον πόλεμο είναι το ερέθισμα, έπειτα η αποφασιστικότητα και μετά το άλμα παραπέρα. Το άλμα σε μία νέα, παράνομα ανυπότακτη, ζωή. Κουβαλάω στις πλάτες μου μία διαδρομή γεμάτη φωτιά. Εκεί όπου οι ανάσες, οι λιγοστές ανάσες κρύβουν την απόλυτη ελευθερία. Μια ζωή δοσμένη στον αγώνα για κάτι καλύτερο, κάτι διαφορετικό. Και αν η αγέλη τρομοκρατών του Μητσοτάκη και του Θεοδωρικάκου επενδύει στην ατομική και συλλογική ήττα, στην παραίτηση και την υποταγή, σε ένα φαντασμαγορικό τέλος της ριζοσπαστικής αντίστασης μέσα από την αιχμαλωσία μου, εγώ θα πω πως τόσα χρόνια πίστης, προσήλωσης και συνέπειας στη σύγκρουση οδηγούν στην πιο περήφανη στιγμή αυτού του πολέμου.

12 Μάρτηδες μετά, τιμώντας στην πράξη την απολυτότητα του επαναστατικού ήθους και της συνέπειας και της συνέπειας που αντιπροσωπεύει ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μου στην Οργάνωση Αναρχική Δράση. Είμαι περήφανος που ένα κομμάτι της ζωής μου ταυτίζεται με ένα μαχόμενο σχήμα, σάρκα από τη σάρκα της αναρχικής ιστορίας, που στάθηκε με τις μικρές του δυνάμεις, με ήθος και συνέπεια στα επίδικα και τα καθήκοντα της αντιεξουσιαστικής σύγκρουσης. Είμαι περήφανος για τους συντρόφους, πλάι στους οποίους, η Αναρχία ήταν μία λέξη γεμάτη πάθος και ειλικρίνεια. Είμαι αμετανόητα περήφανος γιατί η στράτευσή μου, ήταν μια συνειδητή πράξη βασισμένη στην κοινωνική, πολιτική και στρατιωτική αναγκαιότητα της αναρχικής δράσης, σαν αναλυτικό εργαλείο θεώρησης, σαν ανάχωμα δικαιοπραξίας, σαν απόλυτη στάση ζωής.

Η Αναρχική Δράση είναι ένας μαχόμενος σχηματισμός σύγκρουσης και υπεράσπισης της προπαγάνδας μέσα από την πράξη. Είναι μια Οργάνωση που έβαλε στο αντιεξουσιαστικό σκόπευτρο το σύνολο του εξουσιαστικού οικοδομήματος και των σχέσεων εκμετάλλευσης, μετατρέποντας τη λέξη αλληλεγγύη σε ανυποχώρητη συνθήκη ύπαρξης. Στάθηκε εχθρικά και με ψηλά το κεφάλι μέχρι και σήμερα απέναντι στο κράτος και το μισθοφορικό στρατό κατοχής της Δημοκρατίας, στο μιλιταριστικό ιστό, στο δόγμα της ιερής μαφίας, στην πατριαρχική δυσωδία και τον εθνικό κορμό, στους ναούς και τα πρόσωπα της καπιταλιστικής αλλοτρίωσης, στα διπλωματικά συμφέροντα και τα συμβόλαια ισχύος μιας χώρας βουτηγμένης μέσα στο αίμα.

Απέναντι σε ανθρώπους δίχως πρόσωπα, δίχως ήθοι, αξίες και αρχές, που καταδυναστεύουν τις ζωές της προλεταριακής βάσης, στέκομαι σήμερα αλύγιστος, αμετανόητος, αδιάλλακτος με την ίδια στοχοπροσήλωση στην επαναστατική υπόθεση. Δεν συμβιβάζομαι με τα ασυμβίβαστα, δεν σιωπώ μπροστά στην αδικία γιατί στη ζωή μου έμαθα να υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δίκαιο και το αναγκαίο. Χαράζοντας μια πορεία γεμάτη δυσκολίες και χτυπήματα, συλλήψεις και καταδίκες, ξυλοδαρμούς και βασανισμούς σε τμήματα, δηλώνω πως τίποτα δεν στάθηκε ικανό να μου δημιουργήσει δεύτερες σκέψεις, να με οδηγήσει σε ένα φτηνό ξεπούλημα της ατομικής και συλλογικής διαδρομής για λίγες πεθαμένες ανάσες “ελευθερίας”. Όλα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά φτηνά και αδιέξοδα χτυπήματα σε ένα σώμα που για χρόνια κουβαλάει μέσα του μία αλώβητη καρδιά. Μια καρδιά με παλμούς σαν κρότους επαναστατικής εχθροπραξίας. Μια καρδιά που χτυπάει για την Αναρχία.

Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή στην Αναρχική Δράση, γιατί κάθε μου βήμα μέσα σε αυτήν τη διαδρομή ήταν και ένα βήμα βαθιάς δέσμευσης στα καθήκοντα του αναρχικού ανταρτοπόλεμου. Με σεμνότητα και ταπεινότητα, βαθιά εκτίμηση και θαυμασμό για όσους και όσες γράψαν μια ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία της ριζοσπαστικής ανατροπής. Με την ελπίδα και τη βεβαιότητα πως τίποτα δεν τελειώνει, πως η εξεγερτική φλόγα της δικαιοπραξίας δεν σβήνει.

Ταγμένος ψυχή και σώμα στη φλέβα της φωτιάς, παραμένω αμετανόητος αναρχικός, υπερασπίζοντας το δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης με κάθε μορφή εξουσίας. Οι ιδέες δεν εξαγοράζονται, το πάθος για την ελευθερία δεν πειθαρχείται, η επαναστατική αξιοπρέπεια δεν απολογείται στα εδώλια των τρομοδικείων. Θα υπερασπιστώ την περήφανη αιχμαλωσία μου μέχρι τέλους, ακόμα και αν χρειαστεί ο ήλιος να ανατείλει από την δύση, θυμίζοντας μια συλλογική υπόσχεση: ο χρόνος μετράει πάντα αντίστροφα για όλους. Αναμονή, αναμονή, επίθεση.

Περήφανα στρατευμένος στην Αναρχική Δράση. Περήφανα προσηλωμένος στον αναρχικό ανταρτοπόλεμο. Η Επανάσταση πρώτα και πάντα.

Θάνος Χατζηαγγέλου

Δ’ Πτέρυγα, φυλακές Κορυδαλλού

10/3/2022

Mar 11

Μια σύντομη ενημέρωση για το καθεστώς αιχμαλωσίας των 3 συντρόφων που βρίσκονται προφυλακισμένοι για συμμετοχή στην Οργάνωση Αναρχική Δράση

Έπειτα από τις δικονομικές εξελίξεις των ημερών που οι 3 σύντροφοι κρατούνταν στα κελιά της Γ.Α.Δ.Θ., τα ξημερώματα της Τρίτης 15/2 η Αντιτρομοκρατική μπήκε στα κρατητήρια και μετέφερε εκτάκτως τους συντρόφους Χατζηαγγέλλου και Καλαϊτζή στις φυλακές Κορυδαλλού αφήνοντας πίσω την συντρόφισσα Βούλγαρη όπου εκκρεμούσε η λήψη DNA.
Με την άφιξη τους στις φυλακές Κορυδαλλού, οι σύντροφοι ενημερώθηκαν πως έπειτα από “άνωθεν εντολές” θα κρατηθούν σε ξεχωριστές πτέρυγες. Ο σύντροφος Καλαϊτζής μεταφέρθηκε στην Δ’ πτέρυγα, ενώ ο Χατζηαγγέλλου στην Ε’. Ο σύντροφος Θάνος κατά την άφιξή του στην ακτίνα καλέστηκε να συμβιβαστεί με μία προκλητική συνθήκη που οδηγούσε σε μια στημένη απόπειρα επιβολής πειθαρχικού. Ταυτόχρονα με τον ίδιο η υπηρεσία μετέφερε απέναντί του τον δολοφόνο της Κάρολαϊν, ο οποίος επί 8 μήνες κρατούνταν στην ΣΤ’. Ο σύντροφος επέλεξε να διαχειριστεί ψύχραιμα την συνθήκη, ξεκαθαρίζοντας στην υπηρεσία πως δεν θα συνυπάρξουν στην ακτίνα ακόμα κι αν χρειαστεί ο ίδιος να μεταφερθεί στην απομόνωση. Ακολούθησε η μεταφορά του γυναικοκτόνου ξανά πίσω στην ΣΤ’. Την επόμενη μέρα ο σύντροφος μετά από νέα ένταση μεταφέρθηκε στην Δ’, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.
Το πρωί της Παρασκευής 18/2 έπειτα από την ολοκλήρωση της εξαναγκαστικής λήψης DNA, μετήχθει στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού και η συντρόφισσα Βούλγαρη, η οποία μπήκε απευθείας σε καραντίνα. Από τις πρώτες μέρες των μεταγωγών στις φυλακές Κορυδαλλού γνωστοποιήθηκαν στους 3 δύο νέες αποφάσεις της Αντιτρομοκρατικής με βάση τις οποίες οι σύντροφοι καταχωρούνται στη λίστα των ατόμων που σχετίζονται με τρομοκρατία και η δέσμευση των περιουσιακών τους στοιχείων, η απαγόρευση κίνησης λογαριασμών και η απαγόρευση παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών προς το πρόσωπό τους (μια απόφαση που είχε εκδοθεί από τις 9/2 πριν καν “απολογηθούν”).
Το καθεστώς ιδιότυπης διαχείρησης της αιχμαλωσίας συνεχίζεται τις επόμενες μέρες προς το πρόσωπο της συντρόφισσας Βούλγαρη αυτή τη φορά. Κατά τη διάρκεια του επισκεπτηρίου του πατέρα της, ο οποίος της μετέφερε κάποια κείμενα και γράμματα συντρόφων της, η διευθύντρια των φυλακών σε κλίμα έντασης απειλούσε τον ίδιο και την συντρόφισσα με τη διαδικασία του αυτοφώρου λέγοντας πως “εδώ είναι φυλακές, δεν μπαίνουν προκηρύξεις”.
Σε πείσμα όλων οι 3 σύντροφοι παραμένουν δυνατοί και ενωμένοι, δίνοντας ο καθένας το δικό του ξεχωριστό αγώνα απέναντι στον κοινό εχθρό. Και εμείς θα σταθούμε μέχρι τέλους στο πλάϊ τους γιατί εκεί είναι η θέση μας.

Για επικοινωνία με τους συντρόφους
Θάνος Χατζηαγγέλλου, Παναγιώτης Καλαϊτζής
Κατάστημα κράτησης Κορυδαλλού
Δ’ Πτέρυγα
ΤΚ 18122 Κορυδαλλός, Αθήνα
Γεωργία Βούλγαρη
Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού
ΤΚ 18122 Κορυδαλλός, Αθήνα

Σημείωση: Για την πόλη της Θεσσαλονίκης θα γίνεται συγκέντρωση της αλληλογραφίας και μαζική αποστολή, για όποιον/α ενδιαφέρεται. Για περισσότερες πληροφορίες στα mail: terra.squat@gmail.com ή tameio@espiv.net

Mar 09

10 Μάρτη 16:30 : Ενημέρωση-συζήτηση για τις προφυλακίσεις των 3 συντροφιών που διώκονται για την συμμετοχή τους στην οργάνωση “Αναρχική Δράση”

Ανοιχτή ενημέρωση – συζήτηση για τις προφυλακίσεις των 3 συντροφιών που διώκονται για την συμμετοχή τους στην “Αναρχική Δράση”

Ενημέρωση για το καθεστώς αιχμαλωσίας των 3 συλληφθέντων και τηλεφωνική παρέμβαση από τα 3 προφυλακισμένα άτομα.

Θα αρχίσει αυστηρά στις 16.30 ώστε να λήξει πριν το κάλεσμα της αντιπολεμικής πορείας.

Τα ξημερώματα της Τρίτης 8/2 συνελήφθησαν σε σπίτι, μία συντρόφισσα και ένας σύντροφος, έπειτα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής. Αφορμή ήταν η εμπρηστική επίθεση του «Ιδρύματος Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού» στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης , λίγες ώρες πριν. Καθ’όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης μέρας, τα στενά της περιοχής γέμισαν μπατσικά, τζιπάκια της αντιτρομοκρατικής και ασφαλίτες, ενώ παράλληλα γίνονταν και έρευνες στα σπίτια των συλληφθέντων. Αργότερα το απόγευμα έγινε ακόμη μία προσαγωγή συντρόφου, η οποία μετατράπηκε σε σύλληψη για τις ίδιες κατηγορίες και παράλληλα έγινε έρευνα στον χώρο εργασίας των δύο συντρόφων. Η μόνη σύνδεση του τρίτου συλληφθέντα με την υπόθεση είναι η σχέση του με το σπίτι και οι συντροφικές, φιλικές και συναδελφικές σχέσεις με τον ένα εκ των 2 συλληφθέντων χωρίς να υπάρχει άλλο στοιχείο σε βάρος του. Η έρευνα συνεχίστηκε μέχρι το βράδυ, καθώς στο σπίτι όπου συνελήφθησαν βρέθηκαν αντικείμενα κακουργηματικού χαρακτήρα. Την επόμενη μέρα πήραν προθεσμία δύο ημερών για την απολογία τους, όπου την Παρασκευή 11/2 κρίθηκαν προφυλακιστέοι διωκόμενοι με τον τρομονόμο (187α) με την κατηγορία της συμμετοχής τους στην οργάνωση Αναρχική Δράση, τον εμπρησμό στο «Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού» και άλλων κατηγοριών. Ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου ανέλαβε την ευθύνη του εμπρησμού, που έγινε στις 8/2 και των ευρημάτων του σπιτιού, η συντρόφισσα Γεωργία Βούλγαρη υπερασπίστηκε την επιλογή να έχει υποστηρικτικό ρόλο για την πραγματοποίηση της ενέργειας και ο σύντροφος Πάναγιώτης Καλαϊτζής αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες.
Σε μία συγκυρία όπου το κράτος εξαπολύει απειλές για την πάταξη όλων όσων αντιστέκονται ενάντια στην βαρβαρότητά του με εκκενώσεις καταλήψεων, βίαιη καταστολή και μαζικές συλλήψεις στο σωρό, επιλέγει για ακόμη μια φορά, να διώξει και να ποινικοποιήσει φιλικές και συντροφικές σχέσεις. Αυτή είναι μια πάγια τακτική του κράτους για να τρομοκρατήσει και να αποδυναμώσει τον κόσμο του αγώνα και να πνίξει κάθε φωνή αντίστασης.
Εμείς από την πλευρά μας συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στο κράτος και στις πρακτικές του και να στεκόμαστε δίπλα σε κάθε εξεγερμένο που μάχεται για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
Οι καρδιές μας χτυπάνε περήφανα για τα 3 συντρόφια μέχρι να ξαναβρεθούμε πλάι στους δρόμους.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ Γ. ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΚΑΙ Θ. ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΟΥ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Π. ΚΑΛΑΙΤΖΗ ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΤΗΜΕΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΛΟΓΩ ΦΙΛΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ 187Α. ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στα συλληφθέντα συντρόφια της 8/2

*Η συζήτηση θα ηχογραφηθεί και θα αναμεταδοθεί ζωντανά από το 1431am στο www.1431am.org

Mar 09

Πέμπτη 10 Μάρτη, 18:00 Καμάρα-Στήριξη της αντιπολεμικής πορείας

Στις 24/2 τύμπανα πολέμου ηχήσαν στην Ουκρανία όταν υπό τις διαταγές του Ρώσου προέδρου Πούτιν το ρώσικο κράτος εισέβαλε με στρατό και βομβαρδισμούς σε διάφορες πόλεις. Η Ρωσία λίγες μέρες πριν αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Ντονετσκ και του Λουγκάνσκ, που είχαν αυτονομηθεί από την Ουκρανία, με τη δικαιολογία ότι ήθελε να διασφαλίσει του ρωσόφωνες πολίτες των περιοχών αυτών από το φασιστικό ουκρανικό κράτος.
Ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας διεξάγεται “άτυπα” από το 2014 όταν και ανατράπηκε η τότε φιλορωσική κυβέρνηση με πρόεδρο τον Γιανούκοβιτς, από τη λεγόμενη “πορτοκαλί επανάσταση” ανοίγοντας βέβαια το δρόμο προς την εξουσία σε φιλοναζιστικές και ακροδεξιές οργανώσεις με πρωθυπουργό τον Β. Ζελένσκι. Η Κριμαία τότε ενσωματώθηκε στην Ρωσία και υπήρξε η δημιουργία ρωσόφωνων περιοχών. Η Ρωσία επιδιώκει να αποστρατιωτικοποιήσει την Ουκρανία και δεν δέχεται την ένταξη της στο ΝΑΤΟ γιατί θα απειληθεί η δικιά της γεωπολιτική κυριαρχία, καθώς από την Ουκρανία διέρχεται το 50% του ρωσικού αερίου προς την Ευρώπη. Οι σχηματισμοί της Ρωσίας με την Κίνα και των ΗΠΑ με την ΕΕ δημιουργούν διακρατικές εντάσεις προσπαθώντας ο κάθε ένας να επιβάλλει τους δικούς του σχεδιασμούς για την παγκόσμια κυριαρχία.
Όσο περνούν οι μέρες οι βομβαρδισμοί σε διάφορες πόλεις της Ουκρανίας εντείνονται, πολιορκώντας κυρίως το Κίεβο, τη Μαριούπολη, τη Βολνοβάχα και αλλού. Ήδη έχουμε πολλές απώλειες αμάχων και είναι ακόμη η αρχή ενός πολέμου για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των κρατών. Σε κάποιες πόλεις οι άνθρωποι δεν έχουν ηλεκτρικό, θέρμανση, ούτε καν πόσιμο νερό. Από τη μία η Ρωσία ανακοινώνει το πρωί για κατάπαυση πυρός για να αποχωρήσουν οι άμαχοι και το ίδιο βράδυ νέοι βομβαρδισμοί εμποδίζουν τελικά τους κατοίκους να φύγουν και από την άλλη η ουκρανική κυβέρνηση έχει κηρύξει απαγόρευση κυκλοφορίας και στρατιωτικό νόμο σε όλη τη χώρα, με τους ουκρανούς φασίστες να εμποδίζουν και αυτοί τους πολίτες να φύγουν, κλείνοντας τα σύνορα. Το αποτέλεσμα είναι τις πρώτες καταστροφικές επιπτώσεις του πολέμου να τις επωμίζονται οι άμαχοι πληθυσμοί χάνοντας ότι είχανε κερδήσει με κόπο ακόμη και την ίδια τους τη ζωή.
Από την άλλη το ελληνικό κράτος, με γνώμονα τη γεωγραφική του θέση, κατέχει μείζονα ρόλο στον έλεγχο των αγορών ενέργειας και μετατρέπεται σε ηγέτιδα δύναμη των Βαλκανίων και της Μεσογείου. Αυτό γιατί αποτελεί το κέντρο παραγωγής και διέλευσης τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας που μεταφέρεται από την Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο για να διοχετευτούν προς την ΕΕ, με παραδείγματα των τελευταίων χρόνων τα τεράστια αναπτυξιακά έργα (ενεργειακοί αγωγοί, εξορύξεις κλπ), τόσο χερσαία όσο και υποθαλάσσια, με καταστροφικές επιπτώσεις στο φυσικό κόσμο. Ως υπάκουο μέλος του ΝΑΤΟ έστειλε ήδη στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία παίρνοντας ξεκάθαρη θέση στον πόλεμο αυτό, έτοιμο να διαθέσει τις νατοϊκές του βάσεις για οποιαδήποτε πολεμική ενέργεια.
Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να αντιστρέψουμε αυτόν τον πόλεμο και να αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε κράτος και υπερεθνική συμμαχία. Αρνούμαστε να γίνουμε κομμάτι ενός μηχανισμού που εξυπηρετεί τις ανάγκες του κράτους και του κεφαλαίου, έτοιμο να αιματοκυλήσει εκατομμύρια αμάχους για περισσότερη εξουσία.
Με όπλα μας του αντιιεραρχικούς αγώνες και την αλληλεγγύη, την άρνηση στράτευσης και την επίθεση στους κρατικούς μηχανισμούς, διεξάγουμε τον δικό μας πόλεμο ενάντια στα ντόπια και ξένα αφεντικά που λεηλατούν τη φύση και καταστρέφουν τις ζωές μας.

Ούτε εθνικός ούτε ενεργειακός πόλεμος κοινωνικός αντικρατικός

Ο πόλεμος δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, ολική άρνηση στράτευσης

Στηρίζουμε την αντιπολεμική πορεία στις 10 Μάρτη, 18:00 Καμάρα

Mar 06

Τρίτη 8 Μάρτη, 19:00 Άγαλμα Βενιζέλου-Στήριξη της πορείας ενάντια στην πατριαρχία

Ο 20ος αιώνας βρίσκει το φεμινιστικό κίνημα στους δρόμους ως συνέχεια της γαλλικής επανάστασης με τις γυναίκες εργάτριες να διεκδικούν τα αυτονόητα. Η 8η Μάρτη αναγνωρίζεται επίσημα πλέον ως η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και πιο συγκεκριμένα της εργάτριας γυναίκας που τόλμησε από τα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού το 1857 να κατέβει στους δρόμους και να πολεμήσει για καλύτερες συνθήκες εργασίας και ισότιμες αμοιβές. Η 8η Μάρτη αποτελεί μία μέρα «γιορτής» των γυναικών που επέλεξαν την σύγκρουση, την αποκρυστάλλωση των παραδοσιακών ρόλων και τον διαρκή αγώνα ενάντια στην εξουσία των αφεντικών και της πατριαρχικής κοινωνίας.
Το κράτος και οι θεσμοί του συνηθίζουν να απονοηματοδοτούν τους αγώνες που δίνονται, προσδίδοντας καπιταλιστικά και εμπορευματικά χαρακτηριστικά (με την αγορά δώρων, τις διαφημίσεις που προωθούν τις στερεοτυπικά τέλειες θηλυκότητες κλπ) σε ιδέες και δράσεις που αφήνουν αιματηρά αποτυπώματα στην συλλογική μνήμη. Καμία κρατική και κοινωνική νομιμοποίηση δεν θα μπορούσε να δώσει «γιορτινό» τόνο στους φεμινιστικούς αγώνες που δίνονται, όχι μόνο από το 1857 αλλά από πολύ νωρίτερα, με τις θυληκότητες να μην πληρώνονται το ίδιο με τους άνδρες, να μην έχουν τα ίδια δικαιώματα με αυτούς, να κακοποιούνται και να παραβιάζονται με κάθε δυνατό τρόπο. Καμία ημέρα του χρόνου, όποια κι αν είναι αυτή, δεν γιορτάζουμε την κρατική ανάγνωση της γυναίκας που πληρεί μονάχα τις προϋποθέσεις της καλής νοικοκυράς, της άξιας συζύγου, της αναπαραγωγικής μηχανής. Θυμόμαστε και σεβόμαστε με την υπόσταση μας τις μάχες που δόθηκαν και δίνονται καθημερινά ενάντια σε μία κοινωνία γεμάτη διαχωρισμούς, έμφυλη βία, εκμετάλλευση και αρρενωπά προνόμια.
Το 2021 στον ελλαδικό χώρο η κοινωνία σοκαρίστηκε με τον γνωστοποιημένο αριθμό γυναικοκτονιών που έλαβαν χώρα και συζητήθηκαν στην δημόσια σφαίρα. Σοκαρίστηκε, επίσης, με τα περιστατικά έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, την δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων παιδοβιαστών, παραβιαστών και κακοποιητών. Κι όμως παρά την δημόσια κατακραυγή η πατριαρχικά δομημένη κοινωνία συνεχίζει να ανθίζει με αρρενωπότητες να βγάζουν λόγο για τα δικαιώματα των γυναικών στην έκτρωση και στην μητρότητα, τα τρανς άτομα να διεκδικούν ακόμα τα αυτονόητα. Την ίδια χρονιά η κυβέρνηση ψηφίζει τον νόμο συνεπιμέλειας αφήνοντας τις μητέρες εκτεθειμένες για ακόμα μία φορά σε κακοποιητικές συμπεριφορές, η ιερή μαφία αθωώνεται και στηρίζεται σταθερά από την δικαιοσύνη τους, και ο κάθε Μπαλάσκας δίνει συνταγές επιτυχίας σε επίδοξους γυναικοκτόνους. Αυτή είναι η κουλτούρα του βιασμού, η πατριαρχικά εδραιωμένη καθημερινότητα ενάντια στην οποία επιλέγουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά.
Η πατριαρχία βρίσκεται ακόμα βαθιά ριζωμένη στην καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος κι αν θέλουμε να υπερασπιστούμε έναν άλλο κόσμο πρέπει να στοχεύσουμε στην καρδιά του παλιού. Μέχρι να καταστρέψουμε κάθε μορφή εξουσίας στεκόμαστε με βάση την αλληλεγγύη η μία δίπλα στην άλλη. Η 8η Μάρτη αποτελεί επέτειο μνήμης των γυναικείων αγώνων για χειραφέτηση απέναντι στο κράτος, το αφεντικό και τον σύζυγο. Τόσα χρόνια μετά συνεχίζουμε να κατεβαίνουμε στον δρόμο με ακόμα περισσότερη οργή και δίψα για έναν άλλο κόσμο. Μέχρι να γελάσουμε πάνω στα συντρίμμια της πατριαρχίας η μόνη λύση είναι η συνεχής διεκδίκηση των ζωών μας με όλα τα μέσα.

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ, ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΣΤΑ ΓΙΟΡΤΙΝΑ ΣΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ 

Στηρίζουμε την πορεία στις 8 Μαρτίου, 19:00, Άγαλμα Βενιζέλου

Feb 28

28/2/2004 : Θ. Χατζηαγγέλου – Η αληθινή ζωή είναι ένα σύνολο κατειλημμένων στιγμών

Γυρίζοντας το χρόνο 18 χρόνια πίσω, ένα πλήθος συντροφισσών και συντρόφων γεμάτο όνειρα, σχέδια και περισσή αποφασιστικότητα για ζωή, άνοιξε μια πόρτα που πίσω της έκρυβε τα σκαλιά που βημάτιζαν προς την ουτοπία. 18 χρόνια χαράς και λύπης, θυμού και οργής, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. 18 χρόνια φωτιάς.

Η κατάληψη Terra Incognita είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία συλλογικότητα, από ένα απελευθερωμένο σπίτι. Είναι το ζωντανό κομμάτι της ιστορίας, των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, είναι το μελάνι στις σελίδες της ριζοσπαστικής μνήμης ενός ρεύματος που επιμένει να συγκρούεται. Ήταν, είναι και θα παραμείνει αδιάλλακτα ένα ανάχωμα της αναρχίας.

18 χρόνια μετά, η αιχμαλωσία μου αποτελεί μέρος ενός διακηρυγμένου πολέμου φθοράς απέναντι στην ομάδα μας. Η εκκένωση του σπιτιού μας, οι προσαγωγές και συλλήψεις μελών της συλλογικότητάς μας σε παρεμβάσεις, η εκ νέου εκκένωση και το γκρέμισμα του βιολογικού, οι συλλήψεις κατα τη διάρκεια της μάχης για την υπεράσπιση των επιλογών αγώνα στο στέκι του Χημικού και την πανελλαδική πορεία για τις καταλήψεις, η επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής προς το πρόσωπό μου, καθώς και των δύο άδικα προφυλακισμένων συντρόφων μου και τέλος και πιο βασικό η ενεργοποίηση της δικογραφίας για την εκκένωση της Terra, που αποτελούσε μέχρι τώρα “την ωραία κοιμωμένη” της καταστολής, δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από την καταδιωκτική απελπισία μπροστά στην αδιαλλαξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ένα σύστημα καταδικασμένο σε διαρκή αδιέξοδα, μία κυβέρνηση που βηματίζει στην απολυτότητα της απελπισίας και ένας στρατός που κατέχει το μονοπώλιο της “νόμιμης” βίας, δεν αποτέλεσαν ποτέ κοινωνικά, πολιτικά, μα πάνω απ’όλα ηθικά την ικανή και αναγκαία συνθήκη για να επιβληθούν στο δίκιο του αγώνα για ισότητα, αυτοδιάθεση και ελευθερία. Ενάντια στην ηθική παρακμή, την πολιτισμική αλλοτρίωση και τα αξιακά τέλματα. Το δίκιο του αγώνα για να λέγεσαι άνθρωπος.

18 χρόνια μετά, το σημείο μηδέν βρίσκει το σώμα μου αιχμάλωτο πίσω από κάγκελα και τείχη. Εκεί όπου και ο ήλιος έχει πάνω του χαρακιές από έναν ουρανό ντυμένο με συρματοπλέγματα. Και όμως η καρδιά μου βρίσκεται κάθε στιγμή στο πλευρό αυτών των ανθρώπων, πλάι στους οποίους η αναρχία δεν αποτέλεσε πολιτική ορολογία αλλά συνθήκη ζωής. Εκεί όπου η συντροφικότητα, η αγάπη και η αλληλεγγύη είναι όροι συνοδοιπορίας στα μονοπάτια της ανατροπής.

Και θα’ρθουν χρόνια δύσκολα. Θα περιφέρετε τα σώματά μας στα δικαστήρια και τις φυκαλές, θα ακούμε καταδίκες, το μπετό θα ψηλώνει γύρω μας κλέβοντας κάθε ανάσα ελευθερίας. Κι όμως κάθε φορά που θα συναντιούνται τα βλέματά μας σε συγκεντρώσεις αλληλεγγύης και αίθουσες επιβολής της αστικής νομιμότητας, θα σας κυριεύει ο ίδιος τρόμος. Κρατώντας σφιχτά τα σιδηροδέσμια χέρια μας, πιο αποφασισμένοι από ποτέ, θα στεκόμαστε γεμάτοι περηφάνια για το παρελθόν και το παρόν μας, υποσχόμενοι ένα αλύγιστο μέλλον.

Φτιαγμένοι από το κράμα του κατειλημμένου χώρου και χρόνου, με ένα συλλογικό χαμόγελο γεμάτο θυμό και οργή για όσα μας στερούν, θα βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή για να θυμίζουμε πώς ηχεί η καταιγίδα. Κάτω τα ξερά απ’όσους στοχοποιούνται για την εκκένωση της κατάληψης Terra Incognita. Δύναμη στα μέτωπα αντίστασης εντός και εκτός των τειχών. Τα σημάδια προμηνύουν θύελλα.

18 χρόνια μετά αμετανόητος καταληψίας

Θάνος Χατζηαγγέλου

Δ πτέρυγα Κορυδαλλού, 28/2/2022

Feb 23

Πέμπτη 24/2, 18:00:Μικροφωνική-συγκέντρωση αλληλεγγύης στα 3 συντρόφια Γ.Βούλγαρη, Θ.Χατζηαγγέλου και Π.Καλαϊτζή

“Οι δρόμοι εκκενώνονται από τα σώματα,όχι από τα όνειρα. Μπροστά σε έναν ανήθικο κόσμο που όλοι λιγοψυχούν, οι δικές μας ολόφωτες καρδιές προμηνύουν τους πιο εκκωφαντικούς κρότους” (Θ.Χατζηαγγέλου-Γ.Βούλγαρη).

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε το μένος της δεξιάς κυβέρνησης Μητσοτάκη προς τον κόσμο που συνεχίζει να αγωνίζεται. Κάτι τέτοιο δεν είναι πρωτόγνωρο, δεν περιμένουμε από καμία κυβέρνηση και καμία εξουσία να λειτουργήσει διαφορετικά. Το θεωρούμε δεδομένο πώς κάθε λογής εξουσιαστές είναι αδύνατο να αντιληφθούν τον κόσμο που κουβαλάμε στις καρδιές μας. Η πολιτική στρατηγική της παρούσας κυβέρνησης όμως έχει ακολουθήσει μία επιθετική γραμμή προς τον πολύμορφο αγώνα, από την αρχή της μέχρι και σήμερα. Εκκενώσεις καταλήψεων, ξύλο στις πορείες, προπαγάνδα με σκοπό την τρομοκρατία του κόσμου του αγώνα ενώ, παράλληλα, μετανάστριες και φυλακισμένες παραμένουν απομονωμένες από όλο αυτο που λέμε ζωή. Πρωτοφανής ήταν και η διαχείρηση της εκκένωσης της κατάληψης «Στέκι στο Βιολογικό», με ακραίες κατασταλτικές κινήσεις και την εκκένωση του δεύτερου στεκιού στο Χημικό, μόλις 2 μέρες μετά το άνοιγμα του. Οι συλλήψεις που ακολούθησαν και οι μπάτσοι στην πόλη είναι ένα απλό δείγμα της ουσίας αυτής της πολιτικής κυβέρνησης.
Ο κόσμος του αγώνα δέχτηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα βασισμένα μόνο στην πολιτική του ταυτότητα. Η διαχείρηση της απεργίας πείνας του επαναστάτη αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα, με την συνεχόμενη κορύφωση από το κίνημα αλληλεγγύης και η εκδικητική στάση της κυβέρνησης απέναντί του, οι βαρύγδουπες δηλώσεις σχετικά με εκείνη την περίοδο και τα δημόσια σχόλια της κυβέρνησης σχετικά με την συγκυρία αντικατοπτρίζουν μονάχα ένα κομμάτι της σάπιας τους λογικής. Αγωνιστές και αγωνίστριες διώκονται με κούφια στοιχεία όπως έγινε στην περίπτωση του συντρόφου Κ. Καλαρέμα και την υπόθεση των 16 φοιτητών με βάση ορφανά DNA- ένα καινούριο παιχνίδι της κυβέρνησης ικανό να βοηθήσει στην στοχοποίηση και τον εγκλεισμό του ριζοσπαστικού κινήματος. Η παραβίαση της καθημερινότητας με τις παρακολουθήσεις συντροφισσών/ων της ΤΑ και όχι μόνο, με αποκορύφωμα την επίθεση στον σύντροφο μας Χ. Ματζουρίδη που δέχτηκε μία από τις μεγαλύτερες και μεθοδευμένες επιθέσεις, χτυπώντας την ψυχική και σωματική του υγεία, κλονίζοντας την πολιτική και όχι μόνο αξιοπρέπεια του. Και ερχόμαστε στο τώρα. Στις συλλήψεις των 3 συντρόφων μας στις 8/2 έπειτα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής. Ο σύντροφος και μέλος της συλλογικότητάς μας, Θ. Χατζηαγγέλου και η συντρόφισσα Γ. Βούλγαρη συλλαμβάνονται έπειτα από εισβολή σε σπίτι στην οδό Αλκινόου 12 στην Άνω Πόλη, με αφορμή την εμπρηστική επίθεση στο “Ίδρυμα του Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού”, ενέργεια την ευθύνη της οποίας δεν αποποιήθηκαν από την πρώτη στιγμή στο μέτρο που αναλογεί στον καθένα τους. Το ίδιο απόγευμα συλλαμβάνεται ο σύντροφος Π. Καλαϊτζής, με μόνη σύνδεση του με την υπόθεση να είναι η σχέση του με το σπίτι και οι συντροφικές, φιλικές και συναδελφικές σχέσεις με τον έναν εκ των 2 συλληφθέντων, χωρίς να υπάρχει άλλο στοιχείο σε βάρος του. Στις 12/2 περάσαν από την διαδικασία ανακριτή και εισαγγελέα και κρίθηκαν προφυλακιστέοι με τις κατηγορίες της συμμετοχής τους στην Οργάνωση “Αναρχική Δράση”(187Α), τον εμπρησμό στο «Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού» και άλλων κατηγοριών. Ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου ανέλαβε την ευθύνη του εμπρησμού και των ευρημάτων του σπιτιού, η συντρόφισσα Γεωργία Βούλγαρη υπερασπίστηκε την επιλογή να έχει υποστηρικτικό ρόλο για την πραγματοποίηση της ενέργειας και ο σύντροφος Πάνος Καλαϊτζής αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες.
Για μία ακόμη φορά η κρατική εκδικητικότητα είναι φανερή. Η αντιτρομοκρατική για να “στήσει” ποινικά το άρθρο 187Α που αφορά τη σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, ψάχνει μανιωδώς ένα τρίτο άτομο χωρίς κανένα βέβαια στοιχείο αλλά για να παρουσιάσει μία ακόμη επιτυχία. Η δίωξη και η προφυλάκιση του σύντροφου Π. Καλαϊτζή είναι ακόμη μία σκευωρία του κράτους ποινικοποιώντας ακόμη μία φορά τις προσωπικές σχέσεις. “Προσπαθώ να σηκώσω το ανάστημά μου απέναντι σε αυτήν την αυθαιρεσία που νομίζει ότι η ζωή μου είναι ένα πιόνι σε μια αόρατη σκακιέρα. Απέναντι σε αυτούς που παίρνουν τις ανθρώπινες σχέσεις και τις χρησιμοποιούν όπως θέλουν και όπως τους ταιριάζει για να συνθέσουν το παζλ που σχεδιάζουν” (Π. Καλαϊτζής).
Το κράτος κατέχει το μονοπώλιο της «νόμιμης» βίας, επεμβαίνει στις κοινωνικές σχέσεις, χρησιμοποιώντας την ωμή κρατική βία και τα μέσα αφομοίωσης, καταστέλλει κάθε εστία αντίστασης, ανατρεπτικού λόγου και πράξης. Υποδουλώνει συνειδήσεις, επιδιώκει να αποσπάσει την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση απέναντι σε όποιες “μεταρρυθμίσεις”, χειραγωγόντας έτσι την κοινωνία ώστε να λειτουργεί για χάρη αυτού. Προωθούνται έτσι νόμοι που βασίζονται πάνω σε μία ολόκληρη βιομηχανία επιτήρησης, ελέγχου, πειθαρχίας και εγκλεισμού που όχι μόνο χλευάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά εκμεταλλεύονται και λεηλατούν όλο το φυσικό κόσμο. Η εξουσία μπορεί να αλλάζει όνομα, χρώμα, στρατηγική και ρητορεία όμως ποτέ δεν αλλάζει ρόλο. Επιδεικνύουν ακόμα μία επιτυχία για την πάταξη της εγχώριας τρομοκρατίας αλλά στην πραγματικότητα ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης; Η κρατική διαχείριση της πανδημίας είναι μία τρανή απόδειξη της θανατοπολιτικής του ελληνικού κράτους, όπως επίσης, η μηδενική κρατική ευθύνη στην μεγάλη πυρκαγιά στην Εύβοια το καλοκαίρι του ’21 αλλά και σε άλλες περιοχές με ολοκληρωτικές καταστροφικές συνέπειες, η πλήρης αδιαφορία στην αντιμετώπιση των συνεπειών από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Απότοκο όλων αυτών είναι οι αυξήσεις που έρχονται σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, στο ρεύμα και στα καύσιμα, οι χαμηλότεροι μισθοί, η αύξηση της ανεργίας, που φυσικά θα τα επωμιστούν τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Πρέπει να αναδείξουμε τις πραγματικές ευθύνες και τους πραγματικούς ενόχους. Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς που αφήνει πίσω του η κρατική αδιαφορία και πολιτική.
Αυτή είναι άλλη μία κυβέρνηση βασισμένη στους κανίβαλους αυτού του κόσμου. Θεωρούμε πως η στάση μας απέναντι τους είναι ξεκάθαρη και η στήριξη μας προς τον πολύμορφο αγώνα αδιαμφισβήτητη. Άλλωστε όπως έχουμε δηλώσει μετά την εκκένωση και συνεχίζουμε να δηλώνουμε δημόσια «Η κατάληψη για 16 χρόνια αποτελεί σάρκα από την σάρκα του πολύμορφου αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία και καταπίεση χωρίς να ιεραρχεί και να διαχωρίζει τα μέσα που συμβάλλουν στη διασπορά των ελευθεριακών προταγμάτων και την οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Γιατί για μας αυτό είναι απελευθέρωση». Θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε σε έναν άλλο κόσμο μέχρι όλα να είμαστε ελεύθερα.

Λευτεριά στα συλληφθέντα συντρόφια της 08/02 Γ.Βούλγαρη και Θ.Χατζηαγγέλου
Άμεση απελευθέρωση του συντρόφου Π. Καλαϊτζή που βρίσκεται έγκλειστος χωρίς κανένα στοιχείο, λόγω των προσωπικών του σχέσεων

Πόλεμο στην κρατική τρομοκρατία

Θα μαχόμαστε στο πλευρό των κρατουμένων γιατί εκεί είναι η θέση μας

Άλλωστε ό,τι αγαπήσαμε σε αυτόν τον κόσμο ήταν πάντα εναντίον του

Μικροφωνική-συγκέντρωση αλληλεγγύης Πέμπτη 24/2 στις 18:00, Τσιμισκή με Ναυαρίνου

Feb 20

Χαιρετισμός του αναρχικού αιχμαλώτου Θ. Χατζηαγγέλου στα πλαίσια των βιβλιοπαρουσιάσεων της έκδοσης του συντρόφου Μιχάλη Μαυρόπουλου “Εκκενώστε τους δρόμους απ’τα όνειρα”

Η πόρτα της φυλακής κλείνει, μα το μόνο που καταφέρνει κάθε μέρα είναι να κρατάει αιχμάλωτο το σώμα μου. Η σκέψη μου επιμένει κάθε στιγμή σε επαναλαμβανόμενες αποδράσεις από το παράθυρο του κελιού. Δεν θα περάσει στιγμή που να χαρίσω το μυαλό μου στους δεσμώτες μου. Παραμένω αμετανόητος στην ίδια ακολουθία ανεκπλήρωτων όνειρων. Σε όσα σχεδίασα και δεν πρόλαβα να κάνω. Σε όσα δεν πρόλαβα να σκεφτώ.
Γνώρισα τον σύντροφο Μιχάλη πριν κάποια χρόνια. Για την ακρίβεια οι κοινές μας διαδρομές συναντήθηκαν σε μία εκδήλωση. Σε μία ιστορική αφήγηση. Μπορεί κανείς να πει σε μία κατάθεση ψυχής. Ο σύντροφος να καταθέτει όσα έζησε και εγώ να ακούω όσα για δεκαετίες με ενέπνευσαν να στρατευθώ στα αναχώματα της ριζοσπαστικής πάλης. Και λίγους μήνες πριν την αιχμαλωσία μου, είχα την τύχη και την τιμή να πάρω σαν δώρο το πρώτο αντίτυπο απ’το βιβλίο του.
Ο ίδιος μιλάει για ματαιοδοξία. Εγώ θα μιλήσω για ιστορικό χρέος. Η ένοπλη πάλη είναι μία υπαρκτή συνθήκη σε διαρκή κίνηση. Και η κίνησή της οφείλεται στην αλλαγή της σκυτάλης. Η ευθύνη παραμένει αδιάλλακτα παρούσα. Στέκει μπροστά μας υπενθυμίζοντας τα ιστορικά διλήμματα των καιρών. Το μόνο που αλλάζει είναι το χέρι που οπλίζεται.
Δεν θα μιλήσω για νίκες και ήττες. Η επαναστατική ιστορία δεν απολογίζεται με στρατιωτικούς συσχετισμούς. Ούτε θα πείσω κάποιον και κάποια από εσάς ότι όσα έκανα άλλαξαν τον κόσμο. Θα πω όμως και το λέω με περηφάνια και ψηλά το κεφάλι, πως μπροστά στο βασίλειο της παρακμής δεν έκλεισα τα μάτια. Δεν αδιαφόρησα, μα έπραξα τα αυτονόητα.
Ποτέ μου δεν μου άρεσαν οι υποδείξεις. Ο καθένας μας κάνει αυτό που πιστεύει σωστό. Αυτό που πιστεύει ότι του αναλογεί. Και κρίνεται από την ιστορία. Όμως θα ήθελα να ακούσετε τον Μιχάλη και να βρει ο καθένας και η καθεμιά σας το δικό του ξεχωριστό μερίδιο ευθύνης στη διαρκή κίνηση.
Με σεμνότητα και ταπεινότητα στην ολόφωτη διαδρομή όσων με το αίμα τους πότισαν τον ανθό της επανάστασης. Με πίστη, προσήλωση και αγάπη παραμένω αδιάλλακτα ταγμένος στα ίδια ανιδιοτελή κίνητρα. Από τη μαγευτική νιότη της Ιταλικής αυτονομίας, μέχρι τα δικά μας χρόνια εναντίωσης στη δυστοπία, θα σας πω πως η ατσάλινη στοχοπροσήλωση στη δικαιοπραξία, τσακίζει τη ματαιοδοξία.
Οι δρόμοι εκκενώνονται από τα σώματα, όχι από τα όνειρα. Συνεχίζουμε…

Θάνος Χατζηαγγέλου
Δ’ πτέρυγα Κορυδαλλού – 18/2/22

Χαιρετισμός του αιχμάλωτου Θ. Χατζηαγγέλου στα πλαίσια των βιβλιοπαρουσιάσεων της έκδοσης του συντρόφου Μ. Μαυρόπουλου «Εκκενώστε τους δρόμους απ’ τα όνειρα»