Το πρωί της Τρίτης 23/2 και της Πέμπτης 25/2, αντίστοιχα, πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις με τρικάκια πανό και συνθήματα στο κτίριο που στεγάζονται τα γραφεία του ειδησεογραφικού site thestival.gr (Γρ. Παλαμά 9) και στα γραφεία της Ένωσης Συντακτών Εφημερίδων, Περιοδικών και Ηλεκτρονικού Τύπου Βορείου Ελλάδος (Κομνηνών 19) ώστε από τη μία να καταδείξουμε τον πραγματικό ρόλο των media και από την άλλη να αναδείξουμε την πραγματική διάσταση του αγώνα του Δ. Κουφοντίνα και άτυπης καταδίκης σε θάνατο που του έχει επιβάλει η κυβέρνηση.

Ο Δ. Κουφοντίνας έχει βάλει, εδώ και 49 ημέρες το σώμα του ως ανάχωμα, διεκδικώντας την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού, κάτι που δικαιούται και βάσει του νόμου που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε φωτογραφικά για αυτόν, έτσι ώστε να πάψει να εκτίει το υπόλοιπο της ποινής του στις αγροτικές φυλακές.

Οι νόμοι όμως, γίνονται κουρελόχαρτα από τους ίδιους τους υποστηρικτές τους και μετατρέπονται σε πλαστελίνη στα χέρια τους, έτσι ώστε να μεταφραστούν και να εφαρμοστούν, όπως το κράτος και το κεφάλαιο έχουν ανάγκη. Αυτή είναι μία πραγματικότητα που η κοινωνική βάση βιώνει στο πετσί της, όλο και πιο ξεκάθαρα τα τελευταία 10 χρόνια με τα δεκάδες νομοσχέδια φτωχοποίησης της, λεηλασίας του περιβάλλοντος, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταλήστευσης των ασφαλιστικών ταμείων, της ατιμωρησίας της αστυνομικής βίας και της οχύρωσης της κρατικής καταστολής αλλά και της κερδοφορίας των καπιταλιστών.

Η καταστολή δεν αρκεί όμως, κι αυτό οι κρατούντες το ξέρουν καλά όσα εκατομμύρια κι αν ξοδέψουν για νέες προσλήψεις μπάτσων, για νέο εξοπλισμό βίας απέναντι στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Χέρι-χέρι με αυτήν, μερικές δεκάδες παράσιτα-ιδιοκτήτες εφημερίδων, καναλιών και ιστοσελίδων “ενημέρωσης”, πολλές φορές και οι ίδιοι πολιτικοί ή επιχειρηματίες και σε άλλους κλάδους, βρίσκονται σε εντεταλμένη υπηρεσία για να αντιστρέφουν άλλες φορές με χειρουργικό και άλλες φορές με ξεδιάντροπο τρόπο την πραγματικότητα που βιώνουμε κάθε μέρα, εμείς οι κοινοί θνητοί.

Είναι πολλά τα λεφτά όμως. Οι διαφημίσεις, οι λίστες “Πέτσα”, οι φοροαπαλλαγές, οι συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι με το ντόπιο και το ξένο κεφάλαιο και με τους κυβερνώντες ή ακόμα και με τους τοπικούς “άρχοντες” (αντιπεριφερειάρχες κλπ), δεν αφήνουν περιθώρια στους γλοιώδεις αυλικούς να παρεκκλίνουν, να εκφράσουν έστω και για λίγο, ελεύθερα τη γνώμη τους, σε περίπτωση βέβαια που αυτή δεν ταυτίζεται με την προσταγή του αφέντη τους.

Είναι αυτοί που μιλάν για ατομική ευθύνη και είναι στη βούβα για τα ελλιπή μέτρα προστασίας σε ΜΜΜ, χώρους εργασίας, σχολεία. Είναι αυτοί που σπεύδουν να βγουν μπροστά για να δικαιολογήσουν την πολεμική προετοιμασία και τα δεκάδες δισεκατομμύρια που δίνονται για εξοπλισμούς ενώ η κοινωνία βυθίζεται στη φτώχεια. Είναι αυτοί που κουκουλώνουν κάθε παρατυπία της κυβέρνησης, που δικαιολογούν κάθε βιαστή και παιδοβιαστή, που σχετικοποιούν τις πράξεις του, την ίδια στιγμή που στάζουν χολή, στοχοποιούν και δικάζουν προκαταβολικά το εργατικό και το φοιτητικό κίνημα, τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς αγωνιστές. Είναι αυτοί, δούλοι και φωνητικές χορδές της εξουσίας, που σιωπούν ή και επικροτούν τις μαζικές δολοφονίες μεταναστών στο Αιγαίο και τον Έβρο, τις δολοφονίες εν ώρα εργασίας, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του ΝΑΤΟ που βυθίζουν στο αίμα ολόκληρους λαούς, που καλύπτουν τους δήμους που αδιαφορούν για τους αστέγους που πεθαίνουν από το κρύο, που αναφέρουν χωρίς στοιχειώδες πρόσημο τις εκατοντάδες αυτοκτονίες ανέργων και φτωχοποιημένων, που την ίδια στιγμή στοχοποιούν όποιον εκφράσει τη στήριξή του στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα, τον “κατά συρροή δολοφόνο” όπως τον αποκαλούν.

Αυτοί που υπηρετούν με πάθος ένα σύστημα φτώχειας και θανάτου, ας ξέρουν κι αυτό: Όλο και λιγότεροι άνθρωποι τους παίρνουν στα σοβαρά και ας μην έχουν αυταπάτες. Τα αφεντικά τους θα τους πετάξουν στην άκρη, όταν πια δεν τους είναι χρήσιμοι.

Γιατί τα χαρτζιλίκια κάποτε τελειώνουν, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τα αποτελέσματα ενός αισχρού και κακοστημένου προπαγανδιστικού μηχανισμού.

Σε μια περίοδο που η στάση της κυβέρνησης απέναντι σε κάθε κοινωνικό αγώνα είναι η άγρια βία και καταστολή, στο πρόσωπο του Δ. Κουφοντίνα, γίνεται ακομά μια φορά έκδηλο το πραγματικό πρόσωπο της αστικής δημοκρατίας, της κυρίαρχης δημοσιογραφίας, το πραγματικό πρόσωπο του κράτους και του βάρβαρου και εκδικητικού του χαρακτήρα.

Με τον απεργό πείνας να είναι ένα βήμα πριν τον θάνατο, τα περισσότερα ΜΜΕ, κεντρικά και ντόπια, συνεχίζουν να παίρνουν χαρτάκια για το τί και πώς θα πουν και μετατρέπονται σε συνένοχοι και ηθικοί αυτουργοί.

Τις μέρες αυτές, στεκόμενοι με κάθε μέσο αλληλέγυοι στο Δ. Κουφοντίνα, αγωνιζόμαστε για να νικήσει το δίκαιο το άδικο, για να νικήσει η ζωή το θάνατο, όπως κάναμε πάντα, όπως θα κάνουμε πάντα.

Νίκη στην απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα

Νίκη στον αγώνα των φοιτητών, σε κάθε κοινωνικό και ταξικό αγώνα

ΑΛΗΤΕΣ – ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

Συντονισμός συλλογικοτήτων για την αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα

Πάνω από 800 άτομα συμμετείχαν στην πορεία αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα, εν όψει της 6ης πανελλαδικής μέρας δράσης. Η πορεία ξεκίνησε από το άγαλμα Βενιζέλου (κινούμενη προς το Υ.ΜΑ.Θ. ) και μέσω των οδών Εγνατίας, Βενιζέλου και Αγ. Δημητρίου, Ιασωνίδου, Εγνατίας κατέληξε στο Άγαλμα Βενιζέλου ξανά. Ο αγώνας συνεχίζεται. Η κρατική τρομοκρατία σπάει στο δρόμο.

Νίκη στην απεργία πείνας του  επαναστάτη Δ. Κουφοντίνα

ΔΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

Από την πρώτη στιγμή που τέθηκε σε διάγγελμα του πρωθυπουργού το ζήτημα της -περιβόητης πλέον- “ατομικής ευθύνης”, έγινε φανερό ότι στην ουσία είχαμε να κάνουμε με μια επικοινωνιακή καμπάνια. Στόχος αυτής της καμπάνιας δεν ήταν άλλος από το να μετακυλήσει τις προφανείς πολιτικές ευθύνες, από τις πλάτες των κυβερνόντων, σε αυτές της κοινωνικής βάσης.

Από την μια, η κυβέρνηση ήταν παντελώς απρόθυμη να προβεί έστω και σε ελάχιστες ουσιαστικές βελτιώσεις των δημόσιων παροχών. Το δημόσιο σύστημα υγείας (το οποίο οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των τελευταίων χρόνων οδήγησαν σε πλήρη διάλυση) δεν ενισχύθηκε ουσιαστικά, τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν αυξήθηκαν ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός, επαρκή δωρεάν τεστ δεν υπήρξαν… κλπ, κλπ. Από την άλλη όμως, αυτό την έφερε μπροστά στον κίνδυνο οι μαζικοί θάνατοι λόγω της πανδημίας να οδηγήσουν σε γενικευμένη κοινωνική αγανάκτηση και οργή, με άγνωστη πιθανή κατάληξη.

Για να “ξεφύγει” από αυτό το αδιέξοδο η κυβέρνηση επέλεξε να ακολουθήσει την εξής προκρούστεια πολιτική:
Απονέκρωση και συρρίκνωση όλων των ανθρώπινων και κοινωνικών δραστηριοτήτων που δεν ήταν, τουλάχιστον με την στενή έννοια, κρίκοι στην αλυσίδα της παραγωγής-κατανάλωσης (φυσικά η μπάλα πήρε με κυμαινόμενη ένταση και κομμάτια αυτής). Για να διασφαλιστεί αυτό, η επιτήρηση και η καταστολή οξύνθηκαν ακραία και αιφνίδια. Έτσι κάθε απόπειρα αμφισβήτησης αυτής της “ιεράρχησης” ή/και απόδοσης των πολιτικών ευθυνών σε αυτούς που πραγματικά αναλογούσαν, έβρισκε απέναντί της έναν εξελιγμένο και διογκωμένο κατασταλτικό μηχανισμό.

Το πρόστιμο για την “μη δικαιολογημένη μετακίνηση” αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί το βασικό μέσο εφαρμογής και επιβολής αυτής της πολιτικής. Έχοντας φτάσει στα 300 ευρώ (με απειλές για αύξησή του στα 500) την στιγμή που ο βασικός μισθός είναι στα 550 ευρώ και η ανεργία αυξάνεται κατακόρυφα, αποτελεί ουσιαστικά απειλή για την επιβίωση μεγάλου κομματιού της κοινωνικής βάσης. Όταν μάλιστα αυτό συνδυάζεται και με τους ασαφείς όρους μετακίνησης (χρονική διάρκεια, απόσταση από την οικία κλπ) που δίνουν χώρο σε κάθε μπάτσο -από τους μυριάδες που πλέον κατακλύζουν τους δρόμους- να “ξεδιπλώσει” την εξουσιομανία του, η κατάσταση γίνεται πραγματικά ασφυκτική για όσες και όσους βγάζουν τον μήνα τους ήδη με το ζόρι. Φτάνουμε έτσι σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας και κατ’ οίκον εγκλεισμού κυρίως όσων βρίσκονται σε δυσμενέστερη οικονομική θέση, ενώ για όσους βρίσκονται σε ψηλότερα σκαλοπάτια της οικονομικής πυραμίδας η δυνατότητα μετακίνησης είναι, στην ουσία, εξαγοράσιμη.

Στην συνθήκη της πανδημίας λοιπόν που βρισκόμαστε, τόσο οι παροχές υγείας σε περίπτωση που κάποιος/α νοσήσει όσο και η δυνατότητα μετακίνησης της/του είναι απλώς εμπορεύματα ανάμεσα σε όλα τα άλλα. Και όπως ισχύει για όλα τα εμπορεύματα, κάποιοι μπορούν να τα αγοράσουν και κάποιοι όχι. Με λίγα λόγια η υγεία και η ελευθερία έχουν, πιο ξεκάθαρα από κάθε άλλη φορά, ταξικό χαρακτήρα.

Την ίδια στιγμή η επίθεση που δέχεται η κοινωνική βάση τόσο από την πλευρά των αφεντικών όσο και από την πλευρά του κράτους, έχει οξυνθεί σε ακραίο βαθμό, εξαιτίας ακριβώς της ευνοϊκής συνθήκης που αποτέλεσε η πανδημία. Στους χώρους εργασία οι μειώσεις μισθών, οι απλήρωτες υπερωρίες, η εντατικοποίηση της εργασίας, οι απολύσεις κλπ αποτελούν πλέον τον κανόνα, ενώ νομοσχέδια που συνεπάγονται την απορρύθμιση των εργασίακων σχέσεων, την αρπαγή της πρώτης κατοικίας, την καταλήστευση των φυσικών πόρων, την υποβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων και την μετατροπή τους σε μπατσοκρατούμενα φρούρια, περνάνε σωρηδόν τους τελευταίους μήνες.

Και σε αυτό το σημείο το πρόστιμο αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί απειλή αλλά και κόστος για όσες/όσους βγήκαν και βγαίνουν στον δρόμο, άλλοτε υπερασπιζόμενες/οι τα αιτήματα των υγειονομικών υπαλλήλων για ενίσχυση του ΕΣΥ, άλλοτε διεκδικώντας την δημόσια αγωνιστική παρουσία σε μέρες όπως η 17 Νοέμβρη και η 6 Δεκέμβρη και άλλοτε στοχεύοντας στο μπλοκάρισμα νομοσχεδίων όπως αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Θεωρώντας λοιπόν, με βάση όλα αυτά, το πρόστιμο ως ένα μέτρο δεδομένα ταξικό, τόσο γιατί καθιστά την μετακίνηση ένα εμπόρευμα για λίγους, όσο και γιατί αποτελεί απειλή και ποινή για όσες και όσους αγωνίζονται κόντρα σε αυτήν την ασφυκτική συνθήκη, πιστεύουμε ότι οφείλουμε να αναδείξουμε αυτόν του τον χαρακτήρα, εκκινώντας μια διαδικασία αγώνα που θα στοχεύει στην άρνηση πληρωμών και την διαγραφή των προστίμων.

Για τον σκοπό αυτό πήραμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε ανοιχτή συνέλευση το Σάββατο 27/2 στις 13.00 στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ, ώστε να συζητήσουμε όλες και όλοι μαζί πιθανούς τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να αναδείξουμε το εν λόγω ζήτημα και να αγωνιστούμε με στόχο την διαγραφή των προστίμων.

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΘΑ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠ’ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ

Πάνω από 250 άτομα συμμετείχαν στην πορεία αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα, εν όψει της 5ης πανελλαδικής μέρας δράσης. Η πορεία ξεκίνησε από το άγαλμα Βενιζέλου και μέσω των οδών Εγνατίας, Βενιζέλου και Αγ. Δημητρίου κατέληξε στο Εργατικό Κέντρο περνώντας κι από το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Ο αγώνας συνεχίζεται. Η κρατική τρομοκρατία σπάει στο δρόμο.

Νίκη στην απεργία πείνας του  επαναστάτη Δ. Κουφοντίνα

Το πρωί της Πέμπτης 18/2 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με ανάρτηση πανό, καπνογόνα και συνθηματα απέναντι από τη ΓΑΔΘ από συντρόφους/σες, ως ένδειξη αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα. Μετα το κρέμασμα του πανό, δυνάμεις όλων των ειδών (μηχανές, ΟΠΚΕ, περιπολικά, ασφαλίτες) κινήθηκαν προς το σημείο και προέβησαν σε προσαγωγές 5 συντρόφων στην περιοχή. Τελικά οι σύντροφοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά την επιβολή προστίμων για παράνομη μετακίνηση

Το βίντεο της παρέμβασης εδώ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΔΟΜΟΚΟΥ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19/2 ΣΤΙΣ 17.00 ΣΤΟ ΑΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Συντονισμός συλλογικοτήτων για την αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα

 Η αντίσταση και η αδιαλλαξία δεν είναι νεκρές λέξεις, είναι αγώνας για ζωή και ελευθερία

Για ακόμη μια φορά ο επαναστάτης Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο στόχαστρο της εκδικητικής μανίας της Δεξιάς. Δεν αρκούν πάνω απο 18 χρόνια κράτησης, δεν αρκεί η στέρηση των προβλεπόμενων αδειών και κάθε ευεργετικής διάταξης που δικαιούται. Η Νέα Δημοκρατία βάζει ιώδιο στις ιστορικές πληγές της αυτή τη φορά, προχωρώντας στην έκτακτη απαγωγή του από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας και τη μεταγωγή του σε κλειστό κατάστημα κράτησης. Όμως ούτε οι νόμοι δεν αρκούν για να ικανοποιήσουν τη δίψα της Δεξιάς για εκδίκηση και τιμωρία. Ο Κουφοντίνας αντί να μεταχθεί στον Κορυδαλλό, όπου και είναι χρεωμένος, μετάγεται έκτακτα στο κολαστήριο του Δομοκού. Απέναντι σε ακόμη ένα χτύπημα η συνέπεια του Δημήτρη στον αγώνα και τις αντιστάσεις δείχνει ένα και μόνο δρόμο: ακόμα μια απεργία πείνας (από τις 8 Γενάρη) ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης και απομόνωσης. Ο ίδιος αιτείται την άμεση επιστροφή του στην υπόγεια πτέρυγα κράτησης του Κορυδαλλού. Στο πλάι του απεργού στάθηκαν έμπρακτα αλληλέγγυoι και οι πολιτικοί κρατούμενοι Β. Σταθόπουλος, Π. Γεωργιάδης, Ν. Μαζιώτης και Γ. Δημητράκης που πραγματοποίησαν απεργία πείνας.

«Πρόκειται για την προσπάθεια να συντρίψουν ένα πρόσωπο, όχι γι αυτό που είναι, αλλά για αυτό που σηματοδοτεί, με την άρνηση του να υποκύψει στις αφόρητες πιέσεις που το σύστημα του ασκεί, όπως ζητούσαν επίμονα και πρόσφατα στη Βουλή οι εκπρόσωποι της οικογένειας και ο εκλεκτός της Πρεσβείας. Μετά τα όσα απροκάλυπτα γίνονται και όσα κυνικά αποκαλύπτονται στον πόλεμο εναντίον μου, η απεργία πείνας αποτελεί πια ζήτημα προσωπικής συνέπειας και ατομικής αξιοπρέπειας.»

Πάνω στον Δημήτρη Κουφοντίνα έχουν εφαρμοστεί όλα αυτά τα χρόνια δεκάδες φωτογραφικές διατάξεις, νομοσχέδια, ειδικές συνθήκες κράτησης και τιμωρίας. Τα λευκά κελιά που πρωτοχτίστηκαν για τους κρατούμενους της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη, τα έκτακτα τρομοδικεία και τα δικαστήρια μέσα στις φυλακές, τα δεκάδες ισόβια σε ποινές, η στέρηση κάθε ευεργετικού δικαιώματος, οι εκδικητικές μεταγωγές, η στέρηση των αδειών και τώρα η ψήφιση του νέου νομοσχεδίου για στέρηση της παραμονής σε αγροτικές φυλακές. Ακόμα και μέσα από τα κάγκελα η Δεξιά κατέθεσε τα διαπιστευτήρια στις υπηρεσίες των ξένων διπλωματών, φιμώνοντας το λόγο του Κουφοντίνα όταν κύρυξε το περίφημο lock out της Νομικής για την απαγόρευση της εκδήλωσης με θέμα τη χορήγηση άδειας, καθώς και τις προειδοποιητικές κυρώσεις στη φυλακή σε περίπτωση που του επιτρεπόταν να μιλήσει.

Στο πρόσωπο του Δημήτρη Κουφοντίνα, η εξουσία βλέπει τους αγώνες που δόθηκαν δεκαετίες τώρα απέναντι στην καταπίεση και εκμετάλλευση. Βλέπει την πίστη στο δίκαιο της κοινωνικής απελευθέρωσης. Βλέπει όλα όσα περήφανα έπραξε και υπερασπίστηκε απέναντι στην καταστολή, τον εγκλεισμό, τα εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης στις ποινές των τρομοδικείων. Όλα όσα υπερασπίζεται ακόμα και σήμερα, δίχως ίχνος μεταμέλειας. Το επίδικο είναι ένα και μοναδικό για την εξουσία: να αποσπάσει δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της ένοπλης πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση.

Η κυβέρνηση και οι δικαστικοί θέλουν νεκρό τον επαναστάτη Δ. Κουφοντίνα

Η υγεία του συντρόφου Δημήτρη αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση, με τους γιατρούς να τον μεταφέρουν στην εντατική. Ανοιχτό παραμένει το ζήτημα της εντολής αναγκαστικής σίτισης-ένα σύγχρονο βασανιστήριο που έχει διαταχθεί από την εισαγγελία Δομοκού και βρίσκει έδαφος συνεργασίας με τους υπεύθυνους της ΜΕΘ. Επαναστάτες σαν το Δημήτρη Κουφοντίνα ποτέ τους δε ζητήσαν τίποτα. Το κέρδισαν με αγώνες, πολλές φορές αιματηρούς. Γι αυτό και είναι χρέος μας πλάι του να υπερασπιστούμε όλοι/ες μαζί, μαχητικά και αδιάλλακτα, ότι έχει κερδηθεί τόσα χρόνια. Απέναντι στην εξουσία τίποτα δεν είναι αυτονόητο και τίποτα δεδομένο.

Αλληλεγγύη και σεβασμό στον επαναστάτη Δημήτρη Κουφοντίνα

Νίκη στην απεργία πείνας ενάντια στην εκδικητική του μεταγωγή στο κολαστήριο του Δομοκού

Συγκέντρωση αλληλεγγύης εν όψει της 5ης πανελλαδικής μέρας δράσης

Παρασκευή 19/2 17:00 Αγ. Βενιζέλου

Την Τρίτη 16/2 πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα στη Θεσσαλονίκη. Η πορεία, στην οποία καλούσαν ο τοπικός συντονισμός Θεσσαλονίκης Α.Π.Ο. – Ο.Σ., η κατάληψη Terra Incognita, η Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης και η Αντιεξουσιασική Κίνηση, πλαισιώθηκε από περίπου 200 συντρόφους και συντρόφισσες.

Η πορεία ξεκίνησε από την Καμάρα και κινήθηκε επί της Εγνατίας έστριψε από την Π. Χαλκέων και συνέχισε από την οδό Φιλίππου καταλήγοντας στην Καμάρα. Στην πορεία υπήρχαν δύο πανό, ένα κοινό από τις συλλογικότητες Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης και Terra Ingognita, και ένα από τον τοπικό συντονισμό Θεσσαλονίκης Α.Π.Ο. – Ο.Σ. Από τη στιγμή που η διαδήλωση βγήκε στο δρόμο, μπάτσοι σχημάτισαν αλυσίδες αριστερά και δεξιά της πορείας και την ακολούθησαν μέχρι τη λήξη της.Ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται για ακόμα μια φορά στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Έπειτα από 18 χρόνια κράτησης και στέρησης των βασικών δικαιωμάτων που ως κρατούμενος από το νόμο έχει, όπως οι άδειες, αυτή τη φορά στερείται, για ακόμα μια φορά, το απολύτως αυτονόητο με βάσει το νόμο που η ίδια η ΝΔ πέρασε, την μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Η κυβέρνηση περνάει νόμο τον Δεκέμβρη του 2020 που φωτογραφίζει τον ίδιο, σύμφωνα με τον οποίο «απαγορεύεται η μεταγωγή σε αγροτικές φυλακές και στην ΚΑΥΦ σε όσους κρατουμένους έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα τρομοκρατίας». Ενώ ο νόμος προβλέπει την μεταγωγή του Κουφοντίνα στις φυλακές Κορυδαλλού, με απόφαση της γενικής γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σοφίας Νικολάου, μετάγεται στις φυλακές Δομοκού.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται ήδη στην 40κοστή μέρα απεργίας πείνας. Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα, ενώ σήμερα εισήχθη σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως το βαθύ κράτος και η κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκουν την μόνιμη βλάβη ή ακόμη και τη δολοφονία του αγωνιστή που δεν τους έκανε τη χάρη να κάνει δήλωση μετανοίαςκαι συνεχίζει να στέκεται αξιοπρεπής μέχρι και σήμερα, μετά από 18 χρόνια φυλάκισης. Την ίδια στιγμή συζητήσεις έχουν ξεκινήσει για πιθανή αναγκαστική σίτιση του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα – πρακτική που δεν είναι απλώς κάθετα αντίθετη με κάθε έννοιας ιατρικής δεοντολογίας και ηθικής, αλλά και διεθνώς χαρακτηρισμένη ως βασανισμός.Ο κόσμος του αγώνα έδειξε και σήμερα την αλληλεγγύη του στον απεργό πείνας, και την δείχνει καθημερινά μέσα από δράσεις, παρεμβάσεις, συγκεντρώσεις και πορείες που γίνονται από την πρώτη κιόλας μέρα της απεργίας. Οφείλουμε να αγωνιστούμε ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης που επιβάλλεται τόσο στον Δ. Κουφοντίνα, όσο και σε άλλους πολιτικούς κρατούμενους. Δεν θα αφήσουμε αναπάντητη καμία απόπειρα αναγκαστικής σίτισης ή δολοφονίας φυλακισμένων αγωνιστών από το κράτος.

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΣΙΤΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Κατάληψη Terra Incognita

Από τη Θεσσαλονίκη ως τη Λιουμπλιάνα 

κατάληψη στα πάντα-κατάληψη για πάντα 

Στις 19 Γενάρη, ισχυρές δυνάμεις καταστολής εισβάλλουν στο, εδώ και 15 χρόνια, κατειλημμένο εργοστάσιο της Rog στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας και προχωρούν σε εκκένωση του χώρου. Κατά την εισβολή των μπάτσων δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες προσαγάγονται και ξυλοκοπούνται. 

Η κατάληψη Rog, για 15 χρόνια αποτελεί έναν απελευθερωμένο χώρο συνάντησης και αυτοοργάνωσης, ενάντια στον εξευγενισμό, τους αποκλεισμούς, το ρατσισμό και κάθε καταπίεση. Εκατοντάδες αγωνίστριες και αγωνιστές, μετανάστες, lgbtqi και άλλοι/ες έχουν βρει χώρο και χρόνο έκφρασης μέσα στη Rog. Και αυτό είναι κάτι που μένει βαθιά χαραγμένο για την κοινωνική πραγματικότητα στην πόλη της Λιουμπλιάνα. 

Γνωρίζουμε πολύ καλά πως είναι να σου κλέβουν μέρα με τη μέρα τις ελεύθερες ανάσες σου. Πως είναι να μετράς τα βήματά σου και αυτά να βγαίνουν λειψά, γιατί περπατάς σε μέρη ξένα. Γνωρίζουμε πως είναι να στέκεσαι δέκα βήματα έξω από την πόρτα του κατειλημμένου σπιτιού σου βλέποντας τα ένστολα σκουπίδια και κάθε συνεργάτη τους να το παραβιάζουν με το βλέμμα τους, με τη βρωμιά που κρύβει η εξουσία τους. Και αυτοί είναι οι λόγοι που μας πεισμώνουν ακόμα περισσότερο για να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω. 

Οι καταλήψεις δεν είναι ντουβάρια, είναι αμέτρητες στιγμές αγώνα, χαράς και λύπης. Είναι σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Είναι όνειρα. Και τα όνειρα δε μπορεί να μας τα κλέψει κανένας. Η ήττα θα επικρατήσει, όταν πάψουμε να ονειρευόμαστε. Και εμείς έχουμε εκατομμύρια ανεκπλήρωτα όνειρα ακόμα. 

Την αμέριστη αλληλεγγύη μας στις συντρόφισσες και τους συντρόφους που υπερασπίζονται τις καταλήψεις και τις εστίες αντίστασης. Το κράτος δεν μπορεί να εκκενώσει τα κινήματα, ο αγώνας για αυτοοργανωμένους, κατειλημμένους, queer, φεμινιστικούς και αντιρατσιστικούς χώρους θα συνεχίσει! 

From Thessaloniki to Ljubljana-Squat everything and forever

In the 19^th of January strong repressive forces invade the squatted factory of Rog in Ljubljana, Slovenia in order to proceed to its eviction. During the invasion of the cops many comrades are getting arrested and beaten up by the police.

For 15 years Rog squat has been a liberated space of meeting and self-organization against gentrification, marginalization, racism and any form of oppression. Hundreds of people who keep on fighting, migrants and members of the lgbtqi  movement among others have found the safe space and time to express themselves in Rog. And this is something that remains deeply engraved in the societal reality of the city of Ljubljana.

We are aware of it feels to be deprived of your liberated breaths day by day. How it feels to count your steps, yet it feels as if something is missing because you walk on foreign soils. We know how it feels to stand ten steps away from your squatted home’s doorstep watching the uniformed pieces of trash and every one of their collaborators violating it with their gaze and the filth hidden under the name of their authority. And these are the reasons that make us insist even more and not back off not even for a moment.

Squats are not about the walls but about the countless moments of struggle, happiness and sorrow. They are about relationships build on solidarity and comradeship. Squats are about our dreams. And those dreams cannot be stolen away from us by anyone. Defeat may prevail only if we give up on dreaming. Yet we still have a million dreams to put into practice.

Our complete solidarity to the comrades who defend the squats and the meeting points of resistance. The state cannot evict movements, the struggle for self-organized, occupied, feminist and antirascist spaces will go on!

Η αντίσταση και η αδιαλλαξία δεν είναι νεκρές λέξεις, είναι αγώνας για ζωή και ελευθερία

Για ακόμη μια φορά ο επαναστάτης Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται στο στόχαστρο της εκδικητικής μανίας της Δεξιάς. Δεν αρκούν πάνω απο 18 χρόνια κράτησης, δεν αρκεί η στέρηση των προβλεπόμενων αδειών και κάθε ευεργετικής διάταξης που δικαιούται. Η Νέα Δημοκρατία βάζει ιώδιο στις ιστορικές πληγές της αυτή τη φορά, προχωρώντας στην έκτακτη απαγωγή του από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας και τη μεταγωγή του σε κλειστό κατάστημα κράτησης. Όμως ούτε οι νόμοι δεν αρκούν για να ικανοποιήσουν τη δίψα της Δεξιάς για εκδίκηση και τιμωρία. Ο Κουφοντίνας αντί να μεταχθεί στον Κορυδαλλό, όπου και είναι χρεωμένος, μετάγεται έκτακτα στο κολαστήριο του Δομοκού. Απέναντι σε ακόμη ένα χτύπημα η συνέπεια του Δημήτρη στον αγώνα και τις αντιστάσεις δείχνει ένα και μόνο δρόμο: ακόμα μια απεργία πείνας (από τις 8 Γενάρη) ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης και απομόνωσης. Ο ίδιος αιτείται την άμεση επιστροφή του στην υπόγεια πτέρυγα κράτησης του Κορυδαλλού. Στο πλάι του απεργού στάθηκαν έμπρακτα αλληλέγγυoι και οι πολιτικοί κρατούμενοι Β. Σταθόπουλος, Π. Γεωργιάδης, Ν. Μαζιώτης και Γ. Δημητράκης που πραγματοποίησαν απεργία πείνας.

«Πρόκειται για την προσπάθεια να συντρίψουν ένα πρόσωπο, όχι γι αυτό που είναι, αλλά για αυτό που σηματοδοτεί, με την άρνηση του να υποκύψει στις αφόρητες πιέσεις που το σύστημα του ασκεί, όπως ζητούσαν επίμονα και πρόσφατα στη Βουλή οι εκπρόσωποι της οικογένειας και ο εκλεκτός της Πρεσβείας. Μετά τα όσα απροκάλυπτα γίνονται και όσα κυνικά αποκαλύπτονται στον πόλεμο εναντίον μου, η απεργία πείνας αποτελεί πια ζήτημα προσωπικής συνέπειας και ατομικής αξιοπρέπειας.»

Πάνω στον Δημήτρη Κουφοντίνα έχουν εφαρμοστεί όλα αυτά τα χρόνια δεκάδες φωτογραφικές διατάξεις, νομοσχέδια, ειδικές συνθήκες κράτησης και τιμωρίας. Τα λευκά κελιά που πρωτοχτίστηκαν για τους κρατούμενους της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη, τα έκτακτα τρομοδικεία και τα δικαστήρια μέσα στις φυλακές, τα δεκάδες ισόβια σε ποινές, η στέρηση κάθε ευεργετικού δικαιώματος, οι εκδικητικές μεταγωγές, η στέρηση των αδειών και τώρα η ψήφιση του νέου νομοσχεδίου για στέρηση της παραμονής σε αγροτικές φυλακές. Ακόμα και μέσα από τα κάγκελα η Δεξιά κατέθεσε τα διαπιστευτήρια στις υπηρεσίες των ξένων διπλωματών, φιμώνοντας το λόγο του Κουφοντίνα όταν κύρυξε το περίφημο lock out της Νομικής για την απαγόρευση της εκδήλωσης με θέμα τη χορήγηση άδειας, καθώς και τις προειδοποιητικές κυρώσεις στη φυλακή σε περίπτωση που του επιτρεπόταν να μιλήσει.

Στο πρόσωπο του Δημήτρη Κουφοντίνα, η εξουσία βλέπει τους αγώνες που δόθηκαν δεκαετίες τώρα απέναντι στην καταπίεση και εκμετάλλευση. Βλέπει την πίστη στο δίκαιο της κοινωνικής απελευθέρωσης. Βλέπει όλα όσα περήφανα έπραξε και υπερασπίστηκε απέναντι στην καταστολή, τον εγκλεισμό, τα εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης στις ποινές των τρομοδικείων. Όλα όσα υπερασπίζεται ακόμα και σήμερα, δίχως ίχνος μεταμέλειας. Το επίδικο είναι ένα και μοναδικό για την εξουσία: να αποσπάσει δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης της ένοπλης πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση.

Η κυβέρνηση και οι δικαστικοί θέλουν νεκρό τον επαναστάτη Δ. Κουφοντίνα

Η υγεία του συντρόφου Δημήτρη αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση, με τους γιατρούς να τον μεταφέρουν σε μονάδα αυξημένης φροντίδας. Ανοιχτό παραμένει το ζήτημα της εντολής αναγκαστικής σίτισης-ένα σύγχρονο βασανιστήριο που έχει διαταχθεί από την εισαγγελία Δομοκού και βρίσκει έδαφος συνεργασίας με τους υπεύθυνους της ΜΕΘ. Επαναστάτες σαν το Δημήτρη Κουφοντίνα ποτέ τους δε ζητήσαν τίποτα. Το κέρδισαν με αγώνες, πολλές φορές αιματηρούς. Γι αυτό και είναι χρέος μας πλάι του να υπερασπιστούμε όλοι/ες μαζί, μαχητικά και αδιάλλακτα, ότι έχει κερδηθεί τόσα χρόνια. Απέναντι στην εξουσία τίποτα δεν είναι αυτονόητο και τίποτα δεδομένο.

Αλληλεγγύη και σεβασμό στον επαναστάτη Δημήτρη Κουφοντίνα

Νίκη στην απεργία πείνας ενάντια στην εκδικητική του μεταγωγή στο κολαστήριο του Δομοκού

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Τρίτη 16/2 17:00 Καμάρα