Σήμερα 23-11 το πρωί, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση έξω από το υποκατάστημα της αλυσίδας Leroy Merlin στη Θεσσαλονίκη με αφορμή την εκδικητική προφυλάκιση του αναρχικού συντρόφου Χριστόφορου Κορτέση αλλά και τις διώξεις συντροφισσών και συντρόφων, έπειτα από απαλλοτρίωση προϊόντων τον περασμένο Ιούλη. Για αρκετή ώρα μοιράστηκαν κείμενα για την εκδικητική φύση της υπόθεσης, το καθεστώς εξαίρεσης στο οποίο βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή οι εμπλεκόμενοι και την εργοδοτική τρομοκρατία που επικρατεί στα καταστήματα της Leroy Merlin. Έντονη από την πρώτη στιγμή της παρέμβασης ήταν και η παρουσία της αστυνομίας, καθώς κατά την άφιξή μας στο υποκατάστημα αντικρίσαμε παρατεταγμένους τους υπεύθυνους της εταιρείας, τους ρουφιάνους της OVIT (εταιρεία φύλαξης των καταστημάτων με καταλυτική εμπλοκή στη δίωξη των συντρόφων) αλλά και μιας διμοιρίας μπάτσων που επιτηρούσαν την συγκέντρωση (λίγα μέτρα πιο δίπλα).

OVIT-Leroy Merlin-Κρατικοί μηχανισμοί όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί

Άμεση απελευθέρωση του φυλακισμένου συντρόφου Χρ. Κορτέση

Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται για την ίδια υπόθεση

Την Παρασκευή 22 Νοέμβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αντιπληροφόρησης στο σπίτι του εισαγγελέα εφέτη Ευάγγελου Μιχαήλου στην Καλαμαριά, με αφορμή τις τελευταίες αντι-τρομοκρατικές διώξεις των αναρχικών Βαγγέλη Σταθόπουλου και Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη για την υποτιθέμενη εξάρθρωση της Οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας.

Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροι, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί.

Η διασπορά τρόμου και πανικού στην κοινότητα του αγώνα συνεχίζεται. Αυτή τη φορά σειρά έχει το σόου της αντι-τρομοκρατικής και η φερόμενη επιχείρηση εξάρθρωσης της ένοπλης Οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας με το νήμα για τους ίδιους να ξετυλίγεται έπειτα από μια ληστεία σε κατάστημα ΟΠΑΠ στο Χολαργό στις 21-10. Στις 8 και 9 Νοέμβρη γινόμαστε όλοι/ες μας θεατές ενός ακόμα σόου καταστολής και αντεκδίκησης με δεκάδες απαγωγές συντροφισσών και συντρόφων και εισβολές σε σπίτια για έρευνες. Οι εικόνες που διαδέχονται η μία την άλλη, μιλούν για πλήγμα στην εγχώρια τρομοκρατία, αποτροπή ενός μεγάλου χτυπήματος, επικείμενους νεκρούς αστυνομικούς και άλλα πολλά για να ανεβάσουν το γόητρο της αντι-τρομοκρατικής και να δικαιολογήσουν την αντεκδίκηση των μπάτσων απέναντι στους αγωνιστές. Το τέλος της λεγόμενης ανομίας έχει σημάνει πόλεμο. Και στον πόλεμο για το κράτος, όλα επιτρέπονται.

Ο απολογισμός μέχρι στιγμής έχει αφήσει 3 συλλήψεις, ένα ενεργό ένταλμα σύλληψης και την ανεύρεση οπλισμού ανάμεσα στον οποίο βρίσκεται και το όπλο-σφραγίδα της οργάνωσης. Αυτό που μένει όπως πάντα είναι να αποτυπωθεί ο τρόπος με τον οποίο τα δυο μέρη του πάζλ, να γίνουν ένα. Οι συλληφθέντες να γίνουν μέλη, τα σπίτια να βαφτιστούν γιάφκες και οι σχέσεις αλληλεγγύης να ποινικοποιηθούν.

Ανάμεσα σε όσους βρίσκονται στο επίκεντρο της καταστολής σε αυτή την επιχείρηση, βρίσκονται δυο αναρχικοί με χρόνια παρουσία σε διαδικασίες και στιγμές αγώνα. Ο λόγος για τους αναρχικούς Βαγγέλη Σταθόπουλο και Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, που βρίσκονται ασταμάτητα στο στόχαστρο της καταστολής δεκαετίες τώρα. Ο αναρχικός Βαγγέλης Σταθόπουλος συνελήφθη την Παρασκευή 8 Νοέμβρη από κουκουλοφόρους της αντιτρομοκρατικής. Στο πρόσωπό του, οι μπάτσοι και οι τηλεκανίβαλοι, βρίσκουν το τέλειο προφίλ για να στήσουν νέα τρομοσενάρια για τη σύλληψη παλιού γνώριμου τρομοκράτη. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές Λάρισας, ενώ οι μπάτσοι του φορτώνουν το μισό ποινικό κώδικα για πράξεις που και οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν ευσταθούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ίδια η παραδοχή των στελεχών της αντι-τρομοκρατκής, που ναι μεν επικαλούνται πως ο Βαγγέλης είναι μέλος της οργάνωσης, όμως δε θα μπορούσε να έχει φυσική παρουσία σε επιθέσεις καθώς το ίδιο διάστημα βρίσκονταν έγκλειστος για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα.

Όσο για τον αναρχικό Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, η συνταγή είναι παλιά και γνώριμη. Το τελευταίο διάστημα οι αρχές είχαν δηλώσει ευθέως πως ετοιμάζουν έναν νέο κύκλο αιχμαλωσίας, με ενδεικτική την διαχείριση της προσαγωγής του κατά την εκκένωση της κατάληψης Gare, όταν τον μετέφεραν δέσμιο σε εγκαταλελειμένο οίκημα ισχυριζόμενοι πως ο ίδιος κρύβει όπλα κα ναρκωτικά. Ο ίδιος που αυτή τη στιγμή βρίσκεται καταζητούμενος, αποτελεί πρωταρχικό στόχο για τους μπάτσους. Γι αυτό και τον φωτογραφίζουν ως ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης και άλλα πολλά. Η ίδια συνταγή που θέλει δεκάδες συντρόφους που διάλεξαν την παράνομη ελευθερία, να φωτογραφίζονται ως αδίστακτοι κακοποιοί έτοιμοι γα όλα, που βρίσκονται πίσω από κάθε ενέργεια ένοπλης βίας, έτσι ώστε μια ενδεχόμενη αιματηρή σύλληψή τους (ή ακόμα και εκτέλεση) να είναι απόλυτα δικαιολογημένη (ίσως κα αναμενόμενη). Η ίδια συνταγή που ακολουθήθηκε κατά τη διάρκεια της παράνομης ελευθερίας των συντρόφων Γρηγόρη Τσιρώνη, Μάριου και Σίμου Σεϊσίδη, Κώστα Σακκά, της Πόλας Ρούπα, του Γιάννη Μιχαηλίδη, της Κωνσταντίνας Αθανασοπούλου και τώρα του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη όπου φυγόδικοι σύντροφοι και συντρόφισσες αποτελούν την εύκολη λεία της αντιτρομοκρατικής που φορτώνει κάθε τι που γίνεται για να ξεπλύνει εκ των προτέρων τα εγκλήματά της.

Πίσω ρουφιάνοι, εμπρός σύντροφοι…

Στην πραγματικότητα η αντι-τρομοκρατική τόσο σε αυτή όσο και σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση έχει ένα και μόνο στοιχείο. Τη διαρκή δράση αγωνιστριών και αγωνιστών που αψηφούν την καταστολή και συνεχίζουν με κάθε μέσο να εναντιώνονται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Και αυτό αρκεί για να θάψει πίσω από τα μπετά για δεκαετίες ολόκληρες ελεύθερους ανθρώπους. Να λοιδορήσει την αγωνιστική τους υπόσταση και τις αξίες τους στα τηλεδικεία.

Όμως ξέρουμε πως έχουμε δίκαιο. Γι’ αυτό και δε λυγίζουμε, όσο και να μας χτυπάνε. Γι’ αυτο και κάθε φορά που περιφέρουν τα σώματά μας σιδηροδέσμια στα θέατρα της αστικής δικαιοσύνης, βαδίζουμε με ψηλά το κεφάλι. Γι’ αυτο και δε συνεργαζόμαστε με τους κανίβαλους αυτούς του κόσμου, αλλά παραμένουμε αδιάλλακτα ενάντια τους. Γι’ αυτο και το μίσος και η οργή μας για την αδικία, καίει άσβεστο μέσα στα μάτια μας. Αυτό είναι που τους φοβίζει, αυτό είναι που πολεμούν. Όμως δε χύνουν δάκρια, μάτια που συνήθισαν να βλέπουνε φωτιές.    

Λευτεριά στον φυλακισμένο σύντροφο Βαγγέλη Σταθόπουλο

Αλληλεγγύη στον καταζητούμενο αναρχικό Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη

Όλα για την Υπόθεση!

Σε αυτούς τους δρόμους & σε αυτή την κοινωνία μια μέρα η εξέγερση δε θα είναι ουτοπία

46 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο φόβος και ο τρόμος αναμετράται με την οργή και την δίψα για ελευθερία από τον κόσμο του αγώνα. Η φετινή επέτειος της 17ης Νοέμβρη αποτέλεσε ανοιχτό στοίχημα για τα κινήματα ενάντια στη διάχυτη τρομοκρατία, που επιδιώκει να επιβάλλει η εξουσία όλο το τελευταίο διάστημα. Εκκενώσεις καταλήψεων και αυτοδιαχειριζόμενων στεκιών, συλλήψεις και βασανισμοί αγωνιστών, εισβολές σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και ξυλοδαρμοί φοιτητών επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας με σκοπό την αποδυνάμωση των διαδικασιών αγώνα. Όμως τα κινήματα δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη.

Την Κυριακή το απόγευμα εκατοντάδες κόσμου συμμετείχαν στα ελευθεριακά μπλόκ τα οποία συγκροτήθηκαν στο τέλος της πορείας που ξεκίνησε από το Πολυτεχνείο του ΑΠΘ. Συγκροτημένα μπλοκ, εκτός από το κοινό αναρχικό μπλοκ που δημιούργησαν οι συλλογικότητες και τα άτομα της Περιφέρειας της Αναρχικής Ομοσπονδίας στη Θεσσαλονίκη και η κατάληψη Terra Incognita μαζί με συντρόφους και συντρόφισσες, είχαν επίσης και η αναρχική μαθητική ομάδα Αταξία, ο τοπικός συντονισμός της ΑΠΟ, ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας» και η Αντιεξουσιαστική Κίνηση. Τα αναρχικά-αντιεξουσιαστκά μπλοκ αριθμούσαν καθόλα τη διάρκεια της πορείας παραπάνω από 800 άτομα. Δυναμική όμως ήταν και η συγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων και σχημάτων με ελευθεριακά χαρακτηριστικά με τη συμμετοχή πάνω από 1.000 φοιτητριών και φοιτητών.

Η πορεία ακολούθησε τις οδούς Εγνατία, Εθνικής Αμύνης, Τσιμισκή, Ι. Δραγούμη, Εγνατία καταλήγοντας στην Καμάρα όπου και αποχώρησε συγκροτημένα η περιφρούρηση του μπλοκ μας. Από την Τσιμισκή και έπειτα έγινε ξεκάθαρη η απόπειρα τρομοκράτησης του κόσμου καθώς έκαναν την εμφάνισή τους πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις που πλαισίωσαν μόνο τα αναρχικά-αντιεξουσιαστικά μπλοκ, μέχρι και το τέλος της πορείας. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο αναρχικός-αντιεξουσιαστκός χώρος ως ένα από τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια με συνέπεια και σταθερότητα όλα αυτά τα χρόνια, αποτελεί σταθερά στοχοποιημένη κοινότητα αγώνα, κάτι που εντείνεται όλο αυτό το διάστημα (και εκδηλώθηκε και με το όργιο καταστολής τη μέρα αυτή στα Εξάρχεια). Σε αυτή την προσπάθεια, το κράτος όμως βρίσκει προθυμία και ανταπόκριση σε μέρος της αριστεράς, που με τη στάση της και τις επιλογές της συνοδοιπορεί στην προσπάθεια κοινωνικής απομόνωσης μας (άλλοτε να αποχωρούν όπως στην πορεία του Φύσσα και άλλοτε να επιβάλλουν τη θέση τους στα μπλοκ με όρους πολιτικαντισμού). Επιλέξαμε συνειδητά να μην συγκρουστούμε με την μικροπολιτική τους, δείχνοντας στην πράξη την ουσία και την πολιτική ποιότητα μας. Όμως η απόπειρα απομόνωσής μας, δε θα περάσει. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε αδιάλλακτα στην πρώτη γραμμή του αγώνα και ας μη σας αρέσει.

46 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η εξουσία επιχειρεί να φιμώσει τις κραυγές των εκμεταλλευόμενων απλώνοντας το φόβο στις κοινότητες του αγώνα. Την ίδια στιγμή σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μαίνονται ανοιχτά μέτωπα εξεγέρσεων και επαναστάσεων απέναντι στην κρατική βαρβαρότητα και τον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό. 46 χρόνια μετά, το πρόταγμα της γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης ενάντια στον κρατισμό, την πολιτική και κοινωνική καταπίεση και στην οικονομική εξαθλίωση, παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ.

Ελλάδα-Χιλή-Συρία

Οι εξεγέρσεις του χθες να γίνουν όπλο για τις επαναστάσεις του σήμερα

Αναρχική Ομοσπονδία – Περιφέρεια Θεσσαλονίκης

Κατάληψη Terra Incognita

Στη ρατσιστική επίθεση που δέχτηκε μαθητής με καταγωγή από το Κουβέιτ από εξωσχολικούς θρασύδειλους φασίστες στις 6/11, υπήρξε άμεση αντιφασιστική αντίδραση. Οι φασίστες τρομοκράτησαν και απείλησαν τον μαθητή να μη ξαναπάει στο σχολείο και του χάραξαν τα χέρια με μαχαίρι. Αυτή είναι η δεύτερη γνωστοποιημένη επίθεση στη Νεάπολη, όπου πριν από 9 μήνες, στις 19 Φεβρουαρίου, φασίστες επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ σε σπίτι όπου διέμενε οικογένεια μεταναστών από το Ιράκ.

Την επόμενη μέρα, Πέμπτη 7/11 στις 18:00 στο ρολόι της Νεάπολης (Πλατεία Ειρήνης), καλέστηκε μικροφωνική και συγκέντρωση αλληλεγγύης από διάφορες συλλογικότητες του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου της πόλης. Στη συγκέντρωση μοιράστηκαν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια, κρεμάστηκε πανό και φωνάχτηκαν συνθήματα, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε αντανακλαστική πορεία γειτονιάς με τη συμμετοχή περίπου 200 ατόμων. Η πορεία πέρασε από το σχολείο που συνέβη το περιστατικό αλλά και από τα υπόλοιπα σχολεία της περιοχής και κατέληξε πίσω στο ρολόι Νεάπολης. Κατά τη διάρκεια γράφτηκαν πολλά αντιφασιστικά και αλληλέγγυα στους μετανάστες συνθήματα.

Στις 8/11 στο ίδιο μέρος, στις 18:00 καλέστηκε πορεία από συνελεύσεις γειτονιάς, συλλόγους καθηγητών, γονέων, μαθητών, φοιτητικούς συλλόγους καθώς και συλλογικότητες του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου και οργανώσεις της αριστεράς. Η πορεία είχε πάνω από 800 άτομα με πολύ δυνατό παλμό και κινήθηκε στα στενά της Νεάπολης και σε κεντρικούς της δρόμους. Το μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών που στηρίχθηκε από τις συλλογικότητες: Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά, Terra Incognita, και τη συνέλευση Stop War on Migrants -με ξεχωριστό τρόπο παρέμβασης-, η οποία με τη σειρά της στηρίχθηκε από τη Φάμπρικα Υφανέτ. Το μπλοκ που στηρίχθηκε από πολύ ακόμα κόσμο της γειτονιάς και ευρύτερα των δυτικών συνοικιών, είχε πάνω από 300 άτομα. Μπλοκ στην πορεία είχε και η Αναρχική Συνέλευση Μαθητών Αταξία. Κατά τη διάρκεια της πορείας, πετάχτηκαν τρικάκια, μοιράστηκαν κείμενα, γράφτηκαν συνθήματα, ενώ η ανταπόκριση του κόσμου ήταν κυρίως θετική, με αρκετό κόσμο να χαιρετάει από τα μπαλκόνια. Ειδικότερα, η ανταπόκριση των μεταναστών που κατοικούν στη Νεάπολη ήταν ιδιαιτέρως θερμή.

Με τα αντανακλαστικά και τη μαζικότητα του διήμερου στέλνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Στα δυτικά της προσφυγιάς, αλλά και σε κάθε γειτονιά, οι μόνοι που δεν χωράνε είναι οι φασίστες και οι ρατσιστές. Καμία επίθεση δεν θα μείνει αναπάντητη.

ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΝΤΟΠΙΟΙ – ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΝΑΖΙ

Ανοιχτή Συνέλευση Δυτικών Συνοικιών

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά

κατάληψη Terra Incognita

Υ.Γ. Από ό,τι αντιληφθήκαμε εκ των υστέρων, κατά τη διάρκεια της πορείας ανοίχτηκε πανό της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Τους ενημερώνουμε, λοιπόν, ότι κάποιες και κάποιοι δεν ξεχνάμε τις αντι-μεταναστευτικές πολιτικές που μέχρι και πριν λίγους μήνες εφάρμοζε το κόμμα τους ως κυβέρνηση. Θα τους προτείναμε την επόμενη φορά να το σκεφτούν δυο φορές, πριν εμφανιστούν χωρίς ίχνος ντροπής σε κινηματικά ραντεβού, καθώς την επόμενη φορά θα φροντίσουμε να τους αντιληφθούμε εγκαίρως

Εκδήλωση ενημέρωση για την εντατικοποίηση της καταστολής ενάντια στον κόσμο του αγώνα

Τηλεφωνική παρέμβαση του φυλακισμένου συντρόφου Χριστόφορου Κορτέση καθώς και μέλους της συνέλευσης αναρχικών συλλογικοτήτων, συντρόφων/ισσων και αλληλέγγυων για την υπόθεση στα Leroy Merlin σχετικά με τις δικαστικές μεθοδεύσεις και το καθεστώς εξαίρεσης που έχει εφαρμοστεί στην υπόθεση.

Σάββατο 23 Νοέμβρη, 18:00 στην κατάληψη Terra Incognita

(η ώρα θα τηρηθεί αυστηρά λόγω του χρόνού προαυλισμού του συντρόφου)

Εισήγηση της συλλογικότητας στην προβολή της ταινίας Jiyan’s Story, για την ιστορία των ανταρτισσών του YPJ

Καμία απόπειρα κατάλυσης της κρατικής και καπιταλιστικής σταθερότητας στην ιστορία δεν χαρακτηρίστηκε ως επαναστατική εαν δεν περιείχε παράλληλα με τη στρατηγική αποσταθεροποίησης της εκάστοτε εξουσίας, την γυναικεία χαιραφέτηση και απελευθέρωση. Και αυτό γιατί πολύ απλά ο καπιταλισμός και η πατριαρχία, συνοδοιπορούν στο ρόλο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης των αδυνάτων. Μέσα από τα λόγια της Irmgard Moller, ένοπλης αντάρτισσας της RAF και μοναδικής επιζήσασας της νύχτας του θανατου στο Σταμχάιμ, …αυτό ήταν για μας απελευθέρωση. Δεν είναι λιγοστά τα παραδείγματα των γυναικών, που μέσα από τη συμμετοχή τους στα ένοπλα κινήματα, συνέβαλλαν στην παράλληλη εξέλιξη της ατομικής και συλλογικής απελευθέρωσης.

Mujeres Libres: Στην επαναστατημένη Ισπανία του ’36 οι κομμουνιστές ζητούσαν από τις γυναίκες να θέσουν σε δεύτερη μοίρα τον αγώνα για τα δικαιώματά τους, εστιάζοντας στον γενικευμένο εμφύλιο πόλεμο. Για τους αναρχικούς το ζήτημα της άμεσης γυναικείας απελευθέρωσης, τέθηκε ως απαράβατος όρος. Τα ίδια τα μέλης των Ελεύθερων Γυναικών-τμήματος της CNT-FAI αναφέρουν πως …άν πραγματικά επιθυμούμε την κοινωνική επανάσταση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η βασική της αρχή είναι η οικονομική και πολιτική ισότητα όχι μόνο των τάξεων αλλά και των φύλων, κόντρα στην μαρξιστική ανάλυση που έλεγε πως ακόμα και αν υπάρχει κάποιου είδους καταπίεση των γυναικών αυτή θα καταλυθεί de facto, με την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Ζαπατίστας: Στα εδάφη που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του EZLN, εξέγερση σημαίνει γυναίκα και το αντίστροφο. Ιστορικά οι γυναίκες βίωναν μια τριπλή καταπίεση στην Τσιάπας, ως φτωχές, ως γυναίκες και ως αυτόχθονες. Ήταν υποχρεωμένες να δουλεύουν μέχρι να εξαντληθούν με αμοιβή συνήθως μια χούφτα καφέ ή αλάτι, ενώ τα σεξουαλικά βασανιστήρια και οι βιασμοί από τους τσιφλικάδες, την δημόσια ασφάλεια και τους λευκούς φρουρούς ήταν καθημερινά. Παράλληλα ήταν επιβεβλημένο και το καθεστώς της λεγόμενης pernada (το δικαίωμα της πρώτης νύχτας) δηλαδή ο βιασμός της γυναίκας-δουλοπάροικου από τον αφέντη της την πρώτη νύχτα του γάμου (κάτι που ισχύει ακόμα και σήμερα). Με τον επαναστατικό νόμο των γυναικών έγιναν τα πρώτα βήματα χειραφέτησης με τις γυναίκες να συμμετέχουν σε πορείες, στην εκπαίδευση αλλά και στις διοικητικές θέσεις του EZLN. Παράλληλα υπήρχε και η εκπαίδευση στην ανατροπή των πατριαρχικών σχέσεων μέσα από την αμοιβαία συντροφικότητα και αλληλεγγύη. Βήματα μένουν να γίνουν ακόμα πολλά καθώς από τα λόγια των ίδιων των ζαπατιστριών …οι γυναίκες μαθαίνουν να αντιστέκονται μεσα στην αντίσταση, να είναι μεταξύ των παρανόμων οι πιο παράνομες. Όμως η αρχή έχει γίνει.

Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδος: Μέσα ακριβώς στο κλίμα του πουριτανισμού και της ανδροκρατίας της ελληνικής κοινωνίας, οι γυναίκες στον ΔΣΕ αποδείχτηκαν ισάξιες με τον άνδρα συναγωνιστή τους, ανέλαβαν ηγετικές θέσεις στα πεδία της μάχης και στις επιμελητείες, προωθώντας σε όλες τις μονάδες του ΔΣΕ την ισοτίμηση των δύο φύλων. Από τον ίδιο τον απολογισμό των νεκρών μαχητών και μαχητριών προκύπτουν τα ίδια συμπεράσματα για τη συμμετοχή τους σε επιχειρήσεις. Μάλιστα η διοίκηση του ΔΣΕ είχε καθορίσει γραπτούς και άγραφους κανόνες συμπεριφοράς προς τις αντάρτισσες, με την προσβολή σε κάποια μαχήτρια να επιφέρει την ποινή του θανάτου. Όμως ο σεβασμός προς την προσωπικότητα των γυναικών δεν ήταν αποτέλεσμα φόβου, αλλά της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης που υπήρχε στις τάξεις του ΔΣΕ.

Μια από τις σημαντικότερες ιστορικά στιγμές σε επίπεδο συμβολισμού, αποτελεί η μάχη των Καρυών τον Οκτώβρη του1948, όπου η VI Μεραρχία του ΔΣΕ εισέβαλε και λεηλάτησε μοναστήρια στο Άγιο Όρος, για τις ανάγκες τον ανταρτών (τροφή, ρούχα, κτλ). Η μάχη αυτή πέρα από τη βαναυσότητα που έδειξε η χωροφυλακή απέναντι στους αντάρτες, θα μείνει στην ιστορία καθώς αποτέλεσε την πρώτη παραβίαση του άβατου από τις αντάρτισσες της VI Μεραρχίας. Η μεγαλοπαναγιώτισσα αντάρτισσα Ευγενία Πέγιου μας εξιστορεί πως …αφού οι αντάρτες πήραν ό,τι πήραν, πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Καθήσαμε σε ένα ξέφωτο στο Γομάτι. Μας εντόπισαν τα αεροπλάνα. Εκεί κοντά στα Νέα Ρόδα άρχισαν να μας κτυπούν. Θυμάμαι μια νέα κοπέλα, Πόντια ήταν, που είχε τραυματιστεί. Την μετέφεραν μέσα από ένα μονοπάτι στο βουνό. Στον δρόμο όλο φώναζε «ωχ μανούλα μου λελέβω». Καποια στιγμή πέθανε». Οι καλόγεροι μόλις έμαθαν για τον θάνατο είπαν ότι την τιμώρησε η Παναγία γιατί μπήκε στο Άγιον Όρος. Πολλοί το πίστευαν, δεν ήταν όμως λίγοι και εκείνοι που βρήκαν την ευκαιρία, σε συνεργασία με τους χωροφύλακες, να διαδίδουν παντού το περιστατικό.

Μητροπολιτικό αντάρτικο πόλης στην Ευρώπη: Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 και εν μέσω πολιτικών κλειδωνισμών στα ευρωπαικά εδάφη λόγω του πολέμου στο Βιετνάμ αλλά και των οικονομικών πολιτικών ξεσπούν ένοπλοι προλεταριακοί πυρήνες αντάρτικου πόλης στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ισπανία και αλλού. Την ίδια στιγμή που ανθίζουν και τα κατα τόπους εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στην Παλαιστίνη, την Ιρλανδία, Ισπανία κ.α. Στις τάξεις του μητροπολιτικού αντάρτικου πόλης εξέχουσα συμμετοχή έχουν οι γυναίκες αντάρτισσες που παίζουν καταλυτικό ρόλο στην οικοδόμηση κοινοτήτων ισότητας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους αγωνιζόμενους. Άλλωτε μέσα και άλλωτε σε ιδεολογική σύγκρουση με το γυναικείο φεμινιστικό κίνημα της εποχής (λόγω μερικότητας και έλλειψης επαναστατικής κατεύθυνσης) οι γυναίκες αντάρτισσες μετατράπηκαν σε σύμβολα αγώνα καθώς και αιχμή του δόρατος της κρατικής καταστολής.

Η Cristine Kuby (μέλος της RAF) διηγείται πως το κράτος έβλεπε μια ιδιαίτερη απειλή στο να πάρουν οι γυναίκες τα όπλα, γιατι σηματοδοτούσε μια παραβίαση των καθιερωμένων ρόλων από πολλές απόψεις, μια ρήξη όχι μόνο με το κρατικό μονοπώλιο της βίας αλλά και με την εικόνα και τον ρόλο των ανδρών(απόσπασμα από τον διάλογο μεταξύ γυναικών του ένοπλου και του φεμινιστικού κινήματος στο συνέδριο για τον ένοπλο αγώνα που πραγματοποιήθηκε στη Ζυρίχη το 1997). Στην ιστορική εξέλιξη του μητροπολιτικού αντάρτικου στην Ευρώπη είδαμε μέσα από τη συμμετοχή των γυναικών στις ένοπλες διαδικασίες να αμφισβητούνται δομικές σχέσεις και συνθήκες της πατριαρχίας (ο σεβασμός και η αναγνώριση για τις μαχήτριες της RAF στην Παλαιστίνη κατά την εκπαίδευση τους στα στρατόπεδα του PFLP) καθώς και να γεννιούνταi παράλληλοι γυναικείοι ένοπλοι επαναστατικοί βραχίωνες που δρούσαν σε συντονσμό με τους ήδη υπάρχοντες. Κεντρικό παράδειγμα αποτελεί η δημιουργία της Rote Zora ως απόσχιση από τους Επαναστατικούς Πυρήνες, για την ένοπλη δράση ενάντια στους πατριαρχικούς θεσμούς, τις εταιρείες και τα άτομα που εκπροσωπούν και συνθέτουν την αντρική-σεξιστική κοινωνία που καταπιέζει και εκμεταλλεύεται τις γυναίκες σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο στόχαστρό τους μπήκαν έμποροι πορνογραφικού υλικού, sex shop, δίκτυα σωματεμπόρων, γιατροί και φαρμακευτικές εταιρείες.

Η Μπάρμπαρα Μπαλζεράνι (μέλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών) αναφέρει σε συνεντευξή της πως …στα κινήματα και τις ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που γνώριζα, η επανάσταση σταματούσε εκεί που άρχιζαν οι σεξιστικές συμπεριφορές των ανδρών. Σχεδόν όλοι οι ηγέτες (που ήταν κατά κύριο λόγο άντρες!) διέθεταν ένα είδος δικαιώματος jus primis noctis (το δικαίωμα στην πρώτη νύχτα) που ασκούσαν χωρίς να αντιμετωπίζουν πολλά εμπόδια. Και, όπως στον έρωτα και στον πόλεμο, χρειάζονται τουλάχιστον δύο, αυτή η συμπεριφορά έγινε δεκτή και από πολλές γυναίκες συντρόφισσες. Ένας άλλος τυπικά γυναικείος ρόλος ήταν αυτός του «angel of the cyclostyle» που λέει πολλά για την κατάσταση των πραγμάτων. Δεν είναι παράξενο ότι πολλοί ακτιβιστές των επαναστατικών ομάδων είχαν την έγκριση του φεμινιστικού κινήματος.

Στις Ερυθρές Ταξιαρχίες δεν έζησα αυτήν την ντροπιαστική κληρονομιά. Δεν θέλω να πω ότι οι προσωπικές σχέσεις ήταν ειδυλλιακές, ότι δεν βιώσαμε αντιφάσεις και βρήκαμε τη φόρμουλα για τέλειους κομμουνιστές, αλλά ίσως λόγω της ριζοσπαστικότητας της επιλογής που συνεπαγόταν μια τέτοια ζωή, δεν βίωσα ούτε διακρίσεις ούτε ματσό συμπεριφορές κατά συντροφισσών. Ήταν αδιάφορο αν ένας αγωνιστής και ως εκ τούτου και ηγέτης ήταν άνδρας ή γυναίκα.

Μέσα στον κύκλο κρατικής καταστολής, ρεβανσισμού και αντεπανάστασης, οι ένοπλες αντάρτισσες τιμωρήθηκαν τόσο ως επαναστάτριες όσο κα ως χειραφετημένες γυναίκες. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα των μελών της RAF Gudrun Εnsslin και Ulrike Meinhoff που δολοφονήθηκαν στο Σταμχαιμ (ενώ η Irmgard Moller βρέθηκε βαρύτατα τραυματισμένη), η εν ψυχρώ εκτέλεση της Mara Cagkol (Ερυθρές Ταξιαρχίες) που συνελήφθει τραυματισμένη στο κατάλυμα όπου κρατούσαν όμηρο τον βιομήχανο Vallarino Gancia, και εκτελέσθηκε εν ψυχρώ με χαριστική βολή δύο σφαιρών κάτω από τη μασχάλη, η σεξουαλική κακοποίηση ανταρτισσών των Ερυθρών Ταξιαρχιών με τρανταχτό παράδειγμα την έφοδο στο κατάλυμα όπου κρατούσαν όμηρο τον στρατηγό Dosier κ.α.

Δεκάδες ήταν και οι αντάρτισσες που μετατράπηκαν σε σύμβολα αγώνα για τη μαχητικότητα τους κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, όπως η Annete Richtiger (Anka) που σκοτώθηκε σε βομβαρδισμό κατα τη μεταφορά βαρύ οπλισμού για τους γάλλους αντάρτες του FTP-MOI (αντάρτες ελεύθεροι σκοπευτές-Μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό, οργάνωση μεταναστών διαφόρων εθνοτήτων κυρίως εβραίων), η Rywka Frid που ανατίναξε το καζινο των γερμανών αξιωματικών στη Νίκαια, οι μαχήτριες του Γυναικείου Αντιφασιστικού Μετώπου στη Γιουγκοσλαβια, τα μέλη της ZOB (ένοπλη οργάνωση που προέκυψε από το Αντιφασιστικό Μπλοκ της Βαρσοβίας ) Emilia Landau, Vladka Meed και Sharah Gtanatsztejn που αρχικά εκτέλεσαν συνεργάτες της Gestapo στην Πολωνία και συνέχισαν την αντίσταση μετεξελίσσοντας την αμυντική δράση σε ανταρτοπόλεμο ενάντια στα SS, με κρίσιμη καμπή την αντάρτικη αντίσταση των 4 ημερών μέσα από τα ένοπλα γκέτο της Βαρσοβίας, (την πρώτη ήττα των γερμανών από τους εβραίους) με πάνω απο 1000 εβραίους νεκρούς και 5500 κρατούμενους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και άλλες πόσες ακόμα.

Όσον αφορά τη μέση ανατολή και το ζήτημα της γυναικείας χειραφέτησης μέσα στον σκοταδισμό και τη θρησκοληψία, οι κούρδισσες αντάρτισσες χαράζουν τη δική τους ιστορία, αυτές τις στιγμές που μιλάμε, μέσα από το πείραμα του κουρδικού δημοκρατικού συνομοσπονδισμού. Τα γεγονότα που διηγείται η Ζιάν Τοχιλντάν, διοικήτρια στο αρχηγείο του YPJ (Μονάδες Προστασίας των Γυναικών) και οι μαχόμενες συντρόφισσές της, αποτελούν το μελάνι για την ιστορία που γράφεται στα επαναστατημένα βουνά του Κουρδιστάν. Αναγνωρίζοντας στον αγώνα των ανταρτών και ανταρτισσών στη Συρία, τη δίψα για κοινωνική αλλαγή, τη δίψα για ζωή και το όνειρο της επανάστασης, στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες με κριτική σκέψη αλλά πάνω απ’ όλα σεβασμό στη μαχητική διεκδίκηση της αυτονομίας τους, σκεπτόμενοι τη θέση από την οποία μιλάμε και πράττουμε. Ενώνουμε τις φωνές μας απο τα μητροπολιτικά πεδία της Ευρώπης μέχρι τα επαναστατημένα βουνά της Μέσης Ανατολής, φωνάζοντας όλοι και όλες μαζί πως τα όπλα των ανταρτισσών και ανταρτών έχουν τις δικές μας σφαίρες.

Με το όπλο στον ώμο, ενάντια στον τρόμο Οι κούρδισσες αντάρτισσες μας δείχνουνε τον δρόμο

Στις 2 Νοέμβρη, 16 γυναίκες κρατούμενες μετανάστριες ξεκίνησαν απεργία πείνας στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη όπου και κρατούνται εν αναμονή ολοκλήρωσης της διαδικασίας αίτησης ασύλου που έχουν καταθέσει. Ταυτόχρονα διαμαρτύρονται για τις συνθήκες κράτησης τους. Μέχρι στιγμής για τις 15 απεργούς, το αίτημα να μεταφερθούν πίσω στα νησιά όπου έγινε και η αρχική ταυτοποίηση για να ολοκληρώσουν στα εκεί hot spot τη διαδικασία ασύλου ικανοποιήθηκε. Παραμένει μια κρατούμενη, η Yasmin, που συνεχίζει ακόμα την απεργία πείνας εν αναμονή της ικανοποίησης και του δικού της αιτήματος για μεταφορά στο αντίστοιχο hot spot.

Η συνθήκη που βιώνουν οι μετανάστριες απεργές είναι ακόμα μια εικόνα της κρατικής διαχείρισης του μεταναστευτικού. Μιας διαχείρισης βαμμένης με αίμα στα κέντρα κράτησης, στους δρόμους μετά από καταδιώξεις, στο βυθό του Αιγαίου. Μιας διαχείρισης που διατηρεί τις μετανάστριες αόρατες από την κοινωνία, κλεισμένες σε κέντρα κράτησης και hot spot, μακριά από τον αστικό ιστό. Την ίδια στιγμή επιταχύνει τις διαδικασίες απέλασης των μεταναστών και στήνει νέα εμπόδια στη διαδικασία της αίτησης ασύλoυ.

Τέτοια εμπόδια είναι και τα εξής που ψηφίστηκαν στο πρόσφατο νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό:

• Η εξαίρεση του πάσχοντος από μετατραυματικού στρες από ναυάγιο στην κατηγορία των ευάλωτων προσώπων
• Ρύθμιση που προβλέπει  πως αν ο αιτών δεν συμμορφωθεί  με τους όρους και τις προϋποθέσεις του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας του κέντρου που διαμένει, θα περιορίζονται ή και θα διακόπτονται οι υλικές συνθήκες υποδοχής
• Ρύθμιση σύμφωνα με την οποία αν κάποιος δεν συμμορφώνεται με την απόφαση μεταφοράς του, θα δημιουργείται τεκμήριο ότι δεν επιθυμεί την υπαγωγή του στις διατάξεις για χορήγηση διεθνούς προστασίας.
• Η κατάργηση της δυνατότητας του αιτούντος να έχει πρόσβαση στην απασχόληση μετά τη λήψη του δελτίου αιτούντος, παρά μόνο να παρέχεται τέτοιο δικαίωμα μετά την πάροδο 6 μηνών από την ολοκλήρωση της διαδικασίας κατάθεσης της αίτησης και υπό τον όρο ότι δεν θα έχει ληφθεί απόφαση σε πρώτο βαθμό
• Η υποχρέωση αυτοπρόσωπης παρουσίας του αιτούντος κατά τη συζήτηση της προσφυγής του σε δεύτερο βαθμό επί ποινή απόρριψης της προσφυγής του και η υποχρέωση κατάθεσης αιτιολογημένου δικογράφου για την προσφυγή, χωρίς ταυτόχρονα να παρέχεται δωρεάν στον προσφεύγοντα νομική βοήθεια
• Διάταξη που ορίζει αρμόδιο δικαστήριο για την εξέταση των αιτήσεων ακύρωσης το διοικητικό πρωτοδικείο και δη μόνο αυτά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
  

Την ίδια στιγμή η ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών της χώρας ενισχύεται με την αύξηση των περιπολιών στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της χώρας από τη FRONTEX, τις προκήρυξεις πρόσληψης νέων συνοριοφυλάκων και την ανάπτυξη νέων τεχνολογικών βοηθημάτων στα σύνορα. Τέτοια προγράμματα είναι το Roborder του ΕΚΕΤΑ αλλά και το RX-4 drone του ΑΠΘ.

Την Πέμπτη 14 Νοέμβρη, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με σπρέι και τρικάκια στο υποκατάστημα της MLS, στην Τσιμισκή. Η εταιρεία MLS στο πλαίσιο της ανάπτυξης και εμπορίας καινοτόμων προϊόντων συμμετέχει στα παραπάνω προγράμματα, τα οποία θα αποτελέσουν άλλο ένα όπλο στα χέρια των κρατικών μηχανισμών για τον έλεγχο και την επιτήρηση των συνόρων, ένα όπλο που θα χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο που διεξάγεται εναντίον των καταπιεσμένων, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι φορείς που το χρηματοδοτούνε είναι και οι ίδιοι που συμμετέχουν και στηρίζουν ενεργά τον πόλεμο που διεξάγεται στα εδάφη, απ’ όπου εκτοπίστηκαν βίαια χιλιάδες άνθρωποι, τόσο σε στρατιωτικό όσο και οικονομικό επίπεδο.

Στον αγώνα των μεταναστριών για ζωή και αξιοπρέπεια καμιά δεν είναι μόνη. Σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής (στο σχολείο, στη δουλεία, στην γειτονία μας) οφείλουμε να αναδείξουμε τον πραγματικό εχθρό που είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο και την καταπίεση των ζωών μας και να έρθουμε σε σύγκρουση μαζί του. Τη στιγμή που η καταστολή απέναντι σε όσους αγωνίζονται αυξάνεται, ντόπιοι και ξένοι χτίζουμε από κοινούαυτοοργανωμένες κοινότητες αλληλεγγύης και αγωνιζόμαστε ενάντια στην εκμετάλλευση και την εξαθλίωση που επιβάλλουν οι κρατιστές.

Να σπάσουμε τον επιβαλλόμενο διαχωρισμό των μεταναστών σε νόμιμους και μη που εξυπηρετεί τον έλεγχο και την καταστολή τους. Οι μετνάστριες δεν είναι μόνες, να υψώσουμε γέφυρες αλληλεγγύης γκρεμίζοντας σύνορα και φράχτες.

Άμεση ικανοποίηση του αιτήματος της μετανάστριας απεργού πείνας Yasmin

Φωτιά στα κέντρα κράτησης-Ελεύθερες μετακνήσεις για όλες

Η φετινή επέτειος μνήμης και αγώνα για την αιματοβαμμένη εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, σηματοδοτεί τον ρεβανσισμό της κρατικής καταστολής απέναντι στην επικαιροποίηση του αγώνα στο σήμερα. Εδώ και μήνες η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα μιντιακό σόου διασποράς τρομοκρατίας, με σημείο αναφοράς το μεγάλο ξεκαθάρισμα στο ραντεβού της 17 Νοέμβρη. Όλα άλλωστε συνοψίζονται στις δηλώσεις του εκπροσώπου της ΠΟΑΣΥ, Σταύρου Μπαλάσκα, πως …οι φυλακές είναι έτοιμες.

Έχει προηγηθεί το κρεσέντο εκκενώσεων σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, δομές φιλοξενείας και στέγασης μεταναστών, το εκδικητικό παιχνίδι της αντιτρομοκρατικής απέναντι σε αγωνιστές και αγωνίστριες με συνεπή παρουσία χρόνων στα κινήματα (κάτω από τον μανδύα της εξάλειψης της εγχώριας τρομοκρατίας), οι εισβολές σε χώρους εργασίας και οι βασανισμοί αγωνιστών όπως η υπόθεση του συντρόφου Λάμπρου Γούλα, το φρεσκάρισμα του ποινικού κώδικα, η επανασύσταση των μηχανοκίνητων ταγμάτων εφόδου της ΔΕΛΤΑ που κατέχουν το μονοπώλειο της νόμιμης βίας. Σε όλα αυτά έρχεται να θεσμοθετηθείάγραφα η κανονικοποίηση της κατασταλτικής βίας με καθημερινά πλέον περιστατικά ξυλοδαρμών και τραμπουκισμών, σεξιστικών επιθέσεων από τους έμμισθους δολοφόνους των ΜΑΤ.

Μη γελιέστε, δε παραπονιόμαστε. Εξηγούμε τους λόγους για τους οποίους το επόμενο διάστημα οφείλουμε να εντείνουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση απέναντι στο κράτος και τα αφεντκά. Να οξύνουμε την αντιπαράθεση. Να απαντήσουμε στον πόλεμο που έχει κυρήξει το κράτος απέναντι στον κόσμο του αγώνα.

Η Χούντα τελικά, όντως είναι ζωντανή

Το πρωί της Κυριακής 10-11-19, μια εβδομάδα μετά την εκκένωση της κατάληψης Βανκούβερ Απαρτμάν (κτήριο που βρίσκεται στην ιδιοκτησία του οικονομικού πανεπιστημίου), αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στο χώρο της σχολής με σκοπό την εκκένωση του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού ΑΣΟΕΕ. Στο βίντεο που αναρτά η ΕΛΑΣ, πάνοπλοι αστυνομικοί με κουκούλες και τα όπλα ανα χείρας, εισβάλλουν σε ένα άδειο στέκι μέσα σε ένα άδειο πανεπιστήμιο, με σκοπό, τί άλλο, παρά την επιβολή του κλίματος τρομοκράτησης και μηδενικής ανοχής. Το στέκι βαφτίζεται ως γιάφκα και η επιχείρηση ως χειρουργική επέμβαση πριν τα έκτροπα του Πολυτεχνείου. Η ουσία βεβαια των κατασχεμένων πειστηρίων, καμία.

Ακολουθεί Lock out από την πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ, παρουσία διμοιριών των ΜΑΤ στη φοιτητική λέσχη με σκοπό των αποκλεισμό όσων τρέφονται, χωρίς να έχουν φοιτητικό πάσο, αλλά και η επέμβαση των κατασταλτικών δυνάμεων που εισβάλλουν μέσα στο πανεπιστήμιο για να διαλύσουν τη διαμαρτυρία φοιτητικών παρατάξεων που αντιδρούσαν στο Lock out. Δακρυγόνα, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις (ακόμα και καρτέρια κάτω από τα σπίτια φοιτητών) είναι η απάντηση στην μέριμνα της κυβέρνησης που καταργεί το άσυλο και την ανομία όπως λέει μέσα στα πανεπιστήμια. Εικόνες με βαριά νοηματοδότηση και μηνύματα που ζητάν νέα Πολυτεχνεία, νέους νεκρούς της δημοκρατίας και νέες εξεγέρσεις.

Το σύγχρονο στοίχημα της 17^ης  Νοέμβρη παραμένει ανοιχτό

Το Πολυτεχνείο δεν ήταν  γιορτή, ήταν μια αντικρατική εξέγερση. Δεκάδες χρόνια μετά, το μήνυμα της εξέγερσης ενάντια στην εκμετάλλευση και τη βαναυσότητα του κρατισμού παραμένει πιο επίκαιρο απο ποτέ. Σε κάθε γωνιά της γης αυτή τη στιγμή βρίσκονται εν εξελίξει δεκάδες αιματηρές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, που μετρούν χιλιάδες νεκρούς και φυλακισμένους. Στη Χιλή, τη Βολιβία, το Χονγκ Κόνγκ, το Ιράκ, το Λίβανο εκατομμύρια καταπιεσμένες συνειδήσεις εξεγείρονται ενάντια στην οικονομική εξαθλίωση και την κρατική βαρβαρότητα. Στα βουνά της Συρίας οι αντάρτες μάχονται ενάντια στην εισβολή του τούρκικου φασιστικού κράτους και της διεθνούς διπλωματίας. Το πρόταγμα της εξέγερσης είναι υπαρκτό, έχει σάρκα και οστά. Το όνειρο της παγκοσμιοποιημένης επανάστασης είναι μπροστά στα μάτια όλων μας.

Το κράτος προσπαθεί να κλέψει το χαμένο του γόητρο. Σπέρνει το φόβο και την τρομοκρατία σε όλη την κοινωνία με σκοπό να επικρατήσει η ησυχία, η τάξη και η ασφάλεια. Όμως ξεχνάει κάτι βασικό. Οι κυβερνήσεις και μαζί τους και οι πολιτικές διαχείρισης που εφαρμόζονται, έρχονται και παρέρχονται. Διαρκή σταθερά σε αυτό τον τόπο όλα αυτά τα χρόνια έχουν αποτελέσει τα κινήματα αντίστασης, όλοι εμείς πουθα συνεχίσουμε να δίνουμε τους μικρούς και μεγάλους αγώνες μας κάτω από κάθε συνθήκη. Μέσα στα σχολεία και τις σχολές, τις γετονιές και τους χώρους εργασίας, τους δρόμους, τις πλατείες και τις γειτονιές μας, να κάνουμε την αντίσταση στην εκμετάλλευση και τον εξευτελισμό, καθημερινότητα.

Το κράτος θέλει νέους νεκρούς-ας μην τους περιμένουμε για να εξεγερθούμε

Πορεία μνήμης και αγώνα ενάντια στον φόβο και τον τρόμο

17 Νοέμβρη 2019, 17:00 Πολυτεχνείο

Το Σάββατο 9 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αντιπληροφόρησης με πανό, τρικάκια και κείμενα στο εμπορικό κέντρο Μακεδονία, έξω από την πολυεθνική εταιρεία ενδυμάτων LC Waikiki με τη συμμετοχή συντροφισσών και συντρόφων από συλλογικότητες του αναρχικού –αντιεξουσιαστικού χώρου της πόλης. Η πολυεθνική LC Waikiki Mağazacılık Hizmetleri Ticaret AŞ, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επενδύσεις του τούρκικου φασιστικού κράτους έχοντας εκατοντάδες υποκαταστήματα σε Ελλάδα, Τουρκία, Ρουμανία, Ρωσία, Πολωνία, Βουλγαρία, Λευκορωσία,Σερβία, Ουκρανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδικη Αραβια, Μαλαισία, Αίγυπτο, Μαρόκο, Ιράν, Ιράκ, Ινδονησία κ.α.

Ο πόλεμος στη Β. Συρία μαίνεται με τη διεθνή κοινότητα να παρακολουθεί αμέτοχη (αν όχι να στηρίζει) την ίδια στιγμή που υπάρχει μια συντονισμένη επιχείρηση σιωπής από τα μέσα ενημέρωσης για τις σφαγές που πραγματοποιούνται στα εδάφη που βρίσκονται υπό την τούρκικη εισβολή και τη συνδρομή των συμμαχικών δυνάμεων κυρίως της Ρωσίας. Από την πλευρά μας, οι συντονισμένες παρεμβάσεις ενάντια στις επενδύσεις του τούρκικου φασιστικού κράτους σε διεθνές επίπεδο, έχουν ως στόχο να σπάσουν τη σιωπή για τα όσα διαδραματίζονται στα συριακά εδάφη.

Οι επενδύσεις του τούρκικου φασιστικού κράτους, είναι βαμμένες με το αίμα των θυμάτων του πολέμου στη Β. Συρία. Νίκη στα όπλα των ανταρτισσών κα ανταρτών της Rojava.

Σάββατο 16 Νοέμβρη, στις 20:00

Προβολή της ταινίας Jiyan’s story στην κατάληψη Terra Incognita

Παράλληλα με τον αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία και τον θρησκευτικό σκοταδισμό του ISIS, οι κούρδισσες αντάρτισσες δίνουν το δικό τους αγώνα ενάντια στην καταπίεση και τις κοινωνικές διακρίσεις, ενάντια στη χειραγώγηση και την διαρκή κακοποίηση που βιώνουν. Οι Κούρδισσες αντάρτισσες μάχονται ισότιμα με το όπλο στο χέρι, για μια κοινωνία πραγματικά χειραφετημένη. Η ταινία παρουσιάζει τον παράλληλο πόλεμο που διεξάγουν οι αντάρτισσες του Κουρδιστάν ενάντια στην πατριαρχία, μέσα από τα λόγια της ίδιας της Ζιάν Τοχιλντάν, διοικήτριας στο αρχηγείο του YPJ (Μονάδες Προστασίας των Γυναικών) και των μαχόμενων συντροφισσών της.

*Στο χώρο της κατάληψης θα μαζεύονται χρήματα και τρόφιμα για τους Κούρδους πρόσφυγες του Λαυρίου