Την Τετάρτη 6/3, η Πρωτοβουλία ενάντια στα ΕΛΠΕ πραγματοποίησε συγκέντρωση έξω από το δημαρχείο του Εύοσμου δηλώνοντας την αντίθεση της, στη συζήτηση του δημοτικού συμβουλίου για τελική αποδοχή της χορηγίας από τα ΕΛΠΕ. Μία χορηγία όπου αιτήθηκε ο ίδιος ο Δήμος από αυτούς που ρυπαίνουν την γειτονιά σε καθημερινή βάση.
Στην αρχή μοιράστηκαν κείμενα και φωνάχτηκαν συνθήματα έξω από το δημαρχείο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι παράλληλα με την δική μας παρέμβαση υπήρχε και παρέμβαση απλήρωτων υπάλληλων του δήμου, οι οποίοι επίσης στον δικό τους αγώνα από την πλευρά των θεσμών πήραν μόνο κούφιες υποσχέσεις.
Μετά την αποχώρησή τους, η Πρωτοβουλία ενάντια στα ΕΛΠΕ μπήκε μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο και διέκοψε με συνθήματα, απαιτώντας να κάνει μία τοποθέτηση, όπως και έγινε. Αμέσως μετά αποχωρήσαμε.

Από την παρέμβαση αξίζει να κρατήσουμε 3 κυρίως πράγματα. Πρώτον, το θέμα ήταν 17ο στην σειρά των θεμάτων και μόνο με την παρέμβαση της Πρωτοβουλίας ξεκίνησε να συζητιέται άμεσα. Δεύτερον, την ώρα που οι κάτοικοι κάναμε την τοποθέτηση, ο δήμαρχος όχι μόνο δεν μας άκουσε αλλά αποχώρησε και από την αίθουσα. Τρίτον, μετά από την παρέμβαση της Πρωτοβουλίας, ο δήμος κατέληξε στην μεγάλη αντίφαση του να αρνηθεί, τελικώς, την χορηγία που ο ίδιος είχε αιτηθεί.

Το γεγονός αυτό δείχνει και πάλι ένα πράγμα. Ότι μόνο με τον αδιαμεσολάβητο αγώνα, οι κάτοικοι παίρνοντας τις ζωές τους στα χέρια τους, μακριά από κόμματα που ενδιαφέρονται μόνο για ψήφους στις εκλογές, μακριά από δήμο και θεσμούς, μπορεί να παλέψει για τα καθημερινά του προβλήματα με μαζικότητα και οργάνωση.

Οι επόμενες δράσεις της πρωτοβουλίας είναι οι εξής :

Το Σάββατο 16/3 και ώρα 11.00 στο παλιό δημαρχείο Κορδελιού, συγκέντρωση και δράση στην γειτονιά.

Την Κυριακή 17/3 και ώρα 11.00 στο πάρκο Σμύρνης η επόμενη συνέλευση της πρωτοβουλίας.

Δεν περιμένουμε από τρίτους (κόμματα,δήμο, θεσμούς, ειδικούς) για την λύση. Τα κόμματα θα ζητήσουν ψήφο για τις εκλογές, οι ειδικοί τελικώς θα συγκαλύψουν, ο δήμος θα κινηθεί με γνώμονα το δικό του οικονομικά συμφέρον.

Εμείς από την άλλη καλούμε σε ένα αγώνα με άλλη βάση και διαφορετική λογική. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ. Πιστεύουμε στην δύναμη των ίδιων των κατοίκων και μόνο. Ισότιμα γινόμαστε μέρος της λύσης με ενεργό συμμετοχή και αδιαμεσολάβητο αγώνα. Μέχρι να φύγει και το τελευταίο φουγάρο.

Να βάλουμε τις ζωές των κατοίκων, πάνω από τα συμφέροντα και τα κέρδη των ΕΛΠΕ.

Για την συγκυρία και την ενίσχυση του ρόλου του στρατού

Μέσα σε μια συγκυρία όπου η οικονομική και πολιτική κρίση συνεχίζεται με διάφορα σκαμπανεβάσματα για σχεδόν μια δεκαετία, οι διακρατικοί ανταγωνισμοί αυξάνονται με πολύ έντονους ρυθμούς. Kράτη και αφεντικά, δημοκρατίες και δικτατορίες, αριστερές και ακροδεξιές κυβερνήσεις στήνουν σκηνικά πολέμου. Για αυτό και επιδιώκουν με λύσσα την εθνική ενότητα, την πολεμική προετοιμασία του κρατικού μηχανισμού αλλά και τη διάχυση του κλίματος της πολεμικής ετοιμότητας στο σύνολο των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων.

Στο ελληνικό κράτος η κυβέρνηση Σύριζα, δείχνοντας για ακόμη μια φόρα την ικανότητα ενσωμάτωσης της αριστεράς, κατάφερε να πετύχει την (προσωρινή) μείωση των αγώνων. Παράλληλα, οξύνει τον ανταγωνισμό με το τούρκικο κράτος για το ποιος θα είναι ο κυρίαρχος παίχτης στην ανατολική μεσόγειο και ενισχύει τις σχέσεις του με Κύπρο-Η.Π.Α-Αίγυπτο-Ισραήλ. Προχώρησε στην συμφωνία με την βόρεια Μακεδονία και στην εγκατάσταση νέων βάσεων του ΝΑΤΟ, ώστε να αποκτήσει αναβαθμισμένο ρόλο στην στρατιωτική συμμαχία.

Μέσα σε αυτό το πεδίο η σημασία του στρατού ως βασικού πυλώνα του κρατικού μηχανισμού ενισχύεται. Η κυβέρνηση το δηλώνει προς όλες τις κατευθύνσεις, διορίζοντας τον αρχηγό του στρατού για υπουργό άμυνας, βγάζοντας των στρατό στους δρόμους για την διαχείριση πλημυρών, για την επιτήρηση των μεταναστών, τιμωρώντας, ακόμα πιο σκληρά τους ανυπότακτους και τους ολικούς αρνητές στράτευσης .

Όπως όμως ενισχύεται ο ρόλος του στρατού έτσι ενισχύεται και η σημασία της  σύγκρουσης μαζί του.

Τότε, τώρα και πάντα…. Eπίθεση με όλα τα μέσα στον στρατό

Όσο υπάρχει κράτος, εξουσία και εκμετάλλευση ο στρατός ήταν ο πιο βίαιος μηχανισμός που όχι μόνο πολεμούσε τον εξωτερικό εχθρό αλλά και που επιτίθονταν (πολλές φορές με πολύ μεγαλύτερη λύσσα) σε όσες και όσους αμφισβητούσαν την κρατική εξουσία και την εκμετάλλευση .

Όμως παρά την καταστολή εκατοντάδες χιλιάδες επέλεξαν μια ζωή αγώνα και επανάστασης, επέλεξαν να μην υποταχθούν αλλά να επιτεθούν στα κράτη και τους μηχανισμούς τους. Από τις εξεγέρσεις των σκλάβων και των χωρικών στην αρχαιότητα και τον  μεσαίωνα έως τις επαναστάσεις της παρισινής κομμούνας, την εξέγερση της Κρονστάνδης, την ισπανική επανάσταση, τις συγκρουσιακές πορείες και ένοπλες επιθέσεις ενάντια στους πολέμους του Βιετνάμ, σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ και Αφγανιστάν.

Όταν διεξάγονταν διακρατικές σφαγές, αντί να στρέψουν τα όπλα τους στους καταπιεσμένους που έτυχε να γεννηθούν σε άλλο τόπο, αντί να λεηλατούν, να σφάζουν και να βιάζουν , αγωνίστηκαν ενάντια στον πραγματικό τους εχθρό.

 Παρότι σε πολλές περιπτώσεις εν τέλει επικράτησε η κοινωνική ειρήνη, όσα μνημεία νίκης και να έστησαν οι εξουσιαστές, όσο και αν προσπάθησαν να ξαναγράψουν την ιστορία, ο αγώνας τους δεν ξεχάστηκε ούτε θα ξεχαστεί. Στο σήμερα αυτή η τεράστια παρακαταθήκη ενισχύει τον πολύμορφο αγώνα ενάντια στην πολεμική προετοιμασία των κρατών, τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό, ενάντια στον μηχανισμό του στρατού .

Άρνηση στην υποταγή στον στρατό, κατάφαση στον πόλεμο εναντίον του

Ως αναρχικός έχω επιλέξει πλευρά σε αυτήν την σύγκρουση, ενάντια σε κάθε κράτος, κάθε εκμετάλλευση και κάθε εξουσία. Δεν πρόκειται να υπηρετήσω τον στρατό ή οποιοδήποτε κρατικό μηχανισμό, δεν θα ορκιστώ να «υπερασπίζομαι την δημοκρατία», να «αμύνομαι υπέρ πίστεως και πατρίδας».

Αρνούμαι να ενταχθώ σε έναν μηχανισμό που στερεί την ελευθερία, την κριτική σκέψη και την αυτόβουλη δράση. Σε έναν μηχανισμό που προτάσσει την ιεραρχία και την τυφλή υποταγή, την πατριαρχία και τους έμφυλους διαχωρισμούς. Σε έναν μηχανισμό που προωθεί το μίσος για τους από τα κάτω που έτυχε για γεννηθούν από την άλλη πλευρά των συνόρων, που κυνηγάει, τιμωρεί και δολοφονεί μετανάστριες και μετανάστες στον Έβρο και στο Αιγαίο. Σε έναν μηχανισμό που ενώνει τους ανθρώπους κάτω από την ταμπέλα της πατρίδας, προσπαθώντας να εξαφανίσει τις ταξικές ανισότητες .

Αντιλαμβάνομαι και επιλέγω την ολική άρνηση στράτευσης ως ένα ακόμα πεδίο σύγκρουσης με τον στρατό, ως τμήμα του πολύμορφου αγώνα εναντίον του .

Δεν θέλω να υπερασπίζομαι την δημοκρατία που διαιωνίζει το κράτος και την εκμετάλλευση στο όνομα της ελευθέριας. Θέλω να δω στα συντρίμμια της να ανθίσει η πραγματική ελευθέρια στην βάση της αυτοδιαχείρισης, της  αλληλεγγύης , των ανεξούσιων σχέσεων .

Δεν θέλω να φυλάω σκοπιά στα στρατόπεδα και τα υπουργεία. Θέλω να τα δω να πολιορκούνται και καίγονται.

Δεν θέλω να μάθω να οδηγώ τανκ και να καταστείλω ένοπλα διαδηλώσεις και εξεγέρσεις. Θέλω να είμαι εκεί όταν διαδηλώσεις και εξεγέρσεις θα μπορούν να απαντήσουν στα πυρά, όταν τα τανκ θα λιώνουν από τις φωτιές μας .

Για να μην μένουν όλα αυτά στην σφαίρα των ονείρων, αγωνίζομαι όσο καλύτερα μπορώ για την δημιουργία ενός αναρχικού επαναστατικού κινήματος. Ενός κινήματος που θα επιθυμεί και θα στοχεύει όχι μόνο να συγκρούεται με τους κρατικούς μηχανισμούς, τους υπηρέτες τους και το παρακράτος αλλά να επιτεθεί αποφασιστικά και να τους συντρίψει πολιτικά, ιδεολογικά και με την βία. Ενός κινήματος που δεν θα φοβηθεί το βαρύ κόστος της σύγκρουσης, που θα αρνηθεί τις παγίδες ενσωμάτωσης της δημοκρατίας, που θα τολμήσει να πιστέψει.

Ο αντίπαλος χαμογελά υπεροπτικά σε όσες και όσους αγωνιζόμαστε με σκοπό την συντριβή του. Προβάλει διαρκώς την ισχύ των οπλικών του συστημάτων, την ψυχρή και αιμοδιψή πειθαρχεία των επίλεκτων μονάδων του, την ολοένα και αυξανόμενη ικανότητα επιτήρησης και έλεγχου. Θέλει να μας πείσει πως κάθε σκληρή σύγκρουση στο τώρα, είναι καταδικασμένη σε συντριβή, πόσο μάλλον μια αναρχική κοινωνική επανάσταση και μια γενικευμένη ένοπλη αναμέτρηση με το κράτος. Ακόμα και αλήθεια να είναι κάτι τέτοιο, ο αγώνας αξίζει να δοθεί μέχρι τέλους. Όμως δυστυχώς για τους εξουσιαστές, όσο και να θέλουν να μας πείσουν δεν θα τα καταφέρουν.

Γιατί πράγματι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να τσακίσουμε έναν τόσο ισχυρό αντίπαλο, όμως η διαφορά από το ”είναι δύσκολο” στο είναι ”αδύνατον” είναι τεράστια και κρίσιμη. Ούτε το ότι θα γίνει επανάσταση, ούτε το ότι θα δημιουργηθεί μια αναρχική κοινωνία δεν είναι κάτι βέβαιο, κάτι «νομοτελειακό». Παραμένει όμως μια ανοιχτή ιστορική δυνατότητα. Μια ανοιχτή δυνατότητα, γιατί σε μια επανάσταση τα στρατόπεδα μπορούν να καταληφθούν, τα όπλα του εχθρού να στραφούν εναντίον του, χιλιάδες να αρνούνται να επιστρατευτούν ή οι ήδη επιστρατευμένοι φαντάροι να ”λιποτακτούν”. Η αλληλεγγύη, το πάθος και η ελπίδα ότι μπορεί ένας νέος κόσμος χωρίς κράτη και εκμετάλλευση να γεννηθεί, να δώσει φτερά σε όσες και όσους αγωνίζονται και να αντισταθμίσει το «μειονέκτημά» τους απέναντι στον καλύτερα εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο εχθρό.

Οι μεγαλύτερες επαναστάσεις δεν ηττήθηκαν από την ανώτερη οπλική ισχύ του αντιπάλου αλλά από την κυριαρχία των εξουσιαστικών αντιλήψεων στο εσωτερικό τους.

Να μην μοιάσουμε ποτέ σε αυτό που πολεμάμε

Σε κάθε σύγκρουση και ειδικά όταν τα διακυβέματα είναι τεράστια, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος όσοι και όσες αγωνιζόμαστε να ξεχάσουμε…Να ξεχάσουμε ότι μπορεί ο εχθρός να είναι το κράτος, η εκμετάλλευση, η εξουσία αλλά πως και εμείς γεννηθήκαμε σε αυτόν τον κόσμο και πως κουβαλάμε μέσα μας κατάλοιπά του, τόσο ως αγωνιστές και αγωνίστριες όσο και ως κίνημα συνολικά.

Με αυτό το σκεπτικό προσπαθώ καθημερινά να αγωνίζομαι για να αποβάλλω τα κατάλοιπα της εξουσιαστικής ιδεολογίας, που μας ποτίζουν από τη στιγμή της γέννησής μας. Να εναντιώνομαι σε κάθε λογική που συμπυκνώνεται στο ρητό του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Οι λογικές της  εργαλειακής  χρήσης των ανθρώπων, της πεφωτισμένης πρωτοπορίας, της αποδοχής «των παράπλευρων απωλειών»  μου είναι και  θα μου είναι απόλυτα  εχθρικές.

 Είτε τα μέσα που χρησιμοποιούνται  θα συμβαδίζουν με τον σκοπό, είτε ο σκοπός θα χαθεί.

Παρότι, αντιλαμβάνομαι την χρήση της βίας ως απολύτως αναγκαίο συστατικό μιας επαναστατικής στρατηγικής,  αρνούμαι πλήρως την λατρεία της.  Η αιμοδιψή χαρά στην θέα του αίματος, η  χρήση βασανισμών στον αντίπαλο και η απόλαυσή τους, τα πρότυπα πολεμιστή που ονειρεύεται δόξα, είναι τα ευαγγέλια περί βίας του στρατού και του κράτους και  θα παραμείνω πάντα αιρετικός στις διδαχές τους.

Με έναν άλλο κόσμο στις καρδιές μας

Ενάντια σε όλες τις φωνές που μας λένε πως η ιστορία τέλειωσε, ότι είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε μέσα στην υποταγή, την απελπισία, την μιζέρια. Πως είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε με νεκρή την ματιά μας.

 Η ελπίδα δεν θα έρθει με κανέναν σωτήρα, με καμία κυβέρνηση. Η ελπίδα ζει όταν στεκόμαστε η μια δίπλα στο άλλον, όταν πιστεύουμε βαθιά στην αναρχία, όταν  μέσα στις καρδίες μας κουβαλάμε έναν άλλο κόσμο.

Με έναν άλλο κόσμο στις καρδιές μας αγωνιζόμαστε ενάντια στην αποδοχή της ιεραρχίας, των ειδικών, των αρχηγών και των ακολουθητών. Προτάσσουμε τη συνδιαμόρφωση, τη κοινή λήψη αποφάσεων και του τρόπου υλοποίησής  τους. Πολεμάμε ενάντια στους έμφυλους διαχωρισμούς και τις σεξιστικές αντιλήψεις, που θεωρούν πως μόνο όσοι πληρούν τα πρότυπα του μάγκα-άντρακλα μπορούν να πολεμήσουν.

Με έναν άλλο κόσμο στις καρδιές μας  αγωνιζόμαστε με βαθύ μίσος για την εξουσία και τους εξουσιαστές αλλά με βαθιά  αλληλεγγύη και αγάπη για όσες και όσους καταπιέζονται και ζουν μια ζωή μαρτύριο, για όσες και όσους αγωνίστηκαν για έναν ανεξούσιο κόσμο,  για όσες και όσους δεν έχουν ακόμα γεννηθεί.  

Με έναν άλλο κόσμο στις καρδιές μας αγωνιζόμαστε μέχρι τέλους για την αναρχία, για μία κοινωνία χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση, χωρίς διαχωρισμούς στην βάση του φύλου, της φυλής, του είδους. Χωρίς διαχωρισμούς με βάση την εξωτερική εμφάνιση και τη τωρινή κοινωνία του θεάματος. Χωρίς διαχωρισμούς σε έξυπνους και χαζούς, σε  τρελούς  και φυσιολογικούς. Μία κοινωνία που θα κινείται  στην βάση της κοινοκτημοσύνης των αγαθών, της αλληλεγγύης και της αγάπης μεταξύ των ανθρώπινων και μη ζώων.

Φωτιά στα κράτη και τους στρατούς

Τώρα και πάντα στον αγώνα για την επανάσταση και την αναρχία

Βαγγέλης Γαβριηλίδης

Την Κυριακή 10 Μάρτη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με τρικάκια και σπρέι στο ελληνο-ρώσικο εμπορικό επιμελητήριο ενάντια στις διώξεις των συντρόφων μας από το ρώσικο κράτος. Η αλληλεγγύη δε γνωρίζει σύνορα. Συντρόφισσες και  σύντροφοι στην Ρωσία, δεν είστε μόνες και μόνοι. Με όχημα τη συντροφική αλληλεγγύη, πορευόμαστε μαζί στον δρόμο της επίμονης σύγκρουσης. Μαζί στον αγώνα για την παγκόσμια επανάσταση και την αναρχία.

Το ρώσικο κράτος καταστέλλει, βασανίζει, εκτελεί αναρχικούς

Η αλληλεγγύη δε γνωρίζει σύνορα

Το ρώσικο κράτος έχει εντείνει το τελευταίο διάστημα την κατασταλτική του επίθεση στο αναρχικό κίνημα. Μπαράζ απαγωγών-συλλήψεων και βασανισμών αναρχικών συντροφισσών και συντρόφων, που κατηγορούνται πως ανήκουν σε ένοπλες οργανώσεις,   με ορισμένες από τις υποθέσεις των τελευταίων ετών να είναι οι

• υπόθεση “Δίκτυο” (Network),
• υπόθεση του αναρχικού Vyatcheslav Lukichev,
• υπόθεση του αναρχικού Kirill Kuzminkin
• υπόθεση του αναρχικού από την Κριμαία Evgeniy Karakashev
• υπόθεση του αναρχικού Azat Miftahov που κατηγορείται για συμμετοχή στην  Narodnaya Samooborona

ΟΙ συγκεκριμένες κινήσεις μόνο έκπληξη δε προκαλούν, καθώς είναι συνήθης τακτική  του ρωσικού κράτους απέναντι σε  πολιτικούς του αντιπάλους, μειονότητες και μέλη της LGBTQI κοινότητας. Πορείες καταστέλλονται, πολιτικοί αντίπαλοι φυλακίζονται, φασιστικές οργανώσεις προμοτάρονται , ενώ οι  απαγωγές και οι βασανισμοί από την FSB (συνέχεια της γνωστής KGB) είναι τακτικό φαινόμενο. 

Ορισμένες από τις πιο πρόσφατες διώξεις είναι οι συλλήψεις και βασανισμοί 10 ατόμων στις αρχές του Φλεβάρη, που κατηγορούνται για «συνομωσία». Οι 9 αφήνονται ελεύθεροι, ενώ ο Azat Miftakhov κατηγορείται για κατασκευή εκρηκτικών και συμμετοχή στην οργάνωση Narodnaya Samooborona (Λαική Αυτοάμυνα). Σε μια άλλη υπόθεση  ο αναρχικός Daniil Galkin, εξαφανίστηκε από προσώπου γης (ο δικηγόρος του και οι σύντροφοί του δεν μπορούσαν να τον βρουν για ώρες), βασανίστηκε για ώρες μέχρι να αναγκαστεί να δηλώσει δημόσια, σε μια στημένη συνέντευξη στο ομοσπονδικό τηλεοπτικό δίκτυο Perviy Canal, οτι θα συνεργαστεί με την αστυνομία και θα δώσει πληροφορίες για το ρώσικο αναρχικό κίνημα. Ο ίδιος δήλωσε ότι κατά τη διάρκεια της κράτησής του, είδε τον Azat και ότι τα σημάδια από τους βασανισμούς που υπέστει ήταν εμφανή. Η συγκεκριμένη πρακτική των «ομολογιών ενοχής» δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά μια διαδεδομένη πρακτική από το παρελθόν, που ξεκίνησε να εφαρμόζεται από την δεκαετία του 30.

Το κράτος έχει συνέχεια

Από την εποχή του Τσάρου έως την εποχή της ΕΣΣΔ και της κυριαρχίας του κομμουνιστικού κόμματος των  μπολσεβίκων, το ρώσικο κράτος ήταν ιδιαίτερα σκληρό απέναντι σε όσους τολμούσαν να αμφισβητήσουν την ισχύ του.

Το κυριαρχικό μπλοκ που συσπειρώνεται γύρω από τον Β. Πούτιν από την δεκαετία του 2000  συνεχίζει την παράδοση των προκατόχων του. Ακολουθώντας μια πολιτική που βασίζεται στην διάχυση του εθνικιστικού και μιλιταριστικού λόγου, την εντατική πολεμική προετοιμασία, την υποστήριξη ναζιστικών ομάδων, την καταστολή αντιστεκόμενων, μεταναστριών και μεταναστών, ομοφυλόφιλων, φροντίζει να τρομοκρατεί όσους και όσες αντιστέκονται ή απλά δεν πειθαρχούνται με τις κυρίαρχες νόρμες.

Ο αγώνας συνεχίζεται

Παρά την ισχύ του αντιπάλου τους, όποιο καθεστώς και να βρισκόταν στην εξουσία, ο  αγώνας όπως δεν σίγασε ποτέ στο παρελθόν,  δε θα σιγάζει και στο τώρα. Από τις εξεγέρσεις των χωρικών  και την επανάσταση του 1905 έως την εκτέλεση του Τσάρου, από την επανάσταση του 1917 και την εξέγερση της Κρονστάνδης έως την απόπειρα εκτέλεσης του Λένιν και τις βόμβες στα αρχηγεία των μπολσεβίκων. Από τις εξεγέρσεις στα γκούλαγκ και την αντίσταση στο σταλινικό καθεστώς έως τις συγκρουσιακές πορείες στο σήμερα, τον σκληρό αντιφασιστικό αγώνα, τις επιθέσεις, την επιμονή των ρώσων αναρχικών που συνεχίζουν το νήμα του αγώνα ενάντια σε κάθε κράτος,  κάθε εκμετάλλευση και εξουσία. Από τις επαναστατικές στιγμές του χθές στα  μέτωπα του σήμερα, οι σύντροφοί μας συνεχίζουν με συνέπεια να αγωνίζονται.

Σε αυτόν τον αγώνα είμαστε και θα είμαστε δίπλα τους. Μέσω της δράσης, του διαλόγου και της ανταλλαγής εμπειριών και σκεπτικών, γεφυρώνουμε τις αποστάσεις .

Ενάντια στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις του ρώσικου κράτους

Πόλεμος στα κράτη σε ολάκερη την Γη

*****

The Russian state has escalated recently its repressive attack on the anarchist movement. A barrage of kidnappings-arrests and torturing of anarchist comrades, who are charged of belonging to armed organizations, with some of the cases in the last year being

• The network case
• The case of the anarchist Vyatcheslav Lukichev
• The case of the anarchist Kirill Kuzminkin
• The case of the anarchist from Crimea Evgeniy Karakashev
• The case of the anarchist Azat Miftahov who is charged with participation in Narodnaya Samooborona

These specific moves don’t surprise anybody since it’s a tactic often uses by the Russian state against its political enemies, minorities and members of the LGBTQI community. Demonstrations are repressed, political opponents are imprisoned, fascist groups are promoted while the kidnappings and the tortures by the FSB (the continuation of the KGB) are a frequent phenomenon.

Some of the latest prosecutions are the charges and arrests of 10 persons at the beginning of February, who are charged with conspiracy. The 9 of them are set free, while Azat Miftahov is charged with construction of explosives and participation in the organization (Peoples Self-Defense). In another case the anarchist Daniil Galkin disappeared (his lawyer and his comrades couldn’t find him for hours), was tortured for hours  till he was forced to publicly appear on a staged interview for the federal TV channel Perviy Canal that he will co-operate with the police and give information on the Russian anarchist movement. He stated that during his detention he saw Azat and that the signs of torture where visible on him. This practice of confessions is not something new but a practice used from the past, since it was used already in the 1930s.

The state continues

From the era of the Tsars till the era of the USSR and the supremacy of the Communist Party of the Bolsheviks, the Russian state  was pretty harsh against all those who dared to question its power.

The dominant block which rallies around V. Putin from the beginning of 2000 continues the tradition of its predecessors. Following a policy based on the spreading of nationalist and militaristic speech, the intensive preparation for war, the support of neo-Nazi groups, the repression of all those who resist, migrants, homosexuals, he tends to terrorize all those who resist or don’t comply with the dominant norm

The struggle goes on

Even when the enemy is powerful, whichever regime is in power, the struggle which has never stopped in the past will not stop now. From the riots of the villagers and the revolution of 1905 till the execution of the Tsar, from the revolution of 1917 and the insurgency of Kronstadt till the attempt against Lenin and the bombs at the headquarters of the Bolsheviks. From the riots at the gulags and the resistance against the Stalinist regime till the confrontational demonstrations today, the hard antifascist struggle, the attacks, the persistence of the Russian anarchists who continue the thread of the race against any state, every exploitation and power. From the revolutionary moments of yesterday to the frontlines of today, our comrades continue with consistency to fight on.

In this struggle we are with them. Through action, dialogue and the exchange of experiences and ways of thinking, we bridge the distances

Comrades in Russia

You are not alone. Through solidarity, we march together on the road of the persistant conflict. Together in the struggle for the global revolution and anarchy

War against states in the whole world

Δεν πολεμάμε για κανέναν θεό, κράτος, πατρίδα…

Πολεμάμε εναντίον τους

Βιώνουμε τη συγκυρία μιας ζοφερής, γαλανόλευκης  πραγματικότητας, χαρακτηρισμένη από εθνικά ιδεώδη, πατριωτικό και θρησκευτικό παροξυσμό με μπόλικη εθνικιστική ρητορεία. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο, σαν αυτή που διανύουμε όπου το σενάριο πολέμου είναι όλο και πιο ρεαλιστικό, το κράτος έχει ανάγκη να ακολουθεί  συγκεκριμένη πολιτική που φέρει πολύ βασικές, για το ίδιο, κινήσεις. Προστασία της πατρίδας από κάποιον εξωτερικό εχθρό, κρατικές συμμαχίες για την προάσπιση συμφερόντων και κερδών από ενεργειακές πηγές, διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, καταστολή του εσωτερικού εχθρού, εθνική ενότητα και ανάδειξη του σε ισχυρή περιφερειακή δύναμη στα Βαλκάνια. Απαραίτητη προϋπόθεση όλων αυτών,  είναι η ενίσχυση του εθνικού στρατού-μιας δομής της εξουσίας που είναι χτισμένη στις αρχές του εθνικισμού και της πατριαρχίας, της ιεραρχίας, του πατριωτισμού και της κανονικότητας. Ένας θεσμός που  αποκλείει ή τιμωρεί οποιονδήποτε μn συμμορφωμένο ή συμβατό με τις κυρίαρχες κοινωνικές επιταγές. Τη στιγμή που βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα για να σφαγιάσει ολόκληρους πληθυσμούς στο όνομα του κράτους και του κεφαλαίου.

Από μόνη της η κλήση για κατάταξη στο στρατό, είναι μία πολύ βίαιη διαδικασία, καθώς σου ζητείται να γίνεις  μέρος μιας εξουσιαστικής δομής, όπου στην πλειοψηφία αποτελείται από πατριώτες, φασίστες, καταπιεστές. Με λίγα λόγια να εκπαιδευτείς στην υποταγή, να είσαι έτοιμος να σηκώσεις όπλο απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Από την άλλη ας σκεφτεί ο καθένας μας τί αναπαράγει όταν επιλέγει να παίξει το θέατρο του Ι5, υπηρετώντας τα κυρίαρχα κοινωνικά  πρότυπα για τους ψυχικά ασθενείς ανθρώπους ή όσους η κανονικότητα ορίζει ως  «τρελούς»  άρα  ανίκανους. Η συνειδητή για εμάς επιλογή της ολικής άρνησης στην ένταξη σε οποιονδήποτε εθνικό στρατό και σύστημα που αυτός υπηρετεί είναι το σημείο που έρχεται σε ρήξη με τον εγκληματικό αυτό θεσμό. Και η σημασία της αποτυπώνεται και στην ποινική διάσταση του κόστους καθώς αποτελεί ποινικό αδίκημα και τιμωρείται με συνεχείς διώξεις και διοικητικά πρόστιμα (ακόμα και αν  το κράτος υπεραμύνεται μεταφράζοντας την σε δειλία, τεμπελιά και καθόλου λεβεντιά!!!)

Για εμάς, που ο στρατός είναι ένας ακόμη θεσμός που φέρει ό,τι εχθρευόμαστε, η ολική άρνηση στράτευσης ως κομμάτι του ευρύτερου αγώνα, είναι ακόμη μια επαναστατική επιλογή που συγχρονίζεται με τον πολύμορφο αγώνα ενάντια σε οτιδήποτε μας καταπιέζει.Είναι ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή των κρατών και των συνόρων,των εθνών και των πατρίδων και κατ’ επέκταση όλου του εξουσιαστικού οικοδομήματος. Είναι ένα βήμα πιο κοντά στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, αυτοδιάθεσης και αλληλεγγύης. Και όσο αποφασισμένοι/ες είμαστε να μη στρατευθούμε στο πλευρό του, άλλο τόσο λυσσασμένα αποφασισμένοι/ες είμαστε να πολεμήσουμε εναντίον του.

Τον τελευταίο περίπου μήνα, 3 αναρχικοί ολικοί αρνητές στράτευσης, ο Κωσταντής Γουνιτσιώτης (ποινή 12 μήνες), ο Μωϋσής Στράτος (18 μήνες) και ο Παύλος Χριστόπουλος (18 μήνες)  ήρθαν αντιμέτωποι για ακόμη μία φορά με την εκδικητική στρατιωτική καταστολή. Την Τετάρτη 13/3 στις 9 στο στρατοδικείο του Ρουφ στην Αθήνα, εκδικάζεται η υπόθεση ενός ακόμη συντρόφου, του ολικού αρνητή στράτευσης Μπάμπη Τσιλιανίδη, ο οποίος δικάζεται για δύο διαφορετικές περιόδους ανυποταξίας την ίδια μέρα.

Στεκόμαστε αλληλέγγυες/οι στους ολικούς αρνητές στράτευσης και σε όσους/ες διώκονται συνεχώς επειδή αμφισβητούνε τα κράτη, τις  πατρίδες και τους στρατούς.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευσης Μπάμπη Τσιλιανίδη 

Τετάρτη 13 Μαρτίου  9:00-Στρατοδικείο Ρουφ Αθήνα

Πρωί Παρασκευής 8 Φεβρουαρίου

Μπάτσοι προσάγουν έναν μετανάστη μικροπωλητή στο Αστυνομικό Τμήμα Ομόνοιας . Όταν αργότερα θα τον αναζητήσει η σύντροφός του,  παριστάνουν τους ανήξερους. Η σύντροφός του επιμένει και εν τέλει αποδεικνύεται η αυτονόητη αλήθεια :Ο Εμπουκά Μαμασουμπέκ είναι νεκρός …

Μια ακόμα δολοφονία στο ΑΤ Ομόνοιας

Στο συγκεκριμένο ΑΤ, που στεγάζεται στο πιο κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους, έχει καταγραφεί το πιο πλούσιο και αιματοβαμμένο ιστορικό βίας απέναντι στους μετανάστες. Δεκάδες χιλιάδες συλλήψεις,  είτε στα πλαίσια κάποιας εκστρατείας για τον εξευγενισμό του κέντρου, είτε ως θηράματα στο διαρκές κυνήγι των ‘’παράνομων’’ μεταναστών και μεταναστριών που θα γεμίσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε για να τσακιστούν οι μικροπωλητές «που κλέβουν την πελατεία των αφεντικών». Χιλιάδες από αυτούς πριν βιώσουν το βασανιστήριο του εγκλεισμού, βασανίστηκαν άγρια .Πολλοί από αυτούς άφησαν την τελευταία τους πνοή εκεί. Οι δολοφόνοι τους κατάφεραν, στις περισσότερες περιπτώσεις, να μην μαθευτεί τίποτα.   

Mια ακόμα δολοφονία της δημοκρατίας

Το ΑΤ Ομόνοιας  δεν είναι ένα «άντρο ακροδεξιών μπάτσων που δεν ακολουθούν τις προοδευτικές και ανθρωπιστικές πολιτικές της αριστερής κυβέρνησης». Δεν είναι μια παραφωνία της δημοκρατίας μα σάρκα από την σάρκα της. Όσες διακηρύξεις για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και να εκδοθούν, όσες κυβερνήσεις και να αλλάξουν (είτε δεξιοί είτε αριστεροί να είναι οι διαχειριστές)  η κρατική στρατηγική παραμένει απειλητικά σταθερή: εκατομμύρια κακοποιήσεις και δολοφονίες μεταναστών και μεταναστριών στα σύνορα και τα ελληνικά εδάφη, εγκλεισμός και άγρια εκμετάλλευση τους  .  

Στον πόλεμο τους να απαντήσουμε με πόλεμο

Ο πόλεμος είναι διαρκής και οι νεκροί στο βωμό της κυριαρχίας του κράτους και της εκμετάλλευσης , της κοινωνικής ειρήνης και της δημοκρατίας, εκατομμύρια.

Σε αυτόν τον πόλεμο παίρνουμε θέση. Ενάντια σε κάθε λογική βολέματος και ατομισμού, να ανθίσει η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων και αγωνιζόμενων . Σπάμε στην πράξη τους  διαχωρισμούς στην βάση του φύλου, της φυλής ή του έθνους.Ενάντια στην λογική της «κοινωνικής ειρήνης» που μας πλασάρει η δημοκρατία, να οξύνουμε τον αδιάλλακτο κοινωνικό και ταξικό αγώνα. Ο Εμπουκά και κάθε άλλος, είναι και δικός μας νεκρός και δεν θα ξεχαστεί…

Να μην αφήσουμε καμία παρα-κρατική δολοφονία αναπάντητη

 Φωτιά στα κράτη και τους μηχανισμούς τους

Πορεία: Πέμπτη 7 Μαρτίου-17:00 Καμάρα

Από τις 19-2 ο κόσμος του αγώνα που ζει και αγωνίζεται στο Τορίνο και το Τρέντο βρίσκεται στο στόχαστρο της καταστολής από τον στρατό κατοχής του Salvini. Με μια θεαματική αντιτρομοκρατική επιχείρηση μέχρι στιγμής δεκάδες σύντροφοι έχουν βρεθεί στο στόχαστρο με κάποιους να βρίσκονται σε διαφορετικά καθεστώτα κράτησης ενώ οι μπάτσοι έχουν εισβάλλει για έρευνα σε 32 διαφορετικούς χώρους.

Την Παρασκευή 8 Μάρτη στις 19:00 στην κατάληψη Terra Incognita, θα πραγματοποιηθεί ενημερωτική εκδήλωση με την τηλεφωνική συμμετοχή συντρόφων από την Ιταλία σχετικά με την εξέλιξη των κατασταλτικών επιχειρήσεων των τελευταίων ημερών.

Την Τρίτη 29 Ιανουαρίου η ελβετική αστυνομία συλλαμβάνει έναν αναρχικό σύντροφο στη Ζυρίχη. Ακολουθεί ερευνα στο σπίτι του αλλά και στην Bibliotheque Anarchiste, εγχείρημα στο οποίο συμμετέχει ενεργά. Αξιζει να σημειωθεί πως τα τελευταία χρόνια η Bibliotheque Anarchiste είναι ένα από τα πιο ενεργά εγχειρήματα, μέσα στο οποίο  φιλοξενούνται πολύ σημαντικά βιβλία και περιοδικά του αναρχικού κινήματος του 19^ου  και των αρχών του 20^ου αιώνα. Οι κατηγορίες που απαγγέλονται στον σύντροφο αφορούν τη συμμετοχή σε:

• εμπρηστική επίθεση κατά οχημάτων του ελβετικού στρατού
• εμπρηστική επίθεση σε κεραία ραδιοσυχνοτήτων της ελβετικής αστυνομίας
• τοιχοκόλληση αφίσας που προτρέπει “ σε καταστροφή ιδιοκτησίας και χρήση βίας εναντίον εταιριών και προσώπων που παίρνουν μέρος στην ανάπτυξη της φυλακής Basslergut (κέντρο κράτησης μεταναστών) στην Βασιλεία και την κατασκευή του νέου αστυνομικού και δικαστικού κέντρου στην Ζυρίχη.

Ο σύντροφος θα κρατηθεί προφυλακισμένος για τουλάχιστον 3 μήνες καθώς με βάση τον ελβετικό ποινικό κώδικα οι αιτήσεις αποφυλάκισης επανεξετάζονται κάθε 3 μήνες. Αποτέλεσμα; Ο σύντροφος απειλείται να βρεθεί πολύ μεγάλο διάστημα προφυλακισμένος (υπάρχουν περιπτώσεις όπου η προφυλάκιση παρατάθηκε μέχρι και 2,5 χρόνια) .

Λίγα λόγια για το ‘’ουδέτερο’’ ελβετικό κράτος

Το ελβετικό κράτος  πασχίζει κοντά δύο αιώνες τώρα να γίνει (και το έχει καταφέρει αρκετά πετυχημένα) παγκοσμίως γνωστό, για την «ουδετερότητα και τη φιλειρηνική του διάθεση». Ένα ακόμα ψέμα αφού αν και έχει επιλέξει να μην εμπλακεί άμεσα σε διακρατικούς πολέμους αυτό είναι μόνο και μόνο για να ισχυροποιεί την θέση του ως μεγάλος καπιταλιστικός κουμπαράς, ως ένα ασφαλές μέρος για να αποταμιεύουν οι ισχυροί της γης τα αιματοβαμμένα πλούτη τους. Απέναντι όμως στον εσωτερικό εχθρό δεν έχει κανέναν δισταγμό να δείξει, όπως όλα τα κράτη, το  φιλοπόλεμο προσωπείο του. Όποια και οποίος χαλάει την βιτρίνα της ευμάρειας, όποια και όποιος αμφισβήτει τον νόμο και την τάξη θα τιμωρείται.

Παρόλες τις προσπάθειες ενσωμάτωσης και καταστολής, οι μαχόμενες συντρόφισσες και σύντροφοι συνεχίζουν και θα συνεχίζουν να συγκρούονται. Είμαστε στο πλάι τους. Ο αγώνας και η αλληλεγγύη δεν γνωρίζουν σύνορα .

Επίθεση στα κράτη και τους μηχανισμούς τους

Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται για πράξεις επαναστατικής βίας από το ελβετικό κράτος κράτος

On the 29^th of January the swiss police arrest an anarchist comrade in Zurich. A house search follows and also a search in the Bibliotheque Anarchiste, a venture where he actively participates. It must be noted that Bibliotheque Anarchiste is one of the most active ventures in which very important books and magazines of the anarchist movement of the 19^th and beginning of the 20^th century are hosted. He is prosecuted and charged for participating:

• in an arson attack against vehicles of the swiss army
• in an arson attack on o radiofrequency tower of the swiss police
• sticking a poster which urges the “destruction of property and use of violence against companies and individuals who take part in the building of the Basslergut prison (a migrant detention center) in Basel and the construction of the new police and court center in Zurich

The comrade will be put in preventive detention for at least 3 months since according with the swiss penal code the applications for release out of prison are reexamined every 3 months. The result of it? The comrade is facing the danger of being in preventive detention for a very long time (there have been cases where the preventive detention could take as long as 2,5 years)

A few words about the “neutral” swiss state.

The swiss state struggles for nearly 2 centuries to become (and it has achieved it quite well) known in the world for it “neutrality and peacekeeping disposition”. One more lie since even though it has not been directly involved in interstate wars this has only happened to make its position as a capitalistic “piggy bank” even stronger, as a safe place for the rich to save the blood-soaked wealth. Against the internal enemy it has no hesitation to show like all the states, his war face. Whoever breaks the facade of affluence, whoever questions law and order will be punished.

Against all effort for inclusion and repression by the swiss state, the fighting comrades continue and will continue to fight on. We are by their side. Struggle and solidarity don’t know borders.

Attack against the state and its mechanisms

Solidarity with all those who are prosecuted for acts of revolutionary violence by the swiss state

Με αφορμή την εκδήλωση για τον σφαγέα Παύλο Μελά πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με τρικάκια και κείμενα στο θέατρο Αριστοτέλειον μια μέρα πρίν, για να ενημερώουμε τόσο τους εργαζόμενους όσο και τον υπόλοιπο κόσμο. Δε θα αφήσουμε σπιθαμή γης στην έξαρση των φασιστικών ιδεών.

Να μην αφήσουμε χώρο στην έξαρση των φασιστικών ιδεών και αντιλήψεων

Τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κ. Γκιουλέκας διοργάνωσε στο θέατρο Αριστοτέλειον εκδήλωση-αφιέρωμα στη ζωή του εθνικιστή Παύλου Μελά και την ανάμειξη του στα εγκλήματα του Μακεδονικού Αγώνα. Την ίδια εκδήλωση αναπαράήγαγαν στα σάιτ τους φασιστικές γκρούπες όπως ο Ιερός Λόχος. Το τελευταίο διάστημα είδαμε, με αφορμή το Μακεδονικό, έξαρση του φασιστικού φαινομένου, με επιθέσεις σε μετανάστες, βεβηλώσεις ιστορικών μνημείων (όπως αυτό του ολοκαυτώματος και του Εβραϊκού νεκροταφείο) με ναζιστικά σύμβολα, επιθέσεις σε καταλήψεις όπως η κατάληψη 111, ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος Σχολείο για τη μάθηση της Ελευθερίας και η κατάληψη Libertatia, η οποία κάηκε ολοσχερώς και επιθέσεις σε άτομα που οι ίδιοι πιθανολογούν οτί είναι αντιφασίστες, μέσα από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια ή στον απόηχο αυτών.

Κινήσεις όπως αυτή δείχνουν το άνοιγμα που επιχειρεί η δεξιά σε φασιστικά μορφώματα, έτσι ώστε εν όψει εκλογών να συσπειρωθεί όλος ο εθνι(κιστι)κός κορμός γύρω από το γνωστό και μη εξαιρετέο πλέον Μακεδονικό ζήτημα. Δεν είναι καθόλου τυχαία η χρονική συγκυρία άλλωστε κατά την οποία πληθαίνουν οι επιθέσεις σε μετανάστες είτε από το επίσημο κράτος είτε από τους σκοτεινούς παρακρατικούς του κύκλους.

Από την πλευρά μας έχουμε δείξει όλο αυτό το διάστημα πως δεν έχουμε σκοπό να αφήσουμε ούτε σπιθαμή γης σε όσους υμνούν το μίσος και εχθρεύονται την ελευθερία και την ισότητα των καταπιεσμένων, όποια γλώσσα και αν μιλάνε, όποιο χρώμα και αν έχουν.

Πραγματοποιώντας αντικρατικές-αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, παρεμβάσεις και περιπολίες, περιφρουρώντας τους χώρους, τις δομές και τις διαδικασίες αγώνα δίνουμε κάθε μέρα ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση: ο κόσμος που αγωνιζόμαστε να φτιάξουμε χωράει όλες και όλους μας ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας,καταγωγής. Όσοι με την παρουσία και τις πράξεις τους , στρώνουν με ροδοπέταλα το δρόμο για την εμφάνιση των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας, θα μας βρουν αποφασισμένους απέναντί τους είτε το κάνουν για ψήφους, είτε για επιχειρηματικά συμφέροντα είτε για οτιδήποτε άλλο.

Να τσακίσουμε τον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει

Αντιφασίστριες/Αντιφασίστες

Λίγα λόγια για τον “ήρωα” Παύλο Μελά

Να πούμε όμως και μερικά λόγια για τον περιβόητο Παύλο Μελά, τον άνθρωπο του οποίο το προφίλ αλλοιώθηκε τόσο, όσο ίσως κανενός άλλου επιφανή “ήρωα του ελληνισμού”, ώστε να καλυφθεί η ανάγκη της δημιουργίας του εθνικού μύθου του “Μίκη Ζέζα”. Σίγουρα η πραγματικότητα είναι πολύ μακριά από αυτό που ονειρεύονται οι εθνικιστές και που μας πλασάρεται από την επίσημη εθνική αφήγηση, από τα σχολικά μας ακόμη χρόνια.

Ο αστός Παύλος Μελάς καταγόταν από οικογένεια βαθιά χωμένη στα πολιτικά και παραπολιτικά δρώμενα της χώρας, με παράδοση αυταρχική και αντιδημοκρατική, την οποία ακολούθησε πιστά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο ίδιος αναφέρει σε επιστολές του ως σκοπό της ζωής του, να απαλλάξει το έθνος από τον “μιαρό κοινοβουλευτισμό” μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος, ενώ μισούσε τις προοδευτικές ιδέες και τους φτωχούς ανθρώπους, που τους χαρακτήριζε ως “μικρούς”.

Η πρώιμη στρατιωτικο-πολιτική του καριέρα ως αξιωματικού του ελληνικού στρατού, έχει καταγράψει καταστολή διαμαρτυρόμενου πλήθους, επίθεση σε αντιπολιτευόμενες εφημερίδες και συμμετοχή σε μυστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις (Εθνική Εταιρία).

Πριν τον “Μακεδνικό Αγώνα”, η μεγαλύτερη “συνεισφορά” του στην “εθνική υπόθεση” ήταν η πρόκληση του σύντομου πολέμου του 1897 απέναντι στους Τούρκους, μαζί με άλλους έμμισθους στρατιωτικούς συνωμότες. Πόλεμος φυσικά που κατέληξε πολύ γρήγορα σε παταγώδη ήττα του Ελληνικού Στρατού και στην έκκληση για βοήθεια από τις Μεγάλες Δυνάμεις, για να μην χαθούν ακόμη και τα μέχρι τότε κεκτημένα. Μια όμορφη λεπτομέρεια είναι πως ο φοβερός και τρομερός μας “ήρωας” δεν πολέμησε τότε σε καμία μάχη, ενώ φαίνεται πως τις κρίσιμες ώρες του πολέμου λείπει με…άδεια! Την τακτική αυτή ακολούθησε αργότερα και στον λεγόμενο “Μακεδονικό Αγώνα”.

Ο “Μακεδονικός Αγώνας” και ο Μελάς

Ως “Μακεδονικός Αγώνας” έχει καταγραφεί στην επίσημη ιστοριογραφία η διαμάχη διαφόρων εθνικισμών (κυρίως του Ελληνικού και του Βουλγαρικού) και των Εκκλησιών τους (Πατριαρχείο και Εξαρχία) στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας στις αρχές του 20 αιώνα, ώστε να προσεταιρισθούν τα εδάφη και τους πληθυσμούς (κυρίως σλαβόφωνους) της περιοχής, σε μια εποχή που η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρεε.

Ο Μελάς δεν ξεκίνησε φυσικά μια ωραία μέρα από την Αθήνα για να βοηθήσει τους σκλαβωμένους και καταπιεσμένους Έλληνες της περιοχής, όπως μας διδάσκουν ακόμη και σήμερα. Αντίθετα, φέρεται μέσα από την ίδια του την αλληλογραφία, να αντιλαμβάνεται τον Μακεδονικό Αγώνα ως κομβική στιγμή μιας δικής του προσωπικής στρατιωτικής και πολιτικής σταδιοδρομίας, που θα οδηγούσε σε αντικοινοβουλευτικό πραξικόπημα “την κατάλληλη στιγμή” κι ενώ ήδη θα είχε καταξιωθεί στα μάτια του λαού ως ήρωας.

Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες όμως, η εμπλοκή του φαίνεται να περιορίστηκε σε όλες κι όλες δυο αποστολές. Μετά την πρώτη μάλιστα, κρίνεται επικίνδυνα ανεύθυνος από το κράτος της Αθήνας και ανακαλείται. Κι ενώ έχει επιστρέψει στην περιοχή ως εγκάθετος του στέμματος, στα πλαίσια της δεύτερης αποστολής του, μιας “περιοδείας” σε σλαβόφωνα χωριά, κυρίως για λόγους εκφοβισμού και προπαγάνδας, επέρχεται και ο θάνατός του, πιθανότατα από φίλια πυρά, στην μία και μοναδική μάχη στην οποία λαμβάνει μέρος στην ζωή του.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια που ξεχνούν να αναφέρουν οι σημερινοί αλλά και οι διαχρονικοί “Μακεδονομάχοι” είναι πως ο Μελάς αναφερόταν στην γλώσσα των κατοίκων της περιοχής ως “Μακεδονική”, κάτι που διασώζεται και από την προσωπική του αλληλογραφία.

Φυσικά, όλα τα παραπάνω στοιχεία έχουν παραχωθεί, αποκρυφτεί ή διαβληθεί με πολύ προσεκτικό τρόπο από το ελληνικό κράτος, αλλά και την ίδια την οικογένεια του Μελά, κυρίως από την γυναίκα του, Ναταλία Δραγούμη, αδερφή του Ίωνα, ώστε, όπως είπαμε παραπάνω, να συντεθεί το προφίλ του απόλυτου εθνικού ήρωα.

Η ακαδημαϊκή κοινότητα στις υπηρεσίες του μιλιταρισμού

Ο Κυριάκος Υάκινθος είναι καθηγητής του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών και υπεύθυνος στο εργαστήριο Μηχανικής Ρευστών και Στροβιλομηχανών. Αυτός και το επιτελείο του μέσα από τη συνεργασία του ΑΠΘ με την εταιρεία αμυντικών συστημάτων ΙΝΤΡΑΚΟΜ κατασκευάσαν και εξελίσσουν συνεχώς ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος (drone).

Τη στιγμή που πρωτοστατούν οι διακρατικές εντάσεις και η έξαρση των εθνικισμών, το ελληνικό κράτος (με βάση τη σημασία της γεωγραφικής του θέσης) μέσα από το ΝΑΤΟ, προσπαθεί να αφήσει το στίγμα του μεγάλου αφεντικού στα βαλκάνια και τη νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Σε αυτή του την προσπάθεια η ακαδημαϊκή κοινότητα μέσα από κοινοπραξίες με εταιρείες οπλικών και αμυντικών συστημάτων, προσφέρει καινοτόμες λύσεις και υπηρεσίες στον στρατό και την καταστολή. Έτσι οι πανεπιστημιακοί χώροι, από «χώροι μόρφωσης και μάθησης» μετατρέπονται σε εργαστήρια παραγωγής υπηρεσιών για τα συμφέροντα του στρατού και του ΝΑΤΟ, των σωμάτων ασφαλείας και των μυστικών υπηρεσιών. Όλα αυτά με τις χορηγίες εφοπλιστών και μεγαλοεπιχειρηματιών όπως ο Κόκκαλης κ.α. Είναι εξοργιστικό το γεγονός πως δε μιλάμε για μια απλή έρευνα αλλά για μια εκβιαστική συνθήκη κατά την οποία οι υπηρεσίες προς το κράτος και το στρατό παρέχονται εκβιαστικά μέσα από υποχρεωτικά μαθήματα σπουδών.

Την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με αφίσες, σπρέι και τρικάκια στους χώρους της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ όπου στεγάζονται το γραφείο του Κυριάκου Υάκινθου, το εργαστήριο που χρηματοδοτείται απροκάλυπτα από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ για τις αμυντικές και κατασταλτικές ανάγκες καθώς και η πτέρυγα των Μηχανολόγων Μηχανικών. Τη στιγμή που η μιλιταριστική καταστολή οξύνεται στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, σε περιόδους έκτακτης ανάγκης (ως αντιδραστικός και απεργοσπαστικός μηχανισμός), στις συνεχείς διώξεις των ολικών αρνητών στράτευσης (πολύμηνες καταδίκες μέσα σε 2 βδομάδες στους αρνητές στράτευσης Χριστόπουλο, Γουνιτσιώτη, Μωυσή ενώ στις 13 Μάρτη επίκειται η δίκη για 2 περιόδους ανυποταξίας του συντρόφου Μπάμπη Τσιλιανίδη) το ΑΠΘ επιλέγει να προσφέρει τις πολιτικές του υπηρεσίες για τα συμφέροντα των κυρίαρχων.

Καμία ανοχή σε όσους συμβάλλουν με κάθε μέσο στην πολεμική προετοιμασία του ελληνικού και κάθε άλλου κράτους.

Καμία εργασία για τα συμφέροντα του στρατού και της καταστολής.

Αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής

Δίκη του συντρόφου Μπάμπη Τσιλιανίδη 13-3, 9:00 Στρατοδικείο Ρουφ

Το Σάββατο 23/2 και ώρα 11.00 θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση της Πρωτοβουλίας ενάντια στα ΕΛΠΕ στο παλιό δημαρχείο Κορδελιού. Θα ακολουθήσει προπαγανδιστική δράση στην γειτονιά και αμέσως μετά θα πραγματοποιηθεί η 4η συνέλευση της πρωτοβουλίας στο πάρκο Σμύρνης.

Καλούμε το κόσμο του Κορδελιού και των δυτικών συνοικιών να έρθει και να μεγαλώσει την προσπάθεια της πρωτοβουλίας με ενεργό συμμετοχή και όλοι μαζί να αγωνιστούμε ισότιμα και αδιαμεσολάβητα ενάντια στην μόλυνση των ΕΛΠΕ χωρίς κόμματα, αυθεντίες, ειδικούς.