Τον Σεπτέμβρη του 2017 υπογράφτηκε από τον υπουργό ενέργειας και περιβάλλοντος Γ. Σταθάκη η παραχώρηση 4.187 τετραγωνικών χιλιομέτρων για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων σε όλη την Ήπειρο στην πολυεθνική Repsol Oil & Gas. Συγκεκριμένα, οι εκτάσεις που παραχωρήθηκαν βρίσκονται στους δήμους Ζίτσας, Πωγωνίου και Ζαγορίου, καθώς και περιοχές στο νομό Θεσπρωτίας και στο δέλτα του ποταμού Καλαμά. Για ακόμη μια φορά όπως και σε κάθε αναπτυξιακό έργο πολλές από τις εκτάσεις που περιλαμβάνονται στη στοχοθεσία της εταιρείας ανήκουν στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000.

Μέχρι στιγμής οι δήμοι Ζίτσας, Πωγωνίου και Σουλίου έχουν παραχωρήσει άδεια για έρευνα στην Repsol.Δεκάδες ιδιωτικές εκτάσεις έχουν απαλλοτριωθεί ώστε να διεξαχθούν οι πρώτες έρευνες για κοιτάσματα. Η διαδικασία προβλέπει τη διεξαγωγή 11.500 εκρήξεων για να διεξαχθεί έλεγχος για επικείμενες σεισμικές δονήσεις κατά την πραγματοποίηση ερευνών για κοιτάσματα, με την πρώτη εξορυκτική διαδικασία να έχει δρομολογηθεί για το 2021. Έχουν ήδη αποψιλωθεί μεγάλες δασικές εκτάσεις τη στιγμή που δεν τηρούνται ούτε τα καπιταλιστικά πρωτόκολλα ασφάλειας: ενώ οι εκρήξεις πρέπει να διενεργούνται με διαφορά απόσταση 25-100 μέτρων σε σαφώς ορισμένες περιοχές χωρίς πρόσβαση τρίτων, η εταιρεία πραγματοποιεί διαδοχικές εκρήξεις ανα 4 μέτρα ακόμα και σε δασικές περιοχές γεμάτες από λειτουργικά μονοπάτια.

Οι περιβαλοντικές επιπτώσεις από τις εξορύξεις είναι εγκληματικά καταστροφικές για τον φυσικό κόσμο και κατ’ επέκταση για τις κοινωνίες που απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από αυτόν. Χιλιάδες δασικές εκτάσεις λεηλατούνται από τους επιχειρηματικούς κολοσσούς με τη χλωρίδα και την πανίδα να αφανίζεται ολοκληρωτικά. Καταπράσινα δάση μετατρέπονται σε βιομηχανικά εργοτάξια ενώ χιλιάδες ζώα χάνουν τη ζωή τους. Οι βιοποικιλότητα των περιοχών απορρυθμίζεται ολοκληρωτικά ο αέρας μολύνεται από την καύση ενώ ο υδροφόρος ορίζοντας καταστρέφεται από τις διαρροές που επιφέρουν όχι μόνο οι εξορρύξεις αλλά και οι προπαρασκευαστικές διαδικασίες ερευνών όπως οι εκρήξεις.

Ενεργειακή ανάπτυξη και πολεμική προετοιμασία:

Πόσο τυχαία είναι αυτή τη στιγμή τα εδάφη τα οποία στοχοποιούνται από τα κράτη και το κεφάλαιο για διαδικασίες ενεργειακής ανάπτυξης; Πόσο τυχαία συμβαδίζουν οι καπιταλιστικές επενδύσεις, με την εξοπλιστική αναβάθμιση του ελληνικού κράτους; Πόσο τυχαίες είναι οι οικονομικές και οι στρατιωτικές συμμαχίες του ελληνικού με άλλα κράτη; Πόσο τυχαία είναι η μετατροπή του ελλαδικού χώρου σε ενεργειακό κόμβο τη στιγμή που το ΝΑΤΟ ψάχνει να σταθεροποιήσει το στίγμα του στην ανατολική Μεσόγειο; Ερωτήματα που βρίσκουν αρνητικές απαντήσεις μέσα από την αναπαραγωγή και την κίνηση του καπιταλισμού ανά τα χρόνια.

Ο ελλαδικός χώρος αυτή τη στιγμή τήνει να μετατραπεί σε ένα σύμπλεγμα αυτόνομων ενεργειακών ζωνών και στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Οι εξορύξεις που θα πραγματοποιηθούν στην Ήπειρο είναι κομμάτι ενός διευρυμένου καπιταλιστικού σχεδιασμού που περιέχει ολόκληρο το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι την περιφέρεια της Κρήτης. Μια παλαιότερη πρόβλεψη έλεγε ότι το Ιόνιο έχει τουλάχιστον 1,5 δισ. απολήψιμα βαρέλια πετρέλαιο, αλλά και κοιτάσματα φυσικού αερίου, τα οποία αποτελούν προέκταση των κοιτασμάτων της Αλβανίας. Στην Κρήτη υπάρχουν πιθανές συγκεντρώσεις φυσικού αερίου, σε απόσταση 30-40 χλμ. από τη στεριά, στα δυτικά της Γαύδου και στα ΝΑ της Ιεράπετρας. Εκτός της Ν. Κρήτης, τα υπόλοιπα οικόπεδα βρίσκονται στη ζώνη που ξεκινά από τα βορειοδυτικά της Κέρκυρας, στα όρια με την Αλβανία, και εκτείνεται προς τα κάτω, στους Παξούς και Αντίπαξους, μέχρι και τη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου απέναντι από τον Αμβρακικό Κόλπο.Ένα άλλο μεγάλο μέρος οικοπέδων βρίσκεται στη ζώνη που εκτείνεται από τα δυτικά της Κεφαλονιάς και φτάνει μέχρι το Κατάκολο, ενώ μια τρίτη ζώνη βρίσκεται στα ανοιχτά του Κατάκολου, κοντά στην περιοχή όπου έχει ήδη δοθεί σε κοινοπραξία για έρευνες. Μέσα σε ένα διάστημα 8 χρόνων προβλέπεται η μετατροπη ολόκληρης αυτής της περιοχής σε μια γιγαντιαια πετρελαιοκηλίδα, την ίδια στιγμή που άλλα εργα ενεργειακής ανάπτυξης συμβάλλουν στην εντεινόμενη καταστροφή του φυσικού κόσμου και των κοινωνιών.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη ολόκληρος ο δυτικός ελλαδικός χώρος και η Κρήτη αποτελούν μέρος ενός κεντρικού σχεδίου στρατιωτικής αναβάθμισης των δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Στο Ακτιο της Πρέβεζας λειτουργεί η «Προωθημένη Επιχειρησιακή Βάση» (Forward Operational Base, FOB) για τα ιπτάμενα ραντάρ του ΝΑΤΟ AWACS («Airborne Warning and Control System»). Η «FOB Aktion» υποστηρίζει τα ΝΑΤΟικά AWACS στην επιχείρηση «Sea Guardian», επιχείρηση που αναπτύχθηκε μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και αφορά περιπολίες ΝΑΤΟικών πλοίων και αεροσκαφών στη Μεσόγειο για νηοψίες ενάντια στην «τρομοκρατία». Στην αεροπορική βάση του Αραξου, το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει εκτεταμένες εργασίες αναβάθμισης, ώστε να μπορούν να μεταφερθούν οι περίπου 50 αμερικανικές πυρινικές κεφαλές που σήμερα εδράζονται στη βάση του Ιντσιρλίκ, αν επιδεινωθούν παραπέρα οι σχέσεις ΗΠΑ–Τουρκίας. Η Ανδραβίδα, όπου εδράζεται η 117 Πτέρυγα Μάχης, έχει αναδειχτεί σε κομβικό σημείο για τις Αεροπορίες μιας σειράς κρατών, όπως ΗΠΑ, Βρετανίας, Ισραήλ όπου επιδιώκεται η αναβάθμιση του Κέντρου Εκπαίδευσης Αεροπορικής Τακτικής (ΚΕΑΤ), σε πολυδύναμο κέντρο εκπαίδευσης, με τη συμμετοχή ξένων χωρών και την παροχή υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης, ώστε να αναλάβει τελικά «ρόλο Διεθνούς Κέντρου Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης».

Όσον αφορά την Κρήτη, μπορεί κανείς να πεί οτί αποτελεί το κόσμημα του ΝΑΤΟ: Πέρα από την ναυτική και αεροπορική βάση στη Σούδα, υπάρχει η προωθημένη βάση ανεφοδιασμού «Forward Logistics Site Souda Bay» (FLS Souda Bay).το κέντρο Foracs (ένα από τα τρία που λειτουργούν διεθνώς), όπου επισκευάζονται τα ηλεκτρονικά συστήματα πολεμικών πλοίων όταν αυτά απομαγνητίζονται και αποσυντονίζονται, το πολυεθνικό κέντρο εκπαίδευσης σε βολές με πυραύλους (NATO Missile Firing Installation, NAMFI), το  Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) που εκπαιδεύει σε αλλεπάλληλα, υψηλών απαιτήσεων και εξειδικευμένα «σχολεία» στελέχη σε αντικείμενα θαλάσσιας επιτήρησης, στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», της «πειρατείας» και άλλων «ασύμμετρων απειλών» αλλά και καθαρά εθνικές στρατιωτικές και πολιτικές υποδομές που διατίθενται προς χρήση και αξιοποίηση από τους νατοϊικούς όποτε τις χρειάζονται.

Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας, για τις τυχαίες δηλώσεις Κοτζιά στις 20-10-2018 κατα την παράδοση του υπουργείου εξωτερικών στον Τσίπρα,  για επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια στο Ιόνιο.

***

Το ενεργειακό ζήτημα είναι αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο διακρατικό διακύβευμα και οι προεκτάσεις που έχει στην πολιτικοστρατιωτική σκακιέρα ανυπέρβλητα σκοτεινές. Στην σύγχρονη πολιτική ιστορία, οι εξορύξεις υδρογονανθράκων αποτέλεσαν την κυριότερη αιτία διακρατικών πολέμων. Πολέμων που αφήσαν πίσω τους αίμα και καμμένη γή. Αν δεν θέλουμε λοιπόν να αποτελέσουμε βορά στα στόματα των κυρίαρχων, οφείλουμε να ενδυναμώσουμε όλες αυτες τις κοινωνικές και ταξικές πρωτοβουλίες που στοχοποιούν τα ίδια τα αίτια του πολέμου. Να συνδέσουμε και να συνδεθούμε με τους αγώνες ενάντια στην ενεργειακή ανάπτυξη που λεηλατεί και καταστρέφει τη φύση και τις ζωές μας. Ό,τι βρίσκεται μέσα στη γή, ανήκει σε αυτή και σε κανέναν από εμάς. Ο αγώνας των κατοίκων της Ηπείρου αλλά και κάθε γωνιάς του ελλαδικού και μη χώρου, είναι αγώνας ενάντια στην καταστροφή του φυσικού κόσμου. Είναι αγώνας ενάντια στην διαρκή υποτίμηση των όρων ζωής όλων μας. Είναι αγώνας για να μη ζήσουμε μέσα στην απόλυτη δυστοπία. Είναι αγώνας δίκαιος και αναγκαίος.

Αλληλεγγύη σε όσες και όσους αγωνίζονται ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο

Εξόρυξη σημαίνει λεηλασία, αγώνας για τη γη και την ελευθερία

ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ
ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΣΥΝΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΡΣΗ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

• Σημαίνει πως συναινώ και υπερασπίζομαι τις επιθέσεις που έχουν πραγματοποιήσει οργανωμένοι και μη, φασιστικοί σχηματισμοί τόσο στην κατάληψη Libertatia, όσο και στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο «Σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας».
• Σημαίνει πως συναινώ και υπερασπίζομαι τις επιθέσεις που έχουν πραγματοποιηθεί σε μετανάστες κατά τη διάρκεια πογκρόμ που ξεσπούν μέσα από τις εθνικιστικές πορείες των σύγχρονων μακεδονομάχων. Το τελευταίο διάστημα έχουν καταγραφεί δεκάδες επιθέσεις τόσο σε μετανάστες απο «διαδηλωτές», όσο και σε σύμβολα μνήμης ενάντια στις ναζιστικές σφαγές όπως το μνημείο του ολοκαυτώματος και του εβραϊκού νεκροταφείου στο ΑΠΘ.
• Σημαίνει πως συναινώ και υπερασπίζομαι τα πολιτικά, στρατιωτικά, διπλωματικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τον ξαφνικό εθνικό αλλαλαγμό. Γιατί ψάχνοντας λίγο παραπάνω από το μέσο φανατισμένο, αλλά κατά τα άλλα αγνό, πατριώτη θα δούμε πως κρύβονται συγκεκριμένοι(!) πολιτικο-επιχειρηματικοί κύκλοι. Από τη μια οι ΝΑΤΟϊκοί σχεδιασμοί για τη βαλκανική υπεροπλία που θέλουν τη Μακεδονία απαραίτητα μέλος του Βορειοατλαντικού συμφώνου και από την άλλη τα επιχειρηματικά συμφέροντα αρχιμαφιόζων σαν το Σαββίδη που από την πρώτη στιγμή δίνει γη και ύδωρ (προφανώς όχι με το αζημείωτο) για τον «αγώνα ενάντια στην εθνική προδοσία», προωθώντας στην πολιτική σκηνη νέα στελέχη όπως τον στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη (κεντρικό ομιλητή του πρώτου συλλαλητηρίου), κατευθύνοντας και χρηματοδοτώντας διάφορες μακεδονικές ενώσεις που ξεπηδούν ξαφνικά σα τα μανιτάρια και επανδρώνοντας την ομάδα κρούσης με οπαδούς – υπαλλήλους.

ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΓΕΝΝΟΥΝ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ
Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΘΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ,
ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΑΧΟΝΤΑΙ

Όσο περνάνε οι μέρες, στενεύουν και τα περιθώρια των δικαιολογιών. Γιατί κάθε συμμετοχή στα συλλαλητήρια είναι και μια νέα ψήφος εμπιστοσύνης στην επανεμφάνιση ταγμάτων εφόδου στους δρόμους. Και θα έρθει σύντομα εκείνη η στιγμή που το πραγματικό διακύβευμα του μακεδονικού ζητήματος (που δεν είναι άλλο απο τα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα και τις στρατιωτικές επιδιώξεις) θα επιτευχθεί και όλοι οι επίδοξοι θιασώτες του ναζισμού θα μείνουν έκθετοι στά χέρια του κόσμου του Αγώνα. Του πραγματικού Αγώνα που δίνουν διαχρονικά και με συνέπεια και συνέχεια οι καταπιεσμένοι όλης της Γης. Του Αγώνα που έχει παρελθόν και μέλλον. Γιατί κινήματα που δεν έχουν παρελθόν δεν έχουν και θέση στο μέλλον.

ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΤΙΜΩΡΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
ΔΕ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ

Απέναντι στην έξαρση του εθνικισμού και τη διάχυση της ρητορικής του μίσους για κάθετι διαφορετικό, πολεμάμε τον φασισμό στην ίδια την καθημερινότητα: στους δρόμους και τις γειτονιές μας, στα σχολεία και τις σχολές μας, στους χώρους εργασίας μας. 

Αντιφασιστική συγκέντρωση, 1-12 18:30 Ναυαρίνου με Τσιμισκή

ενάντια στο νέο εθνικιστικό συλλαλητήριο 

Στα μέσα Οκτώβρη έπειτα απο πρωτοβουλία του ελληνογερμανικού εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου πραγματοποιήθηκε συνάντηση εκπροσώπων γερμανικών και ελληνικών επιχειρήσεων με στόχο τις γερμανικές επενδύσεις στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Η επιτακτική στρατοπέδευση των γερμανικών επενδύσεων στον τομέα της ενέργειας στον ελλαδικό χώρο εκφράστηκε τόσο από τον εκπρόσωπο του γερμανικού υπουργείου Οικονομίας και Ενέργειας  Malte Petters, που παρουσίασε την «Πρωτοβουλία Εξαγωγών Ενέργειας», ένα νέο πρόγραμμα κρατικής επιχορήγησης κάθε επένδυσης σε ΑΠΕ στο εξωτερικό, όσο και από τον εκπρόσωπο του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών και Εξοικονόμισης Ενέργειας, Βασίλη Τσολακίδη που έκρινε ως επιτακτική την επένδυση στις ΑΠΕ για την επόμενη δεκαετία.

Το ελληνογερμανικό εμπορικό και βιομηχανικό επιμελητήριο αυτή τη στιγμή λειτουργεί ως γέφυρα για τις επενδυτικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας όπως παραδέχεται και ο ίδιος διευθυντής του παραρτήματος Ματίας Χόφμαν. Η Γερμανία (μαζί με τη Γαλλία, τη Δανία και την Ιταλία) που αυτή τη στιγμή δείχνει αποκλειστική προτεραιότητα στην ενεργειακή επενδύση εντός και εκτός συνόρων(χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της λεηλασίας του δάσους Hambacher από τον ενεργειακό κολοσσό RWE και οι κοινωνικές αντιστάσεις που έχουν αναδειχθεί τόσα χρόνια), είναι ο κύριος πάροχος εξοπλισμού σε εγκαταστάσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Την Τετάρτη 21 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αντιπληροφόρησης στο ελληνογερμανικό εμπορικό και βιομηχανικό επιμελητήριο στη Θεσσαλονίκη. Απέναντι στην ενεργειακή συμμαχία Ελλάδας-Γερμανίας, ενδυναμώνουμε τις πρωτοβουλίες αγώνα σε διάφορα μέτωπα ενάντια στις ΑΠΕ στον ελλαδικό χώρο. Από τη Σαμοθράκη μέχρι την Κρήτη και από την Κάρυστο μέχρι το Βέρμιο οι αγώνες ενάντια στη λεηλασία και την καταστροφή της φύσης είναι δίκαιοι και αναγκαίοι, και πιο επίκαιροι από ποτέ.

Το κείμενο της παρέμβασης εδώ

Όπου ακούς ενεργειακή ανάπτυξη, μυρίζει θάνατο…

Τα τελευταία χρόνια το ζήτημα της ενεργειακής ρύθμισης και ισχυροποίησης του ελλαδικού χώρου μονοπωλεί στην ατζέντα των πολιτικών και επιχειρηματικών κύκλων. Και αυτό γιατί αποτελεί μια τεράστια  επενδυτική πηγή κέρδους για την οικονομική ελίτ και τα διεθνή επιχειρηματικά λόμπι. Με απλά λόγια, εδώ και χρόνια η παραγωγή και διαχείριση της ενέργειας αποτελεί τη μπίζνα του μέλλοντος. Αρκεί κανείς να υπολογίσει πως όλες οι διακρατικές εντάσεις της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας και οι συνακολουθες πολεμικές επεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν για την κατάληψη των ενεργειακών κοιτασμάτων και τον έλεγχο των αγορών.

Ο ελλαδικός χώρος βρίσκεται σε γεωστρατηγικό σημείο υψίστης σημασίας για την ενεργειακή κίνηση και αυτό αποτελεί ίσως τον κυριότερο (αν όχι αποκλειστικό) παράγοντα διαρκούς έντασης των διακρατικών συγκρούσεων για τον έλεγχο των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ). Μέσα σε αυτή τη συνθήκη δημιουργούνται ενεργειακές συμμαχίες (με χαρακτηριστική την συμμαχία Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου απέναντι στην Τουρκία) για τη διευκόλυνση επιβολής των οικονομικών συμφερόντων στη μεσόγειο. Εκτίμησή μας είναι πως σε λίγα χρόνια η Ε.Ε. θα αποτελεί ενεργειακή και όχι οικονομική συμμαχία καθώς η στρατηγική της θέση και η διαχείριση των πολεμικών συγκρούσεων (όπως πχ η εμφυλιοπολεμική συνθήκη της Ουκρανίας) ανάγει ως ύψιστη προτεραιότητα την ενεργειακή της ενδυνάμωση.

Στον ελλαδικό χώρο αυτό εκφράστηκε πλήρως με την ψήφιση του 4^ου μνημονίου και την κατοχύρωση της απορρύθμισης-απελευθέρωσης των αγορών, μια στρατηγική που βρίσκει τα πρώτα της βήματα το 1985 έπι Θάτσερ με τη ριζική μείωση του κρατικού παρεμβατισμού, τη διάλυση των φορέων κοινής οφέλειας, την προώθηση της επιχειρηματικότητας και τις ιδιωτικοποιήσεις. Η στυγνή έκφραση αυτής της συνθήκης στο σήμερα είναι πως η ενέργεια που παράγεται στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν ανήκει στοελληνικό κράτος αλλά σε ξένους εταίρους την ίδια στιγμή που εισάγει-αγοράζει ενέργεια απο το εξωτερικό σε πολλαπλάσια τιμή (πχ πυρηνική ενέργεια απο τη Βουλγαρία). Επίσης το ελληνικό κράτος αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία δικαιοδοσία στη διαχείριση της ενέργειας καθώς υπάρχουν ανεξάρτητοι φορείς (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) που ελέγχονται κατευθείαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη ξεπήδησε η πρακτική εφαρμογή της πράσινης ανάπτυξης, μιας στρατηγικής που λεηλατεί τον φυσικό κόσμο και υποβαθμιζει διαρκώς την ποιότητα της ζωής όλων μας, κάτω από το πέπλο του καπιταλιστικού περιβαλλοντισμού. Μέσα από νόμους της 4ετίας 2006-2010 οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) καθορίστηκαν ως επένδυση ύψιστης εθνικής σημασίας (αρκεί να υπολογίσουμε πως ήδη απο το 2016 η Ελλάδα είχε φτάσει τους επενδυτικούς στόχους που όριζαν φορείς όπως η WindEurope για το 2021). Στον ελλαδικό χώρο αυτή τη στιγμή οι ΑΠΕ εμφανίζονται κυρίως μέσα από τα αιολικά πάρκα (και ότι συνεπάγεται πίσω από αυτά) και τους φωτοβολταϊκούς σταθμούς, πηγές ενέργειας που λανσάρονται πως συμβαδίζουν και ενισχύουν τον σεβασμό και τη προστασία του φυσικού κόσμου.

Τί είναι όμως πραγματικά τα αιολικά πάρκα;

Για να εναντιωθούμε στα αιολικά πάρκα που παρουσιάζονται ως η απόλυτη επένδυση για την κάλυψη των ενεργειακών μας αναγκών πρέπει πρώτα να αποδομήσουμε τη φύση και την προέλευσή τους. Τα αιολικά πάρκα σε καμία περίπτωση δεν παράγουν ενέργεια όπως περίτρανα διαλαλείται. Η ακριβής λειτουργική τους φύση αναφέρει πως τα αιολικά πάρκα εγχέουν στοχαστικά ρεύμα, κοινώς απορροφούν ρεύμα όταν και όποτε φυσήξει και για όσο κρατήσουν οι ριπές του ανέμου. Αυτό σε καμία περίπτωση δε μπορεί να ανταποκριθεί στις βασικές (πόσο μάλλον σύγχρονες ανάγκες) των κοινωνιών. Τα αιολικά πάρκα δεν αποθηκεύουν, ούτε μεταφέρουν την ενέργεια που εγχέουν κοινώς αν δεν καταναλωθεί την ώρα που απορροφάται, το ρεύμα χάνεται.

Άραγε αν δεν υπήρχε η ηλεκτροδότηση από την καύση λιγνίτη (ΔΕΗ) πως θα λειτουργούσαν τα αιολικά πάρκα που δεν παράγουν ενέργεια; Και εδώ ανοίγει μια νέα κουβέντα για το τί σημαίνει κατασκευή αιολικών πάρκων. Η ασφαλής ηλεκτροδότηση των αιολικών πάρκων απαιτεί καύση κάποιας θερμικής μονάδας (με τις πιο φθηνές οπως κάρβουνο, λιγνίτης, λιθάνθρακας και πυρηνική ενέργεια να μη μπορουν να ανταπεξέλθουν στις τυχαίες αυξομειώσεις ισχύος) με μόνη αυτη του φυσικού αερίου-και εδώ έρχεται η στρατηγική σημασία και η σύνδεση έργων όπως ο Διανδριατικός Αγωγός (TAP). Ακόμα και με οικονομικούς όρους μιλάμε για μια ασύμφορη επένδυση καθώς το ισοζύγιο κόστους κατασκευής-κατανάλωσης είναι δυσανάλογο με τα εργοστασιακά στοιχεία αποδοτικότητας των αιολικών πάρκων (σύμφωνα με στοιχεία του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας-ΑΔΜΗΕ η αποδοτικότητα αγγίζει το 10% της κατανάλωσης άρα  δε μιλάμε καν για απόσβεση πόσο μάλλον κέρδος).

Τραγικά προκλητικό όμως είναι και το γεγονός κατά το οποίο ενώ όλο και μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας βρίσκεται σε συνθήκη εντεινόμενης ενεργειακής φτωχοποίησης (δλδ αδυναμίας ανταπόκρισης στις βασικές ενεργειακές ανάγκες) λόγω υπερτίμησης της ενέργειας από το καθεστώς ιδιωτικοποίησης, όλοι μας είμαστε αναγκασμένοι υποχρεωτικά να επιχορηγούμε μέσω του ΕΤΜΕΑΡ (Ειδικό Τέλος Μείωσης Αερίων Ρύπων) στο λογαριασμό της ΔΕΗ τα συμφέροντα επιχειρηματιών όπως ο Μπόμπολας, ο Κοπελούζος, ο Μυτιληναίος, ο Λάτσης  και όσοι αναλαμβάνουν εγκαταστάσεις αιολικών σταθμών.

Περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κατασκευής αιολικών πάρκων

Η εγκατάσταση αιολικών πάρκων δίνει την εντύπωση πως μιλάμε για τοποθέτηση κάποιων ανεμόμυλων. Η εγκληματική αλήθεια απέχει κατά πολύ. Η κατασκευή αιολικών πάρκων σημαίνει και την ολοκληρωτική αποψίλωση δασικών εκτάσεων, τον αποχαρακτηρισμό ολόκληρων περιοχών πολλές φορές προστατευόμενων, την πλήρη απορρύθμιση και καταστροφή της βιοποικιλότητας περιοχών και την δολοφονία εκατοντάδων μη ανθρώπινων ζώων. Ένα από τα πιο σκοτεινά σημεία που μένουν στην αφάνεια και την άγνοια των τοπικών κοινωνιών είναι πως για την ισορρόπηση της στοχαστικής λειτουργίας των αιολικών πάρκων είναι νομοτελειακά επιβεβλημένη και η κατασκευή αντίστοιχων υδροηλεκτρικών σταθμών. Αυτό σημαίνει απαλλοτρίωση και καταστροφή και του υδροφόρου ορίζοντα των περιοχών που πλήττονται από την κατασκευή αιολικών σταθμών. Κατασκευή αιολικών πάρκων σημαίνει ακόμα επέκταση του αστικού οδικού δικτύου μέσα στα βουνά για την μεταφορά, κατασκευή και λειτουργία των σταθμών, καλωδιακή σύνδεση με το υπόλοιπο αστικό δίκτυο(νέοι πυλώνες και υποθαλάσσια δίκτυα με καλώδια υψηλής τάσης) και τοποθέτηση τεράστιων ανεμογεννητριών ύψους 110 μέτρων πολλές φορές αναλογικά μεγαλύτερο απο το υψόμετρο νησιωτικών εκτάσεων. 

Όσον αφορά την καταστροφή του φυσικού κόσμου και τα εγκλήματα απέναντι στην ανθρώπινη και μη ζωή, τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, όσες και οι ανεμογεννήτριες στον ελλαδικό χώρο πλέον.  Στην Κοιλάδα Φιλιούρη Ροδόπης 93 ανεμογγενήτριες έχουν σχηματίσει ένα τεχνητό φράγμα που αναστέλλει την πτήση των προστατευόμενων και απειλούμενων ειδών ορνιθοπανίδας της Θράκης. Στο Καστρί Καρύστου, φτερό ανεμογεννήτριας έσπασε και παρολίγο να τραυματίσει διερχόμενους οδηγούς. Στα παραπάνω προστίθενται ο κίνδυνος των πυρκαγιών από σπινθήρες, αναφλέξεις, αστοχίες υλικών που μπορούν να καταστρέψουν ολοσχερώς περιοχές (όπως η πυρκαγιά που προκλήθηκε από ανάφλεξη ανεμογεννήτριας σε αιολικό πάρκο της ΔΕΗ Ανανεώσιμες στη Χιο και κατέστρεψε χιλιάδες στρέμματα του νησιού), οι κατολισθήσεις εξαιτίας των μεγάλων τσιμεντένιων βάσεων, η μόλυνση των υπόγειων υδάτων και των ρεμάτων με τοξικές ουσίες, η ρύπανση της ατμόσφαιρας, η καταστροφή της μοναδικής χλωρίδας και πανίδας με πάρα πολλά είδη φυτών και προστατευόμενων ειδών πτηνών (ακόμα και ο εκκωφαντικός θόρυβος περιστροφής επηρεάζει την ισορροπία) και οι σοβαρές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Ακόμα και όταν τα αιολικά πάρκα ολοκληρώσουν τον χρηστικό τους κύκλο (εργοστασιακά 20 χρόνια αλλά στην πραγματικότητα δεν κρατάν πάνω από 10 γιατί η Ελλάδα προμηθεύεται μεταχειρισμένο ή stock εξοπλισμό από τη Γερμανία) τα βουνά θα μοιάζουν με απέραντα νεκροταφεία παλαιοσιδηρικών, φορτωμένα με χιλιάδες τόνους μπετόν και χιλιάδες μέτρα υπόγειων και υπέργειων καλωδιώσεων.

Και επειδή οι εικόνες είναι αρκετά πιο παραστατικές από τη θεωρεία αρκεί να φανταστούμε τα παρθένα εδάφη της Σαμοθράκης απαλλοτριωμένα από βιομηχανίες και τις βάθρες στεγνές από την υδρόλυση, τα βουνά του Βερμίου και της Καρύστου αποψιλωμένα,την Κρήτη κατεστραμμένη και τη θέση όλων των δασικών εκτάσεων να παίρνουν ατελείωτα εργοτάξια και τσιμεντένιοι τύμβοι. Αλλά και έξω από τον ελλαδικό χώρο τα παραδείγματα δεν είναι λίγα. Στην Καλιφόρνια που πρωτοστάτησε στην εγκατάσταση αιολικών πάρκων με χιλιάδες γιγαντιαίες ανεμογεννητριες, τα εδάφη πλέον θυμίζουν κρανίου τόπο από τα σκουριασμένα βιομηχανικά τέρατα που κατακλύζουν τα αποψιλωμένα εδάφη.  Για όλα αυτά οι κάτοικοι περιοχών που βρίσκονται στο στόχαστρο της πράσινης ανάπτυξης οργανώνονται σε κοινότητες αγώνα και εναντιώνονται έμπρακτα στην εγκατάσταση αιολικών σταθμών. Στην Κρήτη, τη Νάξο, τη Σαμοθράκη, το Βέρμιο, την Κάρυστο πρωτοβουλίες αγώνα μπλοκάρουν με τις μικρές και μεγάλες δυνάμεις του κοινωνικού και ταξικού αγώνα τα σχέδια ντόπιων επιχειρηματιών αλλά και διεθνών επιχειρηματικών ομίλων που εγκαθίστανται στον ελλαδικό χώρο μέσω θυγατρικών επενδύσεων όπως η ιταλική Enel και η γαλλική Total.

Το ενεργειακό ζήτημα είναι αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο διακρατικό διακύβευμα και οι προεκτάσεις που έχει στην πολιτικοστρατιωτική σκακιέρα ανυπέρβλητα σκοτεινές. Δεν είναι τυχαίο πως η Κρήτη και η Θράκη βρίσκονται στο επίκεντρο της απόπειρας πλήρους αυτονόμησης ως ενεργειακοί κόμβοι (η Κρήτη είναι ήδη ενεργειακά αυτόνομη, ενώ σε λίγο θα έχει και τη δυνατότητα να μεταπωλεί ενέργεια). Καθόλου τυχαία τα εδάφη αυτά αποτελούν και στρατηγικά σημεία στρατιωτικής ισχυροποίησης. Νέες νατοΊκες βάσεις σε Κρήτη (μαζί με την ενίσχυση της Σούδας, την ήδη υπάρχουσα ισραηλινή βάση και την κατασκευή του νέου αερολιμένα) και Αλεξανδρούπολη και αναβάθμιση των ήδη υπάρχουσων σε όλο τον ελλαδικό χώρο έρχονται να καταστήσουν σαφές πως η πολεμική προετοιμασία δεν συμβαδίζει απλά αλλά έρχεται να επιβάλλει την απαλλοτρίωση των ενεργειακών υποδομών.  

Η λύση που οφείλουμε να δώσουμε όλοι εμείς οι εκμεταλλευόμενοι δεν κρύβεται στην υπερπαραγωγή ενέργειας αλλά στη μείωση των ενεργειακών μας αναγκών. Βλέποντας τις ζωές μας στο σήμερα μπορούμε όλοι μας να καταλάβουμε πως ένα μεγάλο ποσοστό της ενέργειας που σπαταλούμε καθημερινά δεν ανταποκρίνεται σε βασικές βιολογικές μας ανάγκες αλλα σε ένα επίπλαστο κατασκεύασμα καταναλωτικού οργίου που δημιουργεί ο ίδιος ο καπιταλισμός. Αναλαμβάνοντας λοιπόν και το δικό μας μερίδιο ευθύνης στο ενεργειακό τέλμα που τείνουμε να αντιμετωπίσουμε, οξύνουμε τον πόλεμο απέναντι στον ίδιο τον καπιταλισμό. Ενισχύοντας τις κοινότητες αγώνα ενάντια στην κατασκευή των αιολικών πάρκων αλλά και κάθε άλλης κοινότητας αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική ανάπτυξη και λεηλασία της φύσης (εξορύξεις, ΧΥΤΑ, ενεργειακοί αγωγοί κ.α.) εντείνουμε τον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο ενάντια στα συμφέροντα της αστικής τάξης. Ενάντια στη λεηλασία και εκμετάλλευση του φυσικού κόσμου. Ενάντια στην πολεμική προετοιμασία του ελληνικού και κάθε άλλου κράτους.

Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους κατοίκους σε Κρήτη, Σαμοθράκη, Κάρυστο, Βέρμιο και κάθε άλλη γωνιά της γης ενάντια στην κατασκευή αιολικών σταθμών.

Ενάντια στην ενεργειακή αναβάθμιση που σημαίνει την καταστροφή του φυσικού κόσμου

Περιεχόμενα:

• Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων της Λευκίμμης ενάντια στα ΧΥΤΑ: Κάθε πολιτισμός έχει και τα σκουπίδια που του αξίζουν
• Η καταστολή των ολικών αρνητών στράτευσης είναι η επιτομή της εντατικοποίησης στην πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους
• Οι μαφίες των κατασκευαστικών εταιρειών είναι υπεύθυνες για τους εμπρησμούς των δασών
• Για τις καταδιώξεις μεταναστών:Δεν είναι τροχαία, είναι δολοφονίες
• Άνοδος του φασισμού στην παγκόσμια πολιτική σκηνή
• Για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου: Όταν η βία του καπιταλισμού γεννάει ανάμεσά μας τέρατα

Νέα παρέμβαση ενημέρωσης με αφορμή τα περιστατικά δηλητηρίασης ζώων πραγματοποιήθηκε στις περιοχές της Ευαγγελίστριας και της Άνω Πόλης την Τρίτη 13 Νοέμβρη. Σε αυτές τις περιοχές το τελευταίο διάστημα βρήκαν φρικτό θάνατο δεκάδες ζώα. Και η σιωπή σε αυτό το έγκλημα, είναι ωμή συνενοχή. Δεκάδες καταγγελίες για βασανισμένα και νεκρά ζώα φτάνουνε στα αυτιά μας. Η κακοποίησή τους δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους.

Τα σημεία στα οποία τοποθετήθηκαν φόλες δεν είναι καθόλου τυχαία. Μιλάμε για χώρους όπου καθημερινά είναι πεδία συνάντησης δεκάδων ζώων είτε κατοικίδιων, είτε αδέσποτων που φροντίζουν αρκετοί από μας. Άλλωστε τα ίδια τα περιστατικά επιβεβαίωσαν και άλλοι κάτοικοι των γειτονιών αυτών. Και αυτό είναι ακόμα πιο προκλητικό και αηδιαστικό.

Μέσα στον καπιταλισμό, το έγκλημα απέναντι στον φυσικό κόσμο είναι διαρκές και αμετάκλητο. Δεν αρκεί που το περιβάλλον λεηλατείται και καταστρέφεται ολοκληρωτικά για να μετατραπεί σε αστικό τοπίο και πηγή κέρδους. Δεν αρκεί που εκατομμύρια ζώα εκτοπίζονται από τον φυσικό τους ορίζοντα, αμέτρητα εδάφη απαλλοτριώνονται από την μανία της ανάπτυξης και του καπιταλιστικού εξωρραϊσμού και τη θέση τους παίρνουν τσιμέντα και πολυκατοικίες, εργοστάσια και βιομηχανίες. Γιατί ακόμα και μέσα στο αστικό τοπίο κάποιοι φορείς ή ακόμα και μεμονομένοι επιφανείς πολίτες φροντίζουν να «καθαρίσουν» κάθε ίχνος ζωής.

Αδέσποτα ζώα, τοξικοεξαρτημένοι, μετανάστες, οροθετικοί, άστεγοι, τρανς και ομοφυλόφιλοι, όλοι με τον τρόπο τους βρίσκονται στο περιθώριο/στόχαστρο της κανονικότητας. Μιας κανονικότητας που καταγγέλει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται εκτός και αν στρέφεται απέναντι στο ίδιο της το περιθώριο.

Όσοι ονειρεύονται όμως μια πόλη καθαρή από τα παράσιτα του καπιταλισμού να είναι σίγουροι πως θα μας βρουν μπροστά τους. Μέχρι οι δρόμοι και οι πλατείες μας, τα σπίτια και τα στέκια μας, οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένες δομές να φιλοξενούν μια νέα συνθήκη ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, θα αποτελούν καταφύγια για το κάθετι διαφορετικό μέσα στη θλίψη και την αποστείρωση του υπάρχοντος.

Ενημερώνουμε την γειτονιά για νέα περιστατικά δηλητηρίασης ζώων.

Αντιστεκόμαστε ενεργά στην κακοποίηση και τις δολοφονίες.

Η φολα ειναι δολοφονια και η απάντησή μας απέναντι στους δολοφόνους αντίστοιχη

Το τελευταίο διάστημα ο θάνατος του Κ. Κατσίφα έχει αναδείξει ένα πλήθος χαρακτηριστικών αντιφάσεων που αναδύει η εθνική δυσωδεία. Μέσα από ένα πλήθος ελεγχόμενων και επιλεκτικών ειδήσεων και δημοσιευμάτων ο Κατσίφας μετατρέπεται από ένας ένοπλος παραστρατιωτικός φασίστας σε εθνικός ήρωας και σύγχρονο αγωνιστή του ελληνικού ιδεώδους, «γιατί πράττει το αυτονόητο», τιμώντας το εθνικό σύμβολο. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι:

• Ο Κατσίφας δεν εκτελείται επειδή ανέβασε απλά την ελληνική σημαία στο νεκροταφείο ανήμερα της 28^ης Οκτώβρη. Η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία είναι χρόνια τώρα επίσημα αναγνωρισμένη. Στις Βουλιαράτες υπάρχουν ελληνικά σχολεία ενώ γιορτάζονται οι εθνικές εορτές με παρελάσεις κτλ. Ο Κατσίφας  όμως δεν αρκείται σε αυτό. Καταλαμβάνει οπλισμένος  το πολιτιστικό κέντρο του χωριού, υποστέλλει την αλβανική σημαία και ανεβάζει την ελληνική. Όταν φτάνουν οι αλβανικές αστυνομικές δυνάμεις ανοίγει πυρ, γαζώνοντας ένα αστυνομικό πλήρωμα και καταδιώκεται μέσα στο χωριό. Τελικά εκτελείται  από τους αλβανούς μπάτσους.
• Πως θα αντιδρούσε ο κάθε περήφανος Έλληνας αν μάθαινε το ίδιο περιστατικό στην τούρκική μειονότητα της Θράκης. Αν ένας Πομάκος ή ένας Τούρκος γάζωνε Έλληνες αστυνομικούς την ίδια στιγμή που ανέβαζε την σημαία της χώρας τους αντί της ελληνικής. Μήπως τότε οι Έλληνες αστυνομικοί θα ήταν οι ήρωες που τιμώρησαν αυτόν που βεβήλωσε το εθνικό του σύμβολο; Μήπως τότε οι εθνικιστές δε θα έβρισκαν ακόμη μια φορά χώρο και αιτία για να εμφανιστούν στη δημόσια σφαίρα;
• Την ιδια στιγμή που ο κρατικός και εθνικιστικός κορμός μιλούν για περιστατικά αλυτρωτισμού στη γειτονική χώρα της Μακεδονίας, περιθάλπτουν πολιτικά τον εθνικιστή Κατσίφα, εντείνοντας τη δημιουργία φιλοπολεμικού κλίματος με τις γειτονικές χώρες. Οι δηλώσεις καταδίκης του περιστατικού και η στοχοποίηση του αλβανικού κράτους ως υπαίτιου για το γεγονός διαδέχονται τη ρητορική μίσους για τον αλβανικό λάο μέσα από την τόνωση της εθνικής ενότητας. Έτσι η κοινή γνώμη άγεται και φέρεται μεταξύ των διακρατικών εντάσεων  και της πολεμικής προετοιμασίας του ελληνικού κράτους για μια επερχόμενη εθνική σφαγή.
• Την κατοχύρωση της εθνικιστικής ρητορικής που εκφράζει μέσα από το γεγονός το ελληνικό κράτος, αποτελεί η τήρηση ενός λεπτού σιγής για τον νεκρό εθνικιστή, την ίδια στιγμή που οι χιλιάδες καθημερινοί θάνατοι της δημοκρατίας αποτελούν απλή στατιστική σε δημοσιογραφικές στήλες.
• Πόσο προκλητική και επικίνδυνη φαντάζει η προτροπή προς τον κοινωνικό εκφασισμό με αφορμή το θάνατο του Κατσίφα (πχ σχολεία προχωρούν σε κατάληψεις με αφορμή τον Κ. Κατσίφα και τη βορεια Ήπειρο βγάζοντας εμετικές ανακοινώσεις υποκεινούμενες από στελέχη φασιστικών σχηματισμών την ίδια στιγμή που καταγγέλλονται περιστατικά εκφοβισμού αλβανών μαθητών-ριών).
• Ο Κατσίφας δεν ήταν ένας απλός πατριώτης. Ήταν παρών στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, ήταν γνήσιος υποστηρικτής της εθνικιστικής οργάνωσης ΜΑΒΗ (που ευθύνεται για τον αφοπλισμό και την εκτέλεση αλβανών στρατιωτών) και νοσταλγός της επταετίας. Θάφτηκε ντυμένος με παρα-στρατιωτική παραλλαγή όπως αρμόζει σε κάθε φασίστα μέσα σε ένα κλίμα εθνικιστικής υπερηφάνιας όπου εκατοντάδες υποστηρικτές του φασισμού παρεβρέθηκαν στην κηδεία του. Σημαίες και ρούχα με εθνικιστικά σύμβολα, εθνικιστές με ναζιστικά τατουάζ βαφτίστηκαν και αυτοί απλοί πατριώτες δίπλα στον νεκρό τους ήρωα.
• Ποιά είναι άραγε η βία που καταδικάζει η κοινή γνώμη; Ο Κατσίφας γυρνάει μέσα σε ένα χωριό οπλισμένος με ένα τροποποιημένο καλάσνικοφ, με διόπτρα για ακριβή στόχευση και δεκάδες σφαίρες στην κατοχή του και γαζώνει ανάμεσα στον κόσμο.Εκτελείται και η βία του βαφτίζεται ως πράξη αντίστασης. Την ίδια στιγμή ο Ζακ Κωστόπουλος φερεται να κρατά ένα κομμάτι γυαλί (κάτι το οποίο μένει ακόμα αδιευκρίνιστο) και ενώ βαδίζει σε ημιλιπόθυμη κατάσταση από τα πρώτα χτυπήματα που δέχθηκε, λιντσάρεται μέχρι θανάτου ως νούμερο 1 δημόσιος κίνδυνος. Ποια είναι η βία που ανέχεται και στην οποία εν δυνάμει συναινεί η κοινή γνώμη, όταν νομιμοποιεί τον κρατικό και καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό την ίδια στιγμή που καταδικάζει την σθεναρή αντίσταση σε αυτόν.
• Ο Κατσίφας ήταν εθνικιστής και ο θάνατός του κάθε άλλο παρά ευχάριστος μπορεί να είναι για μας.Αυτό όμως δε σημαίνει πως νομιμοποιούμε κοινωνικά μια κρατική δολοφονία. Οι μπάτσοι και ο στρατός όποια γλώσσα και αν μιλάνε, όποιο σύνορο και άν φυλάνε είναι εκ θέσεως δολοφόνοι. Το ζητούμενο είναι η ανάγνωση του πολέμου που βιώνουμε και το μέτωπο κάτω από το οποίο θα στρατευθούμε. Απέναντι στην εθνική διδαχή, αντιπροττάσουμε τον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο υπερασπιζόμενοι τις δικές μας απώλιες.

Η εθνικιστική ρητορική είναι αυτή τη στιγμή ο δούρειος ίππος ενός επερχόμενου πολέμου. Το κράτος ενισχύει τη συσπείρωση του εθνικού κορμού την ίδια στιγμή που εντατικοποιεί την εξοπλιστική του υπεροπλία και τη στρατιωτική του ισχυροποίηση. Ο θάνατος του Κατσίφα δεν είναι και δεν οφείλει να είναι τίποτε άλλο παρά ο θάνατος ενός εθνικιστή για ένα κομμάτι κουρελόπανου. Ένα κομμάτι υφάσματος που στάζει αίμα γιατί συμβολίζει όλα τα εγκλήματα του ελληνικού κράτους απέναντι στους καταπιεσμένους τόσο έξω όσο και μέσα από τα σύνορα.

Για τη σημαία και το έθνος δε θα πεθάνει κανένας και καμία από εμάς. Απο εμάς που κάθε εθνική επέτειο ασφυκτιούμε, όταν οι γειτονιές μας πλημμυρίζουν απο τον γαλανόλευκο παροξυσμό στα μπαλκόνια κάθε ασυνείδητου πατριώτη. Που ο ήχος από τον κυμματισμό τους κρύβει τη σιωπή των νεκρών της δημοκρατίας στα εργασιακά κάτεργα, στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα πάρκα και τις πλατείες, στο Αιγαίο, στον φράχτη του Έβρου. Για όλους αυτούς τους νεκρούς έχουμε χρέος να αγωνιζόμαστε καθημερινά ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Γιατί οι εθνικές ιδέες γεννούν νεκροταφεία.

Να τσακίσουμε τον φασισμό σε κάθε του έκφανση

Να μπλοκάρουμε την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους

Κωνσταντίνος Κατσίφας: Απών