Η καμπάνια διήρκησε περίπου δύο μήνες, από αρχές Νοέμβρη μέχρι και 5/1/2018. Σε αυτό το διάστημα συλλέξαμε παιχνίδια για τα παιδιά που υπό διαφορετικές συνθήκες διαβίωσης είναι – μεταξύ των υπολοίπων – οι μικροί/ές ήρωες/ίδες που δε φορούν μπέρτα αλλά φέρουν στα μάτια τους το χαμόγελο για τον κόσμο που απαιτούμε, μαχόμαστε και ονειρευόμαστε.

Σε αυτούς τους μήνες, η αλληλεγγύη έγινε για μια ακόμα φορά το όπλο μας. Και τα παιδιά από τα οποία προήλθαμε μπορούν να είναι χαρούμενα και υπερήφανα για τους ενήλικες που γίναμε. Σχετικά με τα παιχνίδια: Η ποσότητα και ποιότητα των παιχνιδιών και του εκπαιδευτικού υλικού που συγκεντρώθηκε ήταν πέραν κάθε προσδοκίας. Λιγότερο από το 1% αυτών ήταν ακατάλληλα (σπασμένα, λερωμένα ή παιχνίδια με μιλιταριστικό περιεχόμενο). Αρχικά, έγινε έρευνα σχετικά με τα μέρη όπου θα μοιράζονταν με βάση τις ανάγκες που υπάρχουν και δίνοντας έμφαση στο συμβολικό πρόσημο που ενέχουν αυτά. Έπειτα, και αφού ολοκληρώθηκε η συγκέντρωσή τους, έγινε διαλογή, μοίρασμα και πακετάρισμα.

Τελικά, τα παιχνίδια παραδόθηκαν ως εξής: 

1) Προσφυγικό camp Ελαιώνα Αττικής (Σχιστό)
2) Προσφυγικό camp Λαυρίου Αττικής 
3) Κατάστημα Κράτησης Γυναικείων Φυλακών Ελεώνα Θήβας
4) Φυλακές Κορυδαλλού Αττικής 

Ως Αναρχικό/Αντιεξουσιαστικό Ιντερνετικό Ραδιόφωνο Ραδιοφράγματα ευχαριστούμε τους/τις: 

1) Κ*ΒΟΞ Αθήνα – Εξάρχεια για την φιλοξενία καθ’όλο το διάστημα της καμπάνιας 
2) Κατάληψη Terra Incognita – Θεσσαλονίκη για τη συλλογή και αποστολή παιχνιδιών από το βορρά 
3) Τους/τις συντρόφους/συντρόφισσες από Βόλο για τη συλλογή και αποστολή παιχνιδιών από τα κεντρικά 
4) Χιπ-χοπ καφενές – Περιστέρι & Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου 
5) Λαϊκή Συνέλευση Αγίας Παρασκευής 
6) Όλους/ες εκείνες τις ατομικότητες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα 

Τέλος, ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τους/τις μικρούς/ές φίλους/ες που πληροφορηθήκαμε πως με το που ενημερώθηκαν για την καμπάνια μάζεψαν οι ίδιοι/ες κομμάτι των παιχνιδιών τους και τα έφεραν! Εσάς, ειδικά, σας κρατάμε μες στην καρδιά μας ως μια γλυκιά και ανυπότακτη ελπίδα! Γιατί… «μόνο τα παιδιά ξέρουν αυτό που ψάχνουν». – Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ 

Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη να γκρεμίσουμε ουρανούς… 

Ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, ενάντια στο επιβεβλημένο σύστημα και τις συνθήκες που γεννά, ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. 

Για ένα νέο κόσμο, όπου η ελευθερία και η ειρήνη θα είναι δεδομένα για κάθε παιδί. 

Κατά τη διάρκεια της αντικρατικής – αντιεθνικιστικής πορείας ξεσπούν συγκρούσεις με την αστυνομία στο κέντρο της πόλης σε ένδειξη αλληλεγγύης στον Ντίνο Γιαγτζόγλου, (που βρίσκονταν στην 5η μέρα απεργίας πείνας-δίψας) και γίνονται έξι συλλήψεις. Οι αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές σε μια προσπάθεια εκφοβισμού αποδίδουν βαριές κατηγορίες στους 6 συλληφθέντες (2 κακουργήματα κατά συναυτουργία και 4 πλημμελήματα), οι οποίοι αφήνονται προσωρινά ελεύθεροι με πρωτόγνωρους, για τα δεδομένα της Πάτρας, περιοριστικούς όρους και μεγάλες χρηματικές εγγυήσεις.

Yπερασπιζόμαστε τους συντρόφους μας γιατί στις επιλογές τους βρίσκουμε τον κοινό μας αγώνα

Τις πρώτες πρωϊνές ώρες της Δευτέρας 12/3 πραγματοποιήθηκε επιχείρηση εκκένωσης τριών καταλήψεων στην Αθήνα. Συγκεκριμένα εκκενώθηκαν η κατάληψη Ματρόζου, η κατάληψη Ζαϊμη και η κατάληψη GARE. Κατά τις επιχειρήσεις εκκένωσης πραγματοποιήθηκαν συλλήψεις συντρόφων και συντροφισσών που βρίσκονταν στα κτήρια ή συγκεντρώθηκαν απ‘ έξω σε ένδειξη αλληλεγγύης.

Οι καταλήψεις δεν είναι νεκρά ντουβάρια. Είναι ζωντανοί αγώνες. Είναι σχέσεις ζωής και αλληλεγγύης. Είναι οι δικές μας στιγμές αντίστασης μέσα στον εντεινόμενο κανιβαλισμό. Είναι οι κραυγές ελευθερίας μέσα στη σιωπή του κοινωνικού εγκλεισμού. Είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Γι΄ αυτό και ανέκαθεν βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος της καταστολής ανεξάρτητα από το ποιός  βρίσκεται στην εξουσία.

Να δώσουμε ζωή στα άδεια σπίτια,

μέχρι να δώσουμε πνοή στις άδειες μας ζωές

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ 

Από το Φοίνικα και την Καλαμαριά, την Τριανδρία, την Τούμπα και το Φάληρο μέχρι την Ηλιούπολη, τον Εύοσμο, την Νεάπολη, τη Σταυρούπολη και τις Συκιές η Θεσσαλονίκη κινείται σε αντιεθνικιστικούς ρυθμούς.

Περισσότερες από 4000 αφίσες έχουν γεμίσει τους τοίχους ενώ τυπώθηκαν και πετιούνται 40.000 τρικάκια σε κάθε γειτονιά της πόλης που καλούν στην βαλκανική διεθνιστική διαδήλωση της 10 Μάρτη στη Θεσσαλονίκη.

Αντιεθνικιστικές παρεμβάσεις έχουν πραγματοποιηθεί σε δεκάδες σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες, ενώ έχουν γίνει 3 αντιφασιστικές περιπολίες (η μία μηχανοκίνητη) στις ανατολικές και στις δυτικές συνοικίες της πόλης που προπαγανδίζουν την πορεία του Σαββάτου.

Μία πορεία που θα περάσει το ξεκάθαρο μήνυμα πως οι καταπιεσμένοι των Βαλκανίων δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, πως αντιθέτως μοιραζόμαστε την κοινή μοίρα που μας επιφυλάσσουν τα κράτη και το κεφάλαιο, κατάσταση που μπορούν να αλλάξουν μόνο οι κοινοί μας αγώνες εναντίον τους.

Μία πορεία που θα περάσει το ξεκάθαρο μήνυμα πως οι καταπιεσμένοι των Βαλκανίων δεν έχουμε κανένα λόγο να αφήνουμε την περιοχή μας να γίνεται πεδίο αντιπαραθέσεων μεταξύ του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. αλλά και των μικρότερων δυνάμεων στην περιοχή. Όπως δεν έχουμε και κανένα λόγο να στηρίξουμε τις “σοσιολδημοκρατικές” κυβερνήσεις Ελλάδας και Μακεδονίας, που προσπαθούν να βρουν “λύση στο Μακεδονικό” για τα δικά τους συμφέροντα.

Μία πορεία που θα περάσει το ξεκάθαρο μήνυμα πως τα εθνικιστικά συλλαλητήρια και τα κηρύγματα μίσους των κάθε λογής γραφικών που τα διοργάνωσαν, είτε πρόκειται για την εκκλησία, είτε για πολιτικά κόμματα, είτε για στρατιωτικές, αστυνομικές και φασιστικές οργανώσεις δεν χωράν σε αυτή την πόλη που μπασταρδεύτηκαν και έζησαν ειρηνικά μέσα στους αιώνες άνθρωποι που μιλούσαν δεκάδες γλώσσες.

Μια πορεία που θα περάσει το ξεκάθαρο μήνυμα πως τα τάγματα εφόδου που έκαναν την εμφάνισή τους τις τελευταίες εβδομάδες στην πόλη με τις επιθέσεις στον ΕΚΧ Σχολείο, σε αγώνα της Προοδευτικής Τούμπας και με τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, έχουν ημερομηνία λήξης και μάλιστα πιο σύντομη από αυτή του συστήματος που υπηρετούν. Με κάθε κόστος και με κάθε τρόπο.

Γιατί ο αγώνας ενάντια στον εθνικισμό και τα δουλικά του σήμερα, είναι αγώνας για να μη χτυπιόμαστε αύριο-μεθαύριο επειδή απεργούμε από μπράβους, είναι αγώνας για να περπατάμε οι μετανάστες χωρίς φόβο, για να φιλιόμαστε με το αγόρι ή το κορίτσι μας όπου γουστάρουμε, για να αράζουμε στα πάρκα και να μην τους κάνουμε τη χάρη να καταναλώνουμε στα μαγαζιά τους, για να οργανώνουμε τις ανάγκες μας και μέσα στις καταλήψεις χωρίς να περιμένουμε τη φιλανθρωπία των αφεντικών.

Γιατί ο αγώνας ενάντια στους εθνικισμούς και τα δουλικά τους σήμερα, είναι προέκταση του αγώνα ενάντια στους πολέμους που προκαλούν αλλά και ενάντια στο σύστημα που τους αναπαράγει.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ 10ΗΣ ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ
12.00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

ΕΣΕ Θεσσαλονίκης, κατάληψη Terra Incognita, ΕΚΧ “Σχολείο για τη μάθηση της Ελευθερίας”, Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά, Ανοιχτή συνέλευση δυτικών
Συνοικιών, Ελευθεριακή πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, συντρόφισσες/οι

Το μακεδονικό ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι το κυρίαρχο επίδικο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Από τα τηλεδικεία ειδήσεων και τη βουλή, μέχρι τα καφενεία και τις καθημερινές συζητήσεις στους δρόμους, ο καθένας ανοίγει το στόμα του έχοντας να πλέξει ένα ακόμα εγκώμιο για τη δική του μακεδονία. Κανένας μας δε χρειάζεται να πείσει τον άλλον για τη σημαντικότητα του ζητήματος. Το κυρίαρχο όμως επίδικο είναι να βρεθεί κοινωνικά μια κοινή πολιτική ανάγνωση σε σχέση με την πραγματική διάσταση. Όσο λοιπόν αφελές και αστείο και αν ακούγεται, επιστρέφουμε στο ίδιο ερώτημα:

Ποιο είναι το πραγματικό μακεδονικό ζήτημα;

Η βαλκανική χερσόνησος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γεωπολιτικά ως το επιχειρησιακό σταυροδρόμι των πολέμων. Η κρισιμότητα της γεωγραφικής θέσης, όλα αυτά τα χρόνια, αποτυπώνεται στις αμέτρητες πολεμικές επιχειρήσεις που έχουν τα βαλκάνια ως σημείο αναφοράς, τις συνοριακές ανακατατάξεις  όλα τα προηγούμενα χρόνια αλλά και το ρόλο του κάθε κράτους στις πληθυσμιακές μετακινήσεις με βάση τις  μεταναστευτικές ροές.

Ιδανικά, η στόχευση των διεθνών στρατηγείων θα μπορούσε να είναι η μετατροπή της βαλκανικής χερσονήσου σε ένα γιγαντιαίο στρατόπεδο. Όμως κοινωνικά θα έμελε να χαρακτηριστεί ως αποτρόπαια πολεμική πράξη σε περίοδο ειρήνης. Γι’ αυτό και αρκούνται προσωρινά στη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων ανά τα κράτη-μέλη της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας. Εύλογα  λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα, πως το πραγματικό μακεδονικό ζήτημα των ημερών είναι η πραγμάτωση της συμφωνίας, που αφορά τη δημιουργία μιας κεντρικής στρατιωτικής βάσης στη γειτονική χώρα, με απαραίτητο προαπαιτούμενο την είσοδό της στη συμμαχία του ΝΑΤΟ.

Η συγκρότηση της κοινότητας του έθνους

Μία τόσο κεντρική γεωστρατηγική επιλογή θα μπορούσε να διεκπεραιωθεί αναίμακτα, μόνο αν στραφεί  η κοινωνική οργή σε λάθος βάση. Εδώ είναι που αναβιώνει το άλλο μακεδονικό ζήτημα, που αφορά τη δημιουργία ενός κοινού εχθρού απέναντι στον οποίο θα αντιπαρατεθεί συλλογικά η κοινωνία. Ο εχθρός θα είναι οι «σκοπιανοί αλυτρωτιστές» και ο κοινός τόπος συσπείρωσης της κοινωνίας απέναντί τους η κοινότητα του έθνους.

Ο εθνικός κορμός συντίθεται από τα δομικά στοιχεία του κράτους και τους θεσμούς του. Η οικογένεια, το σχολείο, η εκκλησία, ο στρατός, το πολιτικό προσωπικό αλλά και επιφανείς φυσιογνωμίες συνθέτουν τα δομικά υλικά του εθνικού κορμού. Όλοι τους φέρουν ξεχωριστό μερίδιο ευθύνης, καθώς εφαρμόζουν μια σταθερή στρατηγική προπαγάνδας υπέρ της ενίσχυσης της εθνικής ιδέας και της σημαντικότητας της ύπαρξης της κοινότητας του έθνους. Όμως δεν είναι οι μόνοι που έχουν ευθύνη. Ο καθένας από εμάς που αποδέχεται την αυθεντία των κυρίαρχων, συμβάλλει στην συνεχιζόμενη αναπαραγωγή της εθνικής ρητορείας και υπερηφάνειας με τον τρόπο του. Ήθη, έθιμα και παραδόσεις παρουσιάζονται ως συνήθειες και πολιτισμική κουλτούρα του ένδοξου ελληνικού παρελθόντος, τη στιγμή που η ίδια τους η ουσία μπορεί να χρήζει εναντίωσης.

Το πέπλο της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας απέναντι στο κοινό εχθρό ήταν άλλωστε και αυτό που σκέπασε κάθε ταξική αντίθεση μέσα στο οργισμένο πλήθος που πλαισίωσε τα εθνικιστικά συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, βάζοντας για ακόμη μια φορά το δικό του αποτύπωμα στα όπλα του φασισμού. Στην ουσία λαός και κολωνάκι δημιούργησαν ένα όχημα μέσα από το οποίο ξεπετάχτηκαν οργανωμένα τάγματα φασιστών που πραγματοποιούσαν επιθέσεις σε χώρους και άτομα του Αγώνα. Οι επιθέσεις στον ΕΚΧ Σχολείο, το αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός και ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia δεν είναι αποτέλεσμα ανεξέλεγκτων μειοψηφιών  ενός ειρηνικού εθνικού μετώπου, αλλά το αποτέλεσμα της φασιστικής έξαρσης που παρήγαγαν οι εθνικιστικές μαζώξεις.

Εθνική είναι η ενότητα των σφαγιαστών

 Έχει μεγάλη σημασία όταν ο καθένας επικαλείται την εθνική του ταυτότητά, να θυμάται πολύ καλά τι υπερασπίζεται. Ο «σωστός έλληνας» που φτύνει χολή για τους λαθρομετανάστες που βιάζουν ελληνίδες, είναι ο καλύτερος πελάτης στο σύγχρονο trafficking μεταναστριών από τα βαλκάνια και άλλες χώρες. Αυτός που εξοργίζεται με τους ξένους που του κλέβουν τη δουλειά, μεταφέρει τα λεφτά του σε offshore εταιρίες στα βαλκάνια για μικρότερους φόρους και μεροκάματα. Αυτός που «αγωνίζεται για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας», τρέχει με τους φίλους του στα καζίνο των βαλκανίων για να τζογάρει. Αυτός είναι ο έλληνας, ο αγνός πατριώτης που ανησυχεί για την αλλοίωση της εθνικής κληρονομιάς, για τη διαφύλαξη των εθνικών συνόρων, που τώρα όπως πάντα φωνάζει για την ελληνικότητα της μακεδονίας (καθώς τα πάντα γύρω μας είναι ελληνικά, ή έχουν ελληνικές ρίζες).

Κανένα έθνος δε μας χωρίζει-Κανένα όνομα δε μας ενώνει

Ρίχνοντας μια ματιά στο παρελθόν των βαλκανίων, μετά την πτώση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δημιουργούνται έθνη-κράτη που το καθένα απαιτεί ξεχωριστά εθνική ομοιογένεια, επέκταση των συνόρων και της κυριαρχίας του. Η δημιουργία τους σήμανε στην ουσία ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πολεμικών συγκρούσεων, βίαιων μετατοπίσεων πληθυσμών, σφαγών και βιασμών στο όνομα της εθνοκάθαρσης. Ποιος από εμάς, που δεν μας χωρίζει τίποτα παραπάνω από λίγα μέτρα γης, νιώθει πραγματικά την ανάγκη απέναντι στην ιστορική μνήμη να υπερασπιστεί αυτά τα εγκλήματα; Ποιος έχει την ανάγκη να διεκδικήσει τον τίτλο του γνήσιου απογόνου του πολιτισμικού σφαγέα Μεγάλου Αλεξάνδρου, που τα αγάλματά του έπρεπε για λόγους ιστορικής συνείδησης και τιμής στους χιλιάδες νεκρούς να τα γκρεμίζουμε και όχι να τα διεκδικούμε αποκλειστικά. Μύθοι που συγκροτήθηκαν μέσα από διαδικασίες ενσωμάτωσης και αποκλεισμού, έρχονται να τροφοδοτήσουν τόσο τον ντόπιο εθνικισμό όσο και αυτόν της γειτονικής χώρας.

Όμως οι καταπιεστές μας έχουν τα ίδια συμφέροντα, όποια γλώσσα και αν μιλάνε, όποιο κράτος και αν υπηρετούν. Και τα συμφέροντα αυτά θα είναι πάντα εναντίον μας. Αρνούμαστε πεισματικά να χωρίσουμε τους ανθρώπους με βάση τα έθνη και τις πατρίδες. Αρνούμαστε να δημιουργήσουμε σχέσεις, που χαρακώνουν τον πλανήτη. Για μας πατρίδα είναι όλη η γή, είναι το χώμα που πατάμε , είναι οι σχέσεις αλληλεγγύης με τους απανταχού αγωνιζόμενους ανθρώπους. Είναι τα κοινά βιώματα, τα κοινά άγχη και οι δυσκολίες, είναι η κοινή πίστη απέναντι στο άδικο και οι αγωνίες του καθενός για την κοινωνική αλλαγή. Είναι ο αγώνας του καθενός από εμάς και η συλλογική προσπάθεια για την οικοδόμηση μιας επαναστατημένης αναρχικής κοινωνίας, απαλλαγμένης από κάθε μορφή καταπίεσης. Εκεί που ο καθένας και η καθεμία μας θα προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητες του/της, για τις συλλογικές ανάγκες. Απέναντι σε ένα κόσμο μίσους και διχόνοιας να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αυτοδιάθεσης.

Εντείνουμε το πόλεμο ενάντια σε κράτη, έθνη και πατρίδες οξύνοντας τις κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις

Δεν αφήνουμε καμία φασιστική επίθεση, αναπάντητη

Ούτε βήμα πίσω…

Βαλκανική πορεία διεθνιστικής αλληλεγγύης ενάντια σε κάθε εθνικισμό

Σάββατο 10-3, 12:00 Καμάρα

80 σύντροφοι και συντρόφισσες βρέθηκαν σήμερα στη μικροφωνική προπαγάνδισης της πανβαλκανικής πορείας του Σαββάτου, που πραγματοποιήθηκε στη συμβολή των οδών Αριστοτέλους και Μητροπόλεως. Κρεμάστηκε γιγαντοπανό στο κινηματογράφο Ολύμπιον, όπου πραγματοποιείται αυτές τις μέρες το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ, ενώ μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα. 

Αργότερα περίπου 40 άτομα πραγματοποίησαν μηχανοκίνητη περιπολία στους δρόμους του Βαρδάρη, σε όλη σχεδόν την έκταση της οδού Λαγκαδά και στην περιοχή της Ηλιούπολης, πετώντας χιλιάδες τρικάκια και κολλώντας αφίσες προπαγάνδισης της πορείας. 

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 10/3 ΣΤΙΣ 12.00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ 
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Την Κυριακή 04/03/2018 πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική περιπολία στους δρόμους της Καλαμαριάς. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες κινήθηκαν δυναμικά, φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα και παρεμβαίνοντας στην περιοχή με τρικάκια κι αφίσες. Στο πλαίσιο μιας σειράς αντιφασιστικών παρεμβάσεων εν όψη της βαλκανικής πορείας διεθνιστικής αλληλεγγύης, η περιπολία αυτή τη φορά κινήθηκε στοχευμένα στο εστιατόριο “Εσπερίδες”.

Το εστιατόριο “ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ” παρέχει στέγη στους ΝΑΖΙ. Ας αναλάβει το κόστος των επιλογών του. 

Εδώ και μήνες το εστιατόριο «Εσπερίδες» στη Θ. Σοφούλη  έχει διακριθεί για το φιλόξενό του κλίμα σε μέλη του εθνικιστικού χώρου της πόλης, από τις συνεχείς εκδηλώσεις των φασιστών των Δεσμών Ελλήνων μέχρι τη μόνιμη παρουσία παραστρατιωτικού εθνικιστή που παρέχει συμβουλές για γεωστρατηγικά θέματα.

 Δε μας ενδιαφέρει και δε μας αφορά το κίνητρο του καθενός, είτε είναι οργανωμένος εθνικιστής, είτε σωστός επιχειρηματίας που κοιτάζει το συμφέρον του. Μας αφορά και μας ενδιαφέρει όμως το αποτέλεσμα που φέρουν τέτοιες επιλογές: παρέχουν έδαφος σε οργανωμένα σχήματα φασιστών και εντείνουν την έξαρση του εθνικιστικού παραληρήματος.

 Από εδώ και πέρα ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του, τη στιγμή που θα στηρίζει τις “εσπερίδες” ενώ γνωρίζει πως είναι φασιστοφωλιά.  Γιατί και η σιωπή είναι συνενοχή στο έγκλημα του φασισμού.

ΜΕ ΠΟΡΕΙΕΣ, ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΟΛΙΕΣ,  ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ, ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ

ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ  ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, 

ΣΑΒΒΑΤΟ 10-3, 12:00 ΚΑΜΑΡΑ

Για περισσότερες φωτογραφίες: athens.indymedia.org/post/1584933/

Αντιφασίστες/ αντιφασίστριες

Από τις 21 Φλεβάρη ο αναρχικός Ντίνος Γιαγτζόγλου ξεκινάει απεργία πείνας με αίτημα τη μεταγωγή του στον Κορυδαλλό. Ο ίδιος κατηγορείται για μια σειρά επιθέσεων σε πρόσωπα του διεθνούς πολιτικού και καπιταλιστικού συστήματος καθώς και για την επίθεση στον πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο. Στις 24 Φλεβάρη και ενώ ο ίδιος βρίσκεται στις φυλακές Κορυδαλλού καθώς εκκρεμεί δίκη για άλλη υπόθεση, κουκουλοφόροι των ΕΚΑΜ εισβάλλουν μέσα στο κελί του απεργού, και έπειτα από τον ξυλοδαρμό του, τον μεταφέρουν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση ξανά στις φυλακές Λάρισας. Το γεγονός αυτό πυροδοτεί έναν αναβρασμό στις φυλακές Κορυδαλλού με τους κρατούμενους να παίρνουν για λίγη ώρα τη φυλακή στα χέρια τους καταστρέφοντας μέρος του υλικοτεχνικού εξοπλισμού ως μια ελάχιστη απάντηση στην επίθεση που δέχτηκε ο απεργός. Η συνθήκη της υγείας του Ντίνου όμως μέρα με τη μέρα δυσχεραίνεται καθώς ο ίδιος εντείνει τον αγώνα του με αφορμή την επίθεση που δέχτηκε προχωρώντας από την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου και σε απεργία δίψας.

Σε όλη αυτή τη συνθήκη οι αρμόδιοι φορείς του Υπουργείου Δικαιοσύνης, και κατ’ επέκταση η ίδια η κυβέρνηση, δηλώνουν με τη στάση του παγερά αδιάφοροι για το αίτημα του απεργού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δηλώνουν επί της ουσίας παγερά αδιάφοροι για τη ζωή του κρατούμενου. Αυτό όμως δεν είναι το περίεργο της υπόθεσης. Κανένας δεν οφείλει να νιώθει οίκτο και συμπόνια για τη ζωή του εχθρού του, παρά το αντίθετο. Το τελευταίο διάστημα έτσι και αλλιώς έχει σημαδευτεί από συνεχόμενους θανάτους κρατουμένων στα κελιά της δημοκρατίας. Χωρίς κανένας να νοιαστεί, χωρίς κανένας να λογοδοτήσει.

Το ερώτημα είναι άλλο: ο καθένας μας οφείλει να κατέχει τις διαφωνίες του, τις διαφορετικές προσεγγίσεις σε ζητήματα τακτικής αλλά ακόμα και τις θέσεις που οδηγούν σε ρηξιακές σχέσεις. Αυτές οι διαφωνίες είναι πολλές φορές που χρωματίζουν την πολυτασικότητα, τον πλουραλισμό και την πολυμορφία στον αγώνα. Αυτές οι διαφωνίες είναι πολλές φορές που δίνουν ελευθερία στο λόγο και την πράξη και δεν αγκυλώνουν τον κόσμο του αγώνα κάτω από “κομματικές” γραμμές, και με αυτές οφείλουμε να πορευόμαστε. Όμως απέναντι στον εχθρό είμαστε όλοι ένα και πριν επικαλεστούμε τις διαφωνίες  αυτές ως δικαιολογία για μη στήριξη στο αίτημα του απεργού οφείλουμε με ειλικρίνεια να απαντήσουμε μεταξύ μας αν οι ίδιοι ως αγωνιστές, ως χώρος, ως κίνημα είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την ευθύνη ενός νεκρού απεργού πείνας και δίψας.

Χωρίς να ξεχνάμε τις διαφωνίες μας, χωρίς να παραμερίζουμε τις διαφορές μας, χωρίς να διαγράφουμε το παρελθόν και το παρόν γιατί αυτά είναι που διαμορφώνουν τις συμφωνίες για το μέλλον, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο αίτημα του απεργού πείνας και δίψας Ντίνου Γιαγτζόγλου, γιατί οι επιλογές αγώνα του καθενός, πέρα από στρατηγικές διαφωνίες, οφείλουν να είναι συνολικές επιλογές του κινήματος.

Καμία ανοχή την ολιγωρία των υπευθύνων.

Άμεση μεταγωγή του απεργού πείνας-δίψας Ντίνου Γιαγτζόγλου στον Κορυδαλλό.