Την Τετάρτη 15 Ιούλη με εντολή των δανειστών τίθενται προς ψήφιση τα πρώτα εγκληματικά μέτρα του τρίτου μνημονίου της κυβέρνησης Σύριζα-Αν. Ελ.. Όπως λένε και οι Ευρωπαίοι εταίροι η επιτακτικότητα της τόσο σύντομης ψήφισης των μέτρων δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα εχέγγυα εμπιστοσύνης του Σύριζα στο υπερεθνικό κεφάλαιο για την επίτευξη αυτής της συμφωνίας.

Αυτή είναι και η πολιτική της ρήξης και σύγκρουσης που προανήγγειλε η κυβέρνηση Σύριζα. Ένα τρίτο μνημόνιο γεμάτο περικοπές, μειώσεις, φοροεπιβαρύνσεις, ιδιωτικοποιήσεις που προτάσσουν τη βιωσιμότητα του χρέους έναντι της κοινωνίας.

Είναι παραπάνω, από καίριο και αναγκαίο η διακριτή παρουσία του αναρχικού χώρου, με όρους επαναστατικού κινήματος, και η αλληλεπίδρασή του με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, έξω και ενάντια σε κάθε λογική εθνικής ενότητας. Με τη συμμετοχή και στήριξη των κοινωνικών-ταξικών αγώνων μέσα απο σχηματισμούς με βάση την αυτοοργάνωση και την αντιιεραρχία, να επικοινωνήσουμε τις αρχές και τα προτάγματά μας σε αντιπαράθεση με τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, που ολοένα πυκνώνουν.

Η 15 Ιούλη μας βρίσκει όλους στους δρόμους ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια για την ανανέωση της επιταγής λιτότητας. Ενάντια σε αριστερά και δεξιά μνημόνια, ενάντια σε κάθε λογική ανάθεσης, ενάντια στην επιστροφή στην κανονικότητα.

Συγκέντρωση ενάντια στην ψήφιση των πρώτων μέτρων του 3^ου μνημονίου

Τετάρτη 15 Ιούλη, 18:00 Καμάρα

Όλοι στους δρόμους

Για την αυτοδιάθεση των ζωών μας.

Για την καταστροφή του καπιταλιστικού κόσμου.

Για την οικοδόμηση της επαναστατημένης αναρχικής κοινωνίας.

Κατάληψη Terra Incognita

κατάληψη Terra Incognita

Στις 10/11/2014 ο αναρχικός Ν.Ρωμανός, μετά από αλλεπάλληλες αιτήσεις για τις εκπαιδευτικές άδειες, που βάσει των νόμων τους, δικαιούται και οι οποίες απαντώνται αρνητικά, ξεκινάει απεργία πείνας μέχρι την ικανοποίηση του αιτήματός του.

Με την πίεση τόσο της ίδιας της απεργίας όσο και των δυναμικών και μαζικών κινήσεων αλληλεγγύης, ο τότε υπουργός δικαιοσύνης με μία τροπολογία ,ικανοποιεί, υπό προϋποθέσεις, το αίτημα. Όμως το κράτος ποτέ δε χαρίζει κάτι, πόσο μάλλον στους ορκισμένους εχθρούς του, χωρίς να έχει κάποιο πολιτικό όφελος.

Πάντα απώτερος σκοπός της κάθε κυβέρνησης είναι η δημιουργία ενός κράτους πλήρους ελέγχου με την εγκαθίδρυση μέτρων για περισσότερη επιτήρηση , εξέλιξη των ήδη υπάρχοντων, και ανεύρεση νέων μεθόδων εγκλεισμού και περιορισμού. Έτσι και η ελλάδα συμβαδίζοντας με τη διεθνή αντιτρομοκρατική πολιτική, με αφορμή την απεργία πείνας του Ν. Ρωμανού, εγκαθιδρύει το ηλεκτρονικό σύστημα επιτήρησης.

Κάνοντας μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, η δεξιά κυβέρνηση εν μέσω της απεργίας πείνας αρνιόταν και καθυστερούσε να ικανοποιήσει το αίτημα, με αποτέλεσμα η υγεία του απεργού να φτάνει σε οριακό σημείο. Τότε ο συριζα ως αντιπολίτευση, έπαιζε το ψηφοθηρικό της παιχνίδι προβάλλοντας ένα ανθρωπιστικό προσωπείο και πίεζε για την ικανοποίηση του αιτήματος. Όμως δεν έχουμε αυταπάτες, όπως τότε έτσι και τώρα η πολιτική του σύριζα είναι η ίδια: αφομοίωση των αγώνων. Με τη διαφορά του ότι τώρα που βρίσκεται σε θέση εξουσίας, ό,τι δε μπορεί να αφομοιώσει μπορεί να το καταστείλει.

Στο τώρα, παρά το γεγονός ότι όλα όσα προέβλεπε η τροπολογία (επιτυχή παρακολούθηση του 1/3 των μαθημάτων) έχουν γίνει, το δικαστικό συμβούλιο των φυλακών Κορυδαλλού που το απαρτίζουν ο αντιεισαγγελέας εφετών Πειραιά Νικόλαος Ποιμενίδης , η διευθύντρια των φυλακών Κορυδαλλού Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη και η κοινωνική λειτουργός της φυλακής Βασιλική Φραγκαθούλα, συντάχθηκε, για ακόμα μία φορά, ομόφωνα με την απορριπτική απόφαση του ειδικού εφέτη ανακριτή Ευτύχη Νικόπουλου.

Είναι ξεκάθαρο ότι τόσο το δικαστικό συμβούλιο της φυλακής και ο ειδικός εφέτης ανακριτής, όσο και το υπουργείο δικαιοσύνης και η κυβέρνηση κάνουν και θα συνεχίσουν να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να μη δοθούν οι άδειες. Εμείς ως αναρχικοί, προφανώς και δεν περιμέναμε τίποτα διαφορετικό ούτε από το κράτος ούτε και από τη δικαστική εξουσία, στα οποία έχουμε προ πολλού κηρύξει τον πόλεμο με όλα τα μέσα. Αυτό που έχουμε να πούμε είναι, ότι ως αναρχικό κίνημα είναι χρέος μας να μην αφήσουμε κανέναν σύντροφο μόνο στα χέρια του κράτους. Γιατί,

ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Κατάληψη Terra Incognita

Πέντε μήνες μετά τις εκλογές τις 25^ης Γενάρη και η ελπίδα του Σύριζα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο συνεχής εφιάλτης μιας πολιτικής που έχει ακολουθηθεί τα τελευταία 4 χρόνια με την είσοδο της χώρας στους μηχανισμούς στήριξης (Δ.Ν.Τ., Ε.Κ.Τ., Ε.Ε.) και έχει οδηγήσει την κοινωνία πέρα από τα όρια της εξαθλίωσης. Πέντε μήνες από τις βαρύγδουπες δηλώσεις για αυξήσεις μισθών, επαναπροσλήψεις εργαζομένων, φοροελαφρύνσεις και οι κόκκινες γραμμές του Σύριζα αποδείχθηκαν ως ένα φτηνό προεκλογικό κόλπο.

Το σκίσιμο των μνημονίων έγινε διαπραγμάτευση με τους ευρωπαίους εταίρους και αυτή με τη σειρά της, τυφλή υποταγή στο όνομα της αναπαραγωγής του κεφαλαίου με την συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη. Ο δρόμος για την επιβολή του τρίτου μνημονίου είχε ήδη στρωθεί με ροδοπέταλα. Οι τελευταίες εξελίξεις βρίσκουν την οικονομία της Ελλάδας ανίκανη να συγχρονιστεί με τις απαιτήσεις του υπερεθνικού κεφαλαίου. Έτσι και δρομολογείται η υπογραφή του τρίτου μνημονίου.

Η νέα πυρηνική βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας θα περιέχει ακόμα πιο δυσβάστακτα μέτρα (κατά αναλογία χειρότερα και από τα μέτρα που είχε προτείνει η Ν.Δ. επί Χαρδούβελη). Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης και εταίρων προς στιγμήν δεν αποδίδουν και η χώρα μπαίνει σε τροχιά χρεοκοπίας μπροστά στο ενδεχόμενο μη καταβολής της δόσης της 30^ης Ιούνη.

Έτσι η κυβέρνηση αποφασίζει, εν μέσω ενός επικοινωνιακού τρικ, να αποδώσει μερίδιο των ευθυνών στην κοινωνία για τις επερχόμενες αποφάσεις. Ο πρωθυπουργός, εν μέσω εκτάκτου διαγγέλματος, ανακοινώνει δημοψήφισμα ζητώντας τη “λαϊκή εντολή” για αποδοχή ή όχι της πρότασης των δανειστών, με απειλές για παραμονή ή έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην πραγματικότητα ο Σύριζα ζητά λευκή επιταγή για την επιβολή του νέου μνημονίου όπως και γίνεται με την επερχόμενη απόπειρα συμφωνίας ενόψει του eurogroup της 1^ης Ιούλη. Διότι οποιαδήποτε εξέλιξη στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος επιστρέφει την υπόθεση της διαχείρισης της κοινωνίας σε κυβερνητικά χέρια. Το δημοψήφισμα, ως μια διαδικασία δομημένη από τα πάνω, δεν συνιστά τίποτε άλλο παρά την ελεγχόμενη προσπάθεια της κυβέρνησης να εκτονώσει κάθε ενδεχόμενο κοινωνικής έκρηξης, στις κάλπες και στη λογική της ανάθεσης. Είναι ακόμη η κυβερνητική επίκληση για συμπόρευση κάτω από την εθνική συνοχή και ενότητα (τα τελευταία διαγγέλματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ενέσεις πατριωτισμού για να τονωθεί το εθνικό φρόνημα και η ομοψυχία).

Οι πολιτικές εξελίξεις όμως των τελευταίων ημερών σχετικά με την κίνηση του καπιταλισμού και τις προσχεδιασμένες κρίσεις του, πυροδοτούν και την ένταση της κοινωνικής κρίσης. Δεδομένου ότι η Ε.Κ.Τ. άφησε αμετάβλητο το ανώτατο όριο δανεισμού, οι τράπεζες μπήκαν σε καθεστώς αργίας, με την ταυτόχρονη κήρυξη και του καθεστώτος ελέγχου κεφαλαίου (capital controls).

Η εικόνα των ατελείωτων ουρών στα ATM και τα super markets που επικρατεί αυτή τη στιγμή συντίθεται από το φόβο για το τι μέλη γενέσθαι. Σε μια πολεμική συνθήκη, με όλο το μιντιακό συρφετό συστρατευόμενο υπέρ του κεφαλαίου να σπέρνει καθημερινά τον τρόμο μέσα από τα δελτία των 8, η κοινωνία προετοιμάζεται για τα χειρότερα. Αυτή είναι και η συνθήκη που οφείλουμε να αντιστρέψουμε.

Αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες της κοινωνίας. Η κυβέρνηση ψάχνει συνυπεύθυνους για την έκβαση της πολιτικής που ακολουθεί, προσπαθώντας μέσω τόσο της βραδυκίνητης διαπραγμάτευσης όσο και του δημοψηφίσματος να δημιουργήσει την απαραίτητη κοινωνική συνθήκη για την επιβολή νέων πολιτικών μαζικής γενοκτονίας. Την ίδια στιγμή η αντιπολίτευση ασκεί κριτική πολιτική στα νέα μέτρα απενοχοποιημένη από τις ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Δημιουργεί “κινήματα πλατειών”, επιστρατεύοντας όλο το αστικό μπλόκ κάτω από την ομπρέλα του φιλοευρωπαϊσμού-φιλελευθερισμού, για να προασπίσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου (χαρακτηριστικό είναι ότι δεκάδες επιχειρήσεις απείλησαν τους εργαζόμενους με περικοπές μισθών σε ενδεχόμενο μη συμμετοχής στη συγκέντρωση της 30^ης Ιούνη στο Σύνταγμα |“Θα πληρωθούν μόνο όσοι έρθουν στη συγκέντρωση”, Γρηγόρης Φαρμάκης, υποψήφιος της ΝΔ, 30/06/2015).

Τα επίδικα αυτή τη στιγμή είναι δύο. Να εκμεταλλευτούμε το πεδίο που ανοίγεται σε αυτή τη συγκυρία και να αποτρέψουμε τον, προωθούμενο από το σύστημα, κανιβαλισμό εν μέσω της κοινωνικής κρίσης.

Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για την αριστερή διαχείριση του καπιταλισμού. Κανένα κόμμα-κανένας θεσμικός φορέας δεν μάχεται για τα συμφέροντα της κοινωνίας, παρά για την αναπαραγωγή και την αυξανόμενη συσσώρευση του κεφαλαίου. Το αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής αυτή τη στιγμή εκφράζεται επικοινωνιακά με το δημοψήφισμα ως ζήτηση “λαϊκής εντολής” για έξοδο ή όχι από το ευρώ. Το δίλημμα όμως σε αυτή τη συγκυρία δεν είναι δραχμή ή ευρώ, παραμονή ή έξοδος από την Ε.Ε., λίγο ή πολύ σκυμμένο κεφάλι αλλά καπιταλισμός ή επανάσταση.

Ενάντια στη λογική της εξατομίκευσης που σκορπάει ο καπιταλισμός προτάσσουμε την συλλογικοποίηση των αναγκών μας. Μέσα από αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης, αυτοάμυνας και επίθεσης, συλλογικές δομές σίτισης και στέγασης, μαζικές αρνήσεις πληρωμών, καταλήψεις κτιρίων να ξεπεράσουμε τα αδιέξοδα του καπιταλισμού.

Ενάντια στη λογική της ανάθεσης της διαχείρισης των ζωών μας σε επαγγελματίες πολιτικούς προττάσουμε την αυτοδιάθεση της κοινωνίας. Με όπλο τις συλλογικότητες και τις λαϊκές συνελεύσεις οργανώνουμε την κοινωνία της ισότητας και της αλληλεγγύης που θα καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες και όχι τα επίπλαστα καπιταλιστικά “θέλω”.

Ενάντια στη λογική του “μεριδίου ευθύνης στο κάθε χρέος” οργανώνουμε την συλλογική κοινωνική και ταξική αντεπίθεση ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Οργανώνουμε και συμμετέχουμε στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, στις πορείες, στις απεργίες, στις συγκρούσεις αναγνωρίζοντας πως ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται αλλά καταστρέφεται.

Το κάθε χρέος είναι υπόθεση της εξουσίας. Υπόθεση της αγωνιζόμενης κοινωνίας είναι η επανάσταση. Άμεση ρήξη με το κράτος και τους θεσμούς του. Επίθεση σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους. Απαλλοτρίωση της κρατικής, εκκλησιαστικής και καπιταλιστικής περιουσίας.

Καμία συμμετοχή στους κυβερνητικούς εκβιασμούς.

Οργάνωση και Αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση και την Αναρχία.

Κατάληψη Terra Incognita

Όποιος κοιμάται πατριώτης, ξυπνάει φασίστας.

Και όποιος κοιμάται φασίστας, ξυπνάει κρεμασμένος.

Πλατεία συντάγματος 2011

Η βουλή πολιορκείται συνεχώς από χιλιάδες διαδηλωτές τις στιγμές που οι ιθύνοντες για τις πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας υπογράφουν την υποτέλεια στους μηχανισμούς στήριξης. Αμέτρητες διαδηλώσεις καταλήγουν σε συγκρούσεις με την αστυνομία, δεκάδες κρατικοί και καπιταλιστικοί στόχοι δέχονται επιθέσεις, στέλνοντας ένα και μόνο μήνυμα: καμία συνθηκολόγηση-ρήξη και σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο.

Πλατεία συντάγματος 2015

Τη θέση των αγανακτισμένων, του κινήματος των πλατειών και των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων θα πάρει ένα ανομοιογενές μίγμα με κοινό παρονομαστή τη φιλοευρωπαϊκή πολιτική. Ένα μείγμα λατρευτών της κοινωνικής ομαλότητας και σταθερότητας που είτε πλήττεται άμεσα από την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε., είτε στήνει σενάρια πρακτορολογίας στην ιδέα και μόνο της εξόδου. Ο στόχος όμως είναι ένας. Να δημιουργηθεί το απαραίτητο κοινωνικό background για την ομαλή επιμήκυνση της πολιτικής της αφαίμαξης.

Τα σκισμένα μνημόνια γίναν αστραπιαία διαπραγματεύσεις, οι κόκκινες γραμμές μείναν μόνο στο σήμα του Σύριζα και τώρα η διαπραγμάτευση μετατρέπεται σε απλή αποδοχή των νέων μέτρων. Με λίγα λόγια η ελπίδα δεν ήρθε ποτέ.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, όπου η “Αριστερή” κυβέρνηση των προεκλογικών ψεμάτων σιγά σιγά καταρρέει στα μάτια της κοινωνίας, το μόνο εύλογο είναι να ανθίσουν ξανά συντηρητικές τάσεις. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη κάνει ξανά αισθητή την παρουσία της και η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Ως εγγυητής της ομαλότητας και της σταθερότητας, με ξεκάθαρο φιλοκαπιταλιστικό προφίλ (ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος δήλωσε πως δεν υπάρχει άλλη οδός πέραν της παραμονής στην Ε.Ε.) έρχεται να συνεχίσει το έργο της από εκεί που το άφησε. Τα τελευταία περιστατικά μιλούν από μόνα τους(επίθεση στο αναρχικό στέκι Αντίπνοια, πυροβολισμοί κατά τη διάρκεια συγκρούσεων στα Πατήσια).

Εμείς ως εγγυητές της κοινωνικής αποσταθεροποίησης και αναταραχής δεν έχουμε παρά να σταθούμε για μια ακόμη φορά συνεπείς στο ραντεβού με την ιστορία. Γι’ αυτό και το Σάββατο 27 Ιούνη που τα καθάρματα της Χρυσής Αυγής προσπαθούν για μια ακόμη φορά να κερδίσουν χώρο και χρόνο στον κοινωνικό ιστό, καλούμε όλο τον κόσμο του αγώνα στους δρόμους. Γιατί ο αντιφασιστικός αγώνας, είναι αντιθεσμικός-αντικρατικός αγώνας.

Όλοι στους δρόμους

Να συντρίψουμε το φασισμό, πολεμώντας τη δημοκρατία.

Αντιφασιστική συγκέντρωση Σάββατο 27 Ιούνη, 18:00

Άγαλμα Βενιζέλου

Κατάληψη Terra Incognita

Όπως είπα και στην αρχική μου τοποθέτηση σήμερα δεν νιώθω πως δικάζομαι. Ήδη, πολλοί σύντροφοι πριν απο μένα και άλλοι πόσοι στο μέλλον, έχουμε δηλώσει οτι η συνειδητή πολιτική επιλογή ολικής άρνησης στράτευσης, είναι μια επιλογή κοινωνικά δικαιωμένη. Όπως κοινωνικά δικαιωμένη είναι και η επιλογή του αδιάλλακτου αγώνα για την κοινωνική επανάσταση ενάντια στην κυριαρχία των κρατών και του κεφαλαίου.

Έχω μεγαλώσει μέσα σε μια γενιά που μπορεί να μην έζησε την άμεση εμπλοκή στις πολεμικές αντιπαραθέσεις όπως εσείς (απο συγκεκριμένη θέση βέβαια), αλλά έζησε και ζει ακόμα την άμεση εμπλοκή στον υπόγειο πόλεμο της Δημοκρατίας.

Μπορεί να μην έζησα τις δικτατορίες του Μεταξά και της 7ετίας των συνταγματαρχών όμως έζησα και ζώ ακόμη τη δικτατορία των αγορών και την τυφλή υποταγή στους δανειστές. Μπορεί να μην έζησα κάποια πολεμική γενοκτονία, έζησα και ζώ ακόμη όμως την στρατηγική της κοινωνικής γενοκτονίας των κυβερνήσεων απο το 2011 και την είσοδο της χώρας στον μηχανισμό στήριξης των Δ.Ν.Τ., Ε.Κ.Τ. και Ε.Ε. μέχρι και σήμερα. Μια στρατηγική που αφήνει πίσω της καμμένη γη, για να συνεχίσει την αναπαραγωγή και υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου.

Μπορεί λοιπόν να μην έζησα τον πόλεμο όπως τον ορίζετε εσείς και η ιστορία που γράφετε μονοπωλιακά στα σχολικά βιβλία σας, έζησα όμως και ζω ακόμα τον πραγματικό πόλεμο. Τον καθημερινό πόλεμο για τον οποίο ποτέ δε θα μιλήσουν οι στρατευμένοι ιστορικοί σας. Τον πόλεμο που εσείς τον ονομάσατε ειρήνη.

Για ποια ειρήνη μιλάτε λοιπόν κύριοι; Για την ειρήνη της φτώχειας και της ανέχειας; Για την ειρήνη της βίαιης ταξικής αναδιάρθρωσης όλο και περισσότερων κομματιών της κοινωνίας; Για την ειρήνη του οικονομικού εκβιασμού και της αφαίμαξης;

Να πάτε να μιλήσετε για ειρήνη στις οικογένειες των 4 νεκρών εργατών στα κάτεργα του δολοφόνου Λάτση στον Απρόπυργο. Να πάτε να μιλήσετε για ειρήνη στην οικογένεια του Πάυλου Φύσσα που έπεσε νεκρός απο το οπλισμένο χέρι του παρα-κράτους. Να πάτε να μιλήσετε για ειρήνη στην οικογένεια του Γρηγορόπουλου που εκτελέσθηκε απο τους έμμισθους δολοφόνους του κράτους. Στις οικογένειες των μεταναστών που δολοφονήθηκαν στο Αιγαίο, στον Έβρο, στη Λαμπεντούζα. Γιατί αυτοί είστε και αυτή είναι η ειρήνη σας. Η ειρήνη των φυλακών και των στρατοπέδων συγκέντρωσεις, του φράχτη στον Έβρο και των ναρκοθετημένων συνόρων. Μια ειρήνη που στάζει αίμα απο τις επιθέσεις σε μετανάστες, ομοφυλόφυλους, τρανσέξουαλ κτλ, απο τις εκατονταδες αυτοκτονίες λόγω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, απο τις δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτης σκλαβιάς, στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα ψυχιατρεία.

Και σε αυτήν την ειρήνη εσείς θα με καταδικάσετε ως ανυπότακτο. Το έχω δηλώσει δημόσια στην πολιτική δήλωση ολικής άρνησης στάτευσης που κατέθεσα πριν 3 χρόνια πως είναι «…μέγιστη αρετή για έναν άνθρωπο να αναγνωρίζεται ακόμα και από τον εχθρό του, ως ανυπότακτος. Ανυπότακτος σε ένα σύστημα που κατασπαράζει κάθε ίχνος ανθρωπιάς. Που οδηγεί έναν ολόκληρο λαό στην κοινωνική χρεοκοπία. Που στο πέρασμά του ρημάζει τα πάντα αφήνοντας πίσω του, τα συντρίμμια της αξιοπρέπειας. Μιας αξιοπρέπειας που κάποιοι παρέδωσαν δίχως μάχη στο βωμό της πλασματικής ευδαιμονίας.»

Δε θα μπορούσα να επιλέξω τίποτε άλλο πέραν της ολικής άρνησης στράτευσης που συνεπάγεται και την αρχή της ευθείας αντιπαράθεσης με τον μηχανισμό του στρατού και κατ’ επέκταση με το ίδιο το κράτους και το κεφάλαιο. Είμαι αναρχικός με συνέπεια λόγου και πράξης σε αυτά που επιττάσει η πολιτική μου ταυτότητα. Με την ιστορική μνήμη και τη συνείδηση που φέρει ένας άνθρωπος που έχει βάλει την πίστη στον αγώνα πάνω απο το προσωπικό κόστος. Γιατί εσείς νομίζετε πως εμείς ερχόμαστε εδώ για να κάνουμε την πλάκα μας.

Σας πληροφορώ πως το να τάσσεσαι ολόψυχα υπερ της εξουσίας, όπως κάνατε εσείς στη ζωή σας, όπως μας πιπιλίζαν το μυαλό οι γονείς μας ή οι δάσκαλοι μας για να βολευτούμε, να μη μπλέξουμε, να έχουμε μια ήσυχη ζωή είναι το πιο εύκολο. Το δύσκολο είναι να πάρεις αυτή την βαθιά ανάσα και την μεγάλη απόφαση να αγωνιστείς μέχρι τέλους όχι για ένα αυθαίρετο καλύτερο αύριο που λεν και οι αριστεροί, αλλά για να επιβιώνεις με αξιοπρέπεια και ψηλά το κεφάλι στο σήμερα, σε αυτό το όργιο που έχετε δημιουργήσει.

Θυμάμαι σαν σήμερα, και ίσως θυμάστε και εσείς γιατί είστε εκ θέσεως πολεμοχαρείς, το ξημέρωμα της 20ης Μάρτη του 2003 όπου στις 4:30 το πρωί ο αμερικανικός στρατός ξεκίνησε τον βομβαρδισμό της Βαγδάτης ως αρχή στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και  επίσημη απάντηση για την επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 στους δίδυμους πύργους. Η αρχική επειχήρηση κράτησε 6 μέρες με συνεχείς βομβαρδισμούς στη Βαγδάτη, τη Μοσούλη, τη Βασόρα και άλλες περιοχές. Κανένας σας όμως δε θα θυμάται ή μάλλον δε θα σας ένοιαξε η εικόνα της επόμενης μέρας. Η κάθε επόμενη μέρα έφερνε στο φώς την κτηνωδία του πολέμου. Ολόκληρες πόλεις βομβαρδισμένες, ξενοδοχεία και νοσοκομεία ολοσχερώς κατεστραμμένα και αμέτρητα θύματα αμάχων.

Αυτό είναι και ένα παράδειγμα απο το ποιόν σας. Απο το παρελθόν που φέρετε στις πλάτες σας και τα εκατομμύρια εγκλήματα που σας βαραίνουν, μέχρι το λαμπρό μέλλον που τάζετε στην κοινωνία. Κατέχετε κύριοι έναν μηχανισμό που ιστορικά είναι υπεύθυνος για την αιματοβαμμένη καταστολή εργατικών εξεγέρσεων, απελευθερωτικών επαναστάσεων και αντιστασιακών κινημάτων και θέλετε να γίνουμε και εμείς κομμάτι αυτού.

Εμείς που έχουμε στρατευτεί συνειδητά ενάντια στους θεσμούς που υπηρετείτε. Εμείς που κρατάμε αναμμένη τη φλόγα του αγώνα ενάντια στην καταπίεση. Εμείς που κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή δεν ενδιαφερόμαστε για τίποτε άλλο παρά για την συλλογική οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Εμείς που η ζωή μας ολόκληρη είναι ο αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση και την Αναρχία. Εμείς είμαστε πεπεισμένοι οτι δεν θα οπλίσουμε τα χέρια μας για την εξουσία. Εσείς κύριοι της εξουσίας, είστε σίγουροι οτι θέλετε να οπλίσετε τα χέρια μας;

Σε εμάς λοιπόν αναθέτει ο στρατός την φύλαξη των συνόρων, του έθνους και της πατρίδας. «…Δική μας πατρίδα είναι η μνήμη, η Ιστορία, ο λαός και τα συμφέροντά του. Αυτή την πατρίδα υπηρετούμε, γι’ αυτή την πατρίδα στρατευθήκαμε, για την ύπαρξή της θα πολεμήσουμε και για την ελευθερία της παλεύουμε και θα παλέψουμε.» δήλωσε ο σύντροφος Δημήτρης Κουφοντίνας  στο στρατοδικείο του, τον Δεκέμβρη του 2004.  Τα έθνη και οι πατρίδες είναι το άλλοθι που προβάλλει η εξουσία για να καλύψει τα εγκλήματα των πολέμων της και τα σύνορα είναι μόνο χαρακιές στο σώμα του πλανήτη. Εσείς βλέπετε Τούρκους, Αλβανούς, Σκοπιανούς και Έλληνες, ντόπιους και ξένους ενώ εμείς βλέπουμε καταπιεστές και καταπιεσμένους, εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Καλλιεργείτε ένα ένδοξο παρελθόν χωρίς να έχετε καμία ανάμειξη, σπέρνοντας μίσος για το καθετί διαφορετικό. Προβάλλετε συνεχώς την εθνική ενότητα και ομοψυχία, για να αποπροσανατολίσετε την κοινωνία απο τις εγκληματικές στρατηγικές σας. Μέχρι και τα λόγια σας στάζουν αίμα.

Σήμερα κύριοι διεξάγετε τον πιο ύπουλο πόλεμο. Ένα πόλεμο που δεν θα έχει τόπους εξορίας σαν την Μακρόνησο και τον Αη Στράτη. Έναν πόλεμο που δε θα στήσει εκτελεστικά αποσπάσματα στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Χωρίζετε τη γή απλά σε οικόπεδα, αντιμετωπίζετε τους ανθρώπους ως αναλώσιμους, για σας οι θάνατοι και οι αυτοκτονίες είναι απλά νούμερα και στατιστικά. Διψάτε για ακόμη περισσότερη εξουσία. Για ακόμη περισσότερη επιβολή. Κάθε σας πράξη, κάθε σας σκέψη είναι και ενα  έγκλημα ενάντια στην κοινωνία.

Σε αυτή την κτηνωδία που έχετε επιβάλλει, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να συνεχίζω με αμείωτη ένταση τον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Έναν αγώνα που έχει μεγάλο προσωπικό κόστος. Δεν είναι η πρώτη φορά που σέρνομαι στις δικαστικές αίθουσες για τις πολιτικές μου επιλογές και σίγουρα δε θα είναι και η τελευταία όσο παραμένω συνεπείς στον προσωπικό και συλλογικό αγώνα.

Το ζήτημα της στράτευσης ήταν κάτι που με απασχολούσε πολλά χρόνια. Η άρνηση στράτευσης, μέσω ευθείας πολιτικής αντιπαράθεσης με το μηχανισμό, ήταν και είναι το ζητούμενο για μένα, γι’ αυτό και μόνος μου διέκοψα την προβλεπόμενη αναβολή, ακολουθώντας τότε μια στρατηγική έντασης με όλο και περισσότερες δηλώσεις ολικής άρνησης στράτευσης. Το τίμημα βέβαια δεν είναι αμελητέο. Με κυρήξατε ανυπότακτο, μου επιβάλλατε το πρόστιμο των 6000 ευρώ, τόσα όσα χρειάστηκε πριν ένα μήνα ο υπουργός εργασίας Σκουρλέτης για να ανακαινίσει το πολιτικό του γραφείο, εκδώσατε ένταλμα σύλληψης. Στήσατε ολόκληρη επιχείρηση έξω απο το σπίτι της συντρόφου μου, με 20 κουκουλοφόρους της αντιτρομοκρατικής, για να μας συλλάβετε μαζί με τη συντρόφισσα Στέλλα Αντωνίου που κατηγορήθηκε και αθωώθηκε για παραβίαση περιοριστικών όρων, μας απαγάγατε με συνοπτικές διαδικασίες και μας θέσατε σε καθεστός απομόνωσης τόσο στα υπόγεια όσο και στα κρατητήρια της ασφάλειας. Το ίδιο κάνατε με την ασφάλεια πολιτεύματος, επικαλούμενοι το ίδιο ένταλμα που είχε εκτελεσθεί, στο πατρικό μου στο Βόλο. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα. Εγώ είμαι εδώ, στέκομαι μπροστά σας, με ψηλά το κεφάλι, πιο δυνατός μέσα απο κάθε χτύπημα, πιο σίγουρος γι’ αυτα που πιστεύω και πράττω μετά από κάθε δίωξη. Και αυτό είναι που σας ενοχλεί.

Σας δηλώνω λοιπόν πως δεν κάνω ούτε βήμα πίσω σε ό,τι πιστεύω. Δεν κάνω καμία έκπτωση στο λόγο και τη δράση μου. Συμμετέχω στις επαναστατικές διαδικασίες γιατι δεν ονειρεύομαι απλά έναν άλλο κόσμο, αλλά πράττω και αγωνίζομαι για το καλύτερο. Γιατί αν είναι κάτι για το οποίο αξίζει να ζείς και να δίνεις τη ζωή σου γι’ αυτό όπως οι σύντροφοι Τσουτσουβής, Κασσίμης, Φούντας, είναι να αγωνίζεσαι αλλιώς είσαι ήδη νεκρός. Προσπαθώ να συμβάλλω τα μέγιστα σε μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης ενάντια στην εξατομίκευση και τον κανιβαλισμό που σπέρνετε.

Κύριοι έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετα προτάγματα:

Εσείς προττάσετε εθνικό στρατό για την προάσπιση των συμφερόντων του κράτους και του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου. Εμείς προττάσουμε ένοπλες λαϊκές πολιτοφυλακές για την προάσπιση των συμφερόντων της επαναστατημένης κοινωνίας που θα δημιουργήσουμε.

Εσείς κατέχετε ένα σύστημα στρατευμένης δικαιοσύνης υπέρ της αστικής τάξης, ενώ εμείς στήνουμε λαϊκά δικαστήρια υπέρ του δίκαιο και αναγκαίου της αγωνιζόμενης κοινωνίας.

Παρότι κατέχετε το μονωπόλιο της νόμιμης βίας, είστε ιστορικά καταδικασμένοι να αποτύχετε. Γιατί όσο θα υπάρχουν κράτη, έθνοι και πατρίδες, όσο θα συνεχίζεται η υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου, θα υπάρχει και η αναγκαιότητα του αγώνα των καταπιεσμένων ενάντια στην κυριαρχία και την εκμετάλλευση. Θα υπάρχει η αναγκαιότητα για την επιστροφή της βίας που ασκείτε στους απο τα κάτω.

Εσείς μιλάτε για εθνικούς πολέμους και την άμυνα της χώρας απο την ξένη εισβολή. Εμείς μιλάμε για κοινωνικό-ταξικό πόλεμο, για συλλογική αντεπίθεση ενάντια στα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός, για επανάσταση.

Για εκείνη τη λαμπρή μέρα που θα σβήσει όλο το σκοτάδι που έχετε απλώσει με την πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας που έχετε ακολουθήσει. Και όπως λέει και ο Μ. Λοίζος «εκείνη η μέρα δε θ’ αργήσει».

Ούτε ένα δάκρυ για την πατρίδα.

Ούτε μια στιγμή στο στρατό.

Μια ζωή αφιερωμένη στον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία.

Θάνος Χατζηαγγέλου

17 Ιούνη 2015