Η τοποθέτηση αυτή έχει τη μορφή πολίτικης κατάθεσης, υπεράσπισης και αλληλεγγύης, ενός αναρχικού που έχει αρνηθεί την στρατιωτική θητεία και ως μέλος της αναρχικής ένοπλης οργάνωσης Επαναστατικού Αγώνα.

Η άρνηση της στρατιωτικής θητείας είναι κομμάτι του αγώνα των αναρχικών ενάντια στο κράτος, ακριβώς γιατί ως αναρχικοί αγωνιζόμαστε για την καταστροφή του κρατικού μηχανισμού, που είναι ένας μηχανισμός καταπίεσης, ένας μηχανισμός όργανο της άρχουσας τάξης που το χρησιμοποιεί για να επιβάλλει την εξουσία της, γι’ αυτό αρνούμαστε να υπηρετήσουμε την στρατιωτική θητεία, γιατί η θητεία είναι υπηρεσία στο κράτος. Έτσι, επιλογή μας είναι να μην υπηρετούμε τον εχθρό και για τον ίδιο λόγο αρνούμαστε να υπηρετήσουμε και την εναλλακτική θητεία γιατί  και αυτή είναι μία υπηρεσία προς το καθεστώς.

Ως αναρχικοί αρνούμαστε ως ψευδή την θέση ότι ο στρατός υπηρετεί τον λαό . Αρνούμαστε ως ψευδή την θέση ότι ο στρατός υπάρχει για να υπερασπίζεται την ελευθερία του λάου. Για μας ο στρατός όπως και το κράτος,  του οποίου κομμάτι είναι ο στρατός, υπάρχουν για να υπερασπίσουν την εξουσία της άρχουσας τάξης, των πλουσίων, των καπιταλίστων. Ο στρατός ανέκαθεν μαζί με την αστυνομία, τα σώματα ασφαλείας και την δικαστική εξουσία αποτελεί τους κύριους κατασταλτικούς μηχανισμούς του καθεστώτος. Η ιστορία του ελληνικού στρατού αποδεικνύει τον κατασταλτικό του χαρακτήρα, αφού περισσότερο έστρεψε τα όπλα του προς το εσωτερικό. Η επέμβαση για την αποκατάσταση της τάξης  και την καταστολή της δυναμικής απεργίας των μεταλλωρύχων του Λαυρίου το 1896, όταν οι απεργοί πυρπόλησαν τα γραφεία της εταιρείας μετά την δολοφονία δυο εργατών από τους μπράβους  της εταιρείας. Δολοφονίες αγροτών στο σταθμό του Κιλελέρ και στη Λάρισα του 1910 στο συλλαλητήριο για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών, συμμετοχή στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο στον πλευρό της Αντάντ.

Συμμετοχή στην εκστρατεία της  Ουκρανίας του 1918 για την καταστολή της ρωσικής επανάστασης. Μικρασιατική εκστρατεία για λογαριασμό των Άγγλο-Γάλλων  ιμπεριαλιστών,  οι όποιοι ήθελαν τον διαμελισμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την υφαρπαγή των πετρελαίων  της Μοσούλης . Δολοφονίες εργατών στο πασαλιμάνι του Πειραιά το 1923 σε απεργία της ΓΣΕΕ. Πραξικόπημα Πάγκαλου το 1925, επέμβαση για την αποκατάσταση της τάξης, για την καταστολή της εξέγερσης των εργατών της Θεσσαλονίκης το 1936 μετά τη δολοφονία δεκάδων εργατών από την χωροφυλακή, κατά τη διάρκεια της απεργίας των καπνεργατών. Δικτατορία Μεταξά στις 4 Αυγούστου το 1936, εμφύλιος πόλεμος 1946-1949 όπου ο στρατός ως μηχανισμός του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος κατέστειλε το λαϊκό κίνημα και την αριστερά, που επιχείρησε να το ανατρέψει μετά την απηνή καταδίωξη που είχε υποστεί  από το 1944, καταδίωξη που στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες αγωνιστές, το έγκλημα των οποίων ήταν, ο αγώνας τους στο κίνημα της EAMικής εθνικής αντίστασης. Την ίδια περίοδο πραγματοποιήθηκε το αναμορφωτικό πείραμα του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Μακρονήσου, όπου  χιλιάδες βασανίστηκαν για να υπογράψουν δήλωση μετανοίας για να αποκηρύξουν τον κομμουνισμό και πολλοί δολοφονηθήκαν. Σε ολόκληρη την μετεμφυλιακή περίοδο ο στρατός ήταν σε επαγρύπνηση για την υπεράσπιση του καθεστώτος, με αποκορύφωμα το πραξικόπημα του 1967 που έγινε με εντολή των επικυρίαρχων  της χώρας των ΗΠΑ. Η στρατιωτική διακυβέρνηση κράτησε μέχρι το 1974 αφού προκάλεσε πραξικόπημα στην Κύπρο, το όποιο έδωσε την αφορμή για την τουρκική εισβολή. Το στρατιωτικό καθεστώς αποσυντέθηκε υπό το βάρος της τουρκικής εισβολής και της ανικανότητας και απροθυμίας να την αντιμετωπίσει.

Αυτά ήταν τα επιτεύγματα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων μέχρι το 1974, όταν ο στρατός τερμάτισε την ανάμειξη του στην διακυβέρνηση της χώρας και αποσύρθηκε στα στρατόπεδα. Να επισημάνω ότι κατά τη διάρκεια της κατοχής πολλοί πρώην αξιωματικοί του στρατού, βενιζελικοί και μοναρχικοί αξιωματικοί, οργάνωσαν τα τάγματα ασφαλείας, τα οποία συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, τους Γερμανούς, τη Wehrmacht και τα SS, για να πολεμήσουν το κίνημα αντίστασης και την αριστερά, προβαίνοντας σε χιλιάδες δολοφονίες αγωνιστών, βασανιστήρια, βιασμούς, εμπρησμούς χωριών και πλιάτσικο. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η πρώτη κυβέρνηση δοσίλογων και συνεργατών της κατοχής συγκροτήθηκε από έναν πρώην αξιωματικό του στρατού, τον Τσολάκογλου.

Μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο η Ελλάδα ήταν ουσιαστικά το πρώτο πεδίο της σύγκρουσης  μεταξύ του δυτικού καπιταλιστικού στρατοπέδου, που είχε ως ηγέτιδα δύναμη την Αμερική, και του Ανατολικού μπλοκ της Σοβιετικής Ένωσης. Οι Η.Π.Α. είχαν αναλάβει την επικυριαρχία της χώρας το 1947 μετά την αποχώρηση των προηγούμενων  επικυρίαρχων, των Άγγλων. Χωρίς την βοήθεια των Η.Π.Α., το τότε μοναρχοφασιστικό καθεστώς δεν θα είχε νικήσει  τους αντάρτες  του Δημοκρατικού Στρατού το 1949, που επιχείρησαν να ανατρέψουν το καθεστώς. Η Ελλάδα ήταν το πρώτο θέατρο του ψυχρού πολέμου, είναι προσδεδεμένη στο στρατόπεδο των ΗΠΑ, γίνεται μέλος του ΝΑΤΟ και τη δεκαετία του 1950 δέχεται στο έδαφός της Αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις. Ο ελληνικός στρατός είναι ένας στρατός που προασπίζει τα συμφέροντα των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ,  τα συμφέροντα του δυτικού καπιταλισμού γιατί η Ελλάδα είναι το σύνορο του δυτικού κόσμου με το Ανατολικό μπλοκ κα έχει μεγάλη γεωστρατηγική σημασία για τις Η.Π.Α. και τον δυτικό κόσμο, τη περίοδο του ψυχρού πολέμου.

Το 1974 μετά από δεκαετίες ενεργής ανάμειξης του στρατού στην διακυβέρνηση της χώρας, ο στρατός αποσύρθηκε στα στρατόπεδα. Από ‘δω και στο εξής ο ρόλος του είναι αποκλειστικά διαπαιδαγωγικός μέσω της στρατιωτικής θητείας , να διαμορφώσει τους νέους ως καλούς υπηκόους, ως πολίτες υπάκουους στο καθεστώς. Αυτό ακριβώς είναι που αρνούμαστε ως αναρχικοί την στρατιωτική θητεία, αρνούμαστε να διαπαιδαγωγηθούμε ως καλοί και υπάκουοι υπήκοοι. Στη σημερινή εποχή της νέας τάξης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, ο ρόλος του ελληνικού στρατού έχει αλλάξει. Μετά την πτώση του Ανατολικού μπλοκ, την έλευση της νέας τάξης με την μονοκρατορία των Η.Π.Α., την έξαρση του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης, που είχε ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση του ρόλου του έθνους κράτους, ο ρόλος των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων αλλάζει ριζικά από την υποτιθέμενη υπεράσπιση του έθνους και της πατρίδας,  στην υπεράσπιση  της made in U.S.A.  παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων με σκοπό την επιβολή της δικτατορίας των αγορών. Στα πλαίσια αυτής της νέας τάξης οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αναλαμβάνουν υποστηρικτικό ρολό στους πολέμους που διεξάγονται από την αρχή της δεκαετίας του 1990 αλλά και αστυνομικά καθήκοντα, επιδείξεις και αποκατάσταση της τάξης σε εύφλεκτες περιοχές του πλανήτη για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των πολυεθνικών.

Ο ρόλος της Ελλάδας και των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στις νεοταξικές πολεμικές επιχειρήσεις υπήρξε υψίστης σημασίας.  Κυρίως με την αξιοποίηση της αμερικανικής βάσης της Σούδας στη Κρήτη, που εντάχθηκε στην επιχείρηση  κατά τον πρώτο πόλεμο του Ιράκ το 1991. Αμέσως μετά η τότε κυβέρνηση έδωσε άδεια διέλευσης από τον ελληνικό εναέριο χώρο αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών, ενώ τα τάνκερ και η C135 πραγματοποιούσαν ανεφοδιασμούς σε αεροπλάνα από την βάση του ελληνικού όταν αυτή υπήρχε. Παράλληλα, χρησιμοποιήθηκε η πολεμική βάση του Ηρακλείου , το αεροδρόμιο της Καλαμάτας , το αεροδρόμιο της Ρόδου και με μία φρεγάτα  που περιπολούσε στην Ερυθρά Θάλασσα το ελληνικό κράτος συμμετείχε στον ναυτικό αποκλεισμό του Ιράκ. Στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας το 1999 από τα Νατοϊκά αεροσκάφη, επιστρατεύτηκε το λιμάνι της Θεσσαλονίκης ως κόμβος  διέλευσης Νατοϊκών στρατευμάτων και το Ιόνιο αναγορεύτηκε σε  πολεμική ζώνη, στην όποια έπλεε το αντιτορπιλικό Θεμιστοκλής, ενώ χρησιμοποιήθηκε κι η βάση  του Ακτίου Awacks. Μετά την κήρυξη του πολέμου κατά της τρομοκρατίας  του 2001 , μετά τις επιθέσεις που δεχτήκαν οι Η.Π.Α., στην επίθεση εναντίον του Αφγανιστάν , η Ελλάδα συμμετείχε με την χρησιμοποίηση της βάσης της Σούδας, των αεροδρομίων του Ακτίου, της Αγχιάλου ,της Ανδραβίδας ,της Τανάγρας  με την παραχώρηση του .. στην Κρήτη και την παραχώρηση του αντιτορπιλικού Φορμίων για περιπολίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Στον πόλεμο κατά του Ιράκ το 2003 συμμετείχε με μία φρεγάτα, ένα ελικόπτερο, ομάδα υποβρύχιων καταστροφών και έξι αξιωματικούς ενώ ένας λόχος μηχανικού. Πολεμικά αεροσκάφη C130 και προσωπικό συμμετέχει στην κατοχική κυβέρνηση του Αφγανιστάν. Η Ελλάδα όπως και η Ευρώπη έδωσε σ’ αυτούς του πολέμους αυτό που λέμε γη και ύδωρ. Επίσης θα πρέπει να επισημανθεί η συμμετοχή  Ελληνικών στρατευμάτων σε ρολό αστυνόμευσης και αποκατάστασης της τάξης, έξω φυσικά από τα σύνορα της χώρας, ως τμήμα πολυεθνικών, ειρηνευτικών,  ενόπλων δυνάμεων  μετά από πολέμους . Όπως για παράδειγμα στην συμμετοχή στην SFOR, στην πολυεθνική δύναμη στην Βοσνία Ερζεγοβίνη μετά το τέλος του εμφύλιου πολέμου το 1995 και την ειρηνευτική συμφωνία του Dayton. Συμμετοχή στην πολυεθνική δύναμη αποκατάστασης της τάξης στην Αλβανία μετά την  εξέγερση του 1997. Συμμετοχή στην Kfor, δύναμη Κοσσυφοπεδίου, μετά τους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας  το 1999. Αυτός είναι ο ρόλος των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων  στην σύγχρονη εποχή και όχι η υπεράσπιση του έθνους και της πατρίδας.

Σήμερα ο ρόλος του στρατού, όχι μόνο στην Ελλάδα, έχει στα πλαίσια του παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος αστυνομικό χαρακτήρα,  ρολό αποκατάστασης της τάξης, είτε με την συμμετοχή σε πολυεθνικές επιχειρήσεις που αφορούν την καθυπόταξη  εχθρικών προς την δύση καθεστώτων, έχουν σκοπό να εξασφαλιστούν οι πρώτες ύλες και οι δρόμοι ροής ενεργειακών αποθεμάτων, όπως το πετρέλαιο το οποίο χρειάζεται η δύση, είτε στην αντιμετώπιση ενόπλων απειλών  για το καθεστώς στο εσωτερικό των χωρών,  είτε στρέφοντας το εσωτερικό των χωρών για καταστολή εξεγερμένων τμημάτων  του λαού και της νεολαίας. Για παράδειγμα, στην εξέγερση της νεολαίας στην Αθήνα  το Δεκέμβρη του 2008, που έγινε με αφορμή την δολοφονία του 15χρονου Γρηγορόπουλου από αστυνομικούς, η τότε κυβέρνηση παραλίγο να κηρύξει στρατιωτικό  νόμο. Σε άλλες χώρες  όπως στις Η.Π.Α., στην Αγγλία, στη Γαλλία  έχει γίνει ήδη πράξη η ενεργός συμμετοχή του στρατού σε περίπτωση ταραχών ή ενόπλων επιθέσεων. Οι ένοπλες δυνάμεις συμμετέχουν σε επιχειρήσεις αποκατάστασης της τάξης για καταστολή, περιπολίες, φρούρηση στόχων του καθεστώτος.

Ως αναρχικοί, ως εχθροί του καπιταλισμού και του κράτους,  δεν υπηρετούμε την στρατιωτική θητεία όχι γιατί έχουμε πρόβλημα με την χρήση βίας ή της ένοπλης βίας ή του αντάρτικου όταν είναι να υπερασπίσουμε  την ανθρώπινη ελευθερία αλλά γιατί δεν θέλουμε να υπηρετήσουμε τον εχθρό. Αντίθετα πιστεύουμε  ότι η ανατροπή του καθεστώτος  του καπιταλισμού και του κράτους  που η εξουσία τους βασίζεται στη βία, στην τρομοκρατία, στον καταναγκασμό, στον πόλεμο, στον  ρατσισμό , στην εκμετάλλευση δεν μπορεί παρά να γίνει  με την χρήση βίας και την προσφυγή στα όπλα από την μεριά των καταπιεσμένων,  των φτωχών,  των προλετάριων, της νεολαίας.

Ως αναρχικοί,  που επιδιώκουμε την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους,  ιδιαίτερα μέσα στις συνθήκες που το υπερεθνικό κεφάλαιο  με αφορμή  την παγκόσμια οικονομική κρίση  και με όπλο το χρέος, επιβάλλει στους λαούς και στον ελληνικό λαό ένα νέο φασισμό με την βία  και τον καταναγκασμό, με την μορφή των μνημονιακών συμβάσεων, εμείς πιστεύουμε ότι μόνο με την επανάσταση,  με τον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο  μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή τη συνθήκη. Και σε αυτόν τον πόλεμο, σε αυτόν  τον αγώνα με όλα τα μέσα, η προσφυγή στα όπλα είναι απαραίτητη. Ως αναρχικός που έχω αρνηθεί την στρατιωτική θητεία και ως μέλος μίας  ένοπλης αναρχικής οργάνωσης του Επαναστατικού Αγώνα, πιστεύω ότι όλες οι μορφές αγώνα συνδέονται και αλληλοσυμπληρώνονται με μοναδικό κεντρικό σκοπό την επανάσταση, την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους.

Αυτό είναι το νόημα αυτής της πολιτικής κατάθεσης υπεράσπισης, ως πράξη αλληλεγγύης στο σύντροφο Θάνο Χατζηαγγέλου που αρνείται την στρατιωτική θητεία στον εχθρό.

Νίκος Μαζιώτης

μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

17 Ιούνη 2015

Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού

Την Δευτέρα 15 Ιούνη πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-μικροφωνική αλληλεγγύης στον αναρχικό ολικό αρνητή στράτευσης Θάνο Χατζηαγγέλου, δίπλα απο τη λέσχη αξιωματικών. Αμέσως μετά οι σύντροφοι κατευθύνθηκαν προς το άγαλμα Βενιζέλου, όπου και υπήρξε παρέμβαση για την υπόθεση του συντρόφου με τρικάκια και συνθήματα σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ με ομιλητές τους Κώστα Ήσυχο (αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας), Πάνο Λάμπρου (μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ) και Γιώργο Θεοδωρόπουλο (μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ).

Αλληλεγγύη στον αναρχικό ολικό αρνητή στράτευσης Θάνο Χατζηαγγέλου

Συγκέντρωση στο στρατοδικείο του Ρουφ 17 ιούνη 2015, στις 9:00

κατάληψη Terra Incognita

εισήγηση της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη δίκη του συντρόφου Θάνου Χατζηαγγέλου

εκδήλωση άρνηση στρατευσης

9-6-15

Για ακόμη μια φορά το στέκι Αντίπνοια στα Πετράλωνα γίνεται στόχος φασιστικής επίθεσης με εμπρηστικό μηχανισμό. 7 χρόνια πρίν, στις 30-6-2008 ομάδα 20 φασιστών της Χρυσης Αυγής εισέβαλε στο χώρο την ώρα που γινόταν μαθήματα και με τους χαιρετισμούς της οργάνωσης μαχαίρωσε δύο άτομα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αυτοοργανωμένοι χώροι και ο κόσμος του αγώνα μπαίνουν στο στόχαστρο του παρα-κράτους. Εμπρηστικές επιθέσεις σε στέκια και καταλήψεις και μαχαιρώματα σε άτομα του ριζοσπαστικού χώρου είναι το κομμάτι της στρατηγικής που καλείται να φέρει εις πέρας το οπλισμένο χέρι της εξουσίας. Μιας στρατηγικής που περιέχει επιθέσεις σε καθετί το διαφορετικό, πλεονάζων ή εχθρικό προς την εικόνα του κράτους. Τα τελευταία περιστατικά φασιστικής βίας με τον πυροβολισμό μιας τρανσεξουαλ στο σταθμό Λαρίσης, κοντά στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, το μαχαίρωμα μετανάστη σε σταθμό του μετρό και την επίθεση στα Πετράλωνα μαρτυρούν από μόνα τους αυτή την στρατηγική.

Στον αντίποδα έρχεται η απάντηση του αριστερού κράτους στην άνοδο της ρατσιστικής βίας, δικάζοντας αστικά 68 μέλη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Και ενώ το κατηγορητήριο περιέχει την εγκληματική δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής (με τις επιθέσεις σε 3 Αιγύπτιους στο σπίτι τους στις 12-6-2012, τη δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Ζαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα στις 17-1-2013 και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι στις 17-9-2013), η δικαιοσύνη απαλλάσσει τη συντριπτική πλειοψηφία των κατηγορουμένων απο την πολιτική αγωγή *(εκτός των φυσικών αυτουργών στη δολοφονία Φύσσα).

Για μας κανένα αστικό δικαστήριο δε θα δικάσει το φασισμό. Κανένας δημοκρατικός θεσμός που προασπίζεται τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου δε θα αποτελέσει ανάχωμα του επίσημου παρακράτους. Οι δίκες των φασιστών δίνονται καθημερινά από όλο τον κόσμο του αγώνα. Είναι οι ίδιες οι εκδηλώσεις, οι πορείες, οι αντισυγκεντρώσεις, οι καταδρομικές επιθέσεις σε μεμονωμένα άτομα ή γραφεία, οι ένοπλες επιθέσεις σε βάρος του φασιστικού συρφετού.

Να συντρίψουμε τον φασισμό, πολεμώντας την δημοκρατία.

Αλληλεγγύη στους συντρόφους του αναρχικού στεκιού Αντίπνοια.

Ο πόλεμος μαίνεται…

Κατάληψη Terra Incognita

Πέμπτη 11 Ιούνη:

19:30 Εκδήλωση-συζήτηση: Η θέση της γυναίκας στον πόλεμο. Μια συμβολή στη σύνδεση της πατριαρχίας με το στρατό και τη θέση της γυναίκας στο κίνημα και τις ένοπλες συγκρούσεις με τη συμμετοχή συντρόφων-ισσών από την αναρχική συλλογικότητα dinamitera (Πάτρα).

Παρασκευή 12 Ιούνη:

18:00 Εκδήλωση-συζήτηση: Από την άρνηση στράτευσης, στην στράτευση των αρνήσεων μας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.

Δευτέρα 15 Ιούνη:

19:00 Συγκέντρωση-Μικροφωνική στο άγαλμα του Φίλιππου Λεωφ. Μεγ. Αλεξανδρου με Νικ. Γερμανού (απέναντι απο τη Λέσχη Αξιωματικών)

Τετάρτη 17 Ιούνη:

9:00 Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο στρατοδικείο του Ρούφ-Αθήνα

κατάληψη Terra Incognita

Αφίσα που κολλιεται με αφορμή τα τελευταία περιστατικά σεξιστικής βίας στη Θεσσαλονίκη.

Ούτε ένα δάκρυ για την πατρίδα

Ξέρεις μαμά

δεν αντέχω να ζω ικετεύοντας

τώρα γεννιέμαι ξανά

μέσα απ’τα σπλάχνα μιας πόρνης.

Μ’αγκαλιάζουν γλυκά

οι πυρήνες γλώσσες της πόλης

ξέρεις μαμά

ο άγγελος σου έχει γίνει πια δαίμονας

Ο πόλεμος είναι διαρκής. Άλλοτε ορατός άλλοτε αόρατος. Και όσο υπάρχει καπιταλισμός θα αυξάνονται τα μέτωπα. Γιατί πόλεμος δεν είναι μόνο οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Σομαλία. Ο πόλεμος είναι καθημερινός. Και όσο υπάρχει εξουσία θα υπάρχει και ο πόλεμος των από τα κάτω. Όλων αυτών που δίνουν τις πιο βίαιες μάχες. Όσων πεθαίνουν στα σύνορα και στο Αιγαίο, κυνηγώντας από χώρα σε χώρα μια καλύτερη συνθήκη για ζωή. Όσων σβήνουν στις πλατείες και στα πάρκα από τη φτώχια και την εξαθλίωση. Όσων “αργοπεθαίνουν” στα κολαστήρια της Δημοκρατίας: στα αστυνομικά τμήματα, στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Όσων ακόμα επιλέγουν ή αδυνατούν να αποφύγουν τον αργό θάνατο στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Αυτός είναι ο πόλεμος, η ίδια η καθημερινότητα.

Όμως σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχουν δύο χρώματα. Το άσπρο της υποταγής και το μαύρο της εξεγερτικότητας. Οφείλουμε στους εαυτούς μας τώρα όπως και πάντα να πάρουμε θέση. Ή με τους εκμεταλλευόμενους, ή με τους εκμεταλλευτές. Ή με την εξουσία και τις δομές της, ή με την ανταρσία. Ή με την τάξη και την ασφάλεια αυτού του κόσμου, ή με την αταξία των απανταχού καταραμένων. Οφείλουμε σε ότι πιστεύουμε να είμαστε εκεί, στην πρώτη γραμμή να πολεμάμε. Όχι για να προσμετράμε νίκες και ήττες, παρά για να αγωνιζόμαστε για τα δίκαια και αναγκαία.

Στην ΕΣΣΟ της 6ης Μαρτίου του 2012 εκλήθη να παρουσιαστώ για να καταταγώ υπέρ του μετώπου που χρόνια τώρα συνειδητά εχθρεύομαι. Εκλήθη να υπηρετήσω τις αρχές και τις αξίες του κράτους και του κεφαλαίου υπηρετώντας μια κατασταλτική δομή του, το στρατό. Μέγιστη αρετή για έναν άνθρωπο να αναγνωρίζεται ακόμα και από τον εχθρό του, ως ανυπότακτος. Ανυπότακτος σε ένα σύστημα που κατασπαράζει κάθε ίχνος ανθρωπιάς. Που οδηγεί έναν ολόκληρο λαό στην κοινωνική χρεοκοπία. Που στο πέρασμά του ρημάζει τα πάντα αφήνοντας πίσω του, τα συντρίμμια της αξιοπρέπειας. Μιας αξιοπρέπειας που κάποιοι παρέδωσαν δίχως μάχη στο βωμό της πλασματικής ευδαιμονίας.

Προς Γενικό Επιτελείο Στρατού:

Καθολική στράτευση στα πεδία των αρνήσεών μας.

Στους επίδοξους θιασώτες της τάξης και της ασφάλειας αυτής της χώρας, μιας χώρας που μίσησα από επιλογή έχω να θυμίσω για ακόμη μια φορά πως αρνούμαι έστω και για μια στιγμή να συνδιαλλαγώ μαζί τους. Αρνούμαι να υπηρετήσω τα συμφέροντα μιας χώρας, ενός κράτους, ενός έθνους προδίδοντας τις αναρχικές μου αξίες. Έχω διαλέξει χρόνια τώρα στρατόπεδο για να πολεμήσω.

Αρνούμαι να γίνω κομμάτι ενός μηχανισμού που ιστορικά αποτέλεσε την ύστατη πράξη στην καταστολή εξεγέρσεων και κινημάτων ενάντια στην καταπίεση. Ενός μηχανισμού που αποτελεί τον εκτελεστικό βραχίονα του κράτους και των αφεντικών εντός και εκτός συνόρων σε επιχειρησιακά ζητήματα. Ως αναρχικός αρνούμαι να αποτελέσω ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα της καταπίεσης-άλλωστε οι αλυσίδες φτιάχτηκαν για να σπάνε. Αρνούμαι να μετατραπώ σε δεσμώτης του ίδιου μου αγώνα και των ονείρων μου, να πολεμώ τον ίδιο μου τον εαυτό.

Δεν έχω θέση μέσα στα θεμέλια της συντήρησης και της ανεξέλιξης. Δεν υπηρετώ και δεν υποτάσσομαι σε κανέναν μηχανισμό που αναπαράγει συντηρητικές τάσεις και συμπεριφορές του παρελθόντος (σεξισμό, πατριαρχία, ομοφοβία). Προσπαθώ καθημερινά να αποτινάξω κάθε μικροαστικό κατάλοιπο που μου έχει εμφυτέψει αυτή η κοινωνία. Έτσι έχω μάθει να κρίνω και να εκτιμώ τον κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τον αξιακό κώδικα που έχει ορίσει. Δεν κυνηγώ καμία έμφυλη καταξίωση μέσα από τις κρατικές δομές (στο στρατό θα γίνεις άντρας).

Προφανώς και υπάρχουν εναλλακτικές διέξοδοι για την αποφυγή της στράτευσης (Ι5) απόλυτα σεβαστές. Αντιλαμβάνομαι όμως την ολική και δίχως όρους άρνηση στράτευσης ως κομμάτι του συλλογικού ταξικού αγώνα ενάντια στην κυριαρχία μα πολύ περισσότερο ως μια ατομική πράξη πολέμου, καθώς ο καθένας μας καλείται πλέον είτε με ποινικές διώξεις είτε με δικαστικά πρόστιμα να επωμιστεί το βάρος των αποφάσεων του. Ως πολιτικά υποκείμενα όμως οφείλουμε να είμαστε παρόντες σε κάθε στιγμή του αγώνα επιλέγοντας την ολική σύγκρουση με τις δομές του κράτους και του καπιταλισμού, όσο επώδυνη και αν είναι. Χαμένος είναι ο αγώνας που δεν δίνεται.

Η άρνηση στράτευσης ως μια ακόμη στιγμή του αντιφασιστικού αγώνα.

Κάθε ταξικό υποκείμενο επιλέγοντας το στρατόπεδο των από τα κάτω, οφείλει να αποτινάξει από πάνω του λογικές εθνικής ενότητας και πατριωτισμού που στοχεύουν στο όνειρο μιας μεγάλης Ελλάδας. Μιας Ελλάδας που αυτή τη στιγμή αποτελεί, περισσότερο από ποτέ, ζωτικό κομμάτι της επέλασης του κεφαλαίου επί πτωμάτων τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην ευρύτερη Ευρώπη και Ανατολή. Στις τάξεις των καταπιεσμένων οι αρχές και οι αξίες του έθνους και της φυλής προδίδονται από αυτές της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού. Δεν υπάρχουν έλληνες και ξένοι παρά μόνο προλετάριοι έτοιμοι να καταστρέψουν το γερασμένο κόσμο της υποταγής χτίζοντας νέες δομές πάνω σε νέες αξίες. Η ιστορία μας δίδαξε πως οι μεγαλύτερες σφαγές, οι μαζικοί βασανισμοί και οι καταστροφές γίνανε στο όραμα ενός μεγάλου έθνους, θάβοντας βαθιά μέσα στη λήθη τα οικονομικά συμφέροντα. Από την “πολιτισμική” επέλαση του Μ. Αλεξάνδρου που στο όνομα της Μεγάλης Ελλάδας σφάγιασε ολόκληρους λαούς μέχρι και το όραμα της Άριας Φυλής του Α. Χίτλερ.

Στο όραμα ενός δυνατού έθνους που θα το θωρακίσει επιχειρησιακά ο στρατός, έχω πάρει θέση. Εθνικός προδότης με μνήμη και συνείδηση. Δεν έχω καμία δουλειά μπροστά στα ψήγματα της Χούντας, να στέκομαι προσοχή υπηρετώντας ένα κομμάτι πανί που ανεμίζει βουτηγμένο στο αίμα. Στο αίμα των θυμάτων κάθε πολέμου (επεκτατικού, κατασταλτικού, οικονομικού) στο όνομα της εθνικής σωτηρίας. Διότι ο αγώνας για την ελευθερία δεν αφορά φυλές και έθνη. Δεν εγκλωβίζεται μέσα σε σύνορα. Δεν κρύβεται πίσω από καμία σημαία.

Δεν τρέφω καμία αυταπάτη για το σήμερα. Στην πλάνη της εθνικής ενότητας ως μόνη διέξοδο σωτηρίας για το κράτος και τα αφεντικά προτάσσω τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο. Έχω διαλέξει στρατόπεδο και δίνω μαζί με τους συντρόφους μου και πλέον τους απανταχού καταπιεσμένους τον ίδιο αγώνα. Τον διαρκή αγώνα ενάντια στην εξουσία. Ενάντια στον καπιταλισμό και την κυριαρχία.

Μα πριν οπλίσω το σώμα μου,

όπλισα τη συνείδησή μου,

όπλισα τη μνήμη μου.

Πριν σκοτώσω τους εχθρούς μου,

σκότωσα τους δαίμονες που έκρυβα μέσα μου.

Και όταν κοίταξα τ’ αδέρφια μου,

τα μάτια μου δε έσταζαν αίμα ούτε δάκρυα.

Γιατί ο πόλεμος είναι διαρκής και είναι μέσα μου.

Σε αυτόν τον πόλεμο όλοι πεθαίνουν,

μα εγώ γεννιέμαι

στα χαρακώματα της ανυποταξίας…

Για τα μέτωπα που μαίνονται.

Για τις μάχες που έπονται.

Άθεος, άπατρις και αναρχικός,

ορκισμένος σας εχθρός.

Θάνος Χατζηαγγέλου

Θεσσαλονίκη

23 Μαρτίου 2012

17 Ιούνη 2015

Στο στρατοδικείο του Ρουφ στην Αθήνα δικάζεται ο ολικός αρνητής στράτευσης Θάνος Χατζηαγγέλου. Ο σύντροφος συνελήφθει κατά τη διάρκεια επιχείρησης κουκουλοφόρων της αντιτρομοκρατικής στη Θεσσαλονίκη στις 15-7-2014 καθώς εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του, ενώ του έχει επιβληθεί και πρόστιμο 6000€. Αυτός είναι και ο προσωρινός επίλογος, μιας σειράς κατασταλτικών μεθοδεύσεων από μεριάς των διωκτικών αρχών με συνεχείς διώξεις και δικαστήρια, φιλικές προσεγγίσεις στο οικογενειακό και συντροφικό περιβάλλον και μια πεπατημένη στρατηγική που στοχεύει στην απενεργοποίηση των αγωνιστών.

Ούτε μια ώρα στο στρατό

Το ειδεχθές έγκλημα για το οποίο κατηγορείται ο σύντροφος είναι το αδίκημα της ανυποταξίας σε καιρό ειρήνης. Για ποια ειρήνη όμως μιλάμε πραγματικά;

Μιλάμε για την ειρήνη των χιλιάδων νεκρών μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στον φράχτη του Έβρου, στα νερά της Μεσογείου με πιο πρόσφατο το νέο έγκλημα της Λαμπεντούζας. Για τους ανθρώπους αυτούς που ο καπιταλισμός τους έχει καταστήσει πλεονάζoν εργατικό δυναμικό και ανακυκλώσιμη δύναμη.

Μιλάμε για την ειρήνη που στο όνομα της ανάπτυξης (οικονομικής, γεωπολιτικής, τεχνολογικής) λεηλατεί τη γη και εκμεταλλεύεται κάθε μορφή ζωής. Κηρύττει πολέμους με προφανή τα οικονομικά κίνητρα και στο διάβα της αφήνει στάχτη και θάνατο.

Μιλάμε για την ειρήνη των εκβιασμών σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Σε μια ζωή, κατώτερη της επιβίωσης, ο καθένας μας βιώνει καθημερινούς εκβιασμούς. Σε μια συνθήκη κατασκευασμένη για να μη τους χωράει όλους, ο καθένας μας πρέπει να διδάσκεται-υπόκειται τον εξευτελισμό της μισθωτής σκλαβιάς, τον ρατσισμό και την ανωτερότητα του κάθε έθνους, την ομοφοβία, την εκμετάλλευση.

Σε αυτή την ειρήνη που διψάει για αίμα, αν είσαι υποταγμένος, είσαι συνένοχος.

Τα στρατοδικεία όμως δε δικάζουν το αδίκημα της ανυποταξίας σε καιρό ειρήνης. Δικάζουν και καταδικάζουν την συνειδητή και αδιαπραγμάτευτη επιλογή αγώνα ενάντια στην κάθε εξουσία. Δικάζουν και καταδικάζουν την αδιαλλαξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Γιατί η άρνηση στράτευσης σε ένα μηχανισμό που η δομή και η λειτουργία του συμπυκνώνουν όλα τα νοσηρά ένστικτα, πηγάζει από την επιλογή του αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα.

Η ολική άρνηση στράτευσης ως αρχή για τη συνολική στράτευση των αρνήσεών μας.

Η άρνηση στράτευσης είναι κομμάτι των γενικευμένων αρνήσεών μας ενάντια στους εκβιασμούς της κάθε εξουσίας. Όμως καμία άρνηση, όσο κάθετη και οξυμένη και να είναι, δεν περιέχει επαναστατικές προοπτικές αν δεν συνοδεύεται από την κατάφαση της οργανωμένης δράσης που στοχεύει στην γενικευμένη κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Στη σημερινή συνθήκη όπου η διαχείριση από το σύμπλεγμα της αριστεροφάνειας με την πατριωτική ακροδεξιά αναφωνεί την συνέχεια του κράτους, οφείλουμε να αντιπαραθέσουμε την συνέπεια των αγωνιζόμενων. Με όπλο την ιστορική μνήμη και μέσο τον πολύμορφο αγώνα, να επιτεθούμε συνολικά στο κράτος και το κεφάλαιο.

Μια ζωή αφιερωμένη στον αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση και την Αναρχία

Αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Θάνο Χατζηαγγέλου

Συγκέντρωση στο στρατοδικείο του Ρουφ 17 ιούνη 2015, στις 9:00

κατάληψη Terra Incognita