Το καλοκαίρι του 2013 μετά από αλλεπάλληλες εξαγγελίες της κυβέρνησης για την πάταξη του εσωτερικού εχθρού και τη μηδενική ανοχή στις «εστίες ανομίας», ξεσπάει ένα κύμα καταστολής ενάντια σε στέκια, καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους. Πιο συγκεκριμένα, στις 5/8, ΜΑΤ εισβάλλουν ταυτόχρονα σε 3 καταλήψεις στην Πάτρα (Παράρτημα, Μαραγκοπούλειο, Στέκι ΤΕΙ-Ν.Γύζη) και τις εκκενώνουν. Στις 21/8 γίνεται εισβολή στο Πολυτεχνείο Αθηνών και συγκεκριμένα στο στέκι Carthago και στο στέκι Αρχιτεκτονικής. Λίγες μέρες μετά εκκενώνεται η κατάληψη Αντιβίωση στα Γιάννενα. Η επιχείρηση ολοκληρώνεται, προς το παρόν, με την εκκένωση της κατάληψης Ορφανοτροφείου στη Θεσσαλονίκη.
Αυτή η επίδειξη δύναμης από πλευράς του κράτους απέναντι στους αναρχικούς και τις δομές τους όμως, δε στάθηκε ικανή να ανακόψει ούτε στο ελάχιστο την πορεία του αγώνα μας αλλά ούτε και να κάμψει τις αντιστάσεις μας. Κι αυτό γιατί ξέρουμε ότι θα είναι για πάντα ανίκανοι να νικήσουν αυτό που ποτέ δε θα είναι ικανοί να αντιληφθούν.
Έτσι το απόγευμα της 15ης Γενάρη του ’13 σύντροφοι ανακαταλαμβάνουν το κτίριο της Λέλας Καραγιάννη 37 έπειτα από εισβολή των ΕΚΑΜ το πρωί της ίδιας μέρας. Ακολούθως στις 4/12/14, περίπου ενάμιση χρόνο μετά από την εκκένωσή του και εν μέσω της απεργίας πείνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού, σύντροφοι από την Πάτρα απελευθερώνουν το Παράρτημα που από εκείνη τη στιγμή ξαναρχίζει τη λειτουργία του σαν κέντρο αγώνα. Αυτή η δυναμική κίνηση, μέσα στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, απέδειξε για ακόμη μία φορά ότι τίποτα δεν τελείωσε και ότι όλα συνεχίζονται. Μία ακόμα ανακατάληψη έρχεται να το επιβεβαιώσει. Τα ξημερώματα της 18ης Ιανουαρίου του ’15, περίπου 70 σύντροφοι και συντρόφισσες «επανοικειοποιούνται τον χαμένο χώρο και χρόνο που αγωνίστηκαν για να κερδίσουν», παίρνοντας πίσω την κατάληψη Αντιβίωση στα Γιάννενα. Δεν ξεχνάμε και κάποιες ανακαταλήψεις που δέχτηκαν την καταστολή από τους ένστολους φασίστες , όπως της Villa Amalias (στις 9/1/13) και της Σκαραμαγκά (στις 15/2/13) στην Αθήνα αλλά και του Ορφανοτροφείου (στις 2/9/13) αντίστοιχα στην Θεσσαλονίκη. Παρ’ όλα αυτά όμως οι όποιες επιθέσεις από την πλευρά του κράτους δεν κάμπτουν το ηθικό μας και συνεχίζουμε έμπρακτα στον καθημερινό μας αγώνα να δείχνουμε ότι δεν μας φοβίζουν αλλά μας εξοργίζουν. Η υπεράσπισή των δομών μας είναι κομμάτι του αγώνα ενάντια στην επέλαση του νέου ολοκληρωτισμού.
Ως αναρχικοί αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως ζωντανές εστίες διαρκούς αντίστασης και αγώνα μέσα στην πόλη-φυλακή. Σαν ένα ακόμη μέσο όξυνσης του πολέμου ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό, ένα ακόμη πεδίο σύγκρουσης με τον εχθρό. Σαν ένα σταθμό στον τελικό προορισμό του αγώνα για ελευθερία, μέχρι την Αναρχία.
Γι’ αυτό, όσο γερούς τοίχους και να χτίζουνε πάντα θα έχουμε αξίνες για να τους γκρεμίζουμε, γιατί οι ιδέες μας ούτε καταστέλλονται, ούτε εκκενώνονται.
10, 100, 1000δες ανακαταλήψεις
Κατάληψη Terra incognita
Ιανουάριος ’15
terra.squat@gmail.com
