Στις 22 Ιουνίου 2016 δύο γυναίκες 17 και 22 χρονών κάθονται σε ένα παγκάκι στο κέντρο της Κορίνθου. Ένας 46χρονος άντρας τις πλησιάζει και αρχικά τους επιτίθεται φραστικά με σεξιστικούς χαρακτηρισμούς. Όταν του ζητήθηκε να φύγει, αυτός παραβίασε σωματικά την 17χρονη πιάνοντας της το στήθος και παρά τις προσπάθειες των γυναικών να διαφύγουν εκείνος συνέχισε την επίθεσή του. Τότε η 22χρονη τραυμάτισε θανάσιμα τον άντρα στο στήθος με ένα μαχαίρι που κουβαλούσε. Και οι 2 γυναίκες συνελήφθησαν. Η 22χρονη προφυλακίστηκε κατηγορούμενη για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και παράβαση της νομοθεσίας περί οπλοκατοχής και οπλοχρησίας, ενώ η 17χρονη (που προφυλακίστηκε για 3 μήνες) βρίσκεται προσωρινά ελεύθερη κατηγορούμενη για συνέργεια. Η δίκη της 22χρονης πραγματοποιήθηκε στις 27 Σεπτέμβρη 2017 στο Ναύπλιο όπου η 22χρονη καταδικάστηκε σε 15 χρόνια και 4 μήνες κάθειρξη χωρίς να αναγνωρισθεί η συνθήκη αυτοάμυνας στην οποία βρίσκονταν και οι 2 κοπέλες κατά την απόπειρα βιασμού.
Στις 22 Ιουνίου 2016 ένας άντρας έπραξε αυτό που έχει επιβληθεί κοινωνικά ως δεδομένο και αυτονόητο. Αποφάσισε να ικανοποιήσει τις ορέξεις τους παραβιάζοντας σεξουαλικά ακόμα μια γυναίκα. Ακόμα ένα περιστατικό σεξιστικής βίας μέσα στα τόσα που ακούμε καθημερινά και σε ακόμα περισσότερα που δε θα μάθουμε ποτέ (χαρακτηριστική είναι η συνθήκη κατά την οποία τα τελευταία χρόνια μονοπωλούν στα καθεστωτικά και μη μέσα τα περιστατικά βιασμών ή αποπειρών). Ακόμα ένα περιστατικό που έρχεται ως επακόλουθο των βρώμικων ματιών και σφυριγμάτων στο δρόμο, των πικρόχολων μάτσο σχολίων για όποια περνάει, της ίδιας της κουλτούρας του βιασμού που αναπαράγει (και η ελληνική) η κοινωνία.
Εκείνη τη νύχτα όμως μια γυναίκα έπραξε το αυτονόητο. Έσπασε το καθεστώς ανοχής στα περιστατικά σεξιστικών επιθέσεων. Αρνήθηκε να παραδώσει το σώμα και την ψυχή της αμαχητί. Αντιστάθηκε με σκοπό την αυτοδιάθεση του σώματός της. Σκότωσε τον επίδοξο βιαστή της. Και η γυναίκα αυτή που θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση για την πράξη αντίστασης μέσα στην συνθήκη της πατριαρχίας, βρίσκεται αυτή τη στιγμή καταδικασμένη σε 15 χρόνια κάθειρξη. Γιατί είναι ρομά που σκότωσε έναν έλληνα και όχι ελληνίδα που βιάστηκε από έναν αλβανό, πακιστανό, σύριο... Γιατί όπως είπε και η εισαγγελέας πρόκειται για ένα άτομο χαμηλού μορφωτικού επιπέδου που δεν αξιολογεί όπως εμείς την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Όμως η αστική δικαιοσύνη είναι αυτή που σε αμέτρητα δικαστήρια βιασμών γυναικών αθωώνει τους βιαστές λόγω αμφιβολιών (με πρόσφατο παράδειγμα την αθώωση θυτών που κατηγορούνταν για μαζικό βιασμό γυναίκας στην Καβάλα). Είναι αυτή που τη στιγμή που καταδικάζει σε 15 χρόνια κάθειρξη την 22χρονη κοπέλα από την Κόρινθο, αφήνει ελεύθερο (με αναστέλλουσα ποινή 12 χρόνια) έναν στρατιωτικό στη Λάρισα που επί σειρά ετών βίαζε την κόρη του. Και η πατριαρχική κοινωνία είναι αυτή που άλλοτε σιωπηλά και άλλοτε ολοφάνερα νομιμοποιεί την σεξιστική βία απέναντι στις γυναίκες, αλλά και σε όσους δεν ακολουθούν τις επιταγές της επιβεβλημένης σεξουαλικής κανονικότητας, ως κατώτερα υποκείμενα μπροστά στον ισχυρό και πολλά βαρύ άντρα. Και ο καθένας από εμάς έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης στην αναπαραγωγή και διαιώνιση των ανισοτήτων με βάση το φύλο.
Αν ενοχή σημαίνει να αντιστέκεσαι με κάθε μέσο στη σεξουαλική παρενόχληση και την παραβίαση της αυτοδιάθεσης του σώματός σου, τότε είμαστε όλοι ένοχοι.
Καμία εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη που προασπίζεται ένα κόσμο δίχως αρχές, αξίες και ιδανικά-ένα κόσμο που το μόνο που του αξίζει είναι να πεθάνει. Καμία γυναίκα μόνη της απέναντι στο φόβο της σεξιστικής βίας. Κανένας βιαστής, ζωντανός. Η αντίσταση της καθεμιάς και του καθενός σε κινήσεις και πράξεις παραβίασης οφείλει να είναι μια πράξη κοινωνικά νομιμοποιημένη.
Αλληλεγγύη στις γυναίκες που αγωνίζονται απέναντι στη σεξιστική βία.
Άμεση απελευθέρωση της 22χρονης που έπραξε το αυτονόητο: σκότωσε τον επίδοξο βιαστή της. 