Ο εθνικός στρατός τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε καιρό πολέμου υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου. Σε καιρό πολέμου, η βασική του λειτουργία είναι να σπέρνει το θάνατο στους υποτιθέμενους «εχθρούς του έθνους», δηλαδή στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους άλλων χωρών. Αλλά ακόμα και σε καιρό ειρήνης, ο εθνικός στρατός είναι ο μηχανισμός αυτός που τροφοδοτεί με υπέρογκα ποσά τις βιομηχανίες όπλων και εξοπλιστικών συστημάτων ενώ υπάρχει κόσμος που αδυνατεί να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Είναι αυτός που στοιβάζει μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και αναλαμβάνει να τους «διαχειριστεί» στις υποτιθέμενες «ανοιχτές δομές φιλοξενείας» – όσους δε σκότωσε κατά τη διέλευσή τους μεταξύ των συνόρων. Είναι αυτός που δρα σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός όταν χρειάζεται, που καταστέλει απεργίες και εξεγέρσεις όταν τα ΜΑΤ δεν επαρκούν. Είναι αυτός που θα κάνει πλύση εγκεφάλου σε όσους κατατάσσονται και θα προσπαθήσει να τους μάθει την πειθαρχία, την ιεραρχία, την υποταγή, το ρατσισμό, τον εθνικισμό και την πατριαρχεία.
Εξαιτίας της φύσης, λοιπόν, του εθνικού στρατού, ορισμένοι σύντροφοι έχουν κάνει τη συνειδητή επιλογή να αρνηθούν να καταταγούν ή να τον υπηρετήσουν με οποιοδήποτε τρόπο. Η επιλογή αυτή δεν εφορμάται από μια πασιφιστική λογική, αλλά από το γεγονός ότι στον κοινωνικό – ταξικό πόλεμο έχουν επιλέξει να είναι με την πλευρά των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων.
Το κράτος όμως δεν μπορεί να αφήσει ατιμώρητους όσους το εχθρεύονται. Έχει δημιουργήσει, λοιπόν, ένα νομικό οπλοστάσιο, το οποίο στοχεύει στην παραδειγματική τιμωρία όσων δρουν εναντίον του. Στην περίπτωση των ολικών αρνητών στράτευσης, δηλαδή όσων όχι μόνο αρνούνται να εκτελέσουν τη στρατιωτική τους θητεία, αλλά αρνούνται να τον εξυπηρετήσουν με οποιονδήποτε άλλο τρόπο (εναλλακτική θητεία, εξαγορά θητείας), το κράτος έχει ενεργοποιήσει διττό μηχανισμό καταστολής: Από τη μία προβλέπει ποινικές διώξεις, ενώ από την άλλη καταστέλλει οικονομικά τους αρνητές επιβάλλοντας πρόστιμα 6.000 ευρω. Η ιδιαιτερότητα στην κατασταλτική μέθοδο που ακολουθείται για όσους αρνούνται να καταταγούν είναι ότι το «αδίκημα» της ανυποταξίας θεωρείται συνεχές, γεγονός που σημαίνει ότι σε κάθε σειρά κατάταξης όπου δεν παρουσιάζεται κάποιος μπορεί να δημιουργείται εκ νέου δίωξη (σύλληψη, στρατοδικείο) και να επιβάλλεται ξανά πρόστιμο. Εννοείται ότι οι ισχυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση του νόμου που μετατρέπει το αδίκημα σε διαρκές προστέθηκαν στη λίστα των φαμφαρολογιών τους. Ένας αρνητής, λοιπόν, μπορεί να συρθεί στο στρατοδικείο 1,2,5,10 φορές –ανάλογα με το ζήλο του εκάστοτε εισαγγελέα και του στρατολογικού γραφείου-, επιβάλλοντας σε κάθε περίπτωση τα ανάλογα πρόστιμα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του αρνητή Δημήτρη Δ. που του ασκήθηκε δίωξη 3 φορές μέσα σε ένα διάστημα 2 χρόνων ανυποταξίας…
Στην παρούσα περίοδο, ο ρόλος του εθνικού στρατού με τα χαρακτηριστικά που προαναφέραμε γίνεται ακόμα πιο έκδηλος από ότι συνήθως, καθώς τα Βαλκάνια και η Ανατολική Μεσόγειος έχουν μετατραπεί σε αρένα διεξαγωγής ενός παιχνιδιού εξουσίας όπου το εκάστοτε κράτος ή μηχανισμός προσπαθεί να εδραιώσει ή/και να επεκτείνει τη δύναμή του. Με αφορμή τον πόλεμο στη Συρία, τις εντάσεις με την Τουρκία, τον καθορισμό των ΑΟΖ και το ονοματολογικό της γειτονικής χώρας, δυνάμεις όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και επιμέρους χώρες βρίσκουν την ευκαιρία να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στην περιοχή και να δημιουργήσουν συνθήκες που θα τους βοηθήσουν να αυξήσουν τα κέρδη τους, σπέρνοντας πίσω τους το θάνατο και την εξαθλίωση. Ταυτόχρονα, το κράτος βρίσκει αφορμή να ισχυροποιήσει το θεσμό του στρατού (έχει προταθεί η αύξηση της θητείας) καθώς η απειλή του πολέμου είναι αρκετή για να πείσει μεγάλη μερίδα του κόσμου για την αναγκαιότητά του.
Εμείς από πλευράς μας αντιλαμβανόμαστε ότι οι πόλεμοι γίνονται για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα κρατών και κεφαλαιοκρατών και ότι τα σπασμένα τα πληρώνουν πάντα οι από τα κάτω. Οι εκμεταλλευόμενοι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας όποια γλώσσα και αν μιλάμε, σε όποια χώρα και αν έτυχε να γεννηθούμε. Αντιθέτως, έχουμε τα πάντα να χωρίσουμε με τους δυνάστες μας και με όσους μας βλέπουν σαν πηγή καύσιμων για τη μηχανή κέρδους τους που λειτουργεί με τον ιδρώτα και το αίμα μας, τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε καιρό πολέμου. Για αυτό οφείλουμε τώρα πιο πολύ από ποτέ να αγωνιστούμε ενάντια στο ενδεχόμενο του πολέμου, να προτάξουμε τη συνειδητή ανυποταξία, να αγωνιστούμε για την παύση των διώξεων στους αρνητές στράτευσης. Να αγωνιστούμε για να πατάξουμε τα ιδεολογήματα του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας που καλλιεργούνται σε περιόδους εντάσεων αλλά να αγωνιστούμε και για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, κράτη, πολέμους. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ