Εργασία στα σούπερ μάρκετ σημαίνει απλήρωτες υπερωρίες, ελαστικοποίηση, κανένα μέτρο πρόληψης, υπερέκθεση σε εξαντλητικά ωράρια, περικοπές, απολύσεις
Εκατοντάδες εργαζόμενες στα σούπερ μάρκετ όλο αυτό το διάστημα έρχονται αντιμέτωπες με την εντατικοποίηση της ταξικής εκμετάλλευσης και την ελαστικοποίηση της εργασίας. Εκτίθενται σε συνεχή υγειονομικό κίνδυνο, πολλές φορές χωρίς την παροχή και των στοιχειωδών μέτρων ατομικής προστασίας. Πάνω από το 60% των καταστημάτων έχει θετικά κρούσματα, γεγονότα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας έπειτα απο καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων αφού η διοίκηση αποκρύπτει σκόπιμα τις συνθήκες εργασίας για να μη σφραγίσει τα καταστήματα. Το κράτος και τα αφεντικά θέτουν ως άμεση προτεραιότητα το αλώβητο πέρασμα του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού μέσα από τη πανδημική κρίση, αδιαφορώντας για το κόστος που θα επιφέρει η επιλογή αυτή στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων.
Η ψήφιση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης του κρατικού σχεδιασμού. Καταστρατηγεί και τα στοιχειώδη απεργιακά δικαιώματα, παρανομοποιώντας τους συνδικαλιστικούς αγώνες, κανονικοποιεί την απλήρωτη εργασία αυξάνοντας το ετήσιο πλαφόν στις υπερωρίες και επεκτείνει την κυριακάτικη εργασία σε ακόμα περισσότερους κλάδους.
Σε συνέχεια των παρεμβάσεων κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης τις τελευταίες μέρες πραγματοποιούμε παρεμβάσεις αντιπληροφόρησης με αφίσες και τρικάκια σε σούπερ μάρκετ του κέντρου και των δυτικών συνοικιών, προπαγανδίζοντας παράλληλα και το Δίκτυο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που στεγάζεται στον ΕΚΧ “Σχολείο για τη Μάθηση της Ελευθερίας”. Δείχνουμε την έμπρακτη κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους, στηρίζοντας τους καθημερινά χωρίς να εντατικοποιούμε την ήδη εξοντωτική εργασιακή συνθήκη που αντιμετωπίζουν. Παράλληλα ως κομμάτι των εκμεταλλευόμενων που οδηγείται εντατικά στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση οργανώνουμε τη συλλογική μας αυτοάμυνα για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Η απαλλοτρίωση αγαθών δεν πλήττει τους εργαζόμενους αλλά τα κέρδη των αφεντικών. Η ανάγκη για τροφή, σίτιση, στέγαση, υγειονομκή περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια είναι λέξεις άγνωστες στα στόματα των κυρίαρχων.
Οργανώνουμε συλλογικές απαλλοτριώσεις αγαθών από τα ράφια και χρημάτων από τα ταμεία για την κάλυψη των καθημερινών μας αναγκών