Ποια αυταπάτη μπορεί να θρέψει την ελπίδα πως στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε, το κοινωνικό και ταξικό δίκαιο βρίσκει χώρο στα ανάκτορα της αστικής δικαιοσύνης. Ποια ανάσα για δικαίωση μπορούμε να βρούμε πλάι σε αυτούς που ξεπλένουν μαχαιροβγάλτες νεοναζί, μπάτσους δολοφόνους, συγκροτημένα κυκλώματα παιδοβιαστών που δραστηριοποιούνται υπό την κάλυψη της πολιτικής και επιχειρηματικής μαφίας. Η δικαστική αγέλη είναι το πλυντήριο της πολιτικής ηθικής και αξιακής λέρας με την οποία ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι.
Για την αστική δικαιοσύνη ο δικός της ποινικός κώδικας είναι μία πλαστελίνη που πλάθεται κατά παραγγελία. Την ίδια στιγμή που φυλακίζει φτωχοδιάβολους για μικροκλοπές, αθωώνει στελέχη της πολιτικής και οικονομικής ελίτ που κατηγορούνται για χρηματοπιστωτικά σκάνδαλα, αδειάζοντας κρατικά και ιδιωτικά ταμεία. Αιχμαλωτίζει αγωνιστές για την πολιτική τους δράση, απελευθερώνοντας επιφανείς βιαστές, μαστροπούς κτλ. Θάβει στο μπετό επαναστάτες για την αμετανόητη στάση τους, αποφυλακίζοντας παρακρατικούς δολοφόνους που κάνουν τη βρώμικη δουλειά της κυβέρνησης. Αυτό το ανεξάρτητο σύστημα καλείται να κρίνει τους 3 βασανιστές του συντρόφου μας Βασίλη Μάγγου που έξω από το δικαστικό μέγαρο τον τσάκισαν, τον κακοποίησαν, τον οδήγησαν στη ψυχολογική κατάρρευση, γεγονότα που συνέθεσαν το θάνατό του καταγράφοντας ακόμα μία κρατική δολοφονία. Τότε όμως η δικαιοσύνη δεν ήταν τυφλή, έκανε απλά τα στραβά μάτια.
Η πόλη του Βόλου γνωρίζει πολύ καλά, όταν και όποτε χρειάστηκε, πού βρήκε στέγη το δικό μας δίκαιο. Απέναντι στις κρατικές αυθαιρεσίες, στο φασιστικό εσμό, στις εργοδοτικές δολοφονίες, στην κατασταλτική βαρβαρότητα οπλίστηκαν συνειδήσεις, γέμισαν δρόμοι με οργή, τσακίστηκε η ανάθεση. Οι δικές μας στιγμές δικαίωσης ήταν τα σημεία αναφοράς στον πολιτικό χρόνο που επιστράφηκε η βία που δεχόμασταν από την τυραννία. Ήταν τα μαχητικά αντιπολεμικά συλλαλητήρια ενάντια στις επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, με βάση το δόγμα ενάντια στην τρομοκρατία, με τις εμπρηστικές επιθέσεις στα Mc Donald’s στην Ιάσονος. Ήταν οι κεντρικές διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις στις πορείες ενάντια στην Ολυμπιάδα του 2004. Ήταν τα μαχητικά συλλαλητήρια ενάντια στις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις από τον Αρσένη μέχρι τη Γιαννάκου. Ήταν η ισοπέδωση της πρώτης φασιστοφωλιάς των νεοναζί στην Γκλαβάνη. Ήταν η διάλυση του στρατοπέδου συγκέντρωσης μεταναστών στη Βιομηχανική Ζώνη. Ήταν το πέσιμο στο τμήμα της Ροζού ως απάντηση στο βασανισμό νεαρού που δεν σταμάτησε σε μπλόκο της ΟΠΚΕ στην Αργαλαστή. Ήταν η εξέγερση του Δεκέμβρη και η πολιορκία του τμήματος στον Άγ. Νικόλαο όπου οι δήμιοι τρέμαν κλειδωμένοι μέσα. Ήταν το σπάσιμο των γραφείων της Χρυσής Αυγής όταν ο νεοναζί Ηλιόπουλος επιδείκνυε το όπλο του σε ομάδα συντρόφων. Ήταν οι συγκρούσεις αγωνιστών από τις Σταγιάτες με τους μπράβους του μαφιόζου της αυτοδιοίκησης στο δημοτικό συμβούλιο. Ήταν η πολιορκία της ΑΓΕΤ από χιλιάδες οργισμένους διαδηλωτές. Η κάθε βαριοπούλα που θρυμμάτιζε τη βιτρίνα του απυρόβλητου, η κάθε μολότοφ, η κάθε εμπρηστική επίθεση ενάντια στα σύμβολα της τυραννίας και της εκμετάλλευσης.
Να πληρώσουν όλοι τους ακριβά. Να πληρώσουν για όλα.
Στις 21 Οκτώβρη οι 3 βασανιστές του συντρόφου μας Βασίλη Μάγγου θα οδηγηθούν στο ανάκτορο της Θέμιδος. Για εμάς καμία αστική τιμωρία δεν θα δικαιώσει ούτε το χαμό ούτε τους αγώνες που έδωσε και άφησε πίσω του τόσο νωρίς ο σύντροφός μας. Οι 3 βασανιστές του που υπηρετούν το έργο της τοπικής μαφίας, πρέπει να βρεθούν αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους εκεί που αρμόζει στο επαναστατικό κίνημα. Να τσακιστούν χωρίς οίκτο ακόμα και αν ζητήσουν γονατιστοί μετάνοια. Γιατί αντίθετα με εμάς που υπερασπιζόμαστε τις διαδρομές μας με ψηλά το κεφάλι, οι δούλοι θα παραμένουν δούλοι μία ζωή με το κεφάλι σκυμμένο. Το επαναστατικό δίκαιο είναι η Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από τα κεφάλια των βασανιστών μας και γυρίζει, γυρίζει, γυρίζει…
Καμία Ειρήνη-Έχουμε Πόλεμο
Οι κεφαλές τους επί πίνακι
Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Δ’ Πτέρυγα, Φυλακές Κορυδαλλού
14/10/2022