Σε αυτούς τους δρόμους & σε αυτή την κοινωνία μια μέρα η εξέγερση δε θα είναι ουτοπία
46 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο φόβος και ο τρόμος αναμετράται με την οργή και την δίψα για ελευθερία από τον κόσμο του αγώνα. Η φετινή επέτειος της 17ης Νοέμβρη αποτέλεσε ανοιχτό στοίχημα για τα κινήματα ενάντια στη διάχυτη τρομοκρατία, που επιδιώκει να επιβάλλει η εξουσία όλο το τελευταίο διάστημα. Εκκενώσεις καταλήψεων και αυτοδιαχειριζόμενων στεκιών, συλλήψεις και βασανισμοί αγωνιστών, εισβολές σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και ξυλοδαρμοί φοιτητών επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας με σκοπό την αποδυνάμωση των διαδικασιών αγώνα. Όμως τα κινήματα δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη.
Την Κυριακή το απόγευμα εκατοντάδες κόσμου συμμετείχαν στα ελευθεριακά μπλόκ τα οποία συγκροτήθηκαν στο τέλος της πορείας που ξεκίνησε από το Πολυτεχνείο του ΑΠΘ. Συγκροτημένα μπλοκ, εκτός από το κοινό αναρχικό μπλοκ που δημιούργησαν οι συλλογικότητες και τα άτομα της Περιφέρειας της Αναρχικής Ομοσπονδίας στη Θεσσαλονίκη και η κατάληψη Terra Incognita μαζί με συντρόφους και συντρόφισσες, είχαν επίσης και η αναρχική μαθητική ομάδα Αταξία, ο τοπικός συντονισμός της ΑΠΟ, ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας» και η Αντιεξουσιαστική Κίνηση. Τα αναρχικά-αντιεξουσιαστκά μπλοκ αριθμούσαν καθόλα τη διάρκεια της πορείας παραπάνω από 800 άτομα. Δυναμική όμως ήταν και η συγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων και σχημάτων με ελευθεριακά χαρακτηριστικά με τη συμμετοχή πάνω από 1.000 φοιτητριών και φοιτητών.
Η πορεία ακολούθησε τις οδούς Εγνατία, Εθνικής Αμύνης, Τσιμισκή, Ι. Δραγούμη, Εγνατία καταλήγοντας στην Καμάρα όπου και αποχώρησε συγκροτημένα η περιφρούρηση του μπλοκ μας. Από την Τσιμισκή και έπειτα έγινε ξεκάθαρη η απόπειρα τρομοκράτησης του κόσμου καθώς έκαναν την εμφάνισή τους πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις που πλαισίωσαν μόνο τα αναρχικά-αντιεξουσιαστικά μπλοκ, μέχρι και το τέλος της πορείας. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο αναρχικός-αντιεξουσιαστκός χώρος ως ένα από τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια με συνέπεια και σταθερότητα όλα αυτά τα χρόνια, αποτελεί σταθερά στοχοποιημένη κοινότητα αγώνα, κάτι που εντείνεται όλο αυτό το διάστημα (και εκδηλώθηκε και με το όργιο καταστολής τη μέρα αυτή στα Εξάρχεια). Σε αυτή την προσπάθεια, το κράτος όμως βρίσκει προθυμία και ανταπόκριση σε μέρος της αριστεράς, που με τη στάση της και τις επιλογές της συνοδοιπορεί στην προσπάθεια κοινωνικής απομόνωσης μας (άλλοτε να αποχωρούν όπως στην πορεία του Φύσσα και άλλοτε να επιβάλλουν τη θέση τους στα μπλοκ με όρους πολιτικαντισμού). Επιλέξαμε συνειδητά να μην συγκρουστούμε με την μικροπολιτική τους, δείχνοντας στην πράξη την ουσία και την πολιτική ποιότητα μας. Όμως η απόπειρα απομόνωσής μας, δε θα περάσει. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε αδιάλλακτα στην πρώτη γραμμή του αγώνα και ας μη σας αρέσει.
46 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η εξουσία επιχειρεί να φιμώσει τις κραυγές των εκμεταλλευόμενων απλώνοντας το φόβο στις κοινότητες του αγώνα. Την ίδια στιγμή σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μαίνονται ανοιχτά μέτωπα εξεγέρσεων και επαναστάσεων απέναντι στην κρατική βαρβαρότητα και τον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό. 46 χρόνια μετά, το πρόταγμα της γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης ενάντια στον κρατισμό, την πολιτική και κοινωνική καταπίεση και στην οικονομική εξαθλίωση, παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ.
Ελλάδα-Χιλή-Συρία
Οι εξεγέρσεις του χθες να γίνουν όπλο για τις επαναστάσεις του σήμερα
Αναρχική Ομοσπονδία – Περιφέρεια Θεσσαλονίκης
Κατάληψη Terra Incognita