Από την Ελλάδα ως τη Γερμανία-Αγώνας για Ζωή, Γη και Ελευθερία

Το δάσος στο Osterholz, στα σύνορα της πόλης Ντύσελντορφ και Χάαν τελεί υπό κατάληψη από τον Αύγουστο του 2019. Ήδη από τις πρώτες μέρες η διάχυση του επαναστατικού λόγου ενάντια στην λεηλασία της φύσης κατέστησε σαφές πως πρόκειται για μία κατάληψη δάσους, κομμάτι του αγώνα για ελευθερία.Η εταιρεία Oetelshofen, που ανήκει στην οικογένεια Iseke, δεν είναι μόνο σημαντικόςπαράγοντας στην καύση άνθρακα, την κατασκευή δρόμων και την κατασκευή όπλων, αλλά κατέχει επίσης τεράστιες ποσότητες γεωργικής γης για αιώνες τις οποίες μισθώνουν. Συμμετείχαν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε δημοτικά συμβούλια και είναι μέλη αρκετών τοπικών συλλόγων. Κάπως έτσι βλέπουμε άλλη μία οικογένεια να εκμεταλλεύεται με βάση το συμφέρον ξανά και ξανά. Η Oetelshofenσυνεργάζεται την Thyssen/Krupp, μία πολυεθνική με επίκεντρο την βιομηχανία και την παραγωγή χάλυβα, την RWE, την δεύτερη μεγαλύτερη πολυεθνική στον κόσμο ως προς την παραγωγή αιολικής ενέργειας και η Τρίτη μεγαλύτερη στην Ευρώπη ως προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και με κατασκευαστικές δρόμων. Η οικογένεια Iseke είναι συνδεδεμένη με τον CDU (Χριστιανική Δημοκρατική Ένωση της Γερμανίας) κάτι που έπαιξε πολύ στα μίντια την προηγούμενη εκλογική περίοδο και λόγω μίας πρωτοβουλίας κατοίκων απέκοψε τον αρχηγό της κοινοβουλευτικής ομάδας της ένωσης να κατέβει στις εκλογές ξανά. Όπως είπαμε, και όπως ξέρουμε καλά και εμείς, η οικογενειοκρατία δεν γνωρίζει όρια.

Η κατάληψη του Osterholz στηρίζεται και από τους κατοίκους της περιοχής, που κατέθεσαν καταγγελία για την αποτροπή της άμεσης επιβολής της διαδικασίας έγκρισης πολεοδομικού σχεδιασμού. Η καταγγελία αυτή απορρίφθηκε και το δάσος απειλείται με εκκένωση από τις αρχές του Ιανουαρίου. Οι καταληψίες έχουν ήδη δηλώσει την διάθεση για υπεράσπιση του δάσους με σαμποτάζ μεγάλων δρόμων και άλλους πιο ευφάνταστους τρόπους. Ο αγώνας για την λεηλασία της φύσης από την βιομηχανική κοινωνία μας βρίσκει κάθε φορά την μία δίπλα στον άλλο. Είτε αυτή η δασική έκταση βρίσκεται στο Ντυσελντορφ, είτε στις Σκουριές, είτε αφορά την διεκδίκηση αγαθών όπως στις Σταγιάτες είτε την αποτροπή ενός δρόμου που θα ωφελήσει μία πολυεθνική ο αγώνας για ελευθερία μας βρίσκει στην ίδια πλευρά αυτού του πολέμου. Όσα συνέδρια και να κάνουν για την κλιματική αλλαγή και όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για τις περιβαλλοντικές του ανησυχίες εμείς θα διεκδικούμε την ελευθερία μας με όλα τα μέσα στέλνοντας σινιάλα αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο. Από τη μητρόπολη της Θεσσαλονίκης απαντάμε στον κάλεσμα τους και εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο δάσος του Osterholz, γιατί αν νομίζουν πως δεν είμαστε μαζί σε κάθε αγώνα είναι γελασμένοι.

Δύναμη στην κατειλημμένη ζώνη Osterholz

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΕΙΛΛΗΜΕΝΑ ΕΔΑΦΗ

*

Osterholz forest, in the borders of Dusseldorf and Haan is a squatted forest area since August 2019. Since the very first day the spreading of revolutionary speech against environmental destruction made it clear that this is squat, part of the struggle for land and freedom. The Oetelshofen company, owned by the Iseke family, is not only a major player in coal burning, road construction and weapons construction game, but also owns vast amounts of agricultural land for centuries. For a long time, they have participated in municipal councils and have been members of several local associations. In this way, we once again see another family taking advantage based on personal interest over and over again. Oetelshofen company is partnering with Thyssen / Krupp, a steel-focused multinational company, RWE, the world’s second largest multinational companyof wind energy and the third largest in Europe in renewable energy, and companies of constructing roads. The Iseke family is affiliation with the CDU (Christian Democratic Union of Germany), played a big part in the media during the previous election period and due to a citizens’ initiative, the leader of the union’s parliamentary group could not run in the elections again. As we have said, and as we well know from Greek families ruling over the years, greed for power of the same families knows no borders.

OsterholzForst squat has met the solidarity of the citizens of the area, who submittedan appeal against the immediate enforcement at the Higher Administrative Court in Münster. This appeal was rejected, and this is the reason why Osterholz is threatened with eviction since the beginning of January. The squatters have already stated their willingness to defend the forest by sabotaging central roads or with the use of even more creative tools. The struggle for earth liberation from the industrial society finds us united every time. Either if it regards a forest in Dusseldorf, or in Skouries, or it concerns the struggle for common needs like in Stagiates, or the sabotage of a new highway like in Danni forest, the struggle for earth liberation finds us in the same side of this war. Whatever conferences and meetings they organize regarding climate change in order to convince us for their environmental worries we will fight for our freedom by all means sending away signals of solidarity throughout the world. From the metropolitan areas of Thessaloniki we respond to their call and express our solidarity to our companixns in OsterholzForst, because they must be fooled if they think we are not united in every fight.

STRUGGLE FOR LAND AND FREEDOM-SOLIDARITY TO ALL OCCUPIED AREAS

Είμαστε εδώ γιατί οι αρχές και οι αξίες της ακηδεμόνευτης ελευθερίας δεν εξαγοράζονται. Κερδίζονται με πίστη και προσήλωση στον κοινό μας αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης. 

Είμαστε εδώ γιατί δεν σταματήσαμε στιγμή να πιστεύουμε στο ίδιο όνειρο. Στο παρόν και το μέλλον των βιωμάτων που αναδύονται μέσα από κατειλημμένες στιγμές. 

Είμαστε εδώ γιατί πολύ απλά αρνούμαστε τους συμβιβασμούς, τον εκβιασμό, την αλλοτρίωση, μα πάνω απ’όλα την συνθηκολόγηση. Κουβαλάμε μια ιστορία που εμμένει πεισματικά να μας θυμίζει πως η υπεράσπιση του πολέμου ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία είναι αδιαπραγμάτευτο καθήκον. 

Πιο δυνατά από ποτέ. Πιο σίγουρα για αυτό που επιλέξαμε συνειδητά να περιφρουρήσουμε. Μα πάνω απ’όλα πιο χαρούμενα. Δεν εγκαταλείψαμε την προσπάθεια, δεν εγκαταλείψαμε τη μάχη. 

Είμαστε εδώ γιατί τίποτα και κανένας τους δεν στάθηκε ικανός να μας τελειώσει. Με το ίδιο ασίγαστο μίσος για τους εχθρούς μας και την ίδια περήφανη αγάπη για κάθε συντροφική αγκαλιά που μας περιμένει έξω απ’τα κάγκελα, κραυγάζουμε πως τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται.

Η περιφρούρηση της κατάληψης πίσω από το Χημικό 

Τις τελευταίες μέρες όλες και όλοι μας γινόμαστε μάρτυρες της απόπειρας επιβολής ενός καθεστώτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης. Η τρομοκρατία της Δεξιάς απέναντι στον κόσμο του αγώνα μέρα με τη μέρα οξύνεται μέσα από νέα χτυπήματα, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις απέναντι στον κόσμο που σπάει στην πράξη το φόβο και αντιστέκεται στην κανονικοποίηση της δυστοπίας.

Η εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψης του Βιολογικού δε στάθηκε ικανή καθώς μια νέα κατάληψη άνθισε από τα συντρίμμια της. Το χτύπημα στο νέο μας χώρο, δε λύγισε ούτε το δίκιο μας, ούτε το πάθος μας καθώς υπερασπιστήκαμε τις επιλογές μας απέναντι στον στρατό κατοχής της Δημοκρατίας. Οι ξυλοδαρμοί κατά την επιχείρηση εκκένωσης και οι 15 συλλήψεις δεν ήταν τίποτε παραπάνω από την απόδειξη πως άξιζε να βρισκόμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη εκείνες τις στιγμές. Και αφού τα χτυπήματα δεν μας λύγισαν, σειρά είχε η στοχοποίηση της πανελλαδικής πορείας αλληλεγγύης στις καταλήψεις.

Για μέρες κράτος, μίντια και πρυτανικές αρχές προωθούσαν ένα τρομοσόου που θα στεκόταν ικανή και αναγκαία συνθήκη για την εκ των προτέρων δικαιολόγηση της καταστολής. Μηνύματα προς τους μαγαζάτορες για κλείσιμο της αγοράς εν όψει επεισοδίων, δεκάδες διμοιρίες, ασφαλίτες κτλ, ελικόπτερα και αύρες στους δρόμους μέσα σε ένα κλίμα επιβαλλόμενου πανικού. Ή θα νικούσε ο φόβος ή το δίκιο. Και το δίκιο στάθηκε ψηλότερα ακόμη μια φορά.

Πάνω από 1000 διαδηλωτές/ριες έσπασαν στο δρόμο την τρομοκρατία, υπερασπιζόμενοι/ες στην πράξη τις καταλήψεις που βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος της καταστολής. Μετά το τέλος της πορείας ακολούθησαν συγκρούσεις με τα ένστολα μιάσματα, τα οποία και εξαπέλυσαν ένα πρωτοφανές ανθρωποκυνηγητό σε όλη την πόλη για να πραγματοποιήσουν συλλήψεις στο σωρό. Την Κυριακή 16/1 οι συντρόφισσες/οι οδηγήθηκαν στα δικαστήρια απ’όπου πήραν προθεσμία για Δευτέρα 17/1 και παραμένουν κρατούμενες/οι στην ΓΑΔΘ.

Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλες τις συλληφθείσες και συλληφθέντες, που αποτελούν κομμάτι του κοινού μας αγώνα για την υπεράσπιση των επιλογών μας, απέναντι στις δυστοπικές βλέψεις της Δεξιάς. Θα το λέμε όσες φορές και αν χρειαστεί, μέχρι να επιβάλλουμε την πολιτική μας ύπαρξη στις ζωές σας: άλλοτε με ψίθυρους, άλλοτε με κραυγές, η οργή μας θα οπλίζει τη μνήμη, την υπομονή, την πίστη και την συνέπεια στο ίδιο όνειρο: ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε καταληψίες για μια ζωή. Πέφτουμε, μα πέφτουμε πάνω σας. Τίποτα δεν τελειώνει, τίποτα δεν πεθαίνει.

Νέα συγκέντρωση αλληλεγγύης Δευτέρα 17 Γενάρη, 12:00 Δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Τις τελευταίες μέρες όλες και όλοι μας γινόμαστε μάρτυρες της απόπειρας επιβολής ενός καθεστώτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης. Η τρομοκρατία της Δεξιάς απέναντι στον κόσμο του αγώνα μέρα με τη μέρα οξύνεται μέσα από νέα χτυπήματα, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις απέναντι στον κόσμο που σπάει στην πράξη το φόβο και αντιστέκεται στην κανονικοποίηση της δυστοπίας.

Η εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψης του Βιολογικού δε στάθηκε ικανή καθώς μια νέα κατάληψη άνθισε από τα συντρίμμια της. Το χτύπημα στο νέο μας χώρο, δε λύγισε ούτε το δίκιο μας, ούτε το πάθος μας καθώς υπερασπιστήκαμε τις επιλογές μας απέναντι στον στρατό κατοχής της Δημοκρατίας. Οι ξυλοδαρμοί κατά την επιχείρηση εκκένωσης και οι 15 συλλήψεις δεν ήταν τίποτε παραπάνω από την απόδειξη πως άξιζε να βρισκόμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη εκείνες τις στιγμές. Και αφού τα χτυπήματα δεν μας λύγισαν, σειρά είχε η στοχοποίηση της πανελλαδικής πορείας αλληλεγγύης στις καταλήψεις.

Για μέρες κράτος, μίντια και πρυτανικές αρχές προωθούσαν ένα τρομοσόου που θα στεκόταν ικανή και αναγκαία συνθήκη για την εκ των προτέρων δικαιολόγηση της καταστολής. Μηνύματα προς τους μαγαζάτορες για κλείσιμο της αγοράς εν όψει επεισοδίων, δεκάδες διμοιρίες, ασφαλίτες κτλ, ελικόπτερα και αύρες στους δρόμους μέσα σε ένα κλίμα επιβαλλόμενου πανικού. Ή θα νικούσε ο φόβος ή το δίκιο. Και το δίκιο στάθηκε ψηλότερα ακόμη μια φορά.

Πάνω από 1000 διαδηλωτές/ριες έσπασαν στο δρόμο την τρομοκρατία, υπερασπιζόμενοι/ες στην πράξη τις καταλήψεις που βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος της καταστολής. Μετά το τέλος της πορείας ακολούθησαν συγκρούσεις με τα ένστολα μιάσματα, τα οποία και εξαπέλυσαν ένα πρωτοφανές ανθρωποκυνηγητό σε όλη την πόλη για να πραγματοποιήσουν συλλήψεις στο σωρό.

Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλες τις συλληφθείσες και συλληφθέντες, που αποτελούν κομμάτι του κοινού μας αγώνα για την υπεράσπιση των επιλογών μας, απέναντι στις δυστοπικές βλέψεις της Δεξιάς. Θα το λέμε όσες φορές και αν χρειαστεί, μέχρι να επιβάλλουμε την πολιτική μας ύπαρξη στις ζωές σας: άλλοτε με ψίθυρους, άλλοτε με κραυγές, η οργή μας θα οπλίζει τη μνήμη, την υπομονή, την πίστη και την συνέπεια στο ίδιο όνειρο: ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε καταληψίες για μια ζωή. Πέφτουμε, μα πέφτουμε πάνω σας. Τίποτα δεν τελειώνει, τίποτα δεν πεθαίνει.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Κυριακή 16 Γενάρη, 10:00 Δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Το βράδυ της 13^ης Οκτωβριου στα Ιλίσια ο σύντροφος Χάρης Μαντζουρίδης προσάγεται με όρους απαγωγής, από μπάτσους με πολιτικά, οι οποίοι μπροστά στην κατακραυγή της γειτονιάς δήλωσαν ότι κατηγορείται για ασέλγεια σε ανήλικο, δικαιολογώντας έτσι τη σωματική και λεκτική τους βία προς τον σύντροφο, μπροστά στην συντρόφισσα και το ανήλικο παιδί του. Οδηγείται στην ΓΑΔΑ όπου ενημερώθηκε ότι εκκρεμούσε ένταλμα εις βάρος του για μια ληστεία ενός υπαλλήλου χρηματαποστολής το 2018 στην περιοχή του Ζωγράφου με μοναδικό στοιχείο ένα μείγμα DNA που βρέθηκε σε ένα γεμιστήρα κοντά στο σημείο της ληστείας. Όλα αυτά λόγω ενός ανώνυμου τηλεφωνήματος που δέχτηκαν οι μπάτσοι της ΕΛ.ΑΣ, όπου ο νομοταγής ρουφιάνος τον καθιστούσε ύποπτο για τη ληστεία. Ο βίαιος αυτός χειρισμός κλόνησε την ψυχική υγεία του συντρόφου. Τον κάτηγορησαν για ασέλγεια, τον απήγαγαν, έπαιξαν με το μυαλό του με αισχρούς ισχυρισμούς και του απέσπασαν το γενετικό του υλικό. Την επόμενη μέρα εκδίδεται ένταλμα σύλληψης καθώς, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, στοιχεία του DNA του ταυτίζονται με στοιχεία ενός ορφανού μείγματος που οι μπάτσοι ισχυρίζονται ότι σχετίζεται με την ληστεία του 2018.

Μετά από κρίσεις πανικού που κορυφώθηκαν με την  μεταφορά του στις φυλακές Κορυδαλλού, η βία αυτή ωθεί τον σύντροφο να αυτοτραυματιστεί στο κεφάλι. Μεταφέρεται στο Αττικό νοσοκομείο και στις 19 Οκτωβρίου αποτρέπεται η πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας του ενώ μετά την συρραφή των τραυμάτων του μεταφέρεται στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Δαφνί. Στις 8 Νοεμβρίου όντας ακόμα κρατούμενος και ασθενής πραγματοποιεί  τη δεύτερη απόπειρα και μεταφέρεται ξανά στο Αττικό και στη συνέχεια πάλι στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Δαφνί. Στις 16 Δεκεμβρίου ο εισαγγελέας της φυλακής του ανήγγειλε πως θα περάσει πειθαρχικό για ψευδή αυτοτραυματισμό και για απόπειρα απόδρασης, αναφερόμενος στην απόπειρα αυτοκτονίας του στις 19 Οκτωβρίου. Ενώ η ψυχική υγεία του συντρόφου έχει ήδη αποστραγγιστεί από τη φαρμακευτική αγωγή, του απαγορεύουν επισκεπτήρια, επικοινωνία, έξοδο από τον θάλαμο και συνεχίζουν να του επιτίθενται λεκτικά και ψυχολογικά, καθώς περιμένει την απόφαση του ανακριτή για τη μεταφορά του στον Κορυδαλλό.  Στις 24/12 ο σύντροφος μετάγεται στο Ψυχιατρείο κρατουμένων Κορυδαλλού, όπου μπαίνει σε καραντίνα προληπτικά λόγω των νέων μέτρων. Μετά από 6 μέρες παραμονής του εκεί(30/12), βγαίνει θετικός σε ράπιντ τεστ οπότε εξακολουθεί να μένει στην απομόνωση μέχρι και σήμερα, χωρίς καμία δυνατότητα επικοινωνίας, χωρίς ιατρική παρακολούθηση και χωρίς οι κοντινοί/ες του να γνωρίζουν τίποτα!

Η βαρβαρότητα αυτής της εκδικητικής μεταχείρισης είναι κάτι πρωτοφανές για τα δεδομένα της κοινωνίας. Κατηγορούν τον σύντροφο με αίσχη, μη σεβόμενοι την ψυχική και σωματική υγεία του, ενώ βρίσκεται υπό την επίβλεψη γιατρών και μη που προσπαθούν να επισπεύσουν την επιστροφή του στον Κορυδαλλό, χωρίς καν να τους ενδιαφέρει η ταυτότητα του ασθενή. Και όλα αυτά για ένα ορφανό DNA. Η καταστροφή της ψυχικής υγείας ενός αγωνιστή για την καταστολή των ιδεών και της δράσης του, της ύπαρξης του στον αναρχικό χώρο. Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που επιχειρούν με ψέματα να κρύψουν τους λόγους της κανιβαλιστικής τους συμπεριφοράς, ούτε η τελευταία που προσπαθούν να κατακρεουργήσουν τον ψυχισμό επαναστατικών υποκειμένων. Το ψυχολογικό παιχνίδι του κράτους έχει παρατραβήξει και κάθε μέρα η ζωή του συντρόφου μας βρίσκεται σε κίνδυνο.

Όλη αυτή η ιστορία με σκοπό την ταυτοποίηση ενός ορφανού DNA. Άλλωστε, η καινούρια καθημερινή δικαιολογία των μπάτσων, με τις πιο πρόσφατες υποθέσεις του συντρόφου Κώστα  Κ.και των 14 συντρόφων που εμπλέκονται στην υπόθεση της πρυτανείας ΕΜΠ, έχει να κάνει με την υποχρεωτική λήψη, τη στοχοποίηση και την ενορχηστρωμένη ενοχοποίηση αγωνιστ(ρι)ών για τη συμμετοχή τους στον αναρχικό χώρο και τις επαναστατικές δράσεις. Η πολιτική τους έχει στόχο τις ζωές μας, τις σχέσεις μας, την πραγματικότητα που βιώνουμε και την αμφισβήτηση της αξίας των ζωών μας. Οι μεθοδευμένες επιθέσεις τους βασίζονται, πλέον, σε τεχνολογικά μέσα ενώ η ίδια η απόσπαση του DNA είναι παράνομη και για πολλά χρόνια το εργαστήριο της αστυνομίας δεν μπορεί να αποδείξει την αξιοπιστία του DNA ως πειστήριο, καθώς από μόνο του δεν αποτελεί στοιχείο. Ο λόγος, όσον αφορά τις περισσότερες διώξεις που αφορούν το DNA που βρίσκεται σε κινητά αντικείμενα, είναι η απόδειξη ότι η μεταφορά του βιολογικού υλικού είναι τόσο εύκολη, οπότε η ύπαρξή του σε ένα σημείο δεν προϋποθέτει και την ύπαρξη του ίδιου του ατόμου εκεί. Οι δικαιολογίες της ΕΛ.ΑΣ. για ενοχοποίηση ιδεολογιών και επαναστατικών σκεπτικών έχουν καταρρεύσει πολλές φορές ανά τα χρόνια και τα ψέματα τους αυτή την στιγμή έχουν θέσει σε κίνδυνο την ζωή ενός συντρόφου. Η ψυχική και σωματική υγεία των ανθρώπων του αγώνα είναι κάτι που η καταστολή πάντα θα προσπαθεί να κλονήσει. Εμείς ως αλληλέγγυοι/ες δηλώνουμε την αμέριστη στήριξη και αλληλεγγύη μας στον Χάρη Μαντζουρίδη και στεκόμαστε δίπλα στους συντρόφους/ισσες του κατά τη διάρκεια αυτού του αγώνα. Το βράδυ της Δευτέρας 10 Γενάρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στο σπίτι του εισαγγελέα Ευάγγελου Μπακέλα, στην οδό Γερμ. Καραβαγγέλη 4. Οι ιδέες μας και οι δεσμοί μας θα είναι για πάντα ένα όπλο που δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν. Όσο κι αν προσπαθούν να κλονίσουν την αξιοπρέπεια μας μέσα από χτυπήματα, εκκενώσεις γκρεμίσματα, φυλακίσεις, εμείς ας δείξουμε τη στήριξη μας με όλα τα μέσα. Μπάτσοι, πολιτικοί, δικαστές η αξιοπρέπεια είναι λέξη που δεν στέκει πλάϊ στην ύπαρξή σας.

Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Χάρη Μαντζουρίδη

Αντίσταση στην πολιτική και φυσική εξόντωση του συντρόφου μας

Αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού

Ξημερώματα παραμονής πρωτοχρονιάς πλήθος αστυνομικών δυνάμεων αποκλείει το πανεπιστημιακό campus και ξεκινάει την επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης του Βιολογικού.  Εισβάλλουν στο χώρο μας και αφού πραγματοποιούν έρευνες ξεκινούν τις εργασίες κατεδάφισης μέρους της κατάληψης υπό το πρόσχημα δημιουργίας βιβλιοθήκης-με το χώρο μας βέβαια να φωτογραφίζεται ως αίθουσα αναμονής.

Για 34 συνεχόμενα χρόνια η κατάληψη του Βιολογικού αποτελεί πνεύμονα ελευθερίας μέσα στην αστική και εξουσιαστική ασφυξία. Δεκαετίες ολόκληρες ο χώρος έχει γεννήσει και στεγάσει πολιτικές και πολιτιστικές συλλογικότητες, δομές αντίστασης, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, αγώνες και αντιστάσεις τόσο εντός όσο και εκτός της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αναρίθμητες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, συναυλίες, συζητήσεις, συνελεύσεις, καφενεία, κουβέντες έχουν αφήσει σε αυτά τα 34 χρόνια, ένα στίγμα συνοδοιπορίας με την ίδια την ανάπτυξη του τοπικού αναρχικού-αντιεξουσιαστικού και ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος.

Μπροστά μας βρίσκεται ακόμα μια φορά η πρυτανεία του ΑΠΘ που τα τελευταία χρόνια τείνει να αποτελέσει το νέο στρατηγείο της αστυνομίας στην πόλη. Μετά την εντολή εκκένωσης της κατάληψης Terra Incognita, τον Αύγουστο του 2020, η συμμορία του Παπαϊωάννου κάνει ακόμα ένα βήμα ανοίγοντας τις πύλες του campus για να υποδεχθεί τους ένστολους συναδέλφους της, προχωρώντας σε μια νέα εκκένωση αυτή τη φορά μέσα στο γκέτο κυριαρχίας της. Γιατί στο campus πρόβλημα δεν είναι ούτε οι υποβαθμισμένες υποδομές μάθησης, ούτε το διάχυτο ναρκεμπόριο που σε κάνει να σκέφτεσαι δυο και τρεις φορές από πού και με ποιόν τρόπο θα μπεις μέσα. Αλλά και έξω στην κοινωνία μέσα σε μια συνθήκη που ο κόσμος πεθαίνει κάθε μέρα-όχι μόνο από την πανδημία αλλά και τη γενικευμένη  φτώχεια και εξαθλίωση-, που η κυβέρνηση (με 40000 κρούσματα και ένα σκόπιμα εκφυλισμένο ΕΣΥ) πανηγυρίζει για τις επιτυχίες της θανατοπολιτικής, προτεραιότητα είναι για ακόμη μια φορά η καταστολή των καταλήψεων. Πάνω από τις ζωές και τις ανάγκες μας, πάνω απ’ όλα η ατζέντα.   

Οι ιστορίες δεν είναι για να λέγονται, αλλά να γράφονται και να αλλάζουν…

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι πάει να πει καταστολή, εκκένωση, απώλεια. Τι σημαίνει να παραβιάζουν το σπίτι σου, ένα μάτσο ένστολα σκουπίδια.  Γι’ αυτό και με πίστη και συνέπεια στα προτάγματα και την ιστορία μας σα συλλογικότητα αποφασίσαμε πως από την πρώτη μέρα της εκκένωσής μας, δε μας χωράει τίποτα λιγότερο από τα ίδια γνώριμα μονοπάτια. Γι αυτό και επιλέξαμε να στεγάσουμε τη συλλογικότητά μας στην κατάληψη του Βιολογικού, πλάι στις συντρόφισσες και τους συντρόφους του Ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών και της  Biologica που συμμετείχαν πριν από μας. Γιατί συντρόφους μας κάνουν οι πράξεις και οι επιλογές, όχι τα λόγια.

Ηλίθιοι δήμιοι, η τάξη σας είναι χτισμένη στην άμμο. Άλλοτε με ψίθυρους, άλλοτε με κραυγές, η οργή μας θα οπλίζει τη μνήμη, την υπομονή, την πίστη και τη συνέπεια στο ίδιο όνειρο: ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε καταληψίες για μια ζωή. Παράνομες, αγωνιστές, punks και περιθωριακές, ανυπότακτοι, ονειροπόλοι, επίμονες, εξεγερμένες, ελεύθεροι, τρελές, μα πάνω απ’ όλα ζωντανοί μέσα στον μητροπολιτικό θάνατο. Εσείς τι σκατά είστε;

Πέφτουμε, μα πέφτουμε πάνω σας. Τίποτα δεν τελειώνει, τίποτα δεν πεθαίνει.

Οι καταλήψεις είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγώνα για την ελευθερία.

Και εμείς είμαστε σάρκα από τη σάρκα τους.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ | ΣΑΒΒΑΤΟ 15/1 ΣΤΗ 13:00 ΚΑΜΑΡΑ

ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ‘ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ’

Την Παραμονή πρωτοχρονιάς (31-12-2021) κράτος και μπάτσοι προχώρησαν στην εκκένωση του κατειλημμένου χώρου “στέκι στο βιολογικό” περικυκλώνοντας το χώρο γύρω από το campus, με παράλληλη αυξημένη παρουσία μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου. Η εισβολή και η εκκένωση της κατάληψης επιλέχθηκε να πραγματοποιηθεί τα ξημερώματα (6:00) δεδομένου ότι εκείνες τις ώρες δεν θα είχαν να αντιμετωπίσουν κάποια μορφή αντίστασης. Δεν θεωρούμε ότι η εκκένωση του στεκιού στο Βιολογικό αποτελεί εξαίρεση, καθώς μέρος των πολιτικών μεθοδεύσεων του κράτους με τη μορφή ελέγχου και καταστολής, είναι να φιμώνει οποιονδήποτε τρόπο έκφρασης και δράσης που αποκλίνει από το κυρίαρχο.

Το μέχρι στιγμής πλαίσιο καταστολής το οποίο είχε υποστεί η κατάληψη ανά τα χρόνια, προερχόταν κυρίως από ενδοπανεπιστημικές αρχές και κοσμητείες. Η σημερινή εκκένωση – της πιο μακροχόνιας κατάληψης σε πανεπιστημιακό έδαφος – θεωρούμε ότι συγκυριακά έχει βαρύτερη πολιτική σημασία.

Για το κράτος, σηματοδοτεί το τέλος της ‘ανομίας’ σε πανεπιστημιακούς χώρους και την ‘αποστείρωση’ των εκπαιδευτικών θεσμών, προωθώντας, ως αναγκαίο, ένα καθεστώς επιτήρησης και ελέγχου, κλειδώνοντας τις σχολές και εντείνοντας την αστυνόμευση του πανεπιστημίου. Απαραίτητη συνθήκη για την επίτευξη των σχεδίων αυτών είναι το φίμωμα κάθε ριζοσπαστικής, αυτοοργανωμένης φωνής που κινείται στον πανεπιστημιακό χώρο, όπως στέκια, καταλήψεις και αυτόνομα σχήματα.

Για εμάς αυτοί οι χώροι, είναι χώροι ελευθερίας, που απορρίπτουν τις έννοιες της ιεραρχίας, της ιδιοκτησίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης. Σε αυτούς, δημιουργούμε τις δικές μας δομές, με βάση την αυτοοργάνωση, την ισότητα, την αντιεμπορευματικότητα και την αλληλεγγύη, από την πολιτική μας υπόσταση και δράση, μέχρι και την ψυχαγωγία μας.

Όπως στο παρελθόν έχουμε υπερασπιστεί τους χώρους που δέχτηκαν επίθεση, σε Ελλάδα και εξωτερικό, έτσι και τώρα θα μας βρουν απέναντι τους στην προσπάθεια να μας εξαφανίσουν. Την απάντηση μας στην καταστολή σας θα την βρίσκετε μπροστά σας, όπως εδώ και τόσα χρόνια.

Τον Νοέμβριο του 1987, καταλαμβάνεται το “στέκι στο βιολογικό” από φοιτητές καθώς δημιουργείται η ανάγκη για ένα νέο κοινωνικό χώρο έκφρασης. Το στέκι που κάποτε προοριζόταν για πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη πλέον λειτουργεί ως αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο, στέκι αντιπληροφόρησης και ορμητήριο κοινωνικών και φοιτητικών αγώνων.

Εξ’ αρχής η σύσταση και η δράση του είναι πολυμορφική εφόσον στο ίδιο χώρο συστεγάζονται ομάδες με διαφορετικά χαρακτηριστικά και ποικίλους τρόπους δράσης.

Μέσα σε αυτό το διάστημα των 34 χρόνων στο χώρο του στεκιού έχουν στεγαστεί φοιτητικά, συναυλιακά, θεατρικά, ραδιοφωνικά και πολιτικά εγχειρήματα, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί καφενεία, συλλογικές κουζίνες, προβολές, μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες, μαθήματα αυτοάμυνας, κ.α. Έχουν στηριχτεί αγώνες όπως αυτή των αρνητών στράτευσης, των πολιτικών κρατουμένων, των μαθητικών καταλήψεων και έχουν φιλοξενηθεί προσπάθειες οικονομικής στήριξης δικαστικών εξόδων, αναγκών τετραπόδων συντρόφων και ιατρικών εξόδων στο πλαίσιο της αλληλεγγύης. Το στέκι μέχρι και σήμερα, συνεχίζει να αποτελεί σημείο συνάντησης και πολιτικής ζύμωσης με βασικό άξονα την αυτοοργάνωση με αντιεμπορευματικούς όρους, την αλληλεγγύη στα έγκλειστα συντρόφια και την καθημερινή διεκδίκηση των ζωών μας.

Η επίθεση στους χώρους μας όχι μόνο δεν θα μείνει αναπάντητη αλλά λειτουργεί και ως κινητήριος δύναμη για αντεπίθεση καθώς μας υπενθυμίζει για μια ακόμη φορά πως είμαστε σε συνεχή πόλεμο. Το παραμυθάκι της τάξης και της ασφάλειας που πραγματοποιείται μέσω της καταστολής από κάθε μορφής μπάτσων και ρουφιάνων αναζωπυρώνει την ανάγκη μας να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε όντας αλληλέγγυοι/ες το ένα στο άλλο.

Αν θεωρείτε ότι εισβάλλοντας στους χώρους μας, πρόκειται να αφανίσετε και εμάς, ζείτε με αυταπάτες.

Θα φροντίσουμε εμείς να σας επαναφέρουμε από αυτές

ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ 10-17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 15/1 ΣΤΗ 13:00 ΚΑΜΑΡΑ

Στέκι στο βιολογικό

Ξημερώματα παραμονής πρωτοχρονιάς πλήθος αστυνομικών δυνάμεων αποκλείει το πανεπιστημιακό campus και ξεκινάει την επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης του Βιολογικού.  Εισβάλλουν στο χώρο μας και αφού πραγματοποιούν έρευνες ξεκινούν τις εργασίες κατεδάφισης μέρους της κατάληψης υπό το πρόσχημα δημιουργίας βιβλιοθήκης-με το χώρο μας βέβαια να φωτογραφίζεται ως αίθουσα αναμονής.

Για 34 συνεχόμενα χρόνια η κατάληψη του Βιολογικού αποτελεί πνεύμονα ελευθερίας μέσα στην αστική και εξουσιαστική ασφυξία. Δεκαετίες ολόκληρες ο χώρος έχει γεννήσει και στεγάσει πολιτικές και πολιτιστικές συλλογικότητες, δομές αντίστασης, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, αγώνες και αντιστάσεις τόσο εντός όσο και εκτός της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αναρίθμητες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, συναυλίες, συζητήσεις, συνελεύσεις, καφενεία, κουβέντες έχουν αφήσει σε αυτά τα 34 χρόνια, ένα στίγμα συνοδοιπορίας με την ίδια την ανάπτυξη του τοπικού αναρχικού-αντιεξουσιαστικού και ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος.

Μπροστά μας βρίσκεται ακόμα μια φορά η πρυτανεία του ΑΠΘ που τα τελευταία χρόνια τείνει να αποτελέσει το νέο στρατηγείο της αστυνομίας στην πόλη. Μετά την εντολή εκκένωσης της κατάληψης Terra Incognita, τον Αύγουστο του 2020, η συμμορία του Παπαϊωάννου κάνει ακόμα ένα βήμα ανοίγοντας τις πύλες του campus για να υποδεχθεί τους ένστολους συναδέλφους της, προχωρώντας σε μια νέα εκκένωση αυτή τη φορά μέσα στο γκέτο κυριαρχίας της. Γιατί στο campus πρόβλημα δεν είναι ούτε οι υποβαθμισμένες υποδομές μάθησης, ούτε το διάχυτο ναρκεμπόριο που σε κάνει να σκέφτεσαι δυο και τρεις φορές από πού και με ποιόν τρόπο θα μπεις μέσα. Αλλά και έξω στην κοινωνία μέσα σε μια συνθήκη που ο κόσμος πεθαίνει κάθε μέρα-όχι μόνο από την πανδημία αλλά και τη γενικευμένη  φτώχεια και εξαθλίωση-, που η κυβέρνηση (με 40000 κρούσματα και ένα σκόπιμα εκφυλισμένο ΕΣΥ) πανηγυρίζει για τις επιτυχίες της θανατοπολιτικής, προτεραιότητα είναι για ακόμη μια φορά η καταστολή των καταλήψεων. Πάνω από τις ζωές και τις ανάγκες μας, πάνω απ’ όλα η ατζέντα.   

Οι ιστορίες δεν είναι για να λέγονται, αλλά να γράφονται και να αλλάζουν…

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι πάει να πει καταστολή, εκκένωση, απώλεια. Τι σημαίνει να παραβιάζουν το σπίτι σου, ένα μάτσο ένστολα σκουπίδια.  Γι’ αυτό και με πίστη και συνέπεια στα προτάγματα και την ιστορία μας σα συλλογικότητα αποφασίσαμε πως από την πρώτη μέρα της εκκένωσής μας, δε μας χωράει τίποτα λιγότερο από τα ίδια γνώριμα μονοπάτια. Γι αυτό και επιλέξαμε να στεγάσουμε τη συλλογικότητά μας στην κατάληψη του Βιολογικού, πλάι στις συντρόφισσες και τους συντρόφους του Ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών και της  Biologica που συμμετείχαν πριν από μας. Γιατί συντρόφους μας κάνουν οι πράξεις και οι επιλογές, όχι τα λόγια.

Ηλίθιοι δήμιοι, η τάξη σας είναι χτισμένη στην άμμο. Άλλοτε με ψίθυρους, άλλοτε με κραυγές, η οργή μας θα οπλίζει τη μνήμη, την υπομονή, την πίστη και τη συνέπεια στο ίδιο όνειρο: ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε καταληψίες για μια ζωή. Παράνομες, αγωνιστές, punks και περιθωριακές, ανυπότακτοι, ονειροπόλοι, επίμονες, εξεγερμένες, ελεύθεροι, τρελές, μα πάνω απ’ όλα ζωντανοί μέσα στον μητροπολιτικό θάνατο. Εσείς τι σκατά είστε;

Πέφτουμε, μα πέφτουμε πάνω σας. Τίποτα δεν τελειώνει, τίποτα δεν πεθαίνει.

Οι καταλήψεις είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγώνα για την ελευθερία.

Και εμείς είμαστε σάρκα από τη σάρκα τους.

Το βράδυ της 13^ης Οκτωβριου στα Ιλίσια ο σύντροφος Χάρης Μαντζουρίδης προσάγεται με όρους απαγωγής, από μπάτσους με πολιτικά, οι οποίοι μπροστά στην κατακραυγή της γειτονιάς δήλωσαν ότι κατηγορείται για ασέλγεια σε ανήλικο, δικαιολογώντας έτσι τη σωματική και λεκτική τους βία προς τον σύντροφο, μπροστά στην συντρόφισσα και το ανήλικο παιδί του. Οδηγείται στην ΓΑΔΑ όπου ενημερώθηκε ότι εκκρεμούσε ένταλμα εις βάρος του για μια ληστεία ενός υπαλλήλου χρηματαποστολής το 2018 στην περιοχή του Ζωγράφου με μοναδικό στοιχείο ένα μείγμα DNA που βρέθηκε σε ένα γεμιστήρα κοντά στο σημείο της ληστείας. Όλα αυτά λόγω ενός «ανώνυμου τηλεφωνήματος που δέχτηκαν οι μπάτσοι της ΕΛ.ΑΣ, όπου ένας νομοταγής ρουφιάνος» τον καθιστούσε ύποπτο για τη ληστεία. Ο βίαιος αυτός χειρισμός κλόνησε την ψυχική υγεία του συντρόφου. Τον κάτηγορησαν για ασέλγεια, τον απήγαγαν, έπαιξαν με το μυαλό του με αισχρούς ισχυρισμούς και του απέσπασαν το γενετικό του υλικό. Την επόμενη μέρα εκδίδεται ένταλμα σύλληψης καθώς, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, στοιχεία του DNA του ταυτίζονται με στοιχεία ενός ορφανού μείγματος που οι μπάτσοι ισχυρίζονται ότι σχετίζεται με την ληστεία του 2018.

Μετά από κρίσεις πανικού που κορυφώθηκαν με την  μεταφορά του στις φυλακές Κορυδαλλού η βία αυτή ωθεί τον σύντροφο να αυτοτραυματιστεί στο κεφάλι και μεταφέρεται στο Αττικό νοσοκομείο και στις 19 Οκτωβρίου αποτρέπεται η πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας του και μετά την συρραφή των τραυμάτων του μεταφέρεται στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Δαφνί. Στις 8 Νοεμβρίου όντας ακόμα κρατούμενος και ασθενής γίνεται η δεύτερη απόπειρα και μεταφέρεται ξανά στο Αττικό και στη συνέχεια πάλι στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Δαφνί, όπου κρατείται μέχρι και σήμερα. Στις 16 Δεκεμβρίου ο εισαγγελέας της φυλακής του ανήγγειλε πως θα περάσει πειθαρχικό για ψευδή αυτοτραυματισμό και για απόπειρα απόδρασης, αναφερόμενος στην απόπειρα αυτοκτονίας του στις 19 Οκτωβρίου. Ενώ η ψυχική υγεία του συντρόφου έχει ήδη αποστραγγιστεί από τη φαρμακευτική αγωγή, του απαγορεύουν επισκεπτήρια, επικοινωνία, έξοδο από τον θάλαμο και συνεχίζουν να του επιτίθενται λεκτικά και ψυχολογικά καθώς περιμένει την απόφαση του ανακριτή για τη μεταφορά του στον Κορυδαλλό. 

Η βαρβαρότητα αυτής της εκδικητικής μεταχείρισης είναι κάτι πρωτοφανές για τα δεδομένα της «ανθρώπινης» κοινωνίας. Κατηγορούν τον σύντροφο με αίσχη, μη σεβόμενοι την ψυχική και σωματική υγεία του, ενώ βρίσκεται υπό την επίβλεψη γιατρών και μη που προσπαθούν να επισπεύσουν την επιστροφή του στον Κορυδαλλό, χωρίς καν να τους ενδιαφέρει η ταυτότητα του ασθενή. Και όλα αυτά για ένα ορφανό DNA. Η καταστροφή της ψυχικής υγείας ενός αγωνιστή για την καταστολή των ιδεών και της δράσης του, της ύπαρξης του στον αναρχικό χώρο. Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που επιχειρούν με ψέματα να κρύψουν τους λόγους της κανιβαλιστικής συμπεριφοράς τους, ούτε η τελευταία που προσπαθούν να κατακρεουργήσουν τον ψυχισμό επαναστατικών υποκειμένων. Το ψυχολογικό παιχνίδι του κράτους έχει παρατραβήξει και κάθε μέρα η ζωή του συντρόφου μας βρίσκεται σε κίνδυνο.

Όλη αυτή η ιστορία με σκοπό την ταυτοποίηση ενός ορφανού DNA. Άλλωστε, η καινούρια καθημερινή δικαιολογία των μπάτσων, με τις πιο πρόσφατες υποθέσεις του συντρόφου Κώστα  Κ.και των 14 συντρόφων που εμπλέκονται στην υπόθεση της πρυτανείας ΕΜΠ, έχει να κάνει με την υποχρεωτική λήψη, τη στοχοποίηση και την ενορχηστρωμένη ενοχοποίηση αγωνιστ(ρι)ών για τη συμμετοχή τους στον αναρχικό χώρο και τις επαναστατικές δράσεις. Η πολιτική τους έχει στόχο τις ζωές μας, τις σχέσεις μας, την πραγματικότητα που βιώνουμε και την αμφισβήτηση της αξίας των ζωών μας. Οι μεθοδευμένες επιθέσεις τους βασίζονται, πλέον, σε τεχνολογικά μέσα ενώ η ίδια η απόσπαση του DNA είναι παράνομη και για πολλά χρόνια το εργαστήριο της αστυνομίας δεν μπορεί να αποδείξει την αξιοπιστία του DNA ως πειστήριο, καθώς από μόνο του δεν αποτελεί στοιχείο. Ο λόγος, όσον αφορά τις περισσότερες διώξεις που αφορούν το DNA που βρίσκεται σε κινητά αντικείμενα, είναι η απόδειξη ότι η μεταφορά του βιολογικού υλικού είναι τόσο εύκολη, οπότε η ύπαρξή του σε ένα σημείο δεν προϋποθέτει και την ύπαρξη του ίδιου του ατόμου εκεί. Οι δικαιολογίες της ΕΛ.ΑΣ. για ενοχοποίηση ιδεολογιών και επαναστατικών σκεπτικών έχουν καταρρεύσει πολλές φορές ανά τα χρόνια και τα ψέματα τους αυτή την στιγμή έχουν θέσει σε κίνδυνο την ζωή ενός συντρόφου. Η ψυχική και σωματική υγεία των ανθρώπων του αγώνα είναι κάτι που η καταστολή πάντα θα προσπαθεί να κλονήσει. Εμείς ως αλληλέγγυοι/ες δηλώνουμε την αμέριστη στήριξη και αλληλεγγύη μας στον Χάρη Μαντζουρίδη και στεκόμαστε δίπλα στους συντρόφους/ισσες του κατά τη διάρκεια αυτού του αγώνα. Οι ιδέες μας και οι δεσμοί μας θα είναι για πάντα ένα όπλο που δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν. Όσο κι αν προσπαθούν να κλονήσουν την αξιοπρέπεια μας, εμείς ας δείξουμε τη στήριξη μας με όλα τα μέσα. Μπάτσοι, πολιτικοί, δικαστές η αξιοπρέπεια είναι λέξη που δεν στέκει πλάι στην ύπαρξή σας.

Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Χάρη Μαντζουρίδη

Αντίσταση στην πολιτική και φυσική εξόντωση του συντρόφου μας

Αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού

Το απόγευμα της Τρίτης 13/10 ένστολοι κουκουλοφόροι πραγματοποιούν απαγωγή του συντρόφου Χάρη Ματζουρίδη μπροστά στα μάτια της συντρόφου και του 3χρονου παιδιού τους. Ο Χάρης μεταφέρεται στη ΓΑΔΑ όπου και βρίσκεται αντιμέτωπος με τη δρομολογημένη απόπειρα πολιτικής και φυσικής του εξόντωσης. Κατηγορείται, με βάση το ευτελιστικό πλέον τέχνασμα του DNA, για συμμετοχή σε ληστεία το 2018 καθώς και σε εμπρησμό αντιπροσωπείας αυτοκινήτων το 2009!

Τόσο η ίδια η δίωξη όσο και οι τρομοκρατικές συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε, προκαλούν μια σειρά ψυχολογικών κρίσεων πανικού που οδηγούν τον σύντροφο σε επανειλημμένα περιστατικά αυτοτραυματισμού με αποκορύφωμα δύο απόπειρες αυτοκτονίας. Και ενώ κατατίθεται αίτηση αποφυλάκισης λόγω βεβαρημένης ψυχικής υγείας που παρολίγον να του κοστίσει τη ζωή, η εισαγγελία της φυλακής αποδίδει την επιδείνωση της ψυχικής υγείας του Χάρη σε ψευδή αυτοτραυματισμό με σκοπό την απόπειρα απόδρασης, γεγονός που του επιφέρει πειθαρχικό παράπτωμα. Το κράτος δρομολογεί την εξόντωση ενός ακόμα πολιτικού αντιπάλου. Σε αυτό τον πόλεμο, ο Χάρης δεν είναι μόνος του. Μπάτσοι, πολιτικοί, δικαστές, σωφρονιστικοί, δεν έχετε κανένα λόγο να κοιμάστε ήσυχοι. Η αλληλεγγύη είναι αγώνας για ζωή και ελευθερία.

“…Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι πέρα από κρατούμενος αυτή τη στιγμή ο σύντροφος μου είναι κι ασθενής, ως τέτοια η ιδιότητα του ασθενούς υπόκειται στη φροντίδα και τις αποφάσεις του θεράποντος ιατρού και κανενός άλλου. Κάθε παρέμβαση στο έργο και την δουλειά του ιατρικού προσωπικού συνιστά εγκληματική ενέργεια και  υπόλογοι είναι οι ιθύνοντες της εξωτερικής φρουράς όσο και οι ίδιοι οι υπάλληλοι της.”

Μ. Κ. σύντροφος του Χάρη Μαντζουρίδη

Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Χάρη Μαντζουρίδη

Αντίσταση στην πολιτική και φυσική εξόντωση του συντρόφου μας

Αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού