Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στον κλάδο των ταχυμεταφορών

Το βράδυ της Τετάρτης 6 Γενάρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στο κάτεργο της Γενικής Ταχυδρομικής στην οδό Παπανδρέου στην ανατολική Θεσσαλονίκη, ως μια ελάχιστη απάντηση στον τραμπουκισμό εργαζομένου σε υποκατάστημα της ίδιας εταιρείας στα Γλυκά Νερά, Αττικής. Στο εν λόγω κατάστημα ο προϊστάμενος επιτέθηκε στον εργαζόμενο (σπάζοντάς του τη μύτη) επειδή παρέδωσε τα 70 από τα 160 δέματα που του είχαν ανατεθεί μέσα σε μία μέρα. Τα περιστατικά εργασιακού μεσαίωνα στη Γενική Ταχυδρομική (όπως και σε όλες τις εταιρείες ταχυμεταφορών αυτό το διάστημα) δεν είναι λίγα καθώς ένα μήνα πρίν εργαζόμενος σε υποκατάστημα της ίδιας εταιρείας στην Αλεξανδούπολη, άφησε την τελευταία του πνοή για τα κέρδη των αφεντικών.

Κατά τη διάρκεια της πανδημικής κρίσης  παρατηρήθηκε ραγδαία αύξηση των διαδικτυακών αγορών, αφού το μεγαλύτερο ποσόστο των εταιρειών για να καλύψουν τη χασούρα απο το κλείσιμο των φυσικών καταστημάτων τους, βγάζουν συνέχως προσφορές στα προιόντα τους. Πρόκειται για μια επίφαση ασφάλειας καθώς ο κίνδυνος προσβολής και διασποράς του ιού συνεχίζει να υπάρχει εφόσον δεν πρόκειται για μια μαγική διαδικασία που το αντικείμενο αγοράς φτάνει απολυμασμένο στα χέρια των αγοραστών αλλά μια σειρά εργαζομένων λαμβάνουν την παραγγελία, το τυλίγουν, το πακετάρουν, το φορτώνουν και το παραδίδουν.

Αναμενόμενα, η συνθήκη αυτή έχει προκαλέσει υπερφόρτωση της εργασίας και των ταχυδιανομέων, αφού την περίοδο αυτή το ποσοστό των δεμάτων που πρέπει να μεταφερθούν φτάνει στο 60% , αυξήθηκε δήλαδη κατά 30% απο την περίοδο πρίν την καραντίνα. Με πραγματικούς όρους αυτό σημαίνει, ότι οι ταχυδιανομείς συνωστίζονται σε μικρούς χώρους με σκοπό να φορτώσουν όσα περισσότερα δέματα μπορούν πάνω στα οχήματα σε μια προσπάθεια να φτάσουν όσο πιο γρήγορα στους τόπους παράδοσης. Το άγχος και η πίεση για την ταχύτητα της παράδοσης σε συνδυασμό με το μεγάλο φόρτο εργασίας και τις άβολες καιρικές συνθήκες, έχουν προκαλέσει, αρκετές φορές, ακόμα και θανάσιμους τραυματισμούς στους εργαζόμενους. Ενδεικτικό της κατάστασης αποτελεί η αναστολή εξυπηρέτησης νέων πελατών τις τελευταίες μέρες σε ιδιωτικές εταιρείες όπως η Γενική Ταχυδρομική, η ACS κ.α. λόγω υπέρογκης ζήτησης των καταναλωτών, σε σημείο που παρά την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων αδυνατούν να ανταπεξέλθουν.

Στις περισσότερες εταιρείες ταχυμεταφορών δεν παρέχονται είδη υγιεινής για την ατομική τους προστασία, οπότε και αναγκάζονται να τα αγοράζουν οι ίδιοι και οι ίδιες, ώστε να μειώσουν το κίνδυνο προσβολής τους απο τον ιό αλλά και μετάδοσής του στους υπόλοιπους. Οι λύσεις δίνονται μόνο μέσα από ταξικούς αγώνες καθώς σε μία απο τις εταίρειες, οι εργαζόμενοι απαίτησαν και κέρδισαν την παροχή ειδών ατομικής προστασίας.

Και σαν να μην έφτανε η ήδη επιβαρυμένη συνθήκη εργασίας που βιώνουν, η κατάσταση χειροτερεύει από απαιτητικούς πελάτες και πελάτισσες που έχουν κάνει χόμπι τον υπερκαταναλωτισμό,  πίεζουν να φτάσουν τα προίοντα όσο πιο γρήγορα στην πόρτα τους με όρους όσο γίνεται πιο βολικούς για αυτούς, με διάφορους καλοθελητές βεβαίως που με την πρώτη ευκαιρία θα πάρουν τηλέφωνο τα αφεντικά να ρουφιανέψουν. Η πίεση των βιαστικών πελατών είναι μια πραγματικότητα και στην παραλαβή απο τα καταστήματα, όπου στέκονται σε ουρές έξω απο αυτά περιμένοντας την άμεση παραλαβή προιόντων τους, με τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται για είδη πρώτης ανάγκης.

«Παλιά μου τέχνη κόσκινο» σκέφτηκαν τα αφεντικά των μεγάλων εταιρειών ταχυμεταφοράς και αυτήν την περίοδο και προσπάθησαν να βγάλουν όσο περισσότερο κέρδος γίνεται με τρανά παραδείγματα την ACS, θυγατρικής του ομίλου Quest πρόεδρος της οποίας είναι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θοδωρής Φέσσας και τη Γενική Ταχυδρομική που από το πρώτο κύμα της πανδημίας προσπάθησαν να προβούν σε ραγδαία αύξηση των τιμολογίων τους. Και παρά το αυξημένο κέρδος που έχουν την περίοδο της καραντίνας οι εταιρείες ταχυμεταφοράς, περιληφθήκαν στο επίδομα για τις πληττόμενες επιχειρήσεις. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη όπου το lockdown στρέφει το καταναλωτικό κοινό στο ανεξέλεγκτο e-shopping έρχεται να προστεθεί και η θηριωδία ημερών όπως η Black Friday (που φέτος απο μια μερα έγινε βδομάδα ολόκληρη). Καμία πρόβλεψη όμως δε φαίνεται να υπάρχει για μείωση των ωρών εργασίας και αύξηση των μισθών των ταχυδιανομέων ή και για πρόσληψη νέων. Αντιθέτως, οι νέες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (μειώση 50% της εργασίας και μείωση μισθού το μήνα και αναστολή της υποχρέωσης του εργοδότη να καταχωρεί κάθε αλλαγή ή τροποποίηση του ωραρίου)  θα φέρουν ακόμα μεγαλύτερη δυνατότητα εκμετάλλευσης και αισχροκέρδειας στα αφεντικά.

Μεσα σε όλα έρχεται να προστεθεί και η ψήφιση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης του κρατικού σχεδιασμού. Καταστρατηγεί και τα στοιχειώδη απεργιακά δικαιώματα, παρανομοποιώντας τους συνδικαλιστικούς αγώνες, κανονικοποιεί την απλήρωτη εργασία αυξάνοντας το ετήσιο πλαφόν στις υπερωρίες και επεκτείνει την κυριακάτικη εργασία σε ακόμα περισσότερους κλάδους.

Ο κλάδος των ταχυδιανομέων βάλλεται συνεχώς με εξαντλητικά ωράρια, τεράστιο φόρτο εργασίας, απαιτητικούς πελάτες και αφεντικά και συνεχώς νέες επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Ο Άκης Γ, μέλος της συνέλευσης βάσης εργαζομένων οδηγών δικύκλου ( Σ.Β.Ε.Ο.Δ.) , που δούλευε για 2,5 χρόνια στα ΕΛΤΑ Courier μέσω του συστήματος ενοικίασης εργαζομένων των εταιρειών Onex και της θυγατρικής της Skycom, στις 10 Απριλίου ενημερώθηκε, μέσω τηλέφωνου, ότι δε θα ανανεωθεί η σύμβασή του, για τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους όμως η μη ανανέωση της σύμβασης σημαίνει απόλυση. Ως δικαιολογία για την απόλυσή του παρουσιάστηκε η έλλειψη ανάγκης έξτρα προσωπικού, αιτία που προφανώς δε συνάδει με αυξημένη ανάγκη για μεταφορά δεμάτων την περίοδο της καραντίνας. Η απόλυση του Ακη Γ. είναι εκδικητική καθώς μέσω της συνδικαλιστικής του δράσης, διεκδικούσε μαζί με άλλους συναδέλφους του τις υπερωρίες και τις τριετίες που δικαιούντουσαν. Στο σύστημα της ενοικίασης εργαζομένων καταστρατηγούνται όλα τα μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που προσφέρουν οι συμβάσεις αορίστου χρόνου. Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες ζούν σε ενα καθεστώς επισφάλειας χωρίς να ξέρουν αν θα έχουν δουλειά την επόμενη βδομάδα ή μήνα, αφου οι συμβάσεις μπορούν να είναι ακόμα και δεκαήμερες.

Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας λαμβάνονται για το καλό όλων μας. Ότι όλες και όλοι μας πρέπει να θυσιαστούμε για ακόμη μια φόρα για να μην καταστραφεί το σύστημα που εκμεταλλεύεται και υφαρπάζει την εργασιακή μας δύναμη, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας μετατρέποντάς τα σε καταναλωτικό προϊόν. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που το κράτος μετατοπίζει την εύθυνη σε εμάς. Μένουμε λοιπόν σπίτι, όσες και όσοι έχουμε σπίτι να μείνουμε, μέχρι να γίνει αντικείμενο πλειστηριασμού, μέχρι να έχουμε να πληρώσουμε το νοίκι και τους λογαριασμούς. Τα εργοστάσια παραγωγής όμως συνεχίζουν να δουλεύουν στοιβάζοντας εργάτ(ρι)ες στους χώρους εργασίας, η δουλειά σε χώρους που εμπορεύονται take away καφέ εντατικοποιείται υπερεκθέτοντας τους εργαζόμενους για τη πώληση ενός μη αναγκαίου αγαθού, στα σουπερ μάρκετ όχι μόνο δεν μείωθηκαν οι μέρες λειτουργίας ώστε να περιοριστεί ο συνωστισμός και να προστατευθούν οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε αυτά, αλλά αντιθέτως εξαιτίας της σωρείας τρομοκρατημένων καταναλωτών εντατικοποιήθηκε η εργασία τους, με αύξηση ωραρίων αλλά και μερική κανονικοποίηση της κυριακάτικης εργασίας,  πίεση και εκνευρισμό στις ουρές.

Δεν περιμένουμε όμως κανένα καλοσυνάτο αφεντικό να αλλάξει τη δεδομένη κατάσταση όπως και καμία κρατική άδεια για να αγωνιστούμε για την κατάλυση κάθε εκμεταλλευτικής σχέσης και κάθε εξουσίας.Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς μέσα από ακηδεμόνευτους αντικρατικούς αγώνες. Μέσα από τη σύγκρουση με τα αφεντικά. Μέσα από απεργίες, σαμποτάζ της παραγωγής, άρνηση και καταστροφή της εργασίας. Οι ζωές μας μπαίνουν πάνω από τα κέρδη τους.

Ενάντια σε κράτος και αφεντικά

Κοινότητες αγώνα, κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά

1η Ιανουαρίου του έτους 2021

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ:

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ:

ΑΔΕΛΦ@Σ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦ@Σ:

Όλους αυτούς τους μήνες έχουμε χτίσει ανάμεσά μας  μια επικοινωνία με ποικίλους τρόπους. Είμαστε γυναίκες, λεσβίες, gays, αμφισεξουαλικ@, διεμφυλικ@, τραβεστί, τρανσέξουαλ, ίντερσεξ, queer και άλλ@, άντρες, ομάδες, συλλογικότητες, σωματεία, οργανώσεις, κοινωνικά κινήματα, αυτόχθονες λαοί, οργανώσεις γειτονιών, κοινότητες και ένα εκτενές και λοιπά που μας δίνει ταυτότητα.

Μας διαφοροποιούν και μας χωρίζουν γη, ουρανοί, βουνά, κοιλάδες, στέπες, ζούγκλες, έρημοι, ωκεανοί, λίμνες, ποτάμια, ρυάκια, λιμνοθάλασσες, φυλές, κουλτούρες, γλώσσες, ιστορίες, ηλικίες, γεωγραφίες, σεξουαλικές και μη ταυτότητες, ρίζες, σύνορα, τρόποι οργάνωσης, κοινωνικές τάξεις, αγοραστική δύναμη, κοινωνική θέση, φήμη, δημοτικότητα, ακόλουθοι, likes, νομίσματα, μορφωτικά επίπεδα, τρόποι ζωής, εργασίες, αρετές, ελαττώματα, υπέρ, κατά, αλλά, ωστόσο, αντιπαλότητες, εχθρότητες, αντιλήψεις, επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα, αντιπαραθέσεις, διαφωνίες, καταγγελίες, κατηγορίες, προσβολές, φοβίες, συμπάθειες, εγκώμια, απορρίψεις, γιουχαΐσματα, χειροκροτήματα, θεότητες, δαιμόνια, δόγματα, αιρέσεις, χαρές, στενοχώριες, τρόποι, και ένα εκτενές και λοιπά που μας κάνει διαφορετικούς και ουκ ολίγες φορές, αντίπαλους.

Μας ενώνουν μόνο πολύ λίγα πράγματα:

Μας ενώνει το ότι νιώθουμε δικούς μας τους πόνους της γης: τη βία κατά των γυναικών˙ το διωγμό και την περιφρόνηση εκείνων που έχουν διαφορετική συναισθηματική, ψυχολογική και σεξουαλική ταυτότητα˙ τον αφανισμό της παιδικής ηλικίας˙ τη γενοκτονία των αυτόχθονων˙ το ρατσισμό˙ τo μιλιταρισμό˙ την εκμετάλλευση˙ τη λεηλασία˙ την καταστροφή της φύσης.

Μας ενώνει η αντίληψη ότι για τους πόνους αυτούς ευθύνεται ένα σύστημα. Ο δήμιος είναι ένα σύστημα εκμετάλλευσης, πατριαρχικό, πυραμιδοειδές, ρατσιστικό, ληστρικό και εγκληματικό: ο καπιταλισμός.

Μας ενώνει η γνώση ότι είναι αδύνατο να μεταρρυθμίσουμε αυτό το σύστημα, αδύνατο να το εκπολιτίσουμε, να το αμβλύνουμε, να το λειάνουμε, να το εξημερώσουμε, αδύνατο να το εξανθρωπίσουμε.

Μας ενώνει η δέσμευσή μας να αγωνιστούμε, παντού και κάθε ώρα και στιγμή – ο καθένας και η καθεμιά στο χώρο της – ενάντια σε αυτό το σύστημα μέχρι να το καταστρέψουμε ολοκληρωτικά. Η επιβίωση της ανθρωπότητας εξαρτάται από την καταστροφή του καπιταλισμού. Δεν παραδινόμαστε, δεν ξεπουλιόμαστε, δεν υποτασσόμαστε.

Μας ενώνει η βεβαιότητα ότι ο αγώνας για την ανθρωπότητα είναι παγκόσμιος. Όπως η εν εξελίξει καταστροφή δεν γνωρίζει σύνορα, εθνικότητες, σημαίες, γλώσσες, κουλτούρες, φυλές, έτσι και ο αγώνας για την ανθρωπότητα είναι σε όλους τους τόπους κάθε στιγμή.

Μας ενώνει η πεποίθηση ότι είναι πολλοί οι κόσμοι που ζουν και αγωνίζονται στον κόσμο.  Και ότι κάθε αξίωση για ομογενοποίηση και ηγεμονία είναι επίθεση ενάντια στην ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης: την ελευθερία.  Η ισότητα της ανθρωπότητας βρίσκεται στο σεβασμό της διαφορετικότητας. Η ομοιότητά της βρίσκεται στην ποικιλομορφία της.

Μας ενώνει η συνειδητοποίηση ότι αυτό που θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε δεν είναι το να επιβάλλουμε το βλέμμα μας, τα βήματά μας, τις συντροφιές, τους δρόμους και τους προορισμούς μας,  αλλά το να ακούσουμε και να κοιτάξουμε τον άλλον που, αν και διαφορετικός, έχει την ίδια λαχτάρα για ελευθερία και δικαιοσύνη.

Για όλους αυτούς του κοινούς λόγους, και χωρίς να εγκαταλείπουμε τις πεποιθήσεις μας ούτε να πάψουμε να είμαστε αυτό που είμαστε, συμφωνήσαμε τα εξής:

Πρώτο – Να πραγματοποιηθούν συναντήσεις, συζητήσεις, ανταλλαγή ιδεών, εμπειριών, αναλύσεων και εκτιμήσεων μεταξύ όσων, με τις διαφορετικές μας αντιλήψεις και στους διαφορετικούς μας χώρους, δεσμευόμαστε στον αγώνα για τη ζωή. Μετά ο καθένας και η καθεμία μπορεί να ακολουθήσει το δικό της δρόμο, μπορεί και όχι. Το να ακούσουμε και να δούμε το άλλο ίσως και να μας βοηθήσει –ίσως και όχι- στα βήματά μας. Αλλά το να γνωρίσουμε το διαφορετικό, είναι επίσης κομμάτι του αγώνα μας και της δέσμευσής μας, είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης μας.

Δεύτερο – Να πραγματοποιηθούν αυτές οι συναντήσεις και δράσεις στις 5 ηπείρους. Όσον αφορά την ευρωπαϊκή ήπειρο να λάβουν χώρα τους μήνες Ιούλιο, Αύγουστο, Σεπτέμβρη και Οκτώβρη του έτους 2021, με την άμεση συμμετοχή μιας μεξικανικής αντιπροσωπείας που θα αποτελείται από το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο-Ιθαγενικό Συμβούλιο Διακυβέρνησης, το Μέτωπο των Λαών για την Υπεράσπιση του Νερού και της Γης των πολιτειών Morelos, Puebla και Tlaxcala και τον EZLN. Και σε μεταγενέστερες ημερομηνίες που μένει να οριστούν, να στηρίξουμε, ανάλογα με τις δυνατότητές μας, την πραγματοποίηση αυτών των συναντήσεων στην Ασία, την Αφρική, την Ωκεανία και την Αμερική.

Τρίτο – Να καλέσουμε όσες και όσους μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες και παρόμοιους αγώνες, όλους τους έντιμους ανθρώπους και όλ@ς τ@ς απόκάτω που εξεγείρονται και αντιστέκονται στις πολλές γωνιές του κόσμου, να συμπορευτούν μαζί μας, να συνεισφέρουν,  να στηρίξουν και να συμμετέχουν σε αυτές τις συναντήσεις και τις δράσεις. Και να συνυπογράψουν και να κάνουν δική τους αυτή τη διακήρυξη ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ.

Από μια από τις γέφυρες της αξιοπρέπειας που ενώνουν τις πέντε ηπείρους

Εμείς

Πλανήτης Γη

1η Ιανουαρίου 2021

Την κοινή διακήρυξη υπογράφουν πέραν από τις συντρόφισσσες και τους συντρόφους από τις ζαπατιστικές κοινότητες, πάνω από 1500 φορείς, οργανώσεις, συλλογικότητες (όπως και η δική μας), κολλεκτίβες και αγωνίστριες από διάφορες, αλλιώτικες, διαφορετικές, ανόμοιες, άνισες, μακρινές, ξεχωριστές γωνιές του  κόσμου (της τέχνης, της επιστήμης, του αγώνα, της αντίστασης και της εξέγερσης).

Συνέντευξη που παραχώρησε η συλλογικότητα μας στις συντρόφισσες και τους συντρόφους του Revolutionary Abolitionist Movement (USA) σχετικά με την εκκένωση της κατάληψης, την ιστορία των χρόνων που προηγήθηκαν και τον αγώνα για την υπεράσπιση της από εδώ και πέρα. Η συνέντευξη βρίσκεται μεταφρασμένη στην ελληνική γλώσσα και εδώ.

Question: What is the goal of Terra Incognita squat? When did it establish its presence?

Answer: Comrades, greeting from the distant grounds of the western metropolitan areas. 17 years ago, our squat and political assembly found their roots in the results of the anti-globalization movement with the demonstration against the session of G7 during the summer of 2003 and the defense of the 7 arrested comrades after the events of the anti-session. The positive results of the struggle for the release of the arrested revolutionaries finds the anarchist movement of Thessaloniki in a moment of peak which seeks the territorialization of our anarchist ideology through the creation of stable reference points of expressing and referring to radical perceptions and choices of fighting against the state and the capital. Terra Incognita is the result of the need for a stable center of organising and supporting the struggle with all means, a choice that we would like to believe was consistently supported during these 17 years.

Q: What was the daily work? Did the goals and the activities change through the time?

A: During the last 17 years, the squat operated many structures and events while it, also, was, and still is, a part of the struggle and participates in political activities. In the squat there have been many self-organized groups, while there were, also, labs regarding photography, visual arts, a silkscreen print group, an archive of political context and a video stockshot. Over recent years the structures that were actively present in the squat were the self-organized gym one and the printing collective Druck!, the bookstore, the first aid infirmary and the self-organized toolbox. Regarding the political aspect apart from the political assembly being continuously present, the squat has managed to host various groups focused on immigration, gender issues, anti-speciesism, work repression and class exploitation, the anti-fascist struggle and many other subjects. Therefore, Terra Incognita is a squat that consistently contributed to the strengthening of the anarchic struggle with all means against every single form of repression, hierarchy and segregation.

Q: Elaborate on a few things regarding Thessaloniki’s political framework and how the squat managed to remain present and interact.

A: It would be possible to give a complete answer through the use of an example of the recent past. Thessaloniki is the secong biggest city of Greece and one of the most important reference points in the Balkan peninsula. Carrying a deep history of ethnocentricity due to the severe impact of religious authorities, it is evident that we refer to an urban space with conservative characteristics. The transnational conflicts between Greece and Macedonia turned Thessaloniki into an arena of neofascist confrontations which we were brought to repel by guarding our structures and choices to fight against hatred. Maybe you are, also, aware of the fact that for over a year the people of the movement were under constant alarm against fascist groups that managed to jump out of the nationalistic rallies, accomplishing one of the most severe attacks on the greek anarchy movement, the complete arson of a squat (Libertatia)- which after 2 years finds itself in the process of reconstruction in spite of all those who wished to repress their activities. Our squat, as every other squat in the city, functioned as a place that was used to defend liberation against fascism and bigotry. Despite all these, Terra as a squat, due to its location in the center of the city, was used as an operational center for a lot of groups and comrades in order to conduct meetings, events and assembies on a daily basis.

Q: From our location in the USA, it seems like anarchism is widely accepted in Greece, with the general population understanding its political intentions and the anarchists having moved to the creation of autonomous areas. Could you elaborate of the ways anarchism has changed after the uprising of 2008 and how the strategy of Terra Incognita fits in this particular political framework?

A: Greece carries a deep history of cultivating revolutionary movements for over 100 years. The geographical location of the country being the northest border of both the European Union and the Balkans together with the operational aspect of the eastern Mediterranean explains why it was the center of severe conflicts and negotiations, political and militaristic developments and debates. Yet, history has proven that wherever resistance is cultivated that is where injustice, exploitation and repression are to be found. Because to resist comes as a vital need. The contemporary anarchy movement in Greece (as in other countries of the Mediterranean such as Italy and Spain) is a developmental result of the historical movements of resistance having their base on the repressed proletariat people who found themselves to be in the center of 2 wold wars, 1 civil war, the bloodsheded workers’ struggle and social uprisings. We don’t know whether society fully understands the political framework that communicated by the anarchy movement, yet what is quite evident is the fact that this movement is constistently present in every social and class struggle or event which is what led to the making of so many structures and reference points that lasted through time and decay.

The revolution of 2008 has been presented as the peak of the anarchy movement yet the events that followed due to the social basis being taken hostage of the financial interests of the european institutions (I.M.F., E.C.B., E.U.) functioned as an important factor for many memorable events and moments of resistance that lasted longer, which, unfortunately proved where the limits of the movement are to be found. The fact that we were not able to suggest a fully organized plan of escaping this financial hostage-taking by using radical characteristics and revolutionary perception was an important factor on what we now interpret as a lost chance. Yet, truth be told, nowadays the anarchist movement has managed to evolve in terms of political organisation, the ways timeliness is perceived and the ways the capital and the state evolve as well. During these years Terra stood as we consider to go without saying; we actively particapted in the movements of resistance and the stuggle against the state by contributing in every possible way in the gradual evolution of the social and class conflicts.

Q: Which political strategies do you consider to be more relevant for the future?

A: During the last years a big part of the movement- of which we are a part of – chose to consistently attack the state and the capital, the political mobsters together with all those who are to be blamed for the exploitation and repression of the social basis by publicly taking the responsibility for every attack. In this way, we will be able to follow a stable strategy of conflict regarding constistency through struggling with every possible mean. This is one of the main reasons why the repressive system focuses on us. For us this bet is of great importance; we need to prove that by striking us, the state did nothing else but evicting a space. What matters for us the most is to return to our basic strategy as a political assembly and as a squat; to create stable/consistent points of reference and expression of the anarchist struggle and to intensify the conflict with political mechanisms and personalities who are responsible for the state and capitalistic barbarity, class exploitation and inequality.

For 17 years Terra managed to stand for every marginalized individual. We stand next to our imprisoned and underground comrades, the immigrants and the invisible and isolated by the state. For 17 years we have been foghting every representative of the state’s monopoly and capitalistic authoritarianism, every fascist, every warmonger militarist, every respected piece of trash. For 17 years we have been fighting against class exploitation, the plundering and the destruction of nature, the capitalist development as a part of autonomous initiatives of the struggle. The history that we carry leaves us no choice but to remain faithful to the struggle.

Yet, there is one more thing. From the very first moment of the global spreading of the virus , Terra Incognita squat turned into a reference point for social solidarity by organizing since the first days the structure of mutual aid for the vulnerable and marginalized groups such as the homoless, immigrants, imprisoned ones, drug addicts, stray animals etc. An important goal is the re-construction of the structure if there is any need due to the new wave of spreading but mostly the way the state deals with the pandemic which leads to an unprecedented genocide with class characteristics.

Q: What is the ideal international solidarity for you? What is the role of anarchists in the global political framework through supporting the local struggles?

A: International solidarity is the greatest weapon among the repressed ones. It is the only weapon that we can bring forward against the omnipotence of our common enemy who is greedy for more blood day by day. International solidarity needs to not be used up on bureaucratic notices and references (and nothing more) regarding events that take place out of our scope of activities. International solidarity is about connecting the movements in practice and the strengthing of the struggle by building a global front of resistance against the authoritarianism of the state and the monopolistic capitalist exploitation. Keeping the in mind, internation solidarity is , for us, is the generalisation of local struggles and the construction of a single front of conflict- what some older comrades used to interpret as bringing the war into the western metropolitan areas (referring to the Vietnam war and the internationalist role of the western anti-war movements). To be more precise, international solidarity in the militia of Kurdish guerillas is, for example, either joining them in the front or transferring the war in our own areas by targeting the benefits of our common enemy – obviously with the use of critical thinking and respect towards their endeavour.

Q: After your eviction you called for international solidarity. What is possible to be done from other people in order to support your struggle?

A: We are going through the first wave of opression towards us with our squat being evicted and our disarmament since they confiscated a big part of our equipment, materials and archives of political context, as well as, the equipment of the printing collective. Despite these, after the passing of the first 48 hours without anyone being arrested and the ending of the searches followed by the sealing and the guarding of the building, we are now waiting for any possible persecutions. As we mention in our political statement we do not consider ourselves as the center but, on the contrary, as a part of more general repression against the people and the choice of continuously fighting against the state without comprosing. Our goal is to prove in practice that our struggle is common and knows of no borders.

By striking Terra we realize that they strike the choice of fighting itself, consequently, we believe that solidarity is about not allowing any more space to our enemy. During these hard times we should manage to build bridges of communication and support the fights that each and every one is giving. We call for every comrade to develop his/her critical thinking and take up his/her responsibility against the repression. The repressive mechanisms will eventually be defeated the moment we prove that a strike against one of us is the cause for multiplying our resistance and the reasons to declare war. We are not able to provide you with any guidelines since we follow a mindset that does not prioritize or distinguishes the importance of the means and tools of the struggle. From a statement of solidarity and a slogan from the areas of conflict until an attack done in solidarity, the messages we receive make us feel stronger and more determined for the future. From our trenches we can certainly promise you one thing; Terra will forever be a squat.

With respect and solidarity to your own struggles Terra Incognita squat

Δεν υπερασπιζόμαστε τη φύση, είμαστε η φύση που αμύνεται!

Πριν λίγες μέρες μια είδηση κατέκλυζε τις τηλεοράσεις και τα ειδησεογραφικά site που αφορούσε τη μετάδοση του ιού covid19 από τους ανθρώπους στα μινκ σε πολλά εκτροφεία γούνας στη Δανία, στην Ολλανδία αλλά και στην Ελλάδα. Υπό τον φόβο μιας μετάλλαξης του ιού παρότι υπήρχαν ασαφή στοιχεία και της ενδεχόμενης μη αποτελεσματικότητας των εμβολίων, με πρόσχημα τη διαφύλαξη της ανθρώπινης υγείας, τα εκάστοτε κράτη διέταξαν τη μαζική θανάτωση των μινκ σε θαλάμους αερίων με πιο φρικαλέο το παράδειγμα της εξόντωσης πάνω από 17 εκατομμυρίων μινκ στη Δανία. Την ίδια τακτική ακολούθησε και η Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα στη Κοζάνη, μετά από ανίχνευση κρουσμάτων σε μονάδες εκτροφής, θανατώνοντας μέχρι στιγμής 2.500 μινκ, ώστε να αποφευχθεί η εξάπλωση του ιού. Ως κομμάτι της φύσης που αμύνεται επιστρέφοντας ένα ελάχιστο μερίδιο της βίας που δεχόμαστε, το βράδυ της Τρίτης 23 Δεκέμβρη πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις με μπογιές και τρικάκια στα καταστήματα Χατζηϊωάννου, Dais και Samaras Fur & Leather που αποτελούν βιτρίνες θανάτωσης ζώων για το δέρμα και τη γούνα τους.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα: κατά τη διάρκεια της νόσου των τρελών αγελάδων θανατώθηκαν εκατομμύρια αγελάδες για να διαφυλαχτεί και πάλι η ανθρώπινη υγεία, όπως και στη γρίπη των πτηνών, των χοίρων κτλ. Την ίδια στιγμή που σε άλλες χώρες η βυρσοδεψία χαρακτηρίζεται ως εγκληματική ενέργεια σφραγίζοντας τις βιομηχανικές μονάδες θανάτωσης ζώων, το ελληνκό κράτος, όχι μόνο δε κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά αποζημιώνει του γουναράδες με κρατικές επιδοτήσεις άνω των 3.000.000 ευρώ, ενώ παράλληλα ανοίγει την αγορά προς αντίστοιχες επιχειρήσεις, όπως αυτές του δανικού κράτους που συνεχάρει την ελληνική κυβέρνηση και τους βιομηχάνους για την διαχείριση τους στο ζήτημα των κρουσμάτων και τη αποφυγή τεράστιων ποσοστών ζημίας.

Εδώ και εκατομμύρια χρόνια η μεγαλύτερη πανδημία που έχει γεννήσει η ανθρώπινη ιστορία, είναι αυτή του καπιταλισμού απέναντι στην η ίδια τη φύση. Η φύση απέναντι σε ένα ενεργοβόρο και ιογενές ανθρωποκεντρικό σύστημα, κατέχει τους μηχανισμούς άμυνας, επιβίωσης και αναπαραγωγής. Απέναντι σε ένα σύστημα που καθημερινά δολοφονεί δισεκατομμύρια από τα άλλα ζώα για ανάγκες σίτισης, ενδυμασίας ακόμα και διασκέδασης, που καταστρέφει και λεηλατεί τεράστιες εκτάσεις μέσα από εξορύξεις, εξευγενισμό και αναπλάσεις, αστικοποίηση και βιομηχανική εκμετάλλευση. Αναφερόμαστε στον παράγοντα φύση γιατί εδώ και εκατομμύρια χρόνια τα έμβια όντα που ζούνε σε αρμονία με αυτήν έχουν τους τρόπους, τα αντίδοτα και τις οργανικές λειτουργίες για να επιβιώνουν απέναντι σε ιογενή περιστατικά. Έτσι και ο άνθρωπος που ανά τα χρόνια αστικοποιούταν όλο και περισσότερο σε συνδιασμό με την άκριτη κατανάλωση φαρμάκων και αντιβιοτικών, απέκτησε πιο ευάλωτη και παθογενή ποιότητα ζωής και μαζί με αυτόν υπέστησαν το ίδιο και όσα ζώα εξημέρωσε και ενσωμάτωσε στο δικό του «περιβάλλον» με βάση τις δικές του ανάγκες. Οι καπιταλιστικές ανάγκες της βιομηχανοποιημένης κοινωνίας, ο υπερπληθυσμός στις πόλεις, οι καθημερινές μεταφορές για τις αστικές και εμπορικές ανάγκες και η γενικευμένη εκμεταλλευτική επέμβαση του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον και τα άλλα ζώα αποτελούν δομικά στοιχεία της ραγδαίας εξάπλωσης ιών που χαρακτηρίζονται ως πανδημίες. 

Σόκ αποτελεί η θανάτωση εκατομμυρίων ζώων-κρουσμάτων covid19

πριν θανατωθούν για τη γούνα και το δέρμα τους

Που ακριβώς όμως στηρίζεται  η ρητορεία της δήθεν ευαισθητοποιημένης μάζας περι φιλοζωίας και κατάργησης της γούνας, την ίδια στιγμή που η γενοκτονία των μινκ συντελείται χρόνια τώρα με το πιο βάναυσο τρόπο, γδέρνοντάς τα ζωντανά, για τις πολυτελείς ανάγκες των καταναλωτών; Πολλές διαμαρτυρήθηκαν για την αντιμετώπιση που δέχτηκαν τα μινκ και τις εικόνες μαζικών εκτελέσεων και ταφών τους. Χρειάστηκαν όμως μόνο λίγες μέρες για να περάσει απλά σαν είδηση και να ξεχαστεί το γεγονός της δολοφονίας τους από τις κρατικές εντολές και να συνεχίσει ο καθένας τη ζωή του, όπως και σε κάθε αντίστοιχη φορά που συντελείται ένα  έγκλημα σε βάρος των άλλων ζώων, σε αντίθεση με τις ανθρώπινες ζωές. Οι ζωές των άλλων ζώων ιεραρχούνται ως υποδεέστερες, βάζοντας τον άνθρωπο στην κορυφή και οδηγούνται στον εγκλεισμό και τη θανάτωσή τους για να καλύψουν  διατροφικές, ψυχαγωγικές και  ενδυματολογικές του απαιτήσεις. Ένα από τα περίτρανα παραδείγματα είναι οι δυσοίωνες επιπτώσεις της κτηνοτροφίας και της αλιείας που αυξάνουν την υπερθέρμανση και ρύπανση του πλανήτη. Σύμφωνα με μια έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών τα εκτρεφόμενα ζώα παράγουν το 18% της παγκόσμιας εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου. Η κτηνοτροφία είναι υπεύθυνη για την «απελευθέρωση» τεράστιων ποσοτήτων αζώτου, νιτρικού οξέως, μεθανίου και αμμωνίας στον αέρα, μολύνοντας παράλληλα τη γη με αποτέλεσμα τη περαιτέρω αποψίλωση δασών για να γίνουν βοσκοτόπια, τη σπατάλη χιλιάδων λίτρων νερού για τη παραγωγή κρέατος αλλά και τον αφανισμό της θαλάσσιας ζωής, καθώς πάνω από το 50% των ψαριών που αλιεύονται, χρησιμοποιούνται ως τροφή για τα γουρούνια, τις αγελάδες, τα πρόβατα, τα κοτόπουλα κλπ. Αυτά τα ζώα καταναλώνουν περισσότερους τόνους ψαριών από ότι όλοι οι καρχαρίες, τα δελφίνια και οι φώκιες ολόκληρου του πλανήτη. 

Όλη αυτή τη συνθήκη που βιώνουμε γύρω από τη πανδημία, ακολουθεί η επιτακτική ανάγκη για εύρεση του εμβολίου που θα σταματήσει την εξάπλωση του ιού και θα σώσει το ανθρώπινο είδος. Από την πρώτη στιγμή ανίχνευσης του ιού, πριν πολλούς μήνες δηλαδή, μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες επικεντρώθηκαν στις έρευνες γύρω του, προχωρώντας σε εργαστηριακά πειράματα για να βρεθούν τα κατάλληλα αντισώματα. Αυτό σημαίνει ότι εκατομμύρια ζώα δολοφονήθηκαν για την εύρεση του εμβολίου, χρησιμοποιώντας τα σώματά τους για δοκιμές. Κάτι που γίνεται ούτως ή άλλως για να ελεγχθούν οι επιπτώσεις φαρμάκων, να τεσταριστούν καλλυντικά πριν βγουνε στην αγορά κλπ. Πόσο μάλλον σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα μηνών που βασανίστηκαν και θανατώθηκαν πολλά περισσότερα ζώα, γιατί οι ταχύτητες εύρεσης του συγκεκριμένου εμβολίου ήταν πολύ μεγαλύτερες από ότι γίνεται σε αντίστοιχα πρωτόκολλα εργαστηριακών μελετών που κρατάνε δεκαετίες. Για ακόμη μία φορά λοιπόν η διάσωση του ανθρώπου και μόνο, μπαίνει ως πρώτιστη ανάγκη με ότι κόστος συνεπάγεται αυτό. Τα άλλα ζώα αντιμετωπίζονται ως πρώτη ύλη και αριθμοί. Όλες μας λιγότερο ή περισσότερο είμαστε δολοφόνοι και εκμεταλλευτές των άλλων ζώων. Από τις βιομηχανίες κρέατος όπου στοιβάζονται και δολοφονούνται εκατομμύρια ζώα για να  καταλήξουν στα χασάπικα προς πώληση,  από τα εκτροφεία στα βυρσοδεψεία και τους γουναράδες για να κοσμίσουν τις βιτρίνες τους με αιματοβαμμένες γούνες απο νεκροζώντανα ζώα.

Μέσα στον καπιταλισμό δεν υπάρχει η αυταξία της ζωής καθώς όλα κοστολογούνται με βάση το κέρδος και την παραγωγική δυνατότητα. Έτσι όπως τα ζώα δίνουν τη ζωή τους για τις ανθρωποκεντρικές απαιτήσεις,έτσι και ο άνθρωπος θανατώνεται προσφέροντας τη ζωή του για την κεφαλαιακή αναπαραγωγή, την καπιταλιστική ανάπτυξη και την παραγωγική αποδοτικότητα. Τα κράτη για να διαφυλάξουν τα οικονομικοπολιτικά τους συμφέροντα, εκμεταλλεύονται και θυσιάζουν όσους και όσες στέκονται εμπόδιο στη κυριαρχία τους φιμώνοντας, καταστέλλοντας, φυλακίζοντας και δολοφονώντας όσες αντιστέκονται. Δείγμα αυτής της γραφής αποτελούν τα δεκάδες νομοσχέδια που ψηφίστηκαν και αφορούν την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, τη λεηλασία του περιβάλλοντος, τις απαγορεύσεις των διαδηλώσεων, των αντιστάσεων και των απεργιών και τη δολοφονική αδιαφορία απέναντι στα κάθε λογής έγκλειστα όντα (φυλακές, ψυχιατρεία, στρατόπεδα συγκέντρωσης και κάθε μονάδα εγκλεισμού των άλλων ζώων).

Η υποτίμηση της ζωής μέσα από το πρίσμα του ανθρωποκεντρισμού και του καπιταλισμού οφείλει να είναι αιτία πολέμου. Ας φανταστούμε την αντιστοιχία του εγκλήματος στην αντιμετώπιση ανθρώπινων κρουσμάτων covid19, όπου η ανίχνευση για παράδειγμα θετικών φορέων μέσα σε μια οικογένεια,ένα σχολείο, ένα ίδρυμα, μια κοινότητα θα σήμαινε τη συνολική θανάτωση όλων. Θα ήταν άραγε φρικτό; Αυτό συμβαίνει πλάι μας. Αυτό εχθρευόμαστε στο σύνολ ο του και αυτό πολεμάμε. Μέχρι όμως η εκμετάλλευση να γίνει παρελθόν, γούνες και δερμάτινα ποτέ και πουθενά.

Ελεύθερα ζώα σε δάση και βουνά

Εργασία στα σούπερ μάρκετ σημαίνει απλήρωτες υπερωρίες, ελαστικοποίηση, κανένα μέτρο πρόληψης, υπερέκθεση σε εξαντλητικά ωράρια, περικοπές, απολύσεις

Εκατοντάδες εργαζόμενες στα σούπερ μάρκετ όλο αυτό το διάστημα έρχονται αντιμέτωπες με την εντατικοποίηση της ταξικής εκμετάλλευσης και την ελαστικοποίηση της εργασίας. Εκτίθενται σε συνεχή υγειονομικό κίνδυνο, πολλές φορές χωρίς την παροχή και των στοιχειωδών μέτρων ατομικής προστασίας. Πάνω από το 60% των καταστημάτων έχει θετικά κρούσματα, γεγονότα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας έπειτα απο καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων αφού η διοίκηση αποκρύπτει σκόπιμα τις συνθήκες εργασίας για να μη σφραγίσει τα καταστήματα. Το κράτος και τα αφεντικά θέτουν ως άμεση προτεραιότητα το αλώβητο πέρασμα του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού μέσα από τη πανδημική κρίση, αδιαφορώντας για το κόστος που θα επιφέρει η επιλογή αυτή στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων.

Η ψήφιση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης του κρατικού σχεδιασμού. Καταστρατηγεί και τα στοιχειώδη απεργιακά δικαιώματα, παρανομοποιώντας τους συνδικαλιστικούς αγώνες, κανονικοποιεί την απλήρωτη εργασία αυξάνοντας το ετήσιο πλαφόν στις υπερωρίες και επεκτείνει την κυριακάτικη εργασία σε ακόμα περισσότερους κλάδους.

Σε συνέχεια των παρεμβάσεων κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης τις τελευταίες μέρες πραγματοποιούμε παρεμβάσεις αντιπληροφόρησης με αφίσες και τρικάκια σε σούπερ μάρκετ του κέντρου και των δυτικών συνοικιών, προπαγανδίζοντας παράλληλα και το Δίκτυο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που στεγάζεται στον ΕΚΧ “Σχολείο για τη Μάθηση της Ελευθερίας”. Δείχνουμε την έμπρακτη κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους, στηρίζοντας τους καθημερινά χωρίς να εντατικοποιούμε την ήδη εξοντωτική εργασιακή συνθήκη που αντιμετωπίζουν. Παράλληλα ως κομμάτι των εκμεταλλευόμενων που οδηγείται εντατικά στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση οργανώνουμε τη συλλογική μας αυτοάμυνα για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Η απαλλοτρίωση αγαθών δεν πλήττει τους εργαζόμενους αλλά τα κέρδη των αφεντικών. Η ανάγκη για τροφή, σίτιση, στέγαση, υγειονομκή περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια είναι λέξεις άγνωστες στα στόματα των κυρίαρχων.

Οργανώνουμε συλλογικές απαλλοτριώσεις αγαθών από τα ράφια και χρημάτων από τα ταμεία για την κάλυψη των καθημερινών μας αναγκών

Το πρωί της 19ης Δεκεμβρίου, μπάτσοι εισβάλλουν στο κελί της απομόνωσης όπου κρατείται ο σύντροφος Errol και με το πρόσχημα της εξέτασης, τον απαγάγουν και τον μεταφέρουν σιδηροδέσμιο στο αεροδρόμιο όπου και υπό τη συνεχή συνοδεία πάνοπλων δολοφόνων ολοκληρώνουν τη διαδικασία της απέλασης. Καθόλη τη διάρκεια της μεταφοράς και της πτήσης από την Αθήνα προς το Παρίσι, ο σύντροφος παρά την αντίσταση που προέβαλλε μετάγεται δεμένος με χειροπέδες πισθάγκωνα και ιμάντα στα πόδια ενώ οι υπόλοιποι επιβάτες σιωπούν στις συνθήκες κράτησης, κυριευμένοι από το διάχυτο φόβο και την τρομοκρατία των μπάτσων. 

Είναι η πρώτη φορά που οι αρχές παραβαίνουν όλα τα πρωτόκολλα αλλά και την τήρηση της τυπικότητας που αφορά τις υποθέσεις πολιτικών κρατουμένων, καθώς για τους/ις μετανάστ(ρι)ες οι βίαιες και ανεπίσημες απελάσεις και επαναπροωθήσεις είναι μια κανονικότητα το τελευταίο διάστημα. Στην μικροκλίμακα βέβαια των εγχώριων υποθέσεων και πολιτικών διώξεων, οι απαγωγές κρατουμένων το τελευταίο διάστημα κανονικοποιούνται πλήρως με τελευταία την έκτακτη μεταγωγή υπό άκρα μυστικότητα του επαναστάτη κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα από τις αγροτικές φυλακές Βόλου στον Δομοκό. Όλα αυτά την στιγμή που οι φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι θάλαμοι μελλοθανάτων από την απομόνωση και την εξαίρεση που βιώνουν οι κρατούμενοι από την κρατική διαχείριση της πανδημίας. 

Η άμεση απέλαση του συντρόφου μας είναι ένα μικρό διαπιστευτήριο της φιλίας του ελληνικού κράτους προς το έτερο γαλλικό. Το τελευταίο διάστημα οι συμμαχικές σχέσεις των δύο κρατών σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο έχουν καταγράψει τεράστιες συμφωνίες. Μπροστά στη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στις ελληνοτουρκικές εντάσεις, την προμήθεια πολεμικού εξοπλισμού (όπως η αγορά των μαχητικών αεροσκαφών Rafale), την επενδυτική δραστηριότητα στον τομέα των εξορύξεων και άλλους τομείς της διακρατικής σχέσης, η άμεση δρομολόγηση της απέλασης είναι ένα μικρό δείγμα ανταποδοτικότητας και εκτίμησης προς το γαλλικό κράτος. 

Για μας δεν έχει τελειώσει τίποτα. Στα πλαίσια της εβδομάδας αλληλεγγύης και δράσης για την απέλαση του συντρόφου, τη Δευτέρα 21 Δεκέμβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στα γραφεία της τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας-ΟΝΝΕΔ στους Αμπελόκηπους. Είμαστε εδώ για να συνεχίσουμε τους κοινούς αγώνες μέχρι ο σύντροφος να ξαναβρεθεί στο πλάι μας για να μοιραστούμε ξανά κοινό χώρο και χρόνο αντίστασης. 

Στον κόσμο του κράτους και των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι 

Τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα του πλανήτη 

Άρση της απέλασης του συντρόφου Errol 

Στις 23 Σεπτέμβρη κατά τη διάρκεια εκτεταμένης επιχείρησης της αντιτρομοκρατικής στις περιοχές της Κυψέλης και του Κουκακίου, συλλαμβάνεται ο σύντροφος Πολύκαρπος Γεωργιάδης και ακόμα 2 σύντροφοι. Ακολουθούν έρευνες στα σπίτια και σε χώρους που σχετίζονται με την εργασία των συλληφθέντων, με την αντιτρομοκρατική υπηρεσία να προχωρεί στην καινοτόμο λύση των ανακοινώσεων που αφορούν την υπόθεση πρίν αυτών που αφορούν τα ίδια τα ευρύματα. Από την πρώτη στιγμή οι σύντροφοι φιγουράρουν στα τρομοπάνελ ως  μέλη της επαναστατικής οργάνωσης Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών, οι αρχές μιλούν για γιάφκες και όπλα σφραγίδες, για ακόμη ένα χτύπημα απέναντι στην ένοπλη πάλη και την τρομοκρατία όμως η επιτυχία τους βυθίζεται στο κενό καθώς τα ευρύματα περιορίζονται σε 2 πιστόλια και μια ποσότητα εκρηκτικών που δεν σχετίζονται με πρώτερες ενέργειες. Όμως το κυνήγι μαγισσών έχει ξεκινήσει. Οι σύντροφοι μεταφέρονται στον ανακριτή με την κακουργηματική κατηγορία της διακεκριμένης οπλοκατοχής για τον Π. Γεωργιάδη ο οποίος και προφυλακίζεται στο κολαστήριο της Λάρισας (που αυτό το διάστημα θυμίζει θάλαμο μελοθανάτων από την κρατική αδιαφορία στη λήψη μέτρων) και το πλημέλλημα της απλής οπλοκατοχής για τους άλλους 2 που αφήνονται ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους.

Για τη δεξιά αποτελεί ανοιχτό στοίχημα το μεγάλο ξεκαθάρισμα με την ένοπλη επαναστατική πάλη, έτσι ώστε να διατηρήσει το μονοπώλειο της νόμιμης βίας μέσα από τους πολέμους που γεννά, στηρίζει και συμμετέχει. Σε αυτή την κατεύθυνση και όχι μόνο κινούνται όλες οι στρατηγικές πρόληψης και καταστολής που έχει εξαπολύσει το τελευταίο διάστημα: οι τροποποιήσεις του Νέου Ποινικού Κώδικα με βάση τον οποίο πλέον, τρομοκρατική, στην ουσία, βαφτίζεται κάθε πράξη που εναντιώνεται στην κρατική και καπιταλιστική σταθερότητα, οι νέες διατάξεις που εντείνουν την φυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων και τη στέρηση των ευεργετικών διατάξεων, οι εξοντωτικές ποινές που ακούνε οι αντίπαλοι του κράτους και του κεφαλαίου την ίδια στιγμή που οι φασίστες περιθάλπτονται από τα αφεντικά τους άλλωτε με συμβολικές ποινές για δεκάδες εγκλήματα και άλλωτε με ανύπαρκτες αναζητήσεις.

Όμως η συγκεκριμένη κατασταλτική επιχείρηση αποτελεί τη συνέχεια μιας μεθοδευμένης στρατηγικής εξόντωσης στοχευμένων συνιστωσών του αγώνα. Για πάνω από ένα χρόνο στο στόχαστρο των αρχών βρίσκεται η πολιτική οργάνωση Ταξική Αντεπίθεση. Η συνεχής επιτήρηση των μελών της ΤΑ από τα ένστολα σκουπίδια, η παγίδευση των πολιτικών τους γραφείων αλλά και προσωπικών οχημάτων τους με συσκευές γεωεντοπισμού και μικροκάμερες, οι προσαγωγές, οι συλλήψεις και οι φυλακίσεις στοχεύουν στην πολιτική απομόνωση και την εξάντληση όσων αντιστέκονται σταθερά στην κοινωνική εκμετάλλευση και την ταξική καταπίεση από το κράτος και το κεφάλαιο απέναντι στην κοινωνική βάση.

Απο κοντά τη δουλειά συνεχίζουν και οι ρουφιάνοι της δημοσιογραφίας που έχουν κάνει το ψέμα και την υποκρισία επάγγελμα, χειραγωγώντας ολόκληρη την κοινωνία του θεάματος. Αυτός είναι ο ρόλος των ΜΜΕ: να κατασκευάζουν την συστημική αλήθεια επιβάλλοντάς την μέσα από τον συντονισμένο καταιγισμό της παρα-πληροφορίας στο κοινωνικό σώμα και να κατα-δικάζουν στα τρομοπάνελ κάθε φωνή αντίστασης στην κρατική αυθαιρεσία και εξαθλίωση. Αμέτρητα ψεύδη μετατρέπονται σε μεθοδευμένες αλήθειες, αμέτρητη λάσπη επιβάλλεται ως βεβαιότητα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο όπλο για το σύστημα από την κατοχή και τον έλεγχο των μηχανισμών προπαγάνδας. Από την πρώτη στιγμή η αστυνομία μιλάει μέσα από τα δελτία των ειδήσεων: στοχοποιούν την ΤΑ ως δεξαμενή τρομοκρατών, μιλούν για εξάρθρωση της Ομάδας Λαϊκών Αγωνιστών, περιφέρουν τις εικόνες συλληφθέντων που κατηγορούνται για πλημμελήματα με τον τίτλο των τρομοκρατών, βαφτίζουν γιάφκες τα σπίτια συντρόφων, μέσα σε μια επιχείρηση που το θέαμα και η ουσία σε σχέση με τα ευρήματα συμπυκνώνονται στη φράση …ουδέν ανευρέθει. Αποτέλεσμα είναι η προληπτική καταδίκη των συλληφθέντων μέσα από τα τρομοπάνελ των τηλεδικίων. Απέναντι στην συντεταγμένη προσπάθεια της αντιτρομοκρατικής να προ-δικάσει τους συντρόφους μας μέσα από τα ειδησιογραφικά στρατηγεία κρατικής προπαγάνδας, το πρωί της Δευτέρας 21 Δεκέμβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αντιπληροφόρησης με πανό και τρικάκια έξω απο τα γραφεία του Αθηναϊκού και Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων που στεγάζονται στο Κτίριο 1 της ΔΕΘ.

Αν ψάχνετε για δεξαμενές τρομοκρατών κοιτάξτε τη Βουλή, τα πολιτικά γραφεία των έμμισθων μαφιόζων της κυβέρνησης και του κρατισμού, τις τράπεζες και τα ρουφιανοκάναλα, τις βίλες των εφοπλιστών και των επιχειρηματιών, τις σωφρονιστικές υπηρεσίες και τις εκκλησίες… Αν ψάχνεταε για εγκληματίες κοιταχτείτε στον καθρέφτη και μετρήστε πόσους νεκρούς αφήνετε πίσω κάθε μέρα στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, στις φυλακές και τα ψυχιατρεία, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα σύνορα, τους δρόμους και τις πλατείες. Απέναντι σε ένα σύστημα που έχει κάνει καθεστώς την εξαίρεση η μόνη λύση είναι ο αγώνας με όλα τα μέσα για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής γιατί αποτελούν κομμάτι του κόσμου που δηλώνει αμετανόητα παρών στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Και το χτύπημα σε έναν από εμάς, είναι αιτία αναζοπύρωσης του συλλογικού αγώνα για την οργάνωση της αντεπίθεσης.  

Τα κράτη είναι οι μόνοι τρομοκράτες

Λευτεριά στον αγωνιστή Π. Γεωργιάδη

Αλληλεγγύη στους 2 διωκόμενους συντρόφους για την ίδια υπόθεση

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στον κλάδο των ταχυμεταφορών

Το πρωί της Παρασκευής 18 Δεκέμβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αντιπληροφόρησης με κείμενα, τρικάκια, στράτσα και πανό σε εταιρείες ταχυμεταφορών της Speedex, ACS, ΕΛΤΑ courier και Γενική Ταχυδρομική. Κατά τη διάρκεια της πανδημικής κρίσης  παρατηρήθηκε ραγδαία αύξηση των διαδικτυακών αγορών, αφού το μεγαλύτερο ποσόστο των εταιρειών για να καλύψουν τη χασούρα απο το κλείσιμο των φυσικών καταστημάτων τους, βγάζουν συνέχως προσφορές στα προιόντα τους. Πρόκειται για μια επίφαση ασφάλειας καθώς ο κίνδυνος προσβολής και διασποράς του ιού συνεχίζει να υπάρχει εφόσον δεν πρόκειται για μια μαγική διαδικασία που το αντικείμενο αγοράς φτάνει απολυμασμένο στα χέρια των αγοραστών αλλά μια σειρά εργαζομένων λαμβάνουν την παραγγελία, το τυλίγουν, το πακετάρουν, το φορτώνουν και το παραδίδουν.

Αναμενόμενα, η συνθήκη αυτή έχει προκαλέσει υπερφόρτωση της εργασίας και των ταχυδιανομέων, αφού την περίοδο αυτή το ποσοστό των δεμάτων που πρέπει να μεταφερθούν φτάνει στο 60% , αυξήθηκε δήλαδη κατά 30% απο την περίοδο πρίν την καραντίνα. Με πραγματικούς όρους αυτό σημαίνει, ότι οι ταχυδιανομείς συνωστίζονται σε μικρούς χώρους με σκοπό να φορτώσουν όσα περισσότερα δέματα μπορούν πάνω στα οχήματα σε μια προσπάθεια να φτάσουν όσο πιο γρήγορα στους τόπους παράδοσης. Το άγχος και η πίεση για την ταχύτητα της παράδοσης σε συνδυασμό με το μεγάλο φόρτο εργασίας και τις άβολες καιρικές συνθήκες, έχουν προκαλέσει, αρκετές φορές, ακόμα και θανάσιμους τραυματισμούς στους εργαζόμενους. Ενδεικτικό της κατάστασης αποτελεί η αναστολή εξυπηρέτησης νέων πελατών τις τελευταίες μέρες σε ιδιωτικές εταιρείες όπως η Γενική Ταχυδρομική, η ACS κ.α. λόγω υπέρογκης ζήτησης των καταναλωτών, σε σημείο που παρά την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων αδυνατούν να ανταπεξέλθουν.

Στις περισσότερες εταιρείες ταχυμεταφορών δεν παρέχονται είδη υγιεινής για την ατομική τους προστασία, οπότε και αναγκάζονται να τα αγοράζουν οι ίδιοι και οι ίδιες, ώστε να μειώσουν το κίνδυνο προσβολής τους απο τον ιό αλλά και μετάδοσής του στους υπόλοιπους. Οι λύσεις δίνονται μόνο μέσα από ταξικούς αγώνες καθώς σε μία απο τις εταίρειες, οι εργαζόμενοι απαίτησαν και κέρδισαν την παροχή ειδών ατομικής προστασίας.

Και σαν να μην έφτανε η ήδη επιβαρυμένη συνθήκη εργασίας που βιώνουν, η κατάσταση χειροτερεύει από απαιτητικούς πελάτες και πελάτισσες που έχουν κάνει χόμπι τον υπερκαταναλωτισμό,  πίεζουν να φτάσουν τα προίοντα όσο πιο γρήγορα στην πόρτα τους με όρους όσο γίνεται πιο βολικούς για αυτούς, με διάφορους καλοθελητές βεβαίως που με την πρώτη ευκαιρία θα πάρουν τηλέφωνο τα αφεντικά να ρουφιανέψουν. Η πίεση των βιαστικών πελατών είναι μια πραγματικότητα και στην παραλαβή απο τα καταστήματα, όπου στέκονται σε ουρές έξω απο αυτά περιμένοντας την άμεση παραλαβή προιόντων τους, με τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται για είδη πρώτης ανάγκης.

«Παλιά μου τέχνη κόσκινο» σκέφτηκαν τα αφεντικά των μεγάλων εταιρειών ταχυμεταφοράς και αυτήν την περίοδο και προσπάθησαν να βγάλουν όσο περισσότερο κέρδος γίνεται με τρανά παραδείγματα την ACS, θυγατρικής του ομίλου Quest πρόεδρος της οποίας είναι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θοδωρής Φέσσας και τη Γενική Ταχυδρομική που από το πρώτο κύμα της πανδημίας προσπάθησαν να προβούν σε ραγδαία αύξηση των τιμολογίων τους. Και παρά το αυξημένο κέρδος που έχουν την περίοδο της καραντίνας οι εταιρείες ταχυμεταφοράς, περιληφθήκαν στο επίδομα για τις πληττόμενες επιχειρήσεις. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη όπου το lockdown στρέφει το καταναλωτικό κοινό στο ανεξέλεγκτο e-shopping έρχεται να προστεθεί και η θηριωδία ημερών όπως η Black Friday (που φέτος απο μια μερα έγινε βδομάδα ολόκληρη). Καμία πρόβλεψη όμως δε φαίνεται να υπάρχει για μείωση των ωρών εργασίας και αύξηση των μισθών των ταχυδιανομέων ή και για πρόσληψη νέων. Αντιθέτως, οι νέες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (μειώση 50% της εργασίας και μείωση μισθού το μήνα και αναστολή της υποχρέωσης του εργοδότη να καταχωρεί κάθε αλλαγή ή τροποποίηση του ωραρίου)  θα φέρουν ακόμα μεγαλύτερη δυνατότητα εκμετάλλευσης και αισχροκέρδειας στα αφεντικά.

Μεσα σε όλα έρχεται να προστεθεί και η ψήφιση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης του κρατικού σχεδιασμού. Καταστρατηγεί και τα στοιχειώδη απεργιακά δικαιώματα, παρανομοποιώντας τους συνδικαλιστικούς αγώνες, κανονικοποιεί την απλήρωτη εργασία αυξάνοντας το ετήσιο πλαφόν στις υπερωρίες και επεκτείνει την κυριακάτικη εργασία σε ακόμα περισσότερους κλάδους.

Ο κλάδος των ταχυδιανομέων βάλλεται συνεχώς με εξαντλητικά ωράρια, τεράστιο φόρτο εργασίας, απαιτητικούς πελάτες και αφεντικά και συνεχώς νέες επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Ο Άκης Γ, μέλος της συνέλευσης βάσης εργαζομένων οδηγών δικύκλου ( Σ.Β.Ε.Ο.Δ.) , που δούλευε για 2,5 χρόνια στα ΕΛΤΑ Courier μέσω του συστήματος ενοικίασης εργαζομένων των εταιρειών Onex και της θυγατρικής της Skycom, στις 10 Απριλίου ενημερώθηκε, μέσω τηλέφωνου, ότι δε θα ανανεωθεί η σύμβασή του, για τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους όμως η μη ανανέωση της σύμβασης σημαίνει απόλυση. Ως δικαιολογία για την απόλυσή του παρουσιάστηκε η έλλειψη ανάγκης έξτρα προσωπικού, αιτία που προφανώς δε συνάδει με αυξημένη ανάγκη για μεταφορά δεμάτων την περίοδο της καραντίνας. Η απόλυση του Ακη Γ. είναι εκδικητική καθώς μέσω της συνδικαλιστικής του δράσης, διεκδικούσε μαζί με άλλους συναδέλφους του τις υπερωρίες και τις τριετίες που δικαιούντουσαν. Στο σύστημα της ενοικίασης εργαζομένων καταστρατηγούνται όλα τα μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που προσφέρουν οι συμβάσεις αορίστου χρόνου. Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες ζούν σε ενα καθεστώς επισφάλειας χωρίς να ξέρουν αν θα έχουν δουλειά την επόμενη βδομάδα ή μήνα, αφου οι συμβάσεις μπορούν να είναι ακόμα και δεκαήμερες.

Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας λαμβάνονται για το καλό όλων μας. Ότι όλες και όλοι μας πρέπει να θυσιαστούμε για ακόμη μια φόρα για να μην καταστραφεί το σύστημα που εκμεταλλεύεται και υφαρπάζει την εργασιακή μας δύναμη, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας μετατρέποντάς τα σε καταναλωτικό προϊόν. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που το κράτος μετατοπίζει την εύθυνη σε εμάς. Μένουμε λοιπόν σπίτι, όσες και όσοι έχουμε σπίτι να μείνουμε, μέχρι να γίνει αντικείμενο πλειστηριασμού, μέχρι να έχουμε να πληρώσουμε το νοίκι και τους λογαριασμούς. Τα εργοστάσια παραγωγής όμως συνεχίζουν να δουλεύουν στοιβάζοντας εργάτ(ρι)ες στους χώρους εργασίας, η δουλειά σε χώρους που εμπορεύονται take away καφέ εντατικοποιείται υπερεκθέτοντας τους εργαζόμενους για τη πώληση ενός μη αναγκαίου αγαθού, στα σουπερ μάρκετ όχι μόνο δεν μείωθηκαν οι μέρες λειτουργίας ώστε να περιοριστεί ο συνωστισμός και να προστατευθούν οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε αυτά, αλλά αντιθέτως εξαιτίας της σωρείας τρομοκρατημένων καταναλωτών εντατικοποιήθηκε η εργασία τους, με αύξηση ωραρίων αλλά και μερική κανονικοποίηση της κυριακάτικης εργασίας,  πίεση και εκνευρισμό στις ουρές.

Δεν περιμένουμε όμως κανένα καλοσυνάτο αφεντικό να αλλάξει τη δεδομένη κατάσταση όπως και καμία κρατική άδεια για να αγωνιστούμε για την κατάλυση κάθε εκμεταλλευτικής σχέσης και κάθε εξουσίας.Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς μέσα από ακηδεμόνευτους αντικρατικούς αγώνες. Μέσα από τη σύγκρουση με τα αφεντικά. Μέσα από απεργίες, σαμποτάζ της παραγωγής, άρνηση και καταστροφή της εργασίας. Οι ζωές μας μπαίνουν πάνω από τα κέρδη τους.

Ενάντια σε κράτος και αφεντικά

Κοινότητες αγώνα, κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά

Το πρωί της Τρίτης 15 Δεκέμβρη πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με πανό και τρικάκια στην Υπηρεσία Ασύλου ενάντια στην εκδικητική δίωξη του αναρχικού συντρόφου Errol, που βρίσκεται φυλακισμένος στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας απειλούμενος με απέλαση. Η διεθνιστική αλληλεγγύη γκρεμίζει σύνορα, κάγκελα και φράχτες.

Είμαστε όλοι και όλες κρατικός κίνδυνος-Κάτω τα ξερά σας απο τον σύντροφο Errol

Η δυστοπία έχει γίνει καθημερινότητα: ελεγχόμενη κυκλοφορία, απαγόρευση συγκεντρώσεων, διαλογή ασθενών στα νοσοκομεία, εντατικοποίηση εργασίας γιατί οι επίπλαστες ανάγκες είναι ακόμα πιο αυξημένες. Το κράτος, με δικαιολογία την έξαρση της πανδημίας, βάζει σε λειτουργία το πλάνο για το πώς θα είναι οι ζωές μας από εδώ και πέρα, μπάτσοι και έλεγχοι παντού και η δημόσια παρουσία μας θα πραγματοποιείται μόνο με κρατική άδεια, για το πόσοι, ποιοί και πώς.  Δεν έχουμε αυταπάτες ότι η προηγούμενη συνθήκη ήταν ιδανική, αναγνωρίζουμε όμως ότι τώρα πρέπει να βγούμε ακόμα πιο δυναμικά για να ανατρέψουμε την κατάσταση που ζούσαμε και ζούμε.

Η καταστολή των πορειών στις 17 Νοεμβρίου και στις 6 Δεκεμβρίου, απέδειξε περίτρανα ότι ο μεγαλύτερος φόβος της εκάστοτε κυβέρνησης είναι η αντίσταση. Τα παραδείγματα του συνωστισμού είναι πολλά, στα εργοστάσια, στα σουπερμάρκετ, στις ουρές των καταστημάτων, των ταχυμεταφορών αλλά μόνο στην περίπτωση των πορειών κόπηκαν περισσότερα απο ένα 1.000.000 ευρώ σε πρόστιμα. Μία απο τις 135 συλλήψεις που έγιναν στις συγκεντρώσεις και τις πορείες στην Αθήνα, για την επέτειο δολοφονίας του αναρχικού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου απο τους μπάτσους Κορκονέα και Σαραλιώτη και της κοινωνικής εξέγερσης που ακολούθησε, ήταν και ο σύντροφος Errol. Ενώ, περίμενε ότι μετά απο κάποιες ώρες θα αποφυλακιστεί με τους υπόλοιπους συλληφθέντες/συλληφθείσες, του ανακοινώθηκε η παραμονή του στο κέντρο κράτησης της Πέτρου Ράλλη αφού είχε βγεί απόφαση για άμεση απέλαση του και μη δυνατότητα εισόδου του στην χώρα για τα επόμενα 7 χρόνια. Στην προκειμένη, πέρα από την απόφαση του διοικητή της Πέτρου Ράλλη για εκδικητική απέλαση του σύντροφου, υπάρχει και μια παράλληλη μεθόδευση απο την κρατική ασφάλεια που θεωρείται απόρρητη, στην οποία ούτε ο δικηγόρος μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτήν, γιατί όπως παραδέχθηκαν οι ίδιοι οι μπάτσοι έρχεται από ανωτέρους.

Μετά από λίγες μέρες παραμονής του στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη, ο σύντροφος διαμαρτυρήθηκε για τις τραγικές συνθήκες που επικρατούν εκεί, όπως σε όλες τις φυλακές και τα κέντρα κράτησης, οι οποίες τον τελευταίο καιρό εξαιτίας και της πανδημίας γίνονται ακόμα πιο έντονες. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω απο την Πέτρου Ράλλη για στήριξη του συντρόφου απο συντρόφισσες και συντρόφους και της απόφασης για την 7ετη απαγόρευση εισόδου του στη χώρα, οδήγησαν στην άμεση μεταγωγή του. Μετά από τις διαμαρτυρίες του συντρόφου στο διοικητή, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μπάτσοι μπήκαν στο κελί του και ξεκίνησαν τη διαδικασία μεταγωγής του, στο κέντρο κράτησης της Αμυγδάλεζας, όπου βρίσκεται σε προληπτική 24ωρη απομόνωση, λόγω του covid 19. Στο προαναχωρησιακό κέντρο κράτησης στην Αμυγδαλέζα, που η δημιουργία του είχε ανακοινωθεί το 2012 απο τον και τότε υπουργό προστασίας του πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοίδη, τον Οκτώβριο έγιναν 4 απόπειρες αυτοκτονίας κρατούμενων γυναικών και απεργία πείνας 400 μεταναστ(ρι)ών, διαμαρτυρόμενες/-οι για τις άθλιες εγκαταστάσεις, το φαγητό που δεν τρώγεται και την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, αφού διαμένουν εκεί για πολύ περισσότερο από το επιβαλλόμενο 18μηνο.

Το κράτος διατείνεται ότι παίρνει όλα τα μέτρα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας μας, αλλά όπως έχουμε ξαναπεί υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που δεν περιλαμβάνονται, στις άξιες για να σωθούν ζωές. Μία από αυτές τις ομάδες είναι οι φυλακισμένες/φυλακισμένοι, οι οποίες υποβλήθηκαν σε εξετάσεις για κορονοιο μόνο στις φυλακές που άσκησαν πίεση οι ίδιες, στη Λάρισα και στα Διαβατά και μετά από θανάτους συγκρατουμένων τους από τον ιό και αποδείχθηκε η αυξημένη ύπαρξη των κρουσμάτων ανάμεσα τους. Η εγκληματική και εκδικητική διαχείριση του κράτους στους έγκλειστους/ες αποδεικνύεται για ακόμη μία φορά με τα νομοσχέδια που ψήφισε σχετικά με τις άδειες και τις «επιλεκτικές» μεταγωγές σε αγροτικές φυλακές και τώρα συνεχίζει να τους τιμωρεί εγκαταλείποντάς τους σε άθλιες συνθήκες συνωστισμένες, δίχως καμία υγειονομική κάλυψη και κανένα μέτρο προστασίας.

Ο Errol τυχαίνει να μην έχει ελληνική υπηκοότητα, η επιλογή της αναρχικής δράσης όμως δεν είναι καθόλου τυχαία. Όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην ελλάδα έχει συμμετάσχει ενεργά σε πολύμορφους αγώνες και υπερασπιζόταν πάντα την αναρχική του ταυτότητα. Συμμετείχε και στο αναρχικό κίνημα σε γαλλία, ισπανία και ιταλία. Μετά από πολλαπλές συλλήψεις και μια προηγούμενη απειλή απέλασης, ο σύντροφος δε σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται για αυτά που πρεσβεύει, οπότε και το κράτος χρησιμοποιεί για άλλη μια φορά το τιμωρητικό μέσο της απέλασης για να τον εκδικηθεί κατηγορώντας τον ως ‘’δημόσιο κίνδυνο’’. Με απέλαση κινδύνευσε και ο σύντροφος Ίρντι, όπου στην περίπτωση του η περιφέρεια δεν του ανανέωνε την άδεια διαμονής του λόγω πρωτόδικης καταδίκης του για πλημμελήματα, επειδή συμμετείχε και συνελήφθη σε πορεία στις 6 Δεκέμβρη το 2014, κατά την απεργία πείνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού. Το κράτος χρησιμοποιεί όλα  τα όπλα που διαθέτει για να τρομοκρατήσει και να καταστείλει κάθε άτομο που στοχεύει στην καταστροφή κάθε μορφή εξουσίας. Σε συνεργασία τα κράτη, προσπαθούν να ορίσουν ακόμα και τις συντροφικές μας σχέσεις και θεωρούν ότι έχουν τη δύναμη να μας χωρίσουν από τους/ις συντρόφους/ες μας. Να τους θυμίσουμε και έμπρακτα ότι κάτι τέτοιο δε θα αφήσουμε να συμβεί και ότι οι σχέσεις μας δεν ορίζονται από σύνορα και χαρτιά.

Στην περίπτωση του Errol χρησιμοποιούν τη γαλλική υπηκοότητά του ως πρόσχημα για την καταστολή του,  αφού αυτό που φοβούνται πραγματικά είναι ότι δε θα τους κάνει τη χάρη να εφησυχαστεί. Πέρα όμως από το ζήτημα του συντρόφου, η πραγματικότητα για τους/τις μεταναστ(ρι)ες ξεπερνάει κάθε εφιάλτη. Και γι’αυτό και εμείς με τη σειρά μας, θα πρέπει να πολεμάμε κάθε λιμενικό που επαναπροωθεί βίαια στην Τουρκία δεκάδες μεταναστ(ρι)ες καθημερινά, κάθε εισαγγελέα που παίρνει την απόφαση απέλασης και φυλάκισης τους επειδή δεν έχουν τα νόμιμα έγγραφα, κάθε υπουργό που από τη θέση ασφαλείας του μας κλείνει σπίτι την ίδια ώρα που στα κέντρα κράτησης και τις φυλακές αργοπεθαίνουν οι ‘’δημόσιοι κίνδυνοι’’ και κάθε νοικοκυραίο φασίστα που οραματίζεται γειτονιές γεμάτες πατριώτες.

Ο σύντροφος έχει πάρει την απόφαση να μη διευκολύνει καθόλου το κράτος και να αντισταθεί με κάθε μέσο σε κάθε απόπειρα απέλασης του. Και εμείς απο τη μεριά μας, θα πρέπει να πάρουμε την ίδια απόφαση, να σταθούμε εμπόδιο σε κάθε σχέδιο του κράτους.

Δεν αρκούν απελάσεις και εκκενώσεις, οι ιδεες μας δεν φυλακιζονται.

Aλληλεγγύη σε όσες/όσους αγωνίζονται