Την Τετάρτη 6 Νοέμβρη ακόμα ένα αποκρουστικό και θρασύδειλο περιστατικό φασιστικής βίας λαμβάνει χώρα αυτή τη φορά στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης, όταν ακροδεξιά μιάσματα επιτίθενται με μαχαίρι σε μετανάστη μαθητή από το Ιράν, χαρακώνοντάς τον. Το μήνυμά ξεκάθαρο: να μην ξαναπάει στο σχολείο ο μικρός μαθητής. Το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά γεγονότων του τελευταίου διαστήματος, όπου φασιστικές κουστωδίες εμφανίζονται από εδώ και εκεί ως αγανακτισμένοι κάτοικοι διαμαρτυρώμενοι για τον ερχομό μεταναστών σε σχολεία, χωριά, πόλεις. Παλιά συνταγή από παλιές καραβάνες.

Ας θυμηθούμε πως ξεκίνησε η μάχη του Άγιου Παντελεήμονα όταν κάποιοι γραφικοί, αρχικά «κάτοικοι» και με τη συνδρομή της Χρυσής Αυγής έπειτα, πραγματοποιούσαν προγκρόμ εναντίων μεταναστών για να καθαρίσουν την Αθήνα. Τα ίδια μετά στην Πλατεία Αμερικής, στη Βικτώρια και αλλού. Έτσι η δεξιά θα θεσμοθετήσει τη νόμιμη βία ενάντια στους μετανάστες (από φυλακίσεις και απελάσεις μέχρι δολοφονίες στα τμήματα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, θανάσιμες καταδιώξεις στους δρόμους κ.α.) έπειτα από προτροπή και «πίεση της κοινωνικής βάσης» που οι ίδιοι δημιουργούν τεχνηέντως. Οπλίζουν τους φασίστες βαφτίζοντάς τους ντόπιους, κάτοικους, αγανακτισμένους και ότι άλλο βρώμικο μπορεί να γεννήσει ο ανθρώπινος νους απέναντι σε κατατρεγμένους ανθρώπους που βρίσκονται βίαια εκτοπισμένοι σε άλλους τόπους έχοντας χάσει πολλές φορές τις οικογένειές και τους κοντινούς τους μέσα στη δίνη των πολέμων και της οικονομικής εξαθλίωσης.

Μόνο το τελευταίο διάστημα έχουν παρατηρηθεί δεκάδες περιστατικά ρατσιστικής και ξενοφοβικής βίας, με τη βεντάλια της φασιστικής έξαρσης να ανοίγει επικίνδυνα: από γραφικές μαζώξεις τραγικών εθνοψεκασμένων με μπροστάρη έναν βλάκα με περικεφαλαία (στην κυριολεξία) μέχρι επιθέσεις σε λεωφορεία που περιφέρουν εδώ και εκεί φοβισμένους μετανάστες και τώρα μια νέα επίθεση σε μαθητή έξω από σχολείο.

Οι μετανάστες βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος της κρατικής καταστολής. Οι έλεγχοι και οι συλλήψεις εντείνονται την ίδια στγμή που οι  αυτοοργανωμένες δομές στέγασης εκκενώνονται δαρκώς. Σε επίπεδο εθνικής διαχείρισης δρομολογούνται οι αλλαγές στις άδειες παραμονής, η αδυναμία έκδοσης ΑΜΚΑ, δημιουργώντας μια νέα συνθήκη ώθησης των μεταναστών στην παραβατικότητα για να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους, καθώς δεν έχουν δικαίωμα στη νόμιμη εργασία, την εκπαίδευση, την περίθαλψη κτλ. Αλλά και σε διακρατικό επίπεδο συνεχίζει το παιχνίδι εντυπώσεων με την Τουρκία αφού εντείνεται η τακτική της επαναπροώθησης την ίδια στιγμή που η Τουρκία απειλεί με άνοιγμα των συνόρων της και ευκολότερη πρόσβαση στην Ελλάδα. Νέα κέντρα κράτησης μπαίνουν στον σχεδιασμό. Σφραγίζονται ακόμα περισσότερο τα σύνορα με περισσότερα παρατηρητήρια, εντατικότερη διαδικασία επιτήρησης, περισσότερα μέσα περιπολίας παντού και αυτά με την απόλυτη οικονομική, πολιτική και επιχειρησιακή στήριξη της κομισιόν. Δυνάμεις της FRONTEX περιπολούν τα χερσαία σύνορα της χώρας καθώς επίσης και τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου. Σε συνεργασία με τις εγχώριες δυνάμεις, πραγματοποιούν ελέγχους των συνόρων και των περασμάτων μέσα από αυτά, με σκοπό να ελέγξουν τους ίδιους τους μετανάστες. Την ίδια στιγμή φρεγάτες του NATO, της FRONTEX και της ελληνικής ακτοφυλακής, περιπολούν στα θαλάσσια περάσματα. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει πως οι θάνατοι μεταναστών είναι απλή στατιστική: νέοι πνιγμοί στο Αιγαίο, νέοι θάνατοι στον Έβρο, συνεχείς καταδιώξεις με νεκρούς στην Εγνατία οδό κ.α.

Σε όλη αυτή την επιχειρησιακή προσπάθεια που θεσμοθετεί τις δολοφονίες των μεταναστών,  βρίσκει συμμάχους στο συντηρητικό κομμάτι της ”φιλόξενης” ελληνικής κοινωνίας. Έτσι στρατολογούνται οι φασιστικές συμμορίες για να δημιουργήσουν ανύπαρκτες επιτροπές αγανακτισμένων κατοίκων, να οξύνουν το ρατσιστικό μίσος (που σε κάποιες περιπτώσεις ομολογουμένως υπάρχει και από μόνο του) έτσι ώστε οι κρατικές μεταρρυθμίσεις να προκύψουν ως κάτι το ζητούμενο και κοινωνικά θεμιτό.

Και πού οδηγεί αυτό; Μα φυσικά στον αποπροσανατολισμό. Γιατί όλοι αυτοί οι περήφανοι ελληναράδες και όποιος άλλος στέκεται πλάι τους, δεν έχουν να μας πουν τίποτα για τα πραγματικά μας προβλήματα. Φτύνουν τη χολή τους για τους μετανάστες αλλά δεν έχουν να πουν κάτι για τον ίδιο τον πόλεμο και την οικονομική εξαθλίωση, που γεννούν τη μετανάστευση. Κραυγάζουν για τους μετανάστες στα Διαβατά αλλά υποκλίνονται στο μεγαλείο του καπιταλισμού που θέλει όλες τις δυτικές συνοικίες ένα απέραντο δυστοπικό νεκροταφείο περιστοιχισμένο από τερατώδης βιομηχανίες θανάτου. Και όλα αυτά με λάβαρο του ελληνικού πολιτισμού, το σουβλάκι και τη μπύρα στο χέρι μέχρι τέλους. Όπως και πριν ένα χρόνο έμαθαν καινούριες λέξεις όπως η ιστορική παραχάραξη και ο αλυτρωτισμός και τις έλεγαν συνέχεια αλλά, για το ρόλο του ΝΑΤΟ που μετατρέπει τα βαλκάνια σε ένα απέραντο στρατόπεδο, ούτε λόγος.

Ο κοινωνικός εκφασισμός είναι ένα ζήτημα που τα τελευταία χρόνια ανέδειξε διάφορα στάδια έξαρσης. Ειδικά στην πόλη της Θεσσαλονίκης είδαμε να παίζονται όλες οι πράξεις του ίδιου έργου. Ακομμάτιστα και αχρωμάτιστα συλλαλητήρια επί Σύριζα που μετατράπηκαν σε ψήφο εμπιστοσύνης στη Νέα Δημοκρατία και τώρα ξανά έλληνες πολίτες που βιώνουν το ρατσισμό μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Απέναντι όμως σε όλα αυτά έμεινε κάτι σταθερά ανυποχώρητο, συνεπές και αδιάλλακτο: ο αγώνας όλων όσων στέκονται ανάχωμα στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.

Αφού το μπόι και η ελληνική περηφάνεια, φτάνει μέχρι το μαχαίρωμα ενός μετανάστη μαθητή ενώ λίγες μέρες πριν γινόσασταν καπνός σε δικές μας παρεμβάσεις, ελάτε είτε ως αγανακτσμένοι κάτοικοι, είτε ως έλληνες ψήστες για τη διάσωση της χριστανικής κουλτούρας, είτε ως επίσημοι υμνητές του Χίτλερ και νοσταλγοί των ταγμάτων εφόδου, στο ραντεβού που σας καλεί η ίδια σας η ιστορία. Κρεμασμένοι ανάποδα από τα ίδια τα χέρια του αγώνα.

Για όλους εμάς, που μετράμε μόνο νεκρούς στα πεδία των δικών τους πολέμων, ο αγώνας για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, όπου δε θα υπάρχουν ντόπιοι και ξένοι, όπου η λέξη πόλεμος θα είναι μια θλιβερή ανάμνηση του παρελθόντος , είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας. Να στηρίξουμε τους αγώνες των μεταναστών, πολεμώντας την Ευρώπη-φρούριο. Να γκρεμίσουμε τα σύνορα και τους φράχτες. Απέναντι σε έναν κόσμο όπου το διαφορετικό πεθαίνει από ασφυξία, να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα μαζί με όσους περισσεύουν για να ανασάνουμε.

Αλληλεγγύη στους μετανάστες- Έλληνες λεβέντες, θα σας τελειώσουμε

Αντιφασιστική πορεία Παρασκευή 8 Νοέμβρη, στις 18:00 στο Ρολόϊ-Νεάπολη

Μεγάλο μέρος της επικοινωνιακής στρατηγικής της Νέας Δημοκρατίας, έχει ως σημείο αναφοράς το παλιό και δοκιμασμένο κατασταλτικό δόγμα μηδενικής ανοχής στον κόσμο και τις κοινότητες του αγώνα. Εδώ και μήνες έχει ξεκινήσει μια ιδιότυπη εκστρατεία με τίτλο «καθαρίστε τα Εξάρχεια» που αφορά εκκενώσεις πολιτικών καταλήψεων και δομών στέγασης μεταναστών, στρατοπέδευση των αστυνομικών δυνάμεων στη γειτονιά, ένταση της καταστολής με συνεχείς ελέγχους και συλλήψεις, επιθέσεις, τραμπουκισμούς καθώς και αμέτρητα περιστατικά  σεξιστικού παραληρήματος από τους ένστολους φρουρούς της δημοκρατίας.

Μέχρι στιγμής εκκενώσεις έχουν δεχθεί οι αναρχκές καταλήψεις GARE και Rosa de foc ενώ παράλληλα απομακρύνθηκε και το πολιτικό περίπτερο (δομή που διαχειριζόταν η συνέλευση για την επανοικιοποίηση της πλατείας Εξαρχείων) αλλά και αρκετές αυτοοργανωμένες δομές στέγασης μεταναστριών και μεταναστών. Τελευταία πράξη του έργου που πράττει ο θίασος της δεξιάς, αποτελεί η εκκένωση της κατάληψης Βανκούβερ Απάρτμαν και της κατάληψης Palmares (στη Λάρισα) ενώ στο τραπέζι πέφτουν και τα σχέδια για επικείμενες εκκενώσεις εν όψει της επετείου της 17 Νοέμβρη. Όλο αυτό το σχέδιο συνοδεύεται και από την εξοπλιστική αναβάθμιση των έμμισθων δολοφόνων: μαύροι πάνθηρες με αυτόματα να περιπολούν τις γειτονιές και τις πλατείες μας, επανασύσταση των μηχανοκίνητων ταγμάτων επίθεσης της ομάδας ΔΕΛΤΑ, εξοπλιστικές αναβαθμίσεις και επανδρώσεις τμημάτων, αύξηση της αστυνόμευσης και των περιπολιών, των ελέγχων κτλ.

Την Τετάρτη 6 Νοέμβρη, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στον κινηματογράφο Κολοσσαίον, όπου προβάλλεται για «τελευταία» μέρα η ταινία Ορεινές Συμφωνίες που αφορά τη ζωή και το έργο του βρυκόλακα της δεξιάς και άρχοντα της οικογενειοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης δεν ήταν ένα τυχαίο στέλεχος της δεξιάς αλλά ένας ολόκληρος τόμος. Πρεσβευτής των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων ήταν ο πρώτος που προώθησε διαρθρωτικές αλλαγές με σκοπό τη μείωση του δημόσιου τομέα, την απορρύθμιση της οικονομίας με σκοπό την απελευθέρωση του ωραρίου, τις ιδιωτικοποιήσεις με κύρια αυτή της ΑΓΕΤ-Ηρακλής. Επί δικής του διακυβέρνησης το 1990 υπεγράφη η πρώτη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας-ΗΠΑ για τη μεταφορά αμερικάνικων στρατιωτικών βάσεων, αρχή που αποτέλεσε και την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών (Τον Ιούλιο του 1991 πραγματοποιήθηκε η πρώτη, μετά 32 χρόνια, επίσημη επίσκεψη Αμερικανού Προέδρου, του Τζορτζ Μπους, στην Ελλάδα).

Λάτρης της μίζας και του ρουσφετιού, του βολέματος και των βυσμάτων αποτέλεσε επίτιμο πρέσβη της οικογενειοκρατίας αφού κατάφερε να δημιουργήσει μια οικογένεια που αυτή τη στιγμή κυβερνά υπέρ πάντων. Η Ντορούλα, ο Κούλης, ο μικρός και μοναδικός πια Μπακογιάννης κατέχουν το μονοπώλιο της εξουσίας καθώς κινούν φανερά και κρυφά τα νήματα της εξουσίας με σκοπό, τι άλλο από το να συνεχίσουν το οικογενειακό έργο του πατέρα τους.

Όλοι τους λογαριάζουν χωρίς τον κόσμο του αγώνα. Απέναντι στο κύμα καταστολής της κοινωνικής βάσης, στη στέρηση των δικαιωμάτων και των αναγκών μας, στην εντεινόμενη καταστροφή και λεηλασία της φύσης και την υποβάθμιση των όρων ζωής μας, υψώνουμε αναχώματα αντίστασης. Στον πόλεμο του κράτους, απαντάμε με πόλεμο. Στην επίθεση που δέχονται οι κοινότητες αγώνα, θα απαντήσουμε με επίθεση.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Βανκούβερ και κάθε κοινότητα αγώνα που βρίσκεται στο στόχαστρο της καταστολής

ΝΑΤΟ, εταιρείες, ακαδημαϊκοί-όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί

Η συμμετοχή του ΝΑΤΟ στη φύλαξη των ελληνικών συνόρων σε συνεργασία με τη FRONTEX είναι κάτι αδιαφιλονίκητο. Ήδη όταν το 2016 έκλεισε η βαλκανική δίοδος, παρατηρητές ξεκίνησαν ανεπίσημα να βρίσκονται στην Ειδομένη, στο πλαίσιο αναζήτησης υπόπτων για συμμετοχή σε τρομοκρατικές οργανώσεις που σχετίζονταν με το ISIS. Ταυτοχρόνα επιτηρούσαν τις διαδικασίες φύλαξης των συνόρων και κατέθεταν συμβουλές, τις οποίες ακολούθησε το ελληνικό κράτος δοκιμάζοντας νέα μοντέλα διαχείρισης της μεταναστευτικής κρίσης και φύλαξης των συνόρων. Η όλη πολιτική διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών του 2015 στράφηκε στην διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, μετατρέποντας τις χώρες της ΝΑ Μεσογείου σε τεράστια καμπ (με αντάλλαγμα οικονομικά οφέλη προς τις κυβερνήσεις των εκεί χωρών),  δίνοντας έτσι στους πολίτες της ΕΕ την αίσθηση της ασφάλειας απέναντι στον «εχθρό».

Τα τελευταία χρόνια δυνάμεις της FRONTEX περιπολούν τα χερσαία σύνορα της χώρας (Έβρος, Κιλκίς) καθώς επίσης και τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου (Σάμος, ΧίοςΜυτιλήνη, Κως). Σε συνεργασία με τις εγχώριες δυνάμεις, πραγματοποιούν ελέγχους των συνόρων και των περασμάτων μέσα από αυτά, με σκοπό να ελέγξουν τους ίδιους τους μετανάστες. Την ίδια στιγμή φρεγάτες του NATO, της FRONTEX και της ελληνικής ακτοφυλακής, περιπολούν στα θαλάσσια περάσματα.Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν πραγματοποιήθει PUSHBACK, δηλαδή βίαιες επαναπροωθήσεις προς την Τουρκία με επιθέσεις σε λέμβους μεταναστών, με αποτέλεσμα εκατοντάδες θανάτους από πνιγνούς στα υγρά νεκροταφεία της συνοριακής γραμμής. Την ίδια στιγμή η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση αυξάνει το αίσθημα ασφάλειας των δικών της πολιτών με την προβολή των διεθνών δυνάμεων που «προστατεύουν» τα σύνορά της απέναντι στην «εισβολή των λαθρομεταναστών» όπως παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ.

Από τη στιγμή που η ΝΔ ανέλαβε την διαχείριση της κρατικής διακυβέρνησης, έθεσε σε ισχύ την πολλά υποσχόμενη αντιμεταναστευτική πολιτική που αποτύπωνε η προεκλογική της ατζέντα όλο το προηγούμενο διάστημα (στο πλαίσιο του δόγματος Ησυχία Τάξη και Ασφάλεια). Στις 31/8 συνεδρίασε εκτάκτως το ΚΥΣΕΑ και έθεσε 7 άξονες στη δράση από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης. Ένας από αυτούς  ήταν ο εξής:

Αύξηση της επιτήρησης των συνόρων, σε συνεργασία τόσο με τη FRONTEX και τις ευρωπαϊκές αρχές, όσο και με το ΝΑΤΟ. Στο πλαίσιο αυτό προχωρά άμεσα η υιοθέτηση – μετά από 4,5 χρόνια αδράνειας της προηγούμενης κυβέρνησης – του Εθνικού Συστήματος Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Επιτήρησης (ΕΣΟΘΕ) – ένα σύστημα προϋπολογισμού 50 εκατομμυρίων ευρώ που διασυνδέει τα συστήματα επιτήρησης του Λιμενικού Σώματος και των Ενόπλων Δυνάμεων,  μέσω της χρήσης των νέων τεχνολογιών («απλές» και θερμικές κάμερες, drones κλπ).

Η ιστορία αυτή μόνο καινούργια δεν είναι. Όπως είχε πει και ο πρώην πρωθυπουργός Α.Τσίπρας, το κράτος έχει συνέχεια, το ίδιο και η διαχείριση του μεταναστευτικού ασχέτως του φορέα που διαχειρίζεται την εξουσία. Τον Μάϊο του 2017, μέσα από μια τεράστια διακρατική συνεργασία δυνάμεων της αστυνομίας, του στρατού και της συνοριοφυλακής, υπουργείων εθνικής άμυνας, πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και  εταιρειών που ειδικεύονται στους τομείς της ρομποτικής, των ηλεκτρονικών τεχνολογιών, των αυτοματισμών και των τηλεπικοινωνιών σε χώρες όπως η Ρουμανία, η Ισπανία, η Ελβετία, η Βουλγαρία, η Εσθονία, η Φινλανδία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία και σαφέστατα η Ελλάδα ξεκίνησε το πρόγραμμα Autonomous Swarm of Heterogeneous Robots for Border Surveillance. Το πρόγραμμα, που βρίσκεται κάτω από τον αυστηρό έλεγχο και την επιτήρηση του τομέα επιστήμης και τεχνολογίας του ΝΑΤΟ, έχει συνολικό προϋπολογισμό 8.997.781 EUR, επιδοτούμενα με το πρόγραμμα Horizon H2020 της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στον ελλαδικό χώρο για τις ανάγκες του προγράμματος που καθοδηγείται υπό την επίβλεψη των Δρ. Ιωάννη Κομπατσιάρη και καθ. Ηλία Κοσματόπουλο εργάζονται το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και το Εθνικό Κέντρο Έρευνας & Τεχνολογικής Ανάπτυξης. Στόχο του προγράμματος με την κωδική ονομασία Roborder, αποτελεί η ανάπτυξη ενός αυτόνομου συστήματος επιτήρησης συνόρων με τη χρήση μη επανδρωμένων ρομπότ συμπεριλαμβανομένων εναέριων, θαλάσσιων, υποβρυχίων και επίγειων οχημάτων. Το σύνολο της ρομποτικής πλατφόρμας μεταξύ άλλων θα ενσωματώνει πολυτροπικούς αισθητήρες σε ένα ενιαίο διαλειτουργικό δίκτυο με δυνατότητες ανίχνευσης για έγκαιρη αναγνώριση παράνομων δραστηριοτήτων στα σύνορα και σε παράκτιες περιοχές.

Όπως προκύπτει από τα παραπάνω η κατεύθυνση που ακολουθείται είναι αυτή της εντεινόμενης καταστολής μέσω τεχνολογικών μέσων (με σκοπό την μείωση της παραβίασης των συνόρων)  σε συνδυασμό με μια σειρά νομοθετημάτων που μετατρέπουν τους μετανάστες που ήδη βρίσκονται εδώ σε πλεονάζον πληθυσμό, οδηγώντας τους προς την παραβατικότητα (κατάργηση της χορήγησης ΑΜΚΑ, νέα κλειστά κέντρα κράτησης, αλλαγές στη νομοθεσία του ασύλου). Η εντεινόμενη παρουσία δυνάμεων του ΝΑΤΟ με νέες βάσεις ή αναβάθμιση των ήδη υπαρχουσών (Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Στεφανοβίκειο, Άραξος) καθώς και δυνάμεις σε όλη την Ελλάδα εξυπηρετεί ταυτοχρόνως και άλλους άξονες της εξωτερικής της πολιτικής. Η Ελλάδα εμφανίζεται ως φορέας σταθερότητα στη ΝΑ Μεσόγειο αλλά και μια δύναμη που μπορεί να αποτελέσει ευρωπαϊκό αντίβαρο στην «τούρκικη προκλητικότητα». Έτσι δικαιολογεί και επιχειρεί να νομιμοποιήσει κοινωνικά τις ανάγκες για εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση του αμυντικού της εξοπλισμού, να αναπτύξει νέες συμμαχίες που μπορεί να σημαίνει περαιτέρω εδαφικές παραχωρήσεις στα στρατιωτικά μονοπώλεια.

Το ελληνικό κράτος θέτει ως ζήτημα ύψιστης εθνικής σημασίας, τον πόλεμο ενάντια στους μετανάστες. Μετατρέπει το Αιγαίο σε έναν απέραντο υγρό τάφο, καταδιώκει μέχρι θανάτου οχήματα στις εθνικές οδούς, νομοθετεί την προσπάθεια αναστολής της ενσωμάτωσής τους στο υπόλοιπο κοινωνικό σώμα, εκκενώνει καταλήψεις στέγης και επιτίθεται με τον πιο ωμό και ποταπό τρόπο σε κοινότητες αγώνα. Την ίδια στιγμή που ο πόλεμος στη Συρία μαίνεται αδιάκοπα, προκαλώντας νέα μεταναστευτικά ρεύματα, η κυβέρνηση κάτω από τις νατοϊκές επιταγές και την κοινή ευρωπαϊκή στρατηγική εντείνει την πολεμική της προετοιμασία και τις εξοπλιστικές της αναβαθμίσεις.

Στο πρόσωπο των μεταναστών δε βλέπουμε εχθρούς. Όπως εχθρούς δε βλέπουμε στο χρώμα του δέρματος, στη γλώσσα που μιλάνε, στο φύλο και τη φυλή. Βλέπουμε τη φρίκη και τη βιαιότητα του πολέμου και της οικονομικής εξαθλίωσης. Τη βαρβαρότητα της εξουσίας και τη δίψα των ισχυρών για το αίμα των εκμεταλλευόμενων. Ντόπιοι και ξένοι χτίζουμε από κοινού, αυτοοργανωμένες κοινότητες αλληλεγγύης και αγωνιζόμαστε ενάντια στην εκμετάλλευση και την εξαθλίωση που επιβάλλουν οι κρατιστές. Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των συντροφισσών και των συντρόφων από τη συνέλευση καταλήψεων, συλλογικοτήτων, διεθνιστών/τριών, μεταναστών-προσφύγων, αλληλέγγυων για πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους αγώνα που δέχονται την κρατική καταστολή, πραγματοποιήσαμε σήμερα 2 Νοέμβρη παρέμβαση αντιπληροφόρησης στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Κέντρου Έρευνας & Τεχνολογικής Ανάπτυξης στη Θέσσαλονίκη. Να μπλοκάρουμε στην πράξη το πρόγραμμα Roborder καθώς και κάθε υπηρεσία του ελληνικού κράτους, των εταιρειών και της ακαδημαϊκής προς το ΝΑΤΟ, που οικοδομεί την Ευρώπη φρούριο πάνω στα πτώματα των μεταναστριών και των μεταναστών.  Στην εντεινόμενη προσπάθεια του ελληνικού κράτους να μετατραπεί σε ένα απέραντο ναρκοθετημένο στρατόπεδο συγκέντρωσης που σήμερα είναι για τους μετανάστες και αύριο για όλους όσους δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της καθεστηκυίας τάξης, δε θα μείνουμε θεατές. Θα πολεμήσουμε μέχρι τέλους.

Τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα του πλανήτη-Ελεύθερες μετακινήσεις για όλες-ους

Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι, στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι

On October 9th, military forces of the Turkish fascist state are carrying out a generalized military invasion in the bases that were previously controlled by the rebel groups of the Syrian Democratic Forces (SDF). Two days before that, the US troops, appearing as an allied force of Kurdish militias, walked away. It is a well-coordinated operation to hurt the revolutionary attempt of the democratic confederation, maybe the most modern one in terms of its size and mass. It is social experiment of radical communism and self-determination, which has been taking place in Syrian territories in recent years. The war started by the Turkish fascist state, under the control and support of the Western powers, so far counts hundreds of dead and thousands of forcibly displaced from Syrian territory.

The guerrilla groups of the People’s Protection Units (YPG) and the Women’s Protection Units (YPJ), with the help of transnational revolutionary solidarity battalions, have been at the forefront of the Syrian armed forces since the first day of social change. Because that’s how it fits into a revolutionary project. Because that’s how the world is changing. They fight unevenly but in qualitative terms (if we take into account the existing social reality) in the face of the proliferation of imperialist monopolies that impinge on the wealth-generating potential of the Middle East territories but at the same time raising the only radical barrier against the barbarism of fundamentalism represented by Isis. Isis is perhaps the most central example of religious darkness we have faced in recent times.

Much can be said at the level of critical thinking about the choices of guerrilla fighters all of this time in terms of strategy, military partnerships and political management. Certainly the comfort of social peace offered by the reality of the West gives us food for thought, reflection, filtering but often elitism. In the field of war, however, we must recognize that it is not the same. Let us envision ourselves (having this luxury) a possible revolutionary project in the western territories, and let us begin to provide real solutions to the ever-increasing dead ends.

No one can doubt the criticality of the evolution of the revolutionary project in Syria in the times we live in. To stop the patriarchal oppression that is the law in the Middle East – YPJ rebels and transnational comrades from all over the earth set a shining example in the struggle for women’s emancipation. Building degrown base communities (against outsourcing) to meet social needs against capitalist slippage. For the general restructuring of social relations, for the fight to achieve a society of self-determination, equality and solidarity. Lastly, no one (even the mass monopolies of domestication) can hide the essential contribution to the neutralization of ISIS jihadist terrorism.

We are currently at a critical juncture in the evolution of war. The powerful states divide and share regions, as the guerrilla units defend themselves by all means. Turkey, USA, Russia are in a constant round of negotiations with the open participation of the Syrian government of Bashar al-Assad – who appears to be a sympathizer of the Kurdish rebels but in fact consents to their withdrawal and to the complete end of the Democratic Confederalism project. These negotiations, which have come under the roof of TRUCE of the last two weeks, are nothing more than a communication silence to continue the massacre of Syrian people.

This war was never over. The town of Serakaniye was completely bombed on the first night of the truce and when peace groups attempted to break the blockade of Turkish troops to take injured people, they received a barrage of bullets. Under this condition, ISIS captive members are released or flee (after their detention centers guards are attacked) and join the Turkish forces. A recent example is the arrest and abduction of an YPJ rebel by jihadist forces and her transfer to Turkey. The communication show continues with US troops impersonating ISIS fighters (with the execution of allegedly ISIS leader Abu Bakr al-Baghdadi and his successor), when at the same time they are in complete association with the Turkish fascist state in this war.

The defense of the struggling rebels in Syria is a matter for us all. Through different interpretations and approaches to political initiatives in every corner of the globe, an international radical solidarity movement is being created in the case of the social liberation of the Syrian people that is practically blocking the evolution of this war, by attacking the interests and benefits of those directly involved. Through this movement we are targeting the interests of the Turkish fascist regime and those who support materially, financially, militarily and politically this war.  We target the investments and political services of those directly involved in the places where each and every one of us is active. We are creating an anti-war barrier in every country, blocking its military preparation and equipment races, making it clear that the involvement of each state, either actively or in support of this (and any other) war, will have the corresponding cost. We are working to socialize the war by showing that our enemy is the causes and not the outcome. We welcome immigrants who are forcibly displaced to save themselves and their families, and we create communities of struggle against poverty.

We are practically breaking down the borders that have risen between us and sending our solidarity to the oppressed on the other side who know far better than us what it means to be exploited under the yoke of the Turkish fascist state. Nothing separates us, because we have common interests and common enemies. With our punches raised, we send a common message to the Greek and Turkish states that if their next slaughter is about their interests and sovereign pursuits for EEZs, deposits and anything else they are putting over our lives, they would find us hand in hand against them. We have to turn our common forces within each state. We are their internal enemy.

Recognizing in the struggle of guerrillas in Syria, the thirst for social change, the thirst for life and the dream of revolution, we stand with solidarity with critical thinking but above all respect for the fighting claim to their autonomy, considering the position from which we speak and act. We join our voices from the metropolitan areas of Europe to the rebellious mountains of the Middle East, all shouting together that the guerrilla weapons have our own bullets. We carry their struggle and connect it to our own struggles by stepping up the only war in which we fight with all our soul. The peace of the oppressed will only come through the war of the classes. The war for the Revolution and Anarchy.

Victory in self-defense militias of the Kurdish rebels

and internationalist comrades

From Greece to Syria, the weapons of the damned will not be silenced

Σήμερα Παρασκευή 1 Νοέμβρη, εν όψει της διεθνούς ημέρας αλληλεγγύης και δράσης για την αντίσταση των Κούρδων Ανταρτών και Ανταρτισσών στα επαναστατημένα εδάφη της Συρίας, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αντιπληροφόρησης στο υποκατάστημα των ταξιδιωτικών γραφείων Crazyholidays στην Αριστοτέλους 10. Η Crazyholidays μέσω της Metrobus και του συμβεβλημένου συνεργάτη τους Kamil Koc συνεχίζει απτόητη να στηρίζει την οικονομία του τούρκικου φασιστικού κράτους που πραγματοποιεί εδώ και βδομάδες αιματηρή εισβολή στη ΒΑ Συρία. Κατέχει το μονοπώλιο των υπεραστικών λεωφορειακών γραμμών με καθημερινά δρομολόγια από και προς την Τουρκία.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη όπου ο πόλεμος στη Συρία εντείνεται μέρα με τη μέρα, όποιος συνεχίζει να στηρίζει την οικονομία του τούρκικου φασιστικού κράτους παίρνει θέση μάχης στα εγκλήματα που πραγματοποιεί στους βαλλόμενους πληθυσμούς στα συριακά εδάφη. Να μπλοκάρουμε την οικονομία και τα συμφέροντα του τούρκικου κράτους. Αλληλεγγύη στον αγώνα των αντάρτικων πολιτοφυλακών.

Όλες και όλοι στην αντιπολεμική πορεία αλληλεγγύης στην κούρδικη αντίσταση:

Σάββατο 2 Νοεμβρίου, 17:30, Καμάρα

Στις 9 Οκτώβρη, στρατιωτικές δυνάμεις του τουρκικού φασιστικού κράτους πραγματοποιούν γενικευμένη πολεμική εισβολή στις βάσεις που μέχρι πρότινος ελέγχονταν από τις αντάρτικες ομάδες των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF). 2 μέρες πριν, έχει προηγηθεί η επίσημη αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων που εμφανίζονταν ως συμμαχική δύναμη των κουρδικών πολιτοφυλακών. Πρόκειται για μια άριστα συντονισμένη επιχείρηση που στόχο έχει να πλήξει ξεκάθαρα την επαναστατική απόπειρα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού ίσως τον πιο σύγχρονο, όσον αφορά την έκταση και τη μαζικότητά του, κοινωνικό πείραμα ριζοσπαστικού κοινοτισμού και αυτοδιάθεσης, που λαμβάνει χώρα στα συριακά εδάφη τα τελευταία χρόνια. Ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει από το τουρκικό φασιστικό κράτος, κάτω από τις επιταγές και τη στήριξη των υπερδυνάμεων της δύσης, μέχρι στιγμής μετράει εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες βίαια εκτοπισμένους από τα συριακά εδάφη.

Οι αντάρτικες ομάδες των  Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG) και των Μονάδων Προστασίας των Γυναικών (YPJ) με την συνδρομή των διεθνιστικών ταγμάτων επαναστικής αλληλεγγύης στην πράξη, βρίσκονται από την πρώτη μέρα της κοινωνικής αλλαγής στα συριακά εδάφη, στην πρώτη γραμμή με το όπλο στο χέρι. Γιατί έτσι αρμόζει σε ένα επαναστατικό εγχείρημα. Γιατί έτσι αλλάζει ο κόσμος. Μάχονται άνισα μεν αλλά με ποιοτικούς όρους (αν υπολογίσουμε την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα) απέναντι στην επέλαση των ιμπεριαλιστικών μονοπωλειών που ορέγονται τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες των εδαφών της Μέσης Ανατολής αλλά ταυτόχρονα υψώνουν το μοναδικό ριζοσπαστικό ανάχωμα ενάντια στη βαρβαρότητα του φονταμεταλισμού που εκπροσωπεί το ISIS, ίσως το πιο κεντρικό παράδειγμα θρησκευτικού σκοταδισμού που αντιμετωπίζουμε το τελευταίο διάστημα.

Πολλά μπορούν να ειπωθούν σε επίπεδο κριτικής σκέψης, όσον αφορά τις επιλογές των μαχώμενων ανταρτισσών και ανταρτών όλο αυτό το διάστημα σε επίπεδο στρατηγικής, στρατιωτικών συνεργασιών και πολιτικής διαχείρισης. Σίγουρα η άνεση της κοινωνικής ειρήνης που μας προσφέρει η πραγματικότητα της Δύσης, μας δίνει τροφή για σκέψη και αναστοχασμό, φιλτράρισμα αλλά πολλές φορές και ελιτισμό. Στο πεδίο του πολέμου όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως δεν είναι το ίδιο. Ας οραματιστούμε οι ίδιοι (έχοντας αυτή την πολυτέλεια) ένα πιθανό επαναστατικό εγχείρημα στα δυτικά εδάφη και ας ξεκινήσουμε να δίνουμε υπαρκτές λύσεις στα αδιέξοδα που ολοένα θα προκύπτουν.

Κανείς δε μπορεί να αμφιβάλλει για την κρισιμότητα που έχει για την εποχή που ζούμε, η εξέλιξη του επαναστατικού εγχειρήματος στη Συρία. Για την ανάσχεση της πατριαρχικής καταπίεσης που αποτελεί νόμο στη Μέση Ανατολή-οι αντάρτισσες του YPJ και οι διεθνίστριες συντρόφισσες από κάθε μεριά της γης δίνουν το φωτεινό παράδειγμα στον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Για την οικοδόμηση αποανεπτυγμένων κοινοτήτων βάσης (ενάντια στην ανάθεση) για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών ενάντια στην καπιταλιστική ολίσθηση. Για την γενικευμένη αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων και συσχετισμών, για τον αγώνα προς μια κοινωνία αυτοδιάθεσης, ισότητας και αλληλεγγύης.   Όπως τέλος κανένας (ακόμα και η λογοκρισία των στρατευμένων μονοπωλειών εξημέρωσης) δε μπορεί να κρύψει την ουσιαστική συμβολή στην εξάρθρωση της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας του ISIS.

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή που αφορά την εξέλιξη του πολέμου. Οι υπερδυνάμεις κόβουν την πίτα και μοιράζουν, τη στιγμή που οι αντάρτικες μονάδες αμύνονται με κάθε μέσο. Τουρκία, ΗΠΑ, Ρωσία βρίσκονται σε ένα διαρκή γύρο διαπραγματεύσεων με ανοιχτή τη συμμετοχή και της συριακής κυβέρνησης του Μπασάρ Αλ Άσαντ-που εμφανίζεται μεν ως συμπολεμιστής των Κούρδων ανταρτισσών και ανταρτών όμως στην πραγματικότητα συναινεί στην αποχώρησή τους και τον ολοκληρωτικό τερματισμό του εγχειρήματος του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού. Οι διαπραγματεύσεις αυτές που εμφανίζονται κάτω από την σκέπη της ΕΚΕΧΕΙΡΙΑΣ των 2 τελευταίων βδομάδων, δεν είναι τίποτα άλλο από την επικοινωνιακή σιγή για τη συνέχιση της σφαγής των πληθυσμών της Συρίας.

Ο πόλεμος αυτός δεν τελείωσε ποτέ. Η πόλη Serakaniye βομβαρδίστηκε ολοκληρωτικά την πρώτη νύχτα της εκεχειρίας, ειρηνευτικές ομάδες που επιχείρησαν να σπάσουν τον αποκλεισμό των τούρκικων στρατευμάτων για να παραλάβουν τραυματίες δέχτηκαν καταιγισμό πυρών. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη αιχμάλωτα μέλη του ISIS απελευθερώνονται ή δραπετεύουν (αφού τα φυλάκια φρουράς των κέντρων κράτησής τους δέχονται επιθέσεις) και συστρατεύονται με τις τουρκικές δυνάμεις. Τελευταίο παράδειγμα είναι η σύλληψη και απαγωγή αντάρτισσας του YPJ από τζιχαντιστικές δυνάμεις και η μεταφορά της στην Τουρκία. Το επικοινωνιακό θέατρο συνεχίζεται με τα αμερικάνικα στρατεύματα να υποδύονται τους πολεμιστές του ISIS (με την εκτέλεση του φερόμενου ως επικεφαλής του ISIS Abu Bakr al-Baghdadi αλλά και του διάδοχού του), την ίδια στιγμή που βρίσκονται σε απόλυτη συνοδοιπορία με το τουρκικό φασιστικό κράτος σε αυτόν τον πόλεμο.

Η άμυνα των μαχόμενων ανταρτισσών και ανταρτών στην Συρία, είναι υπόθεση όλων μας. Μέσα από διαφορετικές αναγνώσεις και προσεγγίσεις πολιτικών πρωτοβουλιών σε κάθε γωνιά της γης, δημιουργείται ένα διεθνές κίνημα ριζοσπαστικής αλληλεγγύης στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης των πληθυσμών της Συρίας που μπλοκάρει στην πράξη την εξέλιξη αυτού του πολέμου, επιτιθέμενο με κάθε μέσο στα οφέλη και τα συμφέροντα των άμεσα εμπλεκόμενων. Μέσα από αυτό το κίνημα στοχοποιούμε τα συμφέροντα του τούρκικου φασιστικού καθεστώτος αλλά και όσων στηρίζουν υλικά, οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά τον πόλεμο αυτό. Στοχοποιούμε τις επενδύσεις και τις πολιτικές υπηρεσίες των άμεσα εμπλεκόμενων, που βρίσκονται στους τόπους που δραστηριοποιείται ο καθένας και η καθεμιά μας. Δημιουργούμε ένα αντιπολεμικό ανάχωμα σε κάθε χώρα, μπλοκάροντας την πολεμική της προετοιμασία και τις εξοπλιστικές κούρσες, κάνοντας σαφές πως η εμπλοκή κάθε κράτους είτε σε ενεργή θέση είτε σε επίπεδο υποστήριξης αυτού (αλλά και κάθε άλλου) πολέμου θα έχει και το αντίστοιχο κόστος. Εργαζόμαστε για τη κοινωνική απονομιμοποίηση του πολέμου δείχνοντας πως εχθρός μας είναι τα αίτια και όχι το αποτέλεσμά του. Υποδεχόμαστε τους μετανάστες που εκτοπίζονται βίαια για να σωθούν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους, και δημιουργούμε κοινότητες αγώνα ενάντια στην εξαθλίωση.

Γκρεμίζουμε στην πράξη τα σύνορα που έχουνε ορθώσει ανάμεσά μας και στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στις καταπιεσμένες και τους καταπιεσμένους που βρίσκονται στην άλλη μεριά και γνωρίζουν πολύ καλύτερα από εμάς τί σημαίνει εκμετάλλευση κάτω από τον ζυγό του τούρκικου φασιστικού κράτους. Γνωρίζουμε όπως γνωρίζουνε και αυτοί πολύ καλά πως δε μας χωρίζει τίποτα, έχουμε κοινά συμφέροντα και κοινούς εχθρούς. Με τις γροθιές μας υψωμένες, στέλνουμε ένα κοινό μήνυμα προς το ελληνικό και το τουρκικό κράτος, πως αν η επόμενη σφαγή που ετοιμάζουν, αφορά τα συμφέροντά και τις κυριαρχικές τους επιδιώξεις για τις ΑΟΖ, τα κοιτάσματα και ότι άλλο βάζουν πάνω από τις ζωές μας, θα μας βρούνε χέρι χέρι απέναντί τους. Να στρέψουμε τις κοινές μας δυνάμεις στο εσωτερικό του κάθε κράτους. Είμαστε  ο εσωτερικός τους εχθρός.

Αναγνωρίζοντας στον αγώνα των ανταρτών και ανταρτισσών στη Συρία, τη δίψα για κοινωνική αλλαγή, τη δίψα για ζωή και το όνειρο της επανάστασης στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες με κριτική σκέψη αλλά πάνω απ’ όλα σεβασμό στη μαχητική διεκδίκηση της αυτονομίας τους, σκεπτόμενοι τη θέση από την οποία μιλάμε και πράττουμε. Ενώνουμε τις φωνές μας απο τα μητροπολιτικά πεδία της Ευρώπης μέχρι τα επαναστατημένα βουνά της Μέσης Ανατολής, φωνάζοντας όλοι μαζί πως τα όπλα των ανταρτισσών και ανταρτών έχουν τις δικές μας σφαίρες. Μεταφέρουμε τον αγώνα τους και τον συνδέουμε με τους δικούς μας αγώνες εντείνοντας τον μοναδικό πόλεμο στον οποίο στρατευόμαστε με όλη μας τη ψυχή. Γιατί η ειρήνη των καταπιεσμένων, θα έρθει μόνο μέσα από τον πόλεμο των τάξεων. Τον πόλεμο για την Επανάσταση και την Αναρχία.

Νίκη στις πολιτοφυλακές αυτοάμυνας των Κούρδων Ανταρτισσών-ων

και των διεθνιστριών-ών συντροφισσών-ων

Από την Ελλάδα μέχρι τη Συρία, τα όπλα των κολασμένων δε θα σιγήσουν ούτε λεπτό

Όπως πάντα έτσι και τώρα: Οι πόλεμοι και η οικονομική εξαθλίωση ξεριζώνουν τους ανθρώπους. Τα κράτη και οι φασίστες επιτίθενται στους κατατρεγμένους.

Το ελληνικό κράτος συνεχίζει την αντιμεταναστευτική πολιτική του μέσα από την εντεινόμενη καταστολή σε κοινότητες αγώνα μεταναστών, την ένταση της συνθήκης του εγκλεισμού με τη δημιουργία νέων κέντρων κράτησης, τους αποκλεισμούς από την πρόσβαση στην εκπαίδευση, την ιατρική περίθαλψη, τη στέγαση και την εργασία, επιχειρώντας να αποκόψει τους μετανάστες και τις μετανάστριες από την ενσωμάτωση στον κοινωνικό ιστό, παρανομοποιώντας τους/τες και στρέφοντάς τους/τες στην παραβατικότητα, για να επιβιώσουν.

Την ίδια στιγμή οι φασίστες, ως μακρύ χέρι του κράτους και του κεφαλαίου, στρατολογούνται για ακόμη μια φορά, με σκοπό να διαχύσουν το δηλητήριο του ρατσισμού στους καταπιεσμένους, επιδιώκοντας να τους στρέψουν απέναντι στους μετανάστες, αλλά και σε κάθε έναν που ξεφεύγει από τα κυρίαρχα φυλετικά, έμφυλα, παραγωγικά καλούπια.

Στις γειτονιές μας, τα σχολεία, τους χώρους εργασίας δεχόμαστε τους μετανάστες και τσακίζουμε τους φασίστες.

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 14:00, ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Κατάληψη Terra Incognita, Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά, Ε.Κ.Χ. Σχολείο

Η Eldorado δεν είναι πολιτισμός-είναι καταστροφή και θάνατος

Από τις 7 Οκτώβρη, το Αριστοτέλειο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας και τον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) φιλοξενεί στην προβλήτα Α του λιμανιού την έκθεση «Ορυκτά και Άθρωπος». Η έκθεση αυτή που κατά τους διοργανωτές αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός που συμβάλλει στην εικαστική, πολιτιστική και πολιτισμική εξέλιξη των κοινωνιών δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ξέπλυμα της εγκληματικής δραστηριότητας τεράστιων βιομηχανιών που βάζουν τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας και την προστασία της φύσης και των ζώων.

«Χρυσοί» χορηγοί της έκθεσης δε θα μπορούσαν να είναι άλλοι απότον Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων την Ελληνικός Χρυσός, την εταιρία που ευθύνεται για την ολική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος στη Χαλκιδική από την εξορυκτική δραστηριότητα. Πλάϊ τους, χορηγοί είναι επίσης και οι Βιομηχανικά Ορυκτά Ελλάδος Α.Ε., ΓΕΩΕΛΛΑΣ, Ελληνικοί Λευκόλιθοι Α.Μ.Β.Ν.Ε.Ε., ΟΜΥΑ ΕΛΛΑΣ Α.Β.Ε.Ε., Παυλίδης Α.Ε. Μάρμαρα-Γρανίτες καθώς και η έταιρη εγκληματική βιομηχανία που ακούει στο όνομα Τσιμέντα ΤΙΤΑΝ Α.Ε.

Την Κυριακή 27 Οκτώβρη, ήταν προγραμματισμένα τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης υπό τη παρουσία του προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου. Με πρωτοβουλία της Δικτύωσης κινημάτων για τη Γη και την Ελευθερία μια ώρα νωρίτερα από τα προγραμματισμένα εγκαίνια, αγωνιστές και αγωνίστριες από τοπικές πρωτοβουλίες αγώνα ενάντια στην εξόρυξη Χρυσού στη Χαλκιδική αλλά και μέλη πολιτικών συλλογικοτήτων της Θεσσαλονίκης, βρεθήκαμε έξω από την πύλη του λιμανιού ενάντια στην έκθεση αυτή που δεν είναι τίποτε άλλο από την πολιτισμική βιτρίνα της βαρβαρότητας και της λεηλασίας της φύσης για τα κέρδη των εταιριών.

Από την πρώτη στιγμή της παρουσίας στην πύλη, πολυάριθμες δυνάμεις της αστυνομίας κύκλωσαν τη συγκέντρωση αρχικά ζητώντας από όλους ταυτότητες για εξακρίβωση αλλιώς θα ακολουθούσαν προσαγωγές. Μάλιστα το ενδιαφέρον της επιχείρησης συνοψίζονταν στη φράση του επικεφαλής «συνεργαστείτε αλλιώς θα προβούμε σε όλα τα νόμιμα προβλεπόμενα μέτρα για τη βίαιη απομάκρυνσή σας». Την αναμονή έπειτα από την άρνηση κάποιων για εξακρίβωση, υποκατέστησε η νέα εντολή που διέτασσε την απομάκρυνσή μας από την πύλη του λιμανιού. Κάτω από την πίεση των αστυνομικών δυνάμεων, η συγκέντρωση οδηγήθηκε λίγα μέτρα πιό δίπλα (στο ύψος της Βενιζέλου) όπου και έμεινε καθόλη τη διάρκεια περικυκλωμένη από αστυνομικές δυνάμεις. Για πάνω από 2 ώρες και παρά την ασφυκτική παρουσία των μπάτσων, ο κόσμος έμεινε συγκροτημένος φωνάζοντας συνθήματα ενώ ενημέρωνε και τους περαστικούς για την πραγμκατική φύση της έκθεσης.

Η διαχείριση της κατάστασης από τους επικεφαλείς όχι απλά δε μας εκπλήσσει, αλλά μας δείχνει για ακόμη μια φορά, ποιανού τα συμφέροντα περιφρουρεί η αστυνομία. Από την άλλη θεωρούμε αστεία τη στρατηγική της Ελληνικός Χρυσός, που μέσα από δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης προσπαθεί να ξεπλύνει τις αμαρτίες της. Τον τελευταίο χρόνο έχει θέσει σε εφαρμογή μια καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης με βάση την ανεκτίμητη προσφορά των ορυκτών στην εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού, από την αρχαιότητα έως και σήμερα. Σε αυτή την καμπάνια η Ελληνικός Χρυσός τονίζει συνεχώς πως η εταιρική δραστηριότητα κινείται αμετάβλητα σε τρείς άξονες: σεβασμός στο περιβάλλον που μας φιλοξενεί – ουσιαστική συνεργασία με την τοπική κοινωνία – ασφάλεια για τους ανθρώπους μας και τις οικογένειές τους.

Και επειδή στις εταιρίες αρέσουν τα νούμερα, η απάντησή μας θα αρκεστεί στα χιλιάδες κατεστραμμένα στρέμματα δασών, τα τοξικά βαρέα μέταλλα στο νερό και τον αέρα που θέτουν σε άμεσο κίνδυνο όλες τις δραστηριότητες αλλά και την ίδια την υγεία των κατοίκων, την ολοκληρωτική αποψίλωση της χλωρίδας και της πανίδας της Χαλκιδικής, τα εκατοντάδες δικαστήρια, τις διώξεις, τις φυλακίσεις, τις απαγωγές και τους ξυλοδαρμούς αγωνιστριών και αγωνιστών. Αυτά για τον ειλικρινή σεβασμό στο περιβάλλον και την ουσιαστική συνεργασία με την τοπική κοινωνία.

Δε θα σταματήσουμε ούτε στιγμή να αγωνιζόμαστε ενάντια στη λεηλασία της φύσης και την υποβάθμιση των ζωών μας, είτε αυτή προέρχεται από εξορύξεις χρυσού είτε από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου, είτε από τη νέα μόδα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που ακούει στο όνομα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (αιολικά, υδροηλεκτρικοί σταθμοί κτλ). Παρά τις διώξεις και την καταστολή, θα μας βρίσκετε συνέχεια μπροστά σας.

Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται.

Καμία αποδοχή-Καμία συναίνεση, χρυσωρυχεία ποτέ και πουθενά.

Την Πέμπτη το βράδυ, με αφορμή τις σχολικές γιορτές μίσους και τις εθνικές παρελάσεις για την 28η Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις σε σχολεία της Θεσσαλονίκης με τρικάκια, σπρέϊ και αφίσες.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που έχει διατηρήσει τη φασιστική συνήθεια των μαθητικών παρελάσεων. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη θα διακριθούν οι «καλοί και ικανοί μέσα από τους κοινωνικά άχρηστους». Ο «καλύτερος» μαθητής θα πάρει τη σημαία, αρκεί να μην είναι μετανάστης, ο ψηλός θα πάει μπροστά. Όλοι πρέπει να γυρίσουν το κεφάλι τους να τιμήσουν τους επιφανείς καλεσμένους (όσους ευθύνονται για τη διαρκή υποτίμηση των όρων ζωής μας) στην εξέδρα και με στρατιωτικό βήμα να τιμήσουν τα εγκλήματα του πολέμου που δε διδάχθηκαν ποτέ. Να τονωθεί έτσι η εθνική υπερηφάνεια και ομοψυχία για μια χώρα που μέσα από την επιλεκτική διδασκαλία της ιστορίας παρουσιάζεται πάντα ως αμυνόμενη. Για να μη διδαχθούμε τα δικά μας εγκλήματα.

Όμως ο πόλεμος είναι μια συνθήκη υπαρκτή που δεν την τιμάς αλλά την εχθρεύεσαι. Τη στιγμή λοιπόν που εντείνεται η πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους οδηγώντας μας σε νέες σφαγές για τα συμφέροντα των ισχυρών, αγωνιζόμαστε μαζί με τους καταπιεσμένους κάθε γωνιάς της γης για τις δικές μας ανάγκες και όχι για τα κρατικά και καπιταλιστικά συμφέροντα και επιδιώξεις. Λίγα χιλιόμετρα δίπλα μας, ο πόλεμος που διεξάγει το τουρκικό φασιστικό κράτος, κάτω από τις επιταγές των ισχυρών, απέναντι στους πληθυσμούς της Συρίας μαίνεται αδιάκοπα. Ένας πόλεμος που θα προκαλέσει νέες μεταναστευτικές ροές προς τον ελλαδικό χώρο, πέραν όσων ήδη έχει προκαλέσει. Σε αυτή την συνθήκη δεν πρέπει να μείνουμε θεατές και αμμέτοχοι, μισώντας τους ανθρώπους που εκτοπίζονται βίαια για να σωθούν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, βαδίζοντας προς ένα αβέβαιο μέλλον. Εχθρός μας είναι ο ίδιος ο πόλεμος και οι κυριαρχικές επιδιώξεις των ισχυρών και όχι οι μετανάστες που γεννά.

Να μπλοκάρουμε την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού αλλά και κάθε άλλου κράτους μέσα από την ολική άρνηση και ασυμβίβαστη σύγκρουση με τα σύμβολα της στρατοκρατίας.

Δε συμμετέχουμε στις παρελάσεις
Δεν υπηρετούμε τη στρατιωτική θητεία-Δεν κατατασσόμαστε σε στρατιωτικές-αστυνομικές σχολές
Στα σχολεία μας δεχόμαστε τους μετανάστες και διώχνουμε τους φασίστες

Υγ: Την επόμενη μέρα κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η είδηση πως 2 ώρες μετά την παρέμβασή μας, εμφανίστηκαν κοντά στο 2ο λύκειο Συκεών, 4-5 φασιστοειδή γκαρίζοντας συντεταγμένα, στρατιωτικά παραγγέλματα εν – δυο, ξυπνήστε κτλ. Η αλήθεια είναι πως στο συγκεκριμένο σχολείο, υπέπεσε στην αντίληψή μας, η παρουσία ενός αυτοκινήτου που περνώντας μας παρατηρούσε. Παρόλα αυτά δεν έκανε καν την κίνηση να σταματήσει και έφυγε κατευθείαν. Στα σχολεία αυτά ως συλλογικότητα έχουμε σταθερή παρουσία. Γνωρίζουμε πως έχουν υπάρξει στο παρελθόν περιστατικά φασιστικής έξαρσης, όπως γνωρίζουμε πως υπάρχουν και αντιφασίστες μαθητές και μαθήτριες που δίνουν τον δικό τους αγώνα απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα. Αν απέναντι στη διαρκή αντιφασιστική δράση στα σχολεία, η απάντηση των φασιστών είναι η παρέλαση 4 ατόμων κάτω απο στρατιωτικές ιαχές στις 4 τα ξημερώματα, τότε το μόνο που έχουμε να πούμε είναι πως είσαστε το λιγότερο αστείοι. Ίσως στο μέλλον κάποια στιγμή να ανταμώσουμε.

Στις 20/10 συμμετείχαμε με δικό μας μπλοκ στη πορεία προς τα ΕΛΠΕ που ξεκίνησε από το Παλιό Δημαρχείο Κορδελιού, κινήθηκε από την Παπανδρέου και μέσω της Μοναστηρίου κατέληξε στη πύλη του διυλιστηρίου. Στη διαδήλωση καλούσαν και συμμετείχαν “Η Αναπνοή Είναι Δικαίωμα”, εργατικά σωματεία και οργανώσεις καθώς και άλλες πολιτικές συλλογικότητες, σχολεία, σύλλογοι γονέων, πολιτιστικοί σύλλογοι και κινήσεις πολιτών. Τη στήριξή τους και τη συμμετοχή τους έδειξαν και κινήσεις εκτός Θεσσαλονίκης (Βόλος, Κέρκυρα, Γιάννενα κα). Η πορεία αριθμούσε εκατοντάδες κόσμου που κατέβηκε στο δρόμο να διαδηλώσει ενάντια στα ΕΛΠΕ και το μεγάλο πρόβλημα που αυτά δημιουργούν στη περιοχή (συγκεκριμένα αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της δυτικής Θεσσαλονίκης) με τη ρύπανση και τις επιπτώσεις της.

Το μπλοκ μας αριθμούσε γύρω στα 60 άτομα και το το πανό έγραφε: «ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΜΟΝΑΔΑ ΤΗΣ ELPEDISON» και «ΟΛΙΚΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΕΛΠΕ». Φτάνοντας στα ΕΛΠΕ η διαδήλωση, την περίμενε μια διμοιρία ΜΑΤ και αριθμός ανδρών της κρατικής ασφάλειας που φυλούσαν τη πύλη του διυλιστηρίου. Για κάποια ώρα, ο κόσμος παρέμεινε μπροστά στη πύλη και φώναζε συνθήματα, ενώ κάποιες ομάδες και οργανώσεις παρέδωσαν ψηφίσματα σε εκπρόσωπο του διυλιστηρίου. Εκεί έληξε η διαδήλωση και ο κόσμος γύρισε πίσω.

Αυτή ήταν η πρώτη πορεία στην οποία συμμετείχαμε ως Πρωτοβουλία Ενάντια στα ΕΛΠΕ και φυσικά ο αγώνας δε σταματάει εδώ. Αυτή ήταν μόνο η αρχή. Θέλει πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να φύγει και το τελευταίο φουγάρο και γι’ αυτό καλούμε σε:

Ανοιχτή συνέλευση τη Κυριακή 27/10, στις 11:00 στο Πάρκο Σμύρνης, για να συζητήσουμε τις από εδώ και πέρα δράσεις μας.

Γιατί για εμάς, ο μόνος δρόμος είναι ο μαζικός και αδιαμεσολάβητος αγώνας δίχως να περιμένουμε κάτι από πολιτικούς μεσάζοντες και θεσμικούς σωτήρες. Αυτοί (δημοτική αρχή, Περιφέρεια ΚΜ, Υπουργείο Περ., κράτος) έχουν λάβει ξεκάθαρη θέση υπέρ των ΕΛΠΕ. Αν δεν οργανωθούμε και δεν διεκδικήσουμε αυτά που θέλουμε, κανείς τους δεν πρόκειται να μας τα προσφέρει.

Καλούμε τον κόσμο να έρθει και να συμμετέχει στη συνέλευση στις 27/10, να στηρίξει και να οργανωθεί στη Πρωτοβουλία Ενάντια στα ΕΛΠΕ και μαζί να συναποφασίσουμε και να δράσουμε μέχρι να φύγει και το τελευταίο φουγάρο.

Ευχαριστούμε όσες και όσους μας στήριξαν στη πορεία στις 20/10 αλλά και μέχρι τώρα από την αρχή αυτής της προσπάθειας.

ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΜΟΝΑΔΑ ΤΗΣ ELPEDISON

ΟΛΙΚΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΕΛΠΕ ΑΠΟ ΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΤΑΙΡΙΩΝ

Πρωτοβουλία Ενάντια στα ΕΛΠΕ