100 χρόνια από τη λήξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου

και η ειρήνη στα στόματα του κράτους και της εκκλησίας στάζει ακόμα αίμα

Στις 29-30 Σεπτέμβρη, η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, η Ιερά Μητρόπολη Νεάπολης και Σταυρούπολης, η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας και ο Δήμος Αμπελοκήπων – Μενεμένης, υπό την αιγίδα της Α.Ε. του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου διοργανώνουν εκδηλώσεις για να αποδώσουν φόρο τιμής σε όσους κατά αυτούς χάθηκαν για την ειρήνη μέσα στη δίνη του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Σε αυτό το διήμερο θα παραστούν δεκάδες εκπρόσωποι της εκκλησιαστικής, κρατικής και καπιταλιστικής εξουσίας (ανάμεσά τους ο οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο υφυπουργός εξωτερικών Μ. Μπόλαρης, ο περιφερειάρχης κεντρικής Μακεδονίας Α. Τζιτζικώστας καθώς και άλλοι πολιτικοί, πρόξενοι, ακαδημαϊκοί κ.α.) που έχουν το θράσος να μιλούν για την ειρήνη και τα δεινά των πολέμων.

Μέσα σε αυτή την περίοδο τα κράτη και η εκκλησία κατέχουν μείζονα ρόλο στην κλιμακούμενη ένταση των εθνικισμών και τη διαρκή πολεμική προετοιμασία. Από τις διακρατικές εντάσεις για τα καπιταλιστικά συμφέροντα μέχρι τα κυριακάτικά εκκλησιαστικά κηρύγματα μίσους για γειτονικούς λαούς, η εξουσία οδηγεί με εντατικούς ρυθμούς τους εκμεταλλευόμενους σε μια νέα πολεμική σφαγή. Μια σφαγή για την υπεράσπιση εθνικής ενότητας απέναντι στην κοινωνική και ταξική.

Μέσα από τις τάξεις των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, όσων ιστορικά βιώνουν ανελέητα τα δεινά των πολέμων, όσων βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και των πολεμικών αντιπαραθέσεων κάνουμε ξεκάθαρο πως δεν θα πολεμήσουμε για κανένα θεό και κανέναν αφέντη. Απέναντι στα διακρατικά και καπιταλιστικά συμφέροντα εντείνουμε τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο. Τον πόλεμο ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Την παραμονή αυτού του προκλητικού διήμερου πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με σπρέϊ και τρικάκια στις εγκαταστάσεις της Μονής Λαζαριστών και στα συμμαχικά στρατιωτικά κοιμητήρια του Ζέιντενλικ όπου και πραγματοποιήθηκε το σύνολο των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από τη λήξη του Α ΠΠ.

100 χρόνια μετά-οι υπεύθυνοι για τα δεινά της ανθρωπότητας από τους πολέμους δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μιλούν για την ειρήνη

Ούτε εθνικός-ούτε θρησκευτικός ο δικός μας πόλεμος είναι κοινωνικός και ταξικός

Την Πέμπτη 20/9, αν και εργάσιμη μέρα και παρά την μεγάλη -για τα δεδομένα της πόλης- κινητοποίηση των μπάτσων 30 σύντροφοι και συντρόφισσες (από Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Πτολεμαΐδα, Βέροια, και άλλες πόλεις της δυτικής Μακεδονίας) πραγματοποίησαν δυναμική παρέμβαση αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης στην πόλη της Κοζάνης.

Αφορμή στάθηκε η εκδικητική και εμμονική ενασχόληση του εκεί στρατολογικού γραφείου με τον αναρχικό Δημτσιάδη Δημήτρη, ο οποίος σε δύο χρόνια ανυποταξίας μετρά ήδη 4 διώξεις και αντίστοιχα διοικητικά πρόστιμα των 6.000 ευρώ έκαστο, κάτι που βέβαια ο ίδιος ο νόμος επιτρέπει χαρακτηρίζοντας “διαρκές” το “έγκλημα” της ανυποταξίας.

Με συνθήματα, τρικάκια, κείμενα, αφίσες και πανό πραγματοποιήθηκε εξόρμηση σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, ενώ πραγματοποιήθηκαν δύο στάσεις. Μία στα δικαστήρια όπου στις 7 του Σεπτέμβρη εκδικάστηκε η προσφυγή για το πρώτο εξαχίλιαρο που επιβλήθηκε στο σύντροφο και μία στη στρατολογική υπηρεσία δυτικής Μακεδονίας, όπου έγινε ξεκάθαρο πως ο σύντροφος δεν είναι μόνος ενώ κατατέθηκε και ο δημόσιος λόγος του συντρόφου γύρω από την επιλογή που έχει πάρει να μην υπηρετήσει τον εθνικό στρατό.

Δεν πολεμάμε για τις ΑΟΖ, τα κέρδη και την εξουσία των ισχυρών της Ελλάδας, του ΝΑΤΟ αλλά και κάθε κράτους που προκαλούν πολέμους, δεν πολεμάμε για τις θρησκείες, τα έθνη και τις μεγάλες ιδέες που διαιρούν τους εκμεταλλευόμενους.

Το κείμενο της παρέμβασης εδώ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

11,12,13 Οκτώβρη: 3ημερο πανελλαδικών δράσεων αλληλεγγύης με τους ολικούς αρνητές στράτευσης, ενάντια στην εθνική ενότητα, τους στρατούς, τους πολέμους

Ο εθνικός στρατός τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε καιρό πολέμου υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου. Σε καιρό πολέμου, η βασική του λειτουργία είναι να σπέρνει το θάνατο στους υποτιθέμενους «εχθρούς του έθνους», δηλαδή στους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους άλλων χωρών. Αλλά ακόμα και σε καιρό ειρήνης, ο εθνικός στρατός είναι ο μηχανισμός αυτός που τροφοδοτεί με υπέρογκα ποσά τις βιομηχανίες όπλων και εξοπλιστικών συστημάτων ενώ υπάρχει κόσμος που αδυνατεί να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Είναι αυτός που στοιβάζει μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και αναλαμβάνει να τους «διαχειριστεί» στις υποτιθέμενες «ανοιχτές δομές φιλοξενείας» – όσους δε σκότωσε κατά τη διέλευσή τους μεταξύ των συνόρων. Είναι αυτός που δρα σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός όταν χρειάζεται, που καταστέλει απεργίες και εξεγέρσεις όταν τα ΜΑΤ δεν επαρκούν. Είναι αυτός που θα κάνει πλύση εγκεφάλου σε όσους κατατάσσονται και θα προσπαθήσει να τους μάθει την πειθαρχία, την ιεραρχία, την υποταγή, το ρατσισμό, τον εθνικισμό και την πατριαρχεία.

Εξαιτίας της φύσης, λοιπόν, του εθνικού στρατού, ορισμένοι σύντροφοι έχουν κάνει τη συνειδητή επιλογή να αρνηθούν να καταταγούν ή να τον υπηρετήσουν με οποιοδήποτε τρόπο. Η επιλογή αυτή δεν εφορμάται από μια πασιφιστική λογική, αλλά από το γεγονός ότι στον κοινωνικό – ταξικό πόλεμο έχουν επιλέξει να είναι με την πλευρά των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων.

Το κράτος όμως δεν μπορεί να αφήσει ατιμώρητους όσους το εχθρεύονται. Έχει δημιουργήσει, λοιπόν, ένα νομικό οπλοστάσιο, το οποίο στοχεύει στην παραδειγματική τιμωρία όσων δρουν εναντίον του. Στην περίπτωση των ολικών αρνητών στράτευσης, δηλαδή όσων όχι μόνο αρνούνται να εκτελέσουν τη στρατιωτική τους θητεία, αλλά αρνούνται να τον εξυπηρετήσουν με οποιονδήποτε άλλο τρόπο (εναλλακτική θητεία, εξαγορά θητείας), το κράτος έχει ενεργοποιήσει διττό μηχανισμό καταστολής: Από τη μία προβλέπει ποινικές διώξεις, ενώ από την άλλη καταστέλλει οικονομικά τους αρνητές επιβάλλοντας πρόστιμα 6.000 ευρω. Η ιδιαιτερότητα στην κατασταλτική μέθοδο που ακολουθείται για όσους αρνούνται να καταταγούν είναι ότι το «αδίκημα» της ανυποταξίας θεωρείται συνεχές, γεγονός που σημαίνει ότι σε κάθε σειρά κατάταξης όπου δεν παρουσιάζεται κάποιος μπορεί να δημιουργείται εκ νέου δίωξη (σύλληψη, στρατοδικείο) και να επιβάλλεται ξανά πρόστιμο. Εννοείται ότι οι ισχυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση του νόμου που μετατρέπει το αδίκημα σε διαρκές προστέθηκαν στη λίστα των φαμφαρολογιών τους. Ένας αρνητής, λοιπόν, μπορεί να συρθεί στο στρατοδικείο 1,2,5,10 φορές –ανάλογα με το ζήλο του εκάστοτε εισαγγελέα και του στρατολογικού γραφείου-, επιβάλλοντας σε κάθε περίπτωση τα ανάλογα πρόστιμα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του αρνητή Δημήτρη Δ. που του ασκήθηκε δίωξη 3 φορές μέσα σε ένα διάστημα 2 χρόνων ανυποταξίας…

Στην παρούσα περίοδο, ο ρόλος του εθνικού στρατού με τα χαρακτηριστικά που προαναφέραμε γίνεται ακόμα πιο έκδηλος από ότι συνήθως, καθώς τα Βαλκάνια και η Ανατολική Μεσόγειος έχουν μετατραπεί σε αρένα διεξαγωγής ενός παιχνιδιού εξουσίας όπου το εκάστοτε κράτος ή μηχανισμός προσπαθεί να εδραιώσει ή/και να επεκτείνει τη δύναμή του. Με αφορμή τον πόλεμο στη Συρία, τις εντάσεις με την Τουρκία, τον καθορισμό των ΑΟΖ και το ονοματολογικό της γειτονικής χώρας, δυνάμεις όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και επιμέρους χώρες βρίσκουν την ευκαιρία να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στην περιοχή και να δημιουργήσουν συνθήκες που θα τους βοηθήσουν να αυξήσουν τα κέρδη τους, σπέρνοντας πίσω τους το θάνατο και την εξαθλίωση. Ταυτόχρονα, το κράτος βρίσκει αφορμή να ισχυροποιήσει το θεσμό του στρατού (έχει προταθεί η αύξηση της θητείας) καθώς η απειλή του πολέμου είναι αρκετή για να πείσει μεγάλη μερίδα του κόσμου για την αναγκαιότητά του.

Εμείς από πλευράς μας αντιλαμβανόμαστε ότι οι πόλεμοι γίνονται για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα κρατών και κεφαλαιοκρατών και ότι τα σπασμένα τα πληρώνουν πάντα οι από τα κάτω. Οι εκμεταλλευόμενοι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας όποια γλώσσα και αν μιλάμε, σε όποια χώρα και αν έτυχε να γεννηθούμε. Αντιθέτως, έχουμε τα πάντα να χωρίσουμε με τους δυνάστες μας και με όσους μας βλέπουν σαν πηγή καύσιμων για τη μηχανή κέρδους τους που λειτουργεί με τον ιδρώτα και το αίμα μας, τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε καιρό πολέμου. Για αυτό οφείλουμε τώρα πιο πολύ από ποτέ να αγωνιστούμε ενάντια στο ενδεχόμενο του πολέμου, να προτάξουμε τη συνειδητή ανυποταξία, να αγωνιστούμε για την παύση των διώξεων στους αρνητές στράτευσης. Να αγωνιστούμε για να πατάξουμε τα ιδεολογήματα του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας που καλλιεργούνται σε περιόδους εντάσεων αλλά να αγωνιστούμε και για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, κράτη, πολέμους. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Το GreenWave Festival είναι μια εναλλακτική «πράσινη» γιορτή, όπως λένε και οι ίδιοι οι διοργανωτές. Μια «δημοκρατική» απόπειρα να δημιουργηθεί ο χώρος όπου ο θύτης και το θύμα του ίδιου του προβλήματος να επιχειρήσουν απο κοινού να βρούνε μια λύση. Το φετινό φεστιβάλ έχει ως θεματική τα αστικά απόβλητα και τη διαχείρισή τους. Ανάμεσα σε μια πληθώρα ομιλητών απο δημάρχους και δημοτικούς-περιφερειακούς συμβούλους, εταιρίες ανακύκλωσης και συνεργατικά εγχειρήματα μέχρι απλούς ευαισθητοποιημένους πολίτες στο φετινό φεστιβάλ ξεχωρίζει η συμμετοχή του αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος Σωκράτη Φάμελλου και του προέδρου του Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Μιχάλη Γεράνη (φορέα που είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση και δημιουργία των ΧΥΤΑ).

Πόσο αντιφατικές και παράλληλα δόλιες είναι οι κυβερνητικές ανακοινώσεις για την περιβαντολογική ευσυνειδησία και τα οφέλη της πράσινης ανάπτυξης την ίδια στιγμή που στα εδάφη του ελλαδικού και ευρύτερυ διεθνή χώρου, ο φυσικός κόσμος λεηλατείται για τα κέρδη και τα ωφέλη των διακρατικών συμμαχιών από τα επιχειρηματικά και ενεργειακά συμφέροντα. Κινήσεις από τις οποίες όλοι μας, ως κομμάτι των εκμεταλλευόμενων, δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα. Οι ίδιοι φορείς που ευθύνονται για τη πλήρη καταστροφή και λεηλασία του περιβάλλοντος και την εντεινόμενη υποβάθμιση των όρων ζωής μας από τις εγκληματικές αναπτυξιακές στρατηγικές τους (μετατροπή ολόκληρων περιοχών σε σύγχρονες χωματερές, εξορρύξεις χρυσού και υδρογονανθράκων, εγκαταστάσεις αιολικών πάρκων, υπερεθνικοί ενεργειακοί αγωγοί), παραπλανούν το κοινωνικό σώμα με εναλλακτικά μοντέλα διαχείρισης βασισμένα πάνω στην λογική του πράσινου καπιταλισμού.

Απέναντι στην κυβερνητική προπαγάνδα και τη συμμαχία για να βρούμε από κοινού λύση με το κράτος και το κεφάλαιο απέναντι στο έγκλημα που προκαλεί η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση μαζί με άλλους συντρόφους και συντρόφισσες κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Φάμελλου και του Γεράνη ως μια ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης και ανάδειξης του αγώνα των κατοίκων της Λευκίμμης Κέρκυρας ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ.

Το κείμενο της παρέμβασης εδώ

Για πάνω απο 10 χρόνια η Λευκίμμη Κέρκυρας επιδιώκεται να μετατραπεί σε έναν τεράστιο σκουπιδότοπο. Ήδη από το 2007 και κάτω από τις πιέσεις ευρωπαϊκών επιτροπών υπό την απειλή χρηματικών κυρώσεων για τη διαχείριση των λημμάτων, η κυβέρνηση Καραμανλή προχώρησε στο σχέδιο δημιουργίας Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμάτων, καταπατώντας ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα για την ασφάλεια των κατοίκων.

Τι είναι όμως ο ΧΥΤΑ;

Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) είναι ένας χώρος ειδικά διαμορφωμένος στον οποίο γίνεται η ταφή των απορριμμάτων των πόλεων. Η διαμόρφωση του ΧΥΤΑ προβλέπεται να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε τοξικά, οργανικά και άλλα απόβλητα από το χώρο απόθεσης να μη διαφεύγουν στο γύρω περιβάλλον ή στον υδροφόρο ορίζοντα τυχόν κατοικημένων περιοχών που βρίσκονται σε μικρή απόσταση, κάτι το οποίο απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα των ΧΥΤΑ στον ελλαδικό χώρο.

Όσον αφορά τη νομοθεσία η απόθεση των απορριμμάτων μπορεί να διαρκέσει το πολύ 30 έτη. Έπειτα από την παρέλευση αυτού του χρονικού διαστήματος, προβλέπεται το κλείσιμο των χώρων απόθεσης και στα έτη που ακολουθούν γίνονται τα κατάλληλα έργα “επαναφοράς” του περιβάλλοντος στην αρχική του μορφή, με το θάψιμο των σκουπιδιών και τη στεγανοποίηση του χώρου με γεωμεμβράνες, ώστε να αποφευχθεί η μόλυνση της περιοχής. Τα έργα αυτά μπορεί να διαρκέσουν έως και 20 χρόνια.

Τέλος οι περιοχές που θα μετατραπούν σε ΧΥΤΑ οφείλουν να τηρούν κάποιες προυποθέσεις. Βάσει νομοθεσίας ΧΥΤΑ δέν μπορούν να απέχουν λιγότερο από 1500m από μια κατοικημένη περιοχή για λόγους υγειονομικής ασφάλειας των κατοίκων, δε μπορούν να κατασκευαστούν σε περιοχή που χαρακτηρίζεται απο ιστορικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον, δε μπορούν να κατασκευαστούν κοντά σε περιοχές με υδροφόρο ορίζοντα λόγω της μεγάλης επικινδυνότητας για μόλυνση των υδάτων από τα λήμματα.

Στην περίπτωση της Λευκίμμης, τίποτα δεν αποτελεί προυπόθεση και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μάλλον σχεδόν τίποτα αν εξεραίσουμε τη δίψα της τοπικής αυτοδιοίκησης και των εργολάβων για περισσότερα κέρδη. Ο ΧΥΤΑ ερχεται να κατασκευαστεί σε απόσταση 500m (1/3 από την ελάχιστη που ορίζει η νομοθεσία τους) από την πρώτη κατοικία, πάνω σε αρχαιολογικό χώρο καθώς κατά τις πρώτες εργασίες ήρθαν στο φως αρχαία ευρήματα ιστορικού ενδιαφέροντος, ενώ όσον αφορά τις προυποθέσεις για τις οχλούσες περιοχές, ο ΧΥΤΑ κατασκευάζεται σε απόσταση αναπνοής τόσο από το λιμάνι όσο και από τον βιολογικό καθαρισμό του νησιού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός πως κατά τη διάρκεια των εργασιών, η σκαπάνη χτύπησε πόσιμο νερό μετατρέποντας όλο το έργο σε λίμνη.

Στον τόπο που τα πάντα πουλιούνται και αγοράζονται, ο αγώνας δεν είναι μόνο επιλογή αλλά και αναγκαιότητα

Απέναντι στην εγκληματική φύση αυτού του έργου που στο όνομα της καθαριότητας, υπόσχεται τον αργό θάνατο, οι κάτοικοι πήραν την κατάσταση στα χέρια τους, αποδεικνύοντας πως ο κόσμος δεν αλλάζει με προσευχές. Αυτοοργανώθηκαν μέσα από οριζόντιες και ακυδεμόνευτες διαδικασίες δίνοντας πραγματικές μάχες για να καταργήσουν στην πράξη τα καπιταλιστικά σχέδια. Μέσα απο λαϊκές συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, διαδηλώσεις, αποκλεισμούς των μηχανημάτων και του εργοταξίου, συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και σαμποτάζ στις κατασκευαστικές υποδομές ανέπτυξαν ένα πολύμορφο αγώνα που μπορεί να ξεκινάει από την υπεράσπιση του αυτονόητου δικαιώματος να επιλέγεις εσύ τους ποιοτικούς όρους ζωής σου, ελοχεύει όμως και την πιθανότητα συνολικής αμφισβήτησης της  νομοτέλειας που επιχειρεί να επιβάλλει στις ζωές των καταπιεσμένων το κράτος και το κεφάλαιο ως θεμελιακοί πυλώνες της κοινωνικής οργάνωσης. Και αυτό το αποδεικνύει και το κατασταλτικό κόστος που επωμίζονται οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι της Λευκίμμης. Χημικά και πλαστικές σφαίρες στις πορείες, κανονικοποίηση του κοινωνικού ελέγχου ακόμα και στην πρόσβαση σε ιδιόκτητες εκτάσεις, ξυλοδαρμοί, βασανισμοί και τραυματισμοί κατοίκων (πρόσφατο παράδειγμα ο ακρωτηριασμός του καρπού διαδηλωτή κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας έξω από τις εγκαταστάσεις), συλλήψεις και ποινικές καταδίκες, ενώ αποκορύφωμα του κόστους του αγώνα είναι ο θάνατος της αγωνίστριας Μαρίας Κουλούρη από τροχαίο που προξένησαν οι μπάτσοι (στις 2 Ιούνη του 2008, κατά τη διάρκεια κατασταλτικής επίθεσης μπάτσοι επιτίθενται χτυπώντας νεαρό διερχόμενο μοτοσυκλετιστή, που χάνει τον έλεγχο του οχήματός του και τραυματίζει θανάσιμα τη Μ. Κ.). Όμως όπως είπε και ένας αγωνιστής του νησιού …προκειμένου να πεθάνουμε από καρκίνο, είμαστε αποφασισμένοι να αφήσουμε τα κόκκαλά μας.

11 χρόνια μετά το πρώτο κύμα κινητοποιήσεων που ανέστειλε το καταστροφικό αυτό εργο, το καπιταλιστικό πείσμα και η αδυσώπητη δίψα για κερδη έρχεται να θέσει εκ νέου το διακύβευμα πραγματοποίησης του ΧΥΤΑ. Με μπροστάρη το αρχιλαμόγιο Νικολούζο (δήμαρχος Κέρκυρας) που εφαρμόζει τις εντολές του υπουργείου περιβάλλοντος, αιφνιδιαστικά μέσα σε μια νύχτα ο ΧΥΤΑ μετονομάζεται σε Χώρο Υγειονομικής Ταφής Υπολειμάτων (ΧΥΤΥ) και μεταφέρονται τα πρώτα δέματα σκουπιδιών απο το Τεμπλόνι, στη Μεσοράχια Λευκίμμης, χωρίς να πραγματοποιηθεί κανένα νέο έργο στις υποδομές. Την ίδια στιγμή ακόμα και ο αστικός ιστός της Κέρκυρας μετατρέπεται σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο, καθώς μέρα με τη μέρα συσσωρεύεται ένα μεγάλο πλεόνασμα σκουπιδιών στους κάδους της πόλης, που δε μπορεί ούτε και με αυτούς τους εγκληματικούς όρους που έχουν τεθεί σε εφαρμογή να συλλεχτεί. Το όραμα της δημιουργίας μιας γιγαντιαίας χωματερής, απο τον κορεσμένο ΧΥΤΑ στο Τεμπλόνι μέχρι το νότο του νησιού που είναι η Μεσοράχια, έχει τεθεί σε εφαρμογή.

Ακόμα και να δεχθούμε πως η ύπαρξη ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ είναι αδιέξοδη λύση, είναι αδύνατο εως αδιανόητο κατά τα κυρίαρχα καπιταλιστικά πρότυπα λειτουργίας, πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να λειτουργήσει με βάση την ακριβή τήρηση της νομοθεσίας και το πρωτόκολλο κανόνων ασφάλειας.  Τα παραδείγματα μιλούν από μόνα τους. Το Τεμπλόνι ήδη έχει υποστεί ολοκληρωτική περιβαντολογική καταστροφή, στο μέτρο που και οι ίδιες οι αρχές του νησιού κρίνουν ακατάλληλο το νερό του δικτύου ύδρευσης. Αλλά και έξω από την Κέρκυρα τα παραδείγματα δεν είναι λίγα. Ο μεγασκουπιδότοπος της Φυλής που πρόσφατα ανέστειλε τη λειτουργία του αφού παρουσίασε ρήγμα στις εγκαταστάσεις του, το περιβαντολογικο έγκλημα του Γραμματικού και άλλα τόσα δείχνουν το εξής απλό συμπέρασμα: Ακόμα και η «ορθή» λειτουργια των ΧΥΤΑ είναι τόσο πολυέξοδη που αποτελεί ζημιογόνο παράγοντα στο καπιταλιστικό ισοζύγιο κόστους-κέρδους. Ας μη γελιόμαστε κανένα όριο κορεσμού δε θα τηρηθεί στους ΧΥΤΑ, κανενα μέτρο ασφάλειας δε θα παρθεί για τους κατοίκους, καμία εργασία για την περιβαντολογική αποκατάσταση των περιοχών δε θα γίνει όταν κορεστούν οι χώροι αυτοί. Οι ίδιες οι διοικητικές έρευνες είχαν προβλέψει πως ήταν ζήτημα χρόνου να ξεσπάσουν κοινωνικές εκρήξεις στον ελλαδικό χώρο όπου θάβεται το 81% των αστικών στερεών αποβλήτων.

…θα πάρουμε τουφέκια  και θα φάμε όσους φάμε, και ας πεθάνουμε και εμείς.

Δήλωση λευκιμμιώτισας αγωνίστριας

Η εναντίωση στην κατασκευή ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ στη Λευκίμμη είναι για μας ένας ακόμα κόμπος στο νήμα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και λεηλασίας που προκαλεί ο σύγχρονος πολιτισμός. Το νήμα που ακούει στο όνομα ανάπτυξη. Και ποιός δε θέλει την ανάπτυξη για τον τόπο του; Στον τόπο της Λευκίμμης ανάπτυξη σημαίνει εντεινόμενη περιβαντολογική καταστροφή, μείωση του ορίου και της ποιότητας ζωής από τον καρκίνο. Το ιδιο όμως σημαίνει και στα υπόλοιπα μέρη όπου το κράτος και το κεφάλαιο εφαρμόζουν τα εγκληματικά τους σχέδια. Το ίδιο αιματοβαμμένη είναι η ανάπτυξη για τη Χαλκιδική και τα Γιάννενα με αφορμή της εξορύξεις χρυσού και υδρογονανθράκων, για τη Νάξο, τη Σαμοθράκη, το Ρέθυμνο και άλλες περιοχές που αποτελούν στοχοθεσία για εγκατάσταση αιολικών πάρκων, τα Τενάγη Φιλίππων που αποτελούν ενεργειακό πέρασμα του υπερεθνικού αγωγού TAP (Trans Adriatic Pipeline) κ.α. Ας μιλήσουνε οι υπεύθυνοι αύριο μεθαύριο για ανάπτυξη και στις οικογένειες των νεκρών από τις πυρκαγιές στην Αθήνα (εκεί όπου χρειάστηκε να συντελεστεί μια περιβαντολογική γενοκτονία για να αποχαρακτηριστούν τα Γεράνια όροι και να προχωρήσει το έργο της εξόρυξης βωξίτη).

Απέναντι λοιπόν στην γενικευμένη επίθεση που βιώνουμε από το κράτος και το κεφάλαιο πρέπει να οξύνουμε τις ανα τόπους κοινωνικές αντιστάσεις συνδέοντας τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες πάνω σε μια κοινή κατεύθυνση. Γιατί ο εχθρός είναι κοινός.  Δεν οφείλουμε σε κανέναν, να βρούμε εμείς τις λύσεις στα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα απαντήσουν στο ερώτημα τι θα γίνουν τόσα σκουπίδια, από τα υπερκέρδη των ξενοδοχειακών μονάδων και των υπερπολυτελών κρουαζιερόπλοιων; Γιατί το πρόβλημα ειναι συνολικότερο και βρίσκεται μέσα στη δομική λειτουργία του καπιταλισμού. Στην ανεξέλεγκτη υπερκατανάλωση που παράγει τόνους σκουπιδιών από επίπλαστες ανάγκες, στις ενεργειακές υπερανάγκες που θέτει η εκβιομηχάνιση  των ζωών μας, στη λεηλασία και την εκμετάλλευση κάθε ίχνους ζωής μέσα στον φυσικό κόσμο για περισσότερο κέρδος.

Αν θέλετε ΧΥΤΑ θα τα ‘χετε-όταν στείλουμε τον καπιταλισμό και τους υπηρέτες του στα σκουπίδια της ιστορίας

Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους κατοίκους της Λευκίμμης

Όταν ξαναρωτήσεις που είναι ο Παύλος Φύσσας να θυμάσαι τι έκανες εσύ όλον αυτό τον καιρό, και δεν είναι πλέον εδώ. Να Θυμασαι και να απολογήσε για τις πρώτες 440.996 μαχαιριές στο σώμα του, στις εκλογές του 2015.  Όμως έχεις κοντή μνήμη και ένα μυαλό γεμάτο ημιμάθεια, γιατί 5 χρόνια μετά οπλίζεις ξανά και ξανά τα ίδια χέρια, μέσα απο τα εθνικιστικά συλλαλητήρια που στηρίζεις. Εσύ που σκότωσες τον Παύλο, τον Σαχζάντ και άλλους με την στάση σου τα τελευταία χρόνια, βάζεις ακόμα το στίγμα σου για νέες φασιστικές επιθέσεις από τα σύγρονα τάγματα ασφαλείας. Για νέες επιθέσεις σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, για νέα εγκληματικά πογκρόμ σε μετανάστες και άτομα της lgbtqi κοινότητας. Όμως παιδιά σαν τον Παύλο δεν πέθαναν σαν ήρωες, αλλά σαν άνθρωποι. Γιατί ακόμα και νεκρός ο Παύλος θα μείνει πιστός στο ραντεβού με την ιστορία, κυνηγώντας καθάρματα σαν τον Φουντούλη και τον Καπελώνη.

Απέναντι στο νέο εθνικιστικό παραλήρημα, στις ρητορικές μίσους για τους γειτονικούς μας λαούς, στη διασπορά του διχασμού των εκμεταλλευόμενων όλης της γης με βάση το χρώμα, το φύλο και τη φυλή απαντάμε με ένταση του αγώνα ενάντια στο φασισμό και την πατριαρχία. Ενάντια στο φιλοπόλεμο κλίμα που σπέρνουν τα κράτη για να διασπάσουν τα κοινά συμφέροντα των καταπιεσμένων. Ενάντια στους αποκλεισμούς του κάθε διαφορετικού. Για να χτίσουμε τον δικό μας κόσμο, που θα χωράει πολλούς κόσμους.  

Αντιφασιστική Πορεία 18-9, 18:00 Καμάρα

Το βράδυ της Δευτέρας 10-9, παραμονής έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς, πραγματοποιήθηκαν συντονισμένες αντιφασιστικές παρεμβάσεις με σπρέι, πανό, τρικάκια και αυτοκόλλητα σε σχολεία της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης απο πρωτοβουλία συντροφισσών και συντρόφων της ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών Πάτρας και της κατάληψης Terra Incognita.

Στις 18-9-13 νεοναζί της Χρυσής Αυγής δολοφονούν τον αντιφασίστα Παύλο Φυσσα στο Κερατσίνι.

5 χρόνια μετά και ενώ η δίκη της ΧΑ βρίσκεται σε τελικό στάδιο, ο εκφασισμός της καθημερινότητας εντείνεται διαρκώς. Με αφορμή το μακεδονικό ζήτημα και την συσπείρωση του εθνικού κορμού, όλα τα ψύγματα του εθνικιστικού τόξου(οργανωμένα τάγματα εφόδου, παραστρατιωτικοί θύλακες, γραφικοί χριστιανοταλιμπάν κ.α.) βρίσκουνε ξανά χώρο στη δημόσια σφαίρα. Μέσα από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια που αποτελλούν πλέον τη νόμιμη συγκάλυψη του φασισμού ξεπηδούν φασιστικά μορφώματα υπεύθυνα για επιθέσεις σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους, πογκρόμ σε μετανάστες και επιθέσεις σεξιστικού περιεχομένου σε άτομα της lgbtqi κοινότητας.

Απέναντι στον εθνικό παροξυσμό, τους διαχωρισμούς και τις περιφράξεις με βάση το φύλο και τη φυλή, την πατριωτική υστερία και τις επικίνδυνες αστειότητες για την ανωτερότητα του έθνους ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι πιο επίκαιρος από ποτέ.

Να ενισχύσουμε τα κοινωνικά και ταξικά αναχώματα ενάντια στην εθνική ενότητα. Να πολεμήσουμε τον φασισμό χτυπόντας τη ρίζα του-το κράτος και τον καπιταλισμό.

Όλοι στις κινητοποιήσεις για το θάνατο του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

Προβολή του Ντοκυμαντέρ The Antifascist (για τις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα και τη Σουηδία), εν όψη των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων για τα 5 χρόνια από το θάνατο του Παύλου Φύσσα.

Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη μετά τις 21:00, στην ταράτσα της κατάληψης

Την Κυριακή 9 Σεπτέμβρη, κατά τη διάρκεια των κυβερνητικών εξαγγελιών στο Βελίδειο, πρωτοβάθμια σωματεία και σωματεία βάσης, ταξικές πρωτοβουλίες και συλλογικότητες του ευρύτερου αριστερού και ελευθεριακού χώρου καλούν σε απεργιακή συγκέντρωση για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας.

Μετά απο ένα μακρύ διάστημα αντιπαράθεσης τόσο σε επίπεδο θεωρητικής σύγκρουσης και αποδόμησης της εθνικής συσπείρωσης όσο και έμπρακτης εναντίωσης στην διασπορά του εθνικιστικού παραληρήματος από τον κόσμο του αγώνα για εμάς τα ίδια τα περιστατικά των ημερών της ΔΕΘ σηματοδοτούν και την κόκκινη γραμμή ανάμεσα στην ταξική και την εθνική ενότητα.

Όλο το προηγούμενο διάστημα έχουν δοθεί σημαντικές μικρές και μεγάλες μάχες για την προάσπιση δικαιωμάτων και κατακτήσεων που στο ιστορικό γίγνεσθαι δεν χαρίστηκαν απο κανέναν: κερδίθηκαν με αγώνες και περιφρουρήθηκαν με εντεινόμενες κοινωνικές αντιστάσεις. Όμως το πιο σημαντικό από όλα είναι το πείσμα με το οποίο ο κόσμος του αγώνα δίνει τη σημαντικότερη μάχη, αυτή ενάντια στη ματαιότητα του ίδιου του Αγώνα και τη δυστοπία.

Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα σε σχέση με την ενίσχυση της εθνικής ενότητας και τη συμμαχία κάτω από το εθνικιστικό τόξο. Όταν απέναντι στην εντεινόμενη ταξική εκμετάλλευση κάποιος επιλέγει να συμμαχήσει με το αφεντικό του, όταν απέναντι στη λεηλασία και την καταστροφή της φύσης απο τα επιχειρηματικά συμφέροντα καποιος επιλέγει να συστρατευθεί μέσα στις τάξεις των επιχειρηματικών κύκλων, όταν απέναντι στη διαρκή υποτίμηση των ζωών μας, την καταπίεση μέσα στο καθεστώς του καπιταλισμού και της πατριαρχίας,  κάποιος επιλέγει να μην αντιπαρατεθεί με τον κρατισμό ως κυριαρχο εξουσιαστικό οικοδόμημα αλλά να γεννήσει εχθρούς μέσα στην ίδια του την τάξη.

Όλο αυτό το διάστημα ο καθένας καλέστηκε να πάρει μια σημαντική απόφαση που δεν αφορά τόσο τη συμμετοχή του σε πορείες ή απλά ένα συλλαλητήριο. Καλέστηκε να επιλέξει το στρατόπεδο μέσα από το οποίο θα αντιπαρατεθεί στο υπάρχον. Επέλεξε είτε να ενισχύσει την εθνική ενότητα των δολοφόνων και των εξουσιαστών, των κρατιστών και της εξουσίας, των οικονομικών συμφερόντων και της διαρκούς εκμετάλλευσης ή την κοινωνική και ταξική ενότητα των καταπιεσμένων, όσων δίνουν τις πραγματικές καθημερινές μάχες, όσων αργοπεθαίνουν στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, όσων αγωνίζονται ενάντια στην εξαθλίωση, όσων αντιστέκονται στην γενικευμένη εκμετάλλευση.

Την Κυριακή 9-9 καλούμαστε μέσα από την διαρκή παρουσία μας όλες αυτες τις μέρες στους δρόμους του αγώνα. να υπερασπιστούμε για ακόμη μια φορά με συνέπεια την ίδια μας την ιστορία.Καλούμαστε να υπερασπιστούμε τη θέση μας στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Ενάντια στο φασισμό και την έξαρση της εθνικιστικής ρητορείας.

Να ενισχύσουμε τα κοινωνικά και ταξικά αναχώματα ενάντια στην εθνική ενότητα. Όλοι στους απεργιακούς αποκλεισμούς για την υπεράσπιση του αγώνα ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία.

Μετράμε αντίστροφα πλέον για τα εγκαίνια ενός νέου χορού υποσχέσεων., και η πόλη της Θεσσαλονίκης έχει φορέσει τα καλά της. Εν όψη των εγκαινίων της ΔΕΘ και του ερχομού κυβερνητικού επιτελείου των ΗΠΑ ως τιμώμενης χώρας φέτος, το καθεστώς της συνήθους αστυνομοκρατίας αποκτάει φέτος μια άλλη διάσταση. Οι δρόμοι αστυνομοκρατούνται από τα καθάρματα της αστυνομίας, στήνονται παντού κατασταλτικά μπλόκα, ελικόπτερα με κάμερες πετούν συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας δημιουργώντας μια ασφυκτική κανονικότητας του διαρκούς κοινωνικού ελέγχου και της αστυνομικής εποπτείας. Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό. Αμερικάνοι μυστικοί πράκτορες έρχονται οι ίδιοι να εποπτεύσουν τις επενδύσεις και τα συμφέροντά τους υπαγορεύοντας τους κατασταλτικούς σχεδιασμούς στις εγχώριες δυνάμεις. Άνθρωποι χωρίς πρόσωπο, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Και όμως απέναντι στην εντεινόμενη επίθεση που βιώνουμε, βρισκόμενοι συνεχώς στο στόχαστρο των κρατών και του καπιταλισμού, ερχόμαστε μέσα από τη συνεπή πολιτική δραστηριότητα και την αλληλεγγύη να αλλάξουμε την ίδια την πραγματικότητα. Ο κόσμος του αγώνα ετοιμάζεται να δώσει το παρών μέσα από τα αντικαπιταλιστικά μπλόκ της Καμάρας, ενάντια στους διακρατικούς σχεδιασμούς, ενάντια στην ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης, ενάντια στον καπιταλισμό και τους πολέμους που γεννούν τα συμφέροντά του.

Αυτές τις μέρες εκατοντάδες σύντροφοι και συντρόφισσες από διάφορα μέρη του ελλαδικού χώρου φτάνουν στη Θεσσαλονίκη για να στηρίξουν την επιλογή μας να αντιπαρατεθούμε στους δρόμους με το κράτος και τον καπιταλισμό, με τους φασίστες και καθέναν πλέον που τους οπλίζει, τους πριμοδοτεί και τους αβαντάρει. Σύντροφοι και συντρόφισσες με τους οποίους δίνουμε το τελευταίο διάστημα έναν κοινό αγώνα ενάντια στη νέα αυτή συνθήκη επίθεσης στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων.

Απέναντι στην επερχόμενη δυναμική παρουσία του αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού τόξου, οι μπάτσοι διευρύνουν τον κατασταλτικό τους ορίζοντα, εφαρμόζοντας πλέον την τακτική των προληπτικών συλλήψεων σε όλη την ακτίνα του ελλαδικού χώρου. Στις 6-9 σύντροφοι που ανεβαίνουν από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη, πέφτουν σε αστυνομικό μπλόκο όπου και προσάγονται στο ΑΤ Ωρωπού. Έπειτα από αρκετές ώρες κράτησης, μεταφέρονται εκ νέου στη ΓΑΔΑ όπου οι προσαγωγές μετατρέπονται σε συλλήψεις. Όμως  η επιχειρούμενη τακτική διασποράς φόβου και η εκδικητική μανία των διωκτικών μηχανισμών δε σταματάει σε μια τυπική σύλληψη, καθώς οι μπάτσοι εισβάλλουν για έρευνα ακόμα και στα σπίτια των συντρόφων. Σήμερα 7-9, ακόμα ένα μπλόκο σταματάει αμάξι συντρόφων που έρχονται από την Πάτρα και αυτή τη στιγμή τους προσαγάγουν στην Ασφάλεια Αγρινίου.

Το μήνυμα είναι σαφές: να μην κουνηθεί κανένας. Σαφής και η απάντησή μας: οι σύντροφοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή αιχμάλωτοι γιατί είναι συνεπείς τόσο στον πολιτικό σχεδιασμό του αναρχικού κινήματος όσο και στις σχέσεις αλληλεγγύης που χτίζονται μέσα σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Μαζί βρεθήκαμε να υπερασπιζόμαστε τις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους από το κράτος και τους φασίστες, μαζί βρεθήκαμε να διαδηλώνουμε ενάντια στη διαρκή πολεμική προετοιμασία, μαζί βρεθήκαμε στις οργανωτικές διαδικασίες του επαναστατικού κινήματος. Με απλά λόγια οι σύντροφοί είναι μέσα για μάς. Και εμείς είμαστε έξω γι’ αυτούς.

Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας από τη Θεσσαλονίκη και τις διαδικασίες συγκρότησης του αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού μπλόκ της 8^ης Σεπτέμβρη, σε κάθε γωνιά της Ευελπίδων, σε κάθε σύντροφο που βρίσκεται αυτές τις μέρες αντιμέτωπος με την καταστολή. Να μην αφήσουμε τον τρόμο που εκπορεύεται από το κράτος να λυγίσει τις επιλογές αγώνα.

Η αλληλεγγύη στους 4 συλληφθέντες συντρόφους και όσους στοχοποιούνται για τη συμμετοχή τους στις διαδηλώσεις της φετινής ΔΕΘ είναι η ίδια η συνέχεια της δράσης:

Στις περιφρουρήσεις των καταλήψεων και των γειτονιών μας…

Στην παρουσία μας στα αντικρατικά-αντικαπιταλιστικά μπλόκ ενάντια στις κυβερνητικές εξαγγελίες…

Στην συμμετοχή μας στους κοινωνικούς και ταξικού αγώνες των ημερών…

Όλοι στους δρόμους-ούτε βήμα πίσω