O κόσμος δεν αλλάζει ούτε με προσευχές ούτε με εκλογές.

Σεπτέμβρης 2015 και είναι η τρίτη φορά που η κυβέρνηση Σύριζα καταφεύγει στις κάλπες, επικαλούμενη την ζήτηση λαϊκής εντολής για την συνέχιση της ισοπεδωτικής πολιτικής που επιβάλλει ο σύγχρονος ανεπτυγμένος κόσμος στις κοινωνίες ανά τον πλανήτη. Είναι η υπόσχεση της ρήξης με την ΕΕ που μετατράπηκε σε επιμήκυνση της πιστωτικής υποτέλειας, είναι η υπόσχεση της άρνησης κάθε συμφωνίας με το κεφάλαιο που μετατράπηκε σε 3^ο μνημόνιο, είναι η τωρινή υπόσχεση της αναδιάρθρωσης της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης που θα κάψει ότι έχει απομείνει. Η ιστορία κάνει κύκλους και καταγράφεται όχι για να δοξάσουμε το παρελθόν αλλά για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.

Υπάρχουν όμως πλέον εξαπατημένοι ψηφοφόροι; Υπάρχει κάποιος που πραγματικά ελπίζει πως ο κόσμος αυτός θα αλλάξει μέσα από τις εκλογές και την ανάθεση των πολιτικό-κοινωνικών ζητημάτων στα επιστημονικά επιτελεία και τους επαγγελματίες πολιτικούς; Υπάρχει κάποιος που ελπίζει ότι αυτό το σύστημα εξανθρωπίζεται; Ερωτήματα που δέχονται μόνο μια απάντηση, όχι. Οι εκλογές αποτελούν το όπλο της εξουσίας να εκτονώσει κάθε ενδεχόμενο κοινωνικής έκρηξης στις κάλπες. Τα τελευταία χρόνια όμως αποτελούν και το άλλοθι του καθενός μπροστά στην ευθύνη πως τη λύση για τα πραγματικά προβλήματα θα την δώσει η ίδια η κοινωνία μέσα από την οργάνωση της κοινωνικής-ταξικής αντεπίθεσης.

Η θεώρηση του τέλους του μεσσιανισμού προκύπτει από την ίδια την κοινωνική βάση που όλο το προηγούμενο διάστημα μοίρασε απλόχερα ευκαιρίες σε κάθε πολιτικό φορέα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου. Τίποτε όμως δεν άλλαξε και τίποτε δεν μένει το ίδιο. Η ανάθεση της ρύθμισης των ζωών μας σε οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν εκλεγεί, δηλαδή η συνειδητή παραίτηση από τη συμμετοχή στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων, είναι η ίδια η αναπαραγωγή της εξουσίας και των επιτελέσεων της στην κοινωνία.

Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες, έλεγαν παλιοί θεωρητικοί. Και αυτό γιατί σε ένα βουνό νόμιμων καταχρήσεων και πολιτικών κοινωνικής γενοκτονίας, η λύση δεν μπορεί να βρίσκεται γραμμένη στους νόμους. Σε ένα πολιτικό περιβάλλον που παράγει φτώχεια και καταπίεση, που προωθεί την μιζέρια και την εξατομίκευση, που επιβάλλει το δίκιο του κέρδους μετατρέποντας την ζωή σε επιβίωση, δεν μπορούμε να βρούμε περιθώρια αλλαγής.

Ένας άλλος κόσμος όμως είναι εφικτός.

Ένας κόσμος ισότητας και αλληλεγγύης μακριά από λογικές ιεραρχίας. Ένας κόσμος δομημένος πάνω στις πραγματικές ανάγκες των μελών του. Ένας κόσμος που θα παράγει λύσεις και όχι προβλήματα. Ενάντια σε κάθε λογική ανάθεσης με ή χωρίς εκλογικές διαδικασίες, αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία αυτοδιάθεσης, που θα καλύπτει μόνη τις ανάγκες της. Μέσα από οριζόντιες αντιθεσμικές διαδικασίες, να συλλογικοποιήσουμε ολόκληρες τις ζωές μας. Μέσα από αντιιεραρχικούς-αντικρατικούς σχηματισμούς να οργανώσουμε τον αγώνα για την ολοκληρωτική καταστροφή των κρατών και του κεφαλαίου.

Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στην κοινωνική πραγματικότητα, …για να τελειώνουμε μια για πάντα με το παλιό.

Αποχή από τις εκλογές.

Συμμετοχή στους αγώνες ενάντια στα κράτη και το κεφάλαιο.

Κατάληψη Terra Incognita

Στις 2 Μάρτη συλλαμβάνεται από τους κουκουλοφόρους της αντιτρομοκρατικής η καταζητούμενη Αγγελική Σπυροπούλου. Στα πλαίσια της ίδιας τρομοκρατικής επιχείρησης συλλαμβάνονται φιλικά και συγγενικά πρόσωπα των μελών της Συνομωσίας πυρήνων της Φωτιάς μεταξύ των οποίων και η Αθηνά Τσάκαλου, μητέρα των Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου και η Εύη Στατήρη, σύζυγος του δεύτερου. Με συνοπτικές διαδικασίες κατηγορούνται για υπόθαλψη εγκληματία και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση (νόμος 187α) και προφυλακίζονται.

Μετά από πολυήμερη απεργία πείνας των μελών της ΣΠΦ και της Α. Σπυροπούλου ορίζεται η αποφυλάκιση της Α. Τσάκαλου με ακραίους περιοριστικούς όρους που στην ουσία την εξορίζουν στη Σαλαμίνα από όπου της απαγορεύουν να μετακινηθεί. Για την Ε. Στατήρη η κυβέρνηση σύριζα, σε μία προσπάθεια να εκτονώσει φαινομενικά την κατάσταση, καταθέτει μια τροπολογία που προέβλεπε την άμεση αποφυλάκισή της. Τις φαινομενικά ευεργετικές διατάξεις του Παρασκευόπουλου έρχεται να διαψεύσει ο αρμόδιος ανακριτής για «υποθέσεις τρομοκρατίας» Ευτύχιος Νικόπουλος που απορρίπτει συνολικά 5 αιτήσεις αποφυλάκισης.

Μέσα από αυτές τις κινήσεις της εξουσίας φαίνεται ο ξεκάθαρα εκδικητικός χαρακτήρας της προς την οργάνωση. Αλλά ανέκαθεν η κυριαρχία είχε ως μοναδικό σκοπό να εξοντώνει όσους δεν συμβαδίζουν με τα προστάγματά της. Έτσι, για ακόμη μία φορά το μήνυμα είναι σαφές, όπου δε βασιλεύει ο φόβος, όπου η αξιοπρέπεια και η ανάγκη για αγώνα νικούν την εκκωφαντική σιωπή της υποταγής, καραδοκεί η τιμωρία. Από το 2001 και την έναρξη της αντιτρομοκρατικής στρατηγικής από το στρατηγείο των Η.Π.Α. είναι ξεκάθαρο πως εδραιώθηκε από τη μεριά των διωκτικών μηχανισμών η συνθήκη στοχοποίησης και ποινικοποίησης των φιλικών και συντροφικών σχέσεων κάτω από την ομπρέλα της ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση.

Παραθέτουμε λίγα μόνο παραδείγματα από αυτή τη συνθήκη:

Καλοκαίρι 2001: Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης εξάρθρωσης της ε. ο. 17 Νοέμβρη, η σύλληψη του Σάββα Ξηρού αποτελεί την αρχή για τη στοχοποίηση όλου του συγγενικού του περιβάλλοντος. Το ίδιο συμβαίνει και με τη σύντροφο του Δημήτρη Κουφοντίνα, Αγγελική Σωτηροπούλου, η οποία και προφυλακίζεται ενώ στο δικαστήριο αθωώνεται. Τέλος και στην πρόσφατη υπόθεση της φυγής, έπειτα από άδεια, του Χριστόδουλου Ξηρού, υπόλογη βρέθηκε ξανά η οικογένειά του με συνεχείς προσαγωγές και ανακρίσεις.

Ιανουάριος 2006: Κατά τη διάρκεια ληστείας της Ε.Τ.Ε. στη Σόλωνος συλλαμβάνεται ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης. Στοχοποιείται αμέσως ο συντροφικός του περίγυρος με τρεις εξ αυτών, τους Σίμο και Μάριο Σεισίδη και τον Γρηγόρη Τσιρώνη να φέρονται πως μαζί με τον Γιάννη, δημιούργησαν την ευφάνταστη ομάδα “ληστές με τα μαύρα”. Οι σύντροφοι που επέλεξαν την παράνομη ελευθερία, επικηρύχθηκαν και κατηγορήθηκαν για 6 ληστείες και απόπειρες ανθρωποκτονίας (με το Σ. Σεισίδη να εμπλέκεται συνεχώς και σε άλλες υποθέσεις) ενώ αθωώνονται στα επερχόμενα δικαστήρια καθώς δεν προκύπτει κανένα στοιχείο ενοχής. Το κλίμα όμως έχει ήδη δημιουργηθεί.

Μάρτιος 2010: Νεκρός από τα πυρά των έμμισθων δολοφόνων του κράτους και των αφεντικών, πέφτει ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας-μέλος της ε.ο. Επαναστατικός Αγώνας. Οι συλλήψεις που ακολουθούν ένα μήνα μετά, με την επιχείρηση προσπάθειας εξάρθρωσης της οργάνωσης έχουν πολλές φορές ως μόνο στοιχείο τις σχέσεις συντρόφων με τον Λάμπρο. Εντάλματα εκδίδονται και στο οικογενειακό περιβάλλον του Κώστα Γουρνά, με τη σύζυγό του Μαρί Μπεραχά να φτάνει μέχρι τη δίκη της υπόθεσης, όπου και αθωώνεται. Κατά την περίοδο όπου τα μέλη της οργάνωσης, Νίκος Μαζιώτης και Πόλα Ρούπα, διάλεξαν την παράνομη ελευθερία, στοχοποιείται συνεχώς ο στενός συντροφικός τους περίγυρος με κύριο ζητούμενο τον ψυχολογικό εκβιασμό που θα τους οδηγήσει σε λάθη και θα φέρει τη σύλληψη. Το τελευταίο κυνήγι μαγισσών φέρει το όνομα “επιχείρηση γαλατάς”. Από το πρωί της 7ης Μάρτη 2015 “ανώνυμες καταγγελίες για όπλα και εκρηκτικά” φέρνουν εφόδους σε σπίτια συντρόφων με πραγματικό στόχο την σύλληψη της συντρόφισσας Πόλας. Και η επίδειξη ισχύος κλείνει κάθε φορά την έρευνα με τη φράση “ουδέν ανευρέθη”.

Σεπτέμβριος 2009: Από την έναρξη της υπόθεσης Χαλανδρίου και την αρχή των συλλήψεων μελών της Σ.Π.Φ. ξεκινάει ένα πρωτόγνωρο σχέδιο ποινικοποίησης του φιλικού τους περίγυρου. Εκδίδονται συνεχώς εντάλματα εναντίον ατόμων που δεν έχουν καμία εμπλοκή στην υπόθεση (Μ. Παντέλογλου, Α. Χελιώτη, Μπακοβασίλης) και προφυλακίζονται άτομα με μόνο στοιχείο τις διαπροσωπικές σχέσεις (υποθέσεις Μασούρα, Καρακατσάνη και ενός 21χρονου, για διάστημα ενάμιση μήνα περίπου).

Όπου η καταστολή και ο εγκλεισμός δεν αρκούν για να κάμψουν το υποκείμενο, επιστρατεύεται η τακτική της επίθεσης στον περίγυρό του, στοχεύοντας στην έμμεση αδρανοποίηση μέσω της ψυχολογικής πίεσης.

Από τη μεριά μας αντιλαμβανόμαστε ότι είναι χρέος απέναντι στους αγώνες μας, απέναντι στην ίδια την πολιτική μας ύπαρξη να στήνουμε κάθε φορά τα απαραίτητα αναχώματα που θα αναστέλλουν την ανεξέλεγκτη κατασταλτική επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΗΣ Ε. ΣΤΑΤΗΡΗ

Κατάληψη Terra Incognita

• Οι μάσκες έπεσαν. Η κυβερνώσα αριστερά έχει δείξει πέρα κάθε αμφισβήτησης, το εξουσιαστικό και καταπιεστικό της πρόσωπο. Το προηγούμενο διάστημα, εκμεταλλευόμενη τα κινήματα, έσπειρε αυταπάτες στους καταπιεσμένους για λύση μέσω της ανάθεσης˙ επιχείρησε την ανανέωση της κοινωνικής νομιμοποίησης στο πολιτικό προσωπικό και τους «δημοκρατικούς θεσμούς» και αποπειράθηκε να εμπλέξει τους εκμεταλλευόμενους στο σχέδιο της υποτιθέμενης λύτρωσης τους μέσα από τον μεσσιανισμό. Σήμερα, όμως, έχει αποδειχθεί, για ακόμη μία φορά, ότι δεν υπάρχουν σωτήρες. Η περίπτωση του δημοψηφίσματος αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι, τίποτα καλό δεν μπορεί να προκύψει για τους καταπιεσμένους μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες, όποια μορφή κι αν έχουν αυτές.

• Όποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, στο κοινωνικό πηλίκο θα καταγραφεί νέα επίθεση, με στόχο τη διεύρυνση της φτωχοποίησης και την όξυνση της καταστολής ενάντια στις αντιστάσεις που ξεσπάνε διαρκώς. Όποια κυβέρνηση κι αν εκλεγεί, αντιμνημονιακή ή μη, θα έρθει να συνεχίσει το ίδιο έργο καταστροφής, επιβάλλοντας την εφαρμογή του 3ου αριστερού μνημονίου, το οποίο έρχεται να αποτελειώσει ό,τι άφησαν όρθιο τα προηγούμενα δυο μνημόνια, ενώ ταυτόχρονα βάζει τις βάσεις για την διαιώνιση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης.

• Μέσα σε αυτή τη συνθήκη αναβαθμίζονται οι βασικοί πυλώνες της καπιταλιστικής επιβολής μέσω της λεηλασίας της φύσης (με τον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων και αιγιαλών που έχουν ήδη χαρτογραφηθεί) προς χάριν της απρόσκοπτης «οικονομικής ανάπτυξης». Το τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα της άρρηκτης συνεργασίας κράτους – κεφαλαίου, προς αυτή την κατεύθυνση, είναι τα γεγονότα της διαδήλωσης της 23ης Αυγούστου στις Σκουριές της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία της «Ελληνικός Χρυσός». Στο τέλος της διαδήλωσης συνελήφθησαν 78 άτομα, ενώ 2 σύντροφοι, που δεν έχουν ελληνική υπηκοότητα, αναμένεται να απελαθούν στις χώρες καταγωγής τους.

• Το μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης επιβάλει την ολοένα διευρυνόμενη κατάσταση εξαίρεσης με κύρια θύματα τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, οι οποίοι είτε πνίγονται στη Μεσόγειο, είτε στοιβάζονται στα σύνορα, περπατώντας για μέρες μέσα από σύρματα προσπαθώντας να αποφύγουν τους σαδιστές συνοριοφύλακες όλων των παρεμβαλλόμενων κρατών, στο δρόμο για τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Το ελληνικό κράτος δεν χάνει φυσικά την ευκαιρία να στήνει κερδοφόρες επιχειρήσεις, από κοινού με τους εφοπλιστές, απομυζώντας τους πρόσφυγες, εκμεταλλευόμενο τη δυστυχία τους.

• Απέναντι σε αυτή την συνθήκη συνολικής καταπίεσης δικό μας καθήκον είναι η όξυνση των ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Ξηλώνουμε οποιαδήποτε απόπειρα κοινωνικής νομιμοποίησης του πολιτικού προσωπικού και των εξουσιαστικών θεσμών. Όλο το επόμενο διάστημα μέχρι την διεξαγωγή των εκλογών προτάσσουμε τον αντιεκλογικό και αντικρατικό χαρακτήρα της δράσης μας. Με κεντρικό σύνθημα “μακριά από τις κάλπες, μέσα στους αγώνες”, υποστηρίζουμε την ενεργητική αποχή, ως απαραίτητη προϋπόθεση του αντικαθεστωτικού αγώνα. Η θέση για ενεργητική αποχή δεν είναι ανεξάρτητη από την πρόταση συμμετοχής όσων απέχουν, σε οριζόντιες-αδιαμεσολάβητες κοινωνικές και πολιτικές διαδικασίες, στην περαιτέρω ανάμειξή τους στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

  Η θέση μας απέναντι στα νέα μορφώματα που ξεπηδούν, είτε με την μορφή των κομμάτων, είτε με την μορφή των “πολιτικών μετώπων” και “εκλογικών συνεργασιών” είναι ότι αυτά αποτελούν απλά νέες δεξαμενές αυταπατών που αναμασούν τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές του κρατικού αυταρχισμού και της εκτόνωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Προτάσσουμε την αδιαμεσολάβητη, ακηδεμόνευτη και αντικρατική δράση των καταπιεσμένων/εκμεταλλευομένων.

*

Επαγρυπνούμε ώστε να αποτρέψουμε την παραμικρή απόπειρα επανεμφάνισης των ναζί.Τσακίζουμε τον φασισμό στο δρόμο. Οι επικείμενες διαδηλώσεις (π.χ. στη μνήμη του Φύσσα) να γίνουν όπλο ανάδειξης της διαρκούς αντιφασιστικής επαγρύπνησης.

Παρεμβαίνουμε οργανωμένα σε όλα τα πεδία που κυοφορούν την ρήξη (π.χ. Σκουριές), δίνουμε τη μάχη για την εξάπλωση της κοινωνικής αλληλεγγύης (π.χ. στους μετανάστες στην Ειδομένη, αλλά και πανελλαδικά, εντός και εκτός των στρατοπέδων συγκέντρωσης).

Καλούμε τους καταπιεσμένους να δώσουν τη μάχη το επόμενο διάστημα ενάντια στην αναπαραγωγή των εκλογικών αυταπατών και να κάνουν το παραπάνω βήμα της αυτοοργάνωσης, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στις σχολές, ώστε να γίνει ξεκάθαρη η θέση ότι τη λύση στα πραγματικά προβλήματα των καταπιεσμένων δεν θα τη δώσει κανένας άλλος, παρά μόνοι οι ίδιοι, «ντόπιοι» και «ξένοι», μέσα από τους αγώνες τους ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.

συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο», συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά, κατάληψη Terra Incognita, συνέλευση αναρχικών για τη σύνδεση των αγώνων μέσα στην κοινωνία-φυλακή, αναρχική συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο, αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός, αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, σύντροφοι-ισσες

Θεσσαλονίκη, Αύγουστος 2015

«Με απόφαση μου σήμερα ανακαλούμε τις εγκρίσεις των τεχνικών μελετών. Κατά συνέπεια αυτό μεταφράζεται σε ένα προσωρινό σταμάτημα των εργασιών της εταιρείας στις Σκουριές. Η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός έχει παραβεί τους όρους των τεχνικών μελετών που αφορούν το έργο.»

Πάνος Σκουρλέτης, υπουργός παραγωγικής ανασυγκρότησης

Ένα ψέμα δεν είναι από μόνο του αρκετό για να υπονομεύσει την αλήθεια.

Χρειάζεται έναν καλό θεατρίνο και ευήκοα ώτα.

Η κυβέρνηση Σύριζα, λίγο πριν καταρρεύσει και εν όψει των πρόωρων εκλογών, πραγματοποιεί προεκλογικές σπασμωδικές κινήσεις εντυπωσιασμού για να ανανεώσει την λαϊκή εμπιστοσύνη. Λίγο πριν ξεκινήσει η εφαρμογή του 3ου μνημονίου από το οποιοδήποτε κυβερνητικό μόρφωμα προκύψει από τις εκλογές, έχει ξεκινήσει ο χορός νέων υποσχέσεων. Για μια ακόμη φορά ακούμε εξαγγελίες για αναδιάρθρωση του χρέους, τέλος της μνημονιακής λιτότητας, έξοδο από την ΕΕ, έννοιες που αντιστοιχούν σε ένα χρέος του κράτους και του κεφαλαίου, σε μια τρύπα της κίνησης του καπιταλισμού και όχι στην κοινωνία.

Η κυβέρνηση Σύριζα έχει τον πρώτο λόγο στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Έτσι και κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής συνάντησης κινημάτων για τον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική (Beyond Europe Camp), ο υπουργός παραγωγικής ανασυγκρότησης Π. Σκουρλέτης ανακοινώνει την προσωρινή παύση των εργασιών, μια κίνηση που στοχεύει στην εκτόνωση της κατάστασης και έχει πολλούς αποδέκτες. Ο Σύριζα όμως δεν είναι τίποτε άλλο από τον αριστερό εκφραστή και συνεργάτη του κεφαλαίου.

Η απάντηση των κινημάτων και του κόσμου του αγώνα δε μπορούσε παρά να είναι σαφής: ρήξη και σύγκρουση. 4 μέρες αργότερα, οργανώνεται πορεία στο όρος Κάκαβος. Προσεγγίζονται οι εγκαταστάσεις των μεταλλείων και ξεσπούν συγκρούσεις με τους ένστολους φρουρούς του Μπόμπολα. Οι μπάτσοι κυνηγούν τους συγκεντρωμένους και εγκλωβίζουν ένα λεωφορείο, προσάγοντας 78 άτομα. Ο απολογισμός των γεγονότων περιέχει την μετατροπή των προσαγωγών σε συλλήψεις με την κατηγορία της διατάραξης κοινής ειρήνης, τον ξυλοδαρμό μιας διαδηλώτριας απο τους μπάτσους καθώς και ενός ακόμα από παρακείμενους συγκεντρωμένους μεταλλωρύχους λίγο πριν την πορεία.

Από τους 78 συλληφθέντες οι 74 αφήνονται ελεύθεροι μέχρι να οριστεί δικάσιμος, ενώ οι 4, μεταξύ των οποίων και 2 αναρχικοί σύντροφοι, αρνούνται να υποβληθούν σε δακτυλοσκοπικό και φωτογραφικό έλεγχο και παραπέμπονται στο αυτόφωρο με ακόμη μια κατηγορία (απείθεια). Το δικαστήριο αποφασίζει, προς παραδειγματισμό όσων επιλέγουν μια αδιάλλακτη στάση, την απέλαση τους, και αυτή τη στιγμή κρατούνται μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας.

Η υπερσυσσώρευση των κερδών ως μοχλός της κίνησης του κεφαλαίου προϋποθέτει την ανάπτυξη. Η ανάπτυξη με τη σειρά της επιβάλλει την επέλαση και η τελευταία τον θάνατο. Αυτή είναι η βασική καπιταλιστική αλληλουχία που εφαρμόστηκε και στην υπόθεση των Σκουριών. Η κατασκευή των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική, ως κομμάτι της αναπτυξιακής στρατηγικής του κράτους, του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου προϋποθέτει την καταστροφή κάθε μορφής ζωής.

Η καταστροφή των μεταλλείων, ως κομμάτι του αγώνα ενάντια στη λεηλασία της φύσης, είναι ο ίδιος ο αγώνας για την ζωή και την ελευθερία. Το σύντομο χρονικό του αγώνα ενάντια στα μεταλλεία της Χαλκιδικής, ενός αγώνα με ευρύ φάσμα λογικών από τις συντεχνιακές στρατηγικές και τον τοπικισμό, μέχρι τη συνειδητή εναντίωση στην καπιταλιστική επέλαση και την περιβαντολογική λεηλασία, έχει εξάγει βέβαια συμπεράσματα. Την απάντηση στην λογική της ανάθεσης εύρεσης λύσης στην εκάστοτε κυβέρνηση-εν προκειμένω στο Σύριζα, δίνουν οι αδιαμεσολάβητες μορφές αγώνα και η αυτοδιάθεση της αγωνιζόμενης κοινωνίας. Την απάντηση στις χλιαρές διαμαρτυρίες συμβολικού χαρακτήρα με την καθοδήγηση του Σύριζα, δίνουν οι δυναμικές πορείες, Οι συγκρούσεις στο βουνό με τους ένστολους φρουρούς αλλά και με τους μεταλλωρύχους που συστρατεύονται με τα αφεντικά υπερασπιζόμενοι το κεφάλαιο, ο εμπρησμός των εγκαταστάσεων της ελληνικός χρυσός καθώς και η έμπρακτη αμφισβήτηση του καθεστώτος ομηρίας στο οποίο έχουν επιβληθεί η κάτοικοι και οι αλληλέγγυοι με αφορμή τις διώξεις.

Είναι η δεύτερη φορά που ο Σύριζα επιλέγει την υπόθεση των μεταλλείων για την άσκηση προεκλογικής στρατηγικής. Πριν ένα χρόνο, ως αντιπολίτευση, επικαλούνταν την κινηματική επίλυση, το δίκιο του αγώνα των κατοίκων και τους κινδύνους μπροστά στην πραγμάτωση του έργου, ψηφοθηρώντας από το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη. Τώρα από θέση ισχύος και εξουσίας επιχειρεί να αποπροσανατολίσει για ακόμη μια φορά την κοινωνία κερδίζοντας χρόνο.

Ενάντια σε κάθε διαδικασία ανάθεσης επιβεβλημένη από τα πάνω εμείς προσυπογράφουμε τα λόγια των κρατούμενων συντρόφων μας πως «…οι στιγμές αντίστασης και εξέγερσης πρέπει να πολλαπλασιαστούν και να οξυνθούν παντού». Η λύση δε μπορεί παρά να είναι επαναστατική.

Καμία δίωξη στους 78 συλληφθέντες από την πορεία στις 23-8 στο όρος Κάκαβος.

Αλληλεγγύη στους 2 κρατούμενους συντρόφους που μάχονται ενάντια στην εφαρμογή του καθεστώτος απέλασης που τους έχει επιβληθεί.

Καμία αυταπάτη για την αριστερά.

Οργάνωση και αγώνας για την επαναστατημένη αναρχική κοινωνία

κατάληψη Terra Incognita

Τα ξημερώματα της Τετάρτης 5/8 ο δήμος  Ν. Φιλαδέλφειας κατεδαφίζει το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Κένταυρος, με πρόσχημα ότι το κτήριο είναι αυθαίρετο. Η “αριστερή” δημοτική αρχή με επικεφαλή τον Α. Βασιλόπουλο, που ανήκει στο κυβερνών κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, επέλεξε να το κατεδαφίσει στο όνομα μίας ψεύτικης ανάπλασης του άλσους με πρόσχημα ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα με «οικολογική» συνείδηση. Είναι εμφανές ότι η παρουσία ενός κοινωνικού κέντρου στο άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας αποτέλεσε από την αρχή εμπόδιο τόσο στα συμφέροντα της δημοτικής αρχής (στον ίδιο χώρο θα χτιστεί αναψυκτήριο) όσο και στα σχέδια του Μελισσανίδη για την ανέγερση του νέου γηπέδου της ΠΑΕ ΑΕΚ. Όλοι θυμόμαστε ότι από την πρώτη ημέρα της κατάληψης, κλούβες και διμοιρίες των ΜΑΤ είχαν περικυκλώσει το χώρο, με τη δημοτική αρχή να τάσσεται υπέρ της άμεσης καταστολής του εγχειρήματος, ενοχλημένη από την ύπαρξη ενός χώρου στην περιοχή που προτάσσει τον αδιαμεσολάβητο αγώνα, την αντίσταση και την αλληλεγγύη.

Όμως οι μάσκες έχουν πέσει καιρό τώρα.

Το αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, που στο όνομα μιας ψευδοσωτηρίας του τόπου σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, συνθηκολογεί με το διεθνές κεφάλαιο, σκίζοντας τις κοινωνικές επιταγές που χρησιμοποίησε για να εκλεγεί, έχει βγει στην επιφάνεια με τις αμέτρητες κωλοτούμπες με αποκορύφωμα αυτή του δημοψηφίσματος. Έτσι πέρασε στη καταμέτωπο επίθεση σε ό,τι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στα καπιταλιστικά του σχέδια, με στόχο την πάταξη της ριζοσπαστικοποιημένης κοινωνίας ακόμη κι αν πρέπει να ξεφτίσει εντελώς το «κινηματικό» του προσωπείο. Η επίθεση στις καταλήψεις, ως ζωντανές εστίες διαρκούς αντίστασης και αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό, είναι κομμάτι ενός συνολικότερου σχεδίου της εξουσίας να ελέγξει τις αναμενόμενες κοινωνικές εκρήξεις. Αυτό διαφαίνεται μέσα στους λίγους μήνες διακυβέρνησης του Σύριζα, με τις αστυνομικές εισβολές στην κατάληψη Acta et Verba στα Γιάννενα (η οποία ανακαταλήφθηκε) και στην κατάληψη «Ντουγρού» στη Λάρισα, που εκκενώθηκε. Παράλληλα με την καταστολή στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο στην Θεσσαλονίκη μέσω των επανειλλημένων διακοπών της ηλεκτροδότησης και την υπό άμεση απειλή εκκένωσης των καταλήψεων Στρούγκα και Βίλα Ζωγράφου. Εκτός της καταστολής των καταλήψεων δεν ξεχνάμε τα «παιχνίδια» που έπαιξε στις πλάτες των φυλακισμένων αγωνιστών απεργών πείνας και το σπάσιμο του πανεπιστημιακού ασύλου με την έφοδο των ΜΑΤ στην Πρυτανεία ΕΚΠΑ, το ξύλο και τις συλλήψεις στις τελευταίες συγκεντρώσεις ενάντια στην ψήφιση του νομοσχεδίου. Όλα αυτά σε έναν κατάλογο που συνεχίζει να μακραίνει.

Και αφού η «ελπίδα» δεν ήρθε ούτε και με το δημοψήφισμα ως τη  δήθεν ευκαιρία της κοινωνίας να συμμετέχει στις κυβερνητικές αποφάσεις, ο δρόμος για την αριστερή  διαχείριση του καπιταλισμού έχει πλέον ανοίξει. Δεν τρέφουμε όμως καμία αυταπάτη για την διαχείριση αυτή. Κανένα κόμμα κανένας θεσμικός φορέας δεν μάχεται για τα συμφέροντα της κοινωνίας παρά για την αναπαραγωγή και αυξανόμενη συσσώρευση του κεφαλαίου. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε το πεδίο που ανοίγεται σε αυτή τη συγκυρία και να αποτρέψουμε τον, προωθούμενο από το σύστημα, κανιβαλισμό εν μέσω της κοινωνικής κρίσης. Οι καταλήψεις και τα κοινωνικά κέντρα αποτελούν τους χώρους από τους οποίους μπορούμε να εφορμίσουμε και να πραγματώσουμε τα προτάγματά μας, δημιουργώντας αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης, αυτοάμυνας και επίθεσης, συλλογικές δομές σίτισης και στέγασης. Ως αναρχικοί αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως ζωντανές εστίες διαρκούς αντίστασης και αγώνα μέσα στην πόλη-φυλακή. Ως ένα ακόμη μέσο όξυνσης του πολέμου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ως ένα ακόμη πεδίο σύγκρουσης με τον εχθρό. Ως ένα ακόμη σταθμό στον τελικό προορισμό του αγώνα για ελευθερία, μέχρι την κοινωνική επανάσταση και την Αναρχία.

Η υπεράσπισή τους είναι κομμάτι του αγώνα ενάντια στην επέλαση του νέου ολοκληρωτισμού.

Γι’ αυτό, όσο γερούς τοίχους και να χτίζουνε πάντα θα έχουμε αξίνες για να τους γκρεμίζουμε, γιατί οι ιδέες μας ούτε καταστέλλονται, ούτε εκκενώνονται.

Τίποτα δεν τελείωσε όλα συνεχίζονται.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ “ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ”

κατάληψη Terra Incognita

Μπορεί να κατέχετε το μονοπώλιο της νόμιμης βίας:

Ολόκληρος ο στρατός κατοχής της δημοκρατίας αυτή τη στιγμή καταστέλλει βίαια τις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις. Εκατοντάδες προσαγωγές και δεκάδες συλλήψεις και ξυλοδαρμοί διαδηλωτών είναι ο πρώτος απολογισμός των συγκρούσεων των τελευταίων ημερών. Παράλληλα επικοινωνείται το κάθε σχέδιο Νέμεσης για την αντιμετώπιση ενδεχόμενων κοινωνικών εκρήξεων με την επιβολή του 3ου μνημονίου.

Μπορεί να κατέχετε το μονοπώλιο της ¨ενημέρωσης¨:

Ολόκληρος ο μυντιακός συρφετός αυτή τη στιγμή προασπίζεται τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου. Αυτοί που έχουν κάνει την τρομοκρατία επάγγελμα, σπέρνουν τον πανικό το τελευταίο διάστημα επιβάλλοντας την κοινωνική χρεοκοπία. Τροφοδοτούν τον κοινωνικό κανιβαλισμό επικοινωνόντας συνεχώς τα καπιταλιστικά αδιέξοδα.

Μπορεί να κατέχετε το μονοπώλιο των νόμιμων εκβιασμών:

Μια ολιγάριθμη συμμορία «νονών» αυτή τη στιγμή εκβιάζει την κοινωνία με τον πιο πολύπλευρο τρόπο. Ο λόγος για κάτι αποβράσματα όπως οι επειχηρηματίες-μεγαλοκαναλάρχες Μαρινάκης, Αλαφούζος, Κοντομηνάς, Κυριακού, Μπόμπολας, Τεγόπουλος, Βαρδινογιάννης και οι υπηρεσιακοί υπάλληλοί τους Πρετεντέρης, Τρέμη, Κοσσιώνη, Ευαγγελάτος, Σρόιτερ και άλλοι, πνιγμένοι μέσα στα σκάνδαλα και τις μίζες εγκληματούν καθημερινά και ακατάπαυστα σε βάρος μας. Αυταπόδεικτο παράδειγμα είναι το δημοψήφισμα που αποτέλεσε τη βάση του άμεσου εκβιασμού της εργοδοτικής τρομοκρατίας για θετική ψήφο ή του έμμεσου εκβιασμού μέσω της καθεστωτικής προπαγάνδας και της διασποράς τρομοκρατίας.

Δεν κατέχετε όμως το βασικότερο: το δίκιο. Γιατι το δίκιο το έχει ο κόσμος του αγώνα, οι εξεγερμένοι, οι επαναστάτες.

Ο έλεγχος της ροής των πληροφοριών από τα κράτη και το κεφάλαιο μέσω των αστικών ΜΜΕ είναι μια από τις βασικότερες μορφές κοινωνικού ελέγχου. Η εξουσία μέσω της κατοχής του μονοπωλίου της (καθεστωτικής) ¨ενημέρωσης¨ επιδιώκει να διατηρήσει την κοινωνική ειρήνη και ομαλότητα.

Δεν μπορεί παρά να είναι ζητούμενο για ένα επαναστατικό κίνημα η διακοπή της ομαλότητας της καθεστωτικής προπαγάνδας μέσω της κατάληψης των αστικών μέσων και η διάχυση των αναρχικών θέσεων και προταγμάτων.

Μέσα από την κατειλημμένη ΕΣΗΕΜΘ στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους συντρόφους των αντιμνημονιακών διαδηλώσεων και την υπόσχεση σε ότι συνθέτει το αστικό μπλόκ πως

οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες.

Ενάντια σε κάθε είδους εξουσία.

Μόνο η σύγκρουση ανοίγει περάσματα.

Συγκέντρωση με αφορμή την συνέχιση της ψήφισης του 3ου μνημονίου.

Τετάρτη 22 Ιούλη, 19:00 Καμάρα

Κατάληψη Terra Incognita

Οι μάσκες έπεσαν και οριστικά πλέον με την επιβολή του 3ου μνημονίου από την κυβέρνηση Σύριζα-Αν. Ελ..  Και αφού η ελπίδα δεν ήρθε ούτε και με το δημοψήφισμα ως τη  δήθεν ευκαιρία της κοινωνίας να συμμετέχει στις κυβερνητικές αποφάσεις, ο δρόμος για την αριστερή διαχείριση του καπιταλισμού έχει πλέον ανοίξει.

Ο καπιταλισμός όμως δεν εξανθρωπίζεται, καταστρέφεται. Έξω από τις λογικές ελπίδας στις ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις και την εμπιστοσύνη σε κάθε αριστερή πλατφόρμα, καλούμε όλο τον κόσμο του αγώνα να ανατρέψει στους δρόμους την καταστροφική επέλαση του Σύριζα στην βιωσιμότητα τόσο της κοινωνίας όσο και μεμονωμένα των αγωνιστικών κινημάτων.

Ενάντια σε κάθε είδους εξουσία.

Ενάντια στα σύνορα που χαράζουν τα κράτη και το κεφάλαιο.

Ενάντια στις λογικές της ανάθεσης και της εξατομίκευσης.

Ο αγώνας για μια επαναστατημένη αναρχική κοινωνία δε μπορεί παρά να είναι αντικρατικός, αντιθεσμικός και αντιεξουσιαστικός.

Μόνο η σύγκρουση ανοίγει περάσματα.

Συγκέντρωση με αφορμή την συνέχιση της ψήφισης του 3ου μνημονίου.

Τετάρτη 22 Ιούλη, 19:00 Καμάρα

Κατάληψη Terra Incognita

Την Παρασκευή 17 Ιούλη πραγματοποιήθηκε χαριστικό παζάρι στην πλατεία Καλλιθέας στην Άνω Πόλη καθώς και προβολή του ντοκυμαντέρ Marinaleda.

Λίγα λόγια σε σχέση με το ντοκυμαντέρ:

Στην Ελλάδα της κρίσης των τελευταίων χρόνων και της βίαιης αναδιάρθρωσης του χρέους των τελευταίων μηνών, το παράδειγμα της Marinaleda, μιας αυτοοργανωμένης κοινότητας στην ισπανική Ανδαλουσία, έρχεται να δώσει πολλές απαντήσεις, αλλά να αφήσει και πολλά ερωτήματα.

Οι κάτοικοι της Marinaleda πίστεψαν πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Έτσι και οικοδόμησαν μια κοινότητα βασισμένη στην ισότητα και την αλληλεγγύη. Αυτοοργάνωσαν τις ανάγκες τους, κολλεκτιβοποίησαν την εργασία τους και εν μέρει κατάργησαν την ιδιοκτησία, αντιτάσσοντας την κοινοκτημοσύνη. Με λίγα λόγια έκαναν το ένα βήμα παραπάνω, για την έξοδο από τον καπιταλισμό, για την αυτοδιάθεση των ζωών τους.

Η κοινότητα της Marinaleda απαντάει στα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Είναι όπως λένε και οι ίδιοι Tierra Utopia (η γη της ουτοπίας). Είναι όμως αυτό αρκετό;

Το μοντέλο της Marinaleda αποτελεί αυτή τη στιγμή τη ζωντανή απόδειξη πως η αυτοοργάνωση από μόνη της ενέχει τον κίνδυνο της αφομοίωσης από τον καπιταλισμό, ως εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο οργάνωσης, αν δεν περιέχει την επαναστατική προοπτική. Οι κολεκτίβες και οι αυτοοργανωμένες δομές μπορούν εξίσου να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του καπιταλισμού, αν δεν αποτελούν μέρος ενός συνολικότερου επαναστατικού σχεδιασμού, που θέτει ως επίδικο την κοινωνική επανάσταση και όχι μόνο την προσωρινή επιβίωση.

Η Marinaleda δεν είναι η επαναστατημένη κοινωνία που αγωνιζόμαστε να οικοδομήσουμε. Η ιστορία της επαναστατημένης κοινωνίας δε θα καταγράφονταν σε ντοκιμαντέρ του κάθε Βαξεβάνη. Για την καταστροφή του καπιταλισμού και των σχέσεων μέσα σε αυτόν δε θα μιλούσε ο νεοφιλελεύθερος πρώην υπουργός Ανδριανόπουλος, επιφανής του επιχειρηματικού κόσμου, υμνητής του καπιταλισμού και της απελευθέρωσης των αγορών. Γιατί κάτι τέτοια σκουπίδια της ιστορίας θα λογοδοτήσουν σε μια τέτοια κοινωνία.

Η Marinaleda είναι η ζωντανή απόδειξη πως:

Ένας άλλος κόσμος ισότητας, αυτοδιάθεσης και αλληλεγγύης είναι εφικτός.

Η μόνη όμως ρεαλιστική λύση ενάντια στην λιτότητα, είναι ο αγώνας για την καταστροφή του κράτους και του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της επαναστατημένης αναρχικής κοινωνίας.

Το Σάββατο 18 Ιούλη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση απο αναρχικές συλλογικότητες και συντρόφους στην λαϊκή αγορά της Ξηροκρήνης στις δυτικές συνοικίες.

κατάληψη Terra Incognita

ενάντια στην εξατομίκευση

οργανώνουμε συλλογικά τις ανάγκες μας

γκρεμίζοντας τα αδιέξοδα του καπιταλισμού

Παρασκευή 17 Ιούλη

στην Πλατεία Καλλιθέας/Άνω Πόλη

Χαριστικό παζάρι από τις 19:00

Φέρνουμε τα περιττά μας ρούχα και τα ανταλλάσουμε με άλλα καλύπτοντας τις πραγματικές ανάγκες του καθενός και όχι τα επίπλαστα θέλω του καπιταλισμού. Στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον αντιμετωπίζοντας συλλογικά την κρίση.

Προβολή ταινίας από τις 21:00

Marinaleda: ένα ντοκυμαντέρ για μια πόλη περίπου 3000 κατοίκων στην Ανδαλουσία της Ισπανίας, που πίστεψαν στην αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, δομώντας μια ολόκληρη κοινωνία πάνω σε ένα συλλογικό μοντέλο λειτουργίας.

ένας άλλος κόσμος

ισότητας, αυτοδιάθεσης και αλληλεγγύης

είναι εφικτός