Μικροφωνική: Παρασκευή 14.03.2014, 19:00 Τσιμισκή & Αριστοτέλους

Στις 17 Φεβρουαρίου, 179 κρατούμενοι του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού «Aγιος Παύλος» ξεκίνησαν κινητοποίηση, προχωρώντας σε αποχή από το συσσίτιο και τις φαρμακευτικές τους αγωγές, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τις άθλιες συνθήκες κράτησής τους. Αργότερα, κάποιοι κρατούμενοι προχώρησαν και σε απεργία πείνας.

Οι συνθήκες που επικρατούν στο εν λόγω «νοσοκομείο», μόνο νοσοκομείο δεν θυμίζει. Η χωρητικότητά του είναι 60 κλίνες, στις οποίες κρατούνται 215 ασθενείς. Οι ασθενείς αυτοί, πάσχουν από βαρύτατα νοσήματα, οροθετικοί, καρκινοπαθείς, μεταμοσχευθέντες ενώ τα λοιμώδη και μολυσματικά νοσήματα, εξαιτίας του υπερπληθυσμού και της παντελούς έλλειψης υγιεινής θερίζουν… (ηπατίτιδα, φυματίωση κ.α). Οι κρατούμενοι δεν έχουν καν κρεβάτια και κοιμούνται στοιβαγμένοι στο πάτωμα και στους διαδρόμους. Μην αντέχοντας άλλο την εξαθλίωση ένας κρατούμενος κρεμάστηκε στην τουαλέτα και τον επανέφεραν με ηλεκτροσόκ και ενέσεις αδρεναλίνης.

Στην προσπάθεια του να γνωστοποιήσει την κατάσταση που βιώνουν, ένας άλλος κρατούμενος, έδωσε στην δημοσιότητα φωτογραφίες από το κολαστήριο, πράγμα για το οποίο του ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη! Όπως καταγγέλλουν οι έγκλειστοι, κουμάντο στο «νοσοκομείο» κάνουν οι μπάτσοι και οι ανθρωποφύλακες μην επιτρέποντας στους λιγοστούς γιατρούς να κάνουν τη δουλειά τους.

Οι κρατούμενοι-ασθενείς κατέθεσαν συνολικά 30 αιτήματα που αφορούν στην ανάγκη τους για ιατρική περίθαλψη, αλλά και στις συνθήκες κράτησής τους συνολικά, προς το υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο εντελώς αλαζονικά και ανάλγητα τα έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια.

Στις 12 Μαρτίου οι κρατούμενοι αποφάσισαν να αναστείλουν τις κινητοποιήσεις τους έως τις 22 Μαρτίου, ημερομηνία που τους έδωσε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου, ότι θα ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Ωστόσο, δύο κρατούμενοι συνεχίζουν ακόμα την απεργία πείνας.

Οι φυλακές, όπως και συνολικότερα οι μέθοδοι παρακολούθησης επιτήρησης και ελέγχου, λαμβάνουν έναν όλο και πιο καθοριστικό λόγο στην επιβολή του νέου ολοκληρωτισμού. Οι φυλακές είναι αποθήκες ψυχών, και το νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού είναι απροκάλυπτα χώρος σωματικών και ψυχικών βασανιστηρίων. Η επιτομή της καλλιέργειας της καθυπόταξης και του φόβου.

Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι τα αιτήματα των κρατουμένων θα δικαιωθούν έτσι απλά.
Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι το ζήτημα δεν θα χρησιμοποιηθεί για να κινητοποιήσει δημοκρατικές ευαισθησίες και την ρητορική για ανθρώπινα δικαιώματα, προσβλέποντας σε ψηφαλάκια.
Ο εγκλεισμός είναι μια συνθήκη που η κυριαρχία χρησιμοποιεί για να τιμωρεί, να παραδειγματίζει, να απομονώνει, να εξευτελίζει, να καταδικάζει σε αργό θάνατο.
Ο αγώνας των κρατουμένων με μερικά ή συνολικά αιτήματα, δεν μπορεί παρά να μας βρίσκει αλληλέγγυους, διότι είναι εκείνοι που προσλαμβάνουν κάθε στιγμή της ομηρίας τους όλο το μένος του κατασταλτικού μηχανισμού στο ζενίθ του.

Ο αγώνας ενάντια στον εγκλεισμό είναι και αγώνας ενάντια στο σύστημα που τον γεννά.

Μέσα στις μαζικές ψευδαισθήσεις που παράγει το κράτος και το κεφάλαιο για κοινωνική ειρήνη, υπερασπιζόμαστε την ενοχή μας, το πάθος για την ελευθερία!

Αλληλεγγύη στους κρατούμενους του νοσοκομείου Κορυδαλλού

Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας: Φατούρο Σπυρίδων
Σταθάκη Κωνσταντίνο

Μικροφωνική: Σάββατο 08.03.2014, 12:00 καμάρα

Δίκη: στρατοδικείο Ρούφ, Αθήνα, την Παρασκευή 14.03.2014

Εμείς δεν πολεμάμε για την πατρίδα, για το κράτος και τα αφεντικά.
Διανύουμε περίοδο έντονης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, μια περίοδο που σημαδεύεται από την εμβάθυνση των κοινωνικών αντιθέσεων. Το κράτος προκειμένου να τις γεφυρώσει και να επιβληθεί, χρησιμοποιεί διάφορους μηχανισμούς και θεσμούς, υπερασπιζόμενο τα συμφέροντά του και παρατείνοντας την κυριαρχία του.
Ένα από αυτά είναι και ο στρατός. Ο στρατός είναι ένα όργανο στα χέρια της κυριαρχίας και του κεφαλαίου που επιτελεί πολλούς ρόλους. Έξω από τα όρια μιας χώρας είναι μια ανθρωποκτόνος δύναμη κατοχής, υπερασπιζόμενος πολέμους «αόρατους» της εξάπλωσης του κεφαλαίου, αόρατους για τους υπηκόους, ωστόσο ορατούς και πραγματικούς σε άλλες γωνιές του πλανήτη.
Μέσα στα όρια της χώρας είναι μηχανισμός καταστολής, έτοιμος να επέμβει και να αιματοκυλίσει κάθε κοινωνική αναταραχή.
Κατά τα άλλα λειτουργεί σα σχολείο παραγωγής πειθαρχημένων, υπάκουων πολιτών. Βασισμένος στην ιεραρχία, τιμωρεί τους απείθαρχους, τους ανυπότακτους, τους διαφορετικούς και επιβραβεύει την ομοιομορφία, την υποτέλεια και τη ρουφιανιά.
Προσπαθεί να καλύψει τις ταξικές αντιθέσεις και να προωθήσει αντ΄ αυτών επίπλαστη ενότητα ή επίπλαστους διαχωρισμούς, με βάση το εθνικό ιδεολόγημα και της μισαλλοδοξίας.
Με τον τελευταίο νόμο που αφορά τη στράτευση, έχουν εισαχθεί νέα δεδομένα που προβλέπουν και οικονομική αφαίμαξη για τους ανυπότακτους, πέρα από τις ποινικές κυρώσεις. Αυτό συμβαίνει, για να αντιμετωπιστεί με εκδικητικότητα το φαινόμενο της ανυποταξίας στο στρατό, που διαρκώς επεκτείνεται. Η εξατομίκευση των διαφορετικών υποθέσεων δε, ως προς την ποινική και την διοικητική τους διαχείριση, σκοπεύει να διασπάσει το κίνημα αλληλεγγύης.
Αντιλαμβανόμενοι την ταξική μας θέση, δεν μπορούμε παρά να υπερασπιζόμαστε αποκλειστικά τα συμφέροντα της τάξης μας και να αντιπαλεύουμε το σύστημα κυριαρχίας και τα πάσης φύσεως ιδεολογήματα που πλασάρουν την εθνική ενότητα ως το συνδετικό κρίκο μεταξύ των ατόμων.
Κι όμως… τα τελευταία χρόνια παρά τις συνεχείς διώξεις (στρατοδικεία, οικονομική αφαίμαξη) δεν φαίνεται να κάμπτεται η πυγμή αυτών που αρνούνται να καταταγούν στο στρατό.
Κι εμείς είμαστε αλληλέγγυοι.
Γιατί και αυτός ο αγώνας είναι ένα κομμάτι του αγώνα για μια ελεύθερη, αταξική κοινωνία.

Εμείς πολεμάμε την πατρίδα, το κράτος και τα αφεντικά.

Αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης
Μ. Τόλη
που δικάζεται στο στρατοδικείο του Ρουφ, στην Αθήνα
την Παρασκευή στις 14.03.2014

Όπως ενημερωθήκαμε, στις 25 Φεβρουαρίου, ο συγκρατούμενός μας, Esso Shakram Haitam, άφησε την τελευταία του πνοή στο μπουρδέλο της Φυλακής Γρεβενών. Άφησε την τελευταία του πνοή ύστερα από μία μακρόχρονη και εξαντλητική κράτηση 22 ετών, αφού ήταν κρατούμενος από το 1992, και λίγο πριν την υποχρεωτική αποφυλάκιση του, μιας και μετά από τρία χρόνια θα ήταν υποχρέωση του κράτους, αυτού του φασιστικού κράτους, να του ανοίξει την πόρτα της φυλακής· όχι γιατί όφειλε να τελειώνει με αυτό το μαρτύριο της τιμωρίας, αλλά γιατί δεν νομιμοποιείται να τον κρατήσει πάνω από είκοσι πέντε έτη.
Γιατί όμως χάθηκε άλλος ένας φίλος; Από τι και γιατί έχουμε άλλον ένα θάνατο στη συγκεκριμένη φυλακή; Προς ενημέρωση όσων δε γνωρίζουν, αλλά και προς αφύπνιση όσων ξέρουν, ο φίλος μας έφυγε από πρέζα· την πρέζα που γνώρισε μέσα στη φυλακή, αφού όταν μπήκε ήταν ένας πιτσιρικάς που ούτε τσιγάρο δεν κάπνιζε. Όμως, ήταν ένα παιδί που αντιδρούσε στα κακώς κείμενα, που ούρλιαζε μπροστά στην αδικία, που αγωνιζόταν για ένα καλύτερο αύριο. Έτσι, στοχοποιήθηκε και το σύστημα τον εξόντωσε. Όπως, πολλοί συγκρατούμενοι μας, προσπαθούν να ξεφύγουν από την αβάσταχτη καθημερινότητα της φυλακής και τα κλειδωμένα μας όνειρα πίσω από κάγκελα και βαριές σιδερένιες πόρτες, μέσα από την ουτοπία της πρέζας, χάθηκε και αυτός μέσα σε αυτό το αδιέξοδο. Είναι όμως και κάτι άλλο που μας κάνει να ανατριχιάζουμε και να ξεχειλίζουμε από οργή. Τι γίνεται επιτέλους στα Γρεβενά; Γιατί κάθε τόσο θρηνούμε θύματα; Ενδεικτικά υπενθυμίζουμε: Νοέμβριος 2008, ένας νεκρός από πρέζα, Ιούνιος 2010 δύο νεκροί από πρέζα, Αύγουστος 2013 ένας νεκρός από πρέζα και τώρα άλλος ένα νεκρός από πρέζα. Και ο κατάλογος μεγαλώνει… Για να μην αναφερθούμε σε αυτοκτονίες ή και συμπλοκές ανάμεσα σε κρατούμενους που καταλήγουν σε νεκρούς. Ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι η αφορμή δεν ήταν η πρέζα και τα αδιέξοδα που δημιουργεί η χρήση της; Είναι κοινό μυστικό τι παίζει στη συγκεκριμένη φυλακή. Η υπηρεσία λειτουργεί με όρους καρτέλ όπου αρχηγός είναι ο διευθυντής, με υπαρχηγούς και μέλη, υπαρχιφύλακες και σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Η πρέζα υπάρχει σε αφθονία όπως και τα συνταγογραφούμενα ψυχοφάρμακα με διπλό όφελος για τους ένστολους πρεζέμπορους. Από τη μία, διατηρούν τους κρατούμενους σε καταστολή και από την άλλη γεμίζουν τις τσέπες τους φράγκα. Ως πότε θα ανεχόμαστε να μας δολοφονεί το κράτος; Ως πότε θα πνίγουμε το θυμό που μας πλημμυρίζει ; Πόσοι ακόμα θα χαθούν μέχρι να αντιδράσουμε; Το ποτάμι της οργής έχει φουσκώσει, θα πλημμυρίσει και θα πνίξει κάθε ύπουλο και σαδιστικό σκουλήκι, που για όφελος της τσέπης του δολοφονεί κρατούμενους. Η τιμωρία πλησιάζει.
Καλό ταξίδι φίλε…
Εμείς που μείναμε πίσω θα εκδικηθούμε για τη δολοφονία σου, όπως και για κάθε φίλο που η κρατική μηχανή δολοφόνησε.
Κρατούμενοι της Β΄ πτέρυγας της Φυλακής Λάρισας

Σήμερα 30-01-2014 και έπειτα από τηλεφωνική επικοινωνία με τον αγωνιστή κρατούμενο Ηλία Καραντουμάν ενημερωθήκαμε ότι η εισαγγελέας των φυλακών Κέρκυρας αρνήθηκε να του χορηγήσει την προβλεπόμενη άδεια. Η αιτιολόγηση είναι ο Ηλίας είναι ύποπτος φυγής, σύμφωνα με έγγραφο της ασφάλειας αττικής που από παρακολουθήσεις στην προηγούμενη άδεια υποστηρίζει πως είχε συνεχείς επαφές με αναρχικούς.

Ο Ηλίας είναι ο μόνος στον οποίο αρνήθηκαν να δώσουν άδεια σήμερα καθώς 20 κρατούμενοι χορηγήθηκαν κανονικά πριν από αυτόν. Και αυτό είναι απλά μια συνέχεια των αντιποίνων του κράτους και των μπάτσων απέναντι στην αδιάλλακτη και αγωνιστική του στάση μέσα στις φυλακές τα τελευταία 9 χρόνια.

Ναι λοιπόν, ο Ηλίας είχε συνεχείς επαφές με αναρχικούς, συνεχή παρουσία σε αυτοοργανωμένους χώρους τις ημέρες των αδειών, συνεχή παρουσία σε δράσεις αλληλεγγύης και πολύ πριν από, αυτό συνεχή επικοινωνία και επαφή με αναρχικούς εντός και εκτός των τειχών και όσο είναι έγκλειστος τα τελευταία χρόνια.

Τις τελευταίες μέρες έχει ξεκινήσει ένας νέος κύκλος τρομοκρατικών επιχειρήσεων με αφορμή-πρόσχημα την φυγή του Χ. Ξηρού. Έφοδοι σε σπίτια καθημερινά και συλλήψεις από τη μια και εκδικητικές αντιμετωπίσεις σε αγωνιστές κρατούμενους στο ζήτημα των αδειών από την άλλη.
Λίγα μόνο παραδείγματα αποτελούν οι συνεχιζόμενες διώξεις του συντρόφου Κ. Σακκά, και τώρα η άρνηση χορήγηση άδειας τόσο στον Ηλία όσο και στον Σπύρο Στρατούλη (που έπειτα απο απεργία πείνας 60 ημερών κατάφερε να απαλλαγεί μερικώς απο το κατηγορητήριο που του στερούσε τις άδειες).

Εμείς από την πλευρά μας το μόνο που έχουμε να ξαναπούμε είναι πως η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Καμία ανοχή στην κρατική τρομοκρατία.
Το χτύπημα σε έναν απο μας είναι χτύπημα σε όλους μας, και ως τέτοιο οφείλει να απαντηθεί.

30-1-2014
Κατάληψη Terra Incognita
Θεσσαλονίκη