Νέα παρέμβαση ενημέρωσης με αφορμή τα περιστατικά δηλητηρίασης ζώων πραγματοποιήθηκε στις περιοχές της Ευαγγελίστριας και της Άνω Πόλης την Τρίτη 13 Νοέμβρη. Σε αυτές τις περιοχές το τελευταίο διάστημα βρήκαν φρικτό θάνατο δεκάδες ζώα. Και η σιωπή σε αυτό το έγκλημα, είναι ωμή συνενοχή. Δεκάδες καταγγελίες για βασανισμένα και νεκρά ζώα φτάνουνε στα αυτιά μας. Η κακοποίησή τους δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους.

Τα σημεία στα οποία τοποθετήθηκαν φόλες δεν είναι καθόλου τυχαία. Μιλάμε για χώρους όπου καθημερινά είναι πεδία συνάντησης δεκάδων ζώων είτε κατοικίδιων, είτε αδέσποτων που φροντίζουν αρκετοί από μας. Άλλωστε τα ίδια τα περιστατικά επιβεβαίωσαν και άλλοι κάτοικοι των γειτονιών αυτών. Και αυτό είναι ακόμα πιο προκλητικό και αηδιαστικό.

Μέσα στον καπιταλισμό, το έγκλημα απέναντι στον φυσικό κόσμο είναι διαρκές και αμετάκλητο. Δεν αρκεί που το περιβάλλον λεηλατείται και καταστρέφεται ολοκληρωτικά για να μετατραπεί σε αστικό τοπίο και πηγή κέρδους. Δεν αρκεί που εκατομμύρια ζώα εκτοπίζονται από τον φυσικό τους ορίζοντα, αμέτρητα εδάφη απαλλοτριώνονται από την μανία της ανάπτυξης και του καπιταλιστικού εξωρραϊσμού και τη θέση τους παίρνουν τσιμέντα και πολυκατοικίες, εργοστάσια και βιομηχανίες. Γιατί ακόμα και μέσα στο αστικό τοπίο κάποιοι φορείς ή ακόμα και μεμονομένοι επιφανείς πολίτες φροντίζουν να «καθαρίσουν» κάθε ίχνος ζωής.

Αδέσποτα ζώα, τοξικοεξαρτημένοι, μετανάστες, οροθετικοί, άστεγοι, τρανς και ομοφυλόφιλοι, όλοι με τον τρόπο τους βρίσκονται στο περιθώριο/στόχαστρο της κανονικότητας. Μιας κανονικότητας που καταγγέλει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται εκτός και αν στρέφεται απέναντι στο ίδιο της το περιθώριο.

Όσοι ονειρεύονται όμως μια πόλη καθαρή από τα παράσιτα του καπιταλισμού να είναι σίγουροι πως θα μας βρουν μπροστά τους. Μέχρι οι δρόμοι και οι πλατείες μας, τα σπίτια και τα στέκια μας, οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένες δομές να φιλοξενούν μια νέα συνθήκη ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, θα αποτελούν καταφύγια για το κάθετι διαφορετικό μέσα στη θλίψη και την αποστείρωση του υπάρχοντος.

Ενημερώνουμε την γειτονιά για νέα περιστατικά δηλητηρίασης ζώων.

Αντιστεκόμαστε ενεργά στην κακοποίηση και τις δολοφονίες.

Η φολα ειναι δολοφονια και η απάντησή μας απέναντι στους δολοφόνους αντίστοιχη

Το τελευταίο διάστημα ο θάνατος του Κ. Κατσίφα έχει αναδείξει ένα πλήθος χαρακτηριστικών αντιφάσεων που αναδύει η εθνική δυσωδεία. Μέσα από ένα πλήθος ελεγχόμενων και επιλεκτικών ειδήσεων και δημοσιευμάτων ο Κατσίφας μετατρέπεται από ένας ένοπλος παραστρατιωτικός φασίστας σε εθνικός ήρωας και σύγχρονο αγωνιστή του ελληνικού ιδεώδους, «γιατί πράττει το αυτονόητο», τιμώντας το εθνικό σύμβολο. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι:

• Ο Κατσίφας δεν εκτελείται επειδή ανέβασε απλά την ελληνική σημαία στο νεκροταφείο ανήμερα της 28^ης Οκτώβρη. Η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία είναι χρόνια τώρα επίσημα αναγνωρισμένη. Στις Βουλιαράτες υπάρχουν ελληνικά σχολεία ενώ γιορτάζονται οι εθνικές εορτές με παρελάσεις κτλ. Ο Κατσίφας  όμως δεν αρκείται σε αυτό. Καταλαμβάνει οπλισμένος  το πολιτιστικό κέντρο του χωριού, υποστέλλει την αλβανική σημαία και ανεβάζει την ελληνική. Όταν φτάνουν οι αλβανικές αστυνομικές δυνάμεις ανοίγει πυρ, γαζώνοντας ένα αστυνομικό πλήρωμα και καταδιώκεται μέσα στο χωριό. Τελικά εκτελείται  από τους αλβανούς μπάτσους.
• Πως θα αντιδρούσε ο κάθε περήφανος Έλληνας αν μάθαινε το ίδιο περιστατικό στην τούρκική μειονότητα της Θράκης. Αν ένας Πομάκος ή ένας Τούρκος γάζωνε Έλληνες αστυνομικούς την ίδια στιγμή που ανέβαζε την σημαία της χώρας τους αντί της ελληνικής. Μήπως τότε οι Έλληνες αστυνομικοί θα ήταν οι ήρωες που τιμώρησαν αυτόν που βεβήλωσε το εθνικό του σύμβολο; Μήπως τότε οι εθνικιστές δε θα έβρισκαν ακόμη μια φορά χώρο και αιτία για να εμφανιστούν στη δημόσια σφαίρα;
• Την ιδια στιγμή που ο κρατικός και εθνικιστικός κορμός μιλούν για περιστατικά αλυτρωτισμού στη γειτονική χώρα της Μακεδονίας, περιθάλπτουν πολιτικά τον εθνικιστή Κατσίφα, εντείνοντας τη δημιουργία φιλοπολεμικού κλίματος με τις γειτονικές χώρες. Οι δηλώσεις καταδίκης του περιστατικού και η στοχοποίηση του αλβανικού κράτους ως υπαίτιου για το γεγονός διαδέχονται τη ρητορική μίσους για τον αλβανικό λάο μέσα από την τόνωση της εθνικής ενότητας. Έτσι η κοινή γνώμη άγεται και φέρεται μεταξύ των διακρατικών εντάσεων  και της πολεμικής προετοιμασίας του ελληνικού κράτους για μια επερχόμενη εθνική σφαγή.
• Την κατοχύρωση της εθνικιστικής ρητορικής που εκφράζει μέσα από το γεγονός το ελληνικό κράτος, αποτελεί η τήρηση ενός λεπτού σιγής για τον νεκρό εθνικιστή, την ίδια στιγμή που οι χιλιάδες καθημερινοί θάνατοι της δημοκρατίας αποτελούν απλή στατιστική σε δημοσιογραφικές στήλες.
• Πόσο προκλητική και επικίνδυνη φαντάζει η προτροπή προς τον κοινωνικό εκφασισμό με αφορμή το θάνατο του Κατσίφα (πχ σχολεία προχωρούν σε κατάληψεις με αφορμή τον Κ. Κατσίφα και τη βορεια Ήπειρο βγάζοντας εμετικές ανακοινώσεις υποκεινούμενες από στελέχη φασιστικών σχηματισμών την ίδια στιγμή που καταγγέλλονται περιστατικά εκφοβισμού αλβανών μαθητών-ριών).
• Ο Κατσίφας δεν ήταν ένας απλός πατριώτης. Ήταν παρών στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, ήταν γνήσιος υποστηρικτής της εθνικιστικής οργάνωσης ΜΑΒΗ (που ευθύνεται για τον αφοπλισμό και την εκτέλεση αλβανών στρατιωτών) και νοσταλγός της επταετίας. Θάφτηκε ντυμένος με παρα-στρατιωτική παραλλαγή όπως αρμόζει σε κάθε φασίστα μέσα σε ένα κλίμα εθνικιστικής υπερηφάνιας όπου εκατοντάδες υποστηρικτές του φασισμού παρεβρέθηκαν στην κηδεία του. Σημαίες και ρούχα με εθνικιστικά σύμβολα, εθνικιστές με ναζιστικά τατουάζ βαφτίστηκαν και αυτοί απλοί πατριώτες δίπλα στον νεκρό τους ήρωα.
• Ποιά είναι άραγε η βία που καταδικάζει η κοινή γνώμη; Ο Κατσίφας γυρνάει μέσα σε ένα χωριό οπλισμένος με ένα τροποποιημένο καλάσνικοφ, με διόπτρα για ακριβή στόχευση και δεκάδες σφαίρες στην κατοχή του και γαζώνει ανάμεσα στον κόσμο.Εκτελείται και η βία του βαφτίζεται ως πράξη αντίστασης. Την ίδια στιγμή ο Ζακ Κωστόπουλος φερεται να κρατά ένα κομμάτι γυαλί (κάτι το οποίο μένει ακόμα αδιευκρίνιστο) και ενώ βαδίζει σε ημιλιπόθυμη κατάσταση από τα πρώτα χτυπήματα που δέχθηκε, λιντσάρεται μέχρι θανάτου ως νούμερο 1 δημόσιος κίνδυνος. Ποια είναι η βία που ανέχεται και στην οποία εν δυνάμει συναινεί η κοινή γνώμη, όταν νομιμοποιεί τον κρατικό και καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό την ίδια στιγμή που καταδικάζει την σθεναρή αντίσταση σε αυτόν.
• Ο Κατσίφας ήταν εθνικιστής και ο θάνατός του κάθε άλλο παρά ευχάριστος μπορεί να είναι για μας.Αυτό όμως δε σημαίνει πως νομιμοποιούμε κοινωνικά μια κρατική δολοφονία. Οι μπάτσοι και ο στρατός όποια γλώσσα και αν μιλάνε, όποιο σύνορο και άν φυλάνε είναι εκ θέσεως δολοφόνοι. Το ζητούμενο είναι η ανάγνωση του πολέμου που βιώνουμε και το μέτωπο κάτω από το οποίο θα στρατευθούμε. Απέναντι στην εθνική διδαχή, αντιπροττάσουμε τον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο υπερασπιζόμενοι τις δικές μας απώλιες.

Η εθνικιστική ρητορική είναι αυτή τη στιγμή ο δούρειος ίππος ενός επερχόμενου πολέμου. Το κράτος ενισχύει τη συσπείρωση του εθνικού κορμού την ίδια στιγμή που εντατικοποιεί την εξοπλιστική του υπεροπλία και τη στρατιωτική του ισχυροποίηση. Ο θάνατος του Κατσίφα δεν είναι και δεν οφείλει να είναι τίποτε άλλο παρά ο θάνατος ενός εθνικιστή για ένα κομμάτι κουρελόπανου. Ένα κομμάτι υφάσματος που στάζει αίμα γιατί συμβολίζει όλα τα εγκλήματα του ελληνικού κράτους απέναντι στους καταπιεσμένους τόσο έξω όσο και μέσα από τα σύνορα.

Για τη σημαία και το έθνος δε θα πεθάνει κανένας και καμία από εμάς. Απο εμάς που κάθε εθνική επέτειο ασφυκτιούμε, όταν οι γειτονιές μας πλημμυρίζουν απο τον γαλανόλευκο παροξυσμό στα μπαλκόνια κάθε ασυνείδητου πατριώτη. Που ο ήχος από τον κυμματισμό τους κρύβει τη σιωπή των νεκρών της δημοκρατίας στα εργασιακά κάτεργα, στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα πάρκα και τις πλατείες, στο Αιγαίο, στον φράχτη του Έβρου. Για όλους αυτούς τους νεκρούς έχουμε χρέος να αγωνιζόμαστε καθημερινά ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Γιατί οι εθνικές ιδέες γεννούν νεκροταφεία.

Να τσακίσουμε τον φασισμό σε κάθε του έκφανση

Να μπλοκάρουμε την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους

Κωνσταντίνος Κατσίφας: Απών

Την Κυριακή 11 Νοέμβρη, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στη γειτονιά μας με αφίσες, κείμενα και τρικάκια, έπειτα από πληροφόρηση για νέα περιστατικά δηλητηρίασης ζώων. Το τελευταίο διάστημα τόσο στη γειτονιά μας (Πάρκο Εργατικού Κέντρου και παλαιότερα στα γρασίδια πάνω από το άγαλμα Βενιζέλου) όπως και σε άλλες περιοχές της πόλης (Άνω Πόλη), δεκάδες ζώα βρίσκουν φρικτό θάνατο από φόλες. Και η σιωπή σε αυτό το έγκλημα, είναι ωμή συνενοχή. Δεκάδες καταγγελίες για βασανισμένα και νεκρά ζώα φτάνουνε στα αυτιά μας. Η κακοποίησή τους δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους.

Τα σημεία στα οποία τοποθετήθηκαν φόλες δεν είναι καθόλου τυχαία. Μιλάμε για χώρους όπου καθημερινά είναι πεδία συνάντησης δεκάδων ζώων είτε κατοικίδιων, είτε αδέσποτων που φροντίζουν αρκετοί από μας. Άλλωστε τα ίδια τα περιστατικά επιβεβαίωσαν και άλλοι κάτοικοι της γειτονιάς μας κατά τη διάρκεια της παρέμβασης. Και αυτό είναι ακόμα πιο προκλητικό και αηδιαστικό.

Μέσα στον καπιταλισμό, το έγκλημα απέναντι στον φυσικό κόσμο είναι διαρκές και αμετάκλητο. Δεν αρκεί που το περιβάλλον λεηλατείται και καταστρέφεται ολοκληρωτικά για να μετατραπεί σε αστικό τοπίο και πηγή κέρδους. Δεν αρκεί που εκατομμύρια ζώα εκτοπίζονται από τον φυσικό τους ορίζοντα, αμέτρητα εδάφη απαλλοτριώνονται από την μανία της ανάπτυξης και του καπιταλιστικού εξωρραϊσμού και τη θέση τους παίρνουν τσιμέντα και πολυκατοικίες, εργοστάσια και βιομηχανίες. Γιατί ακόμα και μέσα στο αστικό τοπίο κάποιοι φορείς ή ακόμα και μεμονομένοι επιφανείς πολίτες φροντίζουν να «καθαρίσουν» κάθε ίχνος ζωής.

Αδέσποτα ζώα, τοξικοεξαρτημένοι, μετανάστες, οροθετικοί, άστεγοι, τρανς και ομοφυλόφιλοι, όλοι με τον τρόπο τους βρίσκονται στο περιθώριο/στόχαστρο της κανονικότητας. Μιας κανονικότητας που καταγγέλει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται εκτός και αν στρέφεται απέναντι στο ίδιο της το περιθώριο.

Όσοι ονειρεύονται όμως μια πόλη καθαρή από τα παράσιτα του καπιταλισμού να είναι σίγουροι πως θα μας βρουν μπροστά τους. Μέχρι οι δρόμοι και οι πλατείες μας, τα σπίτια και τα στέκια μας, οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένες δομές να φιλοξενούν μια νέα συνθήκη ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, θα αποτελούν καταφύγια για το κάθετι διαφορετικό μέσα στη θλίψη και την αποστείρωση του υπάρχοντος.

Ενημερώνουμε την γειτονιά για νέα περιστατικά δηλητηρίασης ζώων.

Αντιστεκόμαστε ενεργά στην κακοποίηση και τις δολοφονίες.

Η φολα ειναι δολοφονια και η απάντησή μας απέναντι στους δολοφόνους αντίστοιχη

Μια διασυλλογική απόπειρα ανάγνωσης των πολιτικών εξελίξεων με αφορμή τις αναδυόμενες εντάσεις στα ελληνοτουρκικά σύνορα, τον ιστορικό ρόλο διακρατικών πολιτικοστρατιωτικών οργανισμών και την κοινωνικοοικονομική διάσταση ενός επερχόμενου πολέμου από τις συλλογικότητες κατάληψη Terra Incognita, αναρχική ομάδα Πυρανθός και Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά

Η μπροσούρα σε ηλεκτρονική μορφή εδώ

Η καταστολή των ολικών αρνητών στράτευσης

είναι η επιτομή της εντατικοποίησης στην πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους

Το τελευταίο διάστημα ο αναρχικός και ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Δημτσιάδης βιώνει ένα ιδιώτυπο καθεστώς ομηρίας που βασίζεται στην εμμονική και προσωποκεντρική δίωξη των στρατιωτικών μηχανισμών καταστολής προς το πρόσωπό του. Μέσα σε 2 χρόνια συνειδητής και πολιτικής ανυποταξίας βρίσκεται αντιμέτωπος με 4 διώξεις με βάση τη σαδιστική φύση του συνεχούς αδικήματος και παράλληλα 4 διοικητικά πρόστιμα των 6000€.  

Το τελευταίο διάστημα χαρακτηρίζεσαι από αμείωτες διακρατικές εντάσεις και αλλαγές στους συσχετισμούς ισχύος. Η προσπάθεια επιβολής της εθνικής κυριαρχίας στα χωρικά ύδατα και οι προστριβές που δημιουργούνται για τον έλεγχο των ΑΟΖ, εντείνουν την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους για έναν ακόμα πόλεμο. Οι διαρκείς εξοπλιστικές αναβαθμισεις, η ένταση στην εδαφικοποίηση των νατοϊκών δυνάμεων με τη δημιουργία νέων βάσεων,  οι εντατικές στρατιωτικές ασκήσεις του ελληνικού κράτους με τη συμμετοχή  μηχανισμών άλλων χωρών αποτελούν πλέον μια νέα κανονικότητα, που κάνει το ενδεχόμενο ενός πολέμου πιο ρεαλιστικά υπαρκτό από ποτέ.

Δεν αποζητούμε καμία διαμάχη μεταξύ των καταπιεσμένων, όποια γλώσσα και αν μιλάνε, όποιο χρώμα και αν έχουν. Ο εχθρός μας βρίσκεται κσι μέσα στην ίδια μας τη χώρα. Μέσα στα υπουργικά γραφεία, στις βιομηχανικές μονάδες και τους επιχειρηματικούς κολοσσούς, μέσα στους εκκλησιαστικούς ναούς και στα τηλεδικία. Μιλάει την ίδια γλώσσα με εμάς και προσποιείται τον σύμμαχο. Ο εχθρός μας βρίσκεται μέσα στις καθημερινές σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης. Και όσο αποφασισμένοι είμαστε να μη στρατευθούμε στο πλεύρό του, άλλο τόσο λυσσασμένα αποφασισμένοι είμαστε να πολεμήσουμε εναντίων του. Ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, αυτοδιάθεσης  και αλληλεγγύης.

Κανένας πόλεμος μεταξύ των εκμεταλλευόμενων

Καμία ειρηνη μεταξύ των τάξεων

Αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Δημήτρη Δημτσιάδη

Δίκη 8 Νοέμβρη 9:00 Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης

Το Σάββατο 27 Οκτώβρη τοποθετήθηκαν γιγαντοπανό στις αερογέφυρες της εθνικής οδού Καβάλας-Θεσσαλονίκης, οπου το τελευταίο διάστημα λαμβάνουν χώρα δεκάδες καταδιώξεις μεταναστών από μπάτσους με αποτέλεσμα τους θανάσιμους και μη τραυματισμούς μεταναστών και άλλων οδηγών.

Στις 13/10 αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν 11 μετανάστες χάνει τον έλεγχοκατα τη διάρκεια καταδίωξης από μπάτσους και συγκρούεται με προπορευόμενο φορτηγό. Από τη σύγκρουση και τα δύο οχήματα παίρνουν φωτιά. Ο οδηγός του φορτηγού απεγκλωβίζεται, ενώ όλοι οι επιβαίνοντες του ΙΧ χάνουν τη ζωή τους, ανάμεσά τους και ο Έλληνας διακινητής τους. Μερικές μέρες αργότερα, έπειτα από νέα καταδίωξη, ΙΧ εκτρέπεται από το οδόστρωμα με αποτέλεσμα τον τραυματισμό 12 ακόμα μεταναστών.

Τα περιστατικά αυτά μόνο μεμονωμένα δε μπορούν να χαρακτηριστούν. Φέτος έχουν σημειωθεί δεκάδες περιστατικά, τόσο στη Νέα όσο και στη Παλιά Ε.Ο. Καβάλας-Θεσσαλονίκης, όπου μετανάστες κατά τη διάρκεια καταδιώξεων χάνουν τον έλεγχο των οχημάτων που οδηγούν και είτε τραυματίζονται είτε πεθαίνουν. Μάλιστα, ενώ κατά διαστήματα βγαίνουν στο φώς ανακοινώσεις που αναφέρουν αλλαγή της πολιτικής αυτής λόγω της επικινδυνότητας του συγκεκριμένου δρόμου (ελλιπής φωτισμός, απότομες στροφές),  οι μπάτσοι επιλέγουν να συνεχίσουν τις καταδιώξεις αδιαφορώντας για την αξία της ανθρώπινης ζωής, τόσο των μεταναστών όσο και των υπόλοιπων διερχόμενων οδηγών.

Οι μετανάστες στην προσπάθεια τους να διασχίσουν τα σύνορα επιλέγουν πλέον το πέρασμα από τον Έβρο. Αυτό, διότι φρεγάτες του ΝΑΤΟ και της FRONTEX έχουν στρατοπεδεύσει στο Αιγαίο δυσχεραίνοντας το πέρασμα από τη θάλασσα, είτε εμβολίζοντας και καταδιώκοντας τους, είτε συλλαμβάνοντας και στέλνοντάς τους πάλι στην Τουρκία (push back). Και όσοι έχουν την «τύχη» να φτάσουν σε κάποιο νησί, εγκλωβίζονται για άγνωστο χρονικό διάστημα σε Hot Spots , όπου τόσο οι υποδομές όσο και οι συνθήκες που επικρατούν, μόνο αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση δε μπορούν να προσφέρουν. Μόνο φέτος οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναφέρουν ότι έχουν υπάρξει 23 καταγεγραμμένα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης στο Hot Spot της Μόρια, τονίζοντας ότι αρκετά ακόμα περιστατικά δεν καταγγέλλονται, ενώ συχνά υπάρχουν αυτοτραυματισμοί ή και απόπειρες αυτοκτονίας μεταναστών που βρίσκονται έως και 1 χρόνο εγκλωβισμένοι εκεί,  λόγω της απαγόρευσης μετακίνησης τους στην ηπειρωτική χώρα. Όλα αυτά μέσα σε ένα  camp χωρητικότητας 3000 ατόμων που στεγάζει πάνω από9000.   Έτσι πλέον η μόνη δίοδος που θα τους προσφέρει έστω και μια ανάσα ελευθερίας είναι το πέρασμα κατευθείαν στην ηπειρωτική Ελλάδα, είτε για να μείνουν εδώ, είτε να επιχειρήσουν να συνεχίσουν προς την αβεβαιότητα, αντιμετωπίζοντας τον επόμενο φράχτη, το επόμενο σύνορο, την επόμενη καταδίωξη.

Οι μετανάστες/μετανάστριες που καταφέρνουν να περάσουν σεευρωπαϊκά εδάφη αντιμετωπίζουν τις πολιτικές διαχωρισμού, φυλάκισης, καταστολής και απέλασης βιώνοντας το ρατσισμό από όλο και περισσότερα κομμάτια των δυτικών κοινωνιών. Τα κροκοδείλια δάκρυα των πολιτικών, τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, στέγνωσαν τόσο γρήγορα,  που από  πρόσφυγες χαρακτηρίστηκαν πάλι όλοι λαθρομετανάστες. Πλέον η αντιμετώπιση μιας «ανθρωπιστικής κρίσης» έχει δώσει τη θέση της στη στρατιωτική διαχείριση και το καπιταλιστικό κέρδος. Τα περάσματα κλείνουν και ελέγχονται από δουλέμπορος που συνεργάζονται με την αστυνομία. Και όποιος δε πληρώσει τη ταρίφα καταδιώκεται.

Απέναντι στις λογικές που διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε νόμιμους και μη, που στοιβάζουν τα σώματά μας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές,  που υψώνουν φράχτες και σύνορα σα χαρακιές στο σώμα του πλανήτη και στερούν το δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση, οφείλουμε να δείξουμε την έμπρακτη εναντίωση σε κάθε διαχωρισμό. Να αγωνιστούμε από κοινού ενάντια στην εξαθλίωση των ζωών μας απέναντι σε κράτος και καπιταλισμό. Να μη συνηθίσουμε τον θάνατο.

Αλληλεγγύη στους/στις μετανάστες/μετανάστριες

Ελεύθερη μετακίνηση για όλους/όλες

Να εντείνουμε τον αγώνα ενάντια σε κράτη, σύνορα και τη βαρβαρότητα που αναπαράγει αυτός ο κόσμος

Τις τελευταίες μέρες πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις σε διάφορα σχολεία της πόλης με τρικάκια, σπρέι και αφίσες ενάντια στις μαθητικές παρελάσεις ενόψη της 28ης Οκτώβρη.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που έχει διατηρήσει τη φασιστική συνήθεια των μαθητικών παρελάσεων. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη θα διακριθούν οι «καλοί και ικανοί μέσα από τους κοινωνικά άχρηστους». Ο «καλύτερος» μαθητής θα πάρει τη σημαία, αρκεί να μην είναι μετανάστης, ο ψηλός θα πάει μπροστά. Όλοι πρέπει να γυρίσουν το κεφάλι τους να τιμήσουν τους επιφανείς καλεσμένους (όσους ευθύνονται για τη διαρκή υποτίμηση των όρων ζωής μας) στην εξέδρα και με στρατιωτικό βήμα να τιμήσουν τα εγκλήματα του πολέμου που δε διδάχθηκαν ποτέ. Να τονωθεί έτσι η εθνική υπερηφάνεια και ομοψυχία για μια χώρα που μέσα από την επιλεκτική διδασκαλία της ιστορίας παρουσιάζεται πάντα ως αμυνόμενη. Για να μη διδαχθούμε τα δικά μας εγκλήματα.

Όμως ο πόλεμος είναι μια συνθήκη υπαρκτή που δεν την τιμάς αλλά την εχθρεύεσαι. Τη στιγμή λοιπόν που εντείνεται η πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους οδηγώντας μας σε νέες σφαγές για τα συμφέροντα των ισχυρών, αγωνιζόμαστε μαζί με τους καταπιεσμένους κάθε γωνιάς της γης για τις δικές μας ανάγκες και όχι για τα κρατικά και καπιταλιστικά συμφέροντα και επιδιώξεις.

Να μπλοκάρουμε την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού αλλά και κάθε άλλου κράτους μέσα από την ολική άρνηση και ασυμβίβαστη σύγκρουση με τα σύμβολα της στρατοκρατίας.

Δε συμμετέχουμε στις παρελάσεις

Δεν υπηρετούμε τη στρατιωτική θητεία-Δεν κατατασσόμαστε σε στρατιωτικές-αστυνομικές σχολές

ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΟΣΟ ΜΑΣ ΝΤΟΠΑΡΟΥΝ ΜΕ ΕΝΔΟΞΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ