Κυκλική απεργία πείνας μίας εβδομάδας των αναρχικών αιχμαλώτων Γ. Βούλγαρη και Θ. Χατζηαγγέλου, στο πλευρό του συντρόφου Γιάννη Μιχαηλίδη

Η δικτατορία του εγκλεισμού είναι ο καθρέφτης της Δημοκρατίας. Είναι η νοσηρή απεικόνιση της τυραννίας που δεν αρκείται στις στρατιωτικές της νίκες. Θέλει να δει αυτούς που υποτάσσει να λυγίζουν, να βουλιάζουν στις στερήσεις και στην παρακμή. Να βλέπει στα πρόσωπα των αιχμαλώτων, να χάνεται το γέλιο και τη θέση του να παίρνει η δυστυχία. Η εξουσία οικοδομεί μαζικούς τάφους ψυχών για να θάψει στο μπετό τις φωνές των αοράτων.

Και όμως κάποιοι κραυγάζουν ακόμα. Κραυγάζουν δυνατά για την αδικία, την ανισότητα, τις αυθαιρεσίες. Κραυγάζουν για την Ελευθερία και οι φωνές τους σπάνε το μπετό, κόβουν τα σύρματα και ταξιδεύουν ελεύθερες σαν τα πουλιά στον ουρανό. Κοιτάν από ψηλά τη μικροπρέπεια αυτού του κόσμου και από το περήφανο ύψος τους πέφτουν σαν κεραυνοί στα κεφάλια των αφεντάδων.

Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης ανήκει σε αυτές τις φωνές. Ανυπότακτος αγωνιστής τόσο εκτός όσο και εντός των τειχών. Αλύγιστος στην εκδικητικότητα του εγκλεισμού μέχρι και σήμερα. Ταπεινός σαν προσωπικότητα όσο ορκισμένος εχθρός της εκμετάλλευσης ο σύντροφός μας συμπυκνώνει στη διαδρομή του τα νοήματα που σήμερα καλούμαστε να υπερασπιστούμε συλλογικά. Την επαναστατική συνείδηση ενάντια στην υποταγή, την ανιδιοτέλεια ενάντια στο συμφέρον, την όξυνση του αγώνα με κάθε κόστος ενάντια στον αφοπλισμό και τη γενικευμένη παραίτηση.

Κόντρα στη συνολική παρακμή που επικρατεί γύρω μας, υπάρχουν άνθρωποι που με την πίστη και την αφοσίωσή τους στα επαναστατικά ιδανικά έχουν αφήσει το δικό τους ιδιαίτερο στίγμα στον ανατρεπτικό αγώνα για τη συνολική απελευθέρωση. Οι ζωές αυτών των ανθρώπων, που έχουμε την τιμή να αποκαλούμε συντρόφους μας, βαραίνουν σαν τα βουνά. Γι’ αυτό και οι αγώνες που δίνουν είναι αγώνες όλων μας. Ο Γιάννης υποθηκεύει το σώμα του για να υπερασπιστεί το συλλογικό ρεύμα όσων επέλεξαν να βαζίσουν, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία μέρα, στα μονοπάτια της αδιαλλαξίας μέσα από τα τείχη.

Ερχόμενοι στο σήμερα οι προσωπικές ετερόκλητες διαδρομές των δυό μας συναντήθηκαν στη κοινή θέληση να τολμήσουμε να αγωνιστούμε για κάτι καλύτερο. Η αιχμαλωσία μας μπορεί βιαστικά να δείχνει πως κάπου νικηθήκαμε, όμως υποσχεθήκαμε να μην αφήσουμε τη φυλακή να μας στερήσει τους μικρούς καθημερινούς αγώνες και τα όνειρα. Είναι σήμερα η δική μας σειρά να πιάσουμε το νήμα της έμπρακτης αλληλεγγύης υπερασπιζόμενοι την κοινότητα των πολιτικών κρατουμένων. Από σήμερα 11 Ιούνη προχωράμε σε κυκλική απεργία πείνας μίας εβδομάδας στέλνοντας ένα ελάχιστο μήνυμα αλληλεγγύης και συνοδοιπορίας με τον σύντροφό μας Γιάννη Μιχαηλίδη. Επιλέξαμε ως σημείο αναφοράς την 11η Ιούνη, τη μέρα που έπειτα από την καταδίκη του Jeff Luers σε 22 έτη φυλάκισης το 2001, αποτελεί το σημείο αναφοράς για την έκφραση της αλληλεγγύης σε κατηγορούμενους για υποθέσεις “οικοτρομοκρατίας” και αναρχικούς με μακροχρόνιες ποινές.

Υπερασπίζοντας στην πράξη την κοινότητα των αμετανόητων κρατουμένων στέλνουμε τη μαχητική μας αλληλεγγύη σε όσους δεν λυγίζουν μπροστά στη φθορά του εγκλεισμού: στους συντρόφους Claudio Lavazza και George Ibrahim Abdallah που δεν υποτάσσονται στο μακροχρόνιο εγκλεισμό του γαλλικού κράτους, στο σύντροφο Marcelo Villarroel Sepulveda που για 27 χρόνια αντιμετωπίζει ένα διαρκές μεταβαλλόμενο περιβάλλον εγκλεισμού, υπαγορευμένο από τους δικτατορικούς νόμους του Πινοσέτ, στους εκατοντάδες επαναστάτες συντρόφους που βρίσκονται αιχμάλωτοι στα κελιά του Τούρκικου φασισμού. Σε κάθε αλύγιστη καρδιά που ανήκει στους δρόμους της αντίστασης.

Νίκη στον αγώνα του συντρόφου μας Γιάννη Μιχαηλίδη
Βαθιά ανάσα μέχρι το θάνατο του κρατισμού και κάθε εξουσίας
Ζήτω η Αναρχία

Γεωργία Βούλγαρη
Θάνος Χατζηαγγέλου
αναρχικοί αιχμάλωτοι στις Φυλακές Κορυδαλλού

Βρισκόμαστε σε καθημερινό πόλεμο, πόλεμο με το υπάρχον, με κάθε μορφή εξουσίας που μας τρώει τις ζωές και σε αυτόν τον πόλεμο κατάλαβα που ανήκω. Σε έναν κόσμο όπου η πατριαρχία μας βιάζει και μας σκοτώνει, που ο καπιταλισμός μας συνθλίβει, εξαθλιώνοντας αυτό που αποκαλούμε ζωή, σε αυτόν τον κόσμο που η ίδια η ανθρωπότητα εξουσιάζει τη φύση και τα ζώα διαιωνίζοντας την ανθρωποκεντρική αντίληψη και τον σπισιμό. Έτσι διάλεξα πλευρά. Γιατί το εξουσιαστικό σύμπλεγμα δεν θα καταστραφεί μόνο του, καμία κοινωνική αλλαγή δεν θα επέλθει εάν η δράση μας δεν ξεπεράσει τις ρεφορμιστικές λογικές, έχοντας θέληση πίστη και προσήλωση στις ιδέες μας, κάνοντας την θεωρία πράξη.

Δηλώνω υπερήφανα αναρχική, υπερήφανη που σε αυτήν τη σάπια κοινωνία, την κοινωνία της υποταγής και του θεάματος δεν έσκυψα το κεφάλι μπροστά στην εκμετάλλευση και την εξουσία και επέλεξα να βρίσκομαι δίπλα σε συντρόφια που υποστηρίζοντας τον πολύμορφο αγώνα έγραψαν και αυτά την δική τους σελίδα στην επαναστατική ιστορική μνήμη. Ζώντας την νέα ως τώρα ζωή μου δίπλα τους, μέσα σε καταλήψεις, μέσα απ’τους κοινούς αγώνες για ελευθερία, έμαθα τι είναι αλληλεγγύη και συντροφικότητα, τι σημαίνει να δίνεις τα πάντα για αυτό που πιστεύεις ακόμα και εάν πρόκειται να χάσεις την ελευθερία σου. Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη που μου αναλογεί για την συνέργεια μου στην εμπρηστική ενέργεια που πραγματοποιήθηκε στις 8/2 στο ίδρυμα εθνικού και θρησκευτικού προβληματισμού. Μια αποσπασματική ενέργεια, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε από κάποια οργάνωση και συγκεκριμένα την οργάνωση Αναρχική Δράση για την οποία και κατηγορούμαι ως μέλος της, αλλά είχε ως κίνητρο τις επιθυμίες και την οργή δύο ανθρώπων ενάντια στο θρησκευτικό σκοταδισμό, την πατριαρχία και την κρατική εξουσία.

Εκεί που κοινωνική αποδοχή συναντά τον καλοστημένο συντηρητισμό στο πρόσωπο ενός ιερέα, ενός ανθρώπου που στη σημερινή εποχή ακόμα φέρει εξουσία πάνω μας, πάνω στο σώμα ενός ανήλικου κοριτσιού που δεν δίστασε να παραβιάσει με τον πιο αισχρό τρόπο, ξέροντας πως λόγω τόσο της αντρικής του υπεροχής αλλά και του προκαλύμματος του ως άγιο πρόσωπο, δεν θα έχει συνέπειες. Όπως και τόσοι άλλοι σαν αυτόν, ρασοφορεμένοι ή μη, γνωρίζοντας πως έχουν ένα ολόκληρο εξουσιαστικό σύστημα να τους προστατεύει και την συνενοχή του κράτους και της κοινωνίας, συνεχίζουν να αναπαράγουν την έμφυλη βία, την πατριαρχία και τον σεξισμό, με αποτέλεσμα καθημερινά να μετράμε και άλλες θηλυκότητες στην λίστα των θυμάτων. Η ενέργεια επιλέχθηκε να γίνει σε κτίριο ιδιοκτησίας της εκκλησίας για την κατάδειξη του γεγονότος και ως μήνυμα σε κάθε παππά που νομίζει ότι οι πράξεις του δεν θα έχουν και το αντίστοιχο τίμημα.

Βρίσκομαι πλέον κρατούμενη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, με κατηγορίες βάσει τον 187Α για τρομοκρατία και ένταξη στη οργάνωση Αναρχική Δράση, για την οποία την πολιτική ευθύνη έχει αναλάβει ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου. Υπερήφανος επαναστάτης και αναρχικός δεν λύγισε στη σκέψη του εγκλεισμού στα κελιά της δημοκρατίας και δεν έκανε πίσω ούτε στιγμή.

Έτσι ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα κατηγορητήριο, γνωστό πλέον για όσους διώκονται για την πολιτική τους δράση και ταυτότητα, το οποίο θέλει 3 ανθρώπους για να στηθεί και αυτό φάνηκε και με την σύλληψη και προφυλάκιση του συντρόφου Πάνου Καλαϊτζή, ο οποίος διώκεται ξεκάθαρα για την φιλική-συνεργατική σχέση του με τον Θάνο. Γνωρίζουμε πολύ καλά τις σκοπεύσεις και τις τακτικές της αντιτρομοκρατικής, την προσπάθεια της για την πολιτική και ψυχολογική μας εξόντωση. Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Στεκόμαστε και οι 3 δυνατοί και ενωμένοι απέναντί τους.

Όσο αναφορά την διαβίωση μου μέσα στην φυλακή: πλέον έχει γίνει συνήθεια τους η επιβολή τους στο πρόσωπο μου, με την στοχοποίηση της αλληλογραφίας μου αφού δεν γίνεται δεκτή λόγω του πολιτικού της περιεχομένου σε κάποιες περιπτώσεις. Νομίζουν πως θα μας τσακίσουν το ηθικό, αλλά μόνο το αντίθετο καταφέρνουν.

Δύναμη σε όλα τα έγκλειστα συντρόφια, ανθρώπινα και μη, που κρατούνται αιχμάλωτα στα κολαστήρια αυτού του κόσμου.

Για την ολική απελευθέρωση και την αναρχία.

Γεωργία Βούλγαρη,

γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού.

Μήνυμα αλληλεγγύης του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης Θάνου Χατζηαγγέλου προς τον αμετανόητο αναρχικό Claudio Lavazza, με αφορμή την προσφυγή για άρση της 25ετούς φυλάκισής του που εξετάζεται στις 17 Μάη.

Αιχμάλωτος πλέον στο πιο δυστοπικό μέγαρο της τυραννίας και ένα σύνολο λέξεων σε ένα κομμάτι χαρτιού θα στέκει ανώφελο να περιγράψει με τρόπο παραστατικό το ιδεώδες της επαναστατικής αδιαλλαξίας. Πως να χωρέσει κάποιος σε μία στιγμή, μια ζωή ανυπότακτη, δοσμένη ολοκληρωτικά στον ανυποχώρητο αγώνα, χωρίς να παραλείψει κάθε σημαντική λεπτομέρεια.

Μέχρι και σήμερα λίγοι ήταν αυτοί που προσπάθησαν ολόψυχα να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ ζωής και επιβίωσης. Αυτοί που, ενάντια στο λυσσαλέο δόγμα της τυραννίας για το “τέλος της ιστορίας”, εναπόθεσαν το είναι τους στις ολόφωτες εχθροπραξίες της επαναστατικής βάσης. Στρατεύτηκαν αυστηρά και ανυποχώρητα στο ρηξιακό μέτωπο της ανατροπής, μάτωσαν ενώ σύντροφοι και συντρόφισσες χάνονταν στη μάχη, φυλακίστηκαν όμως μπροστά στον κίνδυνο της μετάνοιας και της νομιμοφροσύνης, επέλεξαν τη σιδηροδέσμια περηφάνια.

Ο σύντροφος Claudio Lavazza ανήκει στο ίδιο κράμα φυσιογνωμιών αγώνα που τους διαιρούσε μια πολύ σημαντική “ιδιαιτερότητα”: η αδικία και η εκμετάλλευση, ο κοινωνικός μαρασμός και η τυραννία δεν ήταν απλά διαπιστώσεις αλλά ζητήματα που τους αφορούσαν ατομικά και συλλογικά. Δεν προσάρμοσαν την ιδεολογία και την πολιτική στις ζωές τους, αφιέρωσαν στις ζωτικές και μαχητικές αντιστάσεις την απολυτότητα της ύπαρξής τους. Στρατευμένος στις ένοπλες γραμμές της Ιταλικής Αυτονομίας, διάλεξε από πολύ νωρίς το δρόμο της παράνομης ελευθερίας απέναντι στην καταστολή και τον πολιτικό εκφυλισμό από τις δηλώσεις μετάνοιας.

Ποτέ του δεν συμβιβάστηκε με την παραίτηση υπηρετώντας στην πράξη την ιστορικότητα των ριζοσπαστικών αντιστάσεων. Διαλέγοντας την πρώτη γραμμή στις ένοπλες συγκρούσεις, στις απαλλοτριώσεις, στο οπλισμένο κίνημα αλληλεγγύης και απελευθέρωσης των φυλακισμένων αγωνιστών βρέθηκε και ο ίδιος αιχμάλωτος, έπειτα από ένοπλη συμπλοκή κατά τη διάρκεια απαλλοτρίωσης της τράπεζας Santander στη Cordoba στις 18 Δεκέμβρη του 1996. Για πάνω από 25 χρόνια ο σύντροφος Claudio αποτελεί υπόδειγμα ασίγαστης μάχης της ανυποταξίας με την παράδοση και την υποταγή.

Το πιο βαρύ όπλο στα χέρια των καταπιεσμένων είναι η εξεγερτική μνήμη, η μνήμη της φωτιάς. Οι αμετάκλητες διαδρομές που χάραξαν επαναστάτες απ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης, αγωνιζόμενοι για την ανατροπή και την αντεξουσία, αποτελούν τις σφαίρες στη γεμιστήρα της μαχόμενης προλεταριακής βάσης. Ο σύντροφος Claudio στάθηκε με πίστη και προσήλωση παρών στις προκλήσεις και τα ιστορικά καθήκοντα του επαναστατικού πολέμου. Σεμνός και ταπεινός, ορκισμένος εχθρός της κυρίαρχης τάξης και “απερίφραστα αμετανόητος” την ίδια στιγμή που οι οπαδοί της νομιμότητας κήρυξαν μονομερή ανακωχή οδηγώντας το αναρχικό κίνημα προς τον πολιτικό-στρατιωτικό αφοπλισμό και την παράδοση.

Σύντροφε Claudio,

αναρωτιόσουν κάποτε αν θα μπορούσαμε να είμαστε σαν όλους τους άλλους. Συμβιβασμένοι στην απάθεια και την παραίτηση, να υπηρετούμε κάθε μέρα σαν σκλάβοι το κάτεργο κάποιου αφεντικού μέχρι να αρπάξουμε κι εμείς το μαστίγιο. Να βυθιζόμαστε στο τέλμα του καναπέ κοιτώντας στην οθόνη την αλλοτρίωση και την εκμετάλλευση να αλλάζει σκηνές και χρώματα. Και κάθε Σάββατο βράδυ να βγαίνουμε, τιμής ένεκεν, για να διασκεδάσουμε την πλήξη και την παρακμή μας. Όχι Claudio. Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε τίποτα λιγότερο από το μεταβατικό στάδιο προς την κοινωνική απελευθέρωση και την προλεταριακή αντεξουσία. Μέχρι ο συρμάτινος ουρανός να καθαρίσει από τους ατσάλινους λεκέδες, θα υπηρετούμε με την ίδια αφοσίωση την αδιαλλαξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Για χίλιες ζωές, σαν να είναι η πρώτη μέρα.

Όσο και να βασιλεύει η δικτατορία του εγκλεισμού, θα υπάρχουν πάντα, περήφανες φωνές που θα κραυγάζουν πως μόνο η σύγκρουση ανοίγει περάσματα.

Θάνος Χατζηαγγέλου αιχμάλωτο μέλος της οργάνωσης Αναρχική Δράση
Δ’ Πτέρυγα, φυλακές Κορυδαλλού
15/5/22

Πέμπτη 12/5, στις 18:00, στην κατάληψη Παραρτήματος

Εκδήλωση-συζήτηση για την ιστορική και κοινωνική αναγκαιότητα της ταξικής σύγκρουσης με τον κόσμο των αφεντικών, ένα χρόνο μετά τη ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη.

-Παρουσίαση της επιχείρησης -Τάξη εναντίον Τάξης- από το αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνο Χατζηαγγέλου.

“Η θέση μας για την εργασία μέσα στον καπιταλισμό είναι αδιαπραγμάτευτη. Αν θέλουμε να καταστρέψουμε στην πράξη το οικονομικό αυτό σύμπλεγμα που έχει παράξει ηθικές αρχές για να υπηρετούν την εξαθλίωση και την εκμετάλλευση υποκαθιστώντας την ανάγκη μας για ζωή, ανθρωπιά και αξοπρέπεια, είναι μονόδρομος να αρνηθούμε και να καταστρέψουμε την εργασία. Όμως εξίσου αδιαπραγμάτευτη είναι και η μαχητική υπεράσπιση των προλεταριακών ελευθεριών που κέρδησαν οι πολιτικοί μας πρόγονοι πέφτοντας στη φωτιά της μάχης ενάντια στην εξουσία. Απέναντι στο κράτος και τα αφεντικά, όπως και σε κάθε ξεπουλημένο εργατοπατέρα που έχει εκφυλίσει την έννοια και την υπόσταση της εργατικής πάλης, συνάπτοντας σύγχρονες Βάρκιζες με την αστική τάξη για λίγα προνόμια”.

–Τηλεφωνική παρέμβαση των συντρόφων από τις εκδόσεις Ανατρεπτικά Χρονικά σχετικά με την έκδοση Χρονικά Ταξικού Μίσους και αυτοπαρουσίαση

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα λειτουργούν αυτοοργανωμένο καφενείο και βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων. Τα έσοδα θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση των 2 συντρόφων και της συντρόφισσας που διώκονται για την οργάνωση Αναρχική Δράση και βρίσκονται στη φυλακή από τον Φεβρουάριο του 2022.

Ανυποχώρητος αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο

Για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας

Αναρχικές – οί