Στις 4 Απρίλη ξεκινάει η δίκη των 3ων συντρόφων μας Θ.Χατζηαγγέλου, Γ.Βούλγαρη και Π.Καλαϊτζή στη Λάρισα. Ο Θ.Χατζηαγγέλου και η Γ.Βούλγαρη είχαν συλληφθεί στις 8/2/2022, έπειτα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής σε σπίτι, με αφορμή την εμπρηστική επίθεση στο Ίδρυμα του Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού, στην Άνω Πόλη, ενώ το απόγευμα πραγματοποιείται η προσαγωγή του Π.Καλαϊτζή, η οποία αργότερα μετατρέπεται σε σύλληψη. Στις 12/2 περάσαν από την διαδικασία ανακριτή και εισαγγελέα και κρίθηκαν προφυλακιστέοι με τις κατηγορίες της συμμετοχής τους στην Οργάνωση “Αναρχική Δράση”(187Α), τον εμπρησμό στο «Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού» και άλλων κατηγοριών. Από την πρώτη στιγμή ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου ανέλαβε την ευθύνη του εμπρησμού και των ευρημάτων του σπιτιού και μετέπειτα στις 10 Μάρτη τη συμμετοχή του στην οργάνωση, η συντρόφισσα Γεωργία Βούλγαρη υπερασπίστηκε την επιλογή να έχει υποστηρικτικό ρόλο για την πραγματοποίηση της ενέργειας στο ΙΕΘΠ και ο σύντροφος Πάνος Καλαϊτζής αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες.

Για μία ακόμη φορά η κρατική εκδικητικότητα είναι φανερή. Η αντιτρομοκρατική για να “στήσει” ποινικά το άρθρο 187Α που αφορά τη σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, ψάχνει μανιωδώς ένα τρίτο άτομο, για να παρουσιάσει μία ακόμη επιτυχία, με μόνα στοιχεία το συσχετισμό του Π.Καλαϊτζή με το σπίτι όπου συνελήφθησαν οι άλλοι δύο και λόγω των συντροφικών, φιλικών και συναδελφικών σχέσεων με τον Θ.Χατζηαγγέλου. Στο βούλευμα του 6μήνου όμως η συγκεκριμένη κατηγορία “έπεσε”. Πλέον ο Π.Καλαϊτζής είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, η Γ.Βούλγαρη βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό με βραχιολάκι και ο Θ.Χατζαηγγέλου βρίσκεται ακόμη προφυλακισμένος στα μπουντρούμια της “Δημοκρατίας”.

Στις 4 Απρίλη η δικαστική εξουσία θα καταδικάσει τις επαναστατικές πράξεις της Οργάνωσης Αναρχική Δράση, της οποίας οι επιθέσεις ήταν σε κρατικούς, εξουσιαστικούς, καπιταλιστικούς στόχους και σε αντίστοιχα πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν τους εχθρούς όσων αντιστέκονται και αγωνίζονται για την συνολική απελευθέρωση. Μία δικαστική εξουσία που δίνει ελαφρυντικά, χαμηλές ποινές και αναστολές σε όλους αυτούς που πρεσβεύουν την εκμετάλλευση και την υποτίμηση των ζωών μας, σε κακοποιητές, βιαστές και δολοφόνους, σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με τις ζωές του κοινωνικού συνόλου. Ούτως ή άλλως δεν περιμένουμε καμία επιείκεια, καμία δικαιοσύνη από τους εχθρούς της ελευθερίας, απλά κάθε φορά οφείλουμε να αναδεικνύουμε τους πραγματικούς ενόχους και τους πραγματικούς υπεύθυνους των καταστροφικών συνεπειών που επωμιζόμαστε.

Το κράτος κατέχει το μονοπώλιο της «νόμιμης» βίας, καταστέλλοντας κάθε πράξη αντιβίας του ριζοσπαστικού πολύμορφου κινήματος, κάθε εστία αντίστασης, ανατρεπτικού λόγου και πράξης. Επεμβαίνει στις κοινωνικές σχέσεις, χρησιμοποιώντας την ωμή κρατική βία και τα μέσα αφομοίωσης, υποδουλώνει συνειδήσεις, επιδιώκει να αποσπάσει την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση απέναντι σε όποιες “μεταρρυθμίσεις”, χειραγωγόντας έτσι την κοινωνία ώστε να λειτουργεί για χάρη αυτού. Προωθούνται έτσι νόμοι που βασίζονται πάνω σε μία ολόκληρη βιομηχανία επιτήρησης, ελέγχου, πειθαρχίας και εγκλεισμού που όχι μόνο χλευάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά εκμεταλλεύονται και λεηλατούν όλο το φυσικό κόσμο. Κύριος στόχος της εκάστοτε κυβέρνησης, πόσο μάλλον της παρούσας, είναι η πάταξη της εγχώριας τρομοκρατίας ενώ στην ουσία ο πραγματικός τρομοκράτης ενσαρκώνεται στην ίδια μέσα από την κρατική αδιαφορία που οδηγεί σε τραγικά γεγονότα, με τελευταίο παράδειγμα το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών με δεκάδες νεκρούς. Η μηδενική κρατική ευθύνη απέναντι στα χαμηλά ταξικά κοινωνικά στρώματα είναι μία τρανή απόδειξη της θανατοπολιτικής του ελληνικού κράτους.

Η στάση μας απέναντι σε κάθε λογής εξουσιαστές-κανίβαλους είναι ξεκάθαρη και η στήριξη μας προς τον πολύμορφο αγώνα αδιαμφισβήτητη. Ως αναρχικές/οι έχουμε το χρέος απέναντι στους ίδιους μας τους αγώνες, απέναντι στην ίδια την πολιτική μας ύπαρξη να μην εγκαταλείπουμε ο ένας την άλλη ακόμη και όταν οι καιροί δυσκολεύουν. Οι ιδέες μας και οι δεσμοί μας θα είναι για πάντα ένα όπλο που δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε έναν άλλο κόσμο γιατί μόνο όταν θα περπατήσουμε όλοι και όλες μαζί πάνω στα συντρίμμια του γερασμένου αυτού κόσμου, πορευόμενοι/ες προς μια επαναστημένη κοινωνία με τις δικές μας αξίες και ιδανικά, θα είμαστε ελεύθεροι/ες.

Αλληλεγγύη στους 3 συντρόφους Θ. Χατζηαγγέλου, Γ. Βούλγαρη και Π. Καλαϊτζή

Οι μαχόμενες επαναστατικές δυνάμεις δεν κάμπτονται, δεν λυγίζουν

Η Αναρχική Δράση δεν δικάζεται

Πόλεμο στην κρατική τρομοκρατία

Τρίτη 4/4, 9:00|Συγκέντρωση αλληλεγγύης, Δικαστήρια Λάρισας

Στις 4 Απριλίου, όπως ενημερώθηκα πρώτα από τα ειδησεογραφικά της Λάρισας και μετά από τις επίσημες αρχές, καλούμαι να παραστώ στα δικαστήρια της πόλης για να δικαστώ. «Θα πρέπει να ετοιμάσουμε την απολογία σου» με ενημέρωσε ο δικηγόρος μου. Αλλά για ποια ακριβώς απολογία μιλάμε εδώ;

Αν με κατηγορούσαν γιατί δάνεισα το σπίτι μου σε έναν φίλο, που μάλιστα νοσούσε με covid-19 εκείνη την περίοδο, θα μπορούσα να το συζητήσω. Αλλά για τις κατηγορίες που μου προσάπτουν (συνέργεια σε κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών και οπλοκατοχή) δεν έχω να πω τίποτα άλλο, εκτός από αυτό που λέω από την πρώτη στιγμή, ότι δηλαδή δεν έχω την παραμικρή σχέση με αυτά. Πόσο μάλλον, όταν από την πρώτη στιγμή ο φίλος μου Θάνος Χατζηαγγέλου ανέλαβε πλήρως την ευθύνη για όλα τα πράγματα που βρέθηκαν στο διαμέρισμά μου, λέγοντας επίσης πως δεν έχω την παραμικρή σχέση. Τον ισχυρισμό αυτό επιβεβαιώνει επιπλέον και η επίσημη έρευνα της αντιτρομοκρατικής, στην οποία προφανώς δεν βρεθήκαν ούτε τα δαχτυλικά μου αποτυπώματα, ούτε και DNA μου στα ευρήματα. Και παρόλο που τα αποτελέσματα της έρευνας προέκυψαν αφότου ήμουν ήδη έγκλειστος σε ένα κελί για έξι μήνες, γνώριζαν ήδη από την πρώτη στιγμή πως για δύο εβδομάδες πριν τη σύλληψή μου δεν είχα πάει καν από το σπίτι μου, όπως φάνηκε και από τις παρακολουθήσεις της αντιτρομοκρατικής.

Οπότε, όχι κύριοι. Εγώ δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα από όσα μου προσάπτετε. Ίσως θα έπρεπε να απολογηθεί η αντιτρομοκρατική και κυρίως ο υπεύθυνος αυτής της έρευνας, ο οποίος πήρε αύξηση και προαγωγή για την επιτυχία των συλλήψεών μας, ακόμα και αν μετά από εφτά μήνες οι δύο από τους τρεις «τρομοκράτες» αποφυλακίστηκαν με απόφαση του δικαστικού συμβουλίου, καθώς δεν υπήρχε απολύτως κανένα στοιχείο που να στοιχειοθετεί την συμμετοχή τους στην οργάνωση «Αναρχική Δράση». Ίσως επίσης θα έπρεπε να απολογηθούν οι ανακριτικές αρχές της υπόθεσης, που με προφυλάκισαν, χωρίς να δώσουν βάση ούτε στα μέχρι τότε στοιχεία, και φυσικά, ούτε καν στις καταθέσεις των δύο συγκατηγορούμενών μου, οι οποίοι ξεκάθαρα ισχυρίστηκαν από την αρχή, πως δεν έχω απολύτως καμία σχέση με την υπόθεση. Τέλος, ίσως θα έπρεπε να απολογηθεί η εισαγγελική αρχή της υπόθεσης, που ακόμα και όταν τα επίσημα αποτελέσματα της έρευνας ήρθαν στο φως έξι μήνες μετά από την ημέρα της προφυλάκισής μου και επιτέλους έκλεισε η δικογραφία, πρότεινε την παραμονή μου στη φυλακή, χωρίς να έχει κανένα στοιχείο στα χέρια της.

Όλοι αυτοί εργάζονται για το σύστημα, προστατεύουν το κράτος και πληρώνονται από τους φόρους των πολιτών αυτής της χώρας. Ας απολογηθούν λοιπόν όλοι αυτοί, οι οποίοι στηρίζουν ένα κράτος που το μόνο που προσφέρει είναι διαπλοκή, καταστολή και θάνατο. Εγώ έτσι κι αλλιώς έχω από καιρό διαλέξει πλευρά, στο πλάι των από τα κάτω, που για αυτούς η πόρτα του σπιτιού μου θα είναι πάντα ανοιχτή όταν υπάρχει ανάγκη. Και αν έννοιες όπως η αλληλεγγύη φαντάζουν ξένες σε κάποιους, να τους πληροφορήσω πως ούτε δικάζονται σε δικαστήρια, ούτε φυλακίζονται από κάγκελα και σύνορα.

Δύναμη σε όσους αγωνίζονται για το δίκαιο.

Παναγιώτης Καλαϊτζής Θεσσαλονίκη

Διεθνές κάλεσμα του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου, στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που θα συνταχθούν ως μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη της οργάνωσης στις 4 Απρίλη, στο εφετείο κακουργημάτων Λάρισας.

Προς τους μάρτυρες υπεράσπισης της Αναρχικής Δράσης

Συντρόφισσες,-οι

Έχοντας μοιραστεί όλα αυτά τα χρόνια στιγμές αντίστασης στα κοινωνικά πεδία του ταξικού πολέμου, σας στέλνω την αμέριστη αλληλεγγύη και εκτίμησή μου απο τα κάτεργα της αιχμαλωσίας.

Η δίκη της ΑΔ λαμβάνει χώρα μέσα σε μια συνθήκη ταφής της επαναστατικής κατεύθυνσης και ανάλυσης στις συνιστώσες αντίστασης. Η απουσία της αντικειμενικής υπόστασης ενος κινήματος με κοινές θέσεις, στρατηγική κατεύθυνση και αξίες τείνει να μετατραπεί σε μονιμότητα, δίνοντας χώρο στην κανονικοποίηση της απαξίας των ριζοσπαστικών διαθέσεων.

Είναι ιστορική ευθύνη να εφεύρουμε ξανά την αναγκαιότητα για την ανατροπή του κράτους και των μηχανισμών εξουσίας και καθυπόταξης, επανοικειοποιώντας την επανάσταση στα χείλη μας. Η δίκη της ΑΔ για μένα προσωπικά φιλοδοξεί να μην αποτελέσει απλά μια στείρα αφήγηση και υπεράσπιση μιας συγκρουσιακής διαδρομής αλλά το εφαλτήριο μιας μακράς προσπάθειας οικοδόμησης ενός δημόσιου διαλόγου για την καταγραφή και την προσέγγιση των σύγχρονων επαναστατικών αναγκαιοτήτων.

Απέναντι σε αυτήν την πρόκληση, το μέτωπο υπεράσπισης της ΑΔ καλείται μέσα απο τις ετερόκλητες διαδρομές αγώνα που έχει χαράξει, να υπερασπιστεί τις παρεμβάσεις της ΑΔ επικαιροποιώντας το νόημα της στοχοθεσίας καθώς και να συμβάλλει στην ανάγκη να υπερασπιστούμε τη συλλογική μας ιστορία που ορίζει το καθήκον μας απέναντι στην Επανάσταση και τους συντρόφους που πέσαν στον Αγώνα.

Ας μετατρέψουμε την απόπειρα καταδίκης της επαναστατικής βίας σε ενα πεδίο που θα αποτελέσει ορμητήριο προπαγάνδας για τη σύνδεση των εμπειριών μας, για την υπεράσπιση της μαχητικότητας, για την αναγέννηση των νοημάτων του επαναστατικού μετασχηματισμού και της εξεγερτικής ανατροπής απέναντι στη γενικευμένη απαξία, τη λοξοδρόμηση και την παραίτηση.

Για την υπεράσπιση της Αναρχικής Δράσης

Για την υπεράσπιση της Επανάστασης

Θάνος Χατζηαγγέλου,αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Ειδική Πτέρυγα, Νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού

24/03/2023

For the construction of an international front of defending the Anarchist Action

International call of the captive member of the organization Anarchist Action Th. Chatziaggelou, to the comrades who will defend the case at the trial of the organization on 4th of April, at felony court of appeals in Larisa.

To the ones defending the case of Anarchist Action

Comrades,

After years of sharing with you moments of resistance in the social aspects of the class war, I send you my wholehearted solidarity and appreciation from the dungeons of my captivity.

The trial of the Anarchist Action takes places during a time period of burying the revolutionary tendency and the analysis of the elements of resistance. The absence of an actual revolutionary movement with common positions, strategic aim and values is turning into a reality that is here to permanently stay, which leads to giving space to the normalization of the devaluation of radical actions and thoughts.

It is a historical responsibility to reinvent the necessity to overthrow the state and the authority’s mechanisms by reclaiming “resistance” on our lips. Personally I believe that the trial of the Anarchist Action should not aim to be just a sterile narration and defense of a path full of clashes but it should be the starting point and tool of a long-term attempt to build a public dialogue for recording and approaching the contemporary revolutionary needs.

Facing this challenge, the front of defense of the Anarchist Action is called to defend its actions, though the multifaceted and different paths of its struggle by bringing back to the front line of the times the meaning of targeting, as well as, to contribute to the necessity of defending our collective history which determines our duty towards the Resistance and the comrades who fell while fighting.

Lets turn this attempt of conviction of revolutionary violence into a field that is going to be a base of propaganda of our collective experiences, for the defense of militancy, for the renaissance of the meanings of revolutionary transformations and those of insurrectionary overthrow against the general devaluation, losing our path and quitting.

For the defense of Anarchist Action

For defending the Revolution

Thanos Chatziaggelou, captive member of the organization Anarchist Action

Special Ward, Hospital of Korydallos’ prison

24/03/2023

Ένας φόρος τιμής του αιχμάλωτου μέλους της οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου, στη μνήμη του συντρόφου Λάμπρου Φούντα.

Κ’ ήρθε εκείνο το ανοιξιάτικο ξημέρωμα του Μάρτη. Και ήταν το αίμα σου που λέρωσε τις μνήμες ολάκερου του κόσμου. Μία σκιά να χάνεται στο διάβα της πίστης και της αφοσίωσης. Η τελευταία αχτίδα του πιο ολόφωτου άστρου που στέκει πάνω από τα μονοπάτια της άρνησης.

Ποια άνοιξη ανασταίνει το βαρύτερο πένθος του ανθού της απελευθέρωσης; Τώρα που τα πέταλα των λουλουδιών πέφτουν στην ύστατη μάχη για τη ζωή. Τώρα πια τα χρόνια έχουν 12 μήνες βαρυχειμωνιά και το ψύχος καίει κάθε βλαστάρι. Κ’ εσύ μου υποσχέθηκες πως θα ξανάρθεις σε πέντε γενιές.

Όμως εσύ δεν έφυγες στιγμή από κοντά μας και το οξύ σου βλέμμα στέκει αγέροχο σαν τον αμάραντο. Ταξιδεύει στην οργή κάθε μητροπολιτάνου. Στη λάμψη κάθε κεραυνού που σκίζει τον σκοτεινό ουρανό στα δύο. Σαν τους κόσμους μας – σαν τις καρδιές μας. Και κάθομαι στο ακρογιάλι της αναμονής, μετρώντας τους κάλυκες στα χέρια μου, με μία σκέψη που καρτερά να γίνει πράξη: ΕΚΔΙΚΗΣΗ.

Λάμπρος Φούντας παρών
στις φωτιές μας, στις καρδιές μας,
στα μονοπάτια που χαράχτηκαν
από αντάρτες για αντάρτες.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Ειδική Πτέρυγα, Νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού
10/3/2023

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης Θάνου Χατζηαγγέλου για την έναρξη της δίκης της Οργάνωσης στις 4 Απρίλη, στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας.

Οι σκληροί και αδέκαστοι δικαστές, αυτοί που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων εφαρμόζουν εξοντωτικές ποινές -πολλές φορές πέρα από τα όρια της ανθρώπινης ζωής-, αυτοί που κλείνουν στη φυλακή ανθρώπους για χρέη λίγων χιλιάδων ευρώ, αυτοί που βγάζουν παράνομη και καταχρηστική κάθε απεργία που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα πλαίσια, αυτοί που πετούν από τα σπίτια τους χιλιάδες οικογένειες που έχουν πάρει δάνεια από τις τράπεζες, δεν έχουν καταδικάσει ΚΑΝΕΝΑΝ πολιτικό ή στέλεχος μεγάλων επιχειρήσεων για τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Δεν έχουν καταδικάσει ΚΑΝΕΝΑΝ εγκληματία πολέμου για τη διευκόλυνση που παρέχει στα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα να συμμετάσχουν στις εγκληματικές τους επεμβάσεις σε μια σειρά άλλων αποικιών ανά τον πλανήτη. Δεν έχουν καταδικάσει ΚΑΝΕΝΑΝ εφοπλιστή για τις αμέτρητες περιβαλλοντικές παραβάσεις που δηλητηριάζουν τις ζωές μας. Δεν έχουν καταδικάσει ΠΟΤΕ στελέχη φαρμακευτικών εταιρειών που χρηματίζουν γιατρούς και κρατικούς αξιωματούχους για να ελέγχουν την αγορά των φαρμάκων, που μεταφράζεται σε χιλιάδες θανάτους ανθρώπων της κοινωνικής βάσης. Δεν έχουν καταδικάσει σχεδόν κανένα χαμηλόβαθμο στέλεχος της αστυνομίας που δολοφονεί στους δρόμους, δέρνει ανελέητα στις διαδηλώσεις και βιάζει στα αστυνομικά τμήματα. Δεν εχουν καταδικάσει ΚΑΝΕΝΑΝ υψηλόβαθμο της Ελληνικής Αστυνομίας που να εμπλέκεται σε κυκλώματα trafficking, εμπορίου ναρκωτικών και λαθρεμπορίου καυσίμων και τσιγάρων. Δεν έχουν καταδικάσει ΚΑΝΕΝΑΝ βιαστή της υψηλόβαθμης κοινωνίας που χρησιμοποιεί την οικονομική του ισχύ στα σώματα των αδύναμων διαλύοντας τις ζωές του.

Πυρήνες Άμεσης Δράσης

Στις 4 Απρίλη, οι πραίτορες της αστικής δικαιοσύνης θέλουν να καθηλώσουν στο εδώλιο της κρατικής τρομοκρατίας την Αναρχική Δράση. Στα ίδια έδρανα όπου θα ξεπλυθεί το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, η Τυραννία θα σταθεί για ακόμη μία φορά αντιμέτωπη με τις μαχόμενες δυνάμεις της επαναστατικής βίας, της ανατροπής και της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Η φιλοδοξία της θεσμοθετημένης τρομοκρατίας του κράτους και των αφεντικών θέλει να διεκδικήσει το μονοπώλιο της νόμιμης και ταξικά προσδιορισμένης βίας απέναντι στην προλεταριακά νομιμοποιημένη αντιβία που υπερασπίζεται η Αναρχική Δράση, υπηρετώντας το μέτωπο του αντιεξουσιαστικού ανταρτοπόλεμου. Θέλει να συκοφαντήσει και να λοιδορήσει πρόσωπα και επιλογές μαχητικής αντίστασης, να σπείρει τον τρόμο και το φόβο μέσα από πολύχρονες καταδίκες για να κάμψει όσους αντιστέκονται αδιάλλακτα στην παρακμή και την εξαθλίωση αυτού του τόπου, παραδειγματίζοντας τη μαχόμενη κοινωνική βάση.

Η Τυραννία συγκροτεί το αντιδραστικό τόξο επιζητώντας ακόμα και τη σιωπηλή μετάνοια μπροστά στο φόβο μιας ζωής θαμμένης για χρόνια στα κολαστήρια της Δημοκρατίας. Μιας ζωής σιδηρόφραχτης με δανεικές και μετρημένες ανάσες μέσα στη διάχυτη ασφυξία εντός των τειχών. Μπροστά της στέκει, αμόλυντη από τον εκφυλισμό και την απαξία, η πολιτική ευθύνη για την υπεράσπιση της αλήθειας ενάντια στον θάνατό της. Η πολιτική ευθύνη για την υπεράσπιση στην πράξη κάθε όρκου δέσμευσης, πίστης, αφοσίωσης και στοχοπροσήλωσης στην προοπτική του επαναστατικού μετασχηματισμού μέσα από τον ανατρεπτικό αγώνα.

Η Αναρχική Δράση κοιτάει για ακόμη μια φορά τους εχθρούς της κατάματα δίχως ίχνος μεταμέλειας και συνθηκολόγησης γιατί η επαναστατική αξιοπρέπεια δεν εξαγοράζεται. Δεν προσκυνάει τους διώκτες της, δεν απολογείται στους δήμιους της ελευθερίας, δεν υποχωρεί και δεν λιγοψυχά μπροστά στα επαναστατικά καθήκοντα. Στέκει, με την περήφανη ακεραιότητα, για να τιμήσει μέχρι τέλους τους όρκους και τις δεσμεύσεις που βαραίνουν το ιστορικό φορτίο της πάλης για την Ανατροπή και την Επανάσταση.

Έχοντας την τιμή να αποτελώ κομμάτι αυτής της ριζοσπαστικής συνιστώσας αντίστασης και δικαιοπραξίας, θα υπερασπιστώ μέχρι το πιο βαθύ σκοτάδι το μονοπάτι της φωτιάς που σκίζει τον κόσμο στα δύο, περνώντας μέσα από τους ναούς και τα κάτεργα της αστικής τρομοκρατίας. Με την οπλισμένη άρνηση να αποτελώ θεατή στο πέρασμα της ιστορίας, υπερασπίζομαι τα ατομικά και συλλογικά καθήκοντα του επαναστατικού πολέμου μέχρι τέλους.

Όσα χρόνια και αν χρειαστεί να περάσουν, όσες φορές και αν χρειαστεί να ξεψυχήσω από την στέρηση και την απώλεια, θα κρατώ, με την ίδια αμείλικτη περηφάνια, τη σκέψη πως ακόμα και στην πιο γαλήνια θάλασσα θα παραμένει ο αφρός από τον θάνατο των κυμμάτων να θυμίζει τον πάταγο μετά την αναταραχή.

Ποτέ προσκυνημένος
Αλύγιστος μέχρι τη συνολική απελευθέρωση

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Ειδική Πτέρυγα, Νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού
8/3/2023

Πολιτική ανταπόκριση του αιχμάλωτου μέλους της Οργάνωσης Αναρχική Δράση Θάνου Χατζηαγγέλου στο κάλεσμα των συντρόφων του Λαϊκού Μετώπου, για τη στήριξη των σεισμοπαθών στις περιοχές της Τουρκίας και της Βόρειας Συρίας.

Το φως της 6ης Φλεβάρη βρίσκει τους γείτονες λαούς της Τουρκίας και της Βόρειας Συρίας, βυθισμένους στο πιο βαθύ σκοτάδι των τελευταίων χρόνων. Οι σεισμικές δονήσεις θάβουν στο μπετό χιλιάδες συνανθρώπους μας με τις εκτιμήσεις, καθώς περνούν τα 24ωρα, να μιλούν για την πιθανότητα οι νεκροί, που τώρα αγγίζουν τους 17.000, να ξεπεράσουν τους 185.000.Την ίδια στιγμή που τα μάτια της πανανθρώπινης κοινότητας στρέφονται προς τον πόνο και την απόγνωση των πληγέντων, ο καπιταλισμός απογυμνώνεται δείχνοντας το βλοσυρό του πρόσωπο. Είναι η ίδια η αλήθεια που μας κοιτάει κατάματα και ως θεατές στο χαμό μας ψυχορραγούμε μπροστά στα απότοκα της βίας του ανθρωποκεντρισμού.

Ας κάνουμε ένα βήμα πιο βαθιά από την προφανή επιφάνεια, προσεγγίζοντας την ουσία του προβλήματος. Ο άνθρωπος, ολοένα απομακρυνόμενος από το φυσικό κόσμο, σταμάτησε να αντιλαμβάνεται τη γη ως πηγή ζωής και ισορροπημένης ελευθερίας αλλά ως έναν κουμπαρά γεμάτο πρόσφορα κέρδη. Έκτοτε “βιάζει” ακατάληπτα το σώμα του πλανήτη με γεωτρήσεις, εξορύξεις και αναπτυξιακά έργα, σπέρνει τον θάνατο με βομβαρδισμούς, πυρηνικά και «ειρηνευτικές» στρατιωτικές επιχειρήσεις και αφανίζει κάθε σπιθαμή πρασίνου, αστικοποιώντας τις εκτάσεις του φυσικού ορίζοντα, μετατρέποντας τες σε πυκνοκατοικημένα τσιμεντένια μπλοκ. Όσο κι αν υπομένει τις πληγές της ανθρώπινης παρεμβατικότητας, έρχονται στιγμές που η φύση εκδικείται. Και στη θέα του θυμού της ο μικροπρεπής άνθρωπος στέκει πλέον αμίλητος και ανήμπορος να αντιδράσει.

Όσοι μέχρι σήμερα καλλιεργούσαν αμφίδρομα την προπαγάνδα της έντασης εκτοξεύοντας εθνικιστικές κορώνες κι απειλές προς τους λαούς της Μεσογείου, σήμερα εκμεταλλεύονται τον πόνο και τα αδιέξοδα των πληγέντων για να χτίσουν νέες πολιτικές γέφυρες σύζευξης και συνεργασίας πίσω απ’ το αφήγημα του ανθρωπισμού. Στην έκτακτη σύνοδο του Ευρωπαϊκού συμβουλίου στις Βρυξέλλες μονοπωλούν οι τακτικισμοί για την επανεκκίνηση των συνομιλιών της ευρωπαϊκής κοινότητας με την Τουρκία, η πολιτική ηγεσία της οποίας προσπαθεί μέσω αγαθοεργιών να σώσει την προεκλογική της εικόνα, που βάλλεται από διαρκείς καταγγελίες για ολιγωρία στη διαχείριση της σεισμικής κρίσης. Οι μεγαλύτερες εργολαβικές εταιρείες που πρόσκεινται στα κυβερνητικά συμφέροντα και όλα αυτά τα χρόνια έφτιαχναν τσιμεντένια παραπήγματα για να πλουτίσουν από τις στεγαστικές ανάγκες χιλιάδων ανθρώπων, σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο του φασίστα Ερντογάν που τις αδειάζει μπροστά στον κίνδυνο της πολιτικής του κατάρρευσης.

Τα εξόφθαλμα κίνητρα της πολιτικής ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτυπώνονται στην αποστολή πολυπληθούς ανθρωπιστικής βοήθειας στις περιοχές της Αντιόχειας, του Γκαζιαντέπ και του Χατάι, την ίδια στιγμή που γυρνούν την πλάτη τους στους πληγέντες της Βόρειας Συρίας ,στα εδάφη του Ιντλίμπ και του Ιτζεντιρές επικαλούμενοι τις κυρώσεις από τον πόλεμο ενάντια στην Κουρδική αντίσταση.

Κι όμως μπροστά στην πολιτική χυδαιότητα των κρατιστών, οι λαοί υψώνουν το ανάστημα τους δείχνοντας πως τους ενώνουν τα ίδια ζητήματα ,τα ίδια συμφέροντα και οι ίδιες αγωνίες. Οι αδιέξοδες κραυγές απόγνωσης συνθλίβουν κάθε εθνικιστική ρητορική που χτίζουν οι πολιτικοί εκφραστές της εκμετάλλευσης και της τυραννίας στις πλάτες των καταπιεσμένων. Πού είναι λοιπόν το ελληνοτουρκικό ή τουρκοκυπριακό μίσος που τόσα χρόνια πυροδοτούν αμφίδρομα οι κυβερνήσεις για να περατώσουν τις στρατιωτικές και επενδυτικές τους στοχεύσεις; Εμείς βλέπουμε διασώστες και εθελοντές να τιμούν την ιδιότητα τους και να ρίχνονται στη μάχη για να αναζητήσουν ακόμα έναν συνάνθρωπό τους. Χέρι-χέρι, αλληλέγγυα ενωμένοι, για να πράξουν όλοι μαζί το αυτονόητο χωρίς κανένα αντάλλαγμα, με επιμονή και αποφασιστικότητα, μα πάνω απ’ όλα ταπεινότητα. Με κοινά δάκρυα συγκίνησης ή θλίψης γιατί κάτω από τα συντρίμμια βρίσκονται δικοί τους άνθρωποι που έτυχε να γεννηθούν άλλου και να μην γνωριστούν ποτέ. Αν είναι κάτι που μας διακρίνει ποιοτικά και ηθικά απ’ τους εχθρούς μας, είναι το αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης και τα ταξικά διεθνιστικά κριτήρια που διέπουν τις σχέσεις μας. Και η μήτρα της κοινωνικής αλληλεγγύης είναι η πρόληψη και η προετοιμασία ενάντια στην ανάθεση.

Γνωρίζοντας πως η σωτηρία της κοινωνικής βάσης είναι καθήκον και ευθύνη των ίδιων των πληττόμενων, είναι μονόδρομος η οικοδόμηση των απαραίτητων συσχετισμών συμβολής και διαχείρισης των κρίσεων που απειλούν τη βιωσιμότητα των εκμεταλλευόμενων. Από την όξυνση των απαραίτητων αυτοματισμών για την άμεση συνδρομή στα πεδία της καταστροφής μέχρι την σταθερή οικοδόμηση οργανωμένων μονάδων επιχειρησιακής επέμβασης (με χαρακτηριστική την πρωτοβουλία των συντρόφων της ομάδας Συμβολής και Αντιμετώπισης Καταστροφών ), η θέση μας είναι στο πλευρό όσων χρειάζονται την βοήθειά μας, ενάντια στην ανάθεση και την αδιαφορία που μετατρέπουν τον άνθρωπο σε θεατή του χαμού του. Από τη θεωρία στην πράξη να σταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις στο πλευρό των σεισμοπαθών στα εδάφη της Τουρκίας και της Βόρειας Συρίας.

Ολόψυχη δύναμη στις διασωστικές μονάδες επέμβασης που επιχειρούν στην πρώτη γραμμή των μαχών.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Ειδική Πτέρυγα, Νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού

11/2/2023

Προσπαθώντας μέρα τη μέρα να ανακτήσω τη ψυχική και πολιτική μου συγκρότηση, η πιο ειλικρινής παραδοχή που μπορώ να κάνω είναι πως αδυνατώ να αποτιμήσω το σύνολο αυτής της διαδρομής που χάραξε η λευκή απεργία του προηγούμενου διαστήματος. Η ομηρία σε ένα καθεστώς αποστειρωμένης απομόνωσης μου στέρησε το συντριπτικό σύνολο της εξέλιξης του ίδιου μου του αγώνα. Σε πρώτο χρόνο θεωρώ από τη μεριά μου αναγκαίο να καταθέσω τις παρακάτω σημειώσεις:

1. Γνωρίζω πως η έναρξη της λευκής απεργίας ήταν κάτι ξαφνικό και χρονικά προσδιορισμένο σε μια δύσκολη συγκυρία, όμως πολλές φορές οι επιλογές μας στρατηγικά κρίνονται από την ίδια την εξέλιξη των γεγονότων. Έτσι θεώρησα πιο στοχευμένο μια οξεία και άμεση απάντηση απέναντι σε μια έκτακτη μεταγωγή με όρους απαγωγής.
2. Καθ’ όλη τη διάρκεια της απεργίας παραβιάζονταν οποιαδήποτε πρωτόκολλα και κεκτημένα. Μεταγωγές και κράτηση για ώρες στο Γενικό Νοσοκομείο Σερρών για μετρήσεις με χειροπέδες ακόμα και μέσα σε κελί, άρση οποιουδήποτε ιατρικού ή νομικού απορρήτου καθώς κάθε επίσκεψη γιατρού ή συνηγόρου πραγματοποιούνταν παρουσία της φρουράς, ρητή απαγόρευση οποιασδήποτε επικοινωνίας και επαφής με τον έξω κόσμο ή την επικαιρότητα ήταν το σύνολο των συνθηκών που οικοδομούσαν ένα απομονωτικό περιβάλλον στο λευκό πανοπτικόν.
3. Ιθύνοντα ρόλο στη βασανιστική εξέλιξη της απεργίας, πέραν της κυβερνητικής ολιγωρίας και αδιαφορίας, κατείχαν ακόμη δύο πρόσωπα, ο διευθυντής του κάτεργου της Νιγρίτας – λογιστής Οικονόμου και η βασανίστρια εισαγγελέας Στυλιανή Γιαϊλόγλου. Ο λογιστής γνωρίζοντας τι σημαίνει θάνατος απεργού μέσα στη φυλακή του διέταξε την απομόνωσή μου μέσα στο νοσοκομείο αφού πρώτα είχε την χυδαιότητα να μου προτείνει να σταματήσω την απεργία αν θέλω να μου δοθούν κάποια προσωπικά αντικείμενα που μου έφερε ο συνήγορος μου. Προφανώς σε αυτή τη ζωή για έναν λογιστή όλα ξεπουλιούνται και εξαγοράζονται. Η δε βασανίστρια Σ. Γιαϊλόγλου οικοδόμησε μια απομονωτική συνθήκη διάχυτης τρομοκρατίας στο πρόσωπο οποιουδήποτε συντάσσονταν στο δίκαιο της βούλησης μου: «προφορική» εντολή κράτησης στο νοσοκομείο, διαταγή καθήλωσης και αναγκαστικής σίτισης, απειλές για πειθαρχικά στην ιατρική κοινότητα με βάση την άρνηση εκτέλεσης των διαταγών, όλα κάτω απ’ το μανδύα του κατ’ επειγόντως, καθώς οι εντολές συνοδεύονταν μόνιμα από την έκφραση «σήμερα πρέπει να τελειώνει».
4. Αυτή η διαδρομή ξεκίνησε έχοντας μια γενική και αυθαίρετη εντύπωση για τις αντοχές του οργανισμού μου. Το πρώτο διάστημα της απεργίας είχα επιλέξει να ενυδατώνομαι εξωτερικά (συχνά μπάνια, πλύσεις προσώπου, κτλ), πράγμα που συνέβαλε σε καταπραϋντικούς λόγους καθώς η πτωτική τάση των μετρήσεων μου δεν μεταβαλλόταν. Παρόλα αυτά ανά διαστήματα οι δείκτες μου μεταβάλλονταν από το ψυχισμό και τα θυμικά μου επίπεδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η διαφορά 10 μονάδων στο ζάχαρο μέσα σε πέντε λεπτά έπειτα από ένα περιστατικό έντασης μέσα στη Νιγρίτα. Υπερασπιζόμενος πάντα την ειλικρίνεια και την ευθύτητα που οφείλει να διέπει τους αγώνες θα ήθελα να απολογηθώ για την ασυνέπεια μου κατά την πρώτη απόπειρα αναγκαστικής σίτισης. Φανερά καταβεβλημένος και σε κατάσταση σοκ από την άγνοια του τι θα αντιμετωπίσω επέλεξα να ενυδατωθώ με 2-3 γουλιές νερού για να μπορέσω να αντισταθώ σε ότι θα ακολουθούσε. Τις τελευταίες μέρες οι δυνάμεις μου και οι αντοχές μου πλέον με είχαν εγκαταλείψει, γεγονός στο οποίο συνέβαλε και η εμφάνιση ενός αποστήματος στην παρωτίδα με κίνδυνο να οδηγηθεί στον εγκέφαλο. Το οίδημα που είχε δημιουργηθεί μου προξενούσε μια μόνιμη ημικρανία και πλήρη καταβολή εγκαταλείποντας πλέον κάθε προσπάθεια και θετική προσδοκία.
5. Η ανακοίνωση της μεταφοράς μου στο Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού οδήγησε ως συμβατική λύση στην άρση της απεργίας δίψας με τις συνακόλουθες ιατρικές παρεμβάσεις και η σίτιση μου ξεκίνησε έπειτα απ’ την μεταγωγή μου στην ειδική πτέρυγα, μια ακόμη διαδικασία ψυχικής και σωματικής φθοράς καθώς πέραν του ότι καθυστέρησε για πάνω από μια βδομάδα, πραγματοποιήθηκε με όρους ειδικής μεταγωγής και όχι διακομιδής απεργού πείνας.
6. Σε όλη αυτή τη διαδρομή υπήρχαν άνθρωποι που τίμησαν την ιδιότητα τους κάνοντας υπερβάσεις. Το σύνολο της ιατρικής κοινότητας του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών μηδενός εξαιρουμένου, στάθηκε με αποφασιστικότητα στο πλευρό μου ακυρώνοντας στην πράξη τη διάχυτη τρομοκρατία και τον φόβο που έσπερνε η βασανίστρια Σ. Γιαϊλόγλου. Τρανταχτό παράδειγμα η κατάθεση της παραίτησης του διευθυντή κυρίου Θεοφίλου Καλλινικίδη μπροστά στις απειλές για πειθαρχικά προς μη συμμόρφωση για την εντολή καθήλωσης. Ένα ευχαριστώ προς το σύνολο της ιατρικής κοινότητας και της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Σερρών στέκει φτωχό για να περιγράψει την εκτίμηση και τον σεβασμό μου. Από την άλλη ένα σύνολο θεατρίνων προχωρούσε σε προεκλογικά παρασκηνιακά παιχνίδια, εφετζίδικες κινήσεις εντυπωσιασμού ακόμη και κατάπτυστες δηλώσεις πολιτικής δειλίας από το συγγενικό μου περιβάλλον, που ακύρωναν την διαδρομή μου οδηγώντας την πολιτική του θανάτου στο θάνατο της πολιτικής. Το μόνο που έχω να πω είναι πως σε αυτή τη ζωή πορευόμαστε με τις ευθύνες για όσα είμαστε, πόσο μάλλον για όσα θα θέλαμε αλλά δεν θα γίνουμε ποτέ. Έτσι κι αλλιώς στη ρωμαϊκή αρένα υπήρχε πάντα ένας μονομάχος και εκατοντάδες επικριτικοί και δειλοί θεατές.
7. Δίχως να έχω πλήρη και λεπτομερή αντίληψη, γνωρίζω πως στο πλευρό μου συντάχθηκε ένα σημαντικό κομμάτι αλληλέγγυου κόσμου, εντός και εκτός των τειχών, αναγνωρίζοντας ένα κομμάτι του εαυτού τους μέσα στον αγώνα μου. Η πολυμορφικότητα της αλληλεγγύης δίνει πνοή, ζωντάνια και κίνηση στους αγώνες μας δείχνοντας στην πράξη πως είμαστε δύο κόσμοι σε σύγκρουση. Κι αν κάθε ενέργεια ξεχωριστά μου έδινε και έναν ακόμη λόγο για να συνεχίσω, η πρωτοβουλία των συντροφισσών και των συντρόφων να ανακαταλάβουν την Terra Incognita, ήταν η στιγμή που η καρδιά μου έσπασε την απομόνωση για να ταξιδέψω έστω και ακόμη μία φορά στα πιο γνώριμα πολιτικά και συναισθηματικά μονοπάτια της ζωής μου.

Η σημερινή συνθήκη με βρίσκει σε ένα μεταβατικό στάδιο και όχι στο τέλος αυτής της πορείας. Δεν είμαι σε θέση να μιλήσω με όρους νίκης και ήττας παρότι πιστεύω πως ήταν μια ακόμη μικρή προσπάθεια αντίστασης στην αυταρχικότητα της τυραννίας που αντιμετωπίζει τους κρατούμενους σαν κουρελόπανα. Οι αγώνες εντός των τειχών πόσο μάλλον το έσχατο εργαλείο αντίστασης της απεργίας έχουν την δική τους ξεχωριστή σημασία και αναφορά. Δεν ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον παρά συμπληρώνουν την ακολουθία αναχωμάτων αντίστασης στα καθεστώτα αιχμαλωσίας. Στέκουν ο ένας σαν φυσική συνέχεια του άλλου για να εμπνεύσουν και να τροφοδοτήσουν εκ νέου το πάθος για την ελευθερία.

Αν όμως μπορώ να μιλήσω για μια νίκη μέσα σε όλη αυτή τη συνθήκη φθοράς, είναι πως ακόμα και με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο ακούστηκε η φωνή των κολασμένων. Ακούστηκε πως πίσω από αυτά τα τσιμεντένια τείχη και τα κάγκελα υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τιμούν το καθήκον τους και αγωνίζονται-αντιστέκονται-ανασαίνουν ενάντια στην αυταρχικότητα, την υποτίμηση και την απαξία της έγκλειστης ζωής.

Με το βλέμμα στο μέλλον των αντιστάσεων παίρνω μία βαθιά ανάσα για όσα έρχονται.

Τίποτα δε τελείωσε όλα συνεχίζονται.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Ειδική Πτέρυγα, Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού

23/01/2023

ThanosChatziangelou | Some notes through the paths of the resistance

First statement of the captive member of the Anarchist Action Organization, ThanosChatziangelou regarding his hunger and thirst strike that took place since 19/12, as a response to his transfer-abduction from Korydallos’ to Nigrita’s prison.

Trying day by day to regain my mental and political focus, what I can honestly admit is that I cannot evaluate how the white strike of the past period went in its total. Being held hostage in a regime of sterilized isolation deprived me of a great part and the development of my own struggle.  As a first step, I consider it necessary to submit the following notes to expose my perspective:

1. I know that the beginning of the white strike came as a surprise and, also, took place during a difficultjuncture, yet a lot of times our choices are strategically judged by the very development of the events themselves. Thus, I considered an acute and immediate response against an emergency transfer in terms of abduction as a more determined reaction.
2. Throughout the strike, any protocols and acquis were violated. Being transferred and held in the General Hospital of Serres for hours to get tested while still being handcuffed even when inside a cell, removal of any medical or legal confidentiality since every meeting with a doctor or a lawyer was taking place with the guards being present, direct prohibition of any contact and communication with the outside word or getting updates regarding current affairs; these are the conditions under which they built an isolating environment in a sterilized panopticon.
3. Together with the government’s oligarchy and indifference, there were two more people who played a leading role in the torturous development of the strike, the director of the Nigritaprison- accountant Oikonomou and the torturous prosecutor StylianiGiailoglou. The accountant, being aware of what a dead hunger striker would mean in his prison commanded my isolation in the hospital after he had the nerve to suggest that I end my hunger and thirst strike if I want to get back some of my personal belonging that were brought to me by my advocate. Obviously, for an accountant everything in this life can be bought and sold. Moreover, the torturer S. Giailoglou managed to build an isolating condition of widespread terror towards anyone that would support my just will: “verbal” order of detention in the hospital, order of immobilization and force-feeding, threats of disciplinary actions in the medical community because they refused to follow these orders, everything under the ”urgency”’ s excuse, since every order was always accompanied by the phrase “this must end today”.
4. This struggle began with an abstract and self-dependent knowledge of my body’s stamina. During the first days of the strike I chose to get hydrated externally (regular showers, washing my face etc) something that contributed as a soothing method as my measurements would not decrease that fast. However, at times the numbers would decrease because of my mental and psychological status. A typical example is the difference of 10 units of sugar within 5 minutes because of an incident of tension at Nigrita. Since I constantly defend and support honesty and straightforwardness that should exist in our struggles, I would like to apologize for not being consistent regarding the first attempt of force-feeding. Clearly overwhelmed and in a stake of shock, unaware of what would follow, I decided to get hydrated by drinking 2-3 sips of water to be able to resist to what was about to come. During the last days my strength and stamina could no longer support me, to which what, also, contributed was an abscess in the parotid gland which could lead to brain damage. The oedema was causing me a permanent migraine and complete debilitation, giving up all effort and positive expectation.
5. The announcement of my transfer to the Korydallos Detainee Hospital led, as a conventional solution, to the lifting of the thirst strike with the accompanying medical interventions.My feeding began after my transfer to the special ward, another process of mental and physical damage since my transfer was delayed for more than a week and it was carried out under the terms of a special transfer and not a transfer of hunger strike.
6. All along this struggle there were people who honored their status by overcoming themselves. The entire medical community of the General Hospital of Serres, without exception, stood by my side fully determined, canceling in practice the widespread terrorism and fear that the torturer S. Giailoglou was spreading.A shocking example is the filing of the resignation of the director Mr. TheofilosKallinikidis in the face of threats of disciplinary action for non-compliance with the detention order.A “thank you” to the entire medical community and the Association of Hospital Physicians of Serrescannot describe my appreciation and respect.On the other hand, a set of jokers proceeded with pre-election, behind-the-scenes games, pretentious moves to impress and even despicable statements of political cowardice from my relatives, which canceled my path by leading the politics of death to the death of politics.All I have to say is that in this life we walk carrying our responsibilities for what we are, let alone for what we would like to be but never will become.In any case, in the Roman arena there was always just one gladiator and hundreds of judgmental and timid spectators.
7. Without having a complete and detailed image, I know that a significant part of the world of solidarity, inside and outside the walls, stood by my side, identifying themselves with my struggle.The diversity of solidarity gives breath, vitality and it moves our struggles, showing in practice that we are two worlds in conflict.And if each individual action gave me another reason to continue, the initiative of comrades to resquat Terra Incognitawas the moment when my heart tore down the isolation to travel even once more to the most familiar political and emotional paths of my life.

The present condition finds me in a transitional stage and not at the end of this struggle.I am not in a position to speak in terms of victory and defeat although I believe it was one more small effort to resist the tyranny that treats prisoners like rags.The struggles within the prison walls, let alone the ultimate resistance mean of hunger strike, have their own distinct meaning and reference.They do not compete with each other but complement the sequence of berms of resistance in captive regimes.They stand as a natural continuation of each other to inspire and re-fuel the passion for liberation.

But if I can speak of a victory in the midst of this whole condition of decay, it is that even in the most unorthodox way the voice of the ones still fighting was heard.It was heard that behind these concrete walls and bars there are still people who honor their duty and struggle – resist-breathe against the authoritarianism, the depreciation and the worthlessness of an imprisoned life.

With my eyes facing the future struggles of resistance I take a deep breath for what is about to come.

Nothing is over, we keep going.

ThanosChatziangelou, captive member of the Organization Anarchist Action

Special Ward, Korydallos Prisoner’s Hospital

23/01/2023

Πο

Νίκη στην απεργία πείνας (από 19/12) του συντρόφου Θ. Χατζηαγγέλου

Ξημερώματα Δευτέρας 19/12 σωφρονιστικοί χαφιέδες γνωστοποιούν στον σύντροφο Θ. Χατζηαγγέλου τη μεταγωγή του από το κελί του στην Δ’ πτέρυγα του κολαστηρίου που ονομάζεται “σωφρονιστικό κατάστημα κράτησης” Κορυδαλλού. Μετά την άρνηση του συντρόφου μας να συνεργαστεί μαζί τους, ανέλαβαν οι γνωστοί κουκουλοφόροι των φυλακών και δένοντας τον ξεκίνησε η μεταγωγή του για τις φυλακές της Νιγρίτας, έπειτα από τη δήλωσή του πως από εκείνη την στιγμή ξεκινά απεργία πείνας και δίψας μέχρι να του γνωστοποιηθεί ο λόγος της μεταγωγής του και να επιστρέψει άμεσα στον Κορυδαλλό. Ο σύντροφος μας για ώρες δεν είχε τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με κανέναν, ούτε καν με τον δικηγόρο του. Το βράδυ της ίδιας ημέρας παραμένει στην Υποδιεύθυνση Μεταγωγών στην Θεσσαλονίκη και πλέον βρίσκεται στα κολαστήρια της Νιγρίτας Σερρών. Στις 25/12 ο σύντροφος Θάνος εισήχθη στο νοσοκομείο Σερρών όπου και κρατείται υπό την ασφυκτική παρουσία μπάτσων μέσα σε ένα δωμάτιο-κελί, καταπατώντας κάθε ανθρώπινο δικαίωμα.

Με τον ίδιο τρόπο στις 22/12 μετήχθη και ο αναρχικός Κώστας Δημαλέξης, από την Ε’ Πτέρυγα Κορυδαλλού στις Φυλακές Τρικάλων.

Η ιστορία γνωστή και ο σκηνοθέτης διάσημο σκουπίδι. Προφανώς σε μια περίοδο που δύο μήνες τώρα πραγματοποιείται ένας αγώνας ενάντια στον νέο σωφρονιστικό κώδικα, η μεταγωγή του Θ. Χατζηαγγέλου είναι ξεκάθαρα μία εκδικητική απάντηση όλων αυτών που στο πρόσωπο του βλέπουν την αμετανόητη λύσσα για ελευθερία, καθώς ήταν από τους κρατούμενους που συμμετείχε ενεργά στις κινητοποιήσεις για την ανατροπή αυτού του εκτρώματος-ψηφίσματος. Σε μία περίοδο που οι κινητοποίησεις στις φυλακές αποσιωπήθηκαν από τα ΜΜΕ, όπου κρατούμενοι υπομένουν ακόμα άτυπα καθεστώτα απομόνωσης με τα επισκεπτήρια να παραμένουν μειωμένα, ακόμα κι αν η πανδημία έχει περάσει για τον έξω κόσμο, που οι πολιτικοί κρατούμενοι δικάζονται και καταδικάζονται σε δεκάδες χρόνια φυλάκισης, ο δολοφόνος μπάτσος του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη και παιδοβιαστές αφήνονται ελεύθεροι.

Στις 4/1, μετά από 18 μέρες απεργίας πείνας και δίψας κι ενώ η υγεία του συντρόφου είχε φτάσει σε οριακή κατάσταση, το κράτος συνέχιζε την σιωπηλή και ανένδοτη στάση του απέναντι στα αιτήματα του συντρόφου Θάνου. Εντέλει στις 5/1 το πρωί ο ίδιος ο γενικός γραμματέας αντιεγκληματικής πολιτικής Παπαθανασίου δεσμεύτηκε ότι θα μεταφερθεί ο απεργός στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού “Άγιος Παύλος”, οπότε και ο σύντροφος σταμάτησε την απεργία δίψας.

Ο αγώνας του Θάνου Χατζηαγγέλου όμως συνεχίζεται καθώς δεν ικανοποιήθηκε ακόμη κανένα από τα αιτήματά του αφού μέχρι στιγμής ούτε η εισαγγελία Πειραιά έχει απαντήσει επί της προσφυγής ενάντια στην αναίτια μεταγωγή του στις φυλακές Νιγρίτας, ούτε η ΚΕΜ έχει συνεδριάσει ακόμη πάνω στο αίτημα της μεταγωγής του πίσω στον Κορυδαλλό. Οφείλουμε λοιπόν να συνεχίσουμε κι εμείς τον αγώνα μέχρι τη νίκη του συντρόφου, να σταθούμε στο ύψος της περίστασης με συνέπεια και ευθύνη και να μην επαναπαυτούμε σε αυτήν την υποχώρηση του κράτους, γιατί τίποτα δεν τελείωσε ακόμη.

Ο σύντροφός μας συνεχίζει να μιλά για την αδιαλλαξία της εχθροπραξίας ενάντια στον σάπιο κόσμο της εξουσίας και της υποταγής κι ενώ κατάφεραν να τον ρίξουν στα κελιά της δημοκρατίας τους, συνεχίζει να μιλάει για την πιο μεγάλη μας ιδέα, την Αναρχία. Σε αυτόν τον αγώνα μας βρίσκει δίπλα του, ενάντια σε κάθε καθεστώς εξαίρεσης, ενάντια σε κάθε ανάσα οποιουδήποτε καταπιεστή, ενάντια στη βία που ασκείται από την ύπαρξη του μουχλιασμένου συστήματός τους. Μέχρι την τελευταία ανάσα, είμαστε μαζί και αυτό δεν μπορεί να το νικήσει κανένας τους.

Δύναμη και αλληλεγγύη σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους που προχώρησαν σε απεργία πείνας, απαιτώντας την επιστροφή του απεργού Θ.Χατζηαγγέλου στις φυλακές Κορυδαλλού.

Αλληλεγγύη στον αναρχικό απεργό πείνας από 20/10 Alfredo Cospito καθώς και στους 11 Τούρκους αγωνιστές/ιες

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του συντρόφου απεργού Θάνου Χατζηαγγέλου

Ακούστε το καλά ανθρωποφύλακες, κάτω τα χέρια απ’ τους αγωνιστές

Αλληλεγγύη στους αγώνες των κρατουμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα

Σάββατο 14/1, 13:00 | Καμάρα – Πορεία αλληλεγγύης για τον αναρχικό απεργό πείνας (από 19/12 και δίψας μέχρι 5/1) Θ.Χατζηαγγέλου, μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Νίκη στην απεργία πείνας και δίψας (από 19/12) του συντρόφου Θ. Χατζηαγγέλου

Ξημερώματα Δευτέρας 19/12 σωφρονιστικοί χαφιέδες γνωστοποιούν στον σύντροφο Θ. Χατζηαγγέλου τη μεταγωγή του από το κελί του στην Δ’ πτέρυγα του κολαστηρίου που ονομάζεται “σωφρονιστικό κατάστημα κράτησης” Κορυδαλλού. Μετά την άρνηση του συντρόφου μας να συνεργαστεί μαζί τους, ανέλαβαν οι γνωστοί κουκουλοφόροι των φυλακών και δένοντας τον ξεκίνησε η μεταγωγή του για τις φυλακές της Νιγρίτας, έπειτα από τη δήλωσή του πως από εκείνη την στιγμή ξεκινά απεργία πείνας και δίψας μέχρι να του γνωστοποιηθεί ο λόγος της μεταγωγής του και να επιστρέψει άμεσα στον Κορυδαλλό. Ο σύντροφος μας για ώρες δεν είχε τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με κανέναν, ούτε καν με τον δικηγόρο του. Το βράδυ της ίδιας ημέρας παραμένει στην Υποδιεύθυνση Μεταγωγών στην Θεσσαλονίκη και πλέον βρίσκεται στα κολαστήρια της Νιγρίτας Σερρών. Στις 25/12 ο σύντροφος Θάνος εισήχθη στο νοσοκομείο Σερρών όπου και κρατείται υπό την ασφυκτική παρουσία μπάτσων μέσα σε ένα δωμάτιο-κελί, καταπατώντας κάθε ανθρώπινο δικαίωμα.

Με τον ίδιο τρόπο στις 22/12 μετήχθη και ο αναρχικός Κώστας Δημαλέξης, από την Ε’ Πτέρυγα Κορυδαλλού στις Φυλακές Τρικάλων.

Η ιστορία γνωστή και ο σκηνοθέτης διάσημο σκουπίδι. Προφανώς σε μια περίοδο που δύο μήνες τώρα πραγματοποιείται ένας αγώνας ενάντια στον νέο σωφρονιστικό κώδικα, η μεταγωγή του Θ. Χατζηαγγέλου είναι ξεκάθαρα μία εκδικητική απάντηση όλων αυτών που στο πρόσωπο του βλέπουν την αμετανόητη λύσσα για ελευθερία, καθώς ήταν από τους κρατούμενους που συμμετείχε ενεργά στις κινητοποιήσεις για την ανατροπή αυτού του εκτρώματος-ψηφίσματος. Σε μία περίοδο που οι κινητοποίησεις στις φυλακές αποσιωπήθηκαν από τα ΜΜΕ, όπου κρατούμενοι υπομένουν ακόμα άτυπα καθεστώτα απομόνωσης με τα επισκεπτήρια να παραμένουν μειωμένα, ακόμα κι αν η πανδημία έχει περάσει για τον έξω κόσμο, που οι πολιτικοί κρατούμενοι δικάζονται και καταδικάζονται σε δεκάδες χρόνια φυλάκισης, ο δολοφόνος μπάτσος του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη και παιδοβιαστές αφήνονται ελεύθεροι.

Ο σύντροφός μας συνεχίζει να μιλά για την αδιαλλαξία της εχθροπραξίας ενάντια στον σάπιο κόσμο της εξουσίας και της υποταγής κι ενώ κατάφεραν να τον ρίξουν στα κελιά της δημοκρατίας τους, συνεχίζει να μιλάει για την πιο μεγάλη μας ιδέα, την Αναρχία. Σε αυτόν τον αγώνα μας βρίσκει δίπλα του, ενάντια σε κάθε καθεστώς εξαίρεσης, ενάντια σε κάθε ανάσα οποιουδήποτε καταπιεστή, ενάντια στη βία που ασκείται από την ύπαρξη του μουχλιασμένου συστήματός τους. Μέχρι την τελευταία ανάσα, είμαστε μαζί και αυτό δεν μπορεί να το νικήσει κανένας τους.

Δύναμη και αλληλεγγύη σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους που έχουν προχωρήσει σε απεργία πείνας, απαιτώντας την επιστροφή του απεργού Θ.Χατζηαγγέλου στις Φυλακές Κορυδαλλού.

Αλληλεγγύη στον αναρχικό απεργό πείνας από 20/10 Alfredo Cospito καθώς και στους 11 Τούρκους αγωνιστές/ιες που βρίσκονται σε απεργία πείνας από τις 7/10.

Τρίτη 3/1, 19:00, Καμάρα-Πορεία αλληλεγγύης για τον σύντροφο απεργό πείνας και δίψας (από 19/12) Θ.Χατζηαγγέλου, μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση, που θα διανύει την 16η μέρα απεργίας.

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του συντρόφου απεργού Θάνου Χατζηαγγέλου

Ακούστε το καλά ανθρωποφύλακες, κάτω τα χέρια απ’ τους αγωνιστές

Αλληλεγγύη στους αγώνες των κρατουμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα