Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης Θάνου Χατζηαγγέλου για τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μάη.

Υπάρχει μια γενικευμένη ασάφεια σε σχέση με το αίσθημα που προκαλεί η εικόνα των αποτελεσμάτων των εκλογών της 21ης Μάη. Μια ασάφεια, τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Πολιτικοί αναλυτές και καναλάρχες, στρατευμένοι στα συμφέροντα των πολιτικών τους προϊσταμένων, αναπαράγουν ως μοναδικό συμπέρασμα τη συντριπτική νίκη της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να νομιμοποιήσουν όσα θα ακολουθήσουν την επόμενη 4ετία. Το διακύβευμα είναι να πιστεί η κοινή γνώμη, πως το καθεστώς διαρκούς έκτακτης ανάγκης, δεν είναι πολιτική ευθυγράμμιση με τα υπερεθνικά συμφέροντα αλλά δημοκρατική επιλογή των ίδιων των υπηκόων.

Η πρώτη αλήθεια είναι πως μπροστά μας δεν έχουμε τη συντριπτική νίκη της ΝΔ αλλά τη συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ή πιο σωστά τη συντριβή της ρεφορμιστικής Αριστεράς, ως γενικευμένο αφήγημα κοινωνικής διακυβέρνησης. Αν εξαιρέσουμε το ΚΚΕ, που τα ποσοστά του είναι τόσο σταθερά όσο και ο αντιλαϊκός και αντεπαναστατικός του χαρακτήρας και ρόλος στην πολιτική σκηνή, το σύνολο της θεσμικής Αριστεράς υποχώρησε σημαντικά σε επίπεδο δυναμικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ περιορίστηκε στη ψήφο μερικών χιλιάδων ελπιδολάγνων δίχως αιτία, των στελεχών του και μιας μερίδας του ανταγωνιστικού κινήματος που για λόγους πολιτικής δειλίας, τακτικής αναδίπλωσης και φιλοτομαρισμού ακολουθούν το δόγμα το “μη χείρον βέλτιστο” (που απέχει βέβαια και από την πραγματικότητα). Από την άλλη η συνολική εικόνα της Αριστεράς δείχνει μια πολιτική έκφραση που χάνει έδαφος και απήχηση, με τις παραφυάδες του Τσίπρα να μην πιάνουν καν τα ποσοστά κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.

Η ιδεολογική αλλοτρίωση και οι τακτικισμοί της Αριστεράς, που όταν γλυκοκάθισε στα κέντρα εξουσίας, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση, έκανε την κωλοτούμπα πρωταθλητισμό, καλλιέργησαν μεθοδικά την απογοήτευση και την ένδοια προς τον προοδευτισμό. Η σήψη της ρεφορμιστικής Αριστεράς αυτήν τη στιγμή οδηγεί σε δύο δρόμους: στο συντηρητισμό και την κοινωνική ακαμψία, καθώς πλέον ο κόσμος δεν οικειοποιείται κάποια εναλακτική διαχείριση. Όσον αφορά το συντηρητισμό, αυτή είναι και μια ρεαλιστική επεξήγηση της συγκροτημένης ανόδου των ποσοστών των ακροδεξιών μορφωμάτων.
Η δεύτερη αλήθεια στην οποία δεν δίνεται η αρμόζουσα σημασία, είναι πως το αντίπαλο δέος της δεξιάς αυτήν τη στιγμή είναι η συγκροτημένη απαξία του κοινοβουλευτισμού. Το 40% αποχής δείχνει πως μια απόλυτα σημαντική μερίδα της κοινωνίας αμφισβητεί στην πράξη τα εργαλεία συστημικής διαχείρισης, που μονοπωλούν την προπαγάνδα αναπαραγωγής του κρατισμού. Το ρήγμα των δύο κόσμων βαθαίνει όλο και πιο πολύ, με την Αριστερά και τους ακόλουθούς της να προασπαθούν μάλλον μάταια να παίξουν το ρόλο του πυροσβέστη και της θεσμικής βαλβίδας εκτόνωσης. Το διακύβευμα του κοινωνικού ανταγωνισμού βέβαια είναι να οικοδομηθούν εκείνοι οι πολιτικοί φορείς και συσχετισμοί που θα καταφέρουν να εκφράσουν και να στεγάσουν αυτήν την αμφισβήτηση, δίνοντάς της επιθετικό προσανατολισμό.

Μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν τις κάλπες είδαμε το νεοφιλελευθερισμό να ακολουθεί τη στρατηγική του καρότου και του μαστίγιου. Εικονικές παροχές, υποσχέσεις, προγραμματικές αυξήσεις σε εισοδήματα και κάτω από το τραπέζι φόβος, τρομοκρατία και εκβιασμοί. Από το επιθετικό marketing του CEO της Insurrance Αλέξη Λιάγκα, ο οποίος παρουσία του Άδωνη Γεωργιάδη “προέτρεπε” τους εργαζόμενους στο δεξιό μονόδρομο της 21ης Μάη, μέχρι τις ευθείες ειρωνίες της Σωφρονιστικής Υπηρεσίας στις Φυλακές Λάρισας να ξεχάσουν τις τακτικές άδειες και τις αναστολές ποινών όσοι δεν ψηφίσουν Μητσοτάκη. Η πολιτική ακράτεια στην αλαζονία εκφράζεται στις δηλώσεις του Άδωνη, που οραματίζεται από τώρα 180 βουλευτές για συνταγματική αναθεώρηση. Για να έχει η εκτροπή νομικό πρόσωπο και όχι προκάλυμμα.

Η ανάσχεση της τρομοκρατίας του νεοφιλελευθερισμού απαιτεί συνολική ρήξη με τον πυρήνα του κράτους και του κεφαλαίου. Σημαίνει πέρασμα από την αμφισβήτηση και την απαξία στη σύγκρουση με κάθε μορφή καθυπόταξης της κοινωνικής απελευθέρωσης. Δεν θα επιτρέψουμε την επιστροφή σε εποχές που η εξαπάτηση και ο τακτικισμός, μας μετατρέπαν σε πολιτικά μηδενικά και άβουλες μαριονέτες. Μπροστά μας ξετυλίγεται μια εποχή απέραντων ευθυνών και καθηκόντων. Το δίλημμα δεν είναι δεξιά ή αριστερή εκμετάλλευση.

“Τίποτα δεν είναι πιο θλιβερό από το θάνατο μιας ψευδαίσθησης”

Υποταγή η Επανάσταση

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας
23/5/2023

Στις 4 Απρίλη ξεκίνησε η δίκη των 3ων συντρόφων μας Θ.Χατζηαγγέλου, Γ.Βούλγαρη και Π.Καλαϊτζή στη Λάρισα. Ο Θ.Χατζηαγγέλου και η Γ.Βούλγαρη είχαν συλληφθεί στις 8/2/2022, έπειτα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής σε σπίτι, με αφορμή την εμπρηστική επίθεση στο Ίδρυμα του Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού, στην Άνω Πόλη, ενώ το απόγευμα πραγματοποιείται η προσαγωγή του Π.Καλαϊτζή, η οποία αργότερα μετατρέπεται σε σύλληψη. Στις 12/2 περάσαν από την διαδικασία ανακριτή και εισαγγελέα και κρίθηκαν προφυλακιστέοι με τις κατηγορίες της συμμετοχής τους στην Οργάνωση “Αναρχική Δράση”(187Α), τον εμπρησμό στο «Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού» και άλλων κατηγοριών. Από την πρώτη στιγμή ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου ανέλαβε την ευθύνη του εμπρησμού και των ευρημάτων του σπιτιού και μετέπειτα στις 10 Μάρτη τη συμμετοχή του στην οργάνωση, η συντρόφισσα Γεωργία Βούλγαρη υπερασπίστηκε την επιλογή να έχει υποστηρικτικό ρόλο για την πραγματοποίηση της ενέργειας στο ΙΕΘΠ και ο σύντροφος Πάνος Καλαϊτζής αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες.

Για μία ακόμη φορά η κρατική εκδικητικότητα είναι φανερή. Η αντιτρομοκρατική για να “στήσει” ποινικά το άρθρο 187Α που αφορά τη σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, ψάχνει μανιωδώς ένα τρίτο άτομο, για να παρουσιάσει μία ακόμη επιτυχία, με μόνα στοιχεία το συσχετισμό του Π.Καλαϊτζή με το σπίτι όπου συνελήφθησαν οι άλλοι δύο και λόγω των συντροφικών, φιλικών και συναδελφικών σχέσεων με τον Θ.Χατζηαγγέλου. Στο βούλευμα του 6μήνου όμως η συγκεκριμένη κατηγορία “έπεσε”. Πλέον ο Π.Καλαϊτζής είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, η Γ.Βούλγαρη βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό με βραχιολάκι και ο Θ.Χατζαηγγέλου βρίσκεται ακόμη προφυλακισμένος στα μπουντρούμια της “Δημοκρατίας”.

Η δικαστική εξουσία θα καταδικάσει τις επαναστατικές πράξεις της Οργάνωσης Αναρχική Δράση, της οποίας οι επιθέσεις ήταν σε κρατικούς, εξουσιαστικούς, καπιταλιστικούς στόχους και σε αντίστοιχα πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν τους εχθρούς όσων αντιστέκονται και αγωνίζονται για την συνολική απελευθέρωση. Μία δικαστική εξουσία που δίνει ελαφρυντικά, χαμηλές ποινές και αναστολές σε όλους αυτούς που πρεσβεύουν την εκμετάλλευση και την υποτίμηση των ζωών μας, σε κακοποιητές, βιαστές και δολοφόνους, σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με τις ζωές του κοινωνικού συνόλου. Ούτως ή άλλως δεν περιμένουμε καμία επιείκεια, καμία δικαιοσύνη από τους εχθρούς της ελευθερίας, απλά κάθε φορά οφείλουμε να αναδεικνύουμε τους πραγματικούς ενόχους και τους πραγματικούς υπεύθυνους των καταστροφικών συνεπειών που επωμιζόμαστε.

Το κράτος κατέχει το μονοπώλιο της «νόμιμης» βίας, καταστέλλοντας κάθε πράξη αντιβίας του ριζοσπαστικού πολύμορφου κινήματος, κάθε εστία αντίστασης, ανατρεπτικού λόγου και πράξης. Επεμβαίνει στις κοινωνικές σχέσεις, χρησιμοποιώντας την ωμή κρατική βία και τα μέσα αφομοίωσης, υποδουλώνει συνειδήσεις, επιδιώκει να αποσπάσει την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση απέναντι σε όποιες “μεταρρυθμίσεις”, χειραγωγόντας έτσι την κοινωνία ώστε να λειτουργεί για χάρη αυτού. Προωθούνται έτσι νόμοι που βασίζονται πάνω σε μία ολόκληρη βιομηχανία επιτήρησης, ελέγχου, πειθαρχίας και εγκλεισμού που όχι μόνο χλευάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά εκμεταλλεύονται και λεηλατούν όλο το φυσικό κόσμο. Κύριος στόχος της εκάστοτε κυβέρνησης, πόσο μάλλον της παρούσας, είναι η πάταξη της εγχώριας τρομοκρατίας ενώ στην ουσία ο πραγματικός τρομοκράτης ενσαρκώνεται στην ίδια μέσα από την κρατική αδιαφορία που οδηγεί σε τραγικά γεγονότα, με τελευταίο παράδειγμα το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών με δεκάδες νεκρούς. Η μηδενική κρατική ευθύνη απέναντι στα χαμηλά ταξικά κοινωνικά στρώματα είναι μία τρανή απόδειξη της θανατοπολιτικής του ελληνικού κράτους.

Η στάση μας απέναντι σε κάθε λογής εξουσιαστές-κανίβαλους είναι ξεκάθαρη και η στήριξη μας προς τον πολύμορφο αγώνα αδιαμφισβήτητη. Ως αναρχικές/οι έχουμε το χρέος απέναντι στους ίδιους μας τους αγώνες, απέναντι στην ίδια την πολιτική μας ύπαρξη να μην εγκαταλείπουμε ο ένας την άλλη ακόμη και όταν οι καιροί δυσκολεύουν. Οι ιδέες μας και οι δεσμοί μας θα είναι για πάντα ένα όπλο που δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε έναν άλλο κόσμο γιατί μόνο όταν θα περπατήσουμε όλοι και όλες μαζί πάνω στα συντρίμμια του γερασμένου αυτού κόσμου, πορευόμενοι/ες προς μια επαναστημένη κοινωνία με τις δικές μας αξίες και ιδανικά, θα είμαστε ελεύθεροι/ες.

Αλληλεγγύη στους 3 συντρόφους Θ. Χατζηαγγέλου, Γ. Βούλγαρη και Π. Καλαϊτζή

Οι μαχόμενες επαναστατικές δυνάμεις δεν κάμπτονται , δεν λυγίζουν

Η Αναρχική Δράση δεν δικάζεται

Πόλεμο στην κρατική τρομοκρατία

Πέμπτη 25/5, 9:30|Συγκέντρωση αλληλεγγύης, Δικαστήρια Λάρισας

Πολιτική τοποθέτηση του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης Θάνου Χατζηαγγέλου για τις εκλογές της 21ης Μάη. 

Εμπιστοσύνη στον κοινοβουλευτισμό σημαίνει κοινωνική νομιμοποίηση της ευθυγράμμισης της ντόπιας πολιτικής διαχείρισης με τη διεθνή οδηγία για αφαίμαξη των πλουτοπαραγωγικών δυνάμεων της προλεταριακής βάσης, προς όφελος του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού και της πολιτικής ασάφειας που δημιουργεί η μονιμοποίηση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Σημαίνει ανοχή στην προτεραιοποίηση της διάσωσης των τραπεζών με κάθε κόστος, στην αύξηση του πληθωρισμού, στη λήψη νέων μέτρων ενίσχυσης του καπιταλιστικού τόξου (υπερτιμολογήσεις, αυξήσεις φόρων, έκτακτες εισφορές, κτλ) που βαθαίνει το ρήγμα ανάμεσα στην οικονομική ελίτ και τις πληττόμενες τάξεις.

Εμπιστοσύνη στον κοινοβουλευτισμό σημαίνει σύμπραξη και συνενοχή στο έγκλημα της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας. Σημαίνει συμβολή στο πολεμοκάπηλο κλίμα των διακρατικών ανταγωνισμών για την εκμεταλλευτική ισονομία στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, στη θανατοπολιτική των προγραμματικών δηλώσεων, όσον αφορά τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών με την ενίσχυση του φράχτη στον Έβρο, τις νέες συμβάσεις με τη Frontex και την άμεση εμπλοκή των στρατιωτικών δυνάμεων στην αιματοβαμμένη φρούρηση των χερσαίων και υδάτινων συνόρων, μετατρέποντας τις ανθρώπινες ζωές σε διαπραγματευτικό διαπιστευτήριο της ελληνικής διπλωματίας προς την Τουρκία και την Ε.Ε.

Εμπιστοσύνη στον κοινοβουλευτισμό σημαίνει συναίνεση στη μετατροπή του Ελλαδικού χώρου σε μια απέραντη στρατιωτικοποιημένη ζώνη του ΝΑΤΟ ως το νοτιοανατολικό χερσαίο σύνορο της Ε.Ε. Σημαίνει αύξηση των δαπανών σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό με βάση τις υποχρεώσεις που ορίζουν τα σύμφωνα “αμυντικών” δαπανών και συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ, καταχρηστική εδαφοποίηση των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων ενίσχυση των παραχωρήσεων σε εγκαταστάσεις και ανθρώπινο δυναμικό για τις ιμπεριαλιστικές ανάγκες και επεμβάσεις της Δύσης. Σημαίνει οικονομική καταλήστευση των πόρων της κοινωνικής βάσης που διατηρούν την Ελλάδα στη 1η θέση σε αμυντικές δαπάνες κατ’ αντιστοιχία του ΑΕΠ, για τα συμφέροντα και τις προτεραιότητες των ιμπεριαλιστικών μονοπωλιών, μετατρέποντας τη βαλκανική χερσόνησο σε σφαγείο.

Εμπιστοσύνη στον κοινοβουλευτισμό σημαίνει αφοσίωση και ενσωμάτωση στη διαφθορά και τη διαπλοκή, στη μίζα και τη ρεμούλα, στην καταστρατήγηση οποιασδήποτε έννοιας φυσικού δικαίου. Σημαίνει ανάθεση και εναντίωση στην κοινωνική αυτοδιάθεση. Σημαίνει σκλαβιά και υποταγή στις ανάγκες του καπιταλισμού. Σημαίνει ανάσα ζωής στην ανασυγκρότηση του κρατισμού και τον προλεταριακό θάνατο. Σημαίνει μονιμοποίηση της κοινωνικής αστάθειας, της ηθικής παρακμής και τις κρίσεις αξιών.

Η συμμετοχή στις εκλογές, είτε ως πολιτικό εργαλείο είτε ως τακτική αναδίπλωση, είναι ταξική προδοσία.

Η επαναστατική συγκρότηση της πολιτικής απαξίας του κρατισμού προϋποθέτει τη συνειδητή αποχή από τα ψευτοδιλήμματα του κοινοβουλευτισμού, την ενίσχυση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που διασαλεύουν την κοινωνική και καθεστωτική ειρήνη, την ένοπλη ρήξη με το κράτος και τους λακέδες του, την απαλλοτρίωση και αναδιανομή του καπιταλιστικού και επισκοπικού πλούτου και την ομόσπονδη οικοδόμηση χειραφετημένων κοινοτήτων γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης. Είναι η μεθοδική ανατολή μιας ζωής έξω και ενάντια στις αρχές, τις λειτουργίες, τις αξίες και την ηθική του καπιταλισμού.

Αγώνας για την Ανατροπή του Κράτους και του Καπιταλισμού

Για την Ταξική Απελευθέρωση

Για την Επανάσταση πρώτα και πάντα

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

18/5/2023

Στις 4 Απρίλη ξεκίνησε η δίκη των 3ων συντρόφων μας Θ.Χατζηαγγέλου, Γ.Βούλγαρη και Π.Καλαϊτζή στη Λάρισα. Ο Θ.Χατζηαγγέλου και η Γ.Βούλγαρη είχαν συλληφθεί στις 8/2/2022, έπειτα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής σε σπίτι, με αφορμή την εμπρηστική επίθεση στο Ίδρυμα του Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού, στην Άνω Πόλη, ενώ το απόγευμα πραγματοποιείται η προσαγωγή του Π.Καλαϊτζή, η οποία αργότερα μετατρέπεται σε σύλληψη. Στις 12/2 περάσαν από την διαδικασία ανακριτή και εισαγγελέα και κρίθηκαν προφυλακιστέοι με τις κατηγορίες της συμμετοχής τους στην Οργάνωση “Αναρχική Δράση”(187Α), τον εμπρησμό στο «Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού» και άλλων κατηγοριών. Από την πρώτη στιγμή ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου ανέλαβε την ευθύνη του εμπρησμού και των ευρημάτων του σπιτιού και μετέπειτα στις 10 Μάρτη τη συμμετοχή του στην οργάνωση, η συντρόφισσα Γεωργία Βούλγαρη υπερασπίστηκε την επιλογή να έχει υποστηρικτικό ρόλο για την πραγματοποίηση της ενέργειας στο ΙΕΘΠ και ο σύντροφος Πάνος Καλαϊτζής αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες.

Για μία ακόμη φορά η κρατική εκδικητικότητα είναι φανερή. Η αντιτρομοκρατική για να “στήσει” ποινικά το άρθρο 187Α που αφορά τη σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, ψάχνει μανιωδώς ένα τρίτο άτομο, για να παρουσιάσει μία ακόμη επιτυχία, με μόνα στοιχεία το συσχετισμό του Π.Καλαϊτζή με το σπίτι όπου συνελήφθησαν οι άλλοι δύο και λόγω των συντροφικών, φιλικών και συναδελφικών σχέσεων με τον Θ.Χατζηαγγέλου. Στο βούλευμα του 6μήνου όμως η συγκεκριμένη κατηγορία “έπεσε”. Πλέον ο Π.Καλαϊτζής είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, η Γ.Βούλγαρη βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό με βραχιολάκι και ο Θ.Χατζαηγγέλου βρίσκεται ακόμη προφυλακισμένος στα μπουντρούμια της “Δημοκρατίας”.

Η δικαστική εξουσία θα καταδικάσει τις επαναστατικές πράξεις της Οργάνωσης Αναρχική Δράση, της οποίας οι επιθέσεις ήταν σε κρατικούς, εξουσιαστικούς, καπιταλιστικούς στόχους και σε αντίστοιχα πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν τους εχθρούς όσων αντιστέκονται και αγωνίζονται για την συνολική απελευθέρωση. Μία δικαστική εξουσία που δίνει ελαφρυντικά, χαμηλές ποινές και αναστολές σε όλους αυτούς που πρεσβεύουν την εκμετάλλευση και την υποτίμηση των ζωών μας, σε κακοποιητές, βιαστές και δολοφόνους, σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με τις ζωές του κοινωνικού συνόλου. Ούτως ή άλλως δεν περιμένουμε καμία επιείκεια, καμία δικαιοσύνη από τους εχθρούς της ελευθερίας, απλά κάθε φορά οφείλουμε να αναδεικνύουμε τους πραγματικούς ενόχους και τους πραγματικούς υπεύθυνους των καταστροφικών συνεπειών που επωμιζόμαστε.

Το κράτος κατέχει το μονοπώλιο της «νόμιμης» βίας, καταστέλλοντας κάθε πράξη αντιβίας του ριζοσπαστικού πολύμορφου κινήματος, κάθε εστία αντίστασης, ανατρεπτικού λόγου και πράξης. Επεμβαίνει στις κοινωνικές σχέσεις, χρησιμοποιώντας την ωμή κρατική βία και τα μέσα αφομοίωσης, υποδουλώνει συνειδήσεις, επιδιώκει να αποσπάσει την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση απέναντι σε όποιες “μεταρρυθμίσεις”, χειραγωγόντας έτσι την κοινωνία ώστε να λειτουργεί για χάρη αυτού. Προωθούνται έτσι νόμοι που βασίζονται πάνω σε μία ολόκληρη βιομηχανία επιτήρησης, ελέγχου, πειθαρχίας και εγκλεισμού που όχι μόνο χλευάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά εκμεταλλεύονται και λεηλατούν όλο το φυσικό κόσμο. Κύριος στόχος της εκάστοτε κυβέρνησης, πόσο μάλλον της παρούσας, είναι η πάταξη της εγχώριας τρομοκρατίας ενώ στην ουσία ο πραγματικός τρομοκράτης ενσαρκώνεται στην ίδια μέσα από την κρατική αδιαφορία που οδηγεί σε τραγικά γεγονότα, με τελευταίο παράδειγμα το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών με δεκάδες νεκρούς. Η μηδενική κρατική ευθύνη απέναντι στα χαμηλά ταξικά κοινωνικά στρώματα είναι μία τρανή απόδειξη της θανατοπολιτικής του ελληνικού κράτους.

Η στάση μας απέναντι σε κάθε λογής εξουσιαστές-κανίβαλους είναι ξεκάθαρη και η στήριξη μας προς τον πολύμορφο αγώνα αδιαμφισβήτητη. Ως αναρχικές/οι έχουμε το χρέος απέναντι στους ίδιους μας τους αγώνες, απέναντι στην ίδια την πολιτική μας ύπαρξη να μην εγκαταλείπουμε ο ένας την άλλη ακόμη και όταν οι καιροί δυσκολεύουν. Οι ιδέες μας και οι δεσμοί μας θα είναι για πάντα ένα όπλο που δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε έναν άλλο κόσμο γιατί μόνο όταν θα περπατήσουμε όλοι και όλες μαζί πάνω στα συντρίμμια του γερασμένου αυτού κόσμου, πορευόμενοι/ες προς μια επαναστημένη κοινωνία με τις δικές μας αξίες και ιδανικά, θα είμαστε ελεύθεροι/ες.

Αλληλεγγύη στους 3 συντρόφους Θ. Χατζηαγγέλου, Γ. Βούλγαρη και Π. Καλαϊτζή

Οι μαχόμενες επαναστατικές δυνάμεις δεν κάμπτονται , δεν λυγίζουν

Η Αναρχική Δράση δεν δικάζεται

Πόλεμο στην κρατική τρομοκρατία

Τετάρτη 17/5, 9:30|Συγκέντρωση αλληλεγγύης, Δικαστήρια Λάρισας

Πολιτικός φόρος τιμής του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης Θάνου Χατζηαγγέλου για τα 47 χρόνια απ’ τη δολοφονία της μαχήτριας της RAF Ulrike Meinhof.

“Διαμαρτυρία είναι όταν λέω πως αυτό κι αυτό δεν μου αρέσει. Αντίσταση είναι όταν φροντίζω αυτό που δεν μου αρέσει, να μην συνεχίζεται.”

Ulrike Meinhof

9 Μάη 1976

Στην απομόνωση του Stammheim βρίσκεται δολοφονημένη η μαχήτρια της RAF Ulrike Meinhof. Έχει προηγηθεί η δολοφονία του απεργού πείνας Holger Meins, που υποβαλλόταν διαρκώς σε αναγκαστική σίτιση, ενώ ένα χρόνο αργότερα θα δολοφονηθούν στα κελιά της απομόνωσης του Stammheim ο Andreas Baader , η Gudrun Ensslin και ο Jan-Carl Raspe και στο Stadelheim η Ingrid Schubert.

Η μαχήτρια Ulrike Meinhof ήταν μια επαναστάτρια, σάρκα από τη σάρκα του ένοπλου αντιιμπεριαλιστικού αγώνα, που γεννήθηκε και πέθανε στα μονοπάτια της συμβολής στην πάλη για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση. Εγκατέλειψε τη νομιμότητα κατά τη διάρκεια ενέργειας απελευθέρωσης του φυλακισμένου επαναστάτη Andreas Baader και αποτέλεσε οργανωτικό στέλεχος της πρώτης γενιάς της Φράξιας Κόκκινος Στρατός.

Υπήρξε ένας χαρισματικός άνθρωπος που ισορροπούσε τη θεωρία μέσα από την πράξη, έχοντας ιθύνοντα ρόλο τόσο στη θεωρητική αποτύπωση της ιδεολογικοπολιτικής γραμμής της RAF, χωρίς ποτέ της να εγκαταλείψει το επιχειρησιακό πεδίο της ένοπλης μητροπολιτικής αντίστασης. Αποτέλεσε νευραλγικό κομμάτι εκείνων των πρωτοβουλιών που σήκωσαν στις πλάτες τους την κληρονομιά των λατινοαμερικάνικων αντάρτικων, οικοδομώντας το ένοπλο μητροπολιτικό μέτωπο στα ευρωπαϊκά κέντρα. Που μετέφεραν τις εχθροπραξίες στην “καρδιά του κτήνους”, κάνοντας πράξη την αλληλεγγύη στους λαούς του Βιετνάμ, της Παλαιστίνης και των χωρών του τρίτου κόσμου που βάλλονταν από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ.

Μέσα σε μία εποχή όπου η γερμανική καγκελαρία του Schmidt αποτελούσε ιμπεριαλιστικό κέντρο λήψης αποφάσεων και επιχειρήσεων, κουβαλώντας στους μηχανισμούς εξουσίας τα ναζιστικά σταγονίδια, η άνθιση του αντάρτικου πόλης έθεσε σε έμπρακτη αμφισβήτηση και ακύρωση τόσο την καθεστωτική παντοδυναμία όσο και την αντιπολιτευτική ανοχή στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα από τη ρεφορμιστική αριστερά. Η ιστορία της εξέγερσης και της αντίστασης γράφτηκε με το αίμα όσων βασανίστηκαν στα κολαστήρια του εγκλεισμού, όσων δολοφονήθηκαν σε ενέδρες και αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις του ειδικού τμήματος SoKo B/M της Ομοσπονδιακής Εγκληματολογικής Υπηρεσίας – ΒΚΑ και όσων εκτελέστηκαν στις νεκρές πτέρυγες αισθητηριακής απομόνωσης.

Η συντρόφισσα Ulrike ήταν αυτό ακριβώς το ανυπότακτο άστρο. Η θεωρητική και πρακτική της συμβολή στη γέννηση της ένοπλης πάλης στη Γερμανία και την ενοποίηση των αντιστάσεων σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή την κατηγοριοποίησαν ως κεντρικό στόχο προς εξουδετέρωση στα κατάστιχα της ΒΚΑ. Από τις συκοφαντίες για την πολιτική της ακεραιότητα και υπόσταση, τη διασπορά ψευδών ειδήσεων για το θάνατό της ενόσω η ίδια αγωνιζόταν σε καθεστώς παρανομίας μέχρι την εξοντωτική της μεταχείριση στον απομονωτισμό της νεκρής πτέρυγας, η σοσιαλδημοκρατική καγκελαρία δρομολόγησε την εκτέλεση της Ulrike στο κολαστήριο του Stammheim, επικαλούμενη τη φαιδρότητα της αυτοκτονίας. Μάλιστα, ο κρατικός ρεβανσισμός δεν αρκέστηκε στο θάνατο της Ulrike, βεβηλώνοντας το νεκρό της σώμα όταν και αφαίρεσε τον εγκέφαλό της υπό ρητή μυστικότητα για να πραγματοποιήσει έρευνες.

Η επαναστατική ιστορία γράφεται με αίμα και μπαρούτι. Σε αυτήν την ιστορία, προσωπικότητες σαν την Ulrike και τους υπόλοιπους συντρόφους της RAF είναι βγαλμένες από τη μήτρα της ταξικής πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση. Στέκουν αλώβητες, υπέρλαμπρες μέσα στο χρόνο σαν τα πιο ολόφωτα άστρα, με την ίδια ακεραιότητα που αμφισβητεί και απαξιώνει το μονοπώλιο της τυραννίας. Η ζωή και ο θάνατος συντρόφων και συντροφισσών σαν την Ulrike αποτελούν ιαχή στις εξεγερμένες καρδιές που αποζητούν τη διαρκή επαναστατική αναγκαιότητα, δηλώνοντας εκκωφαντικά στους διώκτες τους: Ήμουν, είμαι και θα είμαι.

Τιμή στους συντρόφους Ulrike Meinhof, Gudrun Ensslin, Holger Meins, Andreas Baader, Ingrid Schubert που δολοφονήθηκαν στις νεκρές πτέρυγες αισθητηριακής απομόνωσης από το γερμανικό κράτος.

Τιμή στους συντρόφους Petra Schelm, Georg Von Rauch, Thomas Weissbecker, Katharina Hammerschmidt, Ulrich Wessel, Siegfried Hausner, Werner Sauber, Brigitte Kuhlmann, Wilfriend Böse, Willi-Peter Stoll, Michael Knoll, Elisabeth Von Dyck, Juliane Plambeck, Wolfgang Beer, Sigurd Debus, Johannes Thimme, Jϋrgen Peemoller, Ina Zipman, Gert Albartus, Wolfgang Grams που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα για την απελευθέρωση μέσα από τις γραμμές του γερμανικού αντάρτικου πόλης.

“Πίσω απ’ όλους μας βρίσκεται μια κοινή ιστορία – θα ανταμώσουμε ξανά στα άγνωστα και περίπλοκα μονοπάτια της απελευθέρωσης”.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Γ’ Πτέρυγα, Φυλακές Λάρισας

9/5/2023

Από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μου μέχρι και σήμερα δεν έχει υπάρξει ούτε μια στιγμή που να απαρνηθώ την ιστορία μου και το σύνολο των πολιτικών μου ευθυνών. Έχω δηλώσει με περηφάνια και ακεραιότητα την πολιτική μου στράτευση στην Αναρχική Δράση. Παρότι αρνούμαι το σύνολο των κατηγοριών με τον τρόπο που διατυπώνονται, δεν έχω αρνηθεί την πολιτική μου ενοχή για την αφοσίωση και τη συνέπεια στα πεπραγμένα της αναρχικής αντίστασης και επαναστατικής δράσης.

Η σημερινή δίωξη δεν είναι τίποτα παραπάνω από την προσπάθεια της Αντιτρομοκρατικής να δημιουργήσει εκείνους τους συντελεστές που θα καθορίσουν τον αφοπλισμό και τη μακροχρόνια αιχμαλωσία μου. Μπροστά σας έχετε μία ογκοδέστατη δικογραφία πλήρη απουσίαν οποιονδήποτε ουσιαστικών στοιχείων που να με συνδέουν με τις επιθέσεις της Αναρχικής Δράσης, εκτός από την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης. Καθ’ όλη τη διάρκεια της έρευνας αυτό αποτέλεσε και το μοναδικό στοιχείο συσχετισμού των παρεμβάσεων της οργάνωσης με εμένα τον ίδιο.

Το πολιτικό καθήκον ενός ανθρώπου που θέλει να παραμένει συνεπής στις επαναστατικές του δεσμεύσεις και τις σχέσεις που αυτές καθορίζουν, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την ανάληψη ευθύνης για να υπερασπιστεί την οντότητα του πολιτικού μορφώματος που χαρακτηρίζει τις επιλογές του. Αυτό και τίποτα παραπάνω που να χαρίζει επιχειρησιακές πληροφορίες στον εχθρό. Στο δικό μας αξιακό κώδικα όλα γεννιούνται και πεθαίνουν στην πολιτική τους διάσταση. Δεν εκλιπαρούμε για συγχώρεση, δεν δηλώνουμε σιωπηλά μετάνοια, δεν ξεφτιλιζόμαστε υποκρινόμενοι τις μαντόνες της αθωότητας για να αποφύγουμε το κόστος των επιλογών μας, δεν εκφυλίζουμε όλα όσα για εμάς συμπυκνώνονται στην υπόσταση της επαναστατικής αναγκαιότητας.

Σήμερα επιχειρείται ακόμη μια φορά κάθε μεθόδευση της Αντιτρομοκρατικής να λάβει νομικό πρόσωπο μέσα από εσάς και να αποτελέσει δεδικασμένο. Αφού οι έρευνες 7 συναπτών χρόνων δεν αφήνουν κανένα τεκμήριο ενοχής προς το πρόσωπό μου, αυτή τη φορά η γνωστή υπηρεσία κάνει ένα ακόμη δικονομικό άλμα ελαστικοποιώντας την έννοια της πολιτικής ευθύνης ως δήλωση και αποδοχή της φυσικής αυτουργίας στο σύνολο των ενεργειών. Αυτό είναι το νομοθετικό τερατούργημα των νομοπαρασκευαστικών επιτροπών επί εποπτείας Κοντονή, που εισήγαγε τη μεθόδευση της ατομικής τρομοκρατίας. Παράλληλα δημιουργεί ένα σταθερό κλοιό προστατευόμενων μαρτύρων για να μην εκθέσει τα κίνητρα των μεθοδεύσεων, εκθέτοντας τον εαυτό και τους πολιτικούς προϊσταμένους που υπηρετεί.

Έξι χρόνια αδιέξοδων ερευνών της Κρατικής Ασφάλειας για τη στοιχειοθέτηση των εμπλεκόμενων στις παρεμβάσεις της Αναρχικής Δράσης και έρχεται να δώσει φως στις έρευνες ένα ανόητο τηλεφώνημα στην Αντιτρομοκρατική της Αθήνας, όπου κατονομάζει εμένα για επιθέσεις στη Θεσσαλονίκη. Και όμως ενώ κλητεύονται όλοι οι ανίκανοι μπάτσοι της Κρατικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, δεν κλητεύεται ο Σιαμέτης της ΔΑΕΒ που έλαβε το τηλεφώνημα. Όπως δεν κλητεύεται ο Ξενούδης της ΥΑΕΕΒΒΕ που, εμμέσως πλην σαφώς, αποδεχόταν εν μέσω ανακρίσεων και φιλικών κουβεντών την εξ ολοκλήρου μεθόδευση προς το πρόσωπό μου. Όπως δεν κλητεύονται οι διευθυντές της Κρατικής Ασφάλειας και της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας Βορείου Ελλάδος να επικυρώσουν το ότι οι προφυλακίσεις των 2 συντρόφων μου αποτελούσαν ένα φθηνό πολιτικό και συναισθηματικό εκβιασμό για να αναλάβω την ευθύνη για τις ενέργειες και να αποκτήσουν αυτό που εμφανίζουν σήμερα ως ομολογία. Για όλους αυτούς οι ζωές και η ελευθερία των ανθρώπων είναι αναλώσιμη ύλη προς εξυπηρέτηση των σκοπιμοτήτων τους. Θα σου πούνε, τί είναι λίγοι μήνες φυλακή μπροστά σε μια προαγωγή. Δικοί μας χαμένοι μήνες, χρόνια, στιγμές από τις ζωές μας και τις ζωές των κοντινών μας ανθρώπων για τη δική τους καριέρα.

Στον ίδιο κλοιό προστασίας βρίσκονται και παθόντες που φοβούνται να παρουσιαστούν μπροστά μας μήπως και δεν λάμψει τελικά η, βουτηγμένη στο ψέμα, αλήθεια τους. Όπως ο συνήγορος ενός εκ των βιαστών της 24χρονης τότε Γεωργίας Μπίκα, Αλεξόπουλος, ο οποίος την τραμπούκιζε για να μην καταθέσει μήνυση και σήμερα κρύβεται γιατί στη συνείδησή του εξίσωσε τη στάση του με τα αντίποινα που δέχτηκε. Όπως η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ευθυμίου για να μας πει για το δόλο των ενεργειών της κυβέρνησης απέναντι σε ότι αυτή κατονομάζει ως τρομοκρατία. Όπως ο υπεύθυνος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης Νάνος να μας μιλήσει για τις μεθοδεύσεις που δρομολογούνται παρασκηνιακά και τις διπλωματικές πιέσεις από τα ανάκτορα του ιμπεριαλισμού στη Βασ. Σοφίας για τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία. Όπως, τέλος ο ίδιος ο διοικητής του Γ Σώματος Στρατού, όπου στρατοπεδεύουν οι Νατοϊκές εγκαταστάσεις και υποδομές, Αντιστράτηγος Καπραβέλος να μιλήσει και να εκπροσωπήσει αυτούσια την ελίτ της Διεθνούς Τρομοκρατίας.

Όλοι αυτοί σε μια ηθικά, πολιτικά και αξιακά ευνομούμενη πολιτεία δεν θα ήταν απλά κατηγορούμενοι, κρεμασμένοι ανάποδα στο Σύνταγμα θα ήταν προς παραδειγματισμό των υπολοίπων λακέδων του κύκλου τους. Για να τους φτύνει και να τους λοιδορεί ο κόσμος. Σήμερα δεν τολμούν καν να μας δείξουν το πρόσωπό τους. Άλλοι κρυμμένοι πίσω από βαρυσήμαντα γραφεία, άλλοι κάτω από κουκούλες, άλλοι γραβατωμένοι με το χαρτοφυλάκιο της νομιμοφροσύνης, κουβαλάνε την ακριβοπληρωμένη πολυτέλεια της ντροπής τους μέρα νύχτα.

“Άνθρωποι” σε πολλά εισαγωγικά γεμάτοι φθήνια και βρωμιά, που παρασιτούν στις πλάτες ενός ολόκληρου λαού. Εγώ όλα αυτά τα χρόνια είχα το θάρρος να αναμετρηθώ με αυτή τη βρωμιά και στην πιο δύσκολη στιγμή να μην λιγοψυχήσω και να σταθώ ακέραιος μπροστά σε όσα λέω και όσα είμαι. Το λιγότερο που απαιτώ είναι να μην βάλετε πολιτική πλάτη στη φθήνια τους.

Η ανάγκη όλων μας γίνεται ιστορία. Η δική μου ιστορία όμως δεν γίνεται σιωπή. Αιτούμαι την άρση της πολιτικής προστασίας και την κλήση προς εξέταση των μαρτύρων:

⦁ Σιαμέτη Ιωάννη, Αστυνόμο Β’ του Τμήματος Επιχειρήσεων και Ειδικών Ελέγχων της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας

⦁ Ξενούδη Απόστολο, Υπαστυνόμο Α’ της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας Βορείου Ελλάδος

⦁ Διευθυντή του Τμήματος Προστασίας Κράτους και Πολιτεύματος της Κρατικής Ασφάλειας

⦁ Απόστολο Γαλατά, Διευθυντή της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας Βορείου Ελλάδος

⦁ Ευθυμίου Άννα, βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας

⦁ Νάνο Γεώργιο, υπεύθυνο του γραφείου της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης στη Βόρεια Ελλάδα

⦁ Καπραβέλο Πάρι, Αντιστράτηγο, Διοικητή του Γ Σώματος Στρατού – NRDC/GR

⦁ Αλεξόπουλο Θεόφιλο, Δικηγόρο Θεσσαλονίκης

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Δήλωση του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης, Θάνου Χατζηαγγέλου, για την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης και την πολιτική υπόσταση της δίκης της οργάνωσης.

Αυτή η δίκη είναι μια πολιτική δίκη, είναι μια δίκη υποκειμένων που βρίσκονται στο στόχαστρο της θεσμοθετημένης τρομοκρατίας, όχι μόνο για τις πράξεις τους αλλά για την πολιτική τους συγκρότηση και τη στράτευση από τη σωστή πλευρά του ταξικού πολέμου. Όσο και να επιχειρείται να απονοηματοδοτηθεί το περιεχόμενο και τα ανιδιοτελή κίνητρα των πράξεων που δικάζετε μιλώντας για κοινό ποινικό έγκλημα, στην πραγματικότητα το ίδιο το κράτος επισφραγίζει τον πολιτικό χαρακτήρα της δίκης με τους ειδικούς νόμους, το καθεστώς εξαίρεσης και διαχείρισής μας, τα μέτρα ασφαλείας, την ερμηνεία των αντιτρομοκρατικών διατάξεων και μια ενδεχόμενη βαριά καταδίκη υπαγορευμένη από τα κλιμάκια της Αντιτρομοκρατικής.

Και όμως, αντί να δείτε ανθρώπους να λυγίζουν μπροστά στο φόβο της φυλακής και τη διάχυτη τρομοκρατία, είδατε τον καθέναν από εμάς να στέκει περήφανος για τις επιλογές και τις αξίες που καθόρισαν τη ζωή του. Και αυτό σε πείσμα των καιρών και του μονοπώλιου της μονοκρατορίας σας ελοχεύει το μεγαλύτερο κίνδυνο, αυτή η δίκη να υπερκεράσει την αποδεικτική διαδικασία και να μετατραπεί σε δίκη προθέσεων.

Απέναντι σε ένα σύστημα που δεν βρίσκει καν το θάρρος να αναλάβει τις πολιτικές του ευθύνες, εγώ ανέλαβα με περηφάνια και χωρίς δεύτερη σκέψη την πολιτική ευθύνη για τη στράτευσή μου στην Αναρχική Δράση, διότι οι όρκοι και οι δεσμεύσεις μου απέναντι στην Επαναστατική Υπόθεση δεν μου αφήναν το περιθώριο να εγκαταλείψω την πολιτική υπόσταση και την ιστορία του μορφώματος που συμμετείχα στα χέρια σας.

Μέσα σε μια εποχή πολιτικής απαξίας της επαναστατικής δράσης και σχετικοποίησης των καθηκόντων και των απαιτήσεων μπροστά στις προσωπικές προσδοκίες και απολαύσεις του καθενός, η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης είναι από μόνη της μια επιθετική κίνηση. Η ατομική πολιτική μου συγκρότηση, οι προτεραιότητές μου, η πίστη και η αφοσίωσή μου στα καθήκοντα της Επανάστασης δεν μου επιτρέπουν να αντιμετωπίζω τη ζωή μου με ελαφρότητα. Ανέλαβα την πολιτική ευθύνη για να είμαι πρώτα απ’ όλα συνεπής στον ίδιο μου τον εαυτό και στους συντρόφους μου, πλάι στους οποίους η προσήλωση στην Αναρχία ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα ένας δεσμευτικός όρκος συνοδοιπορίας. Για να υπερασπιστώ την Αναρχική Δράση απέναντι σε μια συκοφαντική αφήγηση, που θα επιχειρήσει να αποκόψει τις ενέργειες από τα κίνητρα και την ιστορική συγκυρία, για τις ανάγκες της θεσμοθετημένης και νομικά επιβαλλόμενης βίας του κράτους και των λακέδων του.

Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης είναι μια βαθιά συνειδησιακή επιλογή. Είναι μια ενιαία αφήγηση, όπου χιλιάδες στόματα μιλούν την ίδια γλώσσα ανοίγοντας το μονοπάτι της αδιαλλαξίας. Το μονοπάτι, όπου η μνήμη της φωτιάς και του μολυβιού τσακίζουν την πολιτική ήττα και την παρακμή. Και το μονοπάτι αυτό πλαταίνει όσο υπάρχουν άνθρωποι που σηκώνουν στις πλάτες τους την ιστορία για να την περιφρουρήσουν, να την τιμήσουν και να τη διασώσουν από τη διαφθορά και τη λοιδορία. Σήμερα στέκομαι ακλόνητος στις πεποιθήσεις του αναρχικού αγώνα και της επαναστατικής ανιδιοτέλειας γιατί είναι δικό μου καθήκον να διαβώ αυτό το μονοπάτι. Γιατί μόνο η σύγκρουση ανοίγει περάσματα.

Η δίκη της Αναρχικής Δράσης λαμβάνει χώρα μέσα σε μια συνθήκη ταφής της επαναστατικής κατεύθυνσης και ανάλυσης στις τάξεις των πρωτοβουλιών αντίστασης. Αγγίζοντας μια περίοδο όπου η απουσία της ουσιαστικής έννοιας ενός κινήματος με κοινά κατεκτημένες θέσεις, αξίες και στρατηγική τείνει να μετατραπεί σε μονιμότητα, η καταδίκη της επαναστατικής βίας και των μαχόμενων πρωτοβουλιών στοχοποιεί εν γένει το σύνολο του ανατρεπτικού χώρου που εργάζεται για την αποσταθεροποίηση και την επανάσταση.

Είναι ιστορική ευθύνη να εφεύρουμε ξανά τη ριζοσπαστική αναγκαιότητα για την ανατροπή του κράτους και των μηχανισμών εξουσίας και καθυπόταξης, οικειοποιώντας την επανάσταση στα χείλη της Αναρχίας. Μιας Αναρχίας που επιμένει συνειδητά να συγκρούεται, να μην λοξοδρομεί, να μάχεται αδιάλλακτα στο σήμερα χωρίς να μεταθέτει τον αγώνα για το μακρινό μέλλον. Χωρίς οπισθοχωρήσεις και ανακωχή.

Η δίκη της Αναρχικής Δράσης, για μένα προσωπικά, φιλοδοξεί να μην αποτελέσει το θεαματικό τέλος μιας συγκρουσιακής διαδρομής αλλά την αρχή μιας μακράς προσπάθειας καταγραφής και υπεράσπισης αυτής ακριβώς της ατομικής και συλλογικής αναγκαιότητας. Μέσα από μια ρηξιακή διαδρομή με την τυραννία, να συναντηθούν και να έρθουν σε τριβή και αλληλεπίδραση παλιές και νέες εμπειρίες αγώνα και αντίστασης για να προσεγγίσουμε εκ νέου τις επαναστατικές αναγκαιότητες της πιο σκοτεινής περιόδου που ζούμε.

Οι μάρτυρες υπεράσπισης της Αναρχικής Δράσης δεν θα παρουσιαστούν για να διεκδικήσουν τη νομική και ποινική ελάφρυνση κανενός. Με το ιστορικό υπόβαθρο που χαρακτηρίζει τον καθένα ξεχωριστά, παρουσιάζονται για να υπερασπιστούν τις παρεμβάσεις της Αναρχικής Δράσης, ως κομμάτι του ριζοσπαστικού μωσαϊκού αναρχικής αντίστασης και πρακτικής θεωρίας. Παρουσιάζονται για να τσακίσουν την πολιτική απαξία της επαναστατικής συγκρότησης, δίνοντας ξανά πνοή σε ένα σύνολο ασυμβίβαστων προταγμάτων όπως,

· η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης

· η αναγκαιότητα αντάρτικης συγκρότησης στον αναρχικό αγώνα

· η υπεράσπιση των νεκρών του κοινωνικού πολέμου και η μνήμη της φωτιάς απέναντι στα ένστολα τάγματα εφόδου

· η επαναστατική βία ως αναπόσπαστο κομμάτι των ριζοσπαστικών κινημάτων

· η δικαιοσύνη του δρόμου ως πολιτική απαξία της αστικής δικαιοσύνης

· η ιστορικότητα της κοινωνικής αντιβίας στον ελλαδικό χώρο

· ο ταξικός προσδιορισμός της προλεταριακής σύγκρουσης

· η κοινωνική νομιμοποίηση και εδαφικοποίηση της επιθετικής θεωρίας μέσα από την πράξη

· η διαρκή αναγκαιότητα του ένοπλου αγώνα και τέλος

· η διεθνιστική ενότητα των κινημάτων επαναστατικής αντίστασης

Με ενιαίο χαρακτηριστικό την πίστη και τη συνέπεια στον αγώνα, το μέτωπο υπεράσπισης της Αναρχικής Δράσης έρχεται να βαθύνει εκ νέου το ρήγμα δύο κόσμων που βρίσκονται σε διαρκή τροχιά σύγκρουσης. Έρχεται να δικάσει και όχι να δικαστεί. Να υπερασπιστεί την ιστορική αναγκαιότητα της επαναστατικής δράσης, να στρατολογήσει και άλλες καρδιές στα αναχώματα του αναρχικού ανταρτοπόλεμου, να εμπνεύσει, να παρακινήσει και να οπλίσει τις μαχόμενες μειοψηφίες του μέλλοντος, να οξύνει την αντιπαράθεση και την πόλωση κηρύσσοντας νέες εχθροπραξίες.

Έχοντας αναμετρηθεί με όλα μου τα όρια (πολιτικά, ψυχολογικά, σωματικά, συναισθηματικά) φτάνοντας να κοιτάω ακόμα και το θάνατο κατάματα πριν λίγους μήνες, σήμερα στέκομαι μπροστά σας με ψηλά το κεφάλι χωρίς κανένα αίσθημα ενοχής και μετάνοιας για να σας απευθύνω μια ερώτηση: Μπροστά στην αδικία, στη συλλογική παρακμή, στο μαζικό κοινωνικό και ηθικό εξευτελισμό των καιρών που ζούμε, μπροστά στην κανονικοποίηση του θανάτου δακρύζετε καθόλου; Σφίγγεται η καρδιά σας, πονάτε; Θα σας πω εγώ, όχι. Στην κοινωνία των νεκρών θεατών λοιπόν, μην κατηγορείτε όσες καρδιές από επιλογή και θέληση χτυπάνε ακόμα. Από ντροπή και μόνο θα έπρεπε να σιωπείτε.

Με μοναδικό αίσθημα αυτό της περηφάνιας, γιατί η Αναρχική Δράση θα αποτελεί για πάντα νευραλγικό κομμάτι στη ζωή μου, η καρδιά μου θα παραμείνει ταγμένη με απρόσκοπτη αφοσίωση στην ίδια σκοπιμότητα.

Η επανάσταση πρώτα και πάντα

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Σχολιασμός του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης, Θάνου Χατζηαγγέλου, της ένστασης αναρμοδιότητας στη δίκη της οργάνωσης.

Θα ήθελα να σχολιάσω κάποια ζητήματα που φέρνει στην επιφάνεια η πολιτική ερμηνεία του νομικού ισχυρισμού περί αναρμοδιότητας της σύνθεσης που στρατολογήθηκε για να δικάσει τη φύση και την πολιτική υπόσταση της Αναρχικής Δράσης.

Καθ’ όλη την προανακριτική διαδικασία απείχα συνειδητά από τις δικαστικές πράξεις καθώς δεν έχω να απολογηθώ για κανένα έγκλημα. Δε νιώθω ένοχος, δε νιώθω καν κατηγορούμενος γιατί έχω διαλέξει με βαθειά συνείδηση το δρόμο του δικαίου και όχι της “δικαιοσύνης” που εκπροσωπεί η δικαστική μπουρζουαζία. Σήμερα δε βρίσκομαι εδώ γιατί πιστεύω πως η υποκειμενικότητα σας θα αποκαταστήσει το δίκαιο, όπως δε πιστεύω πως υπάρχει κάποια εναλλακτική σύνθεση που μπορεί να κρίνει και να δικάσει την ιστορική υπόσταση και το πολιτικό υπόβαθρο της επαναστατικής δράσης. Η επαναστατική δράση κρίνεται και απολογείται στην ίδια την ιστορία των προλεταριακών αντιστάσεων.

Βρίσκομαι εδώ για να υπερασπιστώ μέχρι τέλους την πολιτική υπόσταση αυτής της δίκης κόντρα στην απόπειρα να αποκοπούν οι παρεμβάσεις της Αναρχικής Δράσης από τους πολιτικούς σκοπούς και την ιστορική συγκυρία. Από τη στιγμή όμως που εσείς υποστηρίζετε ότι η δράση της Αναρχικής Δράσης δεν είναι πολιτική, προς τι το καθεστώς γενικευμένης εξαίρεσης; Προς τι τα ειδικά δικαστήρια, οι αντιτρομοκρατικές διατάξεις, η βαρύτητα των ποινών σε σχέση με το κοινό ποινικό δίκαιο;

Η νομική απεικόνιση του διεθνούς πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη ήταν η θεσμοθέτηση των αντιτρομοκρατικών νόμων. Ο πρώτος αντιτρομοκρατικός του Σταθόπουλου το 2001 εισήγαγε την εξαίρεση των πολιτικών αδικημάτων από τα Μ.Ο.Δ. Εκεί φάνηκε και η ανασφάλεια σας να κρινόμαστε και να ακούγεται η φωνή και η ιστορία μας σε απλούς πολίτες που δεν ελέγχονται, κάτω από το φόβο της κοινωνικής νομιμοποίησης και της ευμενέστερης αντιμετώπισης μας. Ακολούθησαν οι νόμοι Παπαληγούρα το 2004 και Τσιάρα το 2019 καθώς και ένα σύνολο “έγκριτων βελτιώσεων” από εξειδικευμένα μιάσματα όπως ο Χατζηγάκης κ.α. που κάναν την ερμηνεία λάστιχο στις υπηρεσίες των αντιτρομοκρατικών επιτελείων.

Επικαλείστε ως κύριο συστατικό αναρμοδιότητας τον κίνδυνο απειλής και εκφοβισμού των ενόρκων. Εγώ να σας θυμίσω πως ιστορικά, η μόνη φορά που παρατηρήθηκε κάτι τέτοιο, ήταν το μακρινό καλοκαίρι του 1975 στο Μ.Ο.Δ Χαλκίδας που ανέλαβε να δικάσει τον ηγετικό πυρήνα των βασανιστών της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών. Εκεί οι ένορκοι παραιτούνταν διαδοχικά μέσα σε ένα κλίμα διάχυτου φόβου και τρομοκρατίας που δρομολογούσε η ίδια η Ελληνική Αστυνομία που στήριζε ηθικά, πολιτικά και οικονομικά τους βασανιστές της 7ετίας. Εκεί παρέλασαν Χίτες, ταγματασφαλίτες, δωσίλογοι της κατοχής και υπάλληλοι της χούντας ως μάρτυρες υπεράσπισης εκφοβίζοντας τις οικογένειες των θυμάτων για να ξεπλύνουν τους φασιστές, την ίδια στιγμή που η ελληνική αστυνομία διεξήγαγε υποχρεωτικούς εράνους στους κόλπους της για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων. Θυμίστε μου εσείς κάποιο άλλο περιστατικό. Συνεπώς για την τυραννία το επίδικο δεν είναι η αναζήτηση και η αποκατάσταση του περί αισθήματος δικαίου αλλά η στρατολόγηση επαγγελματιών δικαστών που θα εκτελούν τις εντολές των πολιτικών τους προϊσταμένων. Έτσι κι αλλιώς για τον καθέναν από μας είναι συνειδητή επιλογή αν θα αποτελεί τον κανόνα ή την εξαίρεση στην αλληλουχία της κανονικότητας.

Λέτε λοιπόν πως οι παρεμβάσεις της Αναρχικής Δράσης δεν είναι πολιτικές και ανήκουν στο κοινό ποινικό έγκλημα. Έχουν δηλαδή κάποιο είδος ιδιοτέλειας; Διακρίνετε κάποια υστεροβουλία; Μήπως πλουτίσαμε και δε το ξέρουμε; Εγώ τα μόνα συμφέροντα που υπηρετώ τόσα χρόνια έχουν κοινωνική και ταξική χροιά. Πράττω πρώτα και πάντα κατά το δαίμονα εαυτού και με μοναδικό γνώμονα το επαναστατικό καθήκον. Αρνήθηκα προνόμια και προσωπικές απολαύσεις με μοναδική προσδοκία την ατομική και συλλογική συμβολή στην πάλη για την ανατροπή της τυραννίας. Βρέθηκα στην φυλακή χωρίς κάποιο ουσιαστικό στοιχείο που να με συνδέει με την οργάνωση και ανέλαβα την ευθύνη γιατί πολιτική σημαίνει συνέπεια λόγου και πράξης, συνέπεια παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Αν αυτό δεν είναι πολιτική θεώρηση και στάση σε μία ζωή τότε τι είναι;

Εκτός και αν πολιτική δράση και υπόσταση θεωρείτε τη διαφθορά, τη μίζα, τη ρεμούλα, την εξαθλίωση, την παρακμή, την πτώση των αξιών, τα σκάνδαλα, τους εκβιασμούς, τις υποκλοπές και τις παρακολουθήσεις, το ναρκεμπόριο και την κανονικοποίηση της μαστροπείας. Αν πρότυπα προσωπικοτήτων με πολιτική υπόσταση είναι ο Βουλγαράκης, ο Παπαγεωργόπουλος, ο Γεωργιάδης, η Καϊλή, ο Ευστρατίου, τότε ναι εγώ σίγουρα δεν είμαι πολιτικό υποκείμενο και σίγουρα μπορούμε να μιλάμε για το τέλος της πολιτικής παραφράζοντας τις αναφορές του Φουκουγιάμα για το τέλος της ιστορίας και των ιδεολογιών εν γένει.

Όμως αν σας είναι μια φορά δύσκολο να αναγνωρίσετε τον πολιτικό χαρακτήρα αυτής της δίκης, μου φαίνεται αδιανόητο οι πολιτικοί σας προϊστάμενοι να ανεχτούν την παραπάνω παραδοχή. Έξω από τις γραφειοκρατικές σκοπιμότητες και οι δύο γνωρίζουμε την αλήθεια. Μας κοιτάει πάντα κατάματα γιατί όπως έλεγε ο Σοφοκλής κανένα ψέμα δεν αντέχει στον χρόνο.

Καθ’ όλη τη διαδρομή της η Αναρχική Δράση έστρεψε τα πυρά της προς το σύνολο του εξουσιαστικού οικοδομήματος. Σήμερα το αντιδραστικό τόξο θα συνταχθεί απέναντί μου για να συμβάλλει στη μακροχρόνια αιχμαλωσία μου. Στον αφοπλισμό μου και την ταφή εντός τον τειχών ως λάφυρο στα χέρια της δημοκρατίας. Σε αυτήν την αίθουσα θα παρελάσουν σύγχρονοι ιεροεξεταστές όπως ο Αλεξίου, ο Τσαλαπόρτας και η Βαρελά, εκπρόσωποι της ρασοφόρας αγέλης μαστροπών όπως ο Πατσάνης, δήμιοι στην γκιλοτίνα της μισθωτής σκλαβιάς όπως ο Σαββάκης και ο Σαραφιανός, ένστολα τάγματα εφόδου όπως ο Παδιώτης και η συμμορία του, ακροφασίζουσες μαριονέτες όπως ο Βαλασίδης και η Λατινοπούλου, δεκανίκια του φασισμού και του ιμπεριαλισμού όπως ο Togay, στρατοκράτορες όπως ο Δάλλας που θα έπρεπε να δικάζονται για εγκλήματα πολέμου και συνωμοσίες. Μπροστά στο υπόβαθρο των πράξεων που χαρακτηρίζουν αυτό το συνονθύλευμα σκουπιδιών -μια δράκα που ευθύνεται για την απόλυτη απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και την γενικευμένη αποκτήνωση- η ταύτιση του επαναστατικού τερρορισμού και της αναρχικής αντίστασης με την τρομοκρατία, μόνο πολιτικές σκοπιμότητες της γνωστής υπηρεσίας και της κυβέρνησης εξυπηρετεί. Αλλά όλα αυτά θα μας τα πει και ο Γιαννίδης της Υποδιεύθυνση Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας Βορείου Ελλάδος που αποτελεί κατ’ επάγγελμα ενορχηστρωτή τρομοκρατικών μεθοδεύσεων και τακτικισμών καταστολής του εσωτερικού εχθρού.

Θεωρώ ντροπή, ένα ανθρωποφάγο σύστημα που ευθύνεται για πολιτικές μαζικής κοινωνικής γενοκτονίας να ονομάζει εμένα εγκληματία, ντροπή ένας μηχανισμός που ξεπλένει τις κρατικές δολοφονίες της θανατοπολιτικής να ισχυρίζεται πως οι παρεμβάσεις της Αναρχικής Δράσης θέταν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, ντροπή οι θύλακες της θεσμοθετημένης και ταξικά προσδιορισμένης βίας του κράτους και των λακέδων του να χαρακτηρίζουν εμένα τρομοκράτη και την ντροπή την τσακίζει η περηφάνια να μη σιωπώ, να μην δειλιάζω, να μην είμαι χειροκροτητής των αντιστάσεων, να μην είμαι προσκυνημένος.

Από την φυλακή μέχρι τον θάνατο όλοι μας σε αυτή τη ζωή αναμετρούμαστε με το κόστος των επιλογών μας και εμείς και εσείς.

Και για μένα το κόστος αυτό όσο κι αν βαραίνει δεν είναι φορτίο, είναι τίτλος τιμής.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση

Στις 4 Απρίλη ξεκίνησε η δίκη των 3ων συντρόφων μας Θ.Χατζηαγγέλου, Γ.Βούλγαρη και Π.Καλαϊτζή στη Λάρισα. Ο Θ.Χατζηαγγέλου και η Γ.Βούλγαρη είχαν συλληφθεί στις 8/2/2022, έπειτα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής σε σπίτι, με αφορμή την εμπρηστική επίθεση στο Ίδρυμα του Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού, στην Άνω Πόλη, ενώ το απόγευμα πραγματοποιείται η προσαγωγή του Π.Καλαϊτζή, η οποία αργότερα μετατρέπεται σε σύλληψη. Στις 12/2 περάσαν από την διαδικασία ανακριτή και εισαγγελέα και κρίθηκαν προφυλακιστέοι με τις κατηγορίες της συμμετοχής τους στην Οργάνωση “Αναρχική Δράση”(187Α), τον εμπρησμό στο «Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού» και άλλων κατηγοριών. Από την πρώτη στιγμή ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου ανέλαβε την ευθύνη του εμπρησμού και των ευρημάτων του σπιτιού και μετέπειτα στις 10 Μάρτη τη συμμετοχή του στην οργάνωση, η συντρόφισσα Γεωργία Βούλγαρη υπερασπίστηκε την επιλογή να έχει υποστηρικτικό ρόλο για την πραγματοποίηση της ενέργειας στο ΙΕΘΠ και ο σύντροφος Πάνος Καλαϊτζής αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες.

Για μία ακόμη φορά η κρατική εκδικητικότητα είναι φανερή. Η αντιτρομοκρατική για να “στήσει” ποινικά το άρθρο 187Α που αφορά τη σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, ψάχνει μανιωδώς ένα τρίτο άτομο, για να παρουσιάσει μία ακόμη επιτυχία, με μόνα στοιχεία το συσχετισμό του Π.Καλαϊτζή με το σπίτι όπου συνελήφθησαν οι άλλοι δύο και λόγω των συντροφικών, φιλικών και συναδελφικών σχέσεων με τον Θ.Χατζηαγγέλου. Στο βούλευμα του 6μήνου όμως η συγκεκριμένη κατηγορία “έπεσε”. Πλέον ο Π.Καλαϊτζής είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, η Γ.Βούλγαρη βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό με βραχιολάκι και ο Θ.Χατζαηγγέλου βρίσκεται ακόμη προφυλακισμένος στα μπουντρούμια της “Δημοκρατίας”.

Στις 4 Απρίλη η δικαστική εξουσία θα καταδικάσει τις επαναστατικές πράξεις της Οργάνωσης Αναρχική Δράση, της οποίας οι επιθέσεις ήταν σε κρατικούς, εξουσιαστικούς, καπιταλιστικούς στόχους και σε αντίστοιχα πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν τους εχθρούς όσων αντιστέκονται και αγωνίζονται για την συνολική απελευθέρωση. Μία δικαστική εξουσία που δίνει ελαφρυντικά, χαμηλές ποινές και αναστολές σε όλους αυτούς που πρεσβεύουν την εκμετάλλευση και την υποτίμηση των ζωών μας, σε κακοποιητές, βιαστές και δολοφόνους, σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με τις ζωές του κοινωνικού συνόλου. Ούτως ή άλλως δεν περιμένουμε καμία επιείκεια, καμία δικαιοσύνη από τους εχθρούς της ελευθερίας, απλά κάθε φορά οφείλουμε να αναδεικνύουμε τους πραγματικούς ενόχους και τους πραγματικούς υπεύθυνους των καταστροφικών συνεπειών που επωμιζόμαστε.

Το κράτος κατέχει το μονοπώλιο της «νόμιμης» βίας, καταστέλλοντας κάθε πράξη αντιβίας του ριζοσπαστικού πολύμορφου κινήματος, κάθε εστία αντίστασης, ανατρεπτικού λόγου και πράξης. Επεμβαίνει στις κοινωνικές σχέσεις, χρησιμοποιώντας την ωμή κρατική βία και τα μέσα αφομοίωσης, υποδουλώνει συνειδήσεις, επιδιώκει να αποσπάσει την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση απέναντι σε όποιες “μεταρρυθμίσεις”, χειραγωγόντας έτσι την κοινωνία ώστε να λειτουργεί για χάρη αυτού. Προωθούνται έτσι νόμοι που βασίζονται πάνω σε μία ολόκληρη βιομηχανία επιτήρησης, ελέγχου, πειθαρχίας και εγκλεισμού που όχι μόνο χλευάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά εκμεταλλεύονται και λεηλατούν όλο το φυσικό κόσμο. Κύριος στόχος της εκάστοτε κυβέρνησης, πόσο μάλλον της παρούσας, είναι η πάταξη της εγχώριας τρομοκρατίας ενώ στην ουσία ο πραγματικός τρομοκράτης ενσαρκώνεται στην ίδια μέσα από την κρατική αδιαφορία που οδηγεί σε τραγικά γεγονότα, με τελευταίο παράδειγμα το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών με δεκάδες νεκρούς. Η μηδενική κρατική ευθύνη απέναντι στα χαμηλά ταξικά κοινωνικά στρώματα είναι μία τρανή απόδειξη της θανατοπολιτικής του ελληνικού κράτους.

Η στάση μας απέναντι σε κάθε λογής εξουσιαστές-κανίβαλους είναι ξεκάθαρη και η στήριξη μας προς τον πολύμορφο αγώνα αδιαμφισβήτητη. Ως αναρχικές/οι έχουμε το χρέος απέναντι στους ίδιους μας τους αγώνες, απέναντι στην ίδια την πολιτική μας ύπαρξη να μην εγκαταλείπουμε ο ένας την άλλη ακόμη και όταν οι καιροί δυσκολεύουν. Οι ιδέες μας και οι δεσμοί μας θα είναι για πάντα ένα όπλο που δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε έναν άλλο κόσμο γιατί μόνο όταν θα περπατήσουμε όλοι και όλες μαζί πάνω στα συντρίμμια του γερασμένου αυτού κόσμου, πορευόμενοι/ες προς μια επαναστημένη κοινωνία με τις δικές μας αξίες και ιδανικά, θα είμαστε ελεύθεροι/ες.

Αλληλεγγύη στους 3 συντρόφους Θ. Χατζηαγγέλου, Γ. Βούλγαρη και Π. Καλαϊτζή

Οι μαχόμενες επαναστατικές δυνάμεις δεν κάμπτονται, δεν λυγίζουν

Η Αναρχική Δράση δεν δικάζεται

Πόλεμο στην κρατική τρομοκρατία

Τρίτη 2 & Παρασκευή 5 Μαίου, 9:30|Συγκέντρωση αλληλεγγύης, Δικαστήρια Λάρισας

Γράμμα του αιχμάλωτου μέλους της Αναρχικής Δράσης Θ. Χατζηαγγέλου στους χιλιανούς φυλακισμένους συντρόφους Monica Caballero και Francisco Solar εν όψει της δίκης τους στις 19 Μάη.

…δίχως ίχνος μεταμέλειας

Η αναρχία δεν λυγίζει. Στέκει περήφανη και αλώβητη. Ταξιδεύει σαν τα κύματα στις πιο ταραγμένες θάλασσες κρύβοντας τη θέληση και την οργή. Δεν λοξοδρομεί, δεν υπεκφεύγει. Βαδίζει ολόισια στη φωτιά και φλέγεται για να εξαγνίσει τον κατακερματισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Βρίσκει προσωρινό καταφύγιο σε κάθε μάχη για την απόλυτη ελευθερία. Ματώνει, τσακίζεται, πεθαίνει και αναγεννάται ξανά και ξανά χαρίζοντας έναν ατέρμονο εφιάλτη στους τυράννους της.

Η αναρχία δεν προσκυνάει. Στέκει ανυπότακτη μπροστά στους δήμιους της ελευθερίας. Υπερασπίζεται την οντότητά της κάτω από τη λεπίδα της πολιτικοϊδεολογικής λαιμητόμου ακόμα και στο πιο ασφυκτικό περιβάλλον. Αφοσιωμένη στο ιστορικό της φορτίο αφήνει το στίγμα της ανεξίτηλα στο χρόνο για να οπλίσει νέες ανεξέλεγκτες στρατιές ανυπότακτων μειοψηφιών. Δεν παραιτείται, δεν μετανοεί. Δεν λιγοψυχεί και δεν σιωπά μπροστά στην υποταγή και την εκμετάλλευση. Εξεγείρεται.

Η αναρχία δεν σκύβει το κεφάλι μπροστά στους ιεροεξεταστές του κοινωνικού πολέμου. Κοιτάει κατάματα τους διώκτες της μέχρι τέλους με το κεφάλι ψηλά και το βλέμμα της δεν έχει πια λευκό. Δικάζει, δεν δικάζεται, για να διασώσει την αλήθεια απ’ τον θάνατό της, να τσακίσει την έγκλειστη αβεβαιότητα. Δεν συγχωρεί παρά αναμένει. Σιγοκαίει και με την ίδια αταλάντευτη θέληση και στέκει ορκισμένη στην ίδια αφοσίωση.

Αυτή είναι η αναρχία κι αυτοί είμαστε εμείς μέσα της. Σάρκα από τη σάρκα της. Σταγόνες από το αίμα των μαύρων φρουρών. Φλόγες αδιαλλαξίας σε έναν κόσμο που του είναι γραμμένο να καεί ολάκερος. Ιαχές πολέμου ακανόνιστα διασκορπισμένες στο έγκλειστο σύμπαν. Σιωπές, λυγμοί, δάκρυα, εκκωφαντικά αναφιλητά. Περιφερόμενα λάφυρα πολέμου σε κολαστήρια, τρομοπάνελ και ιερατεία του δημοκρατικού δικαίου της υποταγής.

Όσα πράττουμε είναι όσα είμαστε. Μπροστά στους διώκτες μας σηκώνουμε τα δεσμά μας συντονίζοντας το πιο γνώριμο κροτάλισμα -αυτό των αλυσίδων της περήφανης αιχμαλωσίας. Σύντροφοι Monica και Francisco, με τα χέρια μας δεμένα μα τις καρδιές παντοτινά ελεύθερες παραμένουμε αλύγιστοι, αδιάλλακτοι, αμετανόητοι μέχρι τέλους.

Από την Ελλάδα ως την Χιλή, στο εδώλιο της ιεράς εξέτασης βασιλεύει μία και μόνο αλήθεια που τσακίζει τον αφοπλισμό, την παρακμή και την πολιτική απαξία: χίλιες και μία έγκλειστες ανάσες προσμονής χωρίς δεύτερη σκέψη, μέχρι την απόλυτη ελευθερία.

Δύναμη στον αδερφό μας Alfredo Cospito που υπερασπίζεται ακλόνητος την αναρχία στη πράξη.

Θάνος Χατζηαγγέλου, αιχμάλωτο μέλος της Οργάνωσης Αναρχική Δράση
Ειδική Πτέρυγα, Νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού
18/4/2023